CINEMA ^ THEATER - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

- , ' ■ ■ '■^:-% .J'-:i^--f-:,~.y,:-:„
LIJDERS AAN ASTHMA
Booms A»thmapoed«r He«ft bij inademing
direct verlichting bij Asthma en daar
uit voortkomende Boratbe
nanwdheiü en Borst-
beklemminy
«oö*
SPÓö^S
JTf^ Alleen echt
met dan naam BOOM.
Verkrijgbaar in Apotheken en
Drogietwinkela A / t.SO per groote doos.
cn liep door het bosch in een wijden
krmg naar den achterkant van de hut
terug, waar hij onder een afdak zijn
sprokkelhout en vallen bewaarde. Toen
hij er, vandaan kwam, droeg hij een
zwaren last op zijn schouder. Daarop
richtte hij zijn schreden naar de beek.
Het duurde een kwartier eer Moreau
in de hut terugkeerde met een emmer
water.
Jerry Bowles zat nog in zijn hoek,
maar hij had iets van zijn zelfver-
zekerde levendigheid verloren. Zijn han-
deai frommelden aan het geweer en de
blik, waarmee hij Moreau aankeek, was
ernstig en vragend.
„U hebt zeker een langen tocht
moeten maken?" wilde hij weten.
„Neen monsieur," luidde het be-
daarde antwoord; „het was niet ver,
maar het ijs was dik. Drommels, ik
kan merken, dat ik oud word; ik krijg
genoeg van het bosch I"
„Ik wed toch, dat u flink wat ge-
vangen hebtl Jullie oude rotten ken-
nen het vak door en doorl"
Moreau keerde zich af van de plank,
waarop hij den emmer had neergezet.
DE BEKENDE VOORDRACHTSKUNSTENARES DILLA RAMONA TRAD IN HET
TUSCHINSKI-THEATER TE AMSTERDAM OP.
(Foto Codfrit
Hij haalde de schouders op en spreidde
in een onbestemd gebaar de handen uit.
„Niet veel, niet weinigI" klonk het.
„Bewaart u de vellen hier?"
„Natuurlijk 1 Waar anders, mon-
sieur ?"
„Ik dacht, dat u ze misschien naar
St. Gabriel bracht," opperde de ander,
zijn geweer op de brits richtend; „met
kerels als Lange Bill in de buurt, is
het woud niet wat je noemt veilig."
Moreau keek naar de uitgestrekte
figuur van den gevangene. Er was op
de brits plaats voor twee mannen, maar
Stone lag schuin. Moreau stak de kan-
delaars aan en zette ze op den schoor-
steenmantel. In het rossige schijnsel
der kaarsen zag het gezicht van Lange
Bill er nog afgetobder en .rneer ver-
vallen uit dan bij daglicht. Hij be-
woog zich en kreunde.
„Ik hoop, dat u hem niet te hard
geslagen hebt," zei Moreau.
„Word nu alsjeblieft niet weekhar-
tig." grijnslachte Bowles. „Helaas was
dat niet het geval! Hij komt al bijl"
STEEDS HOOFDPIJNEN
De marteling na geëindigd
„Ik werd gemarteld door hoofd-
pijnen; dikwijls werd ik er duizelig van,
zoodat ik slecht zien kon. Ik heb een
zittend leven, ben corrector op een
drukkerij. Ik nam een serieuze proef
met Kruschen Salts en van toen af aan
begon ik een ander mensch te worden.
De hoofdpijnen en duizeligheid ver-
dwenen. En het vreemdste is voor mij,
dat ik weer beter zie. Want een bril,
die ik een jaar geleden opzij legde,
omdat hij niet sterk genoeg was, kan
ik nu weer gebruiken. Ik had ook last
van slechten bloedsomloop. Vroeg in
den wintermorgen placht ik de theemuts
te gebruiken, om wat leven in mijn
vingers te krijgen. Nu ben ik 58 en
neem het geheele jaar door een koud
bad, heb een uitstekenden eetlust en
voel me altijd even fit — vervuld van
energie, die me het leven tot een plezier
maakt." G. F. te C.
Meestal beginnen de hoofdpijnen,
wanneer Uw inwendige machine niet
goed functionneert — wanneer Uw af-
voerorganen onvoldoende werken en Uw
organisme niet meer vrij houden van
afvalstoffen. Het gevolg is, dat on-
zuiverheden in Uw bloed komen. Laat
daarom de zes zouten van Kruschen
Uw afvoerorganen — nieren en inge-
wanden — aansporen tot regelmatige
werking, zooals dit voor een gezond
lichaam noodig is. De „kleine, dage-
lijksche dosis" Kruschen Salts zorgt, dat
alle afvalstoffen geregeld en volkomen
uit het lichaam verwijderd worden. Het
gevolg van deze inwendige schoonheid
is, dat verfrischt en vernieuwd bloed
door Uw aderen stroomt. U voelt zich
gezonder en energieker, vrij van hoofd-
pijnen, vermoeidheid, zwaarlijvigheid en
dergelijke hinderlijke kwaaltjes.
Kruschen Salts is uitsluitend ver-
krijgbaar bij alle apothekers en drogis-
ten k f 0.90 en f 1.60 per flacon, om-
zetbelasting inbegrepen. Let op, dat op
het etiket op de fiesch zoowel als op
de buitenverpakking de naam Rowntree
Handels Maatschappij Amsterdam voor-
komt.
