75 jaar - InternetBladeren.nl

Huub Tegelaers (l) met zijn twee broers. Huub Tegelaers: ‘Zonder de Sint Maartenskliniek had ik nooit de hbs gehaald.’
ook zo geweest. De Maartenskliniek was voor mij de
beste oplossing op dat moment, daarvan ben ik overtuigd.’
Aandoening verergert
Binnen een week na het behalen van zijn hbs­diploma
was hij al van de berg verdwenen. Hij ging eerst naar
Geleen en keerde na 1,5 jaar weer terug naar het
vertrouwde Nijmegen. Hij werkte lange tijd als maatschappelijk
werker, maar stopte daarmee toen hij er
de energie niet meer voor had. De kinderverlamming
is bij hem namelijk geen stilstaande ziekte; hij heeft
het Post Polio Syndrom (PPS). ‘Ik ben daardoor steeds
sneller vermoeid. Niks doen is niets voor mij, daarom
ben ik uiteindelijk gaan boekhouden.’
Last van het verleden
‘Vanwege mijn aandoening kom ik nog regelmatig op
de Sint Maartenskliniek. Om in beweging te blijven,
bijvoorbeeld op een elektrische fiets of in het zwembad’,
aldus Huub Tegelaers. Er blijft altijd iets knagen
als hij hier is, vooral als hij langer moet blijven. Dan
denkt hij terug aan die heftige tien jaar, waarin hij
zijn moeder maar twee keer, zijn broers één keer en
Internaat beter dan thuis
MM | zomer 2011 17
H. Baljon, rector van de Sint Maartenskliniek,
beveelt in 1940 de internaatsopvoeding aan:
‘Inmiddels is gebleken dat voor goede resultaten
deze kinderen moeten worden opgenomen in
een speciale inrichting. Thuis blijft het kind een
buitenbeentje. Het is niet aantrekkelijk, zodat
het voortdurend is blootgesteld aan ontactische
uitingen van medelijden. Daardoor wordt
het kind of brutaal, of teruggetrokken. Op het
internaat zijn het allemaal lotgenoten en krijgen
de kinderen lust, moed en kracht om te gaan
oefenen.’
zijn vader een keer of tien zag. ‘Dat hakt er behoorlijk
in bij een klein jochie, ik heb daar nu nog last van als
ik op de berg ben. Overigens heeft dat niks te maken
met de Sint Maartenskliniek zelf. Ik ben namelijk vol
lof over de geweldige verpleging en de goede artsen
hier!’ •