Sociaal aan de slag met voedseloverschotten - Vlaanderen.be

Good practice #1
20
De opstart van een dorpsrestaurant verloopt niet altijd van een leien dakje. Er zijn vragen,
er zijn twijfels. Het is de groepsdynamiek die daarvoor oplossingen vindt.
“In onze gemeente was er eerst heel wat wantrouwen tegen het dorpsrestaurant.
We zouden de middenstand kapot maken. Wie zou er nu nog naar een -duurdere-
brasserie of restaurant gaan? De inwoners kenden de voorbeelden uit andere
gemeenten en zijn gewoon zelf begonnen, zonder steun van de gemeente. Maar:
van bij de start betrokken ze de lokale middenstand bij hun project. Maaltijdtickets
werden verkocht in de lokale winkels, waardoor klanten een bijkomende reden
hadden om daar binnen te stappen. Sommige producten werden lokaal aangekocht.
En laten we wel wezen, de mensen die naar het dorpsrestaurant komen,
zijn meestal niet de mensen die in een brasserie of op restaurant gaan lunchen. Het
dorpsrestaurant werd een groot succes.”
vAn dorpsrestAurAnt nAAr dienstenpunt
RIMO Limburg wil nu een stap verder gaan. Het grote bereik van de dorpsrestaurants en
het stevige vrijwilligersnetwerk er rond, maakt van hen een ideale springplank voor een
diepere werking. Als mensen elkaar vinden in de dorpsrestaurants, dan krijgen ze na verloop
van tijd zin om meer dingen samen te doen. Er wordt al gauw iets extra gedaan bij een
verjaardag. Na het eten blijft men zitten om te kaarten of te kienen. Er wordt afgesproken
voor een wandeling. Het netwerk wordt steviger. En er wordt gedacht over en gewerkt aan
collectieve oplossingen voor gemeenschappelijke problemen, zoals de stookoliepremie (info
en hulp bij invullen van formulieren). En naarmate de band groeit, groeien ook de mogelijkheden.
Zo werden in 2012 de bezoekers van de dorpsresto’s actieve groepen in het project ‘Ieders
stem telt’.