75 jaar - InternetBladeren.nl

34 MM | zomer 2011
Dagboek Carli Biessels
‘Vreemde gezichten keken me
De elfjarige Carli Biessels heeft jeugdreuma en wordt opgenomen in
de Sint Maartenskliniek. Het is 1947 en dr. Bingen behandelt haar.
Hoe beleeft zij die periode?
Maandag
Nu ik twee dagen hier op de observatieafdeling voor kinderen
lig, ben ik helemaal gewend. Toen ik opgenomen werd, schrok
ik eerst heel erg van al die glazen kamertjes, elk met één bed
erin, en van de vreemde gezichten die me door die glaswanden
heen aankeken. Ik wist niet zo goed wat ik moest beginnen toen
mijn moeder naar huis was gegaan en kreeg meteen heimwee
naar mijn hond. Ik vond het vooral zo eng dat ik alle kinderen
alleen maar kon zien en niet met ze kon praten. Toch ken ik
ze nu allemaal want we praten hier met armen en benen, dat
gaat net zo goed. Mijn buurman, Marcel is even oud als ik, elf
jaar. Hij geeft hele voorstellingen vanaf zijn bed, met kunstjes,
liederen en gekke gezichten. Ik moet erg met hem lachen. Ik
vind het leuk hier.
Dinsdag
Zuster Jacomien, het hoofd van de afdeling, is de enige ‘echte’
zuster. Haar gezicht kijkt je ernstig aan vanuit een dichte,
witte kap. De andere zusters dragen korte witte sluiers die ik
erg mooi vind. Ik wil later ook zo’n sluier, en ook zo’n speld, die
laat zien dat je een echte verpleegster bent. Ik heb dat verteld
aan zuster Kamerbeek die hier vlak in de buurt woont, net als
ik. Ze heeft me uitgelegd in welk huis. Toch kan ik onze eigen
buurt hier niet voelen, ook al denk ik steeds als ik naar buiten
kijk: het is dezelfde lucht met dezelfde wolken. Je ligt hier in
een eigen wereld. Trouwens wel een hete wereld. De augustuszon
straalt de hele dag op de glazen wanden. En dan moet ik
ook nog ieder uur een glaasje salysil leegdrinken, en om 1 uur
een bekertje levertraan! Ik denk maar nergens aan als ik dat
doorslik.
Carli voert een kalf
De reuma-afdeling