lledte bevindi zich €p pc^tn^ %® ^ri

1 

lledte bevindi zich €p pc^tn^ %® ^ri

Tahdäanslag 

hetwelk mooie tanden 

doet verkleuren» 

T/ - AN ik er niets aan doen ?" 

*' schreef een jonge vrouw, 

..Mijn tanden zijn geel en be- 

slagen hoewel ik ze urenlang 

poets, echter zonder eenig 

resultaat. 

Thans, drie maanden later, 

schrijft zij „Mijn tanden zijn nu 

even blinkend wit als die ik 

altijd benijd heb. 

Than* heeft de wetenschap 

ontdekt dat in 9 van de 10 

gevallen de oorzaak van ver- 

kleurden tanden is te wijten 

aan den tandaanslag die hen 

bedekt. Deze is de grootste 

vijand der tanden. 

Gij kunt den tandaanslag mét 

Uw tong voelen, het is ren 

kleverig laagje. Door gewoon 

borstelen-kunt ge dit niet ver- 

wijderen. Gij moet de weten- 

schappelijke methode die eerst 

den aanslag oplost bezigen. Dan 

zal gewoon borstelen hem ver- 

wijderen. 

Stelt het beproeven van deze 

nieuwe methode niet uit. Koopt 

HEDEN een tube. 

BflPsSlaJvL 

V^ mÊ—mmm—ÊÊiÊm—mamm MANOtLSMtRrv ■ 

GtotP. mÊÊÊÊÊmmmmmiÊ^Ê—ÊÊÊ^ÊmÊÊmimmÊmm 

De moderne Amerihaansclie Tandpasta 

3058 

2) e elegante 

vrouw, die er 

altijd verzorgd 

uit wil zien 

stelt er zeker prijs op, dat 

haar nagels perfect onder- 

houden zijn. Zij weet bij 

ondervinding, hoe over een 

vrouw met ongesoigneerde 

handen geoordeeld wordt. 

„Kraska". vloeibare nagellak, 

stelt U in staat Uw nagels 

een bekoorlijken glans te 

geven. Een behandeling met 

„Kraska" garandeert U de 

mooiste gepolijste nagels, 

omdat „Kraska door water 

noch zeep aangetast wordt. 

Deze perfecte nagellak is in 

2 kleuren verkrijgbaar rose 

en naturel, naargelang U een i 

rose of naturel getinten nagel 

prefereert. „Kraska" wordt 

door middel van een pen- 

seeltje op den nagel gebracht. 

Wilt ge Uw nagels opnieuw 

polijsten, dan is het aan te 

bevelen, eerst het oude laagje 

te verwijderen, door de nagels 

met „Kraska" te bestrijken 

en ze direct, vóórdat de lak 

opgedroogd is, met een 

zacht doekje af te wrijven 

„Kraska" nagellak is ver- 

krijgbaar in flacons van 

ƒ. t.- en f. 2.- 

VOORSCHOTTEN 

aan Ambtenaren en Beambten. 

Geen rente, noch kosten vooruit. 

COULANTE VOORWAARDEN 

CENTR. CREÖIET- EN 

SPAARBANK TE AMSTERDAM 

KEIZERSGRACHT 302—304 

ABONNEERT 

==—tr— 1 == 

OP DIT BLAD 

Om de ontsierende velletjes 

van den nagelriem te ver- 

wijderen bestrijkt men door 

middel van een houtje, ge- 

doopt in „Kraska" nagel water. 

den nagelriem, waardoor 

velletjes en randjes loslaten 

en daarna gemakkelijk ver- 

wijderd kunnen worden. 

„Kraska" nageiwaler in 

flacons van f. ].— en/. 1.50 

KUYPERS « Co 

PRINSENORACHT «83 

AMSTERDAM 

Maak een Eind 

aan dat Jeuken! 

Denk U eens In, wat het beteekent ver- 

lost te worden van die vreeselijke Jeuk 

die uw nachtrust stoort Enkele drup- 

pels D.D.D. doen het Jeuken reeds be- 

daren en geven onmiddellijk verlichting. 

Geen slapelooze nachten meer, geen 

hinderlijk Jeuken overdag. Waarom nog 

langer lijden? Reeds na de eerste aan- 

wending van D.D.D. zal de aandrang 

tot krabben verdwijnen. Ekzeem en 

andere huidaandoeningen wijken spoe- 

dig voor D. D. D. Het Is geen vettige zalf, 

doch een heldere vloeistof. Koop nog 

heden een flacon van f 0.75 of f 2.50 

bij Uw Apotheker of Drogist 

DaD.Da ondersteunt de heilzame 

m'm mw* werking der D.D.D.-Vloei- 

* B B H stof en houdt de huid 

gezond, f 1.— per stuk. B4 

EEN ABONNE AAN ONS GEZONDEN 'T&l Tf^MM^l 

DAARAAN IS EEN BOEK VERBONDEN a^wcLtfPieatec 

is het zuivere moderne zeeppoeder dat uw wasch- 

goed niet slechts brandhelder maakt, doch waar- 

door' het tevens zoo lang mogeiyk meegaat. Houdt dit in gedachte, 

want Uw waschgoed kost veel meer dan zeep. 

; ZEEPPOEDER 1» SOORt 

2 — 

■1 

■:■'■!*'■,:■:';■•-¥•'■---.^ '■■■-■':- 

DE FRANSCHE FILMINDUSTRIE 

-TT ezeressen en lezers, deze titel doet 

1 meer vermoeden, dan er m wer- 

JL-Jkeliikheid bestaat, want de Flan- 

sche filmindustrie is op het oogenblik 

dood, al is zij gelukkig slechts 

schijndood I Want zooals mijn zegsman, 

de heer Wolfgang Schmidt, directeur 

van het groote Fransche filmverhuur- 

kantoor Alliance . Cinématographique 

Européenne te Parijs, mij mededeelde, 

wacht men in Franknjk afl Eerst heeft 

men maanden lang met de Amerikanen 

ruzie gemaakt, ja zelfs gedreigd alle 

Amerikaansche rolprenten te zullen boy- 

cotten. Zoo'n vaart is het tot nu toe met 

geloopen en het ziet er ook met naar 

uit dat het zoover ooit komen zal. In 

ieder geval hebben de theaterdirecteuren 

hun filmgebruik voor een half jaar ge- 

dekt, dus de Flansche bioscooptheater- 

bezoekers kunnen gerust zijn. 

Met de productie van films is net 

op het oogenblik echter slecht gesteld. 

BIT deze Amerikanenruzie komt namebjk 

ndg (Te groote vraag naar sprekende 

films! Al Jolson's Jazz-zanger doet het 

reeds maanden achtereen in een van 

de Parijsche Boulevard-theaters, tn 

Fransch-sprekende films maken is ris- 

kant en duur. En zoo kwam het, dat 

de groote ateliers, het een na het ander, 

hun deuren sloten. '' 

Pathé, een van de oudste fihn-tirma s, 

heeft zich geassocieerd met d% Produc- 

tion Nathan, ropar dit ■ gi|w#i concern 

wacht eveneens betete ttjqÄi at. De 

groote ateUertrvatt|înérofflafts ,waar 

de bij ons tekndevkrtöfendc tüm ..Ocui 

interessante foto. die laat zien hoe Gaston Ravel een „menigte" verfilmt 

werd opgenomen, hebben eveneens 

hun deuren gesloten. Produceeren doen 

nog alleen de firma's: Vandal & Delac, 

Eclair en de Franco-film. De bekende 

Fransche regisseuse Gemaine Dulac 

heeft einde Mei haar groote rolprent 

„Au bonheur des dames" naar het werk 

van Zola voltooid. 

Erg opwekkend waren deze gegevens 

nu bepaald niet voor een journalist, 

die hoopte toch in leder geval een 

glimpje op te vangen van de eens zoo 

glorierijke Fransche industrie. Toch was 

het geluk nog betrekkelijk met mij, want 

één Parijsch atelier, n.1. „Studio Francoeur", 

was nog niet gesloten. Een van 

die Parijsche taxi's, die ongelooflijk 

goedkoop zijn, bracht mij met razende 

snelheid naar de dichtbebouwde buurt 

van Montmartre, waar de studio is gelegen. 

De portier verzocht mij in den 

kelder af te dalen. Nu verwacht men 

I een filmatelier 6f gelijkvloers óf direct 

"'onder het dak, maar toch zeker niet 

pnder den beganen grond. Maar op 

lôntmartre is blijkbaar alles mogelijk. 

it)us volgde ik den portier maar gewillig 

iïot ik tot mijn verrassing in een van 

jle best geoutilleerde filmstudio's van 

|Éuropa belandde. Gaston Ravell, de bekende 

Fransche regisseur, was juist bezig 

pet het vervaardigen van de Eclair-film: 

„Le Collier de la Reine". Voor de opriahie 

gebruikte hij twee ateliers, het z.g. 

kleine atelier in den kelder en het 

Marie Antoinette (Mäd. Diana Karenne) 

- 3 -

WWWPWI—l^^^^— 

Scène uit „Le Collier de la Reine" 

groote, dat boven gelegen is, voor het 

opnemen van massa-scènes. Het groote 

studio is ongeveer 40 meter breed en 

100 meter lang, en men beschikt er 

over het modernste lampen-materiaal. 

Tijdens mijn bezoek waren de salons 

van het slot te Versailles natuurge- 

trouw in beide ateliers opgebouwd. Daar 

het verfilmen van historische stukken 

steeds de sterkste zijde der Fransche 

industrie geweest is, verwacht ik, vooral 

nu ik eènige scènes heb gezien, zeer 

veel van deze film. Trouwens, de twee 

DE DOBERMA1SJN-PIN5CHER 

'"TK TT aar aanleiding van hetgeen over 

ll\ll .ôvengenoemd ras geschreven 

JL NL werd in „Het Weekblad" No. 

274 zijn er van kennerszijde bezwaren 

geopperd. De aangegeven raskenmerken 

en de teekening zouden „verbazend uit 

de lijn" geweest zijn en „menig Dober- 

mann-liefhebber zou met afschuw er 

naar gekeken hebben". Het laatste is 

aan geen twijfel meer'onderhevig, doch 

het eerste wèl en däär gaat het juist 

om! De kwestie is deze, dat de Dober- 

mann-Pinscher van circa het jaar 1900 

anders is dan die van den tegenwoor- 

digen tijd, daar het ras, evenals alle an- 

dere rassen, in den loop der tijden ver- 

andert, dus niet constant is en langzaam 

verwordt. De exemplaren uit verschil- 

lende kennels vertoonen reeds verschil- 

len, welke men fouten noemen kan tot 

het tijdstip, waarop overeengekomen 

wordt, dat die fouten geen fouten meer 

zijn. Het type van het ras wordt eigenlijk 

telkens weer bepaald door den kampioen 

der verschillende tentoonstellingen. Zoo 

komt het, dat er kenners zijn, die aan- 

stoot genomen hebben aan de afbeelding 

van „Gutta von Thüringen" uit het jaar 

1900 en de omschrijving der raskenmer- 

ken laken, gelijk die te vinden is in 

het standaardwerk van H. A. Graaf van 

Bylandt over Hondenrassen uit het jaar 

1904. Hiermede is een en ander vol- 

doende gedocumenteerd. 

La fille Oliva voor haar rechters 

BEZOEKT HEI 

E 7 Mm- 

TE DEN HAAG 

Wij nemen thans nog over de ons 

toegezonden omschrijving der rasken- 

merken van den nieuweren Dobermann- 

Pinscher: „Hoogte voor reuen 60—70 

c.M., voor teven 55—65 c.M. Kleur: 

diepzwart, bruin of blauw met donker- 

bruine af teekening. Kop: vlak van bo- 

ven, niet breed van achteren, naar voren 

matig spits toeloopend met gespierde 

kaken. Gebit: zeer sterk, goed ontwik- 

keld en sluitend. Lippen: glad aaneen- 

sluitend, niet afhangend. Ooren: niet 

te laag aangezet, goed gecoupeerd, niet 

te kort en niet te spits. Oogen: donker, 

middelmatig groot met trouwe uitdruk- 

king, vol levendigheid en moed. Nek: 

krachtig gebogen, lang. Hals: droog en 

rond. Pooten: recht met goed gesloten 

teenen; ellebogen vast aaneengesloten 

aan den romp. Achterband goed gehoekt 

en gespierd. Rug: kort en stram. Len- 

denen : krachtig, goed gevuld, doch funk 

opgetrokken. Staart: kort • gecoupeerd. 

Borstkas: minstens tot de ellebogen rei- 

kend met jjoed gewelfde ribben. Beha- 

ring: kort, glanzend en hard. Neus: don- 

ker, in overeenstemming met de grond- 

kleur. Over het geheel een vierkante 

hond met mooie fiere verschijning" 

De vier hierbij gereproduceerde af- 

beeldingen illustreeren het type en wij 

hopen, dat zij, die bezwaren tegen onze 

omschrijving hadden, thans tevreden zul- 

len zijn en dat niet een ander hierdoor 

opgeschrikt wordt, want „après tout" 

valt over smaak niet te twisten 1 

R. VAN EECKE. 

- 4 — 

Een andere scène uit „Le Collier de- la Reine" 

vrouwelijke hoofdrollen zijn bij* Diana 

Karenne en Jefferson Cohn in de beste 

handen. 

Gaston Ravell was zoo vriendelijk 

eenige foto's voor ons blad te laten ver- 

vaardigen, zoodat we in de gelegenheid 

zijn onzen lezers reeds thans eenige 

opnamen uit „Le Collier de la Reine" 

te laten zien. 

Zoodra de Fransche film-ateliers hun 

deuren weder zullen openen, hopen wij 

geregeld nieuws en foto's van haar pro- 

ducten te brengen. ERIC W. 

i Kampioen Parmyre van de Koningstad; 

Algarda von Veldenburg 

H 

Claus van den Hegenau 

Held aus der Heimat 

DE SPRONG VOOR DE FILM 

Be man met de bontjas en de man 

„De rol van den held," vervolgde mijnzonder 

boord stapten in een taxi 

heer Vulcano, die geen acht sloeg op 

en reden naar het kantoor van de 

interrupties, „wordt gespeeld door mijnheer 

Sefton Summerscale, onze bekende 

Vulcano-Film-Company. 

Daar aangekomen, betaalde de man 

artist. Het is natuurlijk geen gewoonte, 

met de bontjas, nam den man zonder 

dat bekende artisten zulke riskante waagboord 

bij zijn elleboog en bracht hem 

stukken zélf uitvoeren. Daar worden 

naar een lift. Even later stonden zij in 

dubbelgangers voor gebruikt en nu zullen 

we jou gebruiken als dubbelganger 

een lange gang, vlak voor twee deuren, 

waarvan één. het bordje „privé" droeg. 

van mijnheer Summerscale. Er is geen 

„Wacht hier een oogenblikje," zei de 

enkel gevaar bij! Een meter of vijfman 

met de bontjas. „Tusschen twee 

tien boven den grond zal er een net 

worden gespannen, waarin je wordt ophaakjes, 

hoe is je naam ook weer?" 

„Potts," zei de man zonder boord. 

gevangen, maar dat niet op de film 

komt. Je springt dus in het net. Later 

„John Potts." 

nemen we je, terwijl je van een lager 

John Potts drentelde wat heen en 

punt in de rivier springt en lasschen 

weer gedurende den tijd, dat de man 

die opname in. Begrijp je de situaüe 

met de bontjas achter de deur met het 

bordje „privé" vertoefde en een ondergoed?" 

„Heelemaal," zei John Potts. 

houd had met Henry Vulcano, den „En je belooning... twintig dollar! 

beroemden füm-regisseur. 

,'Dat is voldoende," zei John Potts. 

„Wel?" zei deze, toen de man met ,|Goedl" Vulcano stond op. „Maak 

de bontjas tegenover hem had plaats 

dan, dat je morgenochtend om acht 

genomen. 

uur hier bent." 

„Nu mijnheer," zei de aangesprokene, „Ik heb geen. cent," zei Potts. „Ik 

terwijl er een zelfbewuste glimlach op weet niet, waar ik vannacht moet slazijn 

gelaat verscheen, „ik heb uw man 

gevonden! Dagen lang heb ik naar hem 

gezocht, totdat... 

„Daar betaaL ik je voor," viel Vulcano, 

die van kortheid in zaken hield, 

hem in de rede. „Hij weet, wat we van 

hem verlangen?" 

„Ja," zei Symms. „Ik vond hem .. .^ 

„Ik betaal je om hem te vinden," 

viel Vulcano hem opnieuw in de rede. 

„Waar is hij ?" 

J;Hij wacht hier op de gang." 

„Laat hem binnenkomen." 

- Symms ging naar de deur en wenkte 

den man zonder boord. John Potts betrad' 

bedremmeld het ruime, overdadig 

gemeubileerde vertrek en keek zenuwachtig 

om zich heen. 

„Ga zitten," zei Henry Vulcano. 

