De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be

Deugd en Hartstocht Blz. 46 / 450
Alcibiades won aan zelfvertrouwen, leerde van Protagoras geloof te hebben in zijn eigen
ideeën en opinies, en hij leerde zijn ideeën hardnekkig te verdedigen in de redevoeringen die
Protagoras hem beval te houden. Zijn vrees en twijfels verdwenen langzaamaan, en omdat hij
zich al bewust was van zijn edele afkomst, van zijn groeiende bekwaamheden en talenten en
van de schoonheid van zijn gezicht en lichaam, maakte hij zich gretig de lessen van
Protagoras eigen.
Cyprus
Na twee volle manen van zeilen en verblijven in de havens van de Zee, kreeg het vrachtschip
het eiland Cyprus in zicht. Alcibiades was de eerste om het laagliggend en zonverbrand land
te zien dat zachtjes uit de zee rees in de morgen. Het eiland ontplooide zich met zeer mooie,
lange, zandige stranden, maar iets later voer de boot langs witte klippen die zich in de zee
wierpen in een wilder landschap. De kapitein stuurde het schip naar een kleine haven naast de
stad Paphos. De haven lag bijna volledig gevuld met alle soorten van schepen, waarvan
sommige zelfs Phoenicische schepen met hoge boegen, beschilderd met alle kleuren van de
regenboog.
Protagoras en Alcibiades kleedden zich op in het witste linnen van hun beste gewaden, en ze
bleven zo plechtig staan op de boeg van het schip. Ze vormden een merkwaardig paar.
Protagoras was oud, maar rijzig en slank. Hij had een witte baard, golvend wit haar, en hij
was helemaal de meest wijze man die leunde op een rijkelijk versierde staf afgewerkt met
zilveren tekeningen. Alcibiades was minder lang, maar hij was buitengewoon knap van
lichaam en leden, had weelderig zwart haar, de brede schouders van een zwemmer en de
spieren van een geoefende atleet. De twee mannen waren nu verbrand door de zeezon tot een
gelijke, bruine tint.
Wanneer de boot in de haven aanlegde trad een trotse Cypriotische bevelvoerder hen
tegemoet. De man droeg een lichte bepantsering, een zwaard op de rug en een dolk aan de
zijde. Hij vroeg waarom de bezoekers naar Cyprus waren gekomen. Alcibiades zou de man
afgesnauwd hebben, maar Protagoras antwoordde kalm en legde uit wie ze waren: Protagoras
de Sofist van Athene en Abdera, leraar van Alcibiades zoon van Cleinias van de familie van
de Alcmaeoniden en in voogdij van Pericles zoon van Xanthippus, archont van Athene. Hij
gaf nog als informatie dat ze op pelgrimstocht waren naar het beroemde Festival van
Aphrodite. De bevelvoerder was plots één en al vriendelijkheid en beleefdheid. Hij bood de
bezoekers aan hem te volgen. Hij zou zorgen voor onderkomen naast de haven.
Overal in de haven verwelkomden de hoplieten en de Cypriotische ambtenaren aldus de
pelgrims, en ze zorgden er voor dat de orde bewaard bleef. De Koning van Paphos wist
daarmee ook de namen van alle vreemdelingen die in de stad arriveerden, en waar ze
verbleven.
De soldaat bracht Alcibiades en Protagoras, gevolgd door hun slavendienaars beladen met hun
koffers, naar een huis dat iets terzijde van de haven gebouwd was, maar dat een mooi zicht
bood over de baai van Paphos. Het huis was de eigendom van een rijke Atheense handelaar
die kocht en verkocht op Cyprus en die alternatief meerdere maanden verbleef te Paphos en te
Athene. De soldaat vertelde de nieuwkomers dat die man voorgesteld had aan de
havenautoriteiten onderdak te verlenen aan elke belangrijke Athener die Cyprus voor het
festival wou bezoeken. Alcibiades en Protagoras lieten zich dankbaar leiden naar een groot,
Copyright © René Dewil Woorden: 265369. December 2010 – mei 2011