Dokters in de Oostelijke mijnstreek – 90 jaar (k ... - KNMG Limburg

30
semafoon, die nog 5 kilo weegt, naar een handzame telefoon die in de binnenzak past. De
komst van antwoordapparaten en achterwachtcentrales heeft een belangrijke invloed op
de praktijkvoering van de huisarts.
Nieuwe taken
In de tachtiger jaren gaan taken, die altijd tot het terrein van de huisarts behoorden,
steeds meer verloren, zoals de zorg voor zuigelingen en kleuters (consultatiebureaus).
Aan de andere kant wordt verloren gegaan terrein heroverd. Huisartsen schaffen ECGapparaten
en spirometers aan. Ze gaan zich bekwamen in de behandeling van patiënten
met diabetes, astma en COPD. Een sterk pleitbezorger van deze ontwikkeling is Jo
Baggen, huisarts te Brunssum. Zelf legt hij zich vooral toe op de oogheelkunde. De
inmiddels landelijke bekende Baggen-cursussen worden in het hele land gegeven. En zo
doet ook de spleetlamp zijn intrede in de huisartspraktijk.
Samenwerking
Aan het einde van de twintigste eeuw werken veel huisartsen nog als solist, maar het
aantal groepspraktijken met twee of meer huisartsen groeit. Er wordt in toenemende
mate gebruik gemaakt van goed opgeleide doktersassistentes. De partner van de huisarts,
die traditioneel als assistente en achterwacht fungeerde, verdwijnt steeds meer uit de
praktijkorganisatie. Omdat er behoefte is aan moderne praktijkruimten voor meerdere
huisartsen wordt het statige doktershuis in het centrum van wijk of dorp ingeruild voor
een moderne villa in een buitenwijk. Huisartspraktijken gaan onderling samenwerken in
zogenaamde Hagro’s (huisartsengroepen). Hier vindt afstemming plaats over zaken als het
voorschrijven van geneesmiddelen, het beleid ten aanzien van verwijzing naar specialisten
en de behandeling van bepaalde ziekten. Ook de waarneming buiten kantooruren en
tijdens vakanties wordt binnen de Hagro geregeld.
Een nieuw fenomeen is de vorming van een HOED: Huisartsen Onder Een Dak.
Huisartsen, die tot nu toe alleen of als duo gewerkt hebben, gaan met behoud van hun
eigen patiëntengroep in één gebouw samenwerken. Deze constructie is voor huisartsen
een goede manier om tot een betere en efficiëntere praktijkvoering te komen. De
werkvorm sluit ook beter aan bij de behoefte van veel jonge huisartsen om in deeltijd te
kunnen werken. Er is namelijk een feminisering van de beroepsgroep ontstaan en het
aantal vrouwelijke huisartsen groeit gestaag.
Nieuwe ontwikkelingen
In de negentiger jaren is de lastendruk voor de individuele huisarts flink opgelopen. Niet
alleen neemt de contactfrequentie per patiënt toe, er worden ook steeds hogere eisen
aan kwaliteit van de geleverde zorg gesteld. Door noodzakelijke bezuinigingen in de
ziekenhuizen wordt steeds meer zorg teruggeschoven naar de eerste lijn.
Weer is het voor de beroepsgroep een uitdaging om de nieuwe bedreiging met creatieve
oplossingen te pareren. Het leidt tot een aantal ontwikkelingen die de traditionele
organisatie van de huisartspraktijken sterk veranderen: taakdelegatie en een centrale
90 JAAR KNMG AFDELING HEERLEN & OMSTREKEN