li.

li.
0
D
*,*
LW
^ I WTT E H E L M
Jde Ufa-toonfilm
»Iganger van Woronzeff"
> V
i» OHm*-
t. ■:-
,,v.«l
&V
1 No.
571 - 5 Januari -
J^"-

SEBALD'S S AART,NCTUUR
GEZICHTSWATER
TREKKING 15 JANUARI a.S.
onder den microscoop bezien,
toont duidelijk, of hei haar in
gezonde functionneering met
de hoofdhuid staat. Onvoldoende
gevoed haar wijst op typische
veranderingen in de innerlijke
structuur. Dit tot haaruitval
voerende verschijnsel, verloopt
zoo onopvallend, dat het meestal
de hoogste tijd is, wanneer
het wordt opgemerkt. Voor
dit gevaar hoedt U .Sebald's
Haartinctuur'. Dit voortreffelijke
middel zorgt er voor, dat
Uw haar zich weer herstelt en
gezond en krachtig blijft. Dat
zullen U ook vele Uwer medemenschen
bevestigen. Sebald's
Haartinctuur doet Uw haar
groeien, geneest roos en kale
plekken. - '/ï flacon f. 1.65,
'/. «acon f. 2.95, Vi '/. L. flacon "
f. 4.75.
EN NU NOG EEN GOEDE RAAD:
Voor Uw goilchl .S.b.ld'i Gotlchli-
water' ((.e«.lotion), h*t nlouw«, uit-
itokend Mmongoiteld« huldvorzorglngi-
mlddol. Hol rolnlgl do porlin, ipanl do
huid, mookl hoor frlich on bohoodt go-
lljklljdlg Uw tolnt. Por (l.con I. 0.85. bij
Drogllton.PoHumorloukon on Koppors.
Import: H. TKN MERKEL. HILVERSUM.
O« gpoolst« prijs f lao.OOO,- kunt
| ook U wlnnonl Nlot aapz.i.ni
IggWJWjg OP BROEP ..a»
Vanaf heden opengesteld:
|5l ORANJEKRUIS-OBLIGATIËN
en de volgens de loterijwet 1905 voor geheel
Nederland wettig geoorloofde
STAATS- en PREMIELOTEN
zonaar ni«tSnl Bik lol mmn pnial üaarlilka 10
a-ooi. wlnaman^,, w.Mn KSUÄWÄJJI
1.113.400 QUi-Pew
MET HOOFDPRIJZEN VAN.
120.000
72.000 | 60.000 | 48.000
36.000 I 30.000 I 22.500
en duizenden gemiddelde en kleinere prljien,alle
in contanten, kunt U winnen door inschrijving
op een of meerdere dezer loten - zonder nieten.
Gehet e loten vanaf ( 3- per maand (*it ge«, g^cii»)
mr IWtlotlfigrtHstew grau» tm ledere trekkkiB.
BtSIELBRIEF. Gelieve duldellifc In Ie vullen « It ütolMlw:
Aan ie HcllanflscltB Grtdiet- en Oüligaliebank il
Amsterdam, PnHwx 577 (PC. HooKsIraal lUL
Undergeteckende bestelt hiermede:
^**m*J*Ut" PREMIUOTEN" rtirtufa"
»efaiiaiiil.rtclil||evtiiilcvaMimiAlfeimiinopil«iv>mBprl|i.
EE« ZOO GUNSTIGE GEIEGENHEIO OM SPOEDIG EEN VERMOGEN TE
BEIEIKEN MM VOORAL IN DEHN TIJD NIEMAND SMFN
ItninViori,
Stat H «o.:
IKimdHCwiM: Cin. & Th.
'Joh. Andre*
SEBALD
Hildesheim
geqr.
—^^»
BEREID UVOOR!
Pos op, do» de goide zorgen
aan Uw uiterlijk biteed, niet
vergeefs zijn door ekn te sterke
of een algemeenjparfüm té
gebruiken. Dedecerie geur van
enkele druppels OH Cottage
lovenderwofer zal o«k U in het
mees» uitgelezen geidschap de
belangstelling schenjen, die de
vrouw van verfijnde leschaving
toekom». De typische proene fla-
con Old Cottage Lavi iderwater
en ook de andere C i Cottage
artikelen hebben »ch reeds
een plaatsje op Uw »ilettafel?.
'"•port.: RICHARO WERNEI NOC * Ca,
Huddoslroet 9. Am.t. J«*C sM
©W (Tof tooe
Render mitt
BOEKWERKEN „MODERNE DANSEN"
VOOR DEN AMAT!UR D00r,,enHWe,,MeV - JABr0nm ^
Inhoud: Q«,ck Step. Ilow Foxtrot. T.„0o.-W.ltx. BI«.. •„ Runib.
Met een beschnjvmfl v4 alle figuren zoowel voor Dame al, voor Heer
Prijs: f. 0.75, per post f. 0.85 Giro 240444
LANGE POTFM o-J 'rJ:., Per p0st t0 *fl«onden.
LANGE POTEN 271 - DEN HAAG - TEL. 115550
Vraa»t onze GRATIS MONSTERCOLLECTIE aan. be-
«ttend« 800 kleuren BREI- en HAAKWOL In o a
I '"li Vo0r kol, " n ' »o^ken, lumper», b.bykleertje», badi
t paKKen( enz.
1 VANAF 14 CENT PER 50 GRAM
I Bij bestelling gratis breipatron^i
Direct van fabriek aan particulier
N.V. Amsterdamsch Verzendhuis van Garens
.Heerengracht 154w. Amsterdam (C.)
i
WERTOLLIG HAAR
verwijderd door
E ECTROLUSE
komt niet t tig, Eenlg «(doend lyiteem.
Adviseer uw -U. Behandeling absoluut pijn-
loos. Laat gek lldteekens rta. Gratis advies.
InrtH. v. «iedr. entharins E. Noetebeem.
Geudsehe Slnsel 83a - Rotterdam
-
a rAOcecisinlbiBirst m «Oe nl«uw« flOm „„De ZlattunArbaron'*.

'ff r
TANDEN
ALS PARELEN
na het gebruik van
■ -i .■--r-r*«.:.. ■ '
ivA
TANDPASTA
in tuben ä 25 & 60 cts.
Drie korte stootcu van den zoemer,
zoo langen tijd het signaal voor Sally,
beteckenden nu: „Mr. Dickerson alstu-
blieft," en Sally's contact met Mr.
Benson scheen beperkt tot h^t aan-
RADEN SUYANA
geteekend door Marthe Antoine Gérardin
BEZOEKT HET
iriHiE/mEiß,
TE DEN HAAG
dienen van bezoekers en het brengen
om half vier van een kop thee met twee
koekjes.
II.
Sally trok nog eens haar neus op
tegen het venster, liep toen naar den
anderen kant van Mr. Bensons kantoor
en nam van de grootc archiefkast de
vaas, die bijna een maand daar onaan-
geroerd gestaan had en die nu met
een dikke laag stof bedekt was.
In vroeger dagen had Sally steeds
gezorgd, dat er versehe bloemen in
waren, maar dat was weer een van die
bezigheden, waartoe de aanwezigheid
van den nieuwen bediende haar de
inspiratie had ontnomen.
Daar dit echter haar laatste morgen
was en ze geen andere manier kon
bedenken, om Mr, Benson een idee
er van te geven, dat ze hem den aar-
digsten man vond dien ze kende, was
Sally tien minuten eerder gekomen met
een bos rozen in haar arm, om voor den
laatsten keer wat fleurigheid en poëzie
aan zijn kamer te geven.
Pas toen ze de vaas schoongemaakt
en met water gevuld had en de bloe-
men er in had geschikt, dacht ze er
weer aan, dat, volgens de mededeeling
van Dickerson, Mr. Benson dien morgen
niet op kantoor zou komen, omdat hij
golf ging spelen. Nu, dat was niet zoo
heel erg, de bloemen bleven nog ver-
scheidene dagen goed en eigenlijk vond
Sally het wel geschikt, dat hij er niet
was, omdat haar daardoor een pijnlijk
:\h' Iv id'u-lin'ii 1 u's] i.'inl ' 'V' I
Vraag driehonderd en negen
Wat is de hoogste berg van Europa en
in welk land ligt deze?
Onder degenen, die ons vóór 19 Januari
goede antwoorden op deze vraag zenden,
zullen wij een hoofdprijs en vijf troostprij-
zen verdeelen. Indische abonné's hebben tot
19 Maart gelegenheid ons hun oplossingen
te doen toekomen. Adressecren aan; Redac-
tie „Het Weekblad", Galgewater 22,
Leiden. Op briefkaart of envelop gelieve
men duidelijk te vermelden: Vraag 309.
De toekenning der prijzen en troostprijzen
geschiedt volgens een systeem, waarbij alle
inzenders van goede oplossingen gelijke
kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.
Vraag driehonderd en vijf
Bij het ademen door den neus werkt de
neusholte als een soort filter, die stofdeel-
tjes en andere ongerechtigheden tegenhoudt,
en tevens de lucht wat verwarmt voor zij
in de longen komt.
Den heer A. M. Alsberg, te Amsterdam,
konden we ditmaal den hoofdprijs toeken-
nen. De troostprijzen aan den heer J. Poo-
len, Maastricht; den heer H. A. van Ingen
Schenau, Leiden; den heer N. C. Blaauw,
Amsterdam; mejuffrouw T. Alkema, Gro-
ningen; den heer C. Roomeyer, Rotterdam.
4 -
AtVKEES
THE SUPtft OGv. . rrr
m ■ M
■. -.;
HONEY DEW-
iHPORT
^

