De gordel van Aphrodite - Theartofpainting.be

Deugd en Hartstocht Blz. 40 / 450
Als Corinthe wint, dan wordt de grote vloot van Corcyra toegevoegd aan die van Corinthe, en
dat betekent aan de Peloponnesische Bond, aan de Bond van Sparta. Het bondgenootschap
van Sparta zal dan een belangrijke vloot hebben die de onze kan overschaduwen. Sparta zou
niet enkel op het land domineren, zoals ze altijd gedaan heeft, maar ze kan dan ook de Zee
domineren!‟
„Dat kunnen we niet toelaten,‟ zei Socrates.
„Dat kunnen we inderdaad niet. Ik heb ook informele berichten ontvangen vanuit Corcyra. Ze
stellen voor om in de zomer of iets later gezanten naar Athene te sturen om een formeel
bondgenootschap met onze stad af te sluiten. Als we die alliantie aannemen, dan zullen we
onze schepen ter hulp van Corcyra moeten zenden.‟
„En een oorlog riskeren met Corinthe!‟
„Natuurlijk, en met Sparta en met de Peloponnesische Liga. Maar als we niet tussenkomen, en
als Corcyra verliest, dan zijn we nog slechter af. Ik denk niet dat Corcyra kan winnen van de
nieuwe vloot van Corinthe. De Corintiërs zijn een indrukwekkende oorlogsinspanning aan het
verzamelen. Ze gieten hun allerlaatste fondsen in hun nieuwe zeemacht. Het zal een
ontzagwekkende vloot worden, en haar bevelvoerders zullen wanhopig uit zijn op een
overwinning. We zullen onze zijde moeten kiezen.‟
„We worden bijgevolg verwikkeld in een nieuwe oorlog tengevolge een stad waar we nog
nooit een voet gezet hebben,‟ besloot Socrates.
„Ja. Ik hoop dat we erin kunnen slagen de oorlog te beperken. Sparta houdt ook niet van
oorlog. Ik heb berichten ontvangen van Koning Archidamus die naar mij persoonlijk werden
gezonden in een code die wij alleen kennen. Hij wenst geen oorlog, en hij zal treuzelen. Maar
hij schreef dat het mogelijk is dat hij de oorlogsvoorstanders van Sparta en Corinthe wellicht
niet zal kunnen tegenhouden. Dan komt er een volledige oorlog tussen Sparta en Athene, en
ook tussen al onze bondgenoten samen. Wat moet ik doen?‟
Het was nu aan Socrates om lange tijd sprakeloos te blijven, en na te denken.
Ten slotte zei Socrates, „dan moeten we zo goed als we kunnen vechten, en hopen op een
overwinning!‟
„Ja,‟ antwoordde Pericles, „maar we kunnen ook die oorlog verliezen, en velen zullen sterven,
krijgers en burgers gelijk. Ons platteland zal verwoest worden en onze rijkdom vernietigd. In
elk geval zal een oorlog een ramp veroorzaken. Mijn vriend, neem een beetje vrije tijd en
vergezel Alcibiades naar Cyprus. Het kan de laatste maal zijn dat je vrije tijd kunt nemen voor
een heel, heel lange tijd.‟
Socrates wist niet wat hij nog meer kon antwoorden. Hij zat naast Pericles en dacht na.
Dan antwoordde hij, „neen. Als er een oorlog uitbreekt, dan begin ik best te oefenen. Ik ben
een hopliet. Ik zal vechten zoals alle Atheners. Ik moet me daarop voorbereiden.‟
De twee mannen spraken niet verder samen die avond.
Aan het einde van het feestmaal liet Pericles de beste Attische zoete koekjes opdienen. Het
symposium ging daarna verder met slechts wijn. Nog later verlieten de gasten de zaal. Ze
dankten Pericles en wensten hem vrede en geluk en voorspoed voor nog lange jaren.
Copyright © René Dewil Woorden: 265369. December 2010 – mei 2011