'•-'' ^ , ■ " " -" -
— ,, ^ — ——^—
KUNST TE SCHEVENINGEN
1. De violist Vasa Prihoda trad te Scheve-
nlngen met het orkest onder leiding van
Carl Schurlcht op.
III.
Stones slappe kaak verstrakte. Zijn
jogen gingen plotseling open en staar-
den wezenloos naar de voorwerpen in
het vertrek. Langzaam keerde het be-
wustzijn terug. Toen zijn zwervende blik
op Bowles bleef rusten, probeerde Stone
overeind te komen. Met een verwen-
sching viel hij terug.
„Dus je hebt me te pakken!" riep
hij. Zijn hoofd rolde heen en weer tot
hij Moreau zag. „Ben jij er ook in
betrokken?"
Octave Moreau trok de schouders op.
„Waarin, monsieur ? Ik ben in mijn
eigen hut! Ik kom thuis en in plaats
van mijn kameraad, vind ik jou en
monsieur Jerry Bowles."
„Je hebt met gezegd, dat je nog
een kameraad hebt!" riep Bowles.
„Ik heb nog geen tijd gehad om
rustig na te denken, monsieur, en je
hebt er bovendien niet naar gevraagd.
Victoire Bassette is nog aan 't jagen.
Ik hoop, dat hij gauw thuis komt,
vanwege de wolven. Het is juist een
nacht voor die leelijkerdsl"
Stone bevochtigde zijn droge lippen
SIGAREN
'sMorg-ens,
's Middags,
's Avonds.
met de tong en leunde met zijn hoofd
tegen het hoofdeinde van de brits.
„Je hebt de vellen," viel hij venijnig
tegen Bowles uit. „En nu, schurk, wat
ben je van plan met me te doen ?"
„Je morgen mee te nemen naar St.
Gabriel," was het koele bescheid. „Ik
zal den mayor vragen iemand van de
„mounted" te laten komen, als er geen
in de stad is."
„Jij... jou doortrapte schurkI Je
valt me van achteren aan, gapt mijn
vellen en dan de politie! Maar dat durf
je immers niet! Je schiet me natuur-
lijk neer, zoo gauw we in het bosch
zijn!"
„Hoort u hem ?" vroeg Bowles, zich
tot Moreau wendend. „Wat een slim-
merik! Nu doet hij warempel, alsof de
vellen van hem waren!"
„Beleefd is hij niet, dat is zeker,"
verklaarde Moreau, aan zijn snor
draaiend.
„Luister naar me, oude jager!" drong
Stone aan. „Die schavuit van een Bow-
les had een lange rij vallen bij Lac
Noël neergezet! Ik heb bont gekocht
in die streek en ik bleef den heelen
nacht in zijn hut. Dus zag hij wat ik
bij mij had en vervolgde me! Ik had
drie zilvervossen!''
„Je bedoelt, dat je drie zilvervossen
van mij gestolen hebt!" bracht Bowles
scherp in het midden.
Zijn witte tanden kwamen bloot in
een glimlach, waarin niets vroolijks
was. „Nadat ik je den kost gegeven
had en je mijn tabak gerookt had! Je
discht een mooi verhaal op. Bill, dat
moet ik toegeven, maar je zult er niets
mee opschieten!"
2. De voordrachtkunstenares Ma-
rie Dubas gaf haar kunst ten
beste.
3. De violist Zino Francescatti
trad met het orkest op.
4. Dè pianist Gerard Hengeveld
trad als solist tijdens het volks
concert op.
„Geloof je hem?" richtte Lange Bill
zich tot Moreau.
„Ik weet niets!" riep Moreau. „Ik
ga hout halen en eten klaar maken en
wachten tot Victoire Bassette thuis
komt! Sacré! Ik heb wel andere zor-
gen aan mijn ouden kop dan uit te
kienen, wie vellen gestolen heeft, die
niet van mij zijn!"
„Dat is nog eens mannentaal,bestel"
stemde Bowles in.
Moreau ging naar buiten en liet
Lange Bill vloekend achter. Moreau was
een goede beoordeelaar van scheldwoor-
den. Die Bill Stone moest een Ameri-
kaan zijn, overwoog hij, want de ge-
vangene was een grootmeester op het
gebied van krachttermen, zooals- ze
alleen in de Vereenigde Staten voor-
komen.
Toen Moreau met een arm vol hout
terugkwam, was Lange Bill weer rustig en
hij volhardde in een norsch stilzwijgen,
terwijl de hut zich met heerlijke geuren
van gedroogd en gezouten varkens-
vleesch vulde.
„Kom eten, monsieur Bowles," noo-
digde Moreau. „Ik zal je gevangene
ook eten brengen!"
„Je blijft hier bij de tafel en eet
je buik vol," besliste Bowles. „Ik breng
mijn eten daar. Ik moet Stone in de
gaten houden. Hij is niet hongerig.
Eerst moet ik met hem afgerekend
hebben!"
„Leugenaar!" kwam het met over-
tuiging over Bill Stones lippen.
IV.
Plotseling verstijfde Moreau, terwijl
hij halverwege de plank met schar-
(Vervoli op pagina 10)