Strijd tegen armoede. Een bijdrage aan politiek debat en politieke ...

More documents

Recommendations

Info

24 bekeken welke vragen dit oproept met betrekking tot de effectiviteit van het recht op huisvesting in België. Tot slot wordt aandacht besteed aan de discussie met Proloog We hernemen hieronder de integrale tekst van de tussenkomst van Paul Trigalet (Solidarités Nouvelles Wallonie vzw) bij de opening van het seminarie dat het Steunpunt organiseerde op 18 maart 2011. “Geloof me, ik heb geenszins de intentie me te meten met Zola, maar voor deze getuigenis die ik hier geef bij de aanvang van uw werkzaamheden heb ik de moed, in naam van de allerarmsten die het grootste deel van de tijd verstoken blijven van het recht op wonen, in hun naam heb ik de moed te zeggen “Ik beschuldig”. Onze vereniging luistert dagelijks naar hen, zowel tijdens onze wekelijkse ‘woonpermanenties’ als in diverse collectieven die werken rond het recht op wonen. En wat we daar horen, verontwaardigt ons diep. Daarom zeg ik: “ik beschuldig de overheid”! Of nog: “ik beschuldig de politieke verantwoordelijken en de andere actoren van de publieke huisvesting op alle niveaus die de mooiste principes inroepen om de allerarmsten toch maar niet het recht op wonen te moeten garanderen.” Om mijn interpellatie te rechtvaardigen, beschrijf ik hieronder kort een aantal schrijnende situaties waartegen wij meestal volledig machteloos staan. In eerste instantie neemt het aantal uithuiszettingen voortdurend toe, en sommige daarvan kunnen als onwettig worden beschouwd: zelfs om in een krot te wonen, moeten de meeste armen een ondraaglijk percentage van hun magere inkomsten ophoesten. De huur betalen wil zeggen dat er geen geld meer is voor verwarming, voor een bril voor de kinderen. De huur betalen wil zeggen de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen op het einde van elke maand. In welke mate, zal u mij nu vragen, is de overheid verantwoordelijk voor die situaties? De wetten ter bescherming van de huurders worden min of meer toegepast: de verplichte vermelding van de huurprijs op een openbare plaats: 60 % van de eigenaars past dat niet toe! Hoe dan een betaalbare woning vinden? Door van hot naar her te lopen om telkens opnieuw vast te stellen dat de prijs veel te hoog is. De steden weigeren de straf- enkele actoren op het terrein. De belangrijkste denkpistes die naar voren zijn gekomen tijdens het seminarie en de overlegvergaderingen worden weergegeven. rechtelijke boetes toe te passen waarin de wet voorziet, zogezegd omdat er onvoldoende politieagenten zijn. Mooi excuus! Evenmin toepassing van de wettelijke bepalingen om een huurwaarborg te verkrijgen! Daarnaast zijn er ook nog de ‘wilde’ uithuiszettingen: uitgevoerd door eigenaars die hun eigen wetten uitvaardigen. Ze veranderen de sloten, bedreigen, zoeken zelfs hun toevlucht tot geweld om de ongewenste gasten te verjagen! Steeds weer interpelleren we daar de verantwoordelijken van de politie over, opdat de agenten een verklaring van de benadeelde huurders afnemen: die verklaring is immers noodzakelijk om zich voor het gerecht te kunnen verdedigen. Voor mij is dat het allerergste: ik beschuldig in het bijzonder de verantwoordelijken van de grote Waalse steden die de huurders uit hun huis zetten die, bij gebrek aan beter, een ongezonde woning betrekken. U zal zeggen dat het hier eigenlijk niet om een ‘uithuiszetting’ gaat: de burgemeesters nemen die beslissingen om ongezond wonen tegen te gaan (het zou om een 100-tal woningen in Charleroi gaan). Maar meestal zijn het niet de geviseerde huurders die verantwoordelijk zijn voor de toestand van hun woning of voor het feit dat ze niet over de nodige huurvergunning, en nu ook stedenbouwkundige vergunning, beschikken. Nochtans zijn zij het die in