Dokters in de Oostelijke mijnstreek – 90 jaar (k ... - KNMG Limburg

28
Gedragswetenschappers doen hun intrede. Samenwerken in multidisciplinaire teams wordt
gesubsidieerd. In 1970 wordt als een van de eerste gezondheidscentra in Nederland het
Gezondheidscentrum Hoensbroek Noord opgericht. Ook op kleinere schaal komt
wijkgebonden samenwerking tussen huisarts, wijkverpleging en maatschappelijk werk tot
stand in de vorm van “hometeams”. De oprichting van universitaire huisartsinstituten en de
start van de huisartsopleiding (1974) is een volgende stap in de professionalisering van de
huisarts. Het NHG ontwerpt de beroemde “groene kaart” waarmee huisartsen op een
systematische en uniforme wijze de medische gegevens van hun patiënten kunnen
vastleggen.
In de loop van de twintigste eeuw is het karakter van de problemen waarmee de huisarts
geconfronteerd wordt aanzienlijk veranderd. Door de betere hygiëne, de komst van
antibiotica en vaccinaties zijn besmettelijke ziekten, zoals cholera, tyfus, difterie,
roodvonk, pokken, mazelen, kinkhoest en tenslotte ook tuberculose, steeds meer naar de
achtergrond verdwenen. Daarvoor in de plaats komen chronische ziekten, zoals
hartvaatziekten, astma, hypertensie, diabetes, artrose en voor de oud-mijnwerkers
silicose.
Intussen heeft het De Wever-Ziekenhuis zich ontwikkeld tot een toonaangevend modern
ziekenhuis. Het stelt zich kandidaat voor vestiging van de Achtste Medische Faculteit,
maar de minister kiest voor Maastricht: in 1976 gaat de “Rijksuniversiteit Limburg” van
start. De komst van de universiteit gaat gepaard met een nieuw elan onder de Limburgse
huisartsen. Velen leveren een bijdrage aan het onderwijs aan studenten en de
huisartsopleiding van de academie, die in 1996 de meer aansprekende naam Universiteit
Maastricht krijgt.
Huisartsen nemen hun bijscholing steeds meer in eigen hand. Begin jaren tachtig wordt
de Werkgroep Deskundigheidsbevordering Huisartsen (WDH) opgericht: nascholing
vóór huisartsen dóór huisartsen. De rol van de specialist verandert van docent in
consulent. De “Ardennencursussen” 5 , waar veel Limburgse huisartsen zich buigen over
thema’s, die hun dagelijkse praktijk betreffen, zijn een groot succes. Huisartsen starten in
zogenaamde Balint-groepen 6 met intervisie. Door onder begeleiding van een
psychotherapeut te praten over problemen die zij in hun dagelijks werk ondervinden
komen zij meer te weten over het fenomeen “de dokter als medicijn”.
Toch is er in het begin van de jaren tachtig weer veel onzekerheid over de toekomst van
het huisartsenberoep. Een te korte opleiding, onvoldoende onderlinge samenwerking en
een onduidelijke taakafbakening ten opzichte van de tweede lijn maken de eerste lijn tot
een slecht verdedigbare linie voor de steeds verder oprukkende specialistische
geneeskunde. Opnieuw weet de huisarts zich aan te passen door zich met nog meer
5. De Ardennencursus is een nascholing voor huisartsen.
6. Deze intervisiegroepen zijn genoemd naar psychiater Michael Balint (1896-1970) die beroemd werd met zijn boek “ The Doctor, the
patient and the illness” (1964).
90 JAAR KNMG AFDELING HEERLEN & OMSTREKEN