ET WEEKB1AO '.vossam1^^m :m

ZEG ME HOE GE ROOKT
Gaat u mijn deur maar voorbij,"
hoor ik in gedachten mijn lezeressen
en lezers beweren, omdat
ze ­ evenals ondergeteekende ­ hun
kleine onhebbelijkheden liever binnen
den besloten kring van hun stoffelijk
omhulsel houden. Hetgeen ­ ik wèèt
het ­ een lekker­veilig gevoel is. Zooiets
van: alle deuren en gordijnen
dicht en heerlijk alleen in een behaaglijk­warme
kamer...
Maar het treurige van de zaak is,
dat gij noch ik eigenlijk behoeft té
zéggen, hoe ge het Nicotiaansche
kruid savoureert, opdat die anderen,
die zweren bij de psychologie van
het rooken, weten zullen wie ge zijt.
„Wij zien het immers wel," lachen
ze cynisch, alsof ze zeggen wilden:
„In die veiligheid van je diepste innerlijk
vergis je je tóch..."
Zou het waar zijn ? Zouden ze werkelijk
kunnen zien wie en wat we
zijn, als ze ons zien rooken?
Er wordt den laatsten tijd heel veel
over de psychologie van dit en van
dat gesproken en er zijn psychologen,
die er prat op gaan uit de nietigste kleinigheid iemands
karakter te kunnen opbouwen. Wat je met je handen doet,
as je in gezelschap bent; hoe je je beenen over elkaar
slaat of met over elkaar slaat; hoe je je oogen opslaat; hoe
je gezicht gevormd is; hoe je loopt, zit, drinkt; praat of
schrijft... Ik weet het allemaal niet meer,
maar af en toe heb je het gevoel, alsof je ten te M­ ?
aanschouwe van het gansche menschdom
binnenste­buiten bent gekeerd. En dat het
een behaaglijke gedachte is, kan ik eerlijk
gezegd niet vinden. Want het gaat er niet om
of ze inderdaad door je heen kunnen zien^
maar of ze denken het te kunnen en... welke
conclusie ze trekken. Nu komen ze weer met
wat nieuws: de psychologie van het rooken.
Ik heb voor de aardigheid een paar proeven
genomen met mijn kennissen ­
als ze het gemerkt hadden, zou ik
n^^
hun karakter waarschijnlijk nög
'^W^^P
beter hebben leeren kennen! ­ ^^üüü
en
ik moet eerlijk zeggen: er
zit wat in. Tiet komt wel uit.
Laten we samen eens naar
de hierbij afgebeelde foto's kijken.
Allereerst die bovenste.
Ik hoef u niet te vertellen, wafk
ge ziet het zelf ook onmiddellijk,
dat alleen iemand, die zoowel
de schoonheid als het genot
en de luxe aanbidt, zöö rookt.
Ge ziet dat aan de elegante wijze,
waarop zij de lange, kostbare
amberen pijp vasjthoudt en genietend
proeft wat ze rookt...
Nu kijken we naar de andere
foto's. De man, die rookt als op
de tweede foto is afgebeeld, is
geen gemakkelijk heer. Hij is
direct bereid van zich af te bijten
en ge ziet dit aan de wijze,
waarop hij zijn sigaar vasthoudt:
het is alsof hij een wapen dreigend
op zijn tegenstander richt.
De ander, nummer 3, is een
nerveus en opgewonden standje.
Hij weet eigenlijk noch met zijn
sigaar, noch met zijn hand raad.
En kijk maar eens, hoe hij opzijn
sigaar bijt. Ook geen teeken, dat
hij kalm of zelfbeheerscht is.
't
.
ll %H*^^fflJ^,,
^^^•f F" ^^ jfflu
~ .. _ ■.
,­­/, ,, 5"'_ : *
"C^T
14
: ZAL U ZEQOEN
WIE OE ZIJT...
Dan nummer 41 Zóó rookt alleen iemand, die vastberaden
is, die weet wat hij wil en als hij de gelegenheid had, een
ijzeren dictator zou zijn. Zooals de volgende rookt, rooken
er echter ook niet veel. De man, die zijn sigaar of sigaret
naar de binnenzijde van zijn hand richt en ze luchtig tusschen
duim en wijsvinger houdt, heeft een fijnen
geest en is geniaal­impulsief. Ik ken er maar
één, die zoo rookt. En de diagnose klopt!
Nummer 6. Dat is de scepticus. Hij heeft zijn
sigaret ook naar de binnenzijde van zijn hand
gekeerd, maar ge ziet direct het verschil.