de praktijk gestraft worden wanneer ze hun woning binnen de drie maanden moeten verlaten. Een politieagent komt hen op een onmenselijke manier vertellen wat er met hen zal gebeuren als ze de termijn niet naleven. Wat de eigenaar betreft, wanneer er geen opvolging is van de stad, dan zien we niet zelden dat die na een tijdje andere onvermogende kandidaten herhuisvest in het kader van een onwettig contract, waardoor ook die nieuwe huurder na verloop van tijd het gelag dreigt te moeten betalen. Nog feller beschuldig ik de auteurs van beslissingen met betrekking tot overbevolking, waardoor kroostrijke gezinnen verzinken in de grootste ontreddering,
soms wegens betrekkelijk kleine tekortkomingen ten opzichte van de extreem strikte regels die ze moeten naleven. Kunnen zij een nieuwe woning vinden? In de private sector zijn gezinswoningen met drie, vier of meer kamers niet alleen onbetaalbaar voor gezinnen die over een inkomen beschikken dat totaal niet in verhouding staat met de gevraagde huurprijs, ze zijn ook nog eens schaars. De eigenaars vinden immers dat kleine woningen rendabeler zijn. Ook nu zal u me zeggen dat dit eigenlijk niet de zaak van de politici is! Weet u dat er in Wallonië maar heel weinig sociale woningen zijn die meer dan drie kamers tellen? Een directeur van een sociale huisvestingsmaatschappij heeft ons uitgelegd dat het bedrag van de tussenkomst van het Gewest voor de bouw van een sociale woning steeds hetzelfde blijft, ongeacht of het gaat om een woning met een kamer, twee kamers, vijf kamers enzovoort. Ze hanteren dus dezelfde rendementslogica als de private sector! Niet verwonderlijk dat er zo weinig woningen beschikbaar zijn voor grote gezinnen. En niemand die door de burgemeesters uit zijn huis wordt gezet, krijgt van de stad een ernstig voorstel tot herhuisvesting aangeboden. Ze worden naar de SVK’s of naar huisvestingsmaatschappijen gestuurd waar er geen aangepaste woning is voor hen. Ik beschuldig dus de vroede vaders van die steden, die de armen verjagen onder het voorwendsel jacht te maken op ongezonde en overbevolkte woningen. Voor de armen rest dan enkel nog de caravan of het chalet in campings of andere toeristische plaatsen. Dat is minder duur, men raakt het er snel gewoon. Velen investeren daar een stukje van zichzelf in zodat hun woonplaats wat comfortabeler wordt, weinigen hebben zin om die te verlaten, die woonplaats die bij gebrek aan beter uiteindelijk hun keuze is geworden… Tot nu toe nam het plan ‘Habitat Permanent’ van de Waalse regering er, althans over het algemeen, genoegen mee om het vertrek te bewerkstelligen van zij die dat wensten, maar vandaag de dag kan de regering niet anders dan vaststellen dat andere uitgeslotenen de plaats van de vertrekkers innemen, zelfs dat het aantal mensen dat op dergelijke plaatsen woont voortdurend toeneemt. Hetzelfde argument, “Het is ongezond”, die Waalse sloppenwijken moeten worden schoongeveegd. “Ik beschuldig”, andermaal: er is een gigantisch tekort aan betaalbare woningen van een minimale kwaliteit, en als die mensen het heft in eigen handen nemen en zelf voor een oplossing zorgen, wordt hen dat onmogelijk gemaakt! De Franse DALO-wet voorziet in de mogelijkheid tot beroep voor thuislozen die niet in de opvangcentra worden opgevangen. Bij ons is er, zelfs in de winter, geregeld een gebrek aan bedden in die voorzieningen. Officieel stellen de ‘relais sociaux’ dat er voldoende plaats is voor iedereen. Die vaststelling wordt echter niet gedeeld door onze straathoekwerker, die deze winter tenten heeft opgezet voor zij die geen plaats vonden in het opvangcentrum. Ik zal het hier bij laten, maar ik hoop dat dit realistisch overzicht van de uitsluiting van het recht op wonen waarvan wij getuige zijn u ervan zal overtuigen dat ook in ons land de publieke actoren dringend hun verantwoordelijkheid moeten opnemen en het recht op wonen moeten garanderen voor zovele armen.” RECHT OP WONEN 25