(Foto ParmmountJ
Qanrv C®@C3©PS vrouiw 0

il. in M.
^^ï' 1
Kp^iHt ■i» '
Ä*!^
i
11^.. -
(JUNGFRAU GEGEN MÖNCH)
Een Haro van Peski-film der Ufa
RegriejE. W. Emo.
Kolverdeeling:
Muti Hagedorn Dorit Kreysler
Jenny Lmdemann, haar tante . . Ida Wüst
Konrad Leitner Paul Richter
Dr Poter Hiviu» ...>.,. Eric Ode
De Berliner . . . .Hugo Fischer-Koppe
Fritz, piccolo . . Gust] Stark-Gstettenbaur
Een gaat Werner Finck
Mevrouw Orlowskaja .... Keti Langer
Schoolvriendinnen van Matz
Ellen Bang en Maja Feist
Na het eindexamen vieren Mutz
en haar klasse^enboten een
enthousiast afscheidsfeest, waar-
na ze ieder het leven intrekken.
Mutz kiest een practisch beroep; ze
zal haar tante, de directrice vaneen
meisjeslyceum, ter zijde staan in
haar taak. Maar na eenig-en tijd
krijg-t ze van den notaWs bericht,
dat ze van haar oom een hotel g«-
erfd heeft. Hotel „Zur Jungfrau" in
Uttlisborn aan het Bodenmeer. Ze
besluit dit hotel te gaan exploitee-
ren en reist daartoe met spoed naar
Uttlisborn. In den trein wordt de op
reisgebied onervaren Mutz ridderlijk
terzijde gestaan door een aardigen
jongeman, die ook naar Uttlisborn
moet. Hij logeert echter niet in de
„Jungfrau" en neemt dus aan het
station afscheid van Mutz,
Bij den aanblik van de „Jungfrau"
zakt Mutz de moed in. de schoenen,
want het hotel is een vervallen, ver-
loopen bedrijf, dat de concurrentie
tegen zijn eenigen tegenstander de
„Mönch', absoluut niet vol kan hou-
den, zoo er al van concurrentie
sprake is, daar iedereen naar de
„Mönch" gaat. De notaris raadt
Mutz aan het hotel te verkoopen,
daar er bovendien nog sedert meer
dan honderd jaar een proces loopt
tusschen de eigenaars van de ^Jung-
frau", en de „Mönch". Mutz is ech-
ter strijdlustig en van plan den
strijd tegen de „Mönch" weer aan
te binden en te winnen.
Terwijl ze, krijgsplannen smedend,
dopr Uttlisborn wandelt, ontmoet ze
haar reisgezelschap weer. De jonge
menschen bevallen elkaar steeds
beter, zoodat het Mutz warm om
het hart wordt.
HET DÄNE
&- ^£f 4^A
V* ju*
Ifa
wbX
j
;■ ■■^
J«v
m
$&k
Wm
AA
'-Hag?
V'-
. f.--,
Terloops vertelt de jongeman, wie
hij is: Konrad Leitner, de eigenaar
van de „Mönch". Ook vertelt hij
van de veete tegen de „Jungfrau
en van het proces, dat hij nu ein-
delijk wel winnen zal. Van dit mo-
ment af zijn Mutz en hij gezworen
vijanden, vooral van Mutz' kant,
waardoor Konrad niet veel anders
kan doen dan haar op dezelfde
manier behandelen.
Met man en macht probeert Mutz
nu haar hotel rendabel te maken.
Al haar vroegere klassegenooten
worden gerequireerd om het perso-
neel te vormen, en ook tante Jenny
komt eens een kijkje nemen. Deze
merkt echter al spoedig, hoe Mutz
en Konrad in werkelijkheid tegen-
over elkaar staan en ze besluit de
zaak tot een bevredigende oplossing
te brengen. Samen met Konrad
smeedt ze een plannetje om Mutz
tot vrede sluiten te dwingen, en ze
slaagt hierin uitstekend.
1. Dorit Kreysler en Eric Ode temidden van
het hotelpersoneel. 2. Ida Wüst neemt de
leiding van het jongedamespensionaat over.
3. Paul Richter. 4. Dorit Kieysler temidden
van haar kostschoolvriendinnen. 5. Paul
Richter en Dorit Kreysler. 6. Ida Wüst en
Dorit Kreysler. 7. Eric Ode en Dorit Kreys-
Ier. 0. Dorit Kreysler. 9. Dorit Kreysler en
Werner Pinck hebben een verschil van
meentng. 10. Ida Wüst.

——^—^^«
ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDT
MANUEL GODOY
EEN DICTATOR VAN SPANJE, DIE IN BALLINGSCHAP EN VERGETEN STIERF. '
Manuel Godoy behoort tot de lang-
aiet zeldzame personen uit de
wereldgeschiedenis, wier snelle op-
komst reeds de aanleiding schijnt in te
houden voor hun nog- snelleren ondergang.
Tot op zekere hoogte kan Napoleon Bo-
naparte als hun aller voorbeeld gelden.
Manuel Godoy, over wien wij het hier zul-
len hebben, was een tijdgenoot van Napo-
leon, en in veel opzichten lijkt zijn loop-
baan op die van den kleinen Corsikaan.
Godoy was een Spanjaard, die in 1767,
dus twee jaar vóór Napoleon, werd gebo-
ren in Bajadoz, een uit militair oogpunt
zeer belangrijke vestingplaats op de grens
van Portugal. Daar hij uit een oude, adel-
lijke familie stamde, werd hij reeds op
zeventienjarigen leeftijd naar het hof te
Madrid gezonden. De jonge Godoy kwam
daar niet al te voorbeeldig uitgerust aan.
Hij bezat geen geld, geen talenten en geen
vrienden. Hij had echter één voordeel, dat
vooral in die dagen en dan speciaal in'hof-
kringen, van groot belang was voor een
goede carrière: hij bezat een aangenaam
voorkomen! Hierdoor werd hij overal har-
telijk ontvangen en kon hij in het bijzonder
op de voorspraak der vrouwen rekenen
zoodat hij na een achtjarig verblijf aan het
bpaansche hof, wanneer hij zijn balans op-
maakt, aan de credietzijde daarvan kan
noteeren: een titel van hertog van Alcudia,
een bezit van veertig millioen peseta's; een
landgoed met een jaarlijksche opbrengst
van een millioen realen; het ambt van op-
perbevelhebber; van minister van buiten-
landsche zaken en dictator van Spanje.
— Gedurende de felbewogen tijden der
Fransche Revolutie had het Napoleon nog
vijf jaar gekost, om de hoogste macht te
veroveren! Godoy deed er slechts drie
jaar langer over en hij moest er voor
vechten tegen het meest trotsche, bevoor-
oordeelde en benepen politieke centrum
van Europa! In Godoy's voordeel was ech-
ter, dat het Spaansche hof van die dagen
ook het meest corrupte was, en dat de
koningin, Maria Louise, die feitelijk de
macht in handen had, hem als haar amant
koos. De koning, Carlos IV, was verzot
op jagen en verafschuwde de politiek. De
koningin was eerzuchtig en binnen korten
tijd had zij alle regeeringszaken vast in
handen, en in nog korter tijd droeg zij
haar macht over aan haar tien jaar jon-
geren aanbidder.
De laatste minister-premier van het vo-
rige regiem was Floridablanca geweest en
toen de koningin er in slaagde hem weg
te werken, lag de weg voor Godoy geheel
vrij. Als gevolmachtigde van de koningin,
woonde hij alle zittingen van den minister-
raad bij en zijn paleis werd een ontmoe-
tingsplaats voor allen, die invloed wilden
uitoefenen - via hèm! — op den gang
van zaken in Spanje. Zoo begon zijn car-
rière, die tot dan toe nog niet officieel er-
kend was. In April 1792 werd hij echter
begiftigd met het landgoed Alcudia, een
nationaal domein, dat gelijk stond met een
waarde van veertig millioen peseta's, en
dat hem geschonken werd „om de ver-
diensten van zijn voorouders te eeren".
Een week later werd hij benoemd tot her-
tog van Alcudia, markies van Alvarez, en
Orande van Spanje der Eerste Klasse.
Nauwelijks was de adel uitgewoed over
den smaad, die hun hierdoor was aange-
daan, of de nieuwe hertog werd bevorderd
tot luitenant-kolonel van de lijfwacht, ad-
miraal van Castilië en kapitein-generaal!
Drie jaar te voren was hij nog slechts een
eenvoudige lijfgarde geweest
De eerstvolgende onderscheiding, die
den jongen Godoy te beurt viel, was het
ambt van minister van buitenlandsche za-
ken, en spoedig daarna volgde een nog
hoogere: de Orde van het Gulden Vlies
— de hoogste onderscheiding van het
Spaansche Koninklijke Huis, oorspronkelijk
alleen bestemd voor leden van regeerende
vorstenhuizen.
Toen Godoy tot deze hoogte gestegen
was, bezat hij samen met de koningin de
volledige macht in geheel Spanje, en ieder-
een wist het. Meer en meer verminderden
van hun kant de pogingen om het althans
nog eenigszins te verbergen, en weldra
was het een publiek geheim, dat Godoy
near willekeur handelen kon — volkomen
gedekt door de instemming van de konin-
gin — en dat hij de macht had alle be-
stuursfuncties te vergeven, waarvan hij
ijverig gebruik maakte om ze aan zijn fa-
milieleden te schenken. Zoo openlijk was
dit bekend, dat men op zekeren dag een
hond door de straten van Madrid joeg,
met een bordje om den nek, waarop stond:
„Ik ben de hond van Godoy. Ik vrees
niets!" Daar degeen, die deze beleediging
had bedacht, niet kon worden ontdekt,
werd, de hond zelf in de gevangenis gezet!
Intusschen verarmde het land. De schat-
kist was leeg, de boeren zuchtten onder
hun erbarmelijke armoe, en het geld, dat
er nog was, ging in plaats van het te ge-
bruiken voor den aanleg van wegen en
kanalen, die broodnoodig waren, naar Go-
doy en zijn vrienden. De koningin liet het
paleis van Godoy met een weelde en luxe
inrichten, zooals men nog nooit eerder
had gezien. Iedereen verbaasde' zich en
verwachtte een opstand, zoodat de Fran-
sche gezant zelfs schreef: „Godoys char-
me en hoffelijkheid mogen misschien een
explosie nog eenigen tijd kunnen voor-
komen — er zijn verscheidene andere om-
standigheden, die maken, dat zij niet uit
kèn blijven.''
Intusschen deed Godoy alles wat in zijn
vermogen stond om zich vrienden te ver-
werven en — dit dient eerlijk erkend —
de belangen van Spanje zooveel mogelijk
te koppelen aan die van zichzelf. Zoo stel-
de hij alles in het werk om Lodewijk XVI
van de guillotine te redden, in de" hoop,
later een bondgenoot aan hem te hebben.
Bovendien was hij een oprecht vredes-
vriend, en sloot hij het verdrag van Bazel,
dat in 1795 een einde maakte aan de vij-
andelijkheden met Frankrijk. Heel Spanje
haalde verlicht adem, toen hij deze over-
eenkomst teekende, en een koninklijk be-
sluit verleende hem uit waardeering. daar-
voor den titel van „Vredesvorst".
Godoy deed nog meer om zijn positie
te kunnen handhaven: hij bevorderde kun-
sten en wetenschappen, stichtte universi-
teiten en beschermde bekende schilders en
letterkundigen. Het volk verging intus-
schen echter bijna van armoe en ellende,
en met den dag nam het verzet tegen zijn
beleid toe. Steeds grooter werd de kring
- 10 -
van zijn vijanden, en om den naderenden
storm het hoofd te kunnen bieden, zocht
hij de vriendschap van den koning. Zijn
pogingen waren juist met succes bekroond,
toen, de koningin, woedend over zijn
voortgezette trouweloosheid, zich van hem
afwendde. Men kan zich heur verbazing
indenken, toen haar bleek, dat hij zich nu
bij den koning den steun had verzekerd,
dien zij hem onthouden wilde!
Toch bleef 't verzet tegen Godoy steeds
groeien en steeds luider werden de kreten,
die tegen den „Favoriet" werden geslaakt.
Zelfs het feit, dat hij met Maria Theresia,
de oudste dochter van den Infante en nicht
van den koning, was getrouwd, kon op den
duur niet beletten, dat zijn positie onhoud-
baar werd. Ten slotte beging hij zelf den
blunder, die de eerste directe aanleiding
tot zijn ondergang zou worden. Vast over-
tuigd, dat Pruisen, Rusland en Engeland
te sterk voor Napoleon zouden zijn, achtte
hij in T806 het oogenblik gekomen, den
rranschen keizer in den rug aan te vallen.
In een „Oproep aan het Spaansche Volk"
spoorde hij dit aan, zich te vereenigen
tegen den „vijand". Een afschrift van dit
manifest bereikte Napoleon juist, toen deze
bij Jena den aftocht der Pruisische infan-
terie gadesloeg. Godoy deed wat hij kon
om aan zijn oproep een andere verklaring
te geven: de „vijand" was niet Frankrijk,
met Napoleon, maar Engeland, of Portu-
gal. Napoleon liet zich echter niet om den
tuin leiden, en zijn legers begonnen lang-
zaam maar zeker Spanje binnen te drin-
gen, tot in Maart 1808 zijn maarschalk
Murat Madrid binnentrok, en het volk in"
opstand kwam tegen den man, dien zij
voor den bewerker van Spanjes vernede-
ring hield. De Favoriet vluchtte. Ternau-
wernood ontkomen aan het gevaar ge-
lyncht te worden, toen zijn paleis door de
oproerige elementen bestormd werd, werd
hij achterhaald en gegrepen. Ernstig ge-
wond slcagde hij er toch nog in te ont-
komen en zich, overdekt met bloed, schuil
te houden in een stal, tot hij door Murat
gered werd, die evenals Napoleon 'n soort
goedmoedige verachting voor den „wind-
buil" koesterde en hem oogluikend toe-
stond, de wijk te nemen naar Frankrijk.
Godoy was twee en veertig jaar, toen
zi Jn snelle carrière een dergelijk onfor-
tuinlijk einde vond. Als een meteoor was
hij, met duizelingwekkende snelheid, aan
den politieken hemel van Europa omhoog-
gestegen — toen was zijn faam als een
zeepbel uiteengespat.
Hij leefde nog twee en veertig jaar —
arm, in ballingschap en eenzaamheid Nu
eens woonde hij in Rome, dan weer in
Parijs. In Madrid was hij spoedig ver-
geten, behalve bij zijn vijanden, die steeds
wisten te verhinderen, dat hij terugkeerde.
In 1851 stierf Godoy, en toen de doods-
tijding kwam van den man, die dictator
van Spanje was geweest op het tijdstip,
dat de Fransche Revolutie uitbrak, keek
de wereld verbaasd op en vroeg men zich
af: „Wie zou gedacht hebben, dat hij nog
in leven was!" — Zóó groot was de ver-
getelheid, die rond de vreemde loopbaan
gevallen was van den „Vredesvorst"
j
"^H
■■■"■■■■■ ■ ■ ■ ■ ■: ■ ■ •■ '
n
8
_3˧ i*
Directeur van de reederü ('ot
de dame, die het schip te water
heeft gelattn): „Ik vrees, dat U
wat te hardhandig is geweest,
mevrouw." De ex-sergeant-mujoor gaat zijn kippen voeren.
„Zoudt U zoo goed willen
Fransch te schrijven, mevro
betrekkingen hier in 't land
zijn mijn getuigschrift in het
uw! Want ik geloof, dat ik alle
al heb gehad!"
„Buk direct, als
knal hoort, want 't
is geladenl"
- 13
U een
geweer
„Als het nu eens, door een of andere
wonderbaarlijke uitvinding, mogelijk was,
dat het nooit meer donker werd, zou
toch zeker niemand daar eenig bezwaar
tegen hebben", lezen wij in een weten-
schappelijk artikel. — Toch wel: de
fabrikanten van radium-wijzerplaten I
„Men kan de enkels versterken en
verfraaien door met de bloote voeten
door bedauwd gras te loopen," zegt een
schoonheids-expert. — Bovendien wor-
den de kuitspieren en de stembanden
ontwikkeld wanneer er een wortel van
een boom of een flinke steen onder ligt.
„Alleen domme^ oude vrouwen geloo-
ven tegenwoordig nog aan wonderen,"
beweert een schrijver. — Dat verklaart
haar herhaalde bezoeken aan schoon-
heids-salons.
Volgens een dokter zouden vele
menschen een betere gezondheid ge-
nieten, als zij alleen voor het diner
een cocktail dronken. — Wij vermoeden
echter, dat zij van zes diners per dag
nog meer indigestie zullen krijgen.
„Het kost heel wat geduld om viool
te leeren spelen," zegt een musicus.
— Inderdaad, vooral andermans geduld I

