CINEMA ^ THEATER - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

10/552 

5 A u g. 

9 3 4 

ARLOHE DAUDERT 

eelt in „Frasquita". 

(Folo Atlanlii-Ula) 

% 

^'■':\ ^v ^^■^.■/nv;; ; ':::::■•;;.-^ 

^WEEk 

.«# 

■ , flW r 

: . 

amfwni; 

CINEMA ^ 

THEATER 

I5 X 

X* 1 '

•' 

drukl de moeder het kind tegen zich aan 

Gerond en opgewekt Is de kleine door 

de rorgvuldige »erpleging van hel lichaam 

met Vaienol Wond- en Kinderpooder, 

die de huid beschermt logen smetten 

en ontstekingen. 

OVERTOLLIG HAAR 

v»rwljd«rd door 

ELECTROLUSE 

komt niet torug. Eenig afdoend tyttoom. 

Adviioer uw art«. Bahandaling absoluut pijn- 

loos. Laat gaan lldtaakant na. Gratis advlas. 

InatH. y. alactr. ontharing E. Nootaboom. 

Goudach« SlgjH 83« - Rotterdam 

DANSSCHOOL DE HEER EN MEVROUW 

J Ä R R O N M E IJ E R 

J. r\, DLANGE POTEN 27-DEN HAAG.TEL.113550 

MEMBERS OF THE IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS OF DANCING 

Amateur en Professional lesten dagelijks.. Spreekuren 2-6 en fi in T— i 

ons bo«kw«rk 

GODFRIED DE GROOT 

SPECIALITEIT IN MODERNE 

EN ARTISTIEKE FOTO'S 

JAN LUYKENSTRAAT 2 A - AMSTERDAM 

TELEFOON 28474 

Dora: „Ben je gelukkigr, dat wij nu verloofd zijn, Geonre?" 

.reda7hf«n 't*nV? f" * eweldi * e M"^"?' schau Nu Êan ik mijn 

(gedachten ten minste weer aan mijn voetballen wijden." 

* 

"• ' - ' '- ■ \ ' * -' ■■ 'V 

Een prachtig 

bruine huid! 

Er is een nieuwe crème in de 

beroemde serie Velouty de 

Dixor: Soleil Doré. Wéér een 

zachte, beschermende poeder- 

crème - thans in een nieuwe, 

moderne teint - speciaal voor 

'den zomer! „Soleil Doré"... 

voor een prachtige, zon-gebruin- 

de kleur! 

Verkrijgbaar in tuben vanaf 30 et. 

in alle goede parfumerie- en kappers- 

zaken. Importrice: N.V. van der 

Laaken's Handelsmaatschappij. Leid- 

schekade 98, A'dam C, Tel. 36372. 

VELOUTV 

MXOR 

„Soleil Doré" 

Om een gratis monster te ontvangen, ook van 2 andere 

kleuren, is het voldoende Uw naam en adres aan ons In 

te zenden (met 25 ets. aan postzegels voor portokosten.) 

Hif: „Hou je werkelijk meer van verwaande 

mannen dan van andere?" 

Zj/: „Wat voor andere?" 

ANNA AMEftlKAANSCH IN 

„NANA" 

(United Artists) 

ANNA RUSSISCH IN „HET GELE PASPOORT" 

M 

(Fim-iilm) 

innenkort zal Nederland kennis kunnen 

maken met de eerste Amerikaansche 

film van de Russische actrice 

Anna Sten. Wij herinneren ons deze actrice 

uit de Russische film „Het gele paspoort" 

en uit eenige groote Duitsche producties als 

,.Salto Mortale", „Bommen op Monte 

Carlo", „Dimitri Karamasoff" en vooral uit 

de mooie Üfa-toonnïmfiHeerscher der duis- 

ternis", waarin zij de Partnerin van Emil 

Jannings was. Anna Sten, die door deze 

films in Europa reeds naam gemaakt had, 

trok de aandacht van Samuel Goldwyn, den 

invloedrijken producer van United Artists 

en werd door hem geëngageerd. Goldwyn 

had zeer hooge verwachtingen van zijn 

ontdekking en... . hij stelde haar voorloo- 

pig op non-activiteit, daar zijn nieuwe aan- 

winst eerst" de Engelsche taal behoorlijk 

machtig diende te worden. Twee jaar had 

Anna Sten hiervoor noodig. Twee jaar deed 

.zij niets dan een flinke som gelds innen en 

studeeren. Een en ander deed de-nieuwsgie- 

righeid stijgen, doch Goldwyn* achtte den 

tijd nog niet rijp om Anna met de gebrui- 

kelijke reclame te lanceeren. De Amerikaan- 

sche dagbladpers begon, geheel - zonder 

authentieke gegevens, over Anna Sten te 

schrijven. Wie is Anna Sten? Waarom wordt 

er zoo angstvallig over haar gezwegen? 

Toen Anna eindelijk ver genoeg gevorderd 

was, werd er naar een passend scenario ge- 

zocht, waarmee eveneens zeer veel tijd ver- 

loren ging. Toen begon Goldwyn zijn recla- 

me. Hij liet heel Amerika vol plakken met 

enorme affiches, waarop Anna Sten was af- 

gebeeld en waarop slechts te lezen stond 

„This is Anna Sten". Het succes bleef niet 

uit. De nieuwsgierigheid deed een ieder over 

Anna Sten spreken. Eindelijk had men een 

geschikt scenario voor Goldwyns ontdekking" 

gevonden. De film zou gebaseerd worden op 

het bekende boek „Nana", van Emile Zola. 

ANNA DUITSCH IN „BOMMEN OP MONTE CARLO" 

(Ufa) I 

En... . zij oogstte in Amerika een ongekend 

succes, zoodat Anna Sten zich eensklaps tot 

de meest vooraanstaande sterren van het wit- 

te doek kon rekenen. 

Zij behoort thans tot de weinige Euro- 

peesche vrouwen, die aan gene zijde van den 

Oceaan hun Europeesche succes hebben 

overtroffen!

SAVILOMO'S OOMOIEIEIL 

EEN SPANNEND VERNAAI UIT HET HOOGE NOORDEN VAN CANADA noo* D'AIVAREZ 

Bij het zien van de sneeuwschoe- 

neu voor de deur van zijn hut, 

wist Octave Moreau, dat hij be- 

zoekers had. Nu zijn bezoekers in de een- 

zaamheid van het woud welkom, als 

men maar weet wie het zijn. Maar 

Moreau, die gedurende den winter een 

heele collectie vellen verzameld en onder 

den vloer van de hut verborgen had, 

was niet erg gerust bij de gedachte,' 

dat zich daar binnen vreemden be- 

vonden. 

liij was niet zoo jong meer — diep in 

de zestig-—en zijn nog altijd gespierd 

lichaam was moe van den langen tocht 

langs het pad, dat van St. Gabriel 

naar Lac Noël loopt, hoog boven de 

rivier. Zijn zware vracht bestond uit 

levensmiddelen en de koude sneed hem 

door merg en been. 

Het was een ongeschreven wet, dat 

de deur van de hut altijd open bleef 

om iemand toevlucht te kunnen ver- 

leenen, die in nood verkeerde. En dit 

was een van die dagen, waarop de 

koude snerpte en in het woud bij het 

vallen van de duisternis de groote tak- 

ken als twijgjes afknapten. Nu lagen 

de blauwe schaduwen van den avond 

al over de sneeuw. 

Moreau legde zijn last neer en draaide 

den deurknop om. Het eerste wat hij 

zag, toen hij over zijn eigen drempel 

stapte, was, op een bank naast het 

vuur, een jongeman, met twee ge- 

weren over zijn knieën. De onbekende 

was goed gekleed, in een nieuw leeren 

buis en met nieuwe schoenen aan; zijn 

gelaat vertoonde geen groeven of rim- 

pels en een paar heldere, glinsterende 

oogen keken Moreau aan met den wak- 

keren blik van den woudlooper. 

Het was op het eerste gezicht vreemd, 

dat die bezoeker daar zoo zat met zijn 

geweren, maar er was iets in de hou- 

ding van die krachtige armen en schou- 

ders, waaruit men kon afleiden, dat 

hij reden had ze gereed te houden. 

Als de man kwaad wilde, beteekende 

dat, dat Moreau, die zijn eigen wapen 

op zijn rug droeg, hulpeloos zou zijn. 

..Bonjour monsieur," zei hij beleefd 

en hij smeet het pak, dat hij had neer- 

gezet, met een zwaai in een hoek. 

„Hallo,'' was het antwoord van den 

vreemde, „deze hut is zeker van u ?" 

„Ja, deze hut hoort aan mij," be- 

vestigde Moreau. ,,U bent welkom." 

Zijn blik viel op een dikken bun- 

del huiden naast de bank, waarop de 

bezoeker zat. Hij ving een glimp op 

van zilvervos, van marter, en zijn 

ervaring zei hem, dat die bundel een 

met onaardig fortuin aan vellen bevatte. 

De jongeman grijnsde hem toe. 

„Mijn naam is Jerry Bowles," deelde 

hij mede. „Deze huiden zijn van mij. 

Ik ben den kerel nageloopen, die ze 

van nnj gestolen heeft en kreeg hem 

hier te pakken, toen hij bezig was het 

vuur aan te leggen. Heb hem daar op 

de brits gelegd." 

Voor het eerst keek Moreau thans 

zijn hut rond. Op de omgewoelde dekens 

van de brits, die hij netjes opgemaakt 

had achtergelaten, lag een man met 

lange beenen en een verweerd uiterlijk; 

de handen en voeten gebonden. Zijn 

oogen waren gesloten, de mond open 

en hij ademde zwaar. Een smalle, roode 

streep liep van zijn verwarde haren 

over zijn voorhoofd naar beneden. 

„Ik heb er flink op moeten timmeren " 

vervolgde Bowles. „Hij is een taaie 

vechtersbaas. Lange Bill Stone noemt 

hij zich. Ik heb een kamp boven Lac 

Noel. Nam dien vent in mijn hut, zooals 

iedereen zou doen, en hij ging er met 

mijn vangst van door. Die huiden zijn 

een stevig stuk geld waard, zoodat ik 

het er niet bij heb laten zitten!" 

„Beroerde boel!" bromde Moreau 

langzaam het hoofd schuddend. De man' 

op de brits mocht dan een dief zijn, 

maar het was een droevig schouwspel,' 

zooals hij daar lag met het opgedroogde 

bloed op zijn hoofd. Zijn gezicht legde 

getuigenis al van een moeilijk leven. 

Vraag tweehonderd negentig 

Door wien en wanneer werd het eerste 

bruikbare vliegtuig geconstrueerd en ce- 

bruikt? 

Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en 

vijf troostprijzen beschikbaar, om te verdce- 

len onder degenen, die vóór 8 September 

goede antwoorden op deze vraag zenden 

aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", 

Galgewater 22, Leiden. Onze abonné's uit 

de overzeesche gewesten hebben tot 8 No- 

vember gelegenheid hun oplossingen in te 

zenden. Op briefkaart of envelop gelieve 

men duidelijk te vermelden: Vraaci 200. 

\)eOpü>**t& 

Vraag tweehonderd zes en tachtig 

Als ,,de mot" in de kleeren zit, heeft de 

larve van den motvlinder — die uit de eitjes 

gekomen is, welke de mot er in heeft gelegd 

— gedeelten stof gebruikt om er een cocon 

van te maken, waarin ze zich verpopt. 

De heer \V. H. B. Briedé té Noordwijk 

aan Zee verwierf met de juiste oplossing 

van deze vraag den hoofdprijs, terwijl de 

troostprijzen ten deel vielen aan: den heer 

J. Wirtjes, Amsterdam; den heer A. van 

Gaffelen, Amsterdam; mejuffrouw W. S. 

van Stammeren, Den Haag; den heer S. van 

der Does, Rotterdam; den heer W. G Stel- 

len ma, Utrecht. 

_ 4 __ 

„Wat gaat u met hem doen?" in- 

tormeerde Moreau. 

„Ik denk, dat ik hem morgen mee- 

neem naar St. Gabriel," lichtte Bowles 

in. „Ik durf hem niet los te laten 

na dien klap op zijn hoofd. Hij zou mij, 

voor het lente is, weer overvallen en 

er met mijn beste spullen van door gaar 

Ik vermoed, dat het de man is, waarvan 

ik twee winters terug al gehoord heb. 

Zijn kameraad verdween, maar bewijzen 

kun je in de wildernis nu eenmaal niets." 

„Het leven is hard," verklaarde 

Moreau somber en hij ging voort: 

„Komaan, ik moet water en hout halen 

vóór het donker wordt. De wolven 

komen dikwijls na het invallen van 

de duisternis en bij deze kou zijn ze 

hongerig. Bon Dien! Het is zoo koud, 

dat de haren van mijn pelsmuts er af 

vriezen!" 

Bowles stond op en rekte zich uit, 

maar de wapens liet hij niet los. Hij 

schudde zich, pakte den bundel vellen 

met zijn vrije hand en slenterde de 

hut door naar den hoek, waar Moreau 

zijn pak en geweer neergelegd had. 

„Ik blijf hier zitten," sprak hij. „Ik 

kan Stone dan beter in het oog houden. 

Hij zal wel direct weer bijkomen." 

II. 

Langzaam en nadenkend nam Moreau 

den leegen wateremmer op. Het was 

niet waar, dat Bowles zijn gevangene 

van af zijn nieuwe zitplaats beter kon 

zien, maar die plaats bood twee voor- 

deden. Hij was in de onmiddellijke 

nabijheid van Moreau's geweer; tevens 

bevond hij zich in dien hoek niet meer 

in het verlengde van de twee vensters 

vóór in de hut. 

Die vensters waren bevroren, zoo- 

dat men er niet doorheen kon kijken, 

maar een man, die buiten stond en wist, 

dat Bowles naast het vuur zat, zou in' 

staat zijn geweest een kogel in hem te 

jagen. 

