Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Gouden tijden, zwarte bladzijden 23
Blootgesteld
een overdreven manier weer uit. Ze begreep zijn boodschap.
Zo onopvallend mogelijk liet ze de adem – die ze al enige tijd
vasthield – uit haar mond ontsnappen. Er viel een krijtje op
de grond. Ze dacht: kon ik alles maar zo makkelijk uit mijn
lichaam laten glijden. Zoals de herinnering aan de terugvlucht
uit Rimini. Ze huiverde van die vernedering. Met geen mogelijkheid
had ze de sadistische worp van het lot kunnen ontwijken.
Ze had nog twee uur náást hem moeten zitten. In die
kleffe cabine. Na de vlucht had hij bij haar gestaan, in stilte,
aan de bagageband. Ze had vurig gehoopt dat haar mintgroene
koffer als eerste zou verschijnen. Zodat ze weg kon. Niet meer
sterk hoefde te zijn. Haar lichaam zette langzaam uit. De docent
stak zijn duim op. Ze knikte en probeerde juist niet te
doen wat ze in het vliegtuig twee uur lang had gedaan. Naar
beneden kijken.
Het vullen van haar boodschappenmand was een precisiewerkje
geworden. Het ging haar niet meer om de smaak,
de prijs of de productcategorie. Het ging om de vier kleine
lettertjes, vaak weggemoffeld op de achterkant van de doos.
Kcal. Hoe lager het getal, hoe groter de kans dat het artikel
haar zou vergezellen naar de kassa. Van de tandenborstel bleef
ze af en toe de boven- en onderkant gebruiken. Ze had alleen
de volgorde van de handelingen omgewisseld. Dat was wel
zo fris.
Twee weken later poseerde ze voor het laatst in de klas. Voor
de eerste keer mocht ze het resultaat van de zes middagen
bekijken. De portretten waren netjes uitgestald in het lokaal.
‘En? Wat vind je ervan?’ vroeg de docent. ‘Vind je jezelf goed
gelukt?’
Ze stond in het midden en was omringd door zichzelf. Overal