De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be
De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be
De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>De</strong>ugd en Hartstocht Blz. 22 / 450<br />
Alcibiades ging met tegenzin naar zijn metgezellen toe. Zijn wrevel tegen Socrates, zijn leraar,<br />
was nog niet verminderd. Hij had die morgen de onvermijdelijke terechtwijzing zonder<br />
morren aanvaard. <strong>De</strong> terechtwijzing was niet de eerste geweest, maar hij nam het Socrates<br />
toch kwalijk niet het enige onderwerp <strong>van</strong> diens volle aandacht te zijn. Alcibiades had het zelf<br />
echter ook moeilijk om aangetrokken te worden door een man die fysisch zo gewoon was en<br />
die het in zijn manieren ontbrak aan elegantie en fijnheid. Hij zag in Socrates een man zonder<br />
de zachtheid en de delicate, gratievolle sterkte die hij in zijn kameraden had <strong>be</strong>merkt, die allen<br />
<strong>be</strong>hoorden tot de <strong>be</strong>ste families <strong>van</strong> Athene, en die allen dagelijks met hem oefenden in het<br />
gymnasium om hun lichaam de gladde perfectie te verlenen <strong>van</strong> de Atheense atleet. <strong>De</strong> man<br />
dronk te veel, hij was te dik en te lomp en te klein. Hij <strong>be</strong>zat niet de kracht <strong>van</strong> een lenige,<br />
breedgeschouderde zwemmer, maar hij kon wel door brute energie <strong>van</strong> hen allen winnen.<br />
Alcibiades kon nooit winnen <strong>van</strong> Socrates in worstelpartijen, en zelfs niet in het hardlopen,<br />
want de man sprong en rolde met zijn borst en dreef zijn torso en <strong>be</strong>nen dan mee vooruit met<br />
de snelheid <strong>van</strong> een stier. Alcibiades vroeg zich dan wel af hoelang Socrates dergelijke<br />
snelheid kon ontwikkelen en volhouden, maar hij had hem ook nog nooit over lange afstanden<br />
uitgedaagd. Hij vermoedde dat Socrates dan nog een andere stijl <strong>van</strong> lopen zou toepassen, een<br />
stijl die meer aangepast was aan het lopen <strong>van</strong> grote afstanden, in een <strong>be</strong>tere wijze dan<br />
Alcibiades tot dusver ontdekt had. Hij zocht troost in de wetenschap dat hij een uitstekende<br />
ruiter was, terwijl Socrates zich geen paard kon veroorloven. Socrates was een hopliet, een<br />
strijder te voet voor Athene, terwijl Alcibiades als aristocraat in de ruiterij zou rijden. Maar hij<br />
herinnerde zich ook dat geen enkele ruiterij ooit een veldslag voor de Hellenen had gewonnen.<br />
Alcibiades kon natuurlijk ook niet de elenchus <strong>van</strong> Socrates verslaan, de nooit aflatende<br />
ver<strong>be</strong>eldingskracht en sluwheid <strong>van</strong> de man om steeds een achtereenvolgende reeks <strong>van</strong><br />
argumenten te vinden die iemand kon verleiden om stoutmoedig te <strong>be</strong>ginnen met een mooie<br />
en gemoedelijke verklaring die door Socrates zou verwelkomd worden, aangemoedigd tot<br />
meer en aangeprezen aan de toehoorders, alsof hij de intelligentie <strong>van</strong> zijn gesprekspartner<br />
erkende. Daarna, in een reeks vragen die slechts zelfevidente antwoorden konden krijgen, kon<br />
Socrates de nietsvermoedende tegenpartij er uiteindelijk steeds toe brengen het exacte<br />
tegengestelde te <strong>be</strong>wijzen <strong>van</strong> wat hij aan het <strong>be</strong>gin verklaard had, zodat de andere totaal<br />
<strong>be</strong>lachelijk, volledig verrast bleef staan en zich bij alle goden slechts dan kon afvragen hoe hij<br />
tot daar geraakt was, verbaasd om het perfecte even<strong>be</strong>eld te blijven <strong>van</strong> een idioot.<br />
Het was hard genoeg dergelijke vernedering te moeten doorstaan in privé. In een groep was<br />
het effect verwoestend. Alcibiades was veel meer de toeschouwer geweest dan het slachtoffer<br />
<strong>van</strong> die speciale gave <strong>van</strong> Socrates. Hij had met zijn vrienden toegejuicht wanneer Socrates<br />
door de straten <strong>van</strong> Athene wandelde, of in de agora slenterde, tot hij een toevallige,<br />
onschuldige, gewillige kennis tegenhield, een verklaring uitlokte, en dan de man<br />
onverbiddelijk in de hoek duwde door zijn onverzoenlijke logica op de man los te laten in<br />
redeneringen <strong>van</strong> oorzaak en gevolg, <strong>van</strong> waaruit de persoon geen ontsnapping vond. <strong>De</strong> man<br />
zou altijd het tegengestelde moeten toegeven <strong>van</strong> wat hij oorspronkelijk verklaard had.<br />
Alcibiades en zijn vrienden zouden daarna de man verder <strong>be</strong>lachelijk maken en hem <strong>be</strong>spotten<br />
voor zijn domheid. Ze apprecieerden dit natuurlijk des te meer naarmate de tegenstander <strong>van</strong><br />
Socrates iemand was die ze kenden, iemand die <strong>be</strong>hoorde tot de rijkere families <strong>van</strong> Athene<br />
en die daar dan bleef staan zoals een hoopje miserie, voorheen arrogant, thans vernederd. Er<br />
was geen <strong>be</strong>tere man om eender welke autoriteit te vernietigen dan Socrates, en het respect<br />
<strong>van</strong> Alcibiades voor de ouderlingen <strong>van</strong> de stad was fel verminderd sinds Socrates zijn leraar<br />
werd.<br />
Copyright © René <strong>De</strong>wil Woorden: 265369. <strong>De</strong>cem<strong>be</strong>r 2010 – mei 2011
Change language