Moreau nam het den jongeman niet 

kwalijk, dat hij iedereen verdacht. Die 

bundel huiden was verleidelijk genoeg 

voor eiken woudlooper, peinsde hij. Nog 

eens, het was een beroerde geschiede- 

nis en misschien was er voor hemzelf. 

Octave Moreau, wel alle aanleiding om 

voorzichtig te zijn. 

De oude man deed de deur zorgvul- 

dig achter zich dicht. Toen greep hij 

zijn eigen sneeuwschoenen, die hij bij 

de andere buiten gelaten had en 

haastte zich langs het pad in de rich- 

ting van de bevroren beek, waar hij 

water moest halen. Maar hij ging er 

niet direct heen. 

Hij deed zijn sneeuwschoenen aan 

REMBRANDT 

THEATER 

AMSTERDAM 

BRENGT 

STEEDS 

DE BESTE PROGRAMMA'S 

JOS. DE 

SWERTS 

OUD 

GRACHTJE 

IN BRUGGE

- , ' ■ ■ '■^:-% .J'-:i^--f-:,~.y,:-:„ 

LIJDERS AAN ASTHMA 

Booms A»thmapoed«r He«ft bij inademing 

direct verlichting bij Asthma en daar 

uit voortkomende Boratbe 

nanwdheiü en Borst- 

beklemminy 

«oö* 

SPÓö^S 

JTf^ Alleen echt 

met dan naam BOOM. 

Verkrijgbaar in Apotheken en 

Drogietwinkela A / t.SO per groote doos. 

cn liep door het bosch in een wijden 

krmg naar den achterkant van de hut 

terug, waar hij onder een afdak zijn 

sprokkelhout en vallen bewaarde. Toen 

hij er, vandaan kwam, droeg hij een 

zwaren last op zijn schouder. Daarop 

richtte hij zijn schreden naar de beek. 

Het duurde een kwartier eer Moreau 

in de hut terugkeerde met een emmer 

water. 

Jerry Bowles zat nog in zijn hoek, 

maar hij had iets van zijn zelfver- 

zekerde levendigheid verloren. Zijn han- 

deai frommelden aan het geweer en de 

blik, waarmee hij Moreau aankeek, was 

ernstig en vragend. 

„U hebt zeker een langen tocht 

moeten maken?" wilde hij weten. 

„Neen monsieur," luidde het be- 

daarde antwoord; „het was niet ver, 

maar het ijs was dik. Drommels, ik 

kan merken, dat ik oud word; ik krijg 

genoeg van het bosch I" 

„Ik wed toch, dat u flink wat ge- 

vangen hebtl Jullie oude rotten ken- 

nen het vak door en doorl" 

Moreau keerde zich af van de plank, 

waarop hij den emmer had neergezet. 

DE BEKENDE VOORDRACHTSKUNSTENARES DILLA RAMONA TRAD IN HET 

TUSCHINSKI-THEATER TE AMSTERDAM OP. 

(Foto Codfrit 

Hij haalde de schouders op en spreidde 

in een onbestemd gebaar de handen uit. 

„Niet veel, niet weinigI" klonk het. 

„Bewaart u de vellen hier?" 

„Natuurlijk 1 Waar anders, mon- 

sieur ?" 

„Ik dacht, dat u ze misschien naar 

St. Gabriel bracht," opperde de ander, 

zijn geweer op de brits richtend; „met 

kerels als Lange Bill in de buurt, is 

het woud niet wat je noemt veilig." 

Moreau keek naar de uitgestrekte 

figuur van den gevangene. Er was op 

de brits plaats voor twee mannen, maar 

Stone lag schuin. Moreau stak de kan- 

delaars aan en zette ze op den schoor- 

steenmantel. In het rossige schijnsel 

der kaarsen zag het gezicht van Lange 

Bill er nog afgetobder en .rneer ver- 

vallen uit dan bij daglicht. Hij be- 

woog zich en kreunde. 

„Ik hoop, dat u hem niet te hard 

geslagen hebt," zei Moreau. 

„Word nu alsjeblieft niet weekhar- 

tig." grijnslachte Bowles. „Helaas was 

dat niet het geval! Hij komt al bijl" 

STEEDS HOOFDPIJNEN 

De marteling na geëindigd 

„Ik werd gemarteld door hoofd- 

pijnen; dikwijls werd ik er duizelig van, 

zoodat ik slecht zien kon. Ik heb een 

zittend leven, ben corrector op een 

drukkerij. Ik nam een serieuze proef 

met Kruschen Salts en van toen af aan 

begon ik een ander mensch te worden. 

De hoofdpijnen en duizeligheid ver- 

dwenen. En het vreemdste is voor mij, 

dat ik weer beter zie. Want een bril, 

die ik een jaar geleden opzij legde, 

omdat hij niet sterk genoeg was, kan 

ik nu weer gebruiken. Ik had ook last 

van slechten bloedsomloop. Vroeg in 

den wintermorgen placht ik de theemuts 

te gebruiken, om wat leven in mijn 

vingers te krijgen. Nu ben ik 58 en 

neem het geheele jaar door een koud 

bad, heb een uitstekenden eetlust en 

voel me altijd even fit — vervuld van 

energie, die me het leven tot een plezier 

maakt." G. F. te C. 

Meestal beginnen de hoofdpijnen, 

wanneer Uw inwendige machine niet 

goed functionneert — wanneer Uw af- 

voerorganen onvoldoende werken en Uw 

organisme niet meer vrij houden van 

afvalstoffen. Het gevolg is, dat on- 

zuiverheden in Uw bloed komen. Laat 

daarom de zes zouten van Kruschen 

Uw afvoerorganen — nieren en inge- 

wanden — aansporen tot regelmatige 

werking, zooals dit voor een gezond 

lichaam noodig is. De „kleine, dage- 

lijksche dosis" Kruschen Salts zorgt, dat 

alle afvalstoffen geregeld en volkomen 

uit het lichaam verwijderd worden. Het 

gevolg van deze inwendige schoonheid 

is, dat verfrischt en vernieuwd bloed 

door Uw aderen stroomt. U voelt zich 

gezonder en energieker, vrij van hoofd- 

pijnen, vermoeidheid, zwaarlijvigheid en 

dergelijke hinderlijke kwaaltjes. 

Kruschen Salts is uitsluitend ver- 

krijgbaar bij alle apothekers en drogis- 

ten k f 0.90 en f 1.60 per flacon, om- 

zetbelasting inbegrepen. Let op, dat op 

het etiket op de fiesch zoowel als op 

de buitenverpakking de naam Rowntree 

Handels Maatschappij Amsterdam voor- 

komt. 

'•-'' ^ , ■ " " -" - 

— ,, ^ — ——^— 

KUNST TE SCHEVENINGEN 

1. De violist Vasa Prihoda trad te Scheve- 

nlngen met het orkest onder leiding van 

Carl Schurlcht op. 

III. 

Stones slappe kaak verstrakte. Zijn 

jogen gingen plotseling open en staar- 

den wezenloos naar de voorwerpen in 

het vertrek. Langzaam keerde het be- 

wustzijn terug. Toen zijn zwervende blik 

op Bowles bleef rusten, probeerde Stone 

overeind te komen. Met een verwen- 

sching viel hij terug. 

„Dus je hebt me te pakken!" riep 

hij. Zijn hoofd rolde heen en weer tot 

hij Moreau zag. „Ben jij er ook in 

betrokken?" 

Octave Moreau trok de schouders op. 

„Waarin, monsieur ? Ik ben in mijn 

eigen hut! Ik kom thuis en in plaats 

van mijn kameraad, vind ik jou en 

monsieur Jerry Bowles." 

„Je hebt met gezegd, dat je nog 

een kameraad hebt!" riep Bowles. 

„Ik heb nog geen tijd gehad om 

rustig na te denken, monsieur, en je 

hebt er bovendien niet naar gevraagd. 

Victoire Bassette is nog aan 't jagen. 

Ik hoop, dat hij gauw thuis komt, 

vanwege de wolven. Het is juist een 

nacht voor die leelijkerdsl" 

Stone bevochtigde zijn droge lippen 

SIGAREN 

'sMorg-ens, 

's Middags, 

's Avonds. 

met de tong en leunde met zijn hoofd 

tegen het hoofdeinde van de brits. 

„Je hebt de vellen," viel hij venijnig 

tegen Bowles uit. „En nu, schurk, wat 

ben je van plan met me te doen ?" 

„Je morgen mee te nemen naar St. 

Gabriel," was het koele bescheid. „Ik 

zal den mayor vragen iemand van de 

„mounted" te laten komen, als er geen 

in de stad is." 

„Jij... jou doortrapte schurkI Je 

valt me van achteren aan, gapt mijn 

vellen en dan de politie! Maar dat durf 

je immers niet! Je schiet me natuur- 

lijk neer, zoo gauw we in het bosch 

zijn!" 

„Hoort u hem ?" vroeg Bowles, zich 

tot Moreau wendend. „Wat een slim- 

merik! Nu doet hij warempel, alsof de 

vellen van hem waren!" 

„Beleefd is hij niet, dat is zeker," 

verklaarde Moreau, aan zijn snor 

draaiend. 

„Luister naar me, oude jager!" drong 

Stone aan. „Die schavuit van een Bow- 

les had een lange rij vallen bij Lac 

Noël neergezet! Ik heb bont gekocht 

in die streek en ik bleef den heelen 

nacht in zijn hut. Dus zag hij wat ik 

bij mij had en vervolgde me! Ik had 

drie zilvervossen!'' 

„Je bedoelt, dat je drie zilvervossen 

van mij gestolen hebt!" bracht Bowles 

scherp in het midden. 

Zijn witte tanden kwamen bloot in 

een glimlach, waarin niets vroolijks 

was. „Nadat ik je den kost gegeven 

had en je mijn tabak gerookt had! Je 

discht een mooi verhaal op. Bill, dat 

moet ik toegeven, maar je zult er niets 

mee opschieten!" 

2. De voordrachtkunstenares Ma- 

rie Dubas gaf haar kunst ten 

beste. 

3. De violist Zino Francescatti 

trad met het orkest op. 

4. Dè pianist Gerard Hengeveld 

trad als solist tijdens het volks 

concert op. 

„Geloof je hem?" richtte Lange Bill 

zich tot Moreau. 

„Ik weet niets!" riep Moreau. „Ik 

ga hout halen en eten klaar maken en 

wachten tot Victoire Bassette thuis 

komt! Sacré! Ik heb wel andere zor- 

gen aan mijn ouden kop dan uit te 

kienen, wie vellen gestolen heeft, die 

niet van mij zijn!" 

„Dat is nog eens mannentaal,bestel" 

stemde Bowles in. 

Moreau ging naar buiten en liet 

Lange Bill vloekend achter. Moreau was 

een goede beoordeelaar van scheldwoor- 

den. Die Bill Stone moest een Ameri- 

kaan zijn, overwoog hij, want de ge- 

vangene was een grootmeester op het 

gebied van krachttermen, zooals- ze 

alleen in de Vereenigde Staten voor- 

komen. 

Toen Moreau met een arm vol hout 

terugkwam, was Lange Bill weer rustig en 

hij volhardde in een norsch stilzwijgen, 

terwijl de hut zich met heerlijke geuren 

van gedroogd en gezouten varkens- 

vleesch vulde. 

„Kom eten, monsieur Bowles," noo- 

digde Moreau. „Ik zal je gevangene 

ook eten brengen!" 

„Je blijft hier bij de tafel en eet 

je buik vol," besliste Bowles. „Ik breng 

mijn eten daar. Ik moet Stone in de 

gaten houden. Hij is niet hongerig. 

Eerst moet ik met hem afgerekend 

hebben!" 

„Leugenaar!" kwam het met over- 

tuiging over Bill Stones lippen. 

IV. 

Plotseling verstijfde Moreau, terwijl 

hij halverwege de plank met schar- 

(Vervoli op pagina 10)

■ • .^ ■■

Terwijl ik zit te schrijven, klinkt er van uit 

de verte een draaiorgel, 't Is toch maar 

een moo! ding, dat de kunst ook in de 

open lucht, tegen betaling van enkele centen, 

die je nog heelemaal niet hoeft te spendeeren 

voor iedereen ten beste wordt gegeven.' 

Ik heb onlangs een heel interessant gesprek met 

zoo n draaier gehad. En warempel ik had 't met 

hem te doen. Ik wist niet, dat de menschen zoo 

onvriendelijk zouden kunnen zijn. Hij was 

o.m diepelijk geërgerd door de behandeling 

die hy van hen vaak ondervond. Da'se me niks 

geven, zei hij, da's al belabberd genoeg, maar 

da s ze me affronteeren, dat kan ik niet zetten. 

Mot uwes weten, dat d'r bij ons een m'nheer 

is, de baas van een groot kantoor, die zoodra ik 

met mn muziek begin, me door een van de 

juffies van kantoor een duppie laat brengen 

met het verzoek om op te rukken en niet te 

spelen. Als het geen tien centen waren, dan zou 

ik ze na z'n kop smijten. Een mensch heeft 

toch ook nog zoo iets als een ponteneur 

en de pohsie is zoo sjikeneurig als je met iets 

gooit. 

Ik was heel erg onder den indruk 

Stel je ereis voor, dat ik elke maand m'n 

honorarium kreeg met de boodschap: Prutte- 

laar. hier is het geld, je krijgt 't onder voor- 

waarde, dat je je gepruttel voor je houdt. 

Ik zou tot in het diepst van m'n ziel ge- 

kwetst zijn. 6 

En weet je wat ik nou het ergste en het 

ergerlijkste in deze treurige zaak vind? Niet' 

In het striktste vertrouwen zal ik het jelui zeg- 

gen, beter gezegd toefluisteren. Houd jelui oor 

dus een beetje dichter bij deze pagina: De man, 

die de kunst zoo versmaadt, dat is de directeur 

van ons eigen blad. Een kunstblad! 

