De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be

Deugd en Hartstocht Blz. 20 / 450
keken naar de rijzende zon en ze hadden de wolken langzaam zien voorbij glijden. Daarna
was het Socrates geweest die als eerste ongeduldig werd. Hij stond op, trok Alcibiades met
hem mee naar de herberg, om te gaan eten met de anderen.
Alcibiades wist inderdaad alles af van liefde en verlangen. Hij wou plots op de ene of andere
manier Socrates pijn doen, al wist hij wel de nutteloosheid van zulke pogingen.
Alcibiades liep dus naar Socrates toe en vroeg, „wanneer je zei dat liefde en verlangens je
afleidden van je onderzoek naar de eeuwigheid, was je dan aan het denken aan Myrto,
Socrates?‟
Myrto was de echtgenote van Socrates. Ze was een kleine vrouw, een hoofd kleiner nog dan
Socrates. Maar ze was een vrouw met brede heupen, zware borsten, ronde billen en een zeer
smal middel. Voor Alcibiades en voor zijn vrienden was ze het perfecte object van hun
verlangens. Ze vermoedden dat Myrto elke wellustige man naar haar lichaam zou
verwelkomen, en ook Socrates. Ze hadden het echter nooit aangedurfd haar te benaderen.
Socrates, had een zeer praktische benadering tot vrouwen, en hij sloot daarmee het onderwerp.
„Vrouwen zijn er om de klederen te wassen en om het huis proper te houden, om kinderen te
baren en om te koken, om het leven aangenaam te maken voor man en vrouw beide, om
kinderen op te voeden, om zoveel te leren als haar echtgenoot en misschien zelfs meer, om
lief te hebben en te koesteren en om geliefd te worden. Maar om verlangd te worden is iets
anders.‟
Terwijl hij verder stapte zei Socrates in een laatste zin, „Myrto inspireert me met het respect
dat me mijn zelfbeheersing laat behouden. Dat doe jij niet.‟
Alcibiades was dan verbaasd voor de tweede maal die dag. Socrates kon dan toch bepaalde
waarheden erkennen.
„Houd je dan van me, Socrates?‟ vroeg Alcibiades.
Socrates liep nu echt door, maar toch gaf hij ook op die vraag een antwoord in plaats van een
nieuwe vraag, een nieuw argument, „misschien doe ik dat wel, Endymion! Maar wat is liefde?
Wat is de natuur van de liefde?‟
Dat liet Alcibiades weer op het verkeerde been staan, want Endymion was de geliefde van de
Maan, en Endymion sliep altijd.
Socrates riep dan, van al ver weg, achterom kijkend, „ik zoek niet te beminnen, zoals elke
filosoof zou moeten doen, en zoals je al lang geleden had moeten weten. Maar kijk uit en
vrees als ik echt bemin!‟
Ja, Alcibiades had dan wel begrepen dat Socrates eigenlijk een vat vol tegenstellingen was
zoals elke man van lichaam en ziel, hoewel Socrates vrede had gesloten met al zijn innerlijke
contradicties. Alcibiades echter, was nog aan het vechten met zijn tegenstellingen en twijfels,
met zijn ontbreken van een standvastiger basis voor zijn leven, en nog steeds hopend echte
waarheden te ontdekken. Alcibiades verdacht zijn medeleerling Charmides ervan de geliefde
van Socrates te zijn. Alcibiades zelf lustte meer naar de edelmoedige Myrto. Hij wou maar al
te graag bedekt worden door de zachtheid van haar overvloedige huid en grote borsten, haar
dun middel vast te houden, eerder dan geplet te worden onder de harde spieren van Socrates.
Alcibiades gaf er ook de voorkeur aan te nemen in plaats van genomen te worden, maar hij
was nog niet sterk en vastberaden genoeg daarvoor. Hij was nog onzeker in zijn gevoelens en
met zijn eigen verlangens om al te doen waar hij echt van hield. Hij zocht nog ervaringen te
verzamelen vooraleer zijn zinnen echt op iets te zetten.
De twee mannen liepen zo naar het Sounion Hiron, het heiligdom van Poseidon, waar de twee
andere jongeren van hun gezelschap op hen wachtten.
Copyright © René Dewil Woorden: 265369. December 2010 – mei 2011