De Gouden Tak 2005 - Iex

V A S T G O E D
Lente in Letland
Beleggers behalen toprendementen in Baltisch vastgoed dankzij
de eigenzinnige aanpak van Richard Golden.
door Marcel Tak
Succesvol advocaat in New York: er
zijn functieomschrijvingen waar
je minder gelukkig mee zou zijn.
Toch gaf Richard Golden dat leven
in 1997 rücksichtslos op en stortte zich in
de ontluikende vastgoedmarkt van – of all
countries – Letland. Zelf is hij er ook nog
steeds een beetje beduusd van. “Ik ging
tien dagen naar Letland op uitnodiging van
een klant, de hedge fund manager Charles
Stevenson. We hadden een geweldige tijd
daar. Ik weet nog dat we over het oude
plein in Riga liepen en tegen elkaar zeiden:
This place could take off. Toen werd het
idee geboren om een fonds te beginnen en
het onze vrienden thuis te gaan vertellen.
Ik had me al eens in het land verdiept”,
vertelt Golden, die met een Nederlandse
vrouw getrouwd is en binnenkort ook
definitief van New York naar Amsterdam
verhuist. “Letland heeft net als de andere
Baltische staten een heel bijzondere geschiedenis.
Het was ooit een heel rijk land.
Riga was de rijkste haven in het tsarenrijk.
De Baltische staten lijken historisch
eigenlijk op Nederland, maar zijn deze
eeuw geplet tussen het nazisme en het stalinisme.
Toch is die cultuur nog aanwezig.
De handelsgeest is er, het land hoeft zich
alleen maar aan te passen aan de moderne
wereld.”
Sovjethuurders
Aangespoord door zijn zakenpartner toog
Golden aan het werk. Hij nam ontslag en
begon beleggers te benaderen. “Ik heb
zelf de documenten opgesteld, presentaties
gemaakt. Ik kocht een bindmachine
en heb driehonderd boekjes in elkaar
gezet.” In 1998 had Golden 3 miljoen
dollar verzameld en kon hij zijn eerste
panden gaan kopen. Zijn aanpak daarbij
is, zegt hij, heel anders dan die van andere
fondsbeheerders. “Als een bank als Morgan
Stanley een Baltisch vastgoedfonds
begint, sturen ze een investment banker
langs, die zijn intrek neemt in een duur
hotel en vervolgens afspraken maakt bij
de grootste makelaars. Hij krijgt wat
prestigieuze panden voorgeschoteld waar
hij vervolgens teveel voor betaalt. Ik doe
het anders. Ik heb daar zelf een kantoortje
– heel simpel – en ga er zelf op uit. Ik
koop geen prestige-objecten, maar ga op
zoek naar waarde. Ik heb contact met de
mensen. Die meneer van Morgan Stanley
zit niet bij een oude oma in haar keukentje
om over haar huis te praten. Ik wel.”
Goldens aanpak om fraaie oude panden
vol sovjethuurders op te kopen, diezelfde
huurders elders een nieuwe koopwoning
te geven en vervolgens het pand compleet
te renoveren, levert goede rendementen
op. Sinds 1997 boekte het Latvian Realty
Fund jaarlijks 16% netto rendement na
kosten. Er is is inmiddels een tweede
fonds in de maak, dat al aardig vol loopt.
De Permal Group, een van de grootste en
meest succesvolle exploitanten van multimanager
fondsen, nam Goldens fonds op
in de selectie.
Krankzinnig
Zeker nu hij er gaat wonen, denkt Golden
er serieus over om ook in Nederland
een Lets vastgoedfonds te registreren. Er
resteert genoeg potentieel in de regio,
zegt Golden. “Het geld dat ik in Riga heb
verdiend, had ik ook kunnen verdienen
in Newyorks vastgoed. Maar de potentie
is daar veel groter. De belastingen zijn er
laag en de loonkosten ook nog altijd. Dat
betekent dat er nog veel economische activiteit
naartoe gaat
stromen. De munt
is al vastgeklonken
aan de euro, dus valuta-risico
is er nauwelijks.’
Maar hard
werken blijft het wel.
Goldens eigen toekomst
hangt er ook
vanaf. “Ik heb een krankzinnig percentage
van mijn privé-vermogen in Lets vastgoed
zitten.”
In Riga staan meer dan driehonderd
Jugendstilpanden
“Wat ik in Riga heb verdiend,
had ik ook in New York kunnen
verdienen. Maar de potentie is
daar veel groter”