Alle vingers zijn gesloten en zijn hand werd
een aschbak Zijn manier is niet fijn, niet
nobel! We gaan verder: Elegant rust de hand
op het tafelvlak. De sigaar zweeft als' het
ware tusschen wijs­ en middelvinger. Dat is
de «uistekende menschenkenner,
de schitterende causeur en tactvolle
diplomaat. Indien ge met
hem in debat moest treden,
zoudt ge een gemakkelijk te
onderschatten tegenstander aan
hem hebben. Tot slot de man,
die zijn sigaar of sigaret zóó
houdt, dat hij iedereen met
den rook er van hindert. Hij
trekt zich daar niets van aan,
omdat hij een egoïst is van de
ergste soort. Als het er opaan
komt, blaast hij u den
rook nog in uw gezicht ook!
Hij heeft een onaangenaam
karakter. Mijnheer Nurks
redivivus!
Of het allemaal waar is? ­
Einstein beweert, dat alles betrekkelijk
is en omdat niemand
kan bewijzen, dat hij ongelijk
heeft, moeten we het wel gelooven.
Zoo zal het ook wel
zijn met de psychologie van
het rooken.
Zij zal betrekkelijk­juist en
derhalve tevens betrekke lijkonjuist
zijn. Dus: indien ge er
slechts betrekkelijke waarde aan
hecht, zult ge het verstandigst
doen! I ,
Mijn neef Janssen
ontmoette een kennis, die er zich over
beklaagde, dat zijn vrouw zoo vaak onwaarheid
sprak.
Ja " antwoordde mijn neef, „maar ze
mó'et toch ook wel eens wat goeds van je
vertellen !"
Verloofde : „Ik durf je vader niet over
mijn schulden spreken !"
Zij • , Wat zijn jullie mannen toch
lafaards ! Mijn vader durft je niet over
de zijne te spreken !"
Dame (in een winkel van kinderspeelgoed)
: „Ik wilde graag een trommel
voor mijn zoontje hebben.^En hebt u
er ook een koptelefoon bij ?"
Bediende (verbaasd) : „Een koptelefoon
? Waarvoor, als ik vragen mag/
Dame: „Nou, opdat hij alleen zich
maar kan hooren trommelen en mijn man
en ik rust hebben."
De sleutel, dien u vijf en twintig
jaar lang hebt gehad, zou nu opeens niet
passen ? — Wanneer merkte u het ?
„Toen mijn vrouw dood was 1"
Wij kunnen ons geen idee van de
eeuwigheid maken," beweerde een redenaar
waarop een stem van achter in de
zaal'klonk: „Je hebt zeker nooit een
piano van vijfhonderd gulden op afbetaling
gekocht ?"
Hij (boos) : „Maar geloof je dan alles
maar, wat de eerste de beste idioot je
vertelt ?" , .
Zij: Neen, natuurlijk met, lieve, maar
soms kun je zóó overtuigend praten !
Er werd bescheiden gebeld en toen de
bewoonster opendeed, zei de bedelaar
meelijwekkend: „Alstublieft^ dame, ik
ben mijn rechter been kwijt ! .
Het spijt me, man," antwoordde zij,
terwijl ze de deur dichtsloeg, „maar hier
is het niet 1"
Vier en negentigste vraag.
Wie van onze lezeressen en lezers kunnen
ons zeggen, hoe de volksstam heette,
' die in Oud­Peru woonde en er heerschte,
tot de Spanjaarden dit land veroverden ?
Onder hen, die ons een goed antwoord
zenden, verloten wij een lot van „De
Joodsche Invalide", benevens vijf aardige
troostprijzen.
De antwoorden gelieve men in te
zenden op een briefkaart vóór 3 December
(abonné's in overzeesche gewesten voor
5 Maart) aan ons adres : Redactie „Het
Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op
de briefkaart vermelde men a. u. b.
duidelijk : Vier en negentigste vraag.
^ ^ ^ %
Ze hadden meeningsverschü en het
jonge vrouwtje vrotg haar man : „Ik
zou wel eens willen weten, hoeveel meisjes
jij het hof hebt gemaakt, voordat je
mij vroeg ?" .. ,..,
Twaalf " antwoordde hij eerlijk, „maar
ik "dacht er te laat aan, dat dertien het
ongeluksgetal is !"
Moeder: „Als die jongeman om een
kus vraagt, doe je het niet, hoor!
