75 jaar - InternetBladeren.nl

Kort nieuws
Chetrusca Chitan Capcelea
Contact met
Moldavische buddy’s
De Sint Maartenskliniek helpt het Floresti­ziekenhuis in Moldavië
niet alleen met geld, maar ook met kennis. Bijvoorbeeld door
mee te denken over een medisch plan. En door het buddyproject.
Medewerkers van de Maartenskliniek gaan in dit project relaties
aan met Moldavische vakgenoten. Via e­mail wisselen ze informatie
uit over hun vakgebied. Misschien naar aanleiding van
concrete vragen, misschien vanwege een brede belangstelling
voor wat de ander doet.
Gelukkig hoeft de correspondentie niet in het Russisch. Het contact
verloopt via een tolk, die Engels en een beetje Nederlands
spreekt. Thomas Hoogeboom (onderzoeker en fysiotherapeut)
was de eerste medewerker die een buddycontact aanging. Met
Chetrusca Natalia, medisch assistente voor fysiotherapie, die
over een paar jaar een professionele specialist op het gebied van
fysiotherapie wil zijn. Bij Hoogeboom speelde vooral nieuwsgierigheid
een rol: ‘Ik ben benieuwd wat ze daar doen op het gebied
van fysiotherapie en hoe ze tegen het vak aankijken. En of ik met
mijn kennis hun afdeling fysiotherapie kan helpen.’ •
Alle
75-jarigen
vieren mee!
Alle 75­jarige patiënten die
tijdens het jubileumjaar worden
opgenomen, ontvangen
een speciaal verwenpakketje
van de Sint Maartenskliniek!
Dubbel jubileum
MM | zomer 2011 19
Column | Over pillen enzo
Wat is de overeenkomst tussen prednison en de
Sint Maartenskliniek? De leeftijd. Zo’n 75 jaar
geleden, toen de Sint Maartenskliniek net de
deuren opende, maakte Edward C Kendall in het
laboratorium een stofje. Dit stofje, met de weinig
originele naam ‘stofje E’, werd in 1949 bij reumatische
klachten toegepast: en met succes! De
gewrichten van de patiënten waren minder gezwollen
en pijnlijk, en patiënten vertelden ook dat ze
zich een stuk beter voelden. Geen wonder dat men
aanvankelijk ontzettend enthousiast was over dit
stofje en zijn soortgenoten.
Al gauw werden corticosteroïden (want zo heten
de broertjes en zusjes van prednison) gebruikt voor
tal van aandoeningen. Men zag de corticosteroïden
echt als een soort wondermiddel, waardoor veel
patiënten deze middelen (vaak in hoge doses)
kregen. Hierdoor kwamen er verschillende bijwerkingen
aan het licht. Al snel werd het aanvankelijke
enthousiasme getemperd en sloeg de stemming
door in een soort prednison­angst.
Tegenwoordig denken we genuanceerd over prednison.
We weten dat het een krachtige ontstekingsremmer
is, die daarnaast ook de gewrichtsschade
bij reumatoïde artritis remt. Deze voordelen weegt
de arts dan ook af tegen de nadelen. Zo weten
we dat de meeste bijwerkingen vaak bij hogere
doseringen (boven de 7,5­15 mg) of bij langdurig
gebruik optreden. Daarom geeft de arts tegenwoordig
een zo laag mogelijke dosis. Helaas is langdurig
prednisongebruik niet altijd te vermijden. Soms
is het dan nodig om een extra geneesmiddel bij
de prednison te gebruiken, om zo bijwerkingen te
voorkomen. Natuurlijk blijft een behandeling met
prednison (en elk ander geneesmiddel) een noodzakelijk
kwaad. Maar gelukkig weten we na 75 jaar
behoorlijk veel over dit middel, zodat we het op
een veilige manier kunnen toepassen.
Bart van den Bemt,
apotheker