Page 1 and 2: Strijd tegen armoede EEN BIJDRAGE A
Page 3 and 4: III. Alternatieve woonvormen: meer
Page 5 and 6: INHOUD 5
Page 7: sprake van bescherming van het gezi
Page 10 and 11: 10 I. WONEN IN BELGIE Dit hoofdstuk
Page 12 and 13: 12 De prijzen voor de aankoop of bo
Page 14 and 15: 14 in de periode 2008-2010, vooral
Page 16 and 17: 16 lijker maken door verschillende
Page 18 and 19: 18 Voor een uithuiszetting dient ee
Page 20 and 21: 20 2.5. Een centraal huurwaarborgfo
Page 22 and 23: 22 II. RECHT OP WONEN: NAAR EEN RES
Page 26 and 27: 26 1. Twee buitenlandse voorbeelden
Page 28 and 29: 28 De balans voor de toepassing van
Page 30 and 31: 30 een dwangsom bij laattijdige uit
Page 32 and 33: 32 morgen een realiteit zijn. Via b
Page 34 and 35: 34 3. Denkpistes Verschillende vrag
Page 36 and 37: 36 Lijst van deelnemers Seminarie e
Page 38 and 39: 38 III. ALTERNATIEVE WOONVORMEN: ME
Page 40 and 41: 40 om een basis te creëren om in d
Page 42 and 43: 42 2. Alternatieve woonvormen 2.1.
Page 44 and 45: 44 “Deze reglementering zet mense
Page 46 and 47: 46 2.2. Permanent wonen op campings
Page 48 and 49: 48 Het tweede evaluatieverslag van
Page 50 and 51: 50 niet geschikt voor het intensiev
Page 52 and 53: 52 2.3. Bezetting van leegstaande g
Page 54 and 55: 54 er een kader gecreëerd waardoor
Page 56 and 57: 56 te brengen en te omkaderen met d
Page 58 and 59: 58 4. Transversale elementen Altern
Page 60 and 61: 60 Mensen die, in hun strijd voor h
Page 62 and 63: 62 probleem: het instellen van een
Page 64 and 65: 64 terecht kunnen voor advies en in
Page 67 and 68: DEEL 2: TOEKOMST- PERSPEC- TIEVEN V
Page 69 and 70: Inleiding Vele daklozen verbleven e
Page 71 and 72: voorziening voor bijzondere jeugdzo
Page 73 and 74: zorg. Voor de 19-jarigen gaat het o
Page 75 and 76:
laag zelfbeeld, een beperkt familia
Page 77 and 78:
wederkerigheid; samenwerking tussen
Page 79 and 80:
opgevangen. In de Franse Gemeenscha
Page 81 and 82:
Bij een plaatsing, heeft het gezin
Page 83 and 84:
zelf aangewezen, anderzijds worden
Page 85 and 86:
staande 258 of 770,18 euro in septe
Page 87 and 88:
3.2.5. Opvang en alternatieve woonv
Page 89 and 90:
Uit de overlegdiscussies blijkt dat
Page 91 and 92:
Voor hulpverleners impliceert deze
Page 93 and 94:
2. Het toepassingsdomein van bepaal
Page 95 and 96:
er nog te weinig geweten over de fa
Page 97 and 98:
TOEKOMST- PERSPECTIEVEN VAN JONGERE
Page 99 and 100:
Inleiding Onderwijs en werk zijn tw
Page 101 and 102:
2. Definitie: deeltijds leren en we
Page 103 and 104:
circuit of daaraan gelijkwaardige a
Page 105 and 106:
tussen het algemeen, technisch en b
Page 107 and 108:
4. Traject van de jongeren in het d
Page 109 and 110:
Uit het overleg en deze studies bli
Page 111 and 112:
gevraagd had. Ik kon altijd bij mij
Page 113 and 114:
leiders moeilijk om een klare kijk
Page 115 and 116:
ningen kunnen betrekking hebben op
Page 117 and 118:
aire sector, zoals bijvoorbeeld in
Page 119 and 120:
pelijke doelstelling nastreeft 348
Page 121 and 122:
digheden belemmeren een goed studie
Page 123 and 124:
1. Voorafgaand: bestrijden van wate
Page 125 and 126:
armere gezinnen komt, houdt een bij
Page 127 and 128:
de wetgeving op het vlak van uitzen
Page 129:
TOEKOMST- PERSPECTIEVEN VAN JONGERE
Page 132 and 133:
132 1. Lijst van personen en organi
Page 134 and 135:
134 hulp), Annette Perdaens (Observ
Page 136 and 137:
136 haar Regering, in de persoon va
Page 138 and 139:
138 § 2. Er moet een permanente en
Page 140 and 141:
140 Tweejaarlijks Verslag 2010-2011
show all

Strijd tegen armoede. Een bijdrage aan politiek debat en politieke ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?