Dochter: ,.En als hij er niet om
vraagt ?"
Hij was geruimen tijd zonder werk
geweest, toen hij op een dag verheugd
thuiskwam en tegen zijn vrouw zei:
Wees blij met me, lieve, want eindelijk
heb ik werk gevonden. Ik heb een baantje
als nachtwaker 1"
Maar zij was niét blij met hem, begon
integendeel vreeselijk te huilen.
„Wat is er?" vroeg hij angstig.
Waarop ze snikkend uitbracht : „Je
kunt het baantje niet aannemen, hoor,
want ik heb juist een paar nieuwe nachthemden
voor je gemaakt !"
A ■ Het is treurig zooveel slappelingen
van mannen als je tegenwoordig
ziet. Ik ben ten minste maar blij, dat tk
de baas thuis ben." .
B . t) juist­ _ Hoe lang blijft je vrouw
nog weg ->'•
Rol voort, o golven van den diepen,
blauwen oceaan, rol voort," riep de jongeman
die met zijn verloofde langs het
strand wandelde. __ ,
O, hoe eenig !" riep zij uit. „Ze doen
het ook, Dick !"
En waarom heb je je betrekking
verlaten, meisje?" vroeg het jonge
vrouwtje, dat een dienstbode huurde.
Omdat mijnheer me een zoen gaf !
",0, en dat vond jij natuurlijk niet goed,
nietwaar?" .
„Och, mij kon het niet schelen, maar
mevrouw vond het niet goed !"
Indien U meent HET BESTE
gezien te hebben, dat er op
filmgebied bestaat, dan heeft de
N.V. METRO OOLDWYN
MAYER FILM Mij.
altyd NOG BETERE FILMS
­ 15 ­
Hij hield er niet van om zich te laten
fotografeeren, maar op een goeden dag
stapte hij toch bij den fotograaf binnen
en liet zijn portret maken. Na eenige
dagen kwam de proef en toen zijn vrouw
die zag, riep ze uit: „O Jan, je hebt maar
één knoop aan je jas !"
„Gelukkig.dat je het eindelijk ziet
antwoordde hij, „want daarvoor heb ik
mijn foto laten maken !"
Kunt u dezen verrekijker werkelijk
aanbevelen ? Haalt hij goed bij ?"
Dat zou ik denken, mijnheer. Wanneer
u er mee kijkt naar iets, dat vijf kilometer
ver weg is, dan komt het zoo dicht
bij, dat het lijkt alsof het achter u is."
A : „Je bent werkelijk buitengewoon
handig" Ik heb nog nooit zoon flinken
zakenman gezien als jij bent! Jij1 weet
altijd precies het goede oogenblik om
wat te verdienen . . . ." .
B • Zeg, als je meer dan tien gulden
noodig'hebt, kan ik je onmogelijk helpen,
hoor !"
„Ik sta iederen dag op, zoodra de eerste
zonnestraal in mijn kamer valt."
„Is dat niet heel erg vroeg ?"
„O, neen, want mijn kamer ligt op het
Westen."
„Wat doet uw man, mevrouw ?"
„Fabrikant van prullemanden. Vreeselijk
prozaïsch, niet ?"
„O neen. In prullemanden kan soms
heel veel poëzie schuilen !"
Van vijf uur af wacht ik hier nu al
op'mijn man, en nu is het half zeven en
is hij er nog niet !"
„En hoe laat zoudt u hem ontmoeten .'
„Om drie uur !"
Zij : „Lieve, vader is failliet !"
Hij ■ „Ik heb altijd gezegd, dat hij
wel een middel zou weten te vinden om
ons te scheiden !"
Negentigste vraag.
De Danaïden waren — volgens de
Grieksche mythologie — de vijftig dochters
van koning Danaos van Argos, die
op bevel van hun vader hun mannen
doodden, waarvoor zij, tot straf, in de
onderwereld een bodemloos vat moesten
vullen. , , T IJ "
Het lot van „De Joodsche Invalide
viel na loting ten deel aan den heer E.
Straalman, Nijmegen, wien wij er veel
geluk mee wenschen. De troostprijzen
kregen — eveneens na loting — mevrouw
I Verwey­Magnin, Bloemendaal ; de
heerS C v.Waalwijkv.Doorn, Schiedam;
de heer J. H. van Zeijl, Rotterdam ;
mejuffrouw M. C. Palmaers, Amby
en mevrouw E. H. Wenting­Slootweg,
's­Gravenhage.