Buziau in „Met Vlag en Wimpel". - „1$ er lets ... ?"
„MET VLAG EN WIMPEL"
(foto W. Corot, Don Haag)
/ederom is de nieuwe Bouwmeester-revue, die der traditie getrouw te Rotterdam haar première beleefde, een
W! ▼▼groot succes geworden. Er blijkt dit jaar met nog meer energie aan de voorbereiding e z.jn »•w«rkt. want
„de koning van den lach", Joh. Buziau, zal met deze tiende Bouwmeesterrevue z.jn y « erti 9J_J r, fl ^"••J"'»»« 1 "" *'•ren.
Wij zien ook ditmaal wederom onzen onovertroHen revuekomiek m verschillende gedaanten door de revue
wandelet en bewonderen voor de zooveelste maal zijn vindingrijkheid en uitbee^g Slem ^
hem weer trouw terzijde en van de oude getrouwen zien wij o.a. weer I. Mayen, Willy S "" n ' ^ol'V Bo^ee.Ur
terwijl Willy Walden in deze revue bij dit gezelschap debuteert, evenals dirigent Ziegler. Kortom: oog en oor
worden wederom geboeid en voor Mevrouw Bouwmeester-Sandbergen, de regisseuse en directrice, kunnen w.j
slechts bewondering hebben. „Met vlag en wimpel" zal zij Nederland weer veroverenI H. A. v. t. Jr.
— 14 -
■ i I - . _. . . .idkikÊÊéL
^^^"
MET VUUR
United Artists-film.
ROLVERDEELING:
Sally Wyndham
Dan Pritchard.
Philip Lawrence
Mario Carnini .
Deedy.
Maria Sherwood
Cynthia Haddon
. Ann Harding
. Clive Brook
. Otto Kruger
Tullio Carminati
. Dickie Moore
Janet Becker
. Betty Lawford
Regie: GREGORY LA CAVA
Sally Wyndham bevindt zich op het
vliegveld, om afscheid te nemen
van haar toekomstigen echtgenoot,
die op het punt staat te starten voor
een oceaanvlucht. Tijdens den start
wordt het vliegtuig onklaar en een
groot aantal aanwezigen is tot aller
ontzetting getuige van een vreeselijk
ongeluk. De machine verheft zich niet
van den grond, doch komt in razende
vaart in botsing met een der hangars.
Vlammen stijgen op en.... Sally
Wyndham, die binnenkort moeder moet
worden, staat geheel alleen op de
wereld. Wanhopig verlaat zij de plaats
des onheus en dwaalt rond, totdat zij in
een park op een bank ineen zakt. Zoo
gebeurt het, dat zij vriendschap sluit
met Dan Pritchard, een aan lager wal
geraakt medicus, die zich over haar
ontfermt. Na de geboorte van Sally's
zoon zorgt Dan er voor, dat Sally
een betrekking krijgt, om dan — na-
dat hij tevens een familie Lawrence
bereid heeft gevonden de baby te adop-
teeren — spoorloos te verdwijnen.
Vijf jaar later bevindt Sally, die in-
tusschen door haar groote, artistieke
begaafdheden een bekende figuur ge-
worden is op het gebied van binnen-
huisarchitectuur, zich in Italië voor den
aankoop van verschillende kunstwerken.
Zij maakt kennis met Mario, een levens-
lustigen, Italiaanschen graaf, die haar
sinds deze kennismaking niet meer ver-
laat. Als Sally zich te Parijs in de
hal van een groot hotel bevindt, ont-
moet zij een kleinen jongen, Deedy
geheeten, die haar eenige briefkaarten
toont, welke hij moet verzenden. Sally
ziet, dat deze kaarten geadresseerd zijn
aan de familie Lawrence. Twijfel is
niet mogelijk, zij heeft haar zoontje
ontmoet I Als Deedy, die met z'n tante
eenigen tijd in Europa vertoeft, weer
naar Amerika vertrekt, onderbreekt
Sally haar reis en begeeft zich aan
boord van hetzelfde schip, dat ook
haar kind naar het vaderland terug
zal brengen. Deedy wordt door zijn
vader van de boot gehaald, zoodat
Sally voor het eerst kennis maakt met
Phil Lawrence, wiens vrouw inmiddels
overleden is. Verder ontmoet zij Cynthia
Haddon, de toekomstige tweede vrouw
van Lawrence. Sally is nu diep be-
droefd; zij zal haar kind nifet weerzien.
Doch het toeval brengt hen voor de
tweede maal tezamen.
De firma Sherwood en Wyndham —
waarvan Sally deel uitmaakt — krijgt
opdracht het huis voor Lawrence en
diens aanstaande vrouw in te richten.
Onmiddellijk ontstaan er conflicten.
Cynthia Haddon is een zelfzuchtige
vrouw, die niets voor kinderen gevoelt
en voor Deedy niet bepaald een lief-
hebbende moeder zal zijn, terwijl Sally's
Ann Harding' en Dickie Moore.
hart voortdurend naar het kleine
kereltje uitgaat. Deedy is dol op Sally
en ook Phil Lawrence ziet het verschil

90 ERDETE
1. Gustav Gründgens en Willy Forst. 2. Paula Wessely
en Rose Stradner. 3. Willy Forst en Franz Harte-
rich. 4. Da huwelijksplechtigheid. 5. Erna
Morena en Maria Koppenhfifer. 6. Rose
Stradner. 7. Erna Morena. 8. Edwin
JQrgensen. 9. Willy Forst
Paula Wessely.
k'M
LUMINA-FILM
Regle: Karl Hart!
Rolverdeellng:
lartshertogin o i ti/ -a
^arle Louise • • • • P«"'« Wessely
hertog Franz von Modena Willy Forst
Hetternich .... Gustav Gründgens
lelzer Franz 1 . . . Franz Herterlch
lelzerin Maria Ludovlca Rose Stradner
»sephlne ...... Erna Morena
rladame Mere Maria Koppenhfifer
alleyrand .... Edwin JOrgensen
lofmasrschalk . . . Gustav Waldau
apoleon heeft den Oostenrijk-
schen keizer Franz I om de
hand van zijn dochter, Marie
|ouise, gevraagd. De keizer wil aan-
nkelijk niet toestemmen, doch
Betternich weet' hem van de nood-
akelijkheid van dit huwelijk te
jvertuigren en krijgt dan de vol-
hacht de beslissing te vragen aan
Harie Louise zelf, die op dat oogen-
lik met de tweede gemalin van den
pizer op de zomerresidentie in Hon»
prije vertoeft. Mettemich weet, dat
keizerin en Marie Louise Napo-
n in het geheel niet welgezind
[jn en daarom zoekt hij iemand,
de stemming voor het huwelijk
pn beetje voorbereiden kan. Zijn
pus valt op den jongen hertog
panz von Modena, een broer van
keizerin. Hij probeert zijn zen-
Ing te vervullen, maar slaagt er
|et in de keizerlijke familie wat
ndelijker jegens Napoleon te
emmen. Marie Louise. zeggen, wat
over haar besloten is, kan hij
t, want hij krijgt haar lief en zij
fcantwoordt zijn liefde. Terwijl Met-
Imich in Weenen reeds de voor-
preidingen treft voor het huwelijk
pleeft hij met Marie Louise de ge-
lukkigste dagen van zyn leVen. Tot
Metternich ervaart hoe zyn afgezant
zich van zijn taak gekweten heeft
én den Keizer aan zijn gemalin laat
schrijven, dat ze Marie Louise in
moet lichten. De keizerin, die de
liefde tusschen haar broer en Marie
Louise kende, wordt ziek. van op-
winding en Franz von Modena rijdt
snel naar Weenen om te pro beeren
het huwelijk te verhinderen. Als hij
echter voor den keizer staat ziet hij
een gebroken man, en zwijgt, want
hij begrijpt hoe de vader geleden
moet hebben voor hij zijn toestem-
ming tot dit huwelijk gaf.
Mettemich zelf gaat naar de zo-
merresidentie en overtuigt Marie
Louise van de noodzakelijkheid van
dit huwelijk, daar anders Oostenrijk
weer in een nieuwen oorlog met
Napoleon gewikkeld zal worden. Om
de oorlogsellende te voorkomen,
geefi Marie Louise toe. Zoo eindig-
de e