Had jelui dat gedacht?! 

[Vervolg van p&£. 7) 

PETRUS PRUTTELAAR. 

nieren was, die als tafel dienst deed. 

Hij hief zijn hand op en hield zijn 

noofd schuin. 

„Hoort, messieurs! Hoort u dat se- 

luid in het woud?" 

Even was het doodstil in de kleine 

ruimte; het knappen van het houtvuur 

was het eenige, dat hoorbaar bleef. Van 

buiten kwam een zwak, spookachtig ge- 

luid, dat langs de wanden van de hut 

kroop. Het was de echo van een lang 

somber gehuil, dat de drie mannen h^ 

de koesterende gezelligheid en de 

warmte van het vuur en het schijnsel 

der kaarsen bereikte. 

Jerry Bowles huiverde. 

„Wolven!" fluisterde Moreau. „Dat is 

de grootvader. Hij zegt tegen de an- 

dere: „Kom, ga met mij op jacht!" En 

nu ben ik bang, dat mijn kameraad 

er slecht zal afkomen." 

„Hij zal wel ergens overnachten," 

meende Bowles. „Hij zal heusch wel hier 

ot daar bij een vuur zitten." 

„Als hij in de buurt van de hut was 

tegen donker, dan moet hij verder zijn 

gegaan," gaf Moreau toe. „Maar een 

man gaat geen vuur aanleggen, als de 

wolven hem op het spoor zijn. Hebt u 

hun oogen wel eens gezien, monsieur 

üowics, als ze van uit het bosch naar 

u kijken ?" 

„Ik heb ze gezien en ze stonden me 

met bepaald aan," klonk het barsch 

„Maar een man redt zich wel. Als hij 

geen geweer heeft, kan hij wel in een 

boom klimmen." 

„En er van de kou uitvallen, hè? 

bacrél In twee uur is het gedaan met 

zoo iemand, in een nacht als dezel Hij 

kan ook nog wel zijn sneeuwschoenen 

breken. Misschien verbruikt hij al zijn 

patronen voor de wolven komen I Neen, 

monsieur, soms kan een man zich niet 

redden!" 

„Jij hebt zenuwen, hoorl" snoof 

Bowles minachtend. 

De woorden waren nog niet uit zijn 

mond, of het geluid, dat onmiskenbaar 

net gehuil van een hongerigen wolf 

was, klonk door tot in de hut. Het was 

dichterbij dan wat ze eerst hadden ge- 

hoord. En eer de echo verstierf, werden 

dei sinistere klanken overgenomen door 

een andere wolvenkeel. Een derde on- 

dier en nog een stemde er mee in. 

bccondenlang bleef het gruwelijk con- 

cert in de lucht hangen. 

„Als ze zoo hard loopen," legde 

Moreau uit, „zijn ze achter iets aan!" 

„Een hert," veronderstelde Bowles. 

„Laten we hopen, dat het een hert is!" 

De beroemde Amerikaansche tooneelspeelster Louise 

Henry werd door de Metro-Goldwyn-Maver voor de 

film geëngaseerd. Wij zien haar hïer. ge?otog?afeerd 

In een zeer apart tollel 

Radicaal middel tegen 

onaangename lichaams- 

geuren. 

Lichaamsgeuren worden meestal ver- 

oorzaakt door overmatige vet- en zuur- 

afscheiding van de onder de huid lig- 

gende kliertjes, welke afscheidingen dan 

door de poriën verwijderd worden. 

Enkele eetlepels Radox maken van het 

gewone, doode leidingwater een heerlijk 

verfnsschend antiseptisch zuurstofbad. 

Ge kunt zien, hoe de sprankelende 

zuurstof bruist en in belletjes aan de 

oppervlakte komt. 

Deze zuurstof opent en zuivert de 

huidporiën grondig, beter dan water 

en zeep dit ooit kunnen, en dringt zelfs 

door tot de onderhuidsche kliertjes. Een 

geregeld Radoxbad zal deze kliertjes 

verfnsschen en versterken, totdat ze 

weer normaal gaan functionneeren. 

Kadox is heerlijk geparfumeerd en 

maakt de huid frisch, zacht en wel- 

riekend. Lichaamsgeuren verdwijnen, 

doordat Radox de oorzaak der kwaal 

verdrijft. Koop vandaag nog het groote 

rose pak Radox, dat toereikend is voor 

verscheidene weken. 

Radox is verkrijgbaar bij apothekers 

en drogisten ä f 0,75 per pak, omzet- 

belasting inbegrepen. Importeurs N V 

Rowntree Handels-Maatschappij, Hee- 

rengracht 209, Amsterdam. 

Rusteloos stond Moreau op. 

„Victoire is niet jong meer, even- 

min als ik!" 

Eensklaps laaide een waanzinnig 

tumult uit het woud op; zoo op het 

gehoor kon het niet verder dan luttele 

tientallen meters van de hut verwijderd 

zijn. Het leek, alsof de hel losgebroken 

was. Moreau herkende den kreet van de 

bende, wanneer de prooi nabij is. Hij 

keerde zich om en keek naar Lange 

Bill Stone en daarna in het gezicht van 

Jerry Bowles. 

Ze wisten even goed als hij, wat het 

gehuil van den troep wolven te bcteeke- 

nen had. Het beteekende moord op 

nog geen honderd meter afstand van 

de houten wanden, tusschen welke zij 

veihg, warm en goed gevoed bijeen zaten. 

Het wilde gekrijsch nam in hevigheid 

toe en Octave Moreau kwam in actie. 

Hij trok snel zijn met schapenhuid ge- 

voerd buis aan en liep op Bowles toe. 

(üeivolg op paèlna 21) 

. I *''' 

'■■ 

nze Nederlandsche filmacteur Sylvain Poo ns 

Ja, waarde lezeressen en lezers, zoo 

mogen wij onzen populairen komiek 

Sylvain Poons thans toch wel noe- 

men! Wij hoorden iets over nieuwe film- 

plannen en zijn hem toen gaan opzoeken 

om wat met hem te babbelen; het resultaat 

van dit praatje vindt U hieronder. 

„Mijn filmplannen?" opent Sylvain het 

gesprek. „Jk heb een heeleboel plannen. 

Of liever gezegd, men heeft een heeleboel 

plannen met mijn nietig persoontje. Tot nu 

toe heb ik twee filmrollen gespeeld, n.K 

„De Mop" in „De Jantjes" en „Sally" in 

„Bleeke Bet". Van de eerste rol heb ik 

reeds een massa pleizier gehad, met de 

tweede hoop ik binnenkort veel succes en 

roem te oogsten. Dat „roem" klinkt een 

beetje opschepperig, dat weet ik zelf wel, 

maar ik heb bemerkt, dat je op de film 

veel gauwer populair wordt dan op het 

tooneel. Die eene rol in „De Jantjes" heeft 

me in een paar maanden meer bekend ge- 

maakt dan het jarenlang comediespelen, 

dat ik doe. Ik merk dat best nu op tour- 

nee." 

„Met welke operette of revue bent U 

op tournee?" 

„Met Meyer Hamels revue „Dat doet de 

deur dicht". Het is eigenaardig, maar als 

ik op het tooneel verschijn in iedere stad 

of zelfs in de dorpen, merk ik, dat men 

mij thans van de film kent. Ik hoor steeds 

in de zaal mompelen: „Daar heb je „den 

Mop". Geloof me, dat doet 'n artist goed." 

„Bent U al voor een nieuwe film ge- 

ëngageerd?" 

„Men heeft mij gevraagd voor een ko- 

mische rol in de Loet C. Sarnstyn-film „De 

familie van mijn vrouw", welke binnenkort 

bij Cinetone te Amsterdam zal worden op- 

genomen. Weer onder regie van mijn 

Jantjes-regisseur Jaap Speyer. Dan zal ik 

twee Monopole-films spelen. De eerste zal 

een film zijn, geschreven door Jacques van 

Tol en waarvoor niemand minder dan 

Franz Lehar de muziek componeert. Voor 

de tweede film zullen A. M. de Jong en 

Herman Bouber het scenario schrijven." 

„Gaan de aangekondigde films „Het 

Hollandsche vrouwtje" en „De Big" dan 

niet door?" 

„Neen, men heeft er de voorkeur aan 

gegeven oorspronkelijke scenario's te ver- 

filmen." 

„Blijft U ook nog tooneelspelen?" 

„En óf! We zijn in ons land nog niet 

zoover, en ik betwijfel of het ooit zoover 

zal komen, dat een artist alleen van het 

filmen zal kunnen bestaan. Wij verdienen 

hier geen Hollywood-gages en ik bezit 

werkelijk nog geen Rolls Royce plus een 

landgoed. Maar ik ben tevreden en dat is 

toch maar de hoofdzaak. Wel hoop ik, 

dat ook mij eens het geluk te beurt valt 

SYLVAIN POONS IN „BLEEKE BET' 

door een buitenlandsch filmmagnaat te 

worden ontdekt." 

'^ m è^ U filmen moeilijker dan tooneel- 

spelen? 

„Eigenlijk heb ik nog een beetje te 

weinig ervaring om -hierover te kunnen 

oordeelen. Men krijgt door het filmen een 

groote dosis zelfcontrole. Men mist na- 

tuurlijk het contact met het publiek, maar 

men weet: zooals men een scène speelt 

wordt ze voor altijd vastgelegd. Als men' 

een avond op het tooneel niet op dreef 

is, och, dan denkt men: morgen zal ik het 

wel weer beter doen. Maar bij het filmen 

weet men, dat zooiets onmogelijk is Daar 

moet je direct alles geven, wat in je steekt 

bn dat is wel eens erg moeilijk. Het zijn 

maar korte scènes, die men verfilmt en 

dan valt het wel zwaar om er steeds di- 

rect geheel i n te ^tijn. Maar een goede 

regisseur helpt je dan wel een handje. En 

hoe meer men filmt, hoe meer routine men 

krijgt. Dat een goede regisseur veel tot 

het succes bijdraagt, heb ik zoowel bij 

Speyer als bij Oswald bemerkt. Ik zou 

werkelijk niet weten aan wien ik de voor- 

keur moest geven.'' 

We namen afscheid van Poons, maar 

eerst moesten we hem beloven, na de pre- 

mière van „Bleeke Bet" te komen ver- 

tellen, of we hem als „Sally" niet „reuze" 

vonden!

■ ; - 

FILMS E K R E M -ABC 67 

MARY KORNMAN 

is te Chicago geboren. Zij studeerde voor onder- 

wij rere« en werd op twintigjarigen leeftijd al» zoo- 

danig in de school van de M.G M. Ie Hollvwond 

aangesteld. De leerlingen van den ..Our Gang' troep 

»aren haar lievelingen. Na een jaar gaf zij hanr 

haantje als leerares op en werd filroactrice. Zij heeft 

, een langdurig contract met de M.G.M. 

FRITZ KORTNER 

werd den 12en Mei te Wecnen geboren. Hij bezocht 

in zijn geboortestad een tooneelschool en werd weldra 

door Max Reinhardt te Berlijn geëngageerd. Voor 

de film debuteerde hij in ..Der Brief eines Toten". 

He sprekendefilm bracht hem veel roem: wij herin- 

neren slechts aan ..Dreyfus", ..Danton". , De 

andere" en ..Gekooide Menschen". Kortner is ge 

'muwd met Johanna Hofcr en heeft twee kinderen 

VICTOR DE KDWA 

is 8 Maart 1904 in Silezië geboren. Hij werd 

der beroemden regisseur Karl Grime voor de 

ontdekt. Zijn grootste liefhebberij is schilderen 

de stommefilm mocht hi; niet veel roem oogsten 

sprekendefilm bracht hem pa« op den voorgrond 

bekendste films rijn .Kleiner Mann was nun 7 door 

film 

Bij 

De 

Ziin 

". ..Als 

Ik Koning was' . ..Pappie' en ..De looper van 

M.iralhon Victor is getrouwd geween met de film 

ster !Ir«ii!a Grahlev, zij zijn rh.-ins pescheidei 

IVAN KOWAL-SAMBORSKY 

is te Moscou geboren, jarenlang speelde hij in Rusland 

tooneel. De filmkunst trok hem echter meer aan 

en h ij verhuisde naar Berlijn. Lya Mara introdu 

ceerd e hem in de Berlijnsche studio's. In vele stomme 

film' heeft hij belangrijke rollen vervuld, o.a. in 

..Mf ■ cottchen ", ..Marco de Clown ", In de Russis.he 

films ,,Dc gele pas" en ..De ■»Istc" trad hij 

op den voorgrond. De film „De aangeklaagde 

het woord'' is onder zijn regie vervaardigd 

WERNER KRAUSS 

werd den 22sten Juni te Koburg geboren als zoon 

van een predikant. Hij zou eerst leeraar worden, 

maar hij liep van huis weg en sloot zich bij een 

reizend tooneelgezelschap aan. In 1915 behaalde hij 

zijn eerste succes te Weenen. Hij debuteerde in de 

film ..Das Kabinett des Dr. Caligari". Zijn grootste 

sprekendefilm was ..Yorck". Krauss filmt thans weinig 

OTTO KRUGER. 

die tot de meest talentvolle sterren te Hollywood 

behoort, werd den 6en September geboren. Hij begon 

als figurant en werd toen door de Metro-Goldwyn- 

Mayer voor kleine rollen geëngageerd. Daarna kreeg 

hi| een engagement bij Warner Bros. Zijn mooiste 

rol speelde hij bij deze maatschappij in de film ..Ever 

in mv Heart", waarin Barbara Stanwyck rijn tegen 

speelster was. 

KATE KÜHL 

is een reer bekende Berlijnsche voordrachtskunsfena 

res. Zij was jarenlang de ster van Trude Hester 

bergs cabaret, de ..Wilde Bühne". De componist 

regisseur Friedrich Holländer engageerde haar voo 

de Ufa en gaf haar een rol in ..Ich und die Kaiê 

rln". Nadien heeft Kätc niet meer aefilmd 

„Ja, ik was wei g-edwongen om jioo'n kef- 

fertje er bij Je koopen om den grooten 

waakhond wakker te houden." 