„Mijnheer Symms heeft je al in grove 

trekken verteld, wat we van je verlangen'?" 

„Ja, mijnheer," zei, Potts met een 

hoofdknik. 

„We zijn bezig een film te maken, 

getiteld „De Stad", ging Vulcano voort. 

„In een van de scènes wordt de helld 

door een bende schurken overvallen op 

het dak van het Victory-gebouw, dat 

vlak naast de rivier ligt, zooals je weet. 

Hij heeft slechts één kans om te ontkomen: 

hij moet van het Victory-gebouw DB „BETROUWBARE" CHAUFFEUR 

in de rivier springen! En doet het!" 

„Ik begrijp het," zei John Potts. 

bons! 

Vraagt ze^ 

van 

RIHGERS 

DE VERLIEFDE CONDUCTEUR 

f 

T-5-- 

pen. Drie nachten heb ik reeds m een 

van de parken doorgebracht. In geen 

week heb ik een fatsoenlijk maal ge- 

had en de laatste twee dagen heb ik 

heelemaal niet gegeten. Als u..." 

Vulcano keek naar Symms. Deze 

knikte. 

Hier is dan alvast vijf dollar op 

voorschot," zei Vulcano, Potts het geld 

gevend. 

„Dank u wel, mijnheer," i.ei deze 

en vertrok. 

Symms leunde achterover in zijn stoel 

toen Potts de kamer uit was en trok 

zijn wenkbrauwen samen. 

„Pshl" zei hij, „ik hoop, dat u me 

nooit meer zoo'n opdracht geeft, mijn- 

heer! In geen week heb ik mijn bed 

gezien! Ik heb New York van het eene 

naar het andere eind doorkruist en ik 

ben bij iederen gesjochten kerel geweest. 

Maar ik kon nergens iemand vinden. 

„Wat!" zeiden ze allemaal, „van het 

Victory-gebouw springen? Ik niet, hoor! 

Nog voor geen duizend dollar." En wat 

hadden we moeten beginnen, als ik John 

Potts niet had..." 

,Je hebt hem gevonden, en dat is 

de hoofdzaak," zei Vulcano. „Ik hoop 

maar, dat hij ons niet in den steek 

laat " ... -o 

„Dat zal hij zeker met," zei Symms. 

In dien tusschentijd gebruikte John 

Potts zijn avondmaal, het eerste avond- 

maal, dat hij in langen tijd genuttigd 

had. Toen hij gegeten had, ging hij 

heen, vond ergens anders nog een goed- 

koop eethuis en bestelde voor den twee- 

den keer een maal. Dit Met hij volgen 

door een glas bier en een slechte sigaar. 

Daarna liep hij, zich zoo rijk als een 

prins voelend, de straat op en zag ergens 

een goed, maar goedkoop hotel, waar 

hij een eenvoudige kamer nam. 

Om zeven uur den volgenden morgen 

stond hij op. 

t)e wereld zag er tofen heel anders 

voor John Potts uit dan den vongen 

dag. Hij had nog drie dollar m zijn 

zak. Hij waschte zich goed met koud 

water en maakte zijn nagels schoon met 

een hoekje van het „Inlichtingen- 

kaartje", dat aan den muur hing. Hij 

borstelde zijn kleeren en was verbaasd, 

dat hij er nog zoo presentabel uitzag 

na zooveel nachten en dagen zwerven. 

Hij ging naar beneden, gebruikte drie 

ontbijten, ging de straat op, kocht een 

boord en een das en deed die m een 

stil steegje om. Een eindje verderop 

kocht hij een sigaar. In geen weken. 

REMBRANDT 

THEATER 

AMSTERDAM 

BRENGT STEEDS 

DE BESTE 

PROGRAMMA'S

ZIJ WIST HET 

„Wees maar niet bang, George! 't Is maar een 

grapje. Kijk ereis hoe-Ie kwispelstaart!" 

neen, in geen maanden was het leven 

zóó goed voor hem geweest, bedacht hij, 

terwijl hij onderweg was naar de kan- 

toren van de Vulcano-Film-Company. 

Vulcano, Symms, een paar acteurs 

en een camera-man wachtten hier reeds 

op hem. Er stonden twee auto's voor 

de deur. Ze stapten er met hun allen 

■ in en reden naar het Victory-gebouw, 

dat als een dreigende vinger boven de 

rivier uitstak. Toen zij dichterbij kwa- 

men, keek John Potts naar het toren- 

hooge gebouw en rilde. 

„Allemachtig I" mompelde hij, „ik weet 

niet of ik ..." 

Ze snorden met de lift de talrijke 

verdiepingen voorbij en bereikten het 

platte dak. De rivier en de stad leken 

onwerkelijk, zoo diep lagen zij beneden 

hén. Hij duizelde en al het bloed week 

uit zijn gelaat. 

„Het net is gespannen en alles is 

klaar," zei Vulcano. „Op het comman- 

do „spring!" spring je. Spring je recht 

in het net. Er is absoluut geen gevaar. 

Doe je oogen dicht en kijk niet. In 

één rfinuut is alles voorbij. Ben je 

klaar?" 

John Potts, bleeker dan ooit, knikte 

en klom op de balustrade. De camera 

werd opgesteld en alles was klaar voor 

de opname. 

Vulcano keek naar den camera-man 

en gaf het teeken. 

„Spring I" riep hij. 

John Potts richtte zich op, bracht 

zijn handen boven zijn hoofd, sloot zijn 

oogen, sloeg heen en weer als een 

vlaggestok in een feilen wind, opende 

zijn oogen en sprong ... terug! Hij beef- 

de van zijn hoofd tot zijn voeten. 

HENRI DURANT, 

de bekende Hollandsche zanger 

FILM ENTHOUSIASTEN 

R. H. te AMSTERDAM. He£ adres van 

Grete Garbo is Meiro-GoIdwyn^Mayer 

Studio's, CuIver-CUy, Califoroie. 

D. L. te AMSTERDAM. BrigUte Helm 

is meé den filmacteur Richard Weiszbach 

getrouwd. Adolph Menjou is getrouwd me£ 

de filmdiva Kathryn Carver. 

TRUQSJE te GRONINGEN. Wees ver- 

standig, ze£ het plan om filraactrice te 

worden ui£ Uw hoofd. Filmscholen zijn 

hier te lande niet, wel bestaat er in München 

een school voor filmopleiding. Tot op heden 

heeft nog geen enkele leerling van deze 

school een engagement weten te krijgen! 

W. G. te DEN HAAG. De nieuwste 

film van Lilian Harvey is „Das Modell vom 

Montparnasse". Zij is niet meer met Willy 

Fritsch verloofd. 

G. B. te HAARLEM. Het adres van 

Grete Mosheim is Pariserstrasse 27, Berlijn 

W. Zij is den 8en Januari jarig en getrouwd 

met Oscar Homolka. Het adres van Evelyn 

Holt is Schillerstrasse 121, Berlijn-Char. 

lottenburg; zij is den 3en October geboren 

en niet getrouwd. 

E. G. te WINSCHOTEN. Jack Trevor 

woont Bendlerstrasse 9, Berlijn W. Hij is 

den 14en December in Londen geboren en 

met een Engelsche vrouw getrouwd. Niet 

vergeten tien antwoord-coupon in te sluiten ! 

V. K. te ROTTERDAM. NormanKerry 

is getrouwd. Zijn echte naam is Norman 

Kayser; zijn adres Universal Studio, Uni- 

versal City, Californië, 

D. K. te ROTTERDAM. Het adres van 

Betty Amann is Kurfürstendamm 42, Berlijn 

W. Zij is in Amerika geboren en niet ge- 

trouwd. Er zullen dezen winter nog meer 

films met haar in de hoofdrol vertoond 

worden. U kunt haar gerust schrijven; zij 

zal zeker op Uw brief antwoorden. 

K. M. te GOUDA. John Gilbert is 

werkelijk getrouwd. Zijn vrouw Ina Clair 

is filmactrice. Zijn adres is Metro-Goldwyn- 

Mayer Studio, Culver-City, Californië. 

M. D. te AMSTERDAM. U vergist* u! 

Douglas Fairbanks Sr. is nog steeds met 

Mary Pickford getrouwd; zijn zoon, Douglas 

Fairbanks Junior, is met Joan Crawford 

verloofd. 

L. M. te LEEUWARDEN. Op brieven, 

die niet met naam en adres zijn onder- 

teekend, geven wij geen antwoord. 

D. H. te DEN HAAG. Ramon Novarro 

is in Berlijn. Zijn adres moet geheim blijven. 

Hij zal niet in een opera medewerken. 

L. K. te TIEL. Dank voor Uw aardig 

briefje. Zeker, U mag ons alles vragen. 

Lien Deyers is met Wilhelm Dieterle zeer 

bevriend. Dieterle is met een actrice ge- 

trouwd; zij treedt echter niet meer op. 

Lientje filmt nog geregeld. 

C. B. te HENGELO. Het adres van 

Bobby Gordon is Warner Brothers Studios, 

5842 Sunset Boulevard, Hollywood. U kunt 

hem in het Engelsch of in het Duitsch 

schrijven. 

ANNIE te DEN HAAG. Dolores Costello 

is met John Barrymore getrouwd. Zij speelt 

de hoofdrol in de Michael Kertesz-film 

„De arke Noah". 

A. S. te AMSTERDAM. Het adres van 

Charles Farrel is Fox Studios, 1401, Western 

Ave., Hollywood. Niet getrouwd. Ronald 

Colman is met de actrice Thetma Roye 

getrouwd, Er loepen geruchten, dat dit 

huwelijk den längsten tijd geduurd heeft. 

W. B. te AMSTERDAM. De artisten- 

sociëteit „De Kring" is voor het gewone 

publiek niet toegankelijk. Er zijn echter 

zeer veel vooraanstaande kunstenaars, die 

er ook nooit komen. De Kleine Club is 

een andere nacht-sociëteit. 

■■ i^ 

EEN BESTE HOND 

„Ja, hij is erg waaksch. Maar alleen jammer, dat 

hij niet van mij is, maar wel bij m U n kleeren zit." 

„Het spijt me heel erg," zei hij, „maar 

ik kan 't niet doen!" 

„Watl?" riep Vujcano uit. 

„Het spijt me heusch heel erg," zei 

John Potts. „Als ik kon, zou ik het 

doen! Maar ik durf njet meer! Ik geloof, 

dat het komt, omdat ik gegeten en 

geslapen en weer een kans in het leven 

heb. Ik kan niet springen. Ik... ik heb 

•het grootste deel van het geld, dat u 

me gaf, reeds uitgegeven. Maar geef me 

een paar dagen, en ik zal het u terug- 

betalen. Gisteren durfde ik nergens op 

afgaan, ik voelde me zoo haveloos, zoo 

aan lager wali Maar nul Nu voel ik 

me weer een man, in staat alles te 

ondernemen, alles te doen ... Behalve 

dien sprong!" 

Met neergeslagen oogen draaide hij 

zich om en liep weg. Vulcano was 

razend.- 

„Hoe kan één maaltijd iemands kijk 

op het leven zoo veranderen!" riep 

Symms een en al verbazing uit. 

„Waar voor den duivel, heb je dien 

haas van een kerel gevonden ?" brulde 

de groote Vulcano. 

„Hier*' antwoordde Symms. „Hierop 

het Victory-gebouw! Boven op de balu- 

strade! Hij had in geen week behoor- 

lijk gegeten en stond juist op het punt 

zich naar beneden te werpen!" 

IV DIT 

is het Merk der goede Films | 

JWJ God/r.

'■ ■' ■'■ ■ '■■p f ■' ' ' s %ï'''''' 

^>«« , V,- , 4i f ^-- 

_—_ . 

BOVEN BERGEN (BELGIË) SOISSONS, EENS IN DE GEVECHTSZONE 

nuten herken ik den prachtigen toren van 

Medialen. Boven Haeren zwijgt het geruisch 

van den motor en precies om 

half elf (Belgische tijd) vatten de wielen 

den grond van het uitgestrekte Brus. 

selsche vliegveld. Om ons heen staan de 

groote vliegloodsen en het stationsgebouw 

der Sabena, de maatschappij, die 

in België de Farman vertegenwoordigt. 

In Brussel blijft de machine twintig 

minuten staan. Ik heb dus tijd om in 

het restaurant een hartvefsterking te 

nemen en de bleeke dame, die intusschen 

de kleur van een helder tafellaken 

gekregen heeft, ontvangt van een vriendelijken 

tolk een glaasje met een geelkleurig 

vocht, dat een uitstekend middel 

tegen luchtziekte heet te bevatten. Hetgeen 

ik echter later met deze dame 

meemaakte, heeft mijn meening over de 

goede uitwerking ervan sterk doen veranderen. 

Voorloopig bevestigde ik de 

woorden van het vriendelijke heerschap 

en vertelde de blanke schoone, dat ik 

er nu van overtuigd was, dat de luchtziekte 

tot het verleden behoorde ... 

Na twintig minuten kwam men mij 

in het restaurant waarschuwen, dat de 

machine „Parijs" voor was. Het bleek, 

dat men mijn bagage intusschen had 

overgeladen in een andere machine, een 

kleine Farman voor acht personen, waarvan 

de cabine echter in tweeën gedeeld 

was door een tusschenwand. Vóór was 

de bagage opgestapeld, achter was plaats 

voor vier personen. Deze ruimte werd 

thans geheel bezet door .twee Amerikanen, 

die tot Parijs sliepen, door de 

meergenoemde dame en mij. Om 10.50 

klinkt het „Contact" van den piloot en 

na vastgesteld te hebben, dat het vliegveld 

Haèren (Brussel) vol 

kuilen zit, verlaat ik voor de | 

derde maal op dezen ochtend 

de aarde. Nog maar 255 kilometer 

en we zijn in Parijs. 

We passeeren Hal, vliegen 

over Braine Ie Comte en 

Soignies en naderen een aan 

een rivier gelegen stad. Vol. 

gens mijn routekaart Mons. 

We komen thans boven een 

groot bosch en het vliegtuig, 

dat tot nu toe vast in de 

lucht gelegen had, begint 

kleine verticale bewegingen 

te maken, het beSt te vergelijken 

met het stampen van 

een schip. Deze bewegingen 

danken hun ontstaan aan de 

ongelijkmatige verwarming 

De meeste passagiers wennen spoe- 

dig aan dit stampen, maar mijn reisge- 

zellin vertikt het. Zij offert nogmaals 

aan den heérscher der lucht. De daartoe 

bestemde voorraadzakjes in de cabine 

vermindert zienderoogen. Maar dan ver- 

toont zich 'n schouwspel aan onze oogen, 

dat zelfs häär zóó boeit, dat ze vergeet 

luchtziek te zijn en ik mij genoodzaak 

zie, de slapende Amerikanen te wekken. 

We zijn de Belgisch-Fransche grens 

gepasseerd, hebben Maubeuge links en 

Le Cateau rechts laten liggen en begin- 

nen thans te stijgen. De motor vermeer- 

dert zijn aantal toeren en men voelt als 

't ware, dat men de lucht wordt ingetrok- 

ken. Spoedig bemerken we waarom de pi- 

loot deze manoeuvre uitvoert. Reeds ge- 

ruimen tijd had ik tusschen onze machine 

en de aarde kleine wolkjes zien drijven, 

die den indruk maken van rookpluimpj es 

uit een fabrieksschoorsteen. Thans, 

boven St. Quentin, hebben deze wolkjes 

zich saamgebald tot verscheidene groo- 

tere wolken en onze machine is genood- 

zaakt boven deze wolkenbankeri tie stij- 

gen. Een prachtig en machtig schouw- 

spel! De aarde is verdwenen. De hemel 

is lichtblauw boven ons en de zon be- 

schijnt het donzige wolkenmeer, dat golft 

als de zee. Aan de randen toovert ze 

een gouden gloed. Dan, plotseling, 

een tafereel zóó schoon, dat men het 

zich nauwelijks denken kan. Er is een 

gat in de wolken gekomen en door 

deze opening ziet men op de aarde een 

gróóte stad. Tweeduizend meter schei- 

den ons van deze blokkendoos, de 

bekende Fransche plaats Noyon. Dan is 

het gat overvlogen en we zijn weer 

eenzaam, maar Voelen ons allemaal „in 

de wolken". Zelfs de dame krijgt van 

dit heerlijke schouwspel haar normale 

kleur terug; ze opent haar taschje en 

begint na een inspectie in haar spiegeltje 

zich te poederen. Ze voelt zich weer 

mensch en probeert me toe te schreeu- 

wen, dat ze weer met het vliegen ver- 

zoend is. 

Langzaam worden de wolken dunner 

en we zien door een lichten nevel het 

uitgestrekte bosch van Compiègne. Nog 

vijftien kilometer tot Verberie. Daar is 

de lucht weer geheel helder en kan de 

piloot tot op normale hoogte "(circa 

750 meter) dalen. 

