Kader Primair 10 (2006-2007).pdf - Avs

Ongestoord rondwandelen
Ik ben ‘op bezoek’ bij een school in Amsterdam-
Zuidoost, gelegen tussen groene veldjes in een wijk met
rijen nieuwbouwhuizen. De eerste twee deuren die ik
probeer zijn dicht, maar de derde is open en geeft toegang
tot links de personeelskamer en rechts de gang.
In de personeelskamer groet ik iemand en vervolgens
wandel ik ongestoord de school door, langs lokalen
waar les wordt gegeven, een lege gymzaal, de verlaten
administratie- en directieruimte. Allemaal met de deur
open. Ik ga naar het personeelstoilet en daarna – heel
brutaal – naast twee leerlingen in de computerruimte
zitten om mijn e-mail te checken. Vervolgens installeer
ik me aan een tafeltje in de lege personeelskamer om
aantekeningen te maken. Een paar mensen lopen in en
uit, pakken een glas water of zetten kopjes in de vaatwasser.
Een enkeling groet en uiteindelijk krijg ik dus
gezelschap van de conciërge.
Even later schuift ook de adjunct-directeur aan. Zij is
toevallig binnengekomen en wordt door de conciërge
op de hoogte gesteld van het doel van mijn insluipactie:
onderzoeken hoe (on)toegankelijk basisscholen zijn
voor mensen die er niets te zoeken hebben.
Ze reageert enorm verbaasd als ze hoort dat ik al zeker
twintig minuten ongestoord mijn gang heb kunnen
gaan. “Wij zijn er wel alert op om mensen die binnenkomen,
aan te spreken”, zegt ze. “Maar dat is dus blijkbaar
nog een aandachtspunt.”
Lastig balanceren
De school heeft vijf deuren, waarvan twee met een bel.
In principe zijn tijdens de lessen alle deuren dicht, zegt
de adjunct-directeur. Maar een strikte regel is dat niet.
Ze schetst het dilemma. Enerzijds zijn dichte deuren
het veiligst, anderzijds is het ook onpraktisch omdat
er gedurende een dag zoveel mensen in en uit willen:
ouders, kinderen, leerkrachten, overblijfmoeders enz.
“Dan blijft er wel eens een deur open staan.”
Frits Prior, trainer/adviseur sociale veiligheid bij de
APS, herkent het dilemma. “Idealiter is een school open
voor wie goed wil en dicht voor wie kwaad wil”, zegt
hij. “Maar dat is soms lastig balanceren.”
Na de moord op de 8-jarige Jesse in een basisschool in
Hoogerheide eind vorig jaar, laaide op alle basisscholen
de discussie over veiligheid in relatie tot open en dichte
deuren op. “Sindsdien is de teneur een beetje: veilig is
dicht”, zegt de adjunct-directeur, die liever niet met
naam genoemd wil worden. “Maar ik denk dat het niet
haalbaar is als een school altijd helemaal dicht is. En
ook niet wenselijk. We moeten geen gesloten inrichting
worden. Bovendien: als iemand kwaad wil, kan dat
altijd. Ook als alles op slot is.”
Vertrouwde omgeving
Deze geluiden zijn ook op andere scholen te beluisteren.
“Het is een illusie te denken dat je een drama
als moord zou kunnen voorkomen”, zegt Hester
Hungerink, locatieleider van obs de Horizon in
Harmelen.
Op deze dorpsschool kom ik met mijn insluipactie niet
ver. Gelijk na binnenkomst word ik aangesproken door
een juf die op weg is naar buiten. “Zoekt u iemand?”,
vraagt ze vriendelijk.
Iedereen is er volgens Hungerink op de Horizon alert
op om ‘vreemden’ aan te spreken en sinds de moord op
Jesse nog extra. “Op uitdrukkelijk verzoek van de kinderen”,
zegt ze. Behalve veilig, is dat volgens de locatieleider
overigens ook ‘gewoon gastvrij’. >
Kader Primair Juni 2007