BoschwHchtcr 

sloal ?' 

Hel jochie: „Ja, maar toen ik znsf, 

stond, heli ik niet voider pelezen." 

„Maar kinderen jullie mog-en je pappie 

niet zoo slaan!" 

„Dat doen we ook niel 't is onze pap« 

pie niet!" 

„Ik denk, dat U Ue spo- 

ren wel niet noodiff zult 

hebben — of hebt U een 

paard ?" 

Een ontdekkingsreiziger is dezer dagen 

uit Afrika teruggekeerd met honderden 

foto's van krokodillen. — Gelukkig, daf 

geen van hen hèm heeft „geknipt "f 

rechteroor, zegt een dokter, is 

meestal beter dan het linker. — Hoe 

kon de natuur nu ook weten, dat 

nog eens telefoons zouden gaan 

bruiken! 

WIJ 

ge- 

Binnen afzienbaren tijd zal men klee- 

dingstukken van plantenvezels zien dra- 

gen, voorspelt men ons. — Dan zullen 

liefhebbende grootmoeders voor hun 

kleinzoons pullovers van spinazie breien. 

Een man die op zijn achtste jaar door 

de dokters was ,.opgegeven", is dezer 

dagen gestorven op honderd-jarigen 

leeftijd. — Waaruit blijkt dat dokters ten 

slotte altijd maar weer gelijk krijgen. 

Als ge tegen een vrouw zegt: „Ik ken 

U en Uw dochter niet uit elkaar' , 

is degene, die lacht als een boer, 

kiespijn heeft, de dochter! 

clan 

die 

„Het dragen van een bril is voor een 

meisje in 'f geheel geen beletsel om 

een man te vinden," lezen wij in een 

medisch artikel. - Natuurlijk niet. Zon- 

der bril zou zij ze heelemaa! over het 

hoofd zien!

ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDT 

MOOIE VROUWEN EN HUN ONDERGANG 

In de literatuur van bijna alle vol 

ken komt het sprookje voor van 

het arme meisje, dat zóó mooi 

was, dat een rijke en machtige prins 

verliefd op haar werd en haar ontvoerde, 

om haar tot zijn vrouw te kunnen 

maken. Gemakkelijk ging dit dikwijls 

niet, maar wanneer de moeilijkheden 

eenmaal overwonnen waren, dan 

duurde hun geluk ten slotte toch „tot 

in lengte van dagen" .... 

Ook in het werkelijke leven hebben 

arme meisjes hun weg naar het hof van 

machtige vorsten gevonden, maar het 

einde was in hun geval steeds anders 

dan in het sprookje. Voor hen is het 

geluk nooit „tot in lengte van dagen" 

durend geweest, en zelfs reeds vóórdat 

het voorgoed van hen ging wijken, of 

vóórdat een onnatuurlijke dood als gevolg 

van hun buitengewone positie, hen 

achterhaalde, hadden zij een zwaren 

, GRAVIN DUBARRY 

strijd te voeren om het veroverde aanzien 

zoo lang mogelijk te behouden. tragediën aan te wijzen .Laten we vol- 

Door hun schoonheid en de bekoor- staan met er hier eenige in uw herinnelijkheid 

hunner jeugd werd de poort van ring op te roepen. 

het Beloofde Land voor hen geopend; Daar is dan allereerst Marie Jeanne 

door hun verstand en de scherpte van gravin Dubarry, een meisje van zeer 

hun geest moesten zij trachten er zoo eenvoudige afkomst, dat op aandringen 

lang mogelijk in te blijven, al stond een van den Franschen koning Lodewijk 

tragische afloop, door welke oorzaak XV met graaf Dubarry in het huwelijk 

dan ook, reeds van te voren vast trad en op die manier aan het hof kwam. 

De historie heeft talrijke van deze Gedurende den tijd, dat zij daar „schitterde", 

wond zij den koning om haar 

vinger, en oefende zij zooveel invloed 

uit, dat zij de regeering geheel naar 

haar hand wist te zetten. Langen tijd 

beweerde men van haar, dat zij de 

machtigste vrouw van heel Frankrijk 

was, maar de revolutie maakte een eind 

aan haar macht, en in 1793 liet zij, op 

acht en veertigjarigen leeftijd, haar 

leven op het schavot. Robespierre, die 

machtiger was geworden dan zij, liet 

haar onthoofden en maakte aan haar 

„sprookje" een wreed einde 

Ieder land heeft zijn sprookje van 

het arme meisje, dat prinses werd, zeiden 

wij, maar ook ieder land heeft zijn 

vrouw, die in werkelijkheid tot macht 

en aanzien kwam om ten slotte op ellendige 

wijze haar leven te eindigen. In 

Engeland was het Lady Hamilton. Als 

gemalin van Sir William Hamilton, en 

later als vriendin van den beroemden 

admiraal Nelson, verkreeg zij grooten 

politieken invloed, zoozeer zelfs, dat zij 

LADY HAMILTON 

langen tijd de raadgeefster was van 

- 14 - 

koningin Carolina. Maar ook haar ge- 

luk duurde niet Na den dood van 

Nelson geraakte zij in schulden, waar- 

door zij op het laatst haar land moest 

verlaten. Arm en eenzaam stierf zij, op 

ongeveer vier en vijftig jarigen leeftijd... 

Lola Montez kwam als danseres in 

de gunst van koning Lodewijk I van 

Beieren, die haar tot gravin van Lands- 

feld verhief. Ook zij oefende grooten 

invloed uit op de politiek van dit land, 

maar ten slotte moest zij, omdat het 

volk tegen haar in opstand kwam, het 

land verlaten. Zij vluchtte naar Zwit- 

serland en stierf daar vergeten, toen zij 

nauwelijks veertig jaar was. Haar „ge- 

luk" had slechts twee jaar geduurd.... 

Voor al deze drie vrouwen is hun 

schoonheid tot hun noodlot geworden, 

omdat zij alleen daardoor een rol gin- 

gen spelen in de geschiedenis. Zij zou- 

den klein en onopgemerkt zijn geble- 

ven, indien de natuur hen niet met een 

buitengewone bekoorlijkheid had be- 

giftigd. De geschiedenis zou geen aan- 

dacht aan hen hebben geschonken, in- 

dien een al te vrijgevig lot hen niet aan 

de zijde van de grooten der aarde had 

gevoerd en hen in de jaren van hun 

bloeiende schoonheid niet tot onge- 

kroonde koninginnen had gemaakt. 

Misschien dat daarom voor hen het 

sprookje slechts ten dééle opging 

^ Verlaat U uitsluitend op 

ODO-RO-NO 

Vermijdt tot lederen prijs de luchi 

.veroorzaakt door de vochtafschei- 

ding in de oksels. Deze is bijzonder 

onaangenaam voor Uw omgeving I 

' Heen Odorono biedt U een doelt- 

reffende bescherming. 

Odorono waarborgt Uw charme en behoedt 

Uw japon voor de vernielende transpiratie- 

vlekken. Odorono is bereid volgens medisch 

voorschrift. 

Kiest "Instant" Odorono voor 

een snel gebruik, of de gewone 

OdoronolrobijnkleurigWooreen 

langduriger bescherming. Beide 

vloeistoffen zijn voorzien van de 

zoo praktische spons-aan-steel. 

Vwkriigbaar bij alia firma's in toiletarti- 

kelen : é F 1. . an 1.80. 

OVERTOLLIG HAAR 

De nieuwe Onlharings-Creme Odo- 

rono Is een volmaakt product, pretHg 

en gemakkelijk in hel gebruik, ver- 

hordt noch In de tube, noch op de 

huid, voltcoitUwtoile* onder de ormen. 

Zendt e postrageis van 

6 cent voor monsters, 

onder bijsluiting van 

onderstaanden bon, aan 

The Olobe Trading 

Co.. Ltd. 

44. 

Singel, 

AMSTERDAM. - C. 

Verzoeke mil moneten Odoran« to« to sea- 

dan, tegen • hierbij Ingeiloten poitugeU 

*aa 6 oenL 

Raam 

Adres .H.W.3 

Het orkest speelde de compositie van 'n amateur- 

musicus. Het was een zeer lang en vervelend stuk. 

Midden In de repetitie kwam de componist binnen. 

„Wat is dat nou?" vroeg hij aan den dirigent. 

„Ik hoor alleen maar de violen en niet de blaas- 

instrumenten." 

„De blazers hebben ook maar geen hard werk 

vandaag," was het antwoord. „Ze kunnen niet blazen 

en geeuwen tegelijk I" 

^yv nj^jî 

fjeete zoTThemeeding 

f vjoschi Zl Dëikj, 

TêniMideelkj 

in 

ALLEEN ECHT IN JE BEKENDE BLAUWE VERPAKKING 

Wij hebben nog enkele banden. Zij dienen tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een ge- 

heelen jaargang. De prijs van dezen band bedraagt PI. 7.50 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het 

■.erschuldipde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwissel. 

Een gebonden jaargang van Het 

Weekblad Cinema & Theater is een 

prettig bezit, dat u nog vele aan- 

gename uren kan verschaffen. Het 

bezichtigen van de vele mooie en 

interessante foto's en het lezen der 

beschrijvingen van films en tooneel- 

stukken roept bij u de herinnering 

weer wakker van het door u in 

het afgeloopen jaar geziene en ge- 

hoorde. Ook de overige inhoud is 

zeer zeker het nog eens zien en 

lezen meer dan waard. 

Een gebonden jaargang houdt dat 

alles voor u bij elkander. Bestel 

daarom een band voor het inbinden 

van uwe 52 nummers van ons blad. 

Li ADMINISTRATE HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER - GALGEWATER 22, LEIDEh 

19 

J 

. ■

-, ,-n- 

EE N MOOI GESCHE NK 

H, HEYENBROCK 

DE SCHILDER VAN LICHT EN ARBEID 

Een album bevattendel3 prachtig 

gekleurde platen naar het werk 

van dezen beroemden schilder. 

Elke plaat kan als fraaie wand- 

versiering dienen, Het is een ge- 

not zoo'n prachtwerk te bezitten 

•—:: "ir r;:. — ■—«■ „s rr;.r:: • ■—— 

- 20 

[Veivolè van pas*. lO] 

„Ik neem mijn ge 

weer en ga naar bui- 

ten!" riep hij. 

Bowles bewoog zich 

op zijn bank en de 

loop van een der ge 

weren werd opgeheven. 

Opzij leunend schoof 

hij Moreau's geweer uit 

de riemen van het pak 

en legde het bij de 

andere over zijn knie.' 

,.Houd je kalm, 

brave!" zei hij scham- 

per, „liet is beter, dat 

je het zonder geweer 

stelt' Je zou van plan 

kunnen veranderen, mij 

te grazen nemen en 

je deze vellen toe- 

''ijrenen !" 

Doodstil, met fonkelend( 

oogen, bleef 

Octave Morrau mid 

den in het vertrek 

-taan. 

,,l)us je denkt, dat 

ik een dief ben. hh''" 

beet hij den ander toe. 

,.I!on Dien! Laat je 

mijn kameraad maar 

kalm buiten sterven ?" 

,,lk weet niet eens 

'if hij er is," was het 

tergend bedaarde antwoord, 

..Ilcmell" 

Moreau hief de handen 

iSp. Toen snelde 

hij de deur uit, den 

vriesnacht in, zonder 

muts of handschoenen. 

,,Zijn kop is op 

hol!" mompelde Bowles, 

l.ange Bill Stone 

lachte grimmig, 

..Zoo pienter als jij 

is nu eenmaal niet 

iedereen. ' 

, Als dat Victoire 

nier is, dati weet ik 

het niet!" hijgde Moreau. ..Maar in elk. 

geval zit er een man in dien boom. 

Er zijn dertig, veertig wolven bij elkaar 

en hij sehiet niet! Monsieur Bowles, 

als u mij mijn geweer niet geven wilt, 

zondt u dan niet naar buiten willen 

gaan en een paar van die wolven neer 

schieten om hem te redden? Neem de 

geweren opI Neem z,e alle drie mee! 

Het kan mij niet schelen, wie, die wolven 

doodschiet! Als die man maar niet 

verscheurd wordt!" 

..Het weer is er niet naar, om 

wolven te gaan jagen," was Bowles' 

laconiek antwoord. 

ÎMIlEAIFSIEIi^, 

de begaafde Metro-Goldwyn-Mayer-ster, is na een wereldreis reet haar echtgenoot 

Irving Thalberg te H oilywood teruggekeerd. 

De magere, gespierde schouders 

van Octave Moreau zakten omlaag, het 

vuur in zijn oogen doofde. Langzaam 

wendde zijn smeekende blik zich van 

het harde, 'onbewogen gezicht van 

Bowles naar den gevangene. De mond 

van Lange Bill Stone was in een spot- 

tenden lach vertrokken. Een litteeken 

op zijn wang kwam daardoor en door 

zijn bleekheid vurig uit. 

,.Verdraaid!'' grauwde hij. Hij slaagde 

er in, overeind te komen en zwaaide 

zijn voeten over den rand van de 

brits. ..Als Bowles mij los wil maken, 

ga ik met een knuppel naar buiten 

en kom niet terug! Ik riskeer liever 

de kou en een ontmoeting met de 

wolven, dan dat ik de zekerheid heb, 

morgen als een hond door hem dood- 

geschoten te worden!" 

Er kwam plotseling een eigenaardige 

spanning in Jerry Bowles' houding en 

hij keek den man op de brits aan 

met; een nadenkenden blik in zijn 

oogen. die er te voren niet was ge 

»veest. Toen, zijn geweren bijeen pak- 

kend, stond hij langzaam en zeker op. 