ZONEN VAN EEN VADER
ROLVERDEELING:
Blackie Gallagher . . Clark Gable
Jim Wade .... William. Powell
Eleanor Myrna Loy
Pater Joe Leo Carillo
Spud, Blaclcie's helper,
Nat Pendleton
De heer Rosen . . . George Sidney
Annabella Isabell Jowell
Tootsie Malone . . . Muriel Evans
Regie van: W. S. VAN DYKE
Metro-Goldwyn-Ma ver-f Urn.
Toen in 1904 de reusachtige pleizier-
boot, de „Generaal Slocum",inde
haven van New York in brand vloog,
kwamen meer dan duizend menschen
om het leven. Tot de enkelen, die aan
den dood ontsnapten, behoorden twee
schoolvriendjes, Blackie Gallagher en
Jim Wade, wier ouders evenwel ver- Myrna Loy, Clark Gable en William Powe
Nat Pendleton en Clark Gable.
Clark Gable en Myrna Loy.
dronken. Pater Joe, een jong priester,
redde beide jongens uit het water en
de goedhartige Joodsche koopman
Rosen, wiens zoon zelf bij de ramp
was omgekomen, voedde de knapen op.
Doch toen eenige jaren later de recht-
Isabell Jewell, Madg-e Evans en Clark Gable.
schapen Rosen zelf om 't leven kwam,
werden de twee jongens aan hun lot
overgelaten.
Reeds vroeg treden de voornaamste
karaktertrekken van Blackie en Jim
duidelijk aan het licht. Eerstgenoemde
is een geboren speler, een roekeloos
en gewetenloos geld- en geluksjager.
Jim daarentegen is ernstig en ijverig,
eerlijk en vol ambitie. Hij studeert
rechten en wordt weldra een gezien
officier van justitie, terwijl Blackie een
groote rol speelt in het gangster-milieu
van New York. Eigenaardig is de diepe
en hartgrondige vereering, welke
Gallagher koestert voor zijn boezem-
vriend Wade, tot wien hij opziet als een
meerdere. Blackie heeft een meisje,
Eleanor, die zich echter niet thuis voelt
in de omgeving van spelers en de-politie-
omkoopende-misdadigers, waarin zij ge-
dwongen is te leven.
Door een toeval komt Eleanor in
aanraking met Jim en een nieuwe wereld
gaat voor haar open. Zóó groot is de
zuiverende invloed, die de ontmoeting
met den hoogstaanden man op haar
maakt, dat zij Blackie verlaat, als deze
weigert zijn misdadig bedrijf' op te
geven. Als Gallagher verneemt, dat
Eleanor hem in den steek laat voor
zijn boezemvriend, doet hij geen moeite
haar te beletten heen te gaan; voor Jim
is hij bereid elk offer te brengen. Jim
en Eleanor trouwen en eenigen tijd
later is hij genoodzaakt een onderzoek
in te stellen naar een moord, waarvan
Blackie de schuldige moet zijn. Maar
18
de gangster-leider weet zóó handig te
manoeuvreeren, dat hij van rechtsver-
volging wordt ontslagen. Later, als Jim
op 't punt staat tot gouverneur te
worden gekozen van den staat New
York, tracht een zijner collega's zijn
candidatuur te ondermijnen, door over
zijn optreden tegenover Blackie laster-
praat te verspreiden. Laatstgenoemde,
door Eleanor hiervan op de hoogte ge-
bracht, doodt Snow, den lasteraar.
"Doch thans gelukt 't hem niet aan
de wrekende hand der justitie te
ontkomen. Hoezeer 't hem ook aan
het hart gaat, Jim Wade stelt plicht
boven elk ander gevoel en Blackie
wordt ter dood veroordeeld, bijna op
't moment, dat zijn „boezemvriend" zich
tot Gouverneur van den staat New York
gekozen ziet.
Eleanor kan niet gelooven, dat Jim
zijn vriend op den electrischen stoel zal
Jaten brengen. Zij smeekt hem gebruik
te maken van zijn recht tot het ver-
kenen van gratie en de doodstraf in
levenslange gevangenisstraf te verande-
ren. Als haar man dit weigert, deelt
zij hem mede, wat Blackie haar ver-
boden had hem ooit te vertellen, n.1.
dat zijn verkiezing te danken is geweest
aan den moord op Snow. Diep bewogen
wil Wade thans het vonnis wijzigen,
doch Blackie weigert; hij gaat liever
in den dood, dan zijn vriend te com»
promitteeren.
Als Gallagher gestorven is, deelt Jim
in een openbare zitting van de regee-
ringslichamen mee, hoe hij verkozen is
geworden en dat hij Blackie toch gratie
had willen schenken. Tevens neemt hij
ontslag uit zijn ambt en dientengevolge
verzekert hij zich opnieuw de achting
van Eleanor ...
VERWACHT DE GROOTE METRO-
GOLDWYN-MAYER-FILM
ESüllflO
Opgenomen onder leiding van den
regisseur W. S. van Dyke in het
Hooge Noorden van Alaska
GODFRIED
DE GROOT
!
m it ■ "
-
l^v: 41
■
SPECIALITEIT IN MODERNE
EN ARTISTIEKE FOTO'S
JAN LUYKENSTRAAT 2 A - AMSTERDAM
TELEFOON 28474
ok bij heit Jt

HERFST- EN WINTERMODE 1934-1935
PREMIE VOOR ONZE LEZERESSEN
WM S (VHP .
Formaat 26 « 37 eM.
ItTS.IIXIt.nM'KB IIMU.IM*
^>
iomowi DAawog«. ». RUI CTAWXHJT PAMS
Wij zijn in de gelegenheid om onzen
lezeressen een bijzondere premie aan
te bieden, bestaande uit een serie Fransche
modebladen en wel het album Saisons,
Herfst-Winter 1934-1935, groot 36 pa-
gina's folio-formaat; het album Tailleurs
et Manteaux, Herfst-Winter 1934-1935,
groot 24 pagina's folio-formaat.
Deze albums bevatten een groot aantal
der nieuwste Parijsche modellen, zoowel
voor costuums, blouses, hoeden, als voor
^
Formaat 24 x 32 cM.
TMintft
Formaat 26 « 37 eM.
mantels in verschillend genre. Beide albums
tezamen tegen den prijs van slechts 55 cent
franco huls.
Tevens hebben wij een premie voor onze
lezeressen, die een keurig overzicht der
nieuwe kinder-modes willen bezitten. Het
album draagt den naam Les Jolies Modes
d'Enfants, Herfst-Winter 1934-1935. De
prijs van dit album is voor haar slechts
25 cent franco per post.
Zij, die de drie albums bestellen, kunnen deze gezamenlijk voor 75 cent
ontvangen.
BON VOOR DE LEZERESSEN VAN „HET WEEKBLAD" CINEMA»
De ondergeteekende verlangt te ontvangen:
ex. Saisons
ex. Tailleurs et Manteaux
tegen den prijs van 55 cent voor beide albums.
ex. Les Jolies Modes d'Enfants
tegen den prijs van 25 cent.
Het bedrag is per postwlssel aan u afgezonden - Is gestort op het gironummer 41880,
Dezen bon in te vullen AH uit te knippen. In open enveloppe, geadresseerd aan de Adm. van Het Weekblad,
Cinema & Theater Galgewater 22, Leiden, als drukwerk verzenden.
- 20 -
, ' rt « • • i^
^\
THEATER
[Veivolè van pagina 7)
beleefde, goed gedresseerde be-
diende, die zijn werkgever door-
laat.
Mr. Benson liep naar binnen
— hij zag er erg onzakelijk
uit in zijn plusfours en zijn
regenjas.
„Ik wilde in het voorbijgaan
even aanloopen," begon hij,
„om Miss Stevens goedendag
te zeggen; ik had gisterenavond
heelemaal vergeten hallo,
wie is dat?"
Hij viel zichzelf in de rede
en staarde verbluft naar George.
Maar Dickerson was voor-
bereid.
„Mr. Jenkins, mijnheer,"
stelde hij voor, „een kennis van
me, die op het kantoor één
étage hooger moest zijn. We
kwamen daarnet samen in de
lift naar. boven en toen ik hier
verdachte geluiden hoorde,
vroeg ik hem om even mee
te gaan."
„Aangenaam kennis te ma-
ken." Met volmaakte zelfbe-
heersching stapte George met
uitgestoken hand op Mr.
Benson af.
Maar deze was hem alweer
vergeten bij het gezicht van de
brandkast.
„Goede hemel I" stiet hij uit.
„Inbrekers!"
„Zegt u het in enkelvoud
en vrouwelijk," verbeterde
Dickerson. „Dan slaat u den
spijker precies op den kop." .
En hij knikte naar het raam.
Mr. Benson wendde zich om.
Zijn blik gleed langs de vier
etuis en bleef toen rusten op de
beweginglooze mcisjcsgestalte.
„Wel, het is Sally!" riep hij
uit en lachte.
„Ja," bevestigde Dickerson
en zijn stem klonk scherp; die
lach van zijn patroon beviel
hem niet. „Maar het is heele-
maal geen zaak om er een
grapje van te maken. Als u
gezien had, wat wij vijf minuten
geleden hebben gezien — —
Miss Stevens, die uit het ven-
ster teekens naar beneden gaf,
naar de straat, en in elkaar
kromp van schrik, toen wij bin-
nenkwamen."
Mr. Bensons oogen gingen van Sally
naar de vier etuis en weer naar het
meisje terug en de glimlach was van
zijn gezicht verdwenen. Toen haalde hij
zijn horloge te voorschijn en infor-
meerde :
„Maar hoe kwam het, dat het alarm-
signaal niet ging ? Het is pas acht minu-
BEZOEKT HET
TE ROTTERDAM
t>*%
'M.
m
CAROLE LOIMHBARO,
de talentvolle Paramounf-ster, treedt dit
ten over tienen. Werkt het niet goed?"
„Ze is veel te gewiekst om däiir in
te loopen, mijnheer," meende Dickerson.
„Ze moet tot tien uur gewacht hebben,
voor ze de binnendeur opende. Ik moet
bekennen, dat ik in zekeren zin ook
schuld heb," voegde hij er deemoedig aan
toe, „want ik moest een dringende bood-
schap in de stad doen en zei gisteravond
tegen Miss Stevens, dat ik vanochtend
niet vóór halfelf zou komen, maar ik
was eerder klaar dan ik gedacht had
en heb zoo haar spelletje bedorven."
„Wel, Miss Stevens," richtte Mr.
Benson zich tot de beschuldigde, „hoe
zit dat ? Js het waar, wat Mr. Dickerson
vertelt ?"
Zijn toon en het ongewone „Miss
Stevens", verriedden, dat zijn vertrou-
wen in het meisje geschokt was. Ten
- 21 -
sM^.
^"
seizoen sterk op den voorgrond.
slotte, hij had haar ontslagen ze
had geen andere betrekking kunnen vin-
den tot nu toe, en het was haar laatste
dag. Het leek ongetwijfeld allemaal be-
zwarend.
Sally had een gewaarwording, alsof
ze deze gedachten door zijn hoofd zag
gaan. Haar onderlip trilde en de frisschc
kleur trok uit haar gezicht weg. Ze
voelde, dat ze geen woord zou kunnrn
Een frlssche mond
mei wiüe-tanden
door
IVOROL
ße Nederlandsche Tandpasta
.»WAT MIJN HARDT MAAKT IS GOEO M

