Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Gouden tijden, zwarte bladzijden 59
Boodschap
nou… zo’n aanzet waarin ik mijn boek kort uiteenzet. Er is
een speciaal woord voor…’
‘Een proposal?’
‘Ik ben er vrij zeker van dat het een ander woord was.’
‘Nee, een proposal.’
Hij gaf me een stomp. ‘Geen grote mond. Bedenk wie je
bent. Wáár je bent.’
Een groter, sterker man dan ik had hem kunnen overmeesteren,
zijn arm kunnen breken, de sleutel uit zijn broekzak
kunnen halen, ontsnáppen… Hij is een kop groter, minstens
vijfentwintig jaar jonger en heeft het geluk dat hij niet zit
vastgeketend. Mijn gevangenschap heeft me slap en broos gemaakt.
Geen mogelijkheden om te bewegen of mijn kracht
op te bouwen. Slechte voeding. Slechte hygiëne.
Dat merkte ook hij. ‘Bah, wat een stank. Viespeuk. Maak
het verhaal waar je nu mee bezig bent af. Ik kom het morgen
ophalen. Daarna wordt het tijd voor een boek.’
‘Heb medelijden!’ riep ik hem na. ‘Waarom doe je dit?’
‘Waarom? Voor de meisjes natuurlijk!’ Hij had een rare twinkeling
in zijn ogen. ‘Meisjes zijn dol op schrijvers. Ze zullen
eindelijk met me praten als mijn foto op de achterkant van
een boek prijkt.’
‘Dat is onzin. Ík ben een schrijver en de meisjes hebben
nooit…’
‘Ik hoor je niet typen! Vort!’ Zonder me nog een blik waardig
te keuren, verliet hij het hok.
Er wordt nu dus een boek van me verwacht. Dat betekent dat
ik niet veel gelegenheden krijg om noodkreten naar buiten te
smokkelen. U bent wellicht mijn laatste hoop. Tussen haakjes:
Hebt u de politie al gebeld?
Deze laatste reguliere opdracht betreft een verhaal van maximaal
2.500 woorden. Het moet op zoveel woorden lijken, een