Ik aanschouw een boschrijke, heuvel- 

achtige streek met prachtige, tusschen 

het groen verscholen kasteelen. Dan 

doemt in de verte Parijs op. Nog vijftig 

kilometer scheiden ons van de hcht- 

stad, maar op deze hoogte kan men 

bij helder weer gemakkelijk dezen af- 

stand overzien. Nog eenige minuten ... 

het toerental van den motor vermindert 

en in zweefvlucht dalen we. De loodsen 

van Le Bourget, het Aerodrome van 

Parijs, schijnen omhoog te schieten, de 

aarde neemt ons weer op en de machine 

staat stil. De heer Hiirteau, stationschef 

1 van Le Bourget, reeds van mijn komst 

verwittigd, neemt me vriendelijk in ont- 

vangst.^ Mijn klok wijst half één (Fran- 

sche tijd). Ik neem afscheid van de 

thans weer moedige dame en ik ben 

niets verwonderd als ze me verzekert: 

„Ik ga de volgende week weer naar 

Amsterdam terug, maar niet met den 

trein, maar met een vliegmachine. Ik 

vond het heerlijk!" Dit laatste betwij- 

fel ik een beetje, maar ik waardeer todi 

het doorzettingsvermogen van onze land- 

genoote. 

De groote autobus voert 

de passagiers in een mini- 

mum van tijd van Le Bour- 

get naar het hartje van 

Parijs, naar de beroemde en 

bij lederen vreemdeUng be- 

kende „Place de l'Opera". 

Mijn maag herinnert mij er- 

aan, dat het tijd is om te 

lunchen en een taxi (het 

eenige, wat in Parijs goed- 

koop is) brengt mij in vijf 

minuten bij Leo Faust, het 

Hollandsche restaurant in de 

Rue Pigalle. 

Moraal: je ontbijt in Am- 

sterdam, je luncht in Parijs 

en dit is mogelijk door het 

wonder van deze eeuw: de 

vliegmachine! 

der lucht. PARIJS: L'ETOILE MET DEN ARC DE TRIOMPHE ERIC WINTER 

- 8 -

E_GEE>OORTE VAN CCH \rn\ Am ^ 

TT 1 en „Schl&èef is... ja. ze£t U 't eens? 

J—f Ik tart U 't te verklaren. 

Wanneer zoo'n diné geboren wordt 

Dan zün er duizend „maren". 

Maar bv den allereersten schreeuw 

Dan spitsen wy de ooren. 

Een week daarna schreeuwt ieder mee: 

De ..Schlager" is geboren I 

De familie staat aan de wieg. Auteur, 

componist en uitgever. 

Het is een bijzonder kind, dat is het. 

Er wordt druk over en weer gepraat, 

hoe de wereld het best en het vlugst 

in kennis te stellen van deze heuglijke 

gebeurtenis. 

Peetoom uitgever heeft ettelijke be- 

zwaren. 

„We zullen het zoo voordeelig moge- 

lijk aanpakken," beweert hij. 

„Wat ?... Zoo'n bijzonder kind," zeg- 

gen vader en moeder auteur en com- 

ponist. 

..«Tja, tja," kalmeert peetoompje, „er 

zijn al zooveel mislukkingen ondermijn 

peetkindertjes; als ik er te veel drukte 

mee maak, wordt het een kind met een 

waterhoofd. Trouwens, ik moet je eer- 

lijk zeggen, ik vind het een doodgewoon 

huis-, tuinen keuken-monmeltje." 

„Ja, maar," protesteert het ouderpaar 

hefdg, „het is niet onze eersteling. Onze 

tien voorgangers hebben ze in een on- 

bewaakt oogenblik in de wieg gesmoord. 

U ziet toch wel, dat dit alle teekenen 

van het genie vertoont. Kom peet- 

oompje, geef het een kansje." 

Peetoom krabt zich eens bedenk'Wk 

Langs de baardelooze kin 

En na veel delibereeren 

Krügen Pa en Moe hun zin. 

't Kindje wordt ten doop gehouden. 

Convocaties gaan in-zee. 

Vol verwachting klopt het harte: 

Zou het — f A — of zou het — née? 

Dat is dan de dramatische proloog. 

De rest denkt u er zelf maar bij. 

Zoo worden er dagelijks honderden 

geboren en negen en negentig zijn den 

volgenden dag bij gebrek aan belang- 

stelling rustig en kalm overleden. 

Wij staan (o, Charivarius!) „in het 

teeken" van den „Schlager". 

We leven snel. 

We leven in recordtijd. 

En onze tijd, zoo arm aan roman- 

tiek, vraagt naar een opwindend 

rhythme, een onmiddellijk inslaand 

succes. 

En we', opmerkelijk is, dat het nie- 

mand tot nu toe gelukt is te verklaren, 

waarom een Schlager nu eigenlijk een 

„Schlager" is geworden. 

Het is wel interessant te citeeren, wat 

een Duitsche student in de filosofie 

over den „Schlager" schrijft. Hij con- 

cludeert o.a.: 

„Een Schlager is een ding, onlogisch 

tot in de hoogste macht. De melodie 

ervan laat je niet los, ze kleeft als 

siroop. Tot waanzinnig wördens toe prik. 

kelt het je trommelvliezen. Je betrapt 

jezelf er voortdurend op, dat je een me- 

lodietje neuriet en dan — de meest ver- 

standige ontkomt er niet aan — geef 

je je maar over aan dat, wat nu eenmaal 

niet te vermijden is, spits je je lippen 

tot een fluittoon, trommel je met je 

vingertoppen, sla je met je voeten de 

maat om den allemieuwsten „Schlager" 

van A. tot Z. „mee te leven"." 

Zonder twijfel, de nieuwste Schlager 

oefent een suggestieve macht op ons 

uit. En of we nu al beweren, dat we toch 

op een zeker geestelijk niveau staan — 

of we schouderophalend mompelen van 

„idioterie", er helpt geen vader en moe- 

der aan — we moeten er aan gelooven, 

al doen we dan ook mee dwars tegen 

onze overtuiging in." 

Dat is nu zoo ongeveer de psycho- 

logie van den „Schlager". En onze stu- 

dent in de filosofie komt tot de frap- 

pante slotsom : 

„De Schlager, dat zijn wijzelf. Wijzelf 

in onze wisselende luimen, onzen be- 

lachelijken,zucht naar de laatste mode- 

uitspattingen, onze verachting voor het 

ouderwetsche." 

Tot zoover onze filosoof-in-den-dop. 

En zegt u nu eens eerlijk, heeft hij gelijk 

of niet ? 

Ik wil nu eens even voor de vuist 

eenige „Schlagers" opnoemen, te be- 

ginnen met die van een poosje geleden. 

Daar hebben we: 

„Yes, we have no bananas!" — Ge- 

inspireerd op een „jiddische" contra- 

dictie, heeft dit lid de wereld verovert!. 

„Rio Nights" — nu nóg een veel 

gevraagde mop. 

„Tea for two"'' — hoewel ik hierop 

nooit een Hollandschen tekst behoorlijk 

heb hooren zingen, is deze „thee voor 

twee" er als „koek" (bij de thee) inge- 

gaan. 

Wie herinnert zich niet „How do you 

do ?" 

Dan de geweldige oorlogs-Schlager, 

door de Tommies populair gemaakt, 

„It 's along way to Tipperary". Achter. 

buurtsche humor heeft hier de niet be- 

paald letterlijke vertaling gefantaseerd: 

Ik bin een long kwijt 

Ik hep de tering. 

Uit Spanje komt het hartveroverend 

lied „Violetera", hoewel zeer moeilijk 

van rhythme heeft het exotische element 

hier veel aan de populariteit mee- 

gewerkt. 

Dan het Fransche succes „Valencia". 

Hoe heerlijk konden ze het fijne chan- 

son, door Mistinguette in Parijs met 

onweerstaanbare charme gelanceerd, 

hier langs de straten brullen: 

Vaalensiaa I! I 

Appelesiene vier om een duppie 

Zoek maar uitlll 

In deze periode van „Hoch-Konjunktur" 

komen uit Duitschland de volgende 

onsterfelijke meesterwerken: 

„Wo sind deine Haare 

August, August?" 

Met welk een wellust wierp men zich 

op dit voor haardeskundigen gemakkelijk 

op te lossen probleem I 

In Holland wordt terzelfder tijd het 

epos geboren — ik meen, dat Armand 

Haagman hiervan de geestelijke vader is: 

„Sussie, wil ik jou eens wat vertellen ?" 

En daar iedereen met het „Sussie" 

meeleefde en de tragiek, die zelfs straatsteenen 

bewoog, een dankbaar object 

/ 

- 10 - 

^ 

WEP 

vormde voor het edele gilde van straat- 

zangers en bedelaars, werden ettelijke 

tienduizenden exemplaren in evenzooveel 

graag-geofferde dubbeltjes omgezet. 

Van meer recenten datum en aan- 

sluitend aan het jazz-karakter van dessen 

tijd staan daar als lichtende toortsen 

langs het duistere pad naar den roem: 

Ramona; " - 

Constantinopel; 

"Ice-cream; 

Trink Brüderlein trink; 

All by yourself in the moonlight; 

Wenn der weisse Flieder; 

Heb meelij, Jet; 

Ich küsse Ihre Hand. Etc., etc., etc. 

Ach, er zijn nog wat simpele liedjes, 

die van iets zingen, dat wat dieper onder 

het oppervlak zit verborgen, melodieën, 

die wat zoet vloeiend zijn en niet zoo 

erg schreeuwen, maar die spelen geen 

beduidende rol. 

Wie uwer heeft er zoo en passant 

wel eens gehoord van: 

„Wien, sterbende Märchenstadt" van 

Heimann Leopoldi... Onbekend wa't ? 

„Moonlight oh the Ganges ..." Heele- 

maal riiel populair. 

„Cairo ..." Van Horatio Nichols. 

„Im Prater blühen wieder die 

Bäume ..." Ja juist, van Robert Stolz. 

Ach 200... tóch wel eens van ere- 

hoord ? e 

„Nur ein Hauch Parfum", ,„Du sollst 

der Kaiser meiner Seele sein". 

Nu ja en nog enkele andere. Nee, 

zij hebben niet de pretentie „Schlagers" 

te zijn. Ze zijn wat op den achtergrond 

gedrongen, overschreeuwd op de markt 

door handiger kooplui. 

„Zoek maar uit en haal maar uit 

Koopies hale en cente bieëlll" 

Bonte lappen, schelle kleuren, 

Schreeuwers, die de ziel verscheuren! 

Wat niet mee brult, gaat verloren. 

Niet geschikt voor grove ooren. 

't Is de tyd. de nieuwe leuze 

Doen of niet. er bluft geen keuze 

O. moderne fakkeldragers 

SchrVf dan — schrUf dan 

GEEFT ON3 SCHLÄGERSII 

CHEF VAN DIJK. 

EAU DE (OLOCNE 

ANCELO 

MARIE FARINA 

CM der oudfée ep bede/nerten 

OVERAL VeRKR'JCBAAR 

BE HEILIGE BERG 

MEDEWERKENDEN: 

De danseres Dioiima Leni Riefenstahl 

De Vriend .... Z-OUJS Trenker 

Vigo Ernst Petersen 

De Moeder .... Frieda Richard 

Colli Friedrich Schneider 

De Oids Hannes Schneider 

Regie en Manuscript: Dr. ARNOLD FANCK. 

UFA-FILM. 

Be danseres Diotima danst niet om 

roem of goud te vergaren, zij 

danst, omdat de dans haar spraak 

is en zij daardoor uitdrukken kan, wat 

haar innerlijk ontroert. 

Zij danst aan het zeestrand, doch 

plots ontwaakt in haar het verlangen 

naat de bergen; in haar verbeelding ziet 

zij hem, het ideaal harer droomen, staan- 

de op de steilste tinne van den Heiligen 

Berg en de ingeving van haar hart vol- 

gend, neemt zij afscheid van de zee. 

In een voorname winter-badplaats, 

gelegen aan den voet van indrukwek- 

kende bergreuzen, danst Diotima voor 

een uitgelezen publiek. Onder de toe- 

schouwers bevinden zich ook twee vrien- 

den, die met hart en ziel verknocht zijn 

aan de bergen. Beiden komen geheel 

onder de bekoring van Diotima's kunst. 

De oudere vriend dwaalt rond te mid- 

den der grootsche natuur en voelt zich 

daar in zijn element, doch het lot wil, 

dat ook Diotima, zich aangetrokken voe. 

lend door de stille oneindigheid, naar 

boven gaat. Bij hun ontmoeting doet 

weldra het gemeenschappelijk verlangen 

naar de hoogste hoogten der wereld een 

heilige liefde in beider hart ontvlammen. 

Doch ook Vigo, die speciaal naar zijn 

bergen getrokken is om aan de groote 

ski-races deel te nemen, ontmoet daar- 

boven Diotima en zij belooft hem een 

wensch van hem te zullen vervullen, in- 

dien hij als overwinnaar het strijdperk 

verlaat. EA Vigo wordt overwinnaar! 

Als Vigo, een kind nog, den wensch te 

kennen geeft, zijn hoofd een oogenblik 

in haar schoot te willen leggen, stemt 

zij glimlachend toe en strijkt hem met 

een moederlijk-teeder gebaar over de 

haren. Helaas is de oudere vriend, die 

den terugtocht van een hooggelegen 

top heeft ondernomen, getuige van dit 

tooneeltje en hoewel hij Vigo niet her- 

kent, doet het zien van dezen man, ge- 

VI60 

MOEDER EN ZOON 

- 11 — 

knield voor zijn Diotima, al zijn illusies 

ineenstorten. 

In zijn wilde smart vat hij het dol- 

zinnige plan op „Zijn Berg"'te bestij- 

gen, niet op de gebruikelijke manier, 

doch langs den Heiligen Noordwand, 

welke onderneming in dit jaargetijde 

met een zekeren dood kan gelijk ge- 

steld worden. Op zijn verzoek vergezelt 

zijn vriend hem ... Ondertusschen danst 

Diotima in het dal haar „Dans aan de 

Vreugde", dien zij opgedragen heeft aan 

haar geliefde. 

Een plotseling opstekende storm kluis- 

tert de koene bergbeklimmers aan een 

rotsplateau. Op een gegeven oogenblik 

verneemt de oudere vriend, dat het Vigo 

was, die geknield voor Diotima lag en 

in zijn ontzetting maakt hij een drei- 

gende beweging, die tengevolge heeft, 

dat Vigo over den rand van het plateau 

naar beneden stort. Bliksemsnel grijpt 

hij het touw en slechts met de kracht 

zijner armen kan hij zijn vriend voor 

een doodelijken val behoeden. 

Intusschen heeft men in het dal de 

beide vrienden gemist en daar geen 

enkel moedig man gevonden kan wor- 

den, die het wagen durft den berg op 

te gaan om de ski-renners, die boven 

in de hut feestvieren, te waarschuwen, 

maakt Diotima zich gereed om zelf 

dezen gevaarlijken tocht te ondernemen. 

Na ontzettende moeilijkheden en geva- 

ren te hebben overwonnen, gelukt het Q 

haar de hut te bereiken en de ski-loo- 

pers van alles op de hoogte te brengen. 

Het gevaar, dat zijzelf loopen, niet 

achtend, begeven de moedige mannen 

zich voorzien van stormfakkels op weg. 

Oneindig moeilijk is de beklimming in 

nacht en stormweer en als een nieuwe 

dag begint te gloren, ontdekken de 

redders de beide vrienden in hun be- 

narde positie. Den geheelen nacht door 

heeft de vriend Vigo vastgehouden, die 

door de hevige koude reeds lang dood- 

gevroren is; nu, als de redding nabij is, 

verlaten hem zijn krachten, waanzin 

grijpt hem aan en als de zon \)Oven de 

bergen zichtbaar wordt, breidt hij de 

armen uit naar haar licht. Stap voor 

stap nadert hij den doodelijken rand, 

nog één stap en tezamen met zijn vriend 

vindt hij een graf in zijn veelgeliefde 

bergen. 

DE VRIEND

■ mr 

^ 

Cvi 

y 

^^WB^Bi 

VOOR ONZE TUINEN 

^^^ 

ÔfT" 31 is een tuin vooral in een 

\^y groote stad een genot I De 

,:. êfde voor plant en dier kan 

er bij groot en klein door tot uiting 

komen, want hoe klein de tuin ook is 

en hoe bescheiden de middelen vaak 

zijn, die voor zijn onderhoud en ver- 

fraaiiilg kunnen worden aangewend, er 

is toch altijd wel iets moois of aardigs 

van te maken 1 Daartoe zijn vaak alleen 

wat ambitie, handigheid en smaak vol- 

doende. 

Uit den aard der" zaak zijn over het 

algemeen de stadstuinen niet groot en 

moeten we dus beginnen met die planten 

te kiezen, welke er zich het best kunnen 

ontwikkelen. Want niets stelt zoo teleur, 

als een niet-groeiende of kwijnende 

plant. Bij aanschaffing houde men dus 

terdege rekening met planten, die in 

de zon, en andere, die in de schaduw 

het best tot haar recht komen. 