lieUWP "'Ne *=«*
L
awrencc Tibelt, de bekende Ameri-
kaansche zanger en filmster, is voor
een film in Engeland geëngageerd.
Productieleider Alexander Korda zal bet
bekende too-
neelstuk ,.Ma-
ry Read" in
Engeland ver-
filmen.
Hans Albers
begint binnen-
kort met de
opnamen voor
zijn film „Va-
riété".
Giuseppe Bec-
ce zal de mu-
ziek voor de
film „Barcarol-
HANS ALBERS
wordt opgenomen onder
van Günther Stapenhorst.
le" componee-
ren. Deze film
productieleiding
Pathé-Nathan zal den roman ..Les Mystè-
res de Paris" van Eugène Sue verfilmen.
De Weensche tooneelspeelster Luise Rai-
ner is door de Metro-Goldwyn-Mayer te
Hollywood geëngageerd.
Detlev Sierck zal de korte toonfilm ,,De
ingebeelde zieke" regisseeren
Ruth Chat-
tecton vertolkt
de hoofdrol in
de Columbia-
film „Modern
lady". Regie
voert Dorothy
Arzner.
Lizzi Holz-
schuh. Heinz
Rühmann, An-
nemarie Soren-
sen en Karsta
Löck spelen de
hoofdrollen in
de film „Bezau-
berndes Fräu-
RUTH CHATTERTON
lein". Het draaiboek is van Ralph Benatzky,
regie van Walter Janssen.
Lilian Harvey treedt in de Columbia-film
„Once a gentleman" op. Regie van Victor
Schertzinger.
Dorit Kreysler. Paul Hörbiger, Harald
Paulsen, Leopoldine Konstantin, Blandine
Ebinger, Hans Brausewetter en Oskar Sabo
vervullen de be-
langrijkste rol-
len in „Frisschc
wind uit Ca-
nada".
Mady Chris-
tians zal de
hoofdrol vertol-
ken in de Me-
tro-Goldwyn-
Mayer-film
.•The flame
within". Regie
van Edmund
Goulding.
MADY CHRISTIANS
Josephine
Hutchinson en
Colin Clife soelen de . hoofdrollen in de
Warner Bros-film „Right to live' James
Seymour regisseert.
zeggen, zonder in tranen uit te barsten.
In een flits drong het tot haar bewust-
zijn door wat haar bezielde: ze hield
van Mr. Benson; de herinnering aan
Jim was in haar hart langzamerhand
uitgedoofd. Maandenlang had ze al van
hem gehouden zonder het zelf te weten,
daarom had ze zijn raam schoonge-
maakt en zijn privé-kantoor van bloe-
men voorzien, en nu stond hij op het
punt te gelooven, dat zij een dievegge
was, dat zij, zij, zijn brandkast had
l ee ggeroofd,
VI.
„Kom Sally," Mr. Benson liep op
haar toe en legde een hand op haar
schouder; „laat me nu eens hooren, wat
je te zeggen hebt."
Sally spande al haar geestkracht in
om den wilden opstand in haar hart
in bedwang te krijgen, orde te stellen
op haar verwarde gedachten en Dicker-
sons volgende beweging af te weren,
toen ze zich realiseerde, dat Mr!
Bensons blik niet langer op haar ge-
zicht gericht was, maar zich gevestigd
had op haar schouder.
Een rimpel van nadenken trok tus-
schen zijn oogen. Daarop, tot Sally's
onuitsprekelijke verbazing, keek hij weer
naar haar en wenkte, met een korte,
gebiedende beweging.
„Blijf waar je bent, alsjeblieft," zei
hij streng en liep naar zijn schrijf bureau.
„Het komt me voor, dat hier een politie-
agent noodig is," vervolgde hij, de huis-
tclefoon opnemend. „Portiersloge ? Met
Benson, Bob. Wil je zoo goed zijn direct
een politieagent te laten halen; de
jongen, die je stuurt moet er bij zeggen,
dat het dringend is. Als hij er twee
kan meebrengen, is het nog beter; liefst
een paar pootige beeren."
„Twee mijnheer?" vroeg Dickerson.
„Waarom twee?"
„Omdat ik denk, dat we ze noodig
zullen hebben," antwoordde Benson, een
lade van de schrijftafel opentrekkend.
Er volgde een zwijgen, een gespan-
nen stilte, vervolgens een ruwe lach van
Dickerson.
„Als je je erwtenblazer zoekt, mijn
waarde, zul je die däär niet vinden,"
voegde hij zijn patroon ruw toe.
Dickerson schepte een kwaadaardig
zelf welbehagen in zijn brutalen bluf;
hij voelde zich volkomen zeker van zijn
zaak. En toen Benson met een ruk
het hoofd ophief, staarden zijn oogen
in den loop van zijn eigen revolver.
„Wc kunnen ons niet de weelde ver-
oorloven op het slot van de tooneel-
voorstelling te wachten," ging hij voort,
terwijl hij sprak, maakte hij met zijn
duim de veiligheidspal los.
Sally bleef niet langer passief. Haar
hand omklemde den leerenlap en kneep
hem samen tot een natten, kleverigen
bal. Met een pijlsnelle beweging smeet
ze hem uit alle macht in de richting van
het dreigende pistool en het vochtige
projectiel trof Dickerson pardoes in
het rechteroog.
Terwijl hij verbijsterd achteruit wan-
kelde, ging het schot af en de kogel
floepte door het raam met een schril
gerinkel van brekend glas.
Dickerson kon zijn pleizier öp. De
leerenlap werd prompt gevolgd door
een zware , presse-papier van Mr.
- 22 -
INDIGESTIE GEHEEL VERDWENEN.
Kan nu alles eten!
„Na vijf jaar lang aan indigestie te
hebben geleden, heeft Uw Kruschen
Salts mij geheel van de pijnen bevrijd.
Mijn vrienden verwachtten niet, dat ik
ooit beter zou worden, maar nu ben ik
een ander mensch. Ik heb absoluut geen
last meer, ik kan alles eten en met
smaak. Ik vertel iedereen hoe buiten-
gewoon goed ik Kruschen Salts vind
voor slechte spijsvertering en maag-
zuur '" J. C. te L.
Kruschen Salts vat het kwaad bij den
wortel aan, het spoort de afvoerorganen
aan tot regelmatig werken; helpt lever
en nieren in hun functie en zuivert den
bloedsomloop. De „kleine, dagclijkschc
dosis" kan dit alles doen, omdat
Kruschen Salts een combinatie is van
6 zouten, waarvan ieder een verschil-
lende werking heeft. Enkelvoudige zou-
ten veroorzaken een plotselinge uitwer-
king op een bepaald gedeelte van het
lichaam — veel te drastisch om vaak
herhaald te kunnen worden. Maar ,,de
kleine, dagelijksche dosis" bevat een
wcinigje van ieder der 6 zouten, zoodat
U die met het volste vertrouwen lederen
dag kunt innemen.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijg-
baar bij alle apothekers en drogisten
k f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzet-
belasting inbegrepen. Let op, dat op
het etiket op de flesch, zoowel als op de
buitenverpakking de naam Rowntree
Handels Maatschappij, Amsterdam, voor-
komt.
Mieuwjaarsdag is voorbij. . . .
Een heel bijzondere dag, die je eener-
zijds een goeden kijk op de menschen
geeft, anderzijds. . . . Enfin ons devies is
„Mensch erger je niet" en we hebben ons nu
toch allemaal, jullie net zoo goed als ik, voor-
genomen het jaar 1935 als brave menschen
te beginnen en. zoo mogelijk (laat ons het
beste er maar van hopen), te voltooien.
Op Nieuwjaarsdag merk je eerst, hoeveel
menschen je (al of niet in afwachting van een
stoffelijk-grijpbare belooning) goed genegen zijn
en je veel heil en zegen wenschen. Ze doen het
per mond, per brief, per kaartje, sommigen
zelfs per hand, van emotie sprakeloos. Ik vind
het heel best, als ze me maar niet al te hard knij-
pen, ik heb nogal gevoelige handen in dezen
tijd van het jaar.
Da's de mooie kant, waarover ik het zoo
net had.
Dan komen de rekeningen, de aanvragen om
je contributie te storten op straffe van 15 ets.
voor dispositie-geld, etc. etc! In oude tijden
was de Nieuwjaarsdag, een dag van boetedoe-
ning, van schuldbekentenis. Nu lijkt hij meer
op een dag van schulden bekendmaking.
En dat het er ditmaal voor mij zooveel
waren, dat stemt me, ondanks al m'n goede
voornemens met zorg en met ergernis.
Ik hoop, dat jullie er geen last van hebt!
PETRUS PRUTTELAAR.
Win ter ^"jk"
w ■■■'^" voeten
Gesprongen handen, ruwe huid
PUROL
D005 30en60ct. BIJ APOTH.en DROGISTEN
Bensons bureau en daarna door Mr.
Benson zelf.
En toen, misschien drie minuten later,
twee hijgende politie-agenten in gezel-
schap van den even ademloozen portier,
in de deur verschenen, plaatste George
zich met een uitdrukking van onder-
worpenheid en berusting gedwee tegen
den muur, met de armen omhoog,
lag Dickerson op de plaats waar &
presse-papier hem heengezonden had —
en was Mr. Bensons vrije arm om een
erg bevende Sally geslagen.
VII.
„Maar hoe kwam het," wilde Sally
weten, toen Dickerson en George onder
de goede hoede van de politiemannen
waren verdwenen en zij en Mr. Benson
zich alleen in het privé-kantoor bevon-
den, „hoe kwam het, dat u zoo plot-
seling van gedachten veranderde? Dat
u opeens niet meer dacht, dat ik mis-
schien de dief was, maar zeker was, dat
ik het niet kon zijn ?"
„Natuurlijk wist ik diep in mijn hart
wel, dat jij onmogelijk de brandkast kon
leeggestolen hebben, maar mijn nuchter
verstand moest bekennen, dat de schijn
wel erg tegen je was. Je stond daar,
met de etuis op de vensterbank naast je,
terwijl Dickersons radde tong een ver-
haal aan elkaar loog, dat warempel niet
slecht in elkaar zat. Maar toen kreeg
ik de spin in de gaten..."
„De spin?"
„Ja, er zat een spin onder mijn hand,
toen ik die hand op je schouder legde
en de mouw van je japon was door
minstens een dozijn fijne draden met het I
venster verbonden. Dat was voldoende
bewijs, dat je je rechterarm een heelen
tijd niet bewogen kon hebben, dus ook
het bewijs, dat je niet in de nabijheid
van de brandkast kon zijn geweest op
het moment, dat het alarmsignaal zich-
zelf uitschakelde. En daar het onmoge-
lijk voor je was van de plaats, waar je
stond de brandkast met je linkerhand
te bereiken — — —"
Zijn blik rustte op haar hand.
„Wel, je ring is weg!"
„Ja," bevestigde Sally. „Die zit in
Dickersons zak. Maar het komt er niet
op aan. Ik droeg hem alleen als een
soort souvenir; ik ben al een jaar niet
meer verloofd. Jim — —"
„Niet verloofd!" Mr. Benson
schreeuwde haast, toen hij haar in de
rede viel. „Niet verloofd! Hemel nog
aan toe ... En ik heb weken en weken-
lang tegen mezelf gevochten, om niet
verliefd op je te worden, heb van alles
geprobeerd, om je te mijden, om op
een afstand van je te blijven. En ten
slotte heb ik met een bloedend hart
je de betrekking opgezegd, omdat het
me niet gelukte mijn gevoelens de baas
te blijven en ik het niet kon verdragen
je om me heen te hebben, terwijl je een
ander toebehoorde. Niet verloofd! O
Sally, Sally..."
Door haar tranen heen lachte zij hem
toe....
Verstopping Äl!^:
gang regelt men vlug zonder kramp of pijn mei
Mijnhardt's Laxeertabletten
Prijs per doos 60 et. Bij Apoth. en Drogisten
HLM-ENTHOUSIASTEN
A. D. L. t« 's-GRAVENHAGE. DoriÉ
Kreysler is den 5en December jarig. Haar
adres is Barnayweg 9, Berlijn. Zij is £e
Boedapest geboren. Heefé een conérac£
meé de Ufa ie Berlijn. Nie< verloofd. Voor
een foto drie antwoord-coupons insluiten.
T. v. d. W. ée HOORN. Werner Kiauss
speelt de hoofdrol in de film „Honderd
Dagen". Wij raden U aan de rubriek
„Nieuws uit de Studio's" te lezen. Het
adres van Marlene Dietrich is 5451 Marathon
Street, Hollywood.
D. I. M. te AMSTERDAM. Alexander
Korda is met de filmster Maria Corda
getrouwd geweest. Zij zijn gescheiden.
Hans Albers is nog getrouwd met Hansi
Burg. Het adres van Anton Pointner is
Kurfuerstendamm 155, Berlijn.
R v. d. L. te ROTTERDAM. Hedy
Kiessler is getrouwd. Zij filmt niet meer.
Käthe von Nagy is gehuwd geweest met
den regisseur Constantin David. Zij is
gescheiden. Willy Fritsch is heuscb niet
verloofd. Niet vergeten een antwoord,
coupon in te sluiten.
F. E. te ROTTERDAM. Clara Bow is
den Q9en Juli jari«. Ann Harding viert
haar geboortedag 7 Au8ustus. Anna Sten
kunt U schrijven Samuel Goldwyn-studlos
7210 Santa Monica Blvd., Hollywood.'
G. H. M. te GRONINGEN. Hierbij de
gevraagde adressen. Louis Graveure, Sie-
menstrasse 31, Berlijn. Charlott Daudert
Hohenzollerndamm 35. Berlijn. Georg
Alexander, Bayernallee 3, Berlijn.
E. N. K. te NIJMEGEN. Wij raden U
aan zich tot den directeur van de Tooneel.
school te Amsterdam to wenden. Het
zenden van foto« heeft absoluut geen doel.
rilmscholen bestaan In ons land niet.
T K. L. N. te ROTTERDAM. John
Loder is te Londen geboren. Hij viert
zijn verjaardag den len Maart. Hierbij de
gevraagde studio.adressen. Sound-City.
•tudlo. Littleton Park,Shepperton.Middle,
sex. Twlckenham-studlos, St. Margaret's
Twickenham, Middlesex.
O. v. d. L. te 's-GRAVENHAGE. Hier,
bij de gevraagde verjaardagen. Victor
Varconl 13 April. George Raft 27 September.
Gene Raymond 13 Augustus. Dank voor
Uw aardigen brief.
L. W. te ROTTERDAM. De ware naam
van Gene Raymond is Raymond Guion.
Hij Js niet getrouwd. Zijn adres Is Fox-
studios, Movletone.Qty, Westwood. Call,
fornlë. Niet vergeten een antwoord-coupon
In te sluiten. Het kan zes maanden duren,
voordat U antwoord ontvangt.
R. M. L. te DELFT. Joan BlondelJ Is
den 30en Augustus jarig. In het Engelsch
schriivep. Het adres van de Europa.Film
A. G. is Friedrichstrasse 207, Berlijn.
Wij gelooven niet, dat het doel heeft het
manuscript te zenden.
T. K. D. te ILPENDAM. Sylvaln Poons
Is getrouwd. Zijn echtaenoote is geen
artiste. Ieder abonné heeft recht op twee
gratis filmfoto's.
M. C. F. M. H. te ROTTERDAM. Het
adres van Henriette Davids Is Grevelingen-
straat. Amsterdam. Voor foto's van haar
moet U zich wenden tot Godfried de Groot,
Jan Luyckenstraat 2. Amsterdam.
J. K. te UTRECHT. Het huwelijk van
Magda Schneider met Wolf Albach-Retty
zal binnenkort plaats vinden. Grit Hald
is getrouwd met Dr Than. Haar adres
Is Wittelsbacberstrasse 25. Berlijn. Liane
Hald filmt te Berlijn en te Weenen. Haar
correspon-adres is Würtembergische-
strasse 13. Berlijn.
- 23
O« bekende filmr.gineur Joh. Meyer li voor het
ondergaan van een operatie In een ziekanhuli te
Berlijn opgenomen.
D. (I|m,ctrle. Ad^Sendrock I. xlek. Zij heeh haar
»Imengagement moeten verbreken.
Frlttvan Dongen heeft het .Centraal Toonoef te Am-
iterdam verlaten. HIJ zal jlch voorlooplg alleen aan
de (Hm wijden.
De Hongaarsoh* (llmiler Martha Eggerth li door da
Urtlverwl te Hollywood ge«ngageerd.

