Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Gouden tijden, zwarte bladzijden 85
Willem de Veroveraar
censureerd worden.’
Willem keek naar zijn moeder en zag hoe een enkele traan zich
vermengde met haar watergruwel. Ze wendde haar hoofd af
zodat de buren het niet zouden merken. ‘Zulke vragen moet
je niet stellen, Willem. Wat als de buren het zagen?’
De buren kunnen de boom in, dacht Willem. Een grovere
verwensing vond hij niet, want die waren allemaal uit het
digitale geheugen gewist. Hij was er niet eens naar op zoek
gegaan. Wat moest hij intikken op Google? Hij wist het niet.
Wat had hij graag zijn frustratie kunnen uiten.
Hij stond op en ging naar het glazen tuinhuis. Te midden van
de houtkrullen nam hij zijn werk weer op. Vorig weekend had
hij ook al geknutseld, maar ditmaal moest het vogelhuisje
af. Vlijtig ging hij aan de slag met handzaag en houtboor.
Tien lange uren duurde zijn ijver. Het huisje kreeg een dak en
raampjes. Het had zelfs een deurtje dat open en toe kon. Het
belangrijkste moest er echter nog in verwerkt worden: de val.
Toen hij klaar was, ging hij naar de oude brievenbus en
schroefde hij het ding los. Daarna plaatste hij zijn creatie op
de staaf, vooraleer hij zijn eigen glazen gedrocht in ging. Hij
gaf een nachtzoen aan pa en ma, zoals het elke fatsoenlijke
zoon betaamt, en dook toen onder de lakens. Hopelijk had
hij morgen geluk.
Hij was al op voor het hemeloog hem kon zien. Buiten twinkelde
de rijp vrolijk en Willems voeten moesten de sneeuw
door om bij het vogelhuisje te komen. Willem deed het deurtje
niet open, maar luisterde aandachtig. Binnen hoorde hij
een angstig getsjilp. Nu volgde het riskante gedeelte van zijn
onderneming. Hij nam het vogelhuis van de staaf en murmelde
iets over een mankement aan de deur. Toen stapte hij snel
de tuin in. Hij ging echter niet naar het tuinhuis terug om de