Sociaal aan de slag met voedseloverschotten - Vlaanderen.be

Volgens cijfers van de interdepartementale Werkgroep voedselverlies (IWV) situeren de
grootste verliezen en nevenstromen zich in de landbouwsector en de voedingsindustrie. Opvallend
is de grote omvang van voedselverlies en nevenstromen bij de huishoudens. Alleen al
in de huishoudelijke zak voor restafval verdwijnen elk jaar 35.000 ton consumeerbaar voedsel.
“De laatste jaren is de kloof tussen consument, product en producenten erg vergroot. Dit is bijvoorbeeld
te merken aan de producten die geconsumeerd worden, de producent houdt minder en minder
rekening met de seizoenen, het aantal kilometers dat een product heeft afgelegd,… Door het hoge
aanbod aan kant-en-klare maaltijden weten veel consumenten niet meer hoe de basisproducten
eruit zien. Ook de producenten laten zich meer en meer beïnvloeden door de eisen van de markt die
gecreëerd zijn door de reclamemakers. Producten met een gaatje of plooitje worden niet gekocht, dus
worden die ook direct vernietigd.”
Transitiegroep New Food Frontiers
We kopen teveel, we eten alleen wat er nog goed uitziet en de rest gooien we weg. We moeten
de verantwoordelijkheid niet bij anderen leggen. Elk van ons is mee verantwoordelijk
voor de verspilling en elk van ons kan een bijdrage leveren in het stopzetten ervan.
“We, the people, do have the power to stop [the] tragic waste of resources if we
regard it as socially unacceptable to waste food. „
Tristram Stuart – Waste: Uncovering the Global Food Scandal, 2012
In deze crisistijd breidt de beweging rond duurzaamheid sterk uit. De voedselketen is te
lang, we eten rundvlees uit Argentinië, boontjes uit Kenia en laten onze Belgische garnalen
pellen in Marokko. Die mondiale productie en handel wordt door de klimatologische veranderingen
in gevaar gebracht. Als de tarweoogst mislukt in de Verenigde Staten, dreigen
tekorten op de wereldmarkt en is dat voelbaar voor de consument in Europa en elders.
Steeds meer mensen stellen zich de vraag of ongebreidelde groei houdbaar is en zoeken
naar mogelijke alternatieven voor het huidige model in volkstuintjes, stadstuinen, gezamenlijke
projecten met lokale boeren en tuinders. Lokale overheden moedigen die acties
aan door bijvoorbeeld terreinen ter beschikking te stellen: samen tuinieren als gemeenschapsvorming.
Vanuit die beweging is er ook veel kritiek op het gebruik van voedseloverschotten
als voedselhulp.
“Zo werkt men mee aan het in stand houden van het niet duurzame model van
ondernemen van die grote producenten en ketens. Willen we dit aanmoedigen
of voor iets duurzaam lokaal gaan? Kunnen we als gemeenschap niet lokaal
voorzien in de behoeften van iedereen? „
Sociaal
aan de slag
met voedseloverschotten.
9