Opportuun oktober 2007 - Openbaar Ministerie

22
‘In GPS verdwijnen zaken’
Vijf hele en halve fabels, en hoe het echt zit
Positivo’s en criticasters. Velen hebben een mening over GPS.
Gebaseerd op daadwerkelijke ervaring, gestoeld op beleving, dan
wel van horen zeggen. Sommige opgevangen uitspraken zijn niet
meer dan fabels.
1. ‘Van GPS krijg je RSI!’
Je werk gaat door GPS veranderen. De
computer zal een grotere rol spelen in de
dagelijkse werkzaamheden. Daar zijn we ons
allemaal heel bewust van.
Er is een zeer uitgebreid onderzoek geweest
door Achmea naar de arbeidsomstandigheden
van het werken met GPS. Dat ging
over de schermindeling, de werkplek, de
hoeveelheid handelingen. De bevindingen
uit het onderzoek acht het project GPS heel
belangrijk en de nodige acties zijn intussen
al uitgezet.
Niet alleen GPS, ook de parketten en rechtbanken
moeten daarin actie ondernemen:
zorgen voor een goede werkplek, de juiste
beeldschermen en deugdelijke stoelen.
Maar de medewerkers zelf kunnen ook
het nodige doen door de werkplek goed in
te (laten) stellen en niet te lang achter het
beeldscherm te blijven zitten. Dus koffie
halen voor de broodnodige beweging. Of
bij een collega langslopen, in plaats van
te e-mailen. Functietoetsen gebruiken in
plaats van alles te “muizen”. Bovendien
wordt RSI vaak veroorzaakt door de hand
boven de muis te laten hangen, terwijl je die
niet gebruikt. Ook de techniek kan je daar
bij helpen. Bijvoorbeeld met een “trilmuis”,
die signaleert dat je tien seconden je muis
vasthoudt terwijl je niets doet, en dan gaat
trillen. Kortom, wees bewust dat er met GPS
anders wordt gewerkt, en dat je daar zelf je
eigen patronen in vindt.
2. ‘Werken met GPS kost meer tijd!’
“Dertig procent productiviteitsverlies” is er
geroepen, ten opzichte van niet-digitaal werken.
De effecten van GPS op de werkbelasting
bij de arrondissementen is onderzocht.
Er wordt bekeken hoe tijdrovende zaken
kunnen worden opgelost, hoe de snelheid
van het scannen kan worden verbeterd, etcetera.
Maar...
Alle begin is moeilijk. Je moet nu eenmaal erg
wennen aan het werken met GPS én aan de
andere werkwijze die dat met zich meebrengt.
Vooral in de beginfase leidt dat tot lagere
efficiency. Bovendien moet je niet alleen naar
jezelf kijken. Het feit dat je met meer mensen
tegelijk, op verschillende plekken, in één dossier
kunt werken, hoe bereken je die tijdwinst?
En dat de medewerker niet hoeft te wachten
op de officier omdat die op zitting is, om
in diens kamer te zoeken naar een bepaald
dossier? Of dat er niet meer zeven kopieën
gemaakt hoeven te worden. Dat scheelt ook
tijd. Kortom, het is heel lastig om over het
geheel genomen een goede uitspraak te doen
over de productiviteit met GPS.
In de pilot bij met name de CVOM is gebleken
dat een medewerker die zich volledig
stort op GPS (en dus niet in de tussentijd ook
met Compas blijft werken), het systeem veel
sneller en beter onder de knie krijgt. Je moet
het systeem naar je toe trekken. Je eigen
maken. Er constant mee werken. Dan valt
het muntje, en blijkt het toch ook wel leuk
om mee te werken.
Ander vraagje. Wie kent er alle mogelijkheden
van Outlook? Wie gebruikt de takenlijst,
de invulvelden van de contactpersonen? Kun
jij toveren met Excell en berekeningen via
verschillende werkbladen doorvoeren? Heel
erg veel mensen niet. Dat is mede afhankelijk
van hoeveel je met een systeem werkt. Dat
geldt dus ook voor GPS.
Het rendement van deze grote stap vooruit
zit zeker niet in het eerste jaar dat je met GPS
werkt. Bovendien zullen er nog verbeteringen
doorgevoerd worden. Dus iedereen moet
veel investeren. Opdat we er zelf goed mee
kunnen werken, maar ook het CJIB, de politie
en andere ketenpartners.
3. ‘Compas kan nog best jaren mee’
De technische levensduur van de Compassoftware
raakt ten einde. Compas is een
verouderd systeem, dat steeds is verbouwd.
Van een auto kun je ook geen touringcar
maken. Je kunt wel extra ruimte creëren,
een dakdrager erop met een skibox, of twee,
de achterbanken eruit, het raam open en