HYEC
%lieiLiimj

Eens kijken, Thomasvaer — wat is
Er nu nog te vertellen?
Es kijken dat — eh — dat eh dat.
Thomasvaer. W'opnieuw weer zijn gaan spellen!
Picternel. Precies, dat is het wat ik zocht
Maar waar ik niet op kon komen,
J'hebt me de woorden als het ware
Uit den mond genomen!
Thomasvaer. Twee ee's zoo in een lettergreep.
Men is ze ons gaan schenken.
Pieternel. Eén e was ruim voldoende, hoor....
Thomasvaer. 't Is crisis moet je denken!
Pieternel. We leren voortaan met één e,
Thomasvaer. We lopen met één o-tje.
En ook de s-c-h als s
Lei hier en daar het loodje.
Pieternel. Maar schrikt u niet, we gaan u heus
Thomasvaer. Met énkel s hoor waarlijk,
Pieternel. Hier niet vertellen hoe het moét,
Dat is ons te gevaarlijk!
Pieternel. Maar wat ik enkel zeggen wou,
Dat is dan slechts dit ééne,
. Mij heeft die nieuwe spelling steeds
Iets prachtigs toegeschenen!
Thomasvaer. Nou, niéuw, dat is-ie niet bepaald,
Want Piet, mijn tante Ko-tje,
Die schrijft zoo lang ik haar al ken
't Woord loopen met één o-tje!
Dié houdt zich aan geen naamvalsvorm.
En aan geen enkle stelling.
Dié schrijft al van d'r zesde jaar
De allernieuwste spelling!
Pietctfrcl. Ja Thomas, da's nou goed en wel.
Maar goeje beste man,
Jij maakt nou bijna overal
Zoowaar een grapje van.
Doch ook de ernst die mogen we
Toch waarlijk niet vergeten
Thomasvaer. Maar vrouw, dat doè ik toch ook niet.
Dat moest jij toch wel weten!
Of dacht je dat 'k vergeten was.
Die innig droeve dagen
Het leed dat er ons Vorstenhuis
Dit jaar heeft moeten dragen?
Pieternel. Twee lange dagen en twee lange nachten
Somber gesloten was 't kleine palels,
Immer niaar stonden de menschen en
wachtten,
Staag viel de regen, de hemel was grijs
't Was of de wereld in rouw was gestoken.
Rouw om 't verlies van een oude Vorstin,
Rouw bij het Volk, dat daar stil en gebroken
Deeld' in de smart van het vorst'lijk gezin.
En in gedachten zag ieder vei-schijnen.
Vóór zich dat vriendelijk, lieve gezicht,
't Was of dat feller het leed nog deed schrijnen
Dan die gordijnen, gesloten en dicht.
Want in de harten van héél onze natie,
Leeft.de herinnering immer nog voort
Aan die verschijning, eenvoudig, vol gratie,
Aan dat gelaat, zoo innemend, bekoord
En in die smartelijk-droevige dagen
Was er één troost voor het Vorst'lijk gezin,
't Leed werd door allen tezamen gedragen.
Hun leed was het ónze we deelden er in!
^^ ISfP ^■^"
SBen
Thomasvaer. Nóg was toen 't Nederlandsche rijk
Niet van den slag hersteld.
Of wéér een nieuwe, groote ramp
Werd aan het Volk gemeld.
Want plots kwam fel en onverwachts
Het tweede droef bericht.
En waren ginds in het Paleis
Opnieuw de vensters dicht
Het was een leed, dat héél ons Volk
En heel ons hart vervulde
En brengen wij hier — staande thans —
Hun saam een stilte hulde
Pieternel. Nóg twee vorsten zijn gevallen,
Doch met welk een onderscheid.
Koning Albert ging in vrede,
Alexander ging door strijd!
Thomasvaer. Zulke vorsten als die beiden.
Heel hun hart aan 't volk verpand.
Welk regime er ook mag heerschen.
Zijn een sieraad voor hun land.
Zulk een vorst is voor de wereld
Bijna internationaal
Zulk een vorst te moeten missen.
Is verlies voor allemaal!
Pieternel. Zeg Thomas, het was dit jaar ook
Al tien jaar weer geleden.
Dat onze Herman Heyermans
Helaas is overleden.
Thomasvaer. Ja, Pieternel, dat is zoo, doch
't Is niét om je te krenken,
Er 's iemand, die het beter past
Om hem hier te gedenken!
(Hier komt Mevrouw de Boer van Rijk op, terwijl Thomas-
vaer en Pieternel terzijde gaan). Mevrouw de Boer komt op
als Kniertje!
Kniertje. Tien jaren zijn alweer voorbij
Sinds Heyermans' verscheiden.
En daarom wil 'k een enkel woord
Hier even aan hem wijden.
Zijn leven was één harde strijd.
Die dapper werd gestreden;
Hij was een groot en nobel mensch,
Die heel veel heeft geleden!
Tot in het verste nageslacht
Zal men zijn naam gedenken.
Vol eerbied en vól dankbaarheid
Voor wat hij ons mocht schenken.
De schrijver zelf — hij is niet meer.
Doch al zijn mooie stukken.
Daar kan het jongere geslacht
Nog stééds de vrucht van plukken!
!
Tien jaren zijn er thans voorbij.
Doch, wat hij ons mocht geven,
Zal Heyermans hier, in ons hart.
Voor altijd voort doen leven!
Pieternel. Ziezoo, nou nog een enkel woord.
Dan is het weer gedaan,
En kunnen we tevreden samen
Weer naar huis toe gaan!
Thomasvaer. Maar eerst een welgemeende wensch
Voor onze koningin.
Pieternel. Weer niéuwe kracht en niéuwe moed
In 't niéuwe Jaarbegin.
Thomasvaer. Ook de prinses, zij deele hier
In onze beste wenschen.
Pieternel. Ook burgervader en raad, succes,
Hier binnen deze grenzen!
Thomasvaer. Wel Pieternel, da's mooi gezegd.
Nou zijn we dan dus klaar
Samen. Ook u, publiek, het beste ên
Weer tot het volgend jaar!!
mrm
N.V. VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL
DIR. COR VAN DER LUGT MELSERT
GA NOOIT VAN ME WEG
SPEL IN ACHT TAFEREELEN DOOR MARGARET KENNEDY
REGIE: COR VAN DER LUGT MELSERT
Ga nooit van me weg" is de verta-
ling van „Escape me never", het
tooneelstuk, dat in Londen zóó'n
gioot succes geoogst heeft, dat het bijna
twee jaren aaneen avond aan avond ge-
speeld is geworden. Niets is begrijpelijker
dan dat; het mag dan ook wel een zeer
gelukkige greep van Van der Lugt heeten,
dat hij op dit stuk de hand heeft weten
te leggen.
„Ga nooit van me weg" is een van de
beste stukken, die we in dit speelseizoen
nog te zien hebben gekregen. Het is door
zijn probleem, zijn intrigue, reeds bui-
tengewoon boeiend; de wijze waarop het,
vooral door de hoofdpersonen, gespeeld
wordt, maakt het zoo nu en dan, ik zou
haast zeggen, adembeklemmend. Hier is
een reëelheid, gemêleerd met zuiver ge-
voel, die zoo juist het wezen van onzen
tijd typeert. De zakelijkheid, het nuchtere
zorgen voor een boterham, de zaken onder
oogen durven zien, zooals ze waarlijk zijn,
zonder verbloemen; en hierbij de innigste
gevoelsmomenten: de liefde van de moeder
en de liefde van de vrouw. Deze dingen
staan niet naast elkaar in dit tooneelstuk,
ze zijn geheel in elkaar vervlochten, zoo-
als dat ook bij harmonische moderne men-
schen het geval is. Eerlijk; eerlijk in het
reëele en eerlijk in het gevoel; strak en
waar, en daarom: aangrijpend.
Wil men critisch zijn, dan kan men op-
merken dat er ook in dit stuk oogenblik-
ken zijn, ja zelfs een enkele scène, waar
het verhaal stilstaat; maar als de spanning
van het verhaal dan ontbreekt, blijft de
spanning van de echtheid.
De intrigue is gecompliceerd en moeilijk
na te vertellen; in het kort komt zij hier-
op neer.
Gemma Jones (Annie van der Lugt Mel-
sert-van Ees) is een verschoppelinge van
deze aarde, voor haar bestaat geen zoete
romantiek; de schijn van de dingen be-
teekent niets voor haar; alles ziet zij zooals
het is: haar armoe en haar liefde. Ze is
de dochter van een Rus en een Engelsche,
geboren op een Duitsch schip, midden op
den oceaan.
Als het doek opgaat, zien we na eenige
oogenblikken, hoe zij per ongeluk binnen-
valt bij een deftige Engelsche familie, die
in Venetië logeert. Als ze haar historie
vertelt, blijkt, dat ze een kindje heeft en
nu samenwoont met een zekeren Sänger
(Dick van Veen), een componist. Groote
ontsteltenis in de familie, want de eenige
dochter Fenella MacClean (Enny Meunier)
is dolverliefd op een componist, die even-
eens Sänger heet (Bob Oosthoek). Het
blijken echter broers te zijn. Gemma woont
bij Sebastian; Fenella wil met Caryl hu-
wen. Sebastian is van hen beiden de beste
componist; doch hij is een grenzenlooze
egoïst, die niets ontziet. Hij leeft enkel en
alleen voor zichzelf; de lieden uit zijn
naaste omgeving zijn voor hem voorwer-
pen in plaats van menschen.
Caryl beteekent als musicus minder^,
maar hij is veel nobeler van karakter.
Sebastian liegt of spreekt de waarheid naar
het in zijn kraam te pas komt; een af-
spraak houdt hij slechts als die hem voor-
