Kader Primair 10 (2006-2007).pdf - Avs

politieke column
Politici laten in Kader Primair hun licht schijnen op de
gebeurtenissen in onderwijsland. Deze maand het woord
aan Bas van der Vlies: woordvoerder Onderwijs, fractievoor­
zitter en lijsttrekker van de SGP­fractie in de Tweede Kamer.
Passend?!
Steeds weer duiken er nieuwe termen op in het onderwijs.
Momenteel kun je geen onderwijsblad opslaan, of
het gaat over ‘passend onderwijs’. Prachtige woorden
natuurlijk, die al bij voorbaat kunnen rekenen op een
breed draagvlak. Wie zal er immers het tegendeel willen
bepleiten?
Passend onderwijs wordt meestal gebruikt om de nieuwe
benadering van zorgleerlingen in het onderwijs aan
te duiden. De bedoeling is om de bestaande regelgeving
aanzienlijk te vereenvoudigen. In plaats van een ingewikkeld
stelsel van indicaties en verwijzingen, zal de
spits komen te liggen bij de zorgplicht van de school.
Dat is een aantrekkelijke benadering. Deze gaat niet uit
van de bestaande structuren, maar stelt de belangen
van het kind centraal. Onderwijsinstellingen moeten
flexibel reageren op de onderwijsbehoefte van hun leerlingen,
in plaats van dat er voor de leerlingen met veel
moeite een plaatsje in het bestaande onderwijssysteem
moet worden gezocht.
“Passend onderwijs?
Ja natuurlijk! Maar dan wel
voor álle leerlingen”
Schoolleiders met hart voor hun leerlingen (en niet in
het minst hun zorgleerlingen!) zullen het belang van
deze benadering zeker onderkennen en onderschrijven.
Tegelijk proef ik in gesprekken ook vaak de nodige
reserves. En dat is te begrijpen. Een (nieuwe) plicht
moet immers wel worden afgestemd op de beschikbare
mensen en middelen die schoolleiders tot hun beschikking
hebben. Ook zonder zorgplicht is dat soms al een
fors knelpunt. Scholen krijgen tegenwoordig nogal wat
op hun bordje. Er komen wel steeds taken bij (recent
bijvoorbeeld aandacht voor burgerschap en kinderopvang),
terwijl van een afname daartegenover nauwelijks
sprake is.
Passend onderwijs? Ja, natuurlijk! Maar dan wel voor
álle leerlingen. En ook voor alle leerkrachten – hun
draagkracht is tenslotte ook beperkt. Kortom: schoolleiders
hebben niet alleen te maken met zorgleerlingen,
maar worden geacht de hele school te leiden. Daarom
zullen er soms belangenafwegingen moeten worden
gemaakt. Bijvoorbeeld tussen het belang van een
zorgleerling en het belang van de overige leerlingen in
de groep. Of inzake de opportuniteit van forse investeringen
voor één of enkele leerlingen. Daarbij is wel
essentieel dat niet institutionele of organisatorische
overwegingen de doorslag geven, maar de belangen van
de betrokkenen voorop staan.
Overigens is het een misverstand om te denken dat het
altijd in het belang van een zorgleerling is om zo lang
mogelijk binnen het reguliere onderwijs te blijven.
Integratie in het ‘normale’ leven is een belangrijk streven.
Soms is het daarvoor echter beter om zorgleerlingen
apart te zetten in een speciaal op hen afgestemde
onderwijsomgeving. Van daaruit kan integratie dan
geleidelijk en begeleid vorm krijgen.
Passend schoolbeleid. Dat is wat van schoolleiders
wordt gevraagd. In een school gaat het om de vorming
van leerlingen. Hun belangen dienen dan ook leidend
te zijn. Zorgleerlingen verdienen daarbij extra aandacht.
Passend onderwijs is daarom een belangrijk
uitgangspunt voor het schoolbeleid. Dat schoolbeleid
is vervolgens echter ook het kader waarbinnen passend
onderwijs gerealiseerd moet worden. Het is van
belang dat vanuit de overheid en de maatschappelijke
omgeving realistisch wordt omgegaan met de mogelijkheden,
maar ook de beperkingen van een school als het
gaat om de opvang en begeleiding van zorgleerlingen.
Passend onderwijs vraagt in ieder geval voldoende mensen
(waar halen we die vandaan?) en middelen. Kabinet:
als u A zegt, moet u ook B doen. Het invoeren van een
zorgplicht moet dan ook gepaard gaan met het voteren
van de daarvoor benodigde middelen. <
Kader Primair Juni 2007