„Het lijkt me in ieder geval een 

mooie manier, om me van je te ont- 

doen," verklaarde hij effen. „Ik zal 

zelf eerst eens een kijkje gaan nemen. 

Die wolven lijken me al heel wat 

kalmer." 

Met de geweren onder zijn arm, liep 

BowLs het vertrek door, deed de deur 

open en stapte naar buiten. Op den 

drempel bleef hij met opgeheven bnofd 

staan, staarde in het maanlicht en 

luisterde naar het gehuil en gejank 

uit de richting van het bosch. 

BEZOEKT HET 

iriHiE/îrm 

TE DEN HAAG 

} ; ; :

D 

e Weensche filmactrice Tala Birell 

is door de Columbia te Holly- 

wood geëngageerd. Zij zal een 

film spelen met Victor Mc. Laglen. 

Jeanette Mac 

Donald zal in 

de Metro-Gold- 

wyn-Mayer- 

film ,,Naughty 

Marietta" de 

vrouwelijke 

hoofdrol spelen. 

J. en L. Fleck 

zullen te Praag 

de film ,,Haar 

dolle nacht" re- 

gisseeren. De 

hoofdrollen spe- 

len Irene von 

JEANETTE MACDONALD Zilahy en Max 

Hansen. 

Hertha - Thiele speelt onder regie van 

Heinz Paul de hoofdrol in „Das Fähnlein 

der sieben Aufrechten". 

Trude Marlen en Willy Eichberger spe- 

len in de Westropa-film „De liefde zege- 

viert". 

Ellen Frank zal een belangrijke rol ver- 

vullen in de 

Bavaria-Tofa- 

Film „Peer 

Gynt". 

Gloria Swan- 

son en John 

Boles spelen on- 

der regie van 

Joe May in de 

Fox-Film „Mu- 

sic in the air". 

De productie- 

leiding ligt in 

handen van^ 

Erich Pommer. 

Louise Ullrich, 

Adolf Wohl- 

GLORIA SWANSON 

brück, Olga Tschechowa en Hans-Adalbert 

von Schlettow spelen, onder regie van Erich 

Waschneck, de hoofdrollen in de Fanal- 

Film „Regine". 

Dorit Kreysler is geëngageerd voor de 

hoofdrol in de Ufa-toonfilm „Frischer 

Wind aus Kanada". 

Henry Huil zal de hoofdrol spelen in de 

Universal-Film „Robinson" Crusoe". 

Theo hingen 

speelt in de Ge- 

org Witt-film 

der Aafa „Ich 

heirate meine 

Frau". 

Günther Lü- 

ders speelt on- 

der regie van 

A. Robinson in' 

d« Ufa-toon- 

film „Vorst Wo- 

ronzeff". 

Dita Parlo zal 

te Parijs de 

THEO LINGEN 

hoofdrol spelen 

in de film „A 

l'ombre du Ment Cervin". 

Sophie Tücker, Ben Walden en Leslie 

Perrins zullen te Londen voor de film „Gay 

Love" spelen. 

Het mes flikkerde in Octave Moreau's 

hand. Twee flitsende armbewegingen 

en de handen en voeten van Lange 

Bill Stone waren bevrijd. En nog voor 

de gevangene recht van zijn verbazing 

bekomen was, fluisterde Octaves stem: 

„Voilä! Hier heb je mijn mes! Vecht 

voor je levenl" 

Moreau had zijn werk geruischloos 

verricht, maar Stone, wiens spieren 

verstijfd waren, wankelde, toen hij 

probeerde op te staan. Bij dit geluid 

keerde Bowles zich snel om. Maar de 

overdaad aan wapenen in den arm van 

den belager, redde het leven van 

Lange Bill Stone I 

Want eer Bowles vuren kon, 

moest hij twee van de geweren laten 

vallen! 

De wapens kletterden op den grond. 

Met het overgebleven wapen schoot 

Jerry Bowles en een dunne streep 

vuur en rook gulpte uit den loop. Maar 

het was al te laat. Stone slipte naar 

voren, het hoofd omlaag en het mes 

in de opgeheven hand. De vlam van 

het schot zengde zijn wang, maar de 

kogel vloog langs hem heen in het 

houtwerk van de hut. 

Bowles sprong achteruit. Zijn mes 

was getrokken voor Stone bij hem 

was. Ze ontmoetten elkaar, de zwaar- 

gebouwde, jongere man met zijn mach- 

tige armen, en de magere, pezige ge- 

vangene, die van zijn verwarde haren 

tot zijn schoenzolen als van staal leek. 

Ze stonden een moment pal tegen- 

over elkaar, beiden met de hand van 

de tegenpartij, die het. mes hield, in 

een greep, welke leven of dood be- 

teekende. 

Octave Moreau ging wat meer naar 

achteren in de kamer en beschaduwde 

zijn oogen met de hand. Hij wilde 

niets van het geyecht missen, maar 

hij had evenmin lust van al te dichtbij 

toeschouwer te zijn. Er ging iets ge- 

beuren, hij had dergelijke dramatische 

gevechten al meer bijgewoond! Die 

beide mannen, die, in hun poging om 

elkaar het leven te benemen, pp de drie 

geweren trapten, zouden spoedig van 

den drempel weggaan. 

Ze gingen ook weg. Lange Bill boog 

zich achterover. Zijn verweerd gezicht 

werd van bleek, krijtwit. Zijn oogen 

schitterden koortsachtig in het rossige, 

flakkerende kaarslicht. De forsche 

armen van Jerry Bowles spanden zich 

tot het uiterste. Stone boog naar ach- 

teren tot het scheen, alsof zijn rug zou 

breken. Hij verslapte. Nog een oogen- 

blik en hij zou op zijn knieën zijn. 

Octave Moreau keek in gebukte hou- 

ding toe en wachtte. 

VIL 

Plotseling gebeurde het onmogelijke. 

Lange Bill keerde zijn buigzaam lijf en 

maakte met zijn armen een draaiende 

beweging. Met dezelfde kracht veerde 

zijn gebogen lichaam rechtop, als een 

stalen band, die terugspringt. 

En in het ondeelbare oogenblik, dat 

Bill Stone zich oprichtte, vloog Jerry 

Bowles over hem heen, viel door het 

vertrek en smakte met zoon kracht 

tegen den wand, dat de hut er van 

trilde. Het mes gleed uit zijn machtelooze 

vingers. Hij bewoog zich flauw. 

22 — 

' . ., i. > '^-.'aJK 

Qamheien 

Vraagt Uwen apotheker of drogist 

uitsluitend naar 't sedert 25 jaar 

onovertroffen preparaat: 

^■m OOEDGCKE« 

ttnusd 

In roodc doojjei met loodje. 

Al h« jndcre wijw men «f. 

Prijs per doos f\.iS en ƒ2.- 

Gen.•Vertegenwoordiger »oor Nederland 

OSKAR KOCH 

Velerluistraat 38 huil Amiferdam. 

J Tol. 26496 

kreunde, en bleef toen verdoofd op 

den vloer liggen. 

Stone, zijn gezicht in pijn verwrongen, 

leunde tegen de brits, terwijl hij naar 

Bowles' mes reikte. Langzaam kwam 

er weer wat kleur in zijn gezicht terug. 

Hij ademde met diepe teugen. En moei- 

lijk sprekende, wendde hij zich tot 

Moreau: 

„Dat was op het kantje ..." 

Zijn stem daalde tot gefluister en 

stierf weg. Hij keek in den loop van 

een geweer, dat zich in de handen be- 

vond van Octave Moreau, die zwierig 

voor de brits stond, de plaats die 

Bowles zoo lang ingenomen had. 

„Monsieur," vermaande Moreau, 

„gooi nu de messen naast den haard 

op den grond. En Bowles rleg dien 

maar op mijn brits!" 

Zonder een woord te zeggen, tilde 

Lange Bill zijn half bewusteloozen 

vijand op en liet hem met onzachte 

hand op de brits neer. Bowles zakte 

hijgend tegen den wand, maar met het 

licht van begrijpen terugkeerend in zijn 

oogen. Stone verwijderde zich van hem 

en bleef met peinzenden blik voor 

Moreau staan. 

„Moreau," hernam hij. „Je bent 

sluwer dan een vosl Je laat mij de 

kastanjes uit het vuur halen en blijft 

meester van de situatie!" 

„Zeker!" Moreau overtuigde zich, dat 

er een patroon in het geweer zat en 

haalde den haan over. „Je begrijpt 

vermoedelijk, dat ik vlug schiet, hè? Ik 

..BLONDE GREET" OP DE PIER TE SCHEVENINGEN 

Do Nederi.ndich. «.ordr.ehUkuntt.ner«. Su.l Kl.ln, di. 

d. rol ».n .Plond. Gr^t" In .D. J.nl)«" ».rvuld.. »I 

..n boord Y.n het m... .M.rnlx v.n St. Aldônd." het 

publiek mei h..r liedjes v.rmeken. 

. 

IN UW VEbTZAK 

vindt zoo'n metalen zakdoosje 

met 3 "AKKERTJES" altijd nog 

een plaatsje, 't Is zoo plat, zoo 

klein, zoo licht! En.... zoo prac- 

tisch, want Ge hebt dan altijd 

AKKER-CACHETS bij de hand 

tegen plotseling opkomende 

hoofdpijn, kiespijn, zenuwpijn, enz. 

Z.kdoo« Glaien buit mei 18 ttukt ilechli SS oerl 

SO cenl | Ga kunt hieruit 4x Uw takdootj. vullen. 

HLM-ENTHOUSIASTETST 

L. B. £e GRONINGEN. Lilian Harvey 

zal waarschijnlijk voorloopig een ige maanden 

in Parijs blijven. Of zij een bezoek san on* 

land zal brengen, staat nog niet vast. 

L. N. te '..GRAVENHAGE. Het doch- 

tertje van Gitta Alpar heet Julica. Het 

adres van Alfred Rhode i* B.I.P.-atudios, 

Listree bij Londen. 

A. L. te AMSTERDAM. Richard Crooks 

zingt nog en maakt ook nog tournee's. 

David Lee filmt op het oogenblik niet. 

MATA HARI te ZIERIKZEE. Willy 

Castello beeft voordien in eenige films 

gespeeld. Zijn adres is Universal-studios, 

Universal-City. Californië. Drie antwoord- 

coupons insluiten. Wij vonden Jan Kiepura 

ook zeer mooi zingen. Gevraagde foto's 

hebben wij niet voorradig. Deel ons s.v.p. 

mede, welke lievelingssterren U nu wenscht 

te ontvangen. 

H. E. te DORDRECHT. Nog een beetje 

geduld. Renate Müller filmt zeer veel en 

is voortdurend op reis. U zult nog wel 

antwoord, ontvangen. 

H. J. 5. te HAARLEM. Deze foto's 

hebt U als prijs gewonnen, dus niet direct 

van de filmsterren persoonlijk ontvangen. 

J. J. M. t. H. te SCHALKWIJK. Wij 

hebben geen bevestiging omtrent dit be- 

richt kunnen krijgen. Wendt U tot Carmine 

Gallone, Via del Villini 15, Rome. 

A. M. te DELFZIJL. Een antwoord- 

coupon is aan ieder postkantoor verkrijg- 

baar. Anita Dorris woont Kaiserdamm 25, 

Berlijn. 

C. W. D. te SCHIEDAM. Dergelijke 

vragen beantwoorden wij alleen in deze 

rubriek. Wendt U eens tot de firma D.L.S.- 

Holland, Groenendaal 107, Rotterdam. 

Misschien kunnen zij U de gevraagde 

foto verschaffen. Naar Berlijn schrijven 

heeft geen doel. 

B. H. S. te SCHIEDAM. Joseph Schmidt 

is 6 Maart jarig. Hij is niet getrouwd. 

Zijn adres is Grand Hotel, Weenen. 

S. J. K. te DORDRECHT. Wendt U 

tot de firma Metro-Goldwyn-Mayer, Dam- 

rak 49, Amsterdam. 

M. M. G. te 's-GRAVENHAGE. De 

heer Joseph Schmidt heeft ons nog geen 

ander correspondentie-adres opgegeven. De 

brieven worden hem nagezonden. 

ben té oud voor zoo'n spektakel. Je 

hebt hem goed ingemaakt. Bill Stone." 

„Jerry Bowles is een taaie klant," 

zei Stone. 

„Wat d..." Bowles had het bewust- 

zijn geheel teruggekregen. Zijn blik viel 

op het pak vellen. „Zeg ... wat... waar 

is die compagnon van jou?" 

„Monsieur," deelde Moreau op rüs- 

tigen toon mede, „Victoire Bassette be- 

staat niet. Ik hèb geen compagnon! 

Ik heb mijn beste hertenvleesch bij den 

waterput neergehangen, zoodat de wol- 

ven flink te keer zouden gaan. Ik 

dacht, dat ik die lievelingen misschien 

noodig kon hebben om jou je geweer 

in een andere richting te laten wen- 

den I En verdraaid, het is geen slecht 

verhaal, dat ik verzonnen heb, al zeg 

ik het zelfl" 

VIII. 

Er volgde een stilte. 

„Nu," zei Stone toen, „ik geloof, 

dat ik liever door jou dan door Bowles 

bestolen word. Jij hebt meer hersens." 

Bowles wierp hem een kwaadaar- 

digen blik toe. Hij kwam met moeite 

overeind en zijn oog viel op de ge- 

weren op den vloer. 

„Ik schiet," kondigde Moreau aan, 

„als je één stap doetl Luister, terwijl 

ik praat 1 Ik ben in een moeilijk par- 

ket. Ik heb te veel gevangenen aan 

jullie tweeën. Maar ik ben altijd te 

vinden voor zaken. Wie van jullie doet 

me het beste voorstel, om me van 

één van jullie te ontdoen?" 

„Wat bedoel je ?" vroeg Bowles snel. 