deel brengt; ja, later ontziet hij zich zelfs
niet om te probeeren Fenella van zijn
broer af te brengen en dien voor te spie-
gelen, dat hij Fenella nooit het hof heeft
gemaakt.
Fenella's ouders wenschen evenwel niet,
dat zij met een man van dergelijke familie
in het huwelijk zal treden. Daarom ver-
huizen ze naar Tirol. Caryl is diep be-
droefd en Sebastian is in zijn familie-eer
gekrenkt. Gedrieën, Sebastian, Gemma en
Caryl gaan ze op zoek naar Fenella; of
eigenlijk gevieren, want ook de kleine Tom,
Gemma's baby, gaat mee.
In een hotel, waar ze als zangers zullen
optreden, treft het drietal de familie Mac-
Clean. Sebastian ontmoet het eerst Fenel-
la en krijgt een acute verliefdheid. Nu
begint Gemma's groote strijd. Sebastian
wil Fenella veroveren en Gemma wil dat
verhinderen. Niet uit jaloezie; want ze
weet, dat Sebastian en zij toch niet buiten
elkaar kunnen; maar om Caryl het leed
- 26 - - 27
/
te besparen en om Fenella voor het on-
geluk te behoeden.
Sebastian houdt steeds aan. Zelfs in
Caryls eigen kamer tracht hij Fenella te
overreden met hem mee te gaan. Als Se-
bastian dan plotseling wordt wegg-eroepen
omdat door Caryls bemiddelingr zijn ballet
opgevoerd zal worden, vertelt Gemma aan
Fenella hoe Sebastian is. Ook wat liefde
is en geluk, vertelt zij in haar eigen rau-
we taal, prachtig van nuchterheid en
prachtig van gevoel.
Sebastians ballet zal worden opgevoerd.
En Tom is ziek. Sebastian gaat in rok
naar een repetitie; hij moet daarna sou-
peeren; hij denkt alleen aan zijn muziek
en zichzelf. En Gemma is doodmoe, want
zij verdient als werkster den kost. Tom
wordt steeds zieker. Gemma brengt hem
ten einde raad naar een ziekenhuis. Tom
sterft. Als Gemma Sebastian wil spreken,
om het hem ten minste te kunnen vertel-
len, stuurt hij haar weg, zonder haar aan
te hooren: Sebastian is met zijn muziek
bezig.
Na een nacht en een dag zwerven door
de stad komt Gemma weer bij Sebastian.
Ze vindt de beide broers, vechtend op den
grond; Fenella weenend. De reden laat
zich licht raden. Gemma vraagt niets; zegt
niets. Ze stuurt Caryl en Fenella samen
weg. Sebastian en zij hebben beiden wat
verloren. Zijn ballet is een mislukking ge-
worden; haar Tom is dood. Maar Gemma
blijft bij Sebastian.
De wijze waarop vooral 'de hoofdperso-
nen, Annie van der Lugt Melsert-van Ees,
Hnny Meunier, Dick van Veen en Bob
Oosthoek hun rollen spelen, is zeer bij-
zonder. Met name het spel van mevrouw
Van der Lugt draagt het heele tooneelstuk.
Zoowel voor dit viertal als voor de regie
is geen lof te groot.
Kortom: een prachtig stuk, bijzonder
mooi gespeeld en geregisseerd. L.
Annie van Ees en Enny Meunier Dick van Veen, Annie van Ees en F. Middag

^——^— ^^^^^^^"
PIERRE BLANCHAR, DE FRANSCHE UFA-STER.
(SüThn/h
CrbAUTümbEE^Db VbmALIMCf
„De kelder, dacht ik," glimlachte Mor-
gaïi, en die glimlach was gemeend. Hij
was gevangen. Hij had meer dan half ver-
wacht gevangen te worden. Maar zijn
kunstgreep had succes gehad. Geen on-
schuldig koopman, die zich uit zaken te-
ruggetrokken heeft, als Parker beweerde te
zijn, zou voldoende op spionnage verdacht
geweest zijn, om te vermoeden, dat hij
zich achter dat gordijn verborgen had.
Hij was er heel zeker van, dat het gordijn
hem ten volle had bedekt, en eveneens,
dat geen bult in de plooien zijn aanwezig-
heid verraden had, want hij was op de
vensterbank gaan zitten.
„Dit is de kelder," wees Parker en
stapte beleefd opzij.
„Het is misschien beter als u voorgaat,"
zei Morgan.
„Zooals u wilt," stemde Parker opge-
wekt toe, en wandelde de hall binnen, zijn
bezoeker achter hem aan. „Alleraardigst
idee van u, zooveel belangstelling te too-
nen," voegde hij er over zijn schouder
aan toe.
HOOFDSTUK XVII
HET ONDERAARDSCH M/STERIE.
Terwijl Parker hem, steeds nog genoeg-
lijk converseerend, voorging, daalde Mor-
gan gedeeltelijk in het duister de kelder-
trap af. Hij voelde het haar achter in zijn
nek onpleizierig overeind komen toen zij
de onderste trede bereikt hadden. Het was
hier heelemaal donker en die bediende
was ergens in de buurt.
Maar het waarschuwend instinct bleek
ongegrond.
Parker knipte plotseling een licht op,
dat een smalle gang deed zien, van de
rest van den kelder afgescheiden, en waar-
op een half dozijn deuren uitkwamen.
„Waar zullen we beginnen?" vroeg Par-
ker vroolijk.
„Laten we vooraan beginnen en naar
achteren werken."
Parkpr gooide de dichtstbijzijnde deur
links open. Zij gaf toegang tot een wijn-
kelder, verlicht door twee kleine, getra-
liede matglasvensters. Rekken met fles-
schen rijden zich langs de ruwe steenen
muren.
„Een fijne oude voorraad, dien ik ge-
lijk met het huis overgenomen heb," leg-
de Parker uit.
„Prachtig! Wat is er aan den anderen
kant?"
„Een provisiekamer. Zien?"
„Graag," bevestigde Morgan.
De kamer, die onmiddellijk onder de
ontvangkamer lag, bevatte vaten met in-
gelegde groenten, jams en allerlei levens-
middelen in blik. Morgan wachtte hier zijn
kans af en keek naar boven. Het vertrek
ontving licht door twee kleine ramen hoog
in den muur, die hem in staat stelden een
paar dunne draden te zien, die uit het
midden van de boven gelegen kamer kwa-
men en op isolatieknoppen naar den ach-
terkant van het huis doorliepen. Hij had
het hoofd nauwelijks bewogen en was er
van overtuigd, dat Parker zijn ontdekking
niet gemerkt had.
Zij begaven zich naar de volgende, meer
naar achter gelegen twee kamers. Een er
van was het stookvertfek, het andere de
waschkamer. In laatstgenoemde ontdekte
Morgan de voortzetting van de beide dra-
den, steeds rechtuit langs de zoldering
naar achteren loopend.
Toen zij de laatste twee kamers nader-
den, vertelde Parker, dat de vorige eigenaar
gebroken had met de ouderwetsche
keuken in het souterrain en een nieuwe
had ingericht op de gelijkstraatsche ver-
dieping. De vertrekken in het souterrain
waren nu bedienden-kamers, één er van
had James in gebruik.
De beide kamers waren behoorlijk ge-
meubeld, de muren behangen tot aan de
gepleisterde zoldering. Ieder vertrek kreeg
licht uit twee groote ramen aan de achter-
zijde. De kamer links scheen ongebruikt.
Hier merkte Morgan de beide draden weer
op. Zij liepen recht langs de zoldering en
verdwenen in den achtermuur boven en
tusschen de vensters.
Het andere vertrek was James' domein.
De bediende stond op toen zij de deur
openden. Maar de kamer bood niets in-
teressants en Morgan trok zich met tact-
volle snelheid terug.
„Nu de volgende verdieping," sprak
Parker en ging voor.
Morgan beklom zwijgend de keldertrap.
Toen zij de hall bereikt hadden, liep hij
naar den voorkant van het huis.
„De ontvangkamer hebt u gezien," be-
gon Parker. „Nu...."
„Excuseert u me!" viel Morgan in. Hij
stapte naar de voordeur, opende die en
ging met den rug naar de straat staan.
„Een prachtige hall....''
Zijn pose in de deurpost was te voren
afgesproken met McCoy, daarom had hij
geen tijd meer om zijn zin af te maken
vóór die lenige, norsch uitzigfide speurder
de stoep achter hem opgekomen was.
Parker zag het gezicht van den inspecteur
over Morgans schouder.
„Hallo!" riep hij verwonderd. „Nog
één?"
„Blij je te zien. Ross," begroette Mor-
gan zijn vriend. „Parker heeft me juist in
zijn kelderverdieping rondgeleid. Ik zou
willen dat jij hem ook zag."
Hij wendde zich opnieuw tot zijn gast-
heer.
„U hebt er zeker niets tegen. Mr. Par-
ker?"
Een uitbarsting van lachen was het ant-
woord.
„Absoluut niet! Maar jullie hadden sa-
men kunnen komen. Tusschen haakjes
heeft u een bevel tot huiszoeking?"
Morgan keek verrast en McCoy even-
eens.
„Natuurlijk niet!" antwoordde zij gelijk-
tijdig. „Als we u dérangeeren...."
„Kom binnen! Kom binnen!" inviteerde
Parker joviaal.
Zij gaven aan de uitnoodiging gevolg.
Dit keer ging Morgan voor naar den kei-
De Warner Bros-ster Paul Muni dicteert zijn secretaresse een brief voor
een (ilmenthouslast.
29 -