Een dankbare plant, die het vrijwel 

overal doet, is de dahlia. 

Zrj stelt geen bijzonder groote 

eischen aan den voedingsbodem; zij 

mag echter niet te veel in de schaduw 

staan. Zij is geschikt voor perken in 't 

boordbed en heestergroepen. Men kan 

de dahlia zaaien, stekken en scheuren. 

Daar het nu echter al te laat is om 

die behandeling zelf ter hand te nemen, 

bestelle men liever dahliastekken bij een 

soliden kweeker. U kunt dahliastekken 

nog uitzetten tot eind Juni en krijgt 

dan in den nazomer nog prachtige bloe- 

men, mooier zelfs dan van oude knollen. 

Feitelijk maken we altijd een fout door 

te spreken van knollen. Het zijn ver- 

dikte wortels, waarbij aan den stengel de 

oogen zitten. Bij een knol (begonia, gla- 

diolus) zitten de oogen daarentegen op 

den knol. Een knol van een dahlia 

Het eerste van een serie artikelen 

voor bezitters van stadstuinen 

DE DAHLIA 

LADY AILEEN (Rose, donker-midden; hoog 40 cM.) ACME (Zalmrose; hoog 140 cM.) 

\ 

- 12 - 

^^ 

groeit alleen als er een stukje van den 

stengel aan zit met één of meer oogen. 

In de laatste jaren heeft de dahlia een 

groote ontwikkeling ondergaan. Er zijn 

nu wel vele honderden sooften, waar- 

van we slechts noemen de decoratieve-, 

pioen-, cactus-, pompon-, anemoon-, 

ster-, halskraag- en mignon-dahlia's. 

'".Eenige der mooiste decoratieve dah- 

lia's zijn de Hera (lilarose). De Schelde 

(purperrood), Ellinor Vandeveer (lila- 

rose), Champagne (chamois met lila- 

weerschijn). 

Tuin.Cactusdahlia's. 

Acme (zalmrose), Skagerak (geel). 

Rheinisches Mädel (karmijnrood met 

witte punten). 

MignondaAlia's. 

Lady Aileen (rose, donker.midden), 

l'Innocence (wit). Butterfly (geel). 

Nu de behandeling van de plantjes. 

De grond, waarin we de stekken plan- 

ten, moet krachtig en los zijn. Men 

plaatse de hooge planten ongeveer 70 

c.M. en de lage soorten -£ 40 c.M. 

van elkaar. Bij de hooge soorten late 

men één spruit tot ontwikkeling komen 

om een flinke plant te verkrijgen. Om de 

plant niet te beschadigen, plaatse men 

er dan ook tegelijkertijd de stokken bij, 

waaraan de plant later met raffia wordt 

opgebonden. De jonge plantjes moeten 

de eerste dagen goed vochtig gehouden 

worden. Als de planten ongeveer 40 

c.M. hoog zijn, verdient het aanbeveling 

om hun een flinke gift vloei- 

mest (kippen- of koemest) te geven. U 

zult dan mooie, njk^bloeiende planten 

krijgen, die een lust voor de oogen fen 

een sieraad van uw tuin zullen zijn. 

H. E. R. 

HERA (Lilarose; hoog 140 cM), 

» 

y 

DE AANKLEEDING VAN HET TOONEEL 

In het voorgaande artikel heb ik u 

uiteengezet hoe belangrijk een tooned- 

décor kan zijn, ook al is het niets meer 

dan een achtergrond waartegen ge- 

speeld wordt, en heb ik u duidelijk ge- 

maakt, dat zelfs zoo'n passieve achter- 

grond een zorg vereischt — en düs ook 

een waardeering — van even grooten 

omvang als gold 't een hoofdperso- 

nage. De tijd, dat een tooneeldécor het 

product was van een "huisschilder, die 

ook wel eens van Lodewijk den Veertien- 

de had gehoord, is voorbij. Zelfs het 

meest eenvoudige decor eischt, wil het 

aan zijn taak voldoen, de volkomen toe- 

wijding van een kunstenaar. T t Is heele- 

maal niet noodig, dat deze kunstenaar 

vóór alles schilder is. Hij kan ook archi- 

tect zijn; ja, 't is aan de belangstelling 

van de architecten voor het tooneel te 

danken, dat wij langzamerhand zijn ver- 

lost van de leelijke, platte decors met 

vogels-,, die altijd vliegen of een zon, die 

nooit verder komt, en dat daarvoor 

plastisch werk in de plaats is gekomen. 

Een Hollandsch architect, die buitenge- 

wone dingen op het gebied van tooneel- 

architectuur heeft gedaan, is b.v. Wijde- 

veldt, terwijl merkwaardig genoeg de 

prestaties van een zóó belangrijk en 

kundig decoratief kunstenaar als Roland 

Holst op een volslagen mislukking zijn 

uitgeloopen! 

Maar schilder of architect: hij. moet 

iemand zijn, die zijn kunnen aan de 

tooneelkunst ondergeschikt maakt. Want 

een decor mag geen „Nachtwacht" en 

ook geen „Stadion" worden. 

Wél kan het méér zijn dan een ach- 

teigrond; het kan een deel vormen der 

handeling en op dat gebied hebben 

vooral onze Oosterburen merkwaardige 

staaltjes laten zien. . 

Het zoogenaamde actieve decor heeft 

altijd bestaan, bijvoorbeeld in stukken, 

waarin een bepaald decor noodwendig 

is. Wat zou er van Ghéon's „Arme onder 

de Trap" terechtkomen, wanneer er op 

DOOR EDUARD VETERMAN r= 

het tooneel geen trap viel te bekennen ? 

Wat zou er met „Josef in Dothan" 

moeten gebeuren, wanneer er geen hei 

en geen put was, waar toch voortdurend 

over gesproken en voortdurend mee ge- 

speeld wordt? Wat van „Salomé" wan- 

neer er geen kerker is, om Jokanaän uit 

op te diepen? 

Nu kan men natuurlijk zeggen: de 

Chineezen gebruiken ook geen decors; 

die zetten een roeispaan overeind en 

het publiek weet dat de scène op zee 

speelt; ze zetten een tak tegen een stoel, 

en het heele auditorium ziet een bloeien- 

den boomgaard. Maar wij zijn nu een- 

maal geen Chineezen. Ons publiek is 

aan deze aanduidingen niet gewend. Men 

moet hierbij niet een opvoering als „De 

Gele Mantel" door Verkade ten bewijze 

aanhalen, dat ons publiek zich wél op 

deze manier de plaats der handeling 

kan suggereeren — want dat stuk werd 

gebracht als een experiment, waarbij 

Voorbeeld van een gestyleerd actief decor voor „Oedipos" 

ontwerp T. C. Pillartz 

men dus wist allerlei merkwaardigheden 

te zullen beleven. Het Westersche pu- 

bliek is nu eenmaal niet ingesteld op 

deze autosuggestie ... anders zou het 

tooneeldécor immers nooit zijn uitge- 

vonden ? 

Het is in de geschiedenis lang niet 

uitsluitend bij actieve tooneelarchitec- 

tuur gebleven als trappen en putten en 

kerkers. Men had hemels noodig, waar 

goden uit neerdaalden, ,of hellen, die 

duivels uitspuwden; de dikwijls zeer in- 

genieuze uitvindingen, op dat gebied 

gedaan, hebben de uitdrukking kunst- en 

vliegwerk in 't leven geroepen. Na- 

tuurlijk kon het niet bij machines alleen 

blijven: ze moesten worden opgenomen 

in het decor, en waar het decor de 

functie van de machine schijnbaar over- 

nam, werd ook hier het decor actief: 

voor het publiek immers daalde Jupiter 

dp een wolk neer, en niet op een tra- 

peze I Voor het publiek kwam Mephisto 

Voorstelling van Oedipos bij Reinhardt. (Het publiek werd hierbij onmiddellijk in de 

handeling betrokken). 

uit den grond, en niet uit een liftl Dik- 

wijls werd het decor op deze wijze zoó 

actief, dat er van het stuk bijzonder 

weinig overbleef, en zoo ontstond het 

kijkspel. Vroeger werden op de kermis- 

sen gewoonlijk van dit soort stukken ge- 

speeld, waarbij op de activiteit van het 

decor een groot deel van de voorstel- 

ling rustte. 

Maar in deze werkelijke deelname van 

het decor ligt niet in de allereerste 

plaats zijn scenische activiteit. Van veel 

grooter belang is zijn psychologische ar- 

beid. En dat is misschien wel het moei- 

lijkste van de heele tooneelarchitectuur. 

Wanneer u op reis in een hotel aan- 

komt, is het u niet onverschillig, in 

welke kamer uien u stopt. Krijgt u een 

lage kamer met weinig licht, uitziend 

op een gore binnenplaats, met een don- 

kerbruin behang en een donker plafond, 

dan zegt u: „O neen... die kamer is 

me veel te somber; daar word ik naar 

van." En als men u dan in een ruime, 

lichte kamer brengt, aan de zonzijde, 

— 15 - 

uitziend over een grooten tuin, met een 

wit plafond en een licht behangsel met 

■ 

'm

laem-motieven ... dan zegt u: „Hè ja., 

hier voel ik me prettig; dat is een aar- 

dige kamer I" 

Waarom zooveel kieskeurigheid? Als 

u wandelt hebt u geen last van het be- 

hangsel, en als u slaapt evenmin. En 

toch betaalt u liever iets meer voor de 

lichte, dan voor de donkere kamer I 

Dat komt, omdat u zich wel degelijk 

bewust bent van den invloed, dien het 

licht en de ruimte op u hebben. Tot 

het licht behooren ook de kleuren; tot 

de ruimte de afmetingen ien verhoudin- 

gen der lichamen. 

Licht en ruimte zijn twee onontbeer- 

lijke levensvoorwaarden, zonder welke 

geen mensch kan leven. Hoe meer licht 

en ruimte, des te heerlijker bloeit het 

leven uit; hoe minder licht en ruimte, 

des te meer sterft het af. 

Zoo wekken licht en ruimte op het 

tooneel den toeschouwer óp; ze maken 

hem blij en levenslustig en opgewekt; 

duisternis en benauwenis daarentegen 

maken hem somber, neerslachtig, pes- 

simistisch en ongerust. 

U voelt, hoe ruim van deze omstan- 

digheid door den tooneelarchitect ge- 

bruik kan worden gemaakt, en ook 

waar de grens loopt. In een vroolijk 

stuk moet de aankleeding vóór alles 

ruim en licht; in een somber stuk be- 

nauwd en donker zijn. Daardoor wordt 

de toeschouwer al in de stemming van 

het stuk gebracht; nog vóór er een 

woord is gesproken, wat voor de opvoe- 

ring van het hoogste belang is. Want 

juist dit opwekken van een stemming 

behoort tot het moeilijkste der tooneel- 

speelkunst en wordt slechts zéér, zéér 

zelden zonder hulpmiddelen bereikt. Het 

actieve decor is daarbij een oppermach- 

tig en feilloos middel: het werkt onbe- 

wust op de toeschouwers in en bepaalt 

hun stemming. Indertijd maakte Lens- 

velt voor Royaards' „Elektra"-opvoering 

een oranjerood Mykeensch paleis, met 

bekende Mykeensche motieven gedeco- 

reerd; op zichzelf heel mooi^ maar voor 

het doel ongeschikt, welke ongeschikt- 

heid, nog werd verhoogd door een be- 

lichting in gelijken toon, die later wel 

iets veranderde, maar toch steeds naar 

den rossigen kant overhelde. Deze at- 

róösfeer van zuiderzon gaf wel iets 

broeierigs, iets benauwends — maar 

niets van het beklemmend-noodlottige, 

waarin het stuk is gedrenkt. Het sugge- 

reerde voor. ons, misdeelde menschen 

uit een mistklimaat, een begeerenswaar- 

dige Rivièra-zon. Daarentegen wist 

Oskar Strnad in zijn monteering voor 

„Voorstad" verscheidene malen de ang- 

stige, beklemmende, benauwde en ge- 

jaagde stemming op te wekken, zooals 

bijvoorbeeld in het prachtige tafereeltje 

Door Zon Verbrande Huid, 

Doorzitten bij Wielrijden en Stuk- 

loopen van Huid en Voeten, verzacht 

gr^m^^ en geneest men met 

f^PUROL 

i.t\ tl.*t PUt Sll Doos rinn. 30-60. Wl.Afl Tub« T..l~ 80 IA ct. -. 

Bij Apoth en Drogistrn 

L2ö*> 

J 

vóór de bioscoop, met die sinistere licht- 

reclame-letters in de zwarte, dreigende 

lucht. Voorbeelden van lichten ruimte- 

overvloed en hun uitwericing op het 

publiek kan men waarnemen bij de zoo- 

genaamde apotheoses in revue's, waar 

het gansche tooneel is gevuld met kleur 

en licht en geschitter: die overvloed 

brengt de menschen in extase. In revue's 

en operettes wordt trouwens het meeste 

licht gebruikt: zij hebben dan ook vóór 

alles een vroolijk en opgewekt publiek 

noodig. 

Dat kleuren — immers onderdeden 

van het licht — eveneens van grooten 

invloed zijn, mag ik bekend achten. Het 

zou te ver voeren hier de uitwerkingen 

van kleuren tot in détails te behandelen, 

maar iedereen weet, dat rood onrustig 

is en enerveerend; dat paars ernstig en 

oranje vroolijk stemt; dat groen vrien- 

delijk en rustig werkt en bruin somber 

maakt. Denk eens, hoe vriendelijk en 

kalmeerend een groen bosch werkt; hoe 

somber daarentegen een gebeitste schuur 

is; hoe prettig en vroolijk een kar met 

sinaasappelen aandoet en hoe deftig en 

serieus een paarse japon een dame 

maakt. Terwijl rood een agressieve, op- 

gewonden stemming verwekt — men 

denke aan stierengevechten en aan i Mei I 

Ook in de toepassing der kleuren is 

de tooneelarchitect dus aan zeer nauw- 

keurige overweging gebonden. 

Maar niet minder dan al deze, 

tellen de vormen mee. 

U hebt allemaal wel eens een Lode- 

wijk XV-tafeltje gezien: zoo'n verguld 

dingetje, dat schijnt te dansen op z'n 

ranke hertepootjes I En u kent allemaal 

de oudhollandsche bolpoot-tafel met 

haar dikke blad, haar geweldig zware 

en plompe pooten en haar massiviteit. 

Deze verscheidene werkingen bren- 

gen, in gelijken aard, de vormen der 

tooneelarchitectuur teweeg. De effecten, 

die men met de lichamen of massa's 

op het tooneel kan bereiken zijn van 

denzelfden aard als die van licht en 

kleur, omdat vormen en massa's even 

sterk op ons gemoed werken. Een be- 

tonnen wolkenkrabber van drogen, 

kubus-achtigen vorm brengt den be- 

schouwer in een heel andere stemming 

dan de vriendelijke, levenslustige rococo 

van het paleis Sans-Soucil 

Deze werking der vormen heeft men 

vroeger steeds verwaarloosd; zoo kwam 

Oedipos uit een prachtigen, eleganten 

Gnekschen tempel huppelen en speelde 

men „Salomé" in een milieu van etht- 

oostersche weelde. Doch is het nu wel 

noodig, dat men zoo, met fotografische 

nauwkeurigheid, de plaats van handeling 

opbouwt? Eerstens behooren zoowel 

„Oedipos" als „Salomé" tot het genre 

dichterlijke werken, die men in een 

gestyleerde omgeving spelen moet. 

Bovendien: wanneer men Oedipos — 

ik blijf nu maar even bij dit voorbeeld 

— écht naturalistisch zou willen enscè- 

neeren, zou een mooie Grieksche tempel 

absoluut fout zijnl Want de historische 

Oedipos — als hij tenminste heeft ge- 

leefd I — was een herderskoning van een 

herdersvolk uit de eenvoudigste dagen, 

die Griekenland ooit heeft gekend: de 

dagen, dat de koningin zélf haar hemden 

spinde, héél gemoedelijk leefde met haar 

gemaal en dat de behuizingen zéér 

eenvoudig waren; voor hét meerendeel 

zelfs van hout. 

Maar Oedipos is vóór alles een treur, 

spel van het noodlot. Stap voor stap 

komt. het onverbiddelijke, dat bij den 

aanvang reeds hangt te dreigen, nader- 

bij. Het stuk begint met geklaag der 

lijdende bevolking om haar ellende en 

het eindigt met geklaag om de ellende 

van haar vorst. Hier passen geen ele- 

gante witmarmeren kolonnaden, geen 

rijk beeldhouwwerk en geen tierelantijn, 

tjes, die afleiden van de hoofdzaak. Hier 

moet het decor even streng en dreigend 

zijn als het stuk zelf, wil men, dat het 

een actief aandeel in de voorstelling 

nemen zal. 

