2009 - De regulerende staat - NSOB

More documents

Recommendations

Info

derd! De kwantitatieve ontwikkeling heeft geleid tot een vergroting van de samenwerking tussen de inspecties uit oogpunt van doelmatigheid. Het heeft ook het denken over de noodzakelijke/gewenste toezichtintensiteit verdiept en geleid tot in elk geval verbaal aanvaarde vormen van risico-georiënteerd toezichtbeleid. Voor de samenwerkende inspecties is hier een generieke lijn bepaald. De wijze waarop deze invulling krijgt in de onderscheiden inspecties is heel verschillend en lang niet altijd substantieel. Waar het de invulling betreft van de toezichtintensiteit heeft de politiek nog geen vaste lijn te pakken. Op het moment dat de onderwijsinspectie risico-georiënteerd wilde gaan werken was het de Tweede Kamer die daar tot twee keer toe een stokje voor stak. Alle scholen zouden bezocht moeten worden en dat met een intensiteit van één keer per jaar. Van de inkomende zeeschepen moet 25% geïnspecteerd worden, een getal dat geen fundering vindt in een risicoanalyse. Door de politiek is ook een maximumbepaling geformuleerd: ondernemingen mogen niet vaker dan één keer per jaar bezocht worden. Kortom, de fundering van de inspectie-intensiteit is nog in ontwikkeling en verschillende benaderingen strijden om de voorrang of komen aan de orde wanneer het ‘politiek zo uitkomt’. Het is aan de toezichthouders om hier overtuigende redeneringen neer te zetten en daar met de politiek en samenleving zorgvuldig over te communiceren. Toezicht door inspecties, zeker wanneer het om toezicht gaat waar niet een relatief ‘eenvoudige’ handhavingsvraag aan de orde is, is pas overtuigend mogelijk wanneer deskundigheid van de toezichthouder niet ter discussie staat. In veel toezichtwerk dat inspecties doen is het een zaak van ‘oordelen en wegen’. De medewerkers, de inspecteurs die het werk doen moeten er ‘verstand’ van hebben. Door de reducties in het toezicht én de samenvoegingen van takenpakketten staat die deskundigheid onder druk. Toezicht op de gezondheidszorg moet worden uitgevoerd door personen die de gezondheidszorg ‘kennen’, dat geldt voor de kernfysische dienst en ook voor de Inspectie van het Onderwijs – om er enkele te noemen. Natuurlijk zijn ook daar ontwikkelingen noodzakelijk omdat een te eenzijdige en beperkte kijk op zaken voor een vitaal toezicht niet bevorderlijk is. 22 Vorm geven aan inhoud
3.4 Decentralisatie Decentralisatie in het overheidsbestuur heeft gevolgen voor het toezicht. Wanneer taken van de rijksoverheid belegd worden bij de lokale overheden moet opnieuw bekeken worden wat dit voor het toezicht betekent. Dat is lang niet altijd gebeurd en het lijkt derhalve consequent dat dit aspect momenteel meer aandacht krijgt. Bij het bepalen van de inrichting van het toezicht zijn ten principale twee wegen te bewandelen: er kan gesteld worden dat de decentralisatie van verantwoordelijkheden en de daarmee samenhangende taken ook direct het toezicht impliceert, en dat dus de overheidslaag die deze taak uitvoert ook het toezicht uitoefent. De andere lijn is dat juist de decentralisatie vraagt om een eenheid in het toezicht om te bevorderen dat de taken ‘goed’ worden uitgevoerd en dat, ondanks de decentralisatie, overal in het land een bepaald minimumniveau bereikt wordt. Daaraan kunnen nog worden toegevoegd de argumenten vanuit de ‘ministeriële verantwoordelijkheid’ en de nationale belangen. Uiteraard speelt bij het toezicht en de daarmee samenhangende handhaving ook altijd het kwantitatief en kwalitatief capaciteitsprobleem. Bij hoog complexe onderwerpen zoals op het terrein van de milieuwetgeving en de fysieke veiligheid is bundeling van expertise verstandig en dat verzet zich tegen ‘kleinschaligheid’ in de organisatie van dit toezicht. Daar waar het de gemeenten betreft spelen nog twee andere aspecten: de ongewenste kleinschaligheid wordt daar ondervangen hetzij door gemeentelijke herindeling hetzij door schaalvergroting door samenwerking. Bovendien heeft de gemeente ten gevolge van de zogenaamde dualisering een andere positie gekregen. Een heel ander punt van overweging is het gegeven dat voor effectief toezicht houden een zekere ‘afstand’ ten opzichte van degenen op wie men toezicht houdt gewenst is. Wanneer de toezichthouder teveel onderdeel is van een bepaalde (leef-) gemeenschap komt de onbevangenheid van de toezichthouder in gevaar. Dat pleit, zeker bij kleine gemeenten, ervoor om de handhaving ‘bovengemeentelijk’ te organiseren en ervoor te zorgen dat de handhavers niet aan hun objecten van toezicht gaan ‘klitten’. In het algemeen kan gesteld worden dat de ontwikkeling waarbij een sterker accent gelegd wordt op decentralisatie, niet leidt tot een versterking van de positie van de nationale toezichthouders in de vorm van inspecties, De regulerende staat 23
Page 1 and 2: De regulerende staat Ontwikkeling v
Page 3 and 4: De regulerende staat Ontwikkeling v
Page 5 and 6: 1 Nieuwe eisen aan het toezicht Sin
Page 7 and 8: en bij constatering van overtreding
Page 9 and 10: inzicht verschaffen in de ontwikkel
Page 11 and 12: den’. In de zienswijze van de wrr
Page 13 and 14: elangen geschaad worden en er een r
Page 15 and 16: 2 Toezichtbeleid voor de overheidst
Page 17 and 18: en. De waarborgen die ingebouwd zij
Page 19 and 20: 3 Politieke context In de Nederland
Page 21 and 22: genoemd voor de wijze waarop de ove
Page 23: ing uitdrukkelijk overgelaten wordt
Page 27 and 28: theorie over het inspecteren (Merte
Page 29 and 30: 4 Slot Zeker in vergelijking met de
Page 31 and 32: Literatuur Ambtelijke Commissie Toe
Page 33 and 34: Ministerie van Economische Zaken (2

2009 - De regulerende staat - NSOB

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?