Lijn 1

Sinds begin 2013 is het verplicht om het goedkoopste
(generieke) geneesmiddel voor te schrijven. In Nederland
is dit al jaren gangbaar, maar in Griekenland levert dit
bij veel patiënten angst op: men is bang dat het nieuw
voorgeschreven medicijn onveilig is of niet werkt. Ook de
media spelen hier maar al te graag op in, met als resultaat
een nog grotere angst onder de bevolking. Het maakt
het erg moeilijk om patiënten gerust te stellen, zo heb ik
aan den lijve ondervonden. Ook is er vaak een tekort aan
materialen, wat maakt dat je soms creatieve oplossingen
moet bedenken!
Stakingen
Crisis en stakingen zijn in Griekenland bijna onlosmakelijk
met elkaar verbonden. Ook de apothekers doen
daaraan mee, met als gevolg dat recepten hun geldigheidsduur
verliezen en dat de verzekering zo’n recept niet meer
vergoedt. Patiënten moeten dan hun medicijnen volledig
zelf betalen. Met de steeds lagere salarissen en pensioenen
is dit voor veel mensen bijna niet te doen. Veel patiënten
gaan daarom zelf hun medicatie minderen of stoppen.
Of ze gaan vergelijkbare medicijnen van familieleden,
vrienden of kennissen gebruiken, met alle gevolgen van
dien. Positief is dat veel mensen niet gebruikte medicijnen
inzamelen en doneren aan apotheken en gezondheidscentra.
Ik vond het bijzonder om te zien hoe de crisis op
De ‘collega’s’ van de afdeling Eerstelijnsgeneeskunde in Heraklion. Vierde
van links Alexandra Tsaparas. Vierde van rechts professor Christos Lionis.
dit punt mensen dichter bij elkaar brengt en het beste in
ze naar boven haalt. Het is overigens bijna niet voor te
stellen wat sommige mensen aan medicatie in huis
hebben, soms complete dozen vol…
Zorg voor ongedocumenteerden
Mijn onderzoeksstage had als onderwerp de (toegang tot)
gezondheidszorg voor ongedocumenteerde migranten in
de eerste lijn, met name nu tijdens de crisis. Dit is een
zeer actueel probleem in Griekenland, waarvoor op het
moment helaas weinig aandacht is. Wel is een aantal huisartsen
erg actief in de zorg voor onverzekerde patiënten,
een steeds groter wordende groep Grieken en migranten.
Mijn begeleidende professor Lionis houdt bijvoorbeeld in
zijn huisartspraktijk ’s avonds spreekuur voor deze groep
patiënten. Ook bezoeken diverse huisartsen afgelegen
gebieden op het eiland om kosteloos onverzekerde patiënten
te onderzoeken en te behandelen.
Ondanks alle perikelen blijft de Griekse gastvrijheid
overeind. De hoeveelheden zelfgemaakte jam, honing,
raki, wijn, worst en cakes die ik cadeau kreeg werden me
op een gegeven moment bijna teveel! Ik heb een geweldige
tijd gehad op Kreta en had deze ervaring absoluut
niet willen missen. En wie weet ga ik toch nog wel ooit
terug…!
LIJN 1 jaargang 11 | nr. 2 | juli 2013 15