„Wel, dit. Jij bevrijdt me van Lange 

Bill, Ik geef je een paar mooie vellen 

en jij maakt, dat je wegkomt. Voor 

hoeveel wil je dat doen ? Dan vraag 

ik Lange Bill, voor hoeveel hij jou 

onschadelijk maakt en verdwijnen wil. 

Begrepen ?" 

Bowles staarde naar het norsche ge- 

zicht van Stone en daarna sloeg hij 

Moreau gade. 

„Ik houd je aan je woordI Ik zal 

beginnen te bieden. Als hij met minder 

tevreden is, heb ik dan nóg eens kans ?" 

„Ja," stemde Moreau toe. „Begin 

maar. Dan volgt Bill Stone." 

„Geef mij twee zilvervos-vellen, dan 

neem ik hem meel Je zult van hem 

dan geen last meer hebben. Ik even- 

mini" 

„Wat vraag jij. Lange Bill Stone," 

richtte Moreau zich tot deze. „Minder ? 

Neen?" 

Bill Stone grijnsde als een kat, die 

juist een schotel room leeggelikt heeft. 

„Moreau," zei hij, „ik hang dien 

vlerk voor niets op, en doe het nog 

grääg op den koop toe! Het mag zijn, 

dat je een schurk bent, maar ik ge- 

loof niet, dat je mij zou vermoorden 

om zelf gedekt te zijn, en dat is hij 

positief van plan om te doen." 

„Prachtig, monsieur Billl" riep Mo-, 

reau. Hij wierp het hoofd in den nek 

en lachte. „Hang jij Jerry Bowles op, 

dan doe je een goed werkl Al wist 

ik straks al, wie den meesten moed 

heeft, nu heb ik door je antwoord ook 

ontdekt, wie de eerlijke van jullie 

tweeën is en wie de -dièfl Dat wilde 

ik weten. Mijn gevoel zei me al, dat 

Jerry Bowles een leugenaar was, maar 

nu weet ik het zeker I En ik ben blij. 

Bill, dat hij de leugenaar is!" 

— 23 

Ronald Colman, 

de bekende Ame- 

rlkaanich« film- 

acteur, Is verleden 

week door den 

Londensche 

rechtbank 

getchelden. 

D« beide filmsterren Lupe Velez en Johnny WeissmQll«r 

zijn thans officieel gescheiden. Hun huwelijk duurde slechts 

enkele maanden. 

De Amerikaansche regisseur George Hill is plotseling 

overleden. 

Onze Lien getrouwd. Verleden week werd Ie Amsterdam 

hat huwelijk voltrokken tusschen de Nederlandiche fllmitsr 

Lien Deyers en den regisseur-productieleider Alfred Zelster.

Deftedec&mascheTömimséa 

Witte tanden en frissche adem 

t^simTON mj MIIN 

J 

"! het wa,ir. dat Greta Garbo Hollywood 

binnenkort vaarwel zegt? 

?!>■£■ 'k l-is dat in het ochtendblad." 

.1 ictewn, daar stel je mij een zeer moei 

Inke vraag. Wat Greta Garbos plannen zijn. 

weet niemand. Haar reclame manager heeft 

een bericht doen verspreiden, dat zij onderhandrlmgen 

voert met een filmmaatschappil 

m Engeland. Maar of hel waar is' In 

ieder geval heeft zij nog een contract met de 

Metro Goldwyn-Mayer en als ze werkelijk 

haar kunst in Htiropa ten beste wil geven, 

mnet 7e eerst contractbreuk plegen." 

..In Engeland schijnt de filmfabricage 

Mmk onder handen genomen te worden." 

• ■' n of. Men heeft er ook den beroemden 

Amenkaanscben regisseur Lewis Mile- 

Monc aan het werk gezet. Hij regisseert 

Hundred years to come", een film naat 

■ • " . ■ ;|pp 

Links: Het Rrapp,^ herfst-kostuumpje, dnt Myrna Loy draapl 

wanneer ztj een heetje gaat winkelen, is geïnspireerd op de dracht 

der Schotsche Hooglanders. De rok is v,n bruin en groet, geruite 

stof, het jasje van bru.n fluweel. Een pittig baretje In een 

eerutt strikje aan den hals voltooien het geheel. (Foto M.G.M.) 

Kechts: hleanor Lynn flatteert dit eenvoudige japonnetje op 

buitengewone wyze. Het eenige opvallende er aan is de on- 

symmetrische kraag van organdi, die met groote overtrokken 

knoopen wordt bevestigd. (poto poxv 

den nieuwen roirian „The shape of things 

to come" van H. G. Wells." 

..Regisseur Milestone,' Die naam komt 

me toch zoo bekend voor! Welke film beeil 

hij ook weer geregisseerd'" 

.. ..Van het Westelijk front geen 

nieuws"." 

..O ja, dat is waar ook. Nou. dat is een 

knap regisseur." 

..De Fransche filmindustrie gaat anders 

ook met reuzenschreden vooruil. Hel is 

een heele aanwinst voor Frankrijk, dat 

Jacques Fevder weer in zijn vaderland te 

ruggekeerd is en daar nu renige films in 

scène zal zetten. Zijn eerste product. .Ie 

grand jeu", is reeds gereed en oogst te 

Fa rijs zeer veel succes," 

..En onze industrie dan?" 

..Wij kunnen ook niet klagen, Stteds 

hoor je van meer filmplannen. Als bet zoo 

doorgaat, hebben we in een jaar precies 

zooveel filmmaatschappijen als in Duitsch 

land." 

..Is dat voor ons landje niet een beetje 

veel,'" 

..Een beetje' Het is vcél te veel. Met 

een variant op een bekend spreekwoord 

zou men kunnen zeggen: Teveel Nedpr 

landsche films bederven de productie. Maar 

alle plannen voor het maken van films zul- 

len ook wel niet uitgevoerd worden. Een 

tiental nationale producten is voor het ko- 

mende seizoen meer dan genoeg " 

————.^ 

TOE 

i/C L OXICH \ l 

/ 

De kansen van het leven zijn te wis- 

selvallig om alleen op EN ERG IF 

te bouwen. Een Levensverzekering? 

polis der HAVBANK te Schiedam 

geeft U veiligheid. 

..Wanneer is de première van ..BIceke 

Bet" en van ..Malle ' Gevallen" .'" 

..Beide films zullen binnenkort tiet licht 

zien. Fn dan volgt spoedig ,,Op hoop van 

zegen"." 

..Nou, vol verwachting klopt mijn hart! 

Als de directie van de Universal in Holly- 

wood er maar geen gewoonte van gaat 

maken onze filmmenschen te engageeren en 

van ons weg te halen. Ik heb gehoord, dat 

men reeds gevraagd heeft, of we genegen 

waren Benno tegen Ernst Lubitsch te ruilen. 

Maar ik zeg maar: als twee ruilen, moet er 

eén huilen. En Lubitsch kan een knap 

regisseur zijn, maar van ,,Blcekc Bet" had 

bij beslist niets terecht gebracht. O zoo!" 

Lmks: De laatste creaties, de Hollywood lanceert, verraden min 

of meer een Russischen invloed. Men bemerkt deze ook in hét 

frame kostuum, dat Norma Shearer draagt, wanneer zij haar 

beste vrienden vereenigt aan een intiem dinertje of een thee Bii 

fabo «? J ? 0n K V rK Z t ChtblBUWe ^«rge.te met een dubbelen 

jabot aan den hals, behoort een tot even bovendeknieën reikende 

Rechten blm,W V rê P e 'T zilveren knoopen. (Foto MG M) 

Rechts: Deze prachtige gekleede pyama van Myrna Loyis 

IÄr.1 OP t ouderwet -H y «mazones. hfeMoiAè- 

staa uit een pantalon van zwart fluweel en een getailleerde 

rv«n !•„ V.' 1 S9t,Jn ' ^ ar ^ erd t ârt fluweeb De blouse 

.s van wme tule met een ruimen jabot en ruches om de polsen 

(Foto M.G.M.) 

zei zuchtend tot zijn vrouw: ,,Verleden 

week heb ik dien broer van je een aardig 

sommetje geleend en nou hoop ik, dat hij 

me voorloopig uit den weg blijft." 

„Waarom?" vroeg mijn nicht scherp. 

„Omdat hij er een auto voor heeft gekocht 

en niets van chauffeeren af weet!" 

Mijnheer De Bruin was een van die 

zenuwachtige menschen, wier verbeelding 

zich voortdurend bezighoudt met alle mo- 

gelijke ziekten en narigheden, die hun mo- 

gelijk kunnen overkomen. Op een middag 

kwam hij thuis, lang voor het gewone uur; 

hij strompelde naar binnen met gebogen 

hoofd, bereikte met moeite een stoel en viel 

er, krom als een hoepel, in neer. 

„MarieI" hijgde hij. ,.Het is zoover. Hei- 

ls nog heel onverwacht gekomen. Plotseling 

ben ik tot de ontdekking gekomen, dat ik 

mijn hoofd niet meer kon opheffen, ik kan 

niet meer rechtop staan. Laat direct den 

dokter halen." 

Toen de dokter den patiënt had onder- 

zocht, vroeg mevrouw De Bruin, het ergste 

vreezend: „Is er nog hoop, dokter?" 

„Wel mevrouw," was het antwoord, „hij 

zal zich een heel stuk beter voelen, als hij 

het derde knoopsgat van zijn vest losmaakt 

van den bovensten knoop van zijn broek!" 

Vader: „Heeft de juffrouw gemerkt, dat 

ik je heb geholpen met je huiswerk?" 

Zoontje: „Ik geloof het wel. Ze zei ten 

minste, dat ze niet begreep hoe iemand zoo- 

veel fouten in één thema kon maken!" 

Jeanne: „Wat denk je. dat ik zou doen, 

als je probeerde mij een kus te geven?" 

Johan: „Ik heb er geen idee van." 

Jeanne: „Nieuwsgierigheid is in elk ge- 

val niet je grootste fout." 

„Uw man moet niet zooveel sterke kof- 

fie drinken," zei de dokter. „U moet het 

hem eenvoudig niet geven. Hij wordt er veel 

te opgewonden van!" 

„Maar dokter, u moet eens zien, hoe hij 

zicht opwindt, als ik hem slappe koffie 

geef!" 

Rechter: „De eischer heeft u een ring ter 

reparatie gegeven en u hebt hem voor vijf- 

tig gulden verkocht in plaats van hem te 

repareeren." 

Gedaagde: „Neen, ik heb hem eerst gere- 

pareerd, anders zou ik er geen vijftig gulden 

voor hebben gekregen." 

De elegante klant vertelde de winkeijuf- 

frouw. dat zij drie kostuums wilde uitzoe- 

ken om te dragen op een buitenlandsche 

reis. De handige jongedame rustte haar dus 

uit met drie complete garderobes, waarbij 

inbegrepen schoenen, hoeden, handschoenen 

en taschjes. 

De klant was verrukt. Toen zij den ge- 

heelen morgen aan deze aangename taak had 

gewijd, bedankte zij de winkeljuffrouw 

vriendelijk en zei: 

„Dit zijn de kleeren, die ik zal koopen, 

als mijn man het ooit in zijn hoofd haak 

om mij een buitenlandsche reis te laten 

maken." 

C. « Tk.*l»tJZZLES N*». ^S^ 

KN1PPUZZLE 

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt en 

zoodanig opgeplakt worden, dat ze een portret 

vcirmen van een Amerikaanschen filmster. On- 

der de abonné's, die ons het goed opgeplakte 

portret zenden, benevens den naam van den 

acteur zullen wij tien foto's van hem verdeelen. 

De oplossingen moeten voor 4 September (van 

Indische abonné's voor 4 November) in het bezit 

zijn van: Red. .Het Weekblad", Galgewater 22, 

Leiden. Op de enveloppe s.v.p. duidelijk ver- 

melden: C. & Th.-puzzles No. 552. 

Degenen, die het blad liever niet willen be- 

schadigen, kunnen volstaan met de stukjes 

over te trekken op een doorzichtig papiertje, 

of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door 

middel van een velletje carbonpapier, dat men 

onder deze pagina legt. Als men nu onder het 

carbon nog een stukje wit papier legt en dan 

de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte 

stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier 

deze op het witte papier overdrukken. De aldus 

gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten 

ook als een portret worden opgeplakt. 

Zy, die ook de Wekelijksche Vraag op wen- 

schen te lossen, kunnen die desgewenscht te- 

gelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelie- 

ven de oplossingen dan op een apait, doch 

vulledig van naam en adres voorzien velletje 

papier te schrijven. 

MONOORAMRAADSEL 

Wat staat hier? 

Onder d goede oplossers van dit 

zuilen we een hoofdprijs van f 2 50 e als troo-,1prijzen 

drie filmfoto's verdeelen 

OPLOSSINGEN C. & Th.PUZZLES No. 549 

KNIPPUZZLE 

Elisabeth Bergner. 

25 

De lien foto'svaudeze actricevieien ten dfel aar. 

mejuffrouw Gr. v. Beurden, Tilburg; 

den heer A. Nieuwenhoven, Den Haa^ ; 

mejuffiouw D. Mellema, Rotterdam ; 

mejuffrouw M, Koedam. Hillegersberg , 

mejuffiouw G. Brien, Hillegersberg; 

mejuffrouw L. Verwer, Den Haag; 

mejuffrouw W. D. Zandvliet, Den Haat;: 

mejuffrouw H J, Steenbergen, Haarlem: 

den heer W. Hoek, Schiedam; 

mejuffrouw W, Greebe, Rotti rdam 

MONOORAMRAADSEL 

M a g d a S c h n e i d e r en Wi 11 i Forst 

in 

Ich kenn' Dich nicht und liebe Dich. 

Met de juiste oplossing van xlit raadsel ver- 

wierf de heer M, C. A. Wesling ie Rotterdam 

den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel 

vielen aan den heer L. Kooien te Zuilen, den 

heei C. H. Lagendijk te Rotterdam en mejuf- 

frouw M. Hlakké te Amsterdam.

