De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be

Deugd en Hartstocht Blz. 12 / 450
Sparta liet de macht behouden door een klein deel van haar bevolking, door de oude families
die de eerste mannen van hun stam geleid hadden. Die mannen waren rijk geworden en
deelden de macht. De oude families vormden aldus een aristocratie die de zaken van de stad
beheerde. De aristocratie behield de macht en regeerde met een oligarchie van enkele wijzen.
Haar geallieerde steden volgden haar voorbeeld, en de rijkste leiders daar waren stoutmoedig
genoeg om de macht lange tijd jaloers in hun midden te houden. Sparta zelf werd geleid door
twee erfelijke Koningen, terwijl in Athene de macht kwam tot de meest charismatische, tot de
beste raadgever, tot die burger van wie de argumenten de meest opvallende waren, en van wie
de raad het meeste succes kende.
Beide steden vormden ontzagwekkende economische, politieke en militaire machten omdat ze
hun energie wisten te bundelen als nergens anders op Aarde. Ze streefden echter vooreerst
niet naar dezelfde eer. Ze respecteerden en bewonderden elkaar en ze stonden samen op tegen
gemeenschappelijke vijanden. Maar ze waren twee grootmachten, en aan het einde kon er
slechts één macht zijn op Aarde onder de Hellenen. Wanneer ze tegen elkaar insloegen, voor
redenen die ze zelf niet goed begrepen, dan vermeden ze eerst directe confrontaties en ze
vochten slechts in beperkte acties om na te gaan hoe sterk de andere polis vrede zocht of
oorlog. Wanneer ze later elkaar openlijk bevochten, voerden ze hun oorlogen in en buiten hun
eigen territorium, rond de ganse Zee, en dikwijls ook in vreemde landen waarnaar slechts
weinige van hun burgers ooit gereisd hadden. Ze bevochten elkaar met woeste energie, en de
Aarde beefde van hun oorlogskreten.
Wanneer de oorlogen stopten, lagen beide steden uitgeput, de overwinnaar zo zwak dat ze
snel de echte verliezer werd omdat de hulpmiddelen waarop ze haar overwinning gebaseerd
had niet konden vernieuwd worden. De stad die verloor en de overheersing van de andere
moest dulden, was slechts tijdelijk beroofd van haar oorlogsmiddelen. Ze kon zich na vele
jaren herstellen en weer machtig worden. Uiteindelijk verloor de winnaar in de geschiedenis,
terwijl de verliezende stad een lange tijd na de oorlogen toch overwon.
In die steden leefden enige uitzonderlijke mannen en vrouwen die zich zeer bewust waren van
de wereld boven hun Aarde, zelfs indien slechts met vage, intuïtieve, verstrooide gevoelens.
Die mensen dachten na over de andere wereld en ze formuleerden hypothesen er over, meer
hun onwetendheid erkennend dan hun kennis. Ze waren bedachtzame mensen, de meesten
onder hen niet oorlogszuchtig, maar zij ook konden hun levenswijzen wreed en hardnekkig
verdedigen wanneer ze dat nodig vonden.
Op de Aarde leefden echter ook mannen die glorie zochten voor hun eigen persoon en die
slechts zwoeren bij het ogenblik. Deze verlangden te stralen in hun glorie en erkend te worden
als de eerste, de slimste, de beste mannen van hun stam. Ze zochten vleierij en erkenning.
Dit is het verhaal van twee dergelijke mannen uit één van de twee steden, uit Athene. De ene
man zocht goedheid en kennis van de wereld; de andere schepte slechts genoegen in
verzadigde verwaandheid, zucht naar glorie en bewondering voor zijn persoon. Eén van de
twee was een strijder die handelde volgens zijn passies; de ander dacht na over zijn leven en
was deugdzaam. De twee mannen waren vrienden. Ze waren deugd en hartstocht.
De goden beslisten te spotten met de hartstochtelijke strijder en ze teisterden hem met
conflicten, geweld, verwarring en ondergang. De godin Aphrodite echter, nam hem op in haar
medelijden. Ze zond haar dochter, Harmonia, om hem te troosten met liefde en tederheid.
Aphrodite gaf aan haar dochter een gordel die de macht had eender welke sterveling aan haar
te binden, en vooral de hartstochtelijke man.
Copyright © René Dewil Woorden: 265369. December 2010 – mei 2011