Zooki monteering heeft b.v. de too- 

neelarchitect Pillartz ontworpen voor het 

theater in Darmstadt. Hij heeft daarbij 

volstrekt niet gedacht aan Griekenland, 

noch aan den traditioneelen blauwen 

hemel, noch aan al 't heerlijks, dat men 

er altijd van vertelt. Hij heeft hier van 

het koningspaleis een geheimzinnige, in. 

drukwekkende en benauwende blokken- 

massa gemaakt. Wij denken aan een ge. 

vangenis, aan een graftombe. Er gaat 

beklemming uit van deze massa's, die 

onder een dreigenden, somberen hemel 

staan in een diffuus licht, terwijl alleen 

de hoofdfiguren door schijnwerpers spe- 

ciaal worden bestraald. De volksmassa 

blijft in het donker, beneden, en in dat 

donker verdwijnt ook, aan het slot, de 

ongelukkige koning... > 

[Woidt vooxiiczet.) 

Voorbeeld van een naturalistisch actief decor voor „Ein besserer Herr" 

ontwerp Ed. Veterman. (Zu volgend »rtikeD 

-U- 

KARL 

BIJ DE SPIONNE THUIS 

■MIUIHimillHIH ■■■■■■"■" "■■■■■■■■■H" H ■■■■■■■■■■.■««■■■■■■MWMItl 

DE SPIONNE 

lllllllllll

Gaan we weer cakewalken? 

Indien we een bekend musicus mogen 

gelooven, is de jazz aan het verdwijnen 

en gaan we weer terug naar de oude dansen 

als polka's, walsen en cakewalks. 

Inderdaad worden we nu en dan al 

eens onthaald op ouderwetsche nummers. 

Vinden we ze aardig en zijn ze werke- 

lijk gracieuzer dan de moderne steps ? 

De cakewalk lijkt ons niet erg geschikt 

om ons op dit punt vertrouwen in te 

boezemen, al moeten we grif toegeven, 

dat de moderne wals, de two-step en vooral 

de beschaafde tango even attractief zijn 

als de dansen van de jongste generatie, 

indien men maar de moeite neemt ze goed 

te leeren ! 

Laat uw baard staan. 

We moeten weer een baard gaan dra- 

gen ! Ten minste : een bekend zakenman 

beweert, dat een baard een goed kleeding- 

stuk vormt en een sollicitant met een baard 

een groot voordeel heeft, omdat hij er veel 

.aannemelijker' uitziet en geschikter voor 

promotie lijkt ! 

Zou de werkloosheid werkelijk te wijten 

zijn aan de afwezigheid van den baard ? 

Indien dit waar was, zou het ai te mooi 

zijn, daar het .werkloosheidsvraagstuk 

dan spoedig genoeg uit de wereld zou zijn 

geholpen ! 

Suzanne Lenglen op rust. 

Suzanne Lenglen heeft in Parijs een 

flat gehuurd, die zij met haar moeder 

voor het komende seizoen heeft betrok- 

ken. Haar verloofde, Mr. Baldwin, met 

wien zij binnenkort hoopt te trouwen 

vertoeft eveneens in de Fransche hoofd- 

stad. 

Het fortuin en de roem, die haar racket 

voor haar heeft vergaard, schijnen het 

haar thans gemakkelijk te maken zich 

terug te trekken in de betrekkelijke rust 

van het huwelijksleven als de echtgenoote 

van een Amerikaan. 

Waar wij onze fantasie voor 

hebben. 

De leerlingen van een school voor blinde 

kinderen heeft men de laatste maanden 

opstellen laten maken om hun fantasie 

wat op te wekken. De meeste verhalen 

hadden buitengewone avonturen tot onder- 

werp. Hieruit meent de voorzitter van 

den Bond van Blinden te New York te 

mogen afleiden, dat „de menschen in hun 

fantasie uitdrukking zoeken voor hun 

onvervulde droomen". Vooraanstaande 

psychologen zijn het hierover met hem 

eens. 

Indien U meent HET BESTE 

«ezien te Kebben, dat er op 

filmqebied bestaat, dan heeft de 

WILTON METRO GOLDWYN 

altijd NOG BETERE FILMS 

ONS LIEDJE, 

„Een meisje van buiten" van Sam Trip 

en Henk Stuurop wordt van 21 tot 27 

Juni door het gezelschap van Paul Collin 

in het Rembrandt-Theater te Amsterdam 

gezongen. 

Water! water! 

Een dokter vertelde mij, dat de beste 

remedie tegen allerlei zomerkwaaltjes is 

veel water te drinken. 

Hijzelf drinkt minstens zes glazen per 

dag, terwijl hij overigens ieder uur vrijen 

tijd besteed om lange wandelineen te 

maken. 

Aan deze beide levensregelen schrijft 

hij zijn goede gezondheid toe, waarvan hii 

nu al jaren lang geniet. 

A thing of beauty is a joy for 

ever. 

Wij stäan er thans veel meer dan vroe- 

f e r op om mooie dingen om ons heen te 

hebben. Men lette maar eens op den „storm 

van verontwaardiging", die losbreekt, 

wanneer een mooie landweg of een typisch 

stadsbeeld door een of ander smakeloos 

reclamebord wordt ontsierd! In Lon- 

den is er thans een beweging gaande 

die artistiekere reclamebiljetten voor de 

bioscopen eischt, Men wil ze door kunste- 

naars laten ontwerpen — ook de letters 

die erop voorkomen — ten einde zeker 

te zijn een smaakvol geheel te krijgen. 

Nu de menschhefd voldoende in die rich- 

ting is opgevoed, meent men, dat het niet 

meer noodig is uitsluitend op de reclame- 

kracht van het biljet te letten. Te meer 

met, daar bewezen is, dat reclame en kunst 

zeer goed kunnen samengaan ! 

Het is te hopen, dat de beweging succes 

heeft en dat we er ook in ons land de gevol- 

gen van mogen ondervinden ! 

Een waaier voor één avond. 

De moderne waaier is bijna zoo mooi 

als een kostbaar kleinood. Gewoonlijk 

is hij gemaakt van chiffon, kant of van 

met de hand beschilderd ivoor. 

Meestal worden die, welke van kant 

of chiffon zijn gemaakt, slechts één avond 

gebruikt, hetgeen natuurlijk ook het geval 

was met den waaier van levende bloemen, 

dien ik onlangs een dame met buitenge- 

woon veel gratie zag hanteeren. 

EXCELSIOR-FILMS 

ZIJN 

PUBLIEK-FILMS 

Hoe Berlijn zijn groote 

mannen esrt. 

Men weet, dat het gemeentebestuur van 

Berlijn gemeend heeft, den bekenden 

geleerde Einstein, grondlegger van de 

beroemde relativiteitstheorie, een villa 

te moeten aanbieden. Hierover is in den 

raad intusschen zooveel te doen geweest 

en de schenking heeft zoo lang op zich 

laten wachten, dat Einstein het beter 

vond, te verklaren, dat hij het cadeau 

maar liever niet wilde aanvaarden 

Ondanks de door hem gehuldigde theo- 

rie der relativiteit schijnt zijn weigering 

absohiut te zijn. 

Vlijtige •uitvinders. 

Uitvinders blijken tot de vlijtigsten 

onder de werkers te behooren. Moest 

men de laatste jaren reeds verbaasd staan 

over 't aantal door hen gevonden nieuwig- 

heden, het jaar 1928 beteekent weer 

een record. 

Het aantal .snufjes', die voor de gramo- 

phone en andere geluidvoortbrengende 

apparaten zijn uitgevonden in dit jaar 

bedragen ongeveer het dubbele van dat 

van 1927. Hoofdzakelijk hadden de 

nieuwtjes betrekking op luidsprekers en 

sprekende films. 

Het totaal der uitvindingen over 1928 

bedroeg 38,556 of 3.087 meer dan in 1927. 

IViet-gevederde zangers. 

Gedurende de zomermaanden brengen 

tal van toeristen, die hun eigen koude 

vaderland zijn ontvlucht, een bezoek aan 

Madeira, zooals men weet het vaderland 

van de schitterend zingende kanarie- 

vogels. Verscheidene van hen hebben 

kanaries mee naar hun huis genomen 

zeldzame zangers. Maar in hun nieuwe 

thuis zingen de „zangers" niet. Dit komt, 

omdat zij het niet kunnen! Toen zij ver- 

kocht werden, waren zij het dan ook niet 

die zongen, doch de kooplieden, die fluit- 

jes m hun mond hadden ! 

De ..natte katten"-mode. 

Voor het komende seizoen hebben de 

kappers — en misschien ook wel de dames 

— eemge zeer bijzondere kapsels bedacht 

Sluike lokken komen in de mode en 

ofschoon het onbehoorlijk kan schijnen 

haar, die deze mode volgen, te beschrijven 

als „natte katten", hebben ze er toch 

veel overeenkomst mee. (Men begrijpe 

goed: meer met het natte, dan met de 

katten ! !) Men heeft reeds een speciaal 

preparaat bedacht, waarmee men droge 

haren eruit doet zien alsof ze nat en 

vettig waren ! 

J NV. kl.hHDimUKhkll L 

'OldBond srrcer' 

DAMES- F.N HEERENKLF.EDING 

NAAR MAAT 

LEIDSCHKSTRAAT 19 

TPIPRXIN ? 1 6 } . 

'l 

VERBODEN TOEGANG 

C B Universal-Comedie in 6 aden met 

Patsy Ruth Miller en Qlenn Tryon 

GLENN TRYON ALS DICK DE SPEURDER 

Bick Henshaw was dorps-affiche-plakker in Moe- 

rasdorp en tevens detective bij de Detectiveschool 

E.M.O. (Elk Misdrijf Opgelost).^ 

Mara Di Lion was op weg naar New York om daar 

een van haar nieuwste films te zien, toen zij m Moeras- 

dorp door Dick werd, aangereden. Natuurlijk herkent 

hij haar direct. Zij kan^ nu niet verder en Dxck biedt 

haar aan, haar naar het station te brengen. Mara scheld 

Dick echter voor een boerenkinkel uit en zegt, dat zij 

niet in zijn vehikel wil rijden. Als haar jüweelen echter 

worden gestolen, laat Dick deze kans met voorbijgaan 

en vertrekt direct naar Mara, welke intusschen persoonlijk 

in New York optreedt. Mara ontvangt een anomemen 

brief, waarin verklaard wordt, hoe zij de jüweelen terug 

kan krijgen. Zij moet dan naar het ^W^Cató 

gaan met $ 25.000.-, waar om twaalf uur de lichten 

tullen uitgaan, waardoor een aapmensch het ge^ in 

ontvangst nemen en zij de ] uwee i en , t€I }f, ^J' 

gen kan. Dick biedt zijn hulp aan, doch als hono- 

rarium moet hij honderd kussen hebben, als hy de 

jüweelen terugbrengt. Dick zegt haar £ ewoo I}. naar J«* 

café te gaan %n alles aan hem over te laten. D^ avond 

geschiedt dit dan ook en het wordt bekend gemaakt, dat 

er onder de aanwezigen een beroemde filmster is. lê 

aapmensch wordt ondertusschen door Dick onderhanden 

genomen en tegen den grond geslagen. Dick trekt nu 

rijn kleeren aan. De aangevallene komt echter weer !>. 

als Dick het geld reeds in handen heeft en de hst 

schijnt een fiasco te worden. De boef gaat «P D/ckJoe 

en wil hem het geld ontnemen, doch juist op het goede 

moment'komt de politie binnen. Dick gaat nu zoo vlug moge- 

lijk naar Mara om zijn belooning te halen^ Mara vindt 

echter, dat het geen dien is om Dick direct zijn belooning 

te g^ven, doch lij wil het wel op afbetaling doen, hetgeen 

Dick gretig accepteert. 

i"^^^" 

HULA, DE DOLLE MAAGD 

Een Paramount Film, geregisseerd door Victor Fleming 

In de hoofdrollen: Clara Bow en Clive Brook. 

1 

CLIVE BROOK EN CLARA BOW 

Hula" Calhoun, zoo genoemd om haar vaardigheid 

in het uitvoeren van den beroemden 

dans, is een echte -dochter van Hawaii. 

Zij is opgegroeid tot een echt natuurkind, meer thuis 

op het water of op een paard dan in een dansjurk. Iedereen 

houdt van haar - een heftig, levendig schepseltje. 

Onder hen, die haar liefhebben, is ook Harry Dehan, 

wiens liefhebberij echter meer uitgaat naar de tuitjes 

van Hula's vader dan naar haar eenvoudige leefwijze. 

Wanneer de zaken zoo staan, arriveert plotseling 

Anthony Haldane, een jong Engelsch ingenieur, om de 

leiding te nemen bij de constructie van een dam op de 

plantage der Calhouns. Het is een geval van hef de op 

het eerste gezicht. Een zekere Mevrouw Bane echter, 

aangetrokken tot den knappen ingenieur, tracht hem te 

behagen, en Hula stuit steeds op nieuwe moeilijkheden. 

Anthony bekent haar echter zijn liefde, gaat dan evenwel 

plotseling heen en. negeert het meisje verder volkomen. 

Gedurende de volgende maanden gaat de constructie 

van den dam verder, evenals Hula's Jacjit op Anthony. 

Hii "houdt zich echter van haar verwijderd, omdat hij 

getrouwd is en zijn vrouw niet wü scheiden, zoodat 

hij het meisje niet trouwen kan. 

Na heel wat verwikkehngen verschijnt op een dag 

plotseling Mevrouw Haldane, die zich nu van haar man 

wil laten scheiden. Door opmerkingen van Mevrouw 

Bane begrijpt zij, dat Anthony zeer rijk zal zijn zoodra 

de dam voltooid is, waarom zij op haar besluit terugko-mt 

en niets meer van een scheiding weten wü. Door een hst 

laat Hula het echter voorkomen alsof de dam op den 

dag, dat hij voltooid is, door dynamiet wordt opgeblazen. 

Nu Anthony's vrouw meent, dat het uitzicht op het geld 

is verdwenen, stemt zij in een scheiding toe. Dan blijkt 

evenwel, dat Hula niet den dam, maar slechts een berg 

heeft laten springen om Anthony te knjgen. 

' i

mm- 

i"i" 

HI RISCHE MISDADEN 

DE ONTHOOFDING VAN KONING KAREL I VAN ENGELAND 

'arel I, die van 1625—49 over 

Engeland regeerde, was evenals 

zijn vader Jacob I diep 

>,. , „xj.. .,,., doordrongen van het „droit 

fcSMl dlvin Op de tribunes verdrong zich een groote en dat zij hebben te gehoorzamen aan 

menigte publiek. De president gaf order 

de wet, waarin woordelijk 'en deugdelijk 

de namen af te lezen van hen, waaruit staat, dat de koning niet kan falen! 

het gerechtshof in feite bestond. Toen de 

" (goddelijk recht) der 

Ik zal mij hierop echter niet beroepen, 

naam van generaal Fairfax werd opgevorsten, 

waardoor hij een 

stagen en hardnekkigen .^ .. 

lezen, riep iemand van de publieke trien 

ik zal mijn gedragingen door duidelijke 

strijd voerde 

verklaringen rechtvaardigen, indien men 

bune : „Fairfax is veel te verstandig om 

met het parlement, dat evemeensêen 

mij er op een andere wijze toe uitnoodigt 

bij deze lage comedie hier tegenwoordig 

zeer hoogen dunk van zijn rechten had. te willen zijn !" 

en ik zal dan aan de heele wereld bewijzen, 

Ofschoon het er eerst den schijn van had, 

dat de oorlog, dien ik heb gevoerd, recht- 

De opwinding, die in de zaal door deze 

dat Karel aan ói-. eischen der toenmalige 

vaardig en slechts om mij te verdedigen 

woorden ontstond, werd spoedig bezwovolksvertegenwoordiging 

wilde toegeven 

was I" 

ren, maar toen de griffier opdracht kreeg 

(1628), bedacht hij zich later weer, met 

de acte van beschuldiging voor te lezen en 

het gevolg, dat koning eri parlement weldra 

hij de zinsnede „In naam van het Engelopnieuw 

als verklaarde vijanden, die sche Volk" uitsprak, riep dezelfde stem 

een strijd op leven en dood te voeren hebvan 

de publieke tribune : „Neen ! Neen ! 

ben, tegenover elkaar stonden. Het parle- 

Het is nog niet eens in naam van een tiende 

ment wist het volk tegen den koning op deel van het Engelsche Volk !" 

te zetten en na een ongelukkigen met de 

Na deze woorden ontstond er zoo'n 

Schotten gevoerden oorlog besloot het heftige beweging in de zaal, dat de offide 

koninklijke macht aan zich te trekken.' 

cier, die de wacht commandeerde, bevel 

Hierdoor kwam het tot een burgeroorlog. 