";*■; O'S'"-•if-.r-i'r'v"^. 

. -, - ',-■'" vf'\.-":--;5v;»rtr 

EEN GESPREK MET FRITZ HIRSCH 

OVER HET NIEUWE SEIZOEN 

I eder ede mensch begaat ééns in zijn leven 

ee een domheid en ook ik ben daar 

22 - ni J *- n i«t aan ontkomen, toen ik voor 

eenige jaren .Holland den rug toekeerde en 

hetSchiller-Theater te Berlijn ging bespelen." 

De man, in het blauwe Sporthemd met 

het zongebrande gelaat en de levendige, donkere 

oogen, die aldus sprak, was Fritz 

Hirsch. Ik zat tegenover hem in de werkkamer 

van zijn idyllisch — door dichte 

bosschages aan het oog onttrokken — huis 

in het Belgische Park te Scheveningen. Van 

het oogenblik af, dat Hirsch binnenkwam, 

had de kamer meer van een tooncel dan van 

een werkvertrek, waarbij de groote welgevulde 

boekenkast, de met smaak gekozen 

schilderijen en de omvangrijke clubfauteuils 

een passend decor vormen. Het leek mij toe 

dat Hirsch, sedert ik hem voor het laatst in 

den schouwburg aan het eind van het seizoen 

terloops even had gezien, jonger was geworden. 

,,Men neemt u dat onverwachte vertrek 

naar Duitschland in breeden kring nog immer 

kwalijk," merkt de interviewer op. 

„Ik weet het," zegt Hirsch gelaten, „en 

wil me niet rechtvaardigen. Maar ik zal 

u openhartig zeggen, wat mij er toe dreef. 

Jaren geleden debuteerde ik te Berlijn in 

het Schiller-Theater en door de jarei? heen 

behield ik er de schoonste herinneringen 

HIRSCH MET ZIJN ZOONS FRANK EN GERT. 

aan .Van dat theater nog eens directeur te 

worden, daar nog eens met een eigen ensem- „Hoe staat het met Dotza?" vraagt de „Hoezoo haar vertrek?" 

interviewer plotseling. 

ble te mogen optreden, dat werd een idee 

Wel," zegt Hirsch geheimzinnig, .,er 

„U weet." zegt Hirsch, zonder zijn verfixe, 

waaraan geen ontkomen mogelijk was. 

vertrekken er heel wat meer." 

driet over haar vertrek te verheimelijken, 

Over de tragedie, die ik daar heb meege- 

? 

„dat ze onlangs te Eindhoven in het huwemaakt 

zal u voldoende bekend zijn. Ik heb 

„Reeds geruimen tijd was ik van oordeel, 

lijk is getreden. Voorloopig heeft ze niet 

er veel verloren: geld en illusies, maar daar 

dat het tableau de la troupe eens een ingrijhet 

voornemen naar plankenland terug te 

liet ik mij niet door ontmoedigen. Wat me 

pende wijziging moest ondergaan. Aanvankeeren. 

Het is mij evenwel toch gelukt een 

alleen berouwde was: het verlies van de 

kelijk was ik de meening toegedaan, dat het 

contract met haar af te sluiten voor de opesympathie 

van een deel van het Hollandsche 

publiek steeds dezelfde spelers wenschte te 

rette „S c h w a 1 b e n n e s t" van Granischpubliek. 

Al geloof ik wel." voegde hij er 

zien. Daar ben ik evenwel van teruggekotadten. 

waarin zij de hoofdrol zal spelen. 

hoopyol aan toe. ..dat men op weg is, mij 

men. Toen dan ook eenige leden van mijn 

Overigens is haar vertrek een gevoelig 

mijn dwaling te vergeven. . " 

verlies voor ons." 

gezelschap verbintenissen in het buitenland 

Er ontstaat na deze woorden even een 

aangingen, achtte ik het oogenblik gekomen 

De nadrukkelijke klemtoon op dat perstilte. 

De interviewer zoekt het aanknoo- 

voor een algeheele renovatie. 

soonlijk voornaamwoord is den interviewer 

pingspunt: de regisseur blikt naar buiten in 

In het nieuwe seizoen zullen slechts de 

niet ontgaan en prikkelt slechts zijn proden 

loomen schemer van den zomeravond. 

volgende vijf, hier reeds bekende, leden nog 

fessioneele nieuwsgierigheid. 

deel van mijn gezelschap uitmaken, n.1 • 

V.l.n. r.: Fritz Hirsch, Paul Abraham en Hugo Helm. 

Fritz Hirsch en Hugo Helm 

Ma kush, den" coZonS^n T f en . bes u^n, uen componist van hun nieuwe 

P«*ing 

operette 

met Fred 

Wir 

walzen in den Himmel hinein". 

- 26 - 

■ 

MARTHA WAGNER VAN HET THEATER 

AN DER WIEN. 

Gerti von Elmpt, Claire Clairie en de beeren 

Paul Harden, Walter Triebe! en Speyer. wel- 

ke laatste in „Marie Louise", van de kleine 

rol van een jongen soldaat, een opmerkelijke 

creatie maakte. Hij is voorbestemd onze 

tenor te worden." 

„Welke nieuwe krachten engageerde u?" 

„In de eerste plaats Maria Eisner, die men 

reeds kent uit „Für Dich Marie Louise'', 

waarin zij als gast de titelrol speelde. Ver- 

der heb ik in den tenor Karter van het 

Theater an der Wien een „jugendlicher 

Bonvivant" gevonden, die een ideaal part- 

ner voor Eisner zal zijn, waarvan ik mij dan 

ook veel voorstel. Samen zullen zij optre- 

den in de operette „K a t i c a", van den 

Hongaarschen componist Markush, waar- 

van wij de wereld-première zullen geven 

onder de persoonlijke leiding van den com- 

ponist. 

In deze operette zal men tevens gele- 

genheid hebben kennis te maken met den 

opvolger van den naar Berlijn vertrokken 

Herbert Weissbach. Erich Ladaba. een 

grooten, slanken „Tanz-komiker". 

Voor het eerst van mijn leven." onder- 

breekt Hirsch zichzelf, „was ik dezen zomer 

in Budapest. Herrliche Stadt! 

Ik zag er in het Orphcum Theater een 

revue van Markush en toen ik na de voor- 

stelling hoorde, dat hij een operette klaar 

had, haastte ik mij er beslag op te leggen. 

In de volgende dagen zou ik bemerken, dal 

er daar nog een ongekende rijkdom aan 

operette-melodieën voorhanden is." 

Met enthousiasme vertelt Hirsch dan van 

Budapest. Emmerich Kalman. Franz Léhar, 

Paul Abraham, allen komen zij uit het land 

van de Csardas en den Tokayer. nog afge- 

zien van actrices als Rosy Barsony, Gitta 

Alpar en de ontelbare Lustspieldichter, wier 

wieg in het onbeschrijfelijk mooie land der 

poesta's stond. 

Het is moeilijk den woordenstroom van 

iemand met een flux de bouche als Hirsch, 

wanneer hij eenmaal aan het vertellen slaat, 

in te dammen. Maar ik waag het er op. 

„Wie komen er nog meer?" 

,,Martha Wagner, een nog jeugdige doch 

- 

■ ■ ■ 

talentvolle zangeres, eveneens verbonden 

aan het Theater an der Wien, verder de 

17-jarige Hongaarsche dans-soubrette Erna 

Taboti, die een ontdekking is van Gitta 

Alpar. Lussing. die in haar verschijning 

een sterke overeenkomst vertoont met Carla 

Carlsen en tenslotte engageerde ik de Ween- 

sche schoonheidskoningin Mayus. die thans 

aan het Wiener Volkstheater werkt. In haar 

zie ik een goede opvolgster van Elly 

Krasser." 

„En de muziek?" 

„Josef Ziegler. die sedert de oprichting 

als kapelmeester aan ons gezelschap verbon- 

den was, zal in het nieuwe seizoen niet 

terugkeeren. Liechtenstein zal zijn plaats in- 

nemen. Wat de leiding der balletten betreft, 

ook daarin is een wijziging gekomen. Daar- 

voor engageerden wij de beste kracht, die in 

Holland denkbaar is, n.1. Darja Collin, wier 

laatste optreden in de residentie een gebeur- 

tenis van belang werd genoemd." 

„En het repertoire?" 

„Ons openingsstuk „K a t i c a" noemde 

ik u reeds, al zal de titel vermoedelijk nog 

wel worden gewijzigd. In dit stuk zal ik 

gelegenheid krijgen een dubbelrol te spelen, 

en wel die van een kellner en een hertog. 

Als tweede stuk staat een nieuw werk van 

Paul Abraham, den componist van „Vik- 

toria en haar Huzaar", van „Bloemen van 

Hawai" en van „Ball im Savoy" op het 

repertoire. 

De bekende te'kstdichter Alfred Grün- 

wald, die al zooveel teksten, o.a. voor Em- 

merich Kalman, Franz Léhar en Oscar 

Strauss heeft geschreven, werkt met Dr. 

Lohner-Beda aan het libretto. Het is de 

geschiedenis van een revue-girl, die de we- 

reld afreist. Ieder bedrijf speelt in een ander 

land. Het werk is nog niet gereed, maar 

reeds nu weet ik. dat België, Frankrijk, 

Zwitserland, Nederland en.. . het 

Rijnland er in voorkomen, zoodat hierbij 

aan den décor-ontwerper zeer hooge eischen 

gesteld zullen worden. Ook van deze ope- 

rette zullen wij onder persoonlijke leiding 

van den componist, dien ik met den heer 

Helm toevalligerwijze bij het „Brunnentrin- 

MARIA ELSNER 

(Poto Godfried de Grool) 

■ ■■ 

. ■ ■ 

KARTER, EEN „JUGENDLICHER BONVIVANT". 

ken" nabij Budapest ontmoette, de wereld- 

première brengen. Het derde werk dat wij 

opvoeren is een operette .van Granischtädten. 

„Schwalbennest", waarover ik nog 

niets vertellen kan, om de doodeenvoudige 

reden, dat zelfs de muziek nog niet gereed 

is. Ook van den Hongaar Komjati, die hier 

te lande bekendheid verwierf met zijn ope- 

rette „Liebe um Mitternacht" zullen wij 

weer een — ditmaal militaire — operette 

opvoeren: „Leutnant Schmetter- 

1 i n g".Karter, de nieuwe tenor zal de titel- 

rol spelen. Met bijzondere aandacht," ver- 

volgde Hirsch, „volg ik de voorbereidingen 

voor de wereldpremière in het Theater an 

der Wien van de door Richard Tauber ge- 

componeerde operette: „Der singende 

Traum", welke op 2 September a.s. zal 

plaats hebben. Marischka, de broer van den 

bekenden theater- en revue-directeur, schreef 

het libretto. Ook deze operette zullen wij 

met Tauber in de hoofdrol, in het nieuwe 

seizoen uitbrengen. Dat is het repertoire voor 

dit jaar." 

„Heeft u wellicht ook reeds stukken voor 

het volgend jaar?" informeert de interviewer 

argeloos. 

„Inderdaad." zegt Hirsch. „In het na- 

tuurbad Faustlau bij Weenen ontmoette ik 

Robert Stolz, vergezeld van zijn tekstdich- 

ter Bruno Hardt-Warden. Hij vertrouwde 

mij toe, dat hij twee operettes onder handen 

heeft. De rest begrijpt u. We hebben eenige 

composities er uit gehoord, maar er moet 

nog wel het een en ander gebeuren, alvorens 

„Ein junges Mädchen hat sich 

verlaufen" en,.Gloria und ihr 

Clown" voor opvoering gereed zijn. Naar 

het zich laat aanzien, zullen zij eerst het 

volgend jaar gereed zijn. maar bij Stolz staat 

men vaak voor verrassingen." 

Van de operette naar de politiek ce n'est 

qu'un pas en Hirsch heeft op zijn vacantie- 

reis vele indrukken opgedaan. Met cinema 

en theater hebben deze evenwel weinig van 

doen, al zijn zij ongetwijfeld voor den inter- 

viewer niet minder interessant.... 

MARCUS NITZOWITSCH.

■ 

FRIEDL SANDNER, 

DE JONGE DUITSCHE TOONEELSPEELSTER, IS DOOR DE UFA GEËNGAGEERD 

O-EAUTÜPISEEWDE VEKTALIMG 

„De Chef zal ze geen haar krenken — 

dat durft hij niet. En bovendien is hij er 

te verstandig voor. Ze zijn veilig, Morgan." 

„Miss Wardell en de kleine jongen? Ik 

vermoed het ook. En wat de Chef betreft, 

heb je gelijk. Ik hoop alleen, dat hij niet 

te verstandig voor ons is." 

McCoy lachte — den lach van vele uit- 

eindelijke overwinningen. 

„We krijgen ze heusch wel achter de 

tralies." Hij keek even met saamgetrokken 

wenkbrauwen voor zich uit en vervolgde 

toen: „Dus Lane is vanmorgen komen op- 

dagen? Wat ben je van plan te doen als 

hij de doopceel over Harrison en Wardell 

gelicht heeft? En wat zei je ook al weer 

dat je er mee voor had?" 

„Ik heb niets gezegd," grinnikte Morgan. 

„Maar je weet ten slotte drommels goed, 

dat ik een persoonlijken vijand achter die 

ontvoeringen zoek, losgeld of geen los- 

geld. De mannen die Miss Wardell ont- 

voerden, spraken beschaafd. En weinig 

millionnairs voelen er voor de politie in 

te lichten over zekere stormachtige blad- 

zijden uit hun verleden." 

„Neen, dat zeker niet. En wat doe je met 

Lane?" 

„Gebruik maken van zijn diensten, denk 

ik. Hij is intelligent, betrouwbaar en weet 

met zijn tijd geen raad. En hij staat in 

geen enkele relatie met de politie. Dat is 

een enorm voordeel! Daarom moet je hem 

in New York houden, zoolang we hem 

noodig hebben." 