Een blik ■» de Scherk-label
der en naar de slaapkamer achter-links.
Toen ze er alle drie binnen waren, wees
Morg-an naar boven.
„Zie je die draden? Zij loopen van het
schrijfbureau in de ontvangkamer, door
den grond naar beneden en hier uit. Die
moeten ergens naar toe gaan. Ik vermoed
dat er in dezen muur een deur is. Zullen
we eens kijken?"
Parker mengde zich met een glimlach
in het gesprek.
„Een deur? Waarom? De muur is be-
hangen! En er kan niets achter het be-
hang zijn dan stof en lucht. O, die detec-
tives!"
Morgan lachte eveneens. Hij ging op
den achtermuur tusschen de vensters toe.
fcr waren aaneengesloten lijnen in het be-
hangselpapier, recht naar beneden loopend
vanaf den binnenrand van de twee ramen,
die door een afstand van ruim een meter
van elkaar gescheiden waren. De beide
papierstrooken waren stevig geplakt, liepen
over elkaar heen en zagen er uit alsof ze
nooit van elkaar waren geweest. Morgan
keek oplettend naar den muur. En plotse-
ling bemerkte hij een kleine spleet, die
horizontaal, precies onder een der vensters
liep. Een snel onderzoek van het andere
venster toonde eenzelfde spleet. Verder
zoekend ontdekte Morgan kleine spleten,
die verticaal met den buitenrand van het
raam naar den vloer liepen.
Eensklaps vond hij wat hij zocht een
uitroep smorend bij de sluwheid van deze
camouflage.
Het heele stuk muur, tusschen en onder
de beide ramen, stak iets naar voren, nog
geen centimeter. Hij overtuigde er' zich
van door zijn nagels onder een uitsteken-
den rand van het behang te schuiven en
ontdekte, dat de achterkant van dun me-
taal, vermoedelijk blik, was.
„Hier is onze deur, Rossi" zei hij na
enkele oogenblikken. „Dit heele stuk muur
gaat nnar binnen open, van af den buiten-
sten rund van het eene raam tot aan den
uitersten kant van het andere. Hoe werkt
het. Mr. Parker?"
Hun gastheer kwam naar voren om
eveneens den muur te onderzoeken.
„Waarachtig! Ik geloof, dat u gelijk
hebt! Wie zou dat hebben kunnen ver-
moeden! Mr. Morgan, ik neem terug wat
itgt hat reed.: bij blauw* oogan, blond hoar an aan levendige talm
bahoort Myitikum poeder natural I an aan weinig eoraill Do* dit ii
ileehti een voorbeeld. Want blond, bruin, zwart of rouig, MysHkum
poeder an Myitlkum compoct, gekozen volgam da Schark-tobal, bij
Uw hoar, oogan an taint pauand, geven da hormonitcha vervolmaking
van Uw schoonheid en hat g e wichtig ste, Uw per ioon lij ke noot • Zandt
U Uw nauwkeurig adrai aan da Firma _ _ _
S. Blindemon L Co., v. Boerleitroal 89, MKwlll^nBn
Amsterdom. Wij zenden U koitelooj de ' ■"'■■■^■■■■l
interenonte Scherktobel. |tOC^Cl(ï|*
voor toilettafel an poadardootia
Myitikutn Compact, Poeder en rouge in vaiten vorm
Mysfikum Poeder 0.50 - 0.95 . 1.50.
Mystlkum Compocr 0.60.
Een mooi gevormde roode mond
*>JL mei Sdierk iippensIlA.
■^ Trisena^reme mookt de huid won-
^- derlijk mol. Probeer! U hel eeml
scutm
ik over detectives gezegd heb. Maar hoe
het opengaat, daarvan heb ik niet meer
benul dan u beiden."
McCoy realiseerde zich terstond de be-
teekenis van Morgans vondst. Hier was
een onderaardsch mysterie. Miss Wardell
was gevangengezet in 'n dergelijke plaats.
Zelfs nu zou ze hier vlakbij kunnen zit-
ten! Erger, ze zouden op dit moment
doende kunnen zijn haar elders heen te
voeren!
Met een soort dof gebrul sprong hij op
den muur toe en probeerde zijn vingers
onder het dunne metaal te krijgen. Toen
dat niet lukte, nam hij een zwaar knip-
mes, stak het lemmet op zij in de spleet
en rukte. Het metaal boog en gaf mee.
Hij pakte het verbogen deel vast en gaf
het een wilden ruk. Het stuk behang on-
der het raam scheurde af en onthulde een
breede, lage, houten deur. Morgan vloog
hem te hulp en Parker voegde zich on-
^"
middellijk bij hen. Er scheurde nog meer
dun metaal los. En nu zagen zij, dat de
lage deur zich uitstrekte van de buitenste
spijl van het eene raam tot aan die van
het andere. De groote plaat blik, die op
de deur gespijkerd was, had den vorm
van een groote, omgekeerde „T" en open-
de en sloot tegelijk met de deur. Deze
was, op ^vat spijkergaatjes na, glad en
zag er stevig uit.
Morgan keerde zich naar Parker.
„Hebt u een bijl?"
Parker knikte, haastte zich weg en kwam
met een zware bijl terug. McCoy nam
hem zwijgend van hem aan. Een half do-
zijn ferme slagen drongen in een stuk van
de lage deur. McCoy Het de bijl vallen,
pakte een rand van het versplinterde hout
beet en werkte met zijn volle gewicht. Er
klonk een harde slag, de deur vloog open
en een lage gang, juist onder den be-
ganen grond, werd zichtbaar, betimmerd
en gewelfd.
McCoy sprong er in, Morgan week ter-
zijde en beduidde Parker hem voor te gaan.
Ze waren een meter of drie in de gang,
toen Morgan stilhield om een lucifer af
te strijken. De dunne draden waren er
weer, vlak boven zijn hoofd en hij begon
te vreezen, dat zijn ontdekking te laat
gekomen was. Hij liet der» lucifer vallen
en zij waren weer in een betrekkelijke
duisternis gedompeld.
Ongeveer vijf meter verder stuitte
McCoy op een nieuwe deur. McCoy
gooide er zich met zijn volle gewicht
tegen aan. Na een luiden pats en een ge-
druisch van draperieën, bevonden zij zich
in een electrisch verlichte, comfortabel in-
gerichte slaapkamer, echter zonder ramen.
Het vertrek was verlaten, evenals een
aangrenzende tweede slaapkamer, gemeu-
beld als de eerste. Het huis er boven
bleek een stoffige, leege atelierwoning. Er
waren versehe voetsporen in het stof, van
de keldertrap naar de voordeur leidend.
Dat was alles,
(Wordt vervolgd)
Louis Saalborn en Annie Schuitema in „De Kamerolifanf. Dit stuk wordt met succes
in den Hollandschen Schouwburg te Amsterdam ten tooneele gebrast
- 30 -
Woorden
m
van KROES
rnf
m W^^F
ar Eenvoudig spelen
^5 ^^
Muziek van HENK STUUROP
É
Hij had een aar - dig huis - je. je, Zoo 2
Hij had een aar - dig tuin-tje Met
f 11 i ! §''' V'i Miii'i' S i hfi'Mn' rr^
vaak eens e - v*»n sfaan Pn L-^u wl» i._ i_ . . ^ , .
Zt T V ^ K 3 ^ T? n keek het aar ' di 9 huis -J e Soms h ^ aan-dach-tig aan I
mops-,e met een baard. Dat was^gg volgens ken-ners. Wel hon-derd gul-den waard
Hij had een aardig vrouwtje....
Zoo aan den buitenkant,
Dat was in 't aardig huisje
Heel aardig bij de hand.
Hij mocht er niet gaan rooken.
Dan keek zijn vrouwtje zuur,
En 't hondje moest naar buiten,
Of anders in de schuur!
Hij raakte nooit de drempels.
Dat gaf wel eens een kras.
't Linoleum was aardig.
Maar 't stond ook in de was!
En regende 't maar amper.
Dan klonk een noodgeluid.
Dan moesten bij de voordeur
De beide schoenen uit!
Hij mocht geen vrienden hebben.
Dat had geen enkel doel.
Ze morsten op je kleeden.
En trapten op je boel.
En heel z'n werk'lijk leven,
Dit is het eind van 't lied.
Dat was wel eigen aardig.
Maar aardig was het niet!
^^'SON ODIOT 7 PLACE DE LA MADELEINE. PARUS
Fabriek van
Artistiek /
Zilverwerk
Gevestigd
m
1690
Specialiteit
voor
geschenken
in zilver
en verzilverd
metaal
GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

tm ■4W«*>»«t%^
'tw ,!%«..(,. ■,