gaf op de tribunes te schieten. Dit bevel 

De aanhangers van den koning werden werd echter niet uitgevoerd, maar men 

door het parlementsleger verslagen (1644 bezette de tribunes en hoorde, dat het 

en 1645) en Karel zocht zijn toevlucht in 

milady Fairfax, echtgenoote van den 

Schotland. De Schotten leverden hem generaal was, die de kreten had geslaakt 

echter voor £ 400.000.— uit aan het 

Hoewel van hooge geboorte, had zij zich 

Engelsche parlement, dat den koning 

geërgerd aan het gedrag van den koning 

nu tot een schijnkoning wilde maken. en zijn raadsleden, en had zij haar man 

Hiertegen verzette zich een gedeelte weten te bewegen partij tegen den koning 

der volksvertegenwoordiging (Cromwell en te kiezen. Weldra had zij echter gezien, 

het leger !) en dit joeg hun tegenstanders 

tot welke consequenties haar gedrag leidde 

eenvoudig uit het parlement. Wat er nu 

en was zij van opinie veranderd. Blijkbaar 

nog van deze volksvertegenwoordiging heeft zij hiervan in het openbaar getuigenis 

overbleef deed Karel, die zich te Windsor 

willen afleggen. Toen de soldaten zich 

ophield, gevangen nemen en benoemde een 

toegang tot haar plaats hadden gebaand, 

buitengewone rechtbank om zijn „zaak" 

te onderzoeken. 

was zij evenwel reeds verdwenen 

Intusschen was de koning voor de balie 

De man, die belast werd met de taak, verschenen ; hij was kalm en gedroeg zich 

den koning gevangen te nemen en hem 

met de waardigheid, welke hij steeds had 

naar Londen te brengen, was een zekere 

betoond, zelfs in de moeilijkste omstan- 

Harrison, de zoon van een slager, die het 

digheden. Dat zijn gezondheid had geletot 

den rang van kolonel had gebracht. den, was duidelijk te zien, maar zijn blik 

Voor den koning, die zoozeer overtuigd 

had mets verloren van de levendigheid en 

was van zijn „goddelijk recht" wèl een 

het vernuft, die er steeds uit spraken. 

vernedering, dat hij als gevangene achter 

De Openbaar Aanklager las de beschuleen 

man uit het volk, die als triumfator diging voor: Karel Stuart, die tot den 

zijn entree maakte, binnen zijn eigen 

hoofdstad gevoerd werd ! 

troon van Engeland was geroepen en in 

wien het volk een onbegrensd vertrou- 

Na geruimen tijd pas kwam het bijwen 

had gesteld, had getracht een absolute 

zondere gerechtshof bijeen. Het had fei- regeering te vestigen. Om hiertoe te geratelijk 

samengesteld moeten zijn uit hon- ken had hij als een verrader den oorlog 

derd drie en dertig personen, maar het was 

verklaard aan het parlement, dat zijn 

met mogelijk geweest er meer dan zevenvolk 

vertegenwoordigde en op grond hiertig 

bij elkaar te krijgen. Cromwell en 

van werd hij beschuldigd van doodslag 

Harrison maakten er o.a. deel van uit, 

en verklaard tot een onverzoenlijken 

terwijl als president fungeerde Braskow. vijand der natie. 

Coke, bijgestaan door drie secretarissen, „Karel Stuart," vroeg de president 

nam het ambt van Openbaar Aanklager 

op zich. 

hem hierop, „wat hebt gij te antwoorden?" 

Met een krachtige stem, doch kalm en 

Hoewel de rechters minder in aantal beheerscht, verweerde de koning zich: 

waren dan zij hadden moeten zijn, beant- 

„Ik kan de autoriteit noch de rechtswoordde 

de aanblik der vergadering toch 

bevoegdheid erkennen van 't Hof,waarvoor 

aan de belangrijkheid van de debatten, men mij heeft gedwongen te verschijnen. 

die gevoerd zouden worden : deze mannen Krachtens mijn geboorte ben ik u aller 

waren ten slotte toch, door welke gevoelens koning en al mijn onderdanen bij elkaar 

en hartstochten zij overigens ook werden kunnen niet het recht hebben mij te beoorgedreven, 

niets minder dan de vertegen- deelen. Meer dan eens heb ik mijn leven 

woordigers van een groot volk, die bijeengewaagd 

voor de verdediging van de vrijgekomen 

waren om hun koning te veroor-'' heid en de fundamenteele rechten van het 

deelen, hun hoogsten gebieder, die be-' koninkrijk en ik ben nog bereid met mijn 

schuldigd werd het vertrouwen van het bloed deze kostbare rechten te bezegelen. 

volk te hebben misbruikt en de wetten te Maar laten zij, die hier nu bijeengekomen 

hebben geschonden, waaraan hij zich juist zijn om mij te veroordeelen, niet vergeten, 

als eerste dienaar had moeten onderwerpen. dat zij als mijn onderdanen zijn gieboren 

6 

Het is duidelijk, dat dergelijke woorden 

bij de mannen, die voor hem zaten als 

zijn rechters, geen succes konden hebben. 

Hier botsten twee politieke overtuigingen, 

die slechts gevoed werden door egoïstische 

neigingen aan beide kanten, tegen 

elkander en wie de tnacht had, zou overwinnaar 

blijven: in dit geval het parlement, 

dat zich min of meer juist als de 

vertegenwoordiger van het volk opwierp. 

Karel zelf gaf blijk dit te beseffen, toen 

de soldaten, aangemoedigd door hun 

chefs, uitriepen: „Ter dood met den 

konmg!" 

„Ongelukkigen!"-zei Karel tegen hen 

die het dichtst bij hem stonden, „als 

ik wat geld bij me had, zoudt ge deze 

kreten tegen uw aanvoerders uitroepen I" 

Toen hij na de zitting uit de zaal werd 

weggeleid, spuwden en sloegen eenige 

soldaten hem in het gelaat ; hij verdroeg 

EEN M3BÏSJ3Q VAN BOÏTBN 

WOORDEN VAN SAM TRIP 

^m 

Intro dudte. To xtrat.Tempo. 

s? È 

i 

^ 

fe ^ 

■ > p X 

ad lib.. 

^ ^ ^1 J p i^î 

deer.ne, Die cjr**$wou,£ditnäie.neninde ètxd-, 

^ M r I 

§ j i 3 E 

s ^ ^ 

P 

■ 

MUZIEK VAN HENK STUUROP 

^^ ^ 

Trien.tjewxSeenMe.ve boe. ren 

i s p 

J J 'J. J, LJ j ^^ 

Ä 

^ 

^ 

^ 

!■ r r ^ J „H^ 

ZjjkwMntcen te. rechtineenta,. 

1 

Ê Ê 

ÜÜÜÜ 

5 m I i Il ' Ml, ! , I || 

w«er.He, ViOar me« zo^nxt.trxc.tïenooJfy waJia hxä. h tovlile kan..te« kv^meM^ 

OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN 

..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONK, 

HET WARE TROPEN-INSTRUMENT I 

ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ- 

N.V. WILLEM SPRENGER'S GRAMOPHQNë-HANDEL 

PASSAGE 46, L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG 

STEEDS HET NIEUWSTE f STEEDS HET BESTE f 

GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN 

- 20 - 

. 

(n^-Fp j g E m s^ _ J iu J J ^^m 

TTaarim e'e« ZM" t* v r^. -. gen, Tan zei Trien.tje: vriend. 

;^^ 

i'lljjijijjM I 

HÓu-.Sïii wünlet vxndieti>êr.U.n. tgn.tja. 

II. J J F I 'f. Mill I ' I ' 'II, 

ir I~ 1; UTUIZÂ U^XUWAHA* r^Ät heb.ben wii aeenver. .ïtAnd'. 

on .äerdebä,nä,MaJirvxnäe re/Jt heb.benvvij êeM ver. .dUMd 

I ! n H iI g 

a r AI 

>.h* 

^ 

Trientje was een lieve boerendeerne. 

Die graag wou gaan dienen in de stad; 

Zij kwam toen terecht in een taveerne. 

Waar men zoo'n attractie noodig had. 

Van alle kanten kwamen de klanten; 

Trientje bracht den loop nu weer in dat huis; 

Maar als een klant het durfde wagen. 

Haar om een zoen te vragen'. 

Dan zei Trientje: „Vriend, 

Je bent hier abuis. .f. 

REFREIN: 

Want bij ons buiten, bij ons op het land. 

Houden wij niet van die toerlantijntjes 

Wel van een grapje, zoo onder de hand. 

Maar van de rest hebben wij geen verstand." 

^ 

^^ 

CKV f/b. 

S i€ P^ 

Bij die klanten was er ook een jonker. 

Die dolgraag een kansje wagen wou. 

Hij kwam meestal tusschen licht en donker. 

Want dan at de hospes met z'n vrouw. 

Eens bood hij Trientje een gouden tientje 

Voor één zoen, maar zij ging daar niet op in. 

En zonder zich nog te bezinnen 

Riep zij direct naar binnen: 

„Baas, er is een klant 

Hier voor de bazin. 

REFREIN: 

Want bij ons buiten, bij ons op het land 


Wel van een grapje, zoo onder de hand. 

Maar van de rest hebben wij geen verstand." 

21 

^^^^ 

m m 

r r 

? 

Wel va« een gra|3.j^ 2^^ 

^^ 

Ö-Ä 

ÂÉ 

•" Ät^tnd/ 

¥" ^ 

«— •" 

^^s 

K ^ 

„Trientje," zei de baas op zeek'rèn morgen, 

„Jij bent hier in de stad nog niet gewend, 

'k Wil je graag het dubb'le weekloon geven. 

Als je maar wat lief en aardig bent!" 

•En blozend zweeg ze, maar plots'ling kreeg ze 

In haar boerenhoofdje een goed idee: 

Ze ging naar boven zich verkleeden, 

Kwam weldra weer beneden. 

En zei: „Baas, saluutI 

Ik doe niet meer mee. 

REFREIN: 

'kGa weer naar huis. Bij ons op het land, 


'k Heb wel een* vryer daar aan de hand. 

Maar van de rest heb ik toch geen verstand." 

/ 

O

.'■»!•: •V'-,,,:. 

HET CHOCOLADE-POPJE 

In het zonnige Cannes zitten twee 

vrienden op het terras van het 

Casino,. Paul Normand, een voor- 

beeldig ambtenaar van Armenzorg en 

Féhcien Bédarride, een schilder met 

een uitstekende reputatie ... voor wel- 

bespraaktheid. De laatste is vergezeld 

van zijn vrouwtje Rosette. 

Paul Normand, die met vacantie is, 

kwam naar Cannes bm een bezoek te 

brengen aan zijn verloofde, de dochter 

van zijn chef, mijnheer Mingassol, 

onder-directeur van Armenzorg. Florisse, 

Paui's verloofde, is een ingetogen en 

oer-degelijk meisje, dat door haar 

naïveteit Bédarride tot vertwijfeling 

brengt. En hij zegt dit zijn vriend! 

Juist verlaat èen prachtig jacht de 

reede van Cannes; het behoort aan 

den njken chocolade-fabrikant Lapistolle, 

wiens dochter Benjamine de bijnaam 

werd gegeven van „Het Chocolade- 

popje". 

Benjamine is het lievelingetje van 

haar vader en krijgt van hem in alles 

haar zin. Zij is reeds eenigen tijd ver- 

loofd met graaf Hector de Pavesac, 

die door een huwelijk met het schat- 

rijke meisje zijn financieelen ondergang 

tracht te ontgaan. Bédarride wijst Paul 

op het verschil tusschen Benjamine en 

Florisse.... 

Op zekeren avond krijgt Benjamine 

het in haar hoofdje alleen met haar 

chauffeur een grooten autotocht te gaan 

maken. Midden in den nacht worden 

zij door bandenpech overvallen. Er is 

slechts één huis in de buurt. Het is 

het „buitenverblijf" van Paul Normand, 

dat hij van een ouden oom erfde en 

waar hij nu zijn vacantie doorbrengt 

met Bédarride en diens vrouw. 

Benjamine stelt zich aan Paul voor 

als het „Chocolade-popje" en verzoekt 

hem om hulp. Die wordt haar onmid- 

dellijk verleend, niet door Paul, maar 

door Bédarride, die in haar komst een 

WAAR HEB JE DEN HEELEN NACHT GEZETEN? 

ENTRE CES DEUX.... 

DOLLY DAVIS ALS BENJAMINE 

IN DE HOOFDROLLEN. 

Sen/'amine Lapistolle . . Dolly Davis 

Eduard Lapistolle haar 

_ "»*/• • Andre Nicolle 

faul Normand .... Andre Roanne 

Norisse. verloofde v. Paul Mad. Pawloff 

Eduard Mingassol, haar 

Dy? de f. •••■•• Ernest Maupain 

Bédarride. vriend v. Paul Luilz-Morat 

Rosette, diens vrouw . . Simone Mareuil 

Hector de Pavesac . . Paul Guidé 

Geregisseerd door RENÊ HERVIL 

Onder artistieke leiding van LOUIS NALPAS 

Cinéromans-Film de France der Ufa. 

-22 - 

vingerwijzing van Fortuna ziet. Daar ze 

geen reserveband hebben, wordt Ben- 

jamine gedwongen bij hen den nacht 

door te brengen. Slechts met moeüijk 

bedwongen tegenzin staat Paul haar 

zijn slaapkamer af. 

Reeds den volgenden morgen leidt 

dit verkenen van gastvrijheid tot allerlei 

complicaties. Onverwachts komen mijn- 

heer Mingassol en zijn dochter Florisse 

op bezoek. Daar ontwaart de oudeheer 

Benjamine en Rosette, die beiden in 

pyama bezig zijn het ontbijt klaar te 

maken. Ten zeerste verontwaardigd, 

verklaart hij Paui's verloving met zijn 

dochter als verbroken. 

Paul schijnt ontroostbaar en schuift 

de schuld voor zijn tegenspoed op het 

„Chocolade-popje". Als de wind ver- 

trekt hij naar Parijs om zijn chef en 

aanstaanden schoonvader de zaak uit 

te leggen en zijn vergiffenis te erlangen. 

Uok hier ontstaan echter weer allerlei 

moeilijkheden, hoofdzakelijk door Bédar- 

nde. Florisse's vader is en blijft 

woedend. 

Tevergeefs tracht Pjipa Lapistolle 

alles weer goed te maken. Ontroostbaar 

trekt Paul zich op zijn villa terug. 

Maar Bédarride is er ook nog I Als 

Benjamme, beu van alles, zich bereid 

verklaart den volgenden dag met Hector 

te trouwen, laat hij haar midden uit 

den famihekring wegroepen en bezweert 

haar, dat Paul haar werkelijk liefheeft, 

maar zich niet durft uit te spreken 

omdat zij te rijk voor hem is. Dan 

neemt Benjamine het initiatief en 

dwingt Paul haar te vragen. 

Tot Hector de Pavesac's groote spijt 

gaat het huwelijk, waar hij zoo op 

gerekend had, niet door. Benjamine 

heeft echter haar bruidsklee«ren niet 

voor niets laten maken en deze doen 

nu dienst als de uiterlijke leekenen van 

een groot geluk. 

PAPA IS MIJN GROOTSTE SCHAT 

SCHENK HAAR VERGIFFENIS I 

DE ONGENOODE GAST 

IL 

„Lord Pershore komt hier wonen, 

Jeeves, te beginnen met vannacht," zei 

ik koel. 

„Heei goed, mijnheer. Het ontbijt is 

klaar, mijnheer." 

Ik zou in mijn ontbijt gestikt zijn, 

indien ik getracht zou hebben er één 

hapje van te nemen. Dat Jeeves mij 

zijn sympathie onthield, deed de deur 

dicht! Een oogenblik dreigde ik week 

te zullen worden en hem te zeggen, 

dat hij dien hoed en die das maar 

moest wegdoen, als hij meende, dat 

ze me niet stonden, maar ik wibt my 

nog net te beheerschen. Ik verdraaide 

het om door Jeeves als een kind be- 

handeld te worden! 

Maar door al dat piekeren over 

Jeeves en over' Motty was ik in een 

beroerden geestestoestand gekomen. Hoe 

nauwkeuriger ik den toestand overwoog, 

hoe penibeler hij mij voorkwam. Ik kon 

niets beginnen. Als ik Motty eruit 

gooide, zou hij het aan zijn moeder 

schrijven en zou die het vertellen aan 

tante Agatha en ik dacht maar liever 

niet aan wat er dan zou gebeuren 

Vroeg of laat zou ik naar Engeland 

willen terugkeeren en ik wilde voor 

geen geld van de wereld, dat tante 

Agatha mij dan op de kade met een 

ezelskinnebak zou staan opwachten. Er 

zat niets anders op dan de jongen in 

huis te nemen en mij er zoo goed 

mogelijk doorheen te slaan. 