„Op welke gronden, als ik vragen mag?" 

„Als mogelijke getuige — of wat anders! 

Wat je maar wilt. Verzin maar iets...." 

„Goed. Ik zal het doen. Maar als hij met 

die gegevens verschijnt, houd hem dan 

vast. Ik kom terug en dan kunnen we sa- 

men lunchen. Daarna nemen we hem mee 

naar Weston en kan hij ons vertellen waar 

hij het notitieboekje opgedaan heeft. Nu 

ga ik het geld naar de bank brengen, an- 

ders denken mijn mannetjes beneden dat 

jij het mij ontfutseld hebt. Tot kijk!" 

„Tot kijk! Overtuig je, dat je het naar 

de goede bank brengt!" 

Mopperend sloeg McCoy de deur met 

een smak achter zich dicht. 

HOOFDSTUK VI 

SNIPPERJACHT. 

Opnieuw alleen, zette Morgan zich weer 

aan zijn dagtaak en verbande het mysterie 

van den Chef naar den achtergrond van 

zijn geest. Hij was nog geen minuut bezig, 

toen de telefoon rinkelde, waarop hij den 

hoorn van het echte toestel nam, om de 

stem van zijn dochter, zacht en innemend 

als altijd, te hooren. 

„Breng Mr. Lane en Inspecteur McCoy 

mee naar boven om bij mij te lunchen, als 

u wilt," verzocht ze. „Doet u het?" 

„Natuurlijk Hoogheid! Uw wil is immers 

wet!" 

„Vergeet uzelf niet mee te brengen, va- 

dertje!" 

Morgan voltooide zijn artikel, deed het 

in een gefrankeerde en geadresseerde en- 

veloppe en deponeerde die in den glijkoker 

bij de liften. Daarna ging hij naar zijn ka- 

mer terug, wierp het moois dat hij gefa- 

briceerd had in de prullemand, greep een 

nieuw blaadje geel doorslagpapier en liet 

zijn verbeelding los op de woorden, die 

de man met het gebroken been gesproken 

had: „Zeg aan McCoy — de bandieten — 

draadloos...." 

Toen Lane een tijdje later met de ge- 

gevens, die hij verzameld had, terugkeer- 

de, vond hij Morgan nog in het probleem 

verdiept, een dikken rimpel op zijn voor- 

hoofd, de schrijftafel bezaaid met een nieu- 

we collectie papieren speelgoed. 

Morgan maakte een beweging in de rich- 

ting van zijn clubfauteuil. 

„Geslaagd?" 

„Ik zou zeggen van wel." Lane ging zit- 

ten en haalde een bundel aanteekeningen 

uit zijn zak. „Natuurlijk weet ik niet pre- 

cies, wat u hebben wilt," voegde hij er bij. 

„Ik heb den indruk gekregen, dat u nog- 

al goed raden kunt. Steek maar van wal!" 

De jongere man bestudeerde zijn noti- 

ties eenige oogenblikken. 

„Levensgeschiedenis van Harrison," be- 

gon hij daarop. „Gewiekste kerel maar ge- 

wetenloos. Stamt uit Indianapolis. Zoon 

ven een leidekker. Begon zijn carrière als 

loopjongen op een makelaarskantoor. Bracht 

het tot bediende. Ging goed vooruit. Kwam 

naar New Vork en kreeg een betrekking 

op een ander makelaarskantoor. Spaarde. 

Kocht op groot lef olie-aandeelen en won. 

Verliet kantoor en occupeerde zich met 

duistere scharrel-affaires. Knoeide op de 

beurs. Gokte en raakte weer aan lager wal. 

Kreeg een ander baantje. Spaarde opnieuw. 

Speculeerde weer en won. Stak alles wat 

hij bij elkaar kon krijgen in tarwe-aan- 

deelen en verdiende. Wachtte, gokte met 

wat hij gewonnen had en won weer. Al- 

door hetzelfde liedje. Wordt op zes mil- 

lioen geschat. ..." 

„Niets bijzonders eigenlijk," bromde 

Morgan er tusschen. 

„Mr. Harrison is met een balletmeisje, 

Elsie Flower, getrouwd iui zijn eerste ge- 

slaagde gokpartij. Tuen hij zijn duiten 

kwijtraakte, zijn ze gescheiden. Tien jaar 

geleden is hij met zijn typiste getrouwd, 

een lersche jongedame, Dorine Hennesay. 

Zoon een jaar later geboren. Kuchten een 

huis in Southampton en probeerden zich 

in de „Society" te dringen. Probeeren het 

nog steeds. Dat is alles." 

„Geen schandalen?" 

„Kon niets vinden. Heeft nooit aan po- 

litiek gedaan." 

Morgan lachte. „In orde. Nu Wardell." 

„Dat is zijn echte naam niet. Hij en zijn 

zuster zijn geen kinderen van Kenneth 

Wardell. Ze zijn door hem aangenomen, 

toen ze nog heel jong waren. Ik heb niet 

kunnen vinden, waar ze vandaan kwamen 

Kenneth Wardells vrouw is een jaar daar- 

na gestorven en de oude heer heeft ze op- 

Elissa Landi en Robert Donat in de Reliance-Film „The Count of Monte Cristo' 

_ 99 —

gevoed. Hij was erg aan ze gehecht en zij 

aan hem. Waren altijd bij elkaar tot Wal- 

ter Wardell naar de universiteit ging. Toen 

hij terugkwam, leerde de oude hem de 

leidsels houden. Twee jaar geleden, toen 

Walter en zijn pleegvader in de stad re- 

den, sprong een voorband terwijl ze op 

een brug waren. De auto zwenkte, reed 

zijdelings tegen een anderen auto op, bot- 

ste tegen de leuning en schoot er door. 

De wagen kwam onderste boven in de 

droge bedding van de rivier terecht. De 

oude....'' 

„Ik herinner het mij," viel Morgan den 

spreker in de rede. „Kenneth Wardell is 

gedood bij dat ongeval." 

„Dat wil zeggen, hij werd zwaar ge- 

kwetst en stierf enkele dagen later. Walter 

Wardell botste met zijn hoofd ergens tegen 

aan en was uren lang bewusteloos. Hij 

kwam bij en was herstellende, toen een 

idioot hem vertelde, dat zijn pleegvader 

dood was. Hij kreeg een inzinking. Krab- 

belde er eindelijk bovenop en werd een 

soort kluizenaar." 

„Waarom? Had hij den auto zelf ge- 

chauffeerd?" 

„Neen. Een oud-gediende van Wardell 

senior zat aan het stuur toen het ongeluk 

gebeurde. Hij werd ook gewond, maar niet 

gedood. Stierf later." 

„Waarom heeft Wardell dan een kluize- 

naarsbestaan gekozen?'' 

„De klap tegen het hoofd, verdriet of 

alletwee. Hij is een uitstekend, voorzichtig 

zakenman, maar uitgaan en menschen ont- 

vangen doet hij niet meer." 

„Hebt u al deze inlichtingen van The 

Leader?" . 

„Niet allemaal." 

„Waar hebt u ze dan vandaan?" 

„Ik heb met vader getelefoneerd. Hij 

heeft Walter Wardell wel eens ontmoet en 

kende zijn pleegvader goed." 

Morgan keek hem uitvorschend aan. 

„Waarom deed u dat?" 

„Pure belangstelling," was het ietwat 

loome bescheid. 

„Hml" Morgan wachtte even. „U hebt 

niet kunnen ontdekken waar de jongen en 

het meisje vandaan kwamen?" 

„Ik zou zeggen van een of ander familie- 

lid, dat niet deugde. Maar vader kon het 

me ook niet vertellen. Hij wist wel, dat 

de oude heer erg trotsch op hen was." 

Het duurde een poosje eer Morgan weer 

sprak. 

„U blijft hier lunchen. McCoy komt 

straks ook. Hij wil graag dat u hem de 

plek wijst, waar u dien man met het ge- 

broken been gezien hebt." 

Lane keek rond. 

„Hier blijven?" 

„Ik woon in den toren van het gebouw, 

met mijn dochter. We lunchen boven. Ha, 

daar hebben we den inspecteur all" 

Een blik op het gezicht van zijn con- 

frère zei Morgan, dat het bedrag van het 

losgeld veilig op de bank gedeponeerd was. 

Hij bracht ook aan den inspecteur Mary's 

uitnoodiging over en ging zijn gasten voor, 

van zijn kantoor, langs een smalle trap, 

naar de bovengelegen flat. 

Door een kleine hall betrad Lane een 

lange, lage kamer, die er aanlokkelijk uit- 

zag door veel bloemen en weerkaatst zon- 

licht, en die gemeubeld was met gemak- 

kelijke rieten stoelen met vroolijke be- 

kleeding, een paar divans en in lichte 

kleuren geverfde tafels van verschillend 

formaat. De vloer, van ongeglazuurde te- 

gels, was bedekt met één groot tapijt en 

verscheidene kleine kleedjes in zacht paar- 

se tinten. Aan de lichtgroen geschilderde 

muren hingen eenige origineele zeegezich- 

ten en landschappen in olie- en waterverf. 

Lane was direct getroffen door het bij- 

zondere, artistieke interieur en de zonnige, 

klare atmosfeer. Toen trok Mary Morgan 

in haar grooten stoel zijn aandacht en hij 

vermoedde vrijwel oogenblikkelijk, dat de 

De beroemde componist Franz Lehar brengt een bezoek aan de filmster Jarmila Novotna, die 

de hoofdrol speelt in de film „Frasquita", waarvoor Lehar de muziek componeerde. 

- 30 — 

i .1—^ 

Ook 's Zomers 

draagt U «MI 

Avondtoilei 

Zoo zou b.v. een witte 

avondjurk U zeer 

flatteeren, wanneer U 

door de zon bent bruin- 

gebrand. Maar hoe 

staat het met Uwslanke 

liin? Het chiquette 

toilet zal nog niet tot 

zijn recht komen, wan- 

neer Uw lijn te wen- 

sehen laat. Gelukkig 

behoeft Ge thans niet 

meer Uw leven te ver- 

onaangenamen door 

een streng dieet of 

zware lichaamsoefe- 

ningen, want FACIL 

PASTILLES geven U 

na zeer korten tijd Uw 

slanke lijn terug. Zij 

zijn verkrijgbaar bi| 

apothekers en drogis- 

ten voor den prijs van 

Fl. 3.-p. buis van TOO st. 

FACIL 

kamer een afspiegeling was van de per- 

soonlijkheid der gastvrouw. 

McCoy trad op haar toe om haar te 

begroeten en het meisje keek met een on- 

deugend glimlachje naar den inspecteur op. 

„Natuurlijk luister ik u geheimen af," 

hoorde Lane haar zeggen. „Vergeet niet, 

dat ik ook annex ben aan de politiemacht, 

inspecteurl Eens zal ik u werkelijk helpen 

en dan bezorgt u mij die achterstallige 

promotie." 

„Ik zal er met den Commissaris over 

sprekenl" 

Morgan nam Lane bij den arm en bracht 

hem bij zijn dochter. 

„Mary, dit is Mr. Lane — Mr. Harry 

Lane. Mijn dochter, Mr. Lane." 

Het meisje stak een hand uit, die Lane 

met iets van schroomvalligheid in de zijne 

nam. 

„Aangenaam kennis te maken," zeiden 

ze gelijktijdig en gelijktijdig zwegen ze, 

om toen plotseling tegen elkaar te glim- 

lachen. 

Mary Morgan gaf hem een fikschen 

handdruk en keek hem met vriendelijke 

oogen aan, 

„Ik ben erg benieuwd om meer van uw 

avontuur te hooren, Mr. Lane," zei ze. 

„Het voornaamste weet ik, maar geen de- 

tails. Hebt u genoten?" 

Haar discreet en onopvallend gadeslaand, 

meende Lane in haar gezicht onmisken- 

bare sporen van lijden op te merken — 

een al te transparante huid en een ver- 

raderlijke bleekheid van oogleden en neus- 

gaten — waarvan hij de oorzaak niet ken- 

de. En de warme, levendige grijze oogen, 

die in de zijne blikten, gaven hem geen 

aanwijzing. Integendeel, door de oprechte 

belangstelling, die hij er in las, vroeg hij 

zich af of hij wel goed gezien had. 

„Later genoot ik er van," glimlachte hij. 

„Tijdens het avontuur zelf had ik het te 

druk. Maar er zijn geen andere bijzonder- 

heden te vertellen. Miss Morgan, dan die 

uw vader al weet. Het ging allemaal haast- 

je, rep-je, en ik ben bang dat ik den boel 

op het laatst leelijk verknoeid heb." 

(Wordt vervolgd). 

'•■"/ 

m 

Heb moed en courage, daar komt het op aan. 

Dan zul je ook zeker eens slagen, 

Het kan toch niet altijd zoo door blijven gaan. 

Eens komen er betere dagen. 

Maar, zijn er de durf en het lèf eenmaal uit, 

(O, 'k zou "ter wel in willen pompen!) 

Dan kom je geen stap in de wereld vooruit. 

Dus ... kop op, en laat je niet lompen!! 

Wij betalen f. 5.-, f. 7.50 en f. 10.- terug 

voor een oude Koffer-Gramophone bij contanten aankoop van 

een Gegarandeerde „His Master's Voice" of Sprenger's 

Koffer-Gramophone van f. 30.- tot f. 90.-. 

Steeds enorme keuze Gramophones en Platen bij: 

H.rry Roy «n and«, beremde jazz Band. N.V. Willem Sprenger's Gramophone Handel 

blj U thuls of met U me« naar buiten I 

Passage 46 en Laan van Meerdervoort 453, Den Haag, Tele». 1137 78 en 336805 

31 - 

1

Verschynt wekeiyks — Prys per kwartaal f. 1.95. 

Red. en Adm. Galaewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekenina 41Ö«t) 

■ !

CINEMA ^ THEATER - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?