Via Secura 65 - BIVV

10
communicatie
Besluit
De eerste vaststelling is het verschil tussen de thema’s. De
kwetsbaarheid van de zwakke weggebruikers, meer bepaald van de
voetgangers, is het thema dat de meeste bestuurders aangespoord
heeft om hun gedrag te wijzigen.
Ook het Bob-concept heeft een hoge overtuigingskracht.
Het ontstond in 1995 en zorgde ervoor dat alcohol sociaal
onaanvaardbaar werd voor wie een voertuig bestuurt. Hoewel
de overtuigingskracht groot blijft, scoren de vroegere campagnes
beter dan de meer recente. Afgezien van het feit dat men sowieso
geen alcohol drinkt als men rijdt, is de voornaamste reden die
niet-overtuigde bestuurders opgeven het feit dat ze reeds overtuigd
waren door de boodschap.
Wat het thema snelheid betreft, bleken de recente campagnes om
het nog steeds te positieve snelheidsbeeld te doorbreken, het meest
Via Secura nr. 65
van de bestuurders
die de campagne
overtuigend vinden
Jaar :
2001
Thema :
hoffelijkheid
Aanpak : positief,
interpellerend
van de bestuurders
die de campagne
appreciëren
35 35%
74 74%
34 34%
Jaar :
1999
Thema :
gordel
Aanpak : positief,
humoristisch
51 51%
32 32%
Jaar :
1999
Thema :
gordel
Aanpak : positief, in de vorm
van een “knipoog”
51 5 %
overtuigend. De snelheidscampagnes van 2002 en 2003 hadden
het meest overtuigingskracht, maar staan in het globale klassement
toch slechts op de elfde en de dertiende plaats. Te veel bestuurders
onderschatten nog de gevaren van snelheid. Voor sommige
personen is snel rijden zelfs een plezier en een manier om zich af te
reageren. In tegenstelling tot rijden onder invloed zijn de redenen
om snel te rijden dus eerder emotioneel van aard. De tijd om tot
een attitude- en gedragswijziging te komen zal aanzienlijk langer
zijn dan voor andere thema’s.
Is een bepaalde aanpak overtuigender dan een andere? Neen: de
vier veruit meest overtuigende campagnes, met percentages hoger
dan 85, steunen elk op een verschillende aanpak. Drie ervan
illustreren het thema van de zwakke weggebruikers en maken
ofwel gebruik van symboliek en roepen een macabere sfeer op,
ofwel zijn ze emotioneel, of zelfs interpellerend en realistisch.
De vierde campagne is een Bob-campagne met een positieve
en sympathieke aanpak. Dit bevestigt dat er op het vlak van
communicatie geen wondermiddel bestaat. Alles hangt af van het
tijdstip en van de wijze waarop de boodschap overkomt.
Men kan zich ook afvragen of er een verband bestaat tussen de
appreciatie voor de campagne en de overtuigingskracht ervan.
Het antwoord hierop is duidelijk negatief: de campagne die met
een 88% het meest gewaardeerd werd, “Het is feest als Bob
rijdt” van 2001, komt slechts op de 15de plaats op het vlak van
overtuigingskracht. Zo staat ook de campagne “Het is feest als
Bob rijdt” van 1999, die met een score van 85% op de tweede
plaats kwam, qua overtuigingskracht slechts op de vijfde plaats.
Men kan zich tenslotte afvragen wat er nodig is om de
bestuurders te overtuigen om hun rijgedrag te wijzigen. De
sensibilisatiecampagnes zijn niet het enige middel om de attitudes
en het gedrag te wijzigen. Een combinatie van verschillende
maatregelen kan de ontvangers van een boodschap motiveren om
hun gedrag aan te passen. De combinatie van communicatie, acties
op het terrein en controles maakt van een campagne een succes
op lange termijn. Deze geïntegreerde aanpak ligt aan de basis van
het succes van de Bob-campagnes. Dit wordt bevestigd door de
Bob-campagne van 2000 die op sympathieke wijze verwees naar
de controles. Deze campagne werd ruimschoots gewaardeerd en
werd zeer overtuigend bevonden. ■
Jacqueline PRIGOGINE