Tegen den! middag arriveerde Motty s 

bagage en spoedig daarna kwam er 

een groot pak, waarin, naar ik dacht, 

boeken zaten. Ik monterde een beetje 

op, toen ik het zag. Het was een kolos- 

saal pak en er scheen genoeg in te 

zitten om hem een jaar bezig te 

houden. Ik voelde me een beetje ge- 

riefelijker, greep mijn Broadway Special 

en zette hem op mijn hoofd, gaf de 

das met de roode stippen een rukje 

en zeilde naar buiten om een lunch te 

gaan gebruiken met een paar van de 

vrienden. Onder aangenaam gekout en 

goed brouwsel verliep de namiddag 

alleraangenaamst. Tegen diner-tijd was 

yiCTOIQE 

DOOR D'ALVAREZ 

VRIJ NAAR HET ENGEL5CH 

QN 

ik het bestaan van Motty bijna ver- 

geten. 

Ik dineerde op de club, ging daarna 

naar een schouwburg en het was niet 

vóór laat in den nacht, dat ik mijn flat 

weer bereikte. Er was geen teeken van 

Motty en ik veronderstelde, dat hij naar 

bed was gegaan. 

Het kwam mij echter verdacht vqor, 

dat het pak boeken nog steeds op 

dezelfde plaats stond en dat het touw 

er nog niet af was. Het zag er naar 

uit, alsof Motty, nadat hij zijn moeder 

naar het station had gebracht, gemeend 

had, dat de dag lang genoeg was ge- 

wccst. 

Jeeves kwam binnen met mijn gewone 

slaapmutsje. Ik zag direct aan zijn doen 

en laten, dat hij zich nog gepiqueerd 

voelde. 

„Is lord Pershore naar bed gegaan. 

Jeeves?" vroeg ik met groote gereser- 

veerdheid en zoo meer. 

„Neen mijnheer. Mijnheer is nog niet 

teruggekomen." 

„Nog niet teruggekomen? Wat be- 

doel je?" 

„Lord Pershore is een paar minuten 

over half zeven thuis geweest, heeft 

zich verkleed en is toen weer uitge- 

gaan." .. 

Op dit oogenblik hoorden wij leven 

aan de buitendeur, een soort van 

krabbelend geluid, alsof iemand trachtte 

zijn weg door het houtwerk te krabben. 

Toen opeens een smak. 

„Ga eens kijken, wat het is, Jeeves," 

zei ik. 

„Goed mijnheer." 

Hij ging naar buiten en kwam weer 

terug. 

„Als u zoo goed zou wulen zijn te 

helpen, zouden we hem geloof ik wel 

naar binnen kunnen dragen, mijnheer." 

,,Naar binnen dragen?" 

WENSCHT U OP 40-JARIOEN 

LEEFTIJD CORPULENT TE ZIJN? 

ledere vrouw behoort een slank en jeugdig 

figuur te behouden. Wacht niet tot U dik 

begint te worden — hier is een gemakkelijke 

manier om slank te blijven zonder dieet, 

medicijnen of inspannende oefeningen. 

De wetenschap heeft aangetoond, dat de 

beste methode in'den strijd tegen overtollig 

vet de „Zuurstof behandeling" is. Deze volgt 

eenvoudig het proces der natuur na, dat 

steeds in Uw lichaam plaats vindty namelijk 

de „oxydatie" of „verbranding" van over- 

tollig vét door de zuurstof, welke U verkrijgt 

door Uw longen en de poriën der huid. Wan- 

neer U niet voldoende zuurstof in Uw bloed 

krijgt, begint U corpulent te worden. 

U kunt U een voldoende hoeveelheid zuur- 

stof verzekeren door Radox-baden te nemen. 

Vraag Uw drogist een pakje Radox (dat 

zuurstof afgeeft). Opgelost in water maakt 

dit waardevolle preparaat vele malen zijn 

eigen gewicht aan zuiver zuurstofgas vrij, 

die het lichaam binnendringt door de huid- 

poriën. Resultaat: U zult steeds slank zijn 

en altijd gezond. 

23- / 

„Lord Pershore ligt voor de deur, 

mijnheer." 

Ik stpnd op en ging kijken. De man 

had gelijk. Daar lag Motty, voor de 

deur. Hij kreunde en steunde. 

„Hij heeft iets gegeten, dat hem slecht 

bekomen is," zei ik. Ik keek nog eens 

naar hem. „Jeeves! Iemand heeft hem 

vleesch te eten gegeven!" 

„Mijnheer!" 

„Hij is vegetariër, weet je. Hij moet 

een biefstuk of zooiets gegeten hebben. 

Haal een dokter!" 

,„Ik geloof niet, dat dit noodig is, 

mijnheer. Als u de beenen van mijnheer 

wilt nemen, en ik ...." 

„Lieve deugd, Jeeves! Je denkt toch 

niet dat kan niet waar zijn..." 

„Ik geloof het werkelijk, mijnheer." 

En inderdaad, hij had gelijk! Een- 

maal op het rechte spoor, kon men 

zich niet meer vergissen. Motty was 

hèèl ver weg. Absoluut wèg. 

Het was een geweldige schok voor 

mij. 

„Je kunt toch maar nooit weten, 

Jeeves!" 

„Heel zelden tenminste, mijnheer." 

„Verwijder het oog van het gezag en 

wat gebeurt er dan?" 

„Juist, mijnheer." 

„Ik geloof, dat we hem beter naar 

binnen kunnen brengen, niet?" 

„Ja, mijnheer." 

We loodsten hem dus naar binnen 

en Jeeves bracht hem naar bed en ik 

stak een sigaret op en overdacht de 

zaak. Het kwam me voor, dat ik in een 

moeilijk parket was geraakt. 

Den volgenden morgen, nadat ik een 

kop thee had gedronken, ging ik naar 

Motty's kamer om een onderzoek in 

te stellen. 

Ik verwachtte natuurlijk een wrak 

te zullen vinden, maar daar was 

hij, zittend in zijn bed en bladerend 

in een magazine. 

„En?" vroeg ik. 

„En?" vroeg hij. 

„Nou, en?" vroeg ik weer. 

„Nou, en?" vroeg hij weer. 

Ik vond het nogal moeilijk om op 

JIEG.. 

PßlED 

UCT(OMI5CME 

DAN ö PAAR

die manier met de conversatie door 

te gaan. 

»Hoe voel je je vanmorgen ?" vroeg ik 

»Als een hoentje," antwoordde Motty. 

opgeruimd en met stralende oogen. „Dié 

bediende van je - Jeeves, wiet je -! 

kelif^ r 7f U2 £ eilt Ik h d een verschrik- 

kelijke hoofdpjn en hij bracht me een 

gias met een afschuwelijk goedje 

enn en dat heeft me Ineens _ 

m één teug, kan ik wel zeggen — 

een ander mensch gemaakt. Hij zei 

dat hij het zelf uitgevonden had. Ifc 

moet eens met, dien knaap spreken. 

te ziV' Jnt Tm} 0P de du " ende i1 

Ik kon niet gelooven, dat dat dezelfde 

jongen was, die den vorigen ochtend 

op den knop van zijn wandelstok had, 

zitten zuigen. 

»Je hebt zeker gisterenavond iets gegeten, 

wat je niet goed bekomen is?" 

vroeg ik, hem eèn kans gevend om 

9 SC on te was 

Ü ï? schen als hij dit 

wilde. Maar dat wilde hij tot geen 

enkelen prijs. " ^ 

»Neen," antwoordde hij flink Ik 

at mets, wat niet goed is. Ik heb alleen 

te veel gedronken. Vèèl te veel. En 

wat meer xs, ik ga het weer doen. Ik 

ga het lederen avond doen. Als ie me 

ooit volkomen nuchter ziet, ouwe jongen, 

zei hij met-iets van verrukkine 

"»«J? oogen ' » tik me dan op mijn 

ltïï de \ ^ dat we dat niet afgi- 

Ä^ h v bben en . * zal mi J n excwiB 

maicen en het verzuim direct herstellen " 

»Ja maar, en ik dan?" 

»Jij?" 

.»Ja. /fc ben, om het zoo eens te 

zeggen, verantwoordelijk voor je. Althans 

tot op zekere hoogte. En als je doet. 

wat je je voorneemt, kom ik er leelijk 

tusschen te zitten." - J 

j,Hoor eens, ik kan me met jouw zorgen 

met bemoeien. Dat zou gelijk staan 

wnL^ 1J V lgen ,,. v . oc ^ d * "JV antwoordde 

Motty flink. „Luister naar mij, 

puwè jongen: dit is de eerste keer 

in mijn leven, dat ik de kans krijg te 

gemeten van de genoegens, die een 

groote stad biedt. En wat is het nm 

van genoegens, als men er geen eebrudc 

van maakt? De groote steden 

zouden er bovendien ontmoedigd door 

worden. En dan: myn moeder heeft 

me .gezegd mijn oogen open te houden 

en indrukken te verzamelen." 

Ik zat op den rand van zijn bed en 

voelde mij als boven een afgrond. 

»Ik begrijp heel goed, hoe je je 

voelt, myn waarde," zei Motty troostend. 

En als mijn principes het niet 

verboden, zou ik mijn besluit terwille 

van jou opgeven! Maar plicht bovenal! 

Dit is de eerste keer, dat ik alleen 

uit ben en ik zal ervan profiteeren. We 

zijn maar eens jong. Geniet daarom 

BEZOEKT HExj 

LUXOR 

PALAST 

TE ROTTERDAM LMJ 

van de jeugd I Tralala I Wat zeg jij nou ?" 

MU? ^ et wat te «ggen. 

„Mijn heele leven lang, ouwe ionsen " 

e£Ä M ^ y ' " heb ^ «A"'" 

ffT 11 ^?"^ voorvaderlijk huis in 

Much Mtddlefield, in Shropshire, en 

^ S l e î.^PS 6810 * 6 « hebt gezeten in 

Much Middlefield. Shropshire, weet je 

met wat opgesloten zitten is. De eenige 

er1ÄH d w We d . aar hebben ' is Ss 

tLif^ b ^5? t 1S 0 P sla P e n in de 

kerk. Daar praten we dan vijf weken 

?m g ,n OV M r n % 5 ? eb nu éé * m ^ d 

om m New York door te brengen en 

ik wil een collectie herinnering«! verzamden, 

waarop ik in de langl winteravonden 

kan teren. Dit is mijn eenige 

r 

flODE- 

IEUWIG, 

MEDEN 

- 24 - 

kans om een verleden bij elkaar te 

knjgen en ik zal er gebruik van maken, 

tn vertel me nu eens kerel, als man 

tegenover man, hoe ik iA conTa« 

moet komen met dien Jeeves ? Moet ie 

daarvoor bellen of roepen? Ik zouTraag 

Sbem" tVerSteikertje Van hem *W 

Ik had een vaag idee, dat als ik een 

beetje m Motty's gezelschap bleef, ik 

hem wei wat zou kunnen remmen en 

SU al 1l1 be t war e een domper op 

zijn vroohjkheid zou kunnen zette£ 

fcS 2L n S n J k hem den ^«tvolgenden 

SHJT • e ^r 6 "- « ben een kalme, 

rustige jongen die wel van het goede 

der aarde houdt, doch dit op een kalme 

waardige ê wenscht te savounS 

Waarmee ik maar zeggen wü, dat ik 

^^V^y* genieting houd, 

en dat ik geloof, dat iemand zich com- 

AfïS J ndi ? n H zacht gekookte 

e^ren naar de electrische lampen gooit, 

of de tafel, waaraan je hebt fitten 

dmeeren, omkeert, juist als de kellner 

komt om af te nemen en je rustür 

wilde zitten na-genieten. vf 

Daar dit de „vermakelijkheden" waren 

bSen P ÏT ty mij den ^^ kee r d en 

ww ' • *£ samen ^ w aren, ont- 

haalde, nam ik vlug de beenen eA ver- 

dween om den avond verder kalm door 

te brengen. Intusschén kon ik de be- 

dachte maar niet van mij afzetten, dat 

uc voor zijn misdragingen verantwoor- 

dehjk was en peinsde, op welke wijze 

i ff 0 eind aan zou kunnen 

maken. Maar ik vond er niets op. S 

A^ty scheen door te gaan, zooüs hi" 

^lÂ 0nn€n i ^^ 0 P een a vond, da 

de van den schouwbui^ naar huis «Ader- 

ig 1 % ^ ? Vlak voor «^ voeten 

iets op de steenen terecht komen, dat 

tTL?« POmer ' ^ te oordeelen'naar 

te JÄ waande het „iets" neerkwak- 

nl; tl W €l Spieren m oet zijn geweest, 

«i^ 66 * maar tetod, dat de 

arS n0g net Z00 monden, misschien 

mil£„ n0g erger J Waren geworden, dan 

?l M^ ^^ n da g van Motty's komst 

te New York. Ik wist geen uitweg, en 

l a *%*** ïï e down ' waarl >y nog kwaï, 

J^ves te hebben. Dat vooral was heel 

^äi ? an was n og st€ eds in zijn 

Zéiln^Tf* k ? Ppi « over die d en dên hoed. Op zekeren morgen was ^ 

de echter zoo ontmoedigd door de geschiedenis 

met Motty, Äs moeder S 

ThSï ang meer zou wegblijven, dat 

SJ^,?

hij in een sanatorium hebben gelesen 

tegen den lijd, dat Lady Malvern terug 

„Juist, mijnheer." 

Hoe meer ik er over dacht, hoe beter 

die gevangenislucht mij voorkwam. Er 

was geen twijfel aan of gevangenis- 

~?V?? he ' eeni ße zijn geweest wat 

ten dokter Motty zou hebben voor- 

geschreven. Ik vond het niet prettig 

voor dien armen jongen, maar het ZOu 

hem goed doen, dacht ik... In ieder 

geval begon ik mij weer heel opgewekt 

en pretug te vinden. Het leven werd 

weer — zooals de dichter zegt — één 

lang moox lied... De dagen gingen 

voorbij m ongestoorde rust en kalmte. 

I oen kwam Lady Malvern terug veel 

vroeger dan we' dachten. Ik had haar 

nog in geen dagen verwacht, daar ik 

er geen notie van had gehad, hoe snel 

öe tijd was voorbijgegaan... Op 

een goeden morgen zat ze in mijn salon 

-ê zag er weer even massief uit als 

fam/T^ 661- dat ze ^ mi J n ërooten 

fauteud.^had gezeten. Het eeni|e ver- 

schil was, dat zij niet zóó erf haar 

tanden liet zien. 

„Goeden morgen," zei ik. „Dus u 

bent weer terug ?" 

„Ik ben weer terugI" 

Er was iets mats in haar stem, het- 

geen ik toeschreef aan het feit, dat zij 

nog met ontbeten had. J 

„U heeft zeker nog niet ontbeten?" 

vroeg ik. 

»Jk heb nog niet ontbeten." 

„Wilt u ontbijten?" 

„Neen, dank u." 

Er heerschte even stilte. 

„Ik ben gisterenavond al hier ge- 

2ei ze 

t^n^' maar U WaS "^ thuis '" 

„Dat spijt me erg. Heeft u een goede 

reis gehad?" * 

„Uitstekend. Dank u." 

„Alles gezien ? Niagara Falls, Yellowstone 

Park en de Grand Canyon?" 

„Ik heb heel veel gezien." 

Er was weer even een srilte. Jeeves 

begon in de kamer naast ons te dekken 

voor het ontbijt. 

„Ik 'hoop, dat Motty u geen last 

TU ^ € '; oorzaaJct > mijnheer Woester'" 

,-K» • j 11 ?". ^ a % evr aagd. wanneer 

ze het eindelijk over Motty zou krijgen. 

„Heelemaal niet. We zijn dikke vnenhad 

£ eworden - Heb ben een reuzetijd ge. 

„U is dus voortdurend bij hem ge- 

^Ja. We waren altijd samen. Des 

morgens gingen.we naar een of ander 

museum; daarna gingen we in een vege- 

tamch restaurant lunchen om des 

middags naar een concert te gaan. Na 

uf r 1 ^ gingen we naar hui s; lezen. 

We hebben een erg leuken tijd gehad. 

Jammer, dat hij nu naar Boston is 

gegaan." 

„O! Is Wilmot naar Boston?" 

„Ja. Ik had het u natuurlijk moeten 

laten weten, maar we wisten niet, waar 

u was. — Ja, Motty is naar Boston." 

„Is u er zeker van?" 

„O, natuurlijkI" Ik riep Jeeves, die 

nog m de andere kamer was: „Teeves 

Lord Pershore is toch niet van ge- 

dachten veranderd en is toch naar 

Boston gegaan?" 

„Ja mijnheer, hij is naar Boston." 

■ 

"^ f wel ' dat & & eli Jk had." 

„Maar hoe verklaart u me dan, mijn- 

■L W . ooster ' dat toen ik gisteren- 

middag in de gevangenis op BlackweU 

island kwam, om materiaal voor mijn 

boek te verzamelen, ik daar mijn armen 

Motty zag, gekleed in een gestreept 

pak, zittend bij een hoop steenen met 

een hamer in zijn hand?" 

Ik liet mijn hersens koortsachtig snel 

werken om wat te kunnen zeggen, maar 

slaagde er niet in. Mijn hersens 

waren gesmolten boter. 

„Dat is dus de manier, waarop u op 

mijn armen jongen gelet hebt, mijnheer 

Wooster! Zoo hebt u mijn vertrouwen 

beschaamd gemaakt. Ik Het hem in uw 

hoede achter, vertrouwend, dat ik op 

u rekenen kon om hem voor het kwade 

te behoeden. Hij was onschuldig toen 

hij bij u kwam, niet bestand tegen de 

verleidingen van een groote stad. En 

u liet hem aan zijn lot over!" 

Ik had niets te zeggen. Alles wat 

ik mij duidelijk kon maken was tante 

Agatha, die naar den notaris ging, mij 

uit haar testament schrapte en daarna 

naar huis ging om den strijdbiil te 

scherpen. J 

„Dat hebt u natuurlijk met opzet 

ge..." r 

Heel in de verte sprak een stem: 

„Als ik misschien zoo vrij mag zijn u 

een en ander uit te leggen, mevrouw." 

Het was Jeeves, die nu de kamer 

was binnengekomen. Lady Malvern probeerde 

hem met een enkelen blik te 

bevriezen, maar zooiets kun je bij Teeves 

met uithalen. Hij is blik-vast. 

„Ik geloof, mevrouw, dat u mijnheer 

Wooster verkeerd hebt begrepen, en dat 

Af/ u den indruk heeft gegeven, dat 

hij in New York was, toen mijnheer 

uw zoon vertrok. Toen mijnheer Wooster 

u mededeelde, dat Lord Pershore naar 

Boston was gegaan, ging hij af op 

de lezing, die ik hem had gegeven van 

mijnheer Motty's doen en laten. Mijnheer 

Wooster was weg, naar een vriend 

buiten, en wist niets van de zaak af 

tot u hem inlichtte." 

Lady Malvern gromde. Het kon Teeves 

niets schelen. 

„Ik was bang, dat mijnheer Wooster 

bedroefd zou zijn geweest, indien hij 

de waarheid had geweten, daar hij zoo 

bijzonder op Lord Pershore is gesteld 

en zooveel moeite heeft gedaan om hem 

te amuseeren. Daarom vertelde ik hem, 

dat hij naar Boston was gegaan voor 

een bezoek. Het zou mijnheer Wooster 

misschien moeilijk zijn gevallen te gelooven, 

dat Lord Pershore vn/wUlie 

naar de gevangenis was gegaan, gedreven 

door de beste motieven, maar u, 

die hem beter kent, zult het natuurlijk 

direct begrijpen." J 

„Wat?!" riep Lady Malvern uit. 

" Ze g je, dat Lord Pershore vrijwillig 

naar de gevangenis is gegaan ?" 

„Ja, mevrouw I Ik geloof, dat uw afscheidswoorden 

een diepen indruk op 

hem hebben gemaakt. Ik heb hem vaak 

hooren praten met mijnheer Wooster 

over de mogelijkheid iets te doen om 

u te helpen bij uw studie voor uw boek 

over Amerika. Mijnheer Wooster zal mij 

toestemmen, dat Lord Pershore dikwijls 

erg bedroefd was, omdat hij u zoo weinig 

van dienst kon zijn." 

- 26 - 

_____ _. -^ 

„Juist. WarempelI Hij was vaak erg 

treurig I" riep ik uit. 6 

„Het idee om zélf een onderzoek te 

kunnen instellen naar het gevangenis- 

systeem van het land - van binnenuit 

-- kwam plotseling bij hem op. Direct 

besloot hij het door te zetten. Niets was 

m staat om hem tegen te houden." 

Lady Malvern keek naar Jeeves, toen 

naar mij, toen weer naar Jeeves. Ik zag 

ir 26 ^ eeni « en stri Jd voerde. 

„En het is toch zeker veel aanneme- 

lijker, zei Jeeves, „bij iemand met het 

karakter van Lord Pershore te veronder- 

stellen, dat hij vrijwillig naar de gevan- 

genis gmg dan daartoe gedwongen door 

een veroordeeling?" 

Lady Malvern sprong opeens op. 

„Mijnheer Wooster," zei ze ne»m 

me niet kwalijk. Ik heb u onrecht" in- 

gedaan, k had Wilmot beter moeten 

kennen. Ik had meer vertrouwen moeten 

hebben m zijn edelen, fijnen geest." 

„Natuurlijk," zei ik. 

„Uw ontbijt is klaar, mijnheer," zei 

Jeeves. ;, ~ 

Ik ging zitten en manoeuvreerde wat 

met een zacht gekookt eitje. 

c i^ eeV J^" zei ik ' "J e te* 1 een men- 

schenredder. 

„Dank u, mijnheer." 

„Als jij niet tusschenbeiden was ge- 

AS"' ZO U U \ ^goed met tante 

Agatha gebrouilleerd zijn geweest." 

„Ik geloof het ook, mijnheer." 

Ik zweeg even. Toen zei ik: „Jeeves." 

„Ja mijnheer?" 

„Die das met die roode stippen " 


„Verbrand die maar!" 

„Dank u, mijnheer." 

„En Jeeves!" 

„Ja, mijnheer?"' 

7^ ee ?? een taxi en haal me zoo'n 

White House Wonder, zooals president 

Coohdge draagt." 

„Dank u zeer, mijnheer." 

„En... Jeeves?" 


„Het is nog niet genoeg. Kan ik je 

^p.. nog er S ens a nders mee van dienst 

"J a mi J nheer - Met vijftig dollar" 

„Vijftig dollar?" 5 

„Ja mijnheer. Om een eereschuld te 

betalen. Ik ben ze schuldig aan Lord 

Pershore. 

/ " J J^ tn } v y f % dollar schuldig aan 

Lord Pershore?" B 

„Ja, mijnheer. Ik ontmoette hem toe- 

vallig op straat mijnheer, den avond 

waarop hij werd gearresteerd. Ik had er 

veel over nagedacht, wat de beste ma- 

nier zou zijn om hem voor dat onge- 

zonde leven, dat hij leidde, te behoeden. 

Hij was een beetje erg opgewonden, ik 

mag wel zeggen aangeschoten. Hij hield 

mij voor een vriend. Daarom veroor- 

loofde ik mezelf de vrijheid met hem 

te wedden om vijftig dollar, dat hij een 

voorbygaanden agent niet een klap in 

zijn gezicht durfde geven. Hij nam de 

weddenschap aan en won." 

Ik kree^ mijn portefeuille en gaf hem 

honderd dollar. 

„Neem die, Jeeves," zei hij. „Vijftig 

zijn met genoeg. Want, Jeeves ie 

je bent er één op de duizend." 

„Ik probeer steeds voldoening te 

geven, mijnheer," zei Jeeves. 

DE RUBRIEK DER DERDE MUZE 

DILETTANTEN OVER HET 

AMATEÜRTOONEEL 

Het is ongetwijfeld interessant de 

meening van vooraanstaande 

personen te vernemen, die zelf 

een min of meer belangrijke rol gespeeld 

hebben in het Amateur-Tooneel. al be- 

hoeft dit nu niet altijd een rol op de 

„planken" te zijn geweest. ., w^ 

Als persona grata bezocht ik net 

eerst den heer D. Hütter, -overbekend 

in de Amsterdamsche Amateur-Tooneel- 

wereld« ■ 

De heer Hütter was vriendelijk ge- 

noeg een interview voor „Het Week- 

blad" toe te staan en maakte het zien 

recht behaaglijk in zijn stoel achter den 

lessenaar, waar ook ondergeteekende 

met een vrieridelijk gebaar een stoei 

aangeboden werd. • 

„U bent zelf toch reeds héél lang ge; 

interesseerd in het Amateur-Tooneel? 

„Oh, ia, een 3° b f 35 i** r bea ,?f 

.reeds bestuurslid en lid van verschil- 

lende tooneelvereenigingen, waar ik zeil 

eveneens zoo nu en dan een rol ver- 

vulde als Burgess in „Candida , Sir Pa- 

trick in het „Medisch Dilemma * Le 

Chat in „Zaken zijn Zaken", enz. 

„Wat beschouwt u als de voordeelen 

van het Amateur-Tooneel?'* 

, Dat er ongetwijfeld een groote cul- 

turéele invloed van kan uitgaan als het 

maar ernstig genoeg beoefend wordt! 

Hier mankeert het nog wel eens aan. 

Persoonlijke ijdelheden spelen nog een 

te voorname rol en het mooie doel 

komt daardoor in gevaar. Wilt u een 

paar aardige, doch daarom met minder 

sprekende voorbeelden uit mijn practijk? 

Wij hadden in onzen Werkenden Knng 

een dame, die uitstekend verschillende 

dienstbodenrollen typeeren kon. Na er 

eenige met veel succes vertolkt te heb- 

ben, kreeg zij opnieuw een soortgelijke 

rol Op de volgende vergadering neemt 

plotseling haar vader het woord en zegt 

zeer kernachtig: „Mijn dochter is met 

de dienstmeid van de vereemgmg l üen 

ander typisch voorbeeld is het volgende. 

Wij speelden een costuumstuk, waarin 

een onzer dantes een hofdame-rol kreeg. 

Zij wilde echter de Markiezin spelen, 

waarop haar duidelijk gemaakt werd, 

dat zij deze zware partij nog met vervul- 

len kon. Antwoord: „Als ik geen Mar- 

kiezin kan zijn, kan ik ook geen Hot- 

dame zijnl" En deze voorvallen zijn jam- 

mer, zij demonstreeren maar al te dui- 

delijk, dat het düettantisme nooit bloeien 

kan, indien persoonlijke belangen naar 

voren geschoven worden!" 

„Wat denkt uvan fusie of samen- 

werking tusschen verschillende vereem- 

gingen, waardoor de vereenigingen veel 

stericer zouden komen te staan, artistiek 

zoowel als financieel?" 

Fusie, in de woordelijke beteekenis, 

lijkt mij uitgesloten. Ook al weer om die 

Persoonlijke belangenl Samenwerking? 

fa, ongetwijfeld. Neem enkel maar aan, 

dat er 'n Bond van Amateur-Vereenigin- 

gen, iets dergelijks als vroeger de 

BA.T.A., maar dan een betere editie, 

zou bestaan. Wat zou die niet kunnen 

HFT RF

I 

■Ov'*>: 

^. N JL N i U I9. KOOPEN? «KEN MOET IK KOOPEN? 

Om het in ons vorig artikel aange- 

haalde euvel, -namelijk een auto 

te willen koopen zonder over vol- 

doende contanten-te beschikken, te over- 

bruggen, komt in de eerste plaats in 

aanmerking het tegenwoordig meer en 

meer mgang vindende systeem van af- 

7,nt g - ?• F^^Jke * 0 waarin 

Ä S hled L'.. ls het betalen van een 

zeker bedrag bij den koop en het af- 

betalen van het resteerende gedeelte als 

regel in twaalf maandelijksche termij- 

nen Verschillende banken haästm ^ 

met het z g. financieren van den waeen 

z(x,dat de verkooper hierdoor t4en 

nsico gedekt is. 6 

Of wij het systeem kunnen aanbe- 

velen? Zeer zeker, echter onder de 

volgende, zeer uitdrukkelijke restrictie 

Koop alléén dan een auto op ter- 

Wï'i" 1 * 1 ] 611 ge voor uzelf de zeker- 

heid hebt, dat ge elke maand behoorlijk 

aan uwe verplichtingen kunt voldoen. 

Jtn reken dan tevens voor uzelf uit, 

klnrbeälen 0 ^^ 11 ^ 051611 êld 

Teneinde u in staat te stellen deze 

kosten ongeveer zelf te begrooten, laten 

wij een staatje volgen, hierbij een 

spUtsmg makende tusschen de iaar- 

lijksche van het aantal afgelegde K.M 

onafhankelijke en de per ,00 KM 

te berekenen kosten. Als voorbeeld ne- 

men we een kleine cabriolet met motor 

/12 r.K., pnjs nieuw T 2200.—. 

D.e kosten per 100 K.M. bedragen: 

i- Benzine: 10 Liter ä f o 18 

P- Liter 

2. Olie: i/4 Liter h. 

Liter 

3- Banden: y 0 (4 

+ r X J- 7 V ■ 

f 0.80 p. 

X 29.25 

Gerekend is op een ..,. le- „ 

vensduur van 18.000 K.M. 

voor de buitenbanden en 

van 36.000 K.M. voor de 

binnenbanden. De prijs van 

een buiten- en binnenband is " 

onderscheidenlijk f 29 2 q en 

ï 1.80 

4- Afschrijving op den wagen- 

Viooo (2200 — 5 X f37—) f 2.01 

Oerekend is op een tota- 

len levensduur van 100.000 

K. M. voor den auto. De 

afschrijving wordt berekend 

over den aanschaffingsprijs, 

verminderd met 5 banden = 

5 X (f29.25 -f f7.75) 

Totaal f 4.75 

De vaste jaarlijksche kosten bedragen: 

5- Verzekering f 125 — 

Deze stijgt per f 1000.— 

hoogeren aanschaffingsprijs 

van f3000.— tot f7000 — 

met f 10.— Van f7000.— 

tot f 12.000.— met f15 — 

vervolgens met f20.—. ' 

6. Wegenbelasting f 48 — 

f6.— per 100 'K.G. ge- 

wicht met een minimum van 

f48.—. 

7- Personeele belasting f 105 — 

Deze is hier berekend 

over een gemiddelde waarde 

0.20 

0.74 

van t 1500.—. De hoofd- 

som is dan 15x2 = 

*30.—. "Het aantal opcenten 

in Amsterdam bedraagt 

pl.m 250, dus de belasting' 

wordtr 30 -f (2.5 x 30) == 

j I0 5—• Bij hoogere waar- 

den stijgt het percentage van 

de hoofdsom progressief 

Buiten de groote steden is 

het aantal opcenten belang- 

njk lager. Voor geheel zake- 

lijk bedrijf is deze belasting 

ongeveer de helft. 

8 - f^/ 4 1 /2 «yo over gemid- 

deld f 1100.- f 49So 

f 327-So 

Zonder moeite kunt u nu de totaal- 

kosten bepalen. Bij een jaarlijksch ver- 

bruik van 10.000 K. M. worden deze 

^fô. 4 - 57 ^^ 57 -^^^ 

. Buil + e - n , deze b€rek ening vallen de 

reparatiekosten, aangezien deze van zeer 

veel met-vaststaande factoren afhanke- 

hjk z,jn hoofdzakelijk van al of niet 

voldoende smering, of, erger nog, on- 

oordeelkundig rijden. Ook zijn nilt ver- 

meld de stallingskosten, omdat een groot 

^rcentage rijders, vooral zij, die bui- 

ten de groote steden wonen,' een kleine 

Dij hun huis behoorende garage heb- 

ben of voor een klein maandelijksch 

(3 h ü n wa S en onderdak verschaf- 

ten Met de voorgaande gegevens echter 

kunt ge vrij nauwkeurig de kosten per 

Iff S elken auto be Palen, voorop- 

gesteld dat ge een nieuwen kwptl P 

Indien ge een gebruikten wagen 

koopt, moet in elk geval een vrij Li 

K e r r ^ edra | VOOr re P ar aties gorden 

uitgetrokken dan voor een nieuwln wa- 

gen terwijl ook het olie- en benzine- 

verbrmk in dit geval stijgt. 

OPEN TWEE-PERSOONS 

TOERWAGENTJE, AFSLUIT- 

I BAAR MET LINNEN KAP EN 

MICA RUITEN 

1 

- 28 - 

COUPÉ MET GLASAFSLUITING 

.r. afK P , r , tage ^ natu "rfijk ten zeer- 

ste afhankelijk van den toestand, waar- 

in de wagen zich bevindt. 

Welk type wagen zult ge nu koopen? 

In uw gedachten hebt ge natuurlijk 

al een wagen gekozen, die wat comfort 

e^rSL/T ^l ëaat ' geli J k staat m « 

een gezellig hoekje van uw salon, die 

de snelheid van een vliegmachine heeft 

en waarbij mooie lijnen en kleur Vet 

bednjfszuimgheid om den voorrang strij- 

den. Echter veronderstellen wij alweei, 

S £L4? ee f Ste P Iaats het bedrag, dat 

ôrdÄ 6 r01 ^ Spelen ' eerst 4** 

^tst:n 0 dT fsenoemdeeigenscha p- 

Wat de keuze van het wagentvoe 

ook grootendeels moet bepalen hte 

vraag voor welk doel schaft ge u den 

wagen aan? Om als dame teg^nwinke ' 

tl CJI kenmsse " in en buiten de stad 

te bezoeken; om als zakenman er mede 

•s7a?S met ^ gezin voornamelijk' 

s Zaterdags en 's Zondags de beslom- 

meringen van een geheele week te ver- 

geten, of om er groote buitenlandsche 

reizen mee te maken? 

me? iS IT 3 - 16 geval kunt ge volst aan 

met een kiemen tweezitter, waarvoor 

kwS ?* ? P 0ns ^^ afwisselend 

kümaat een gesloten type (coupé) of 

een cabriolet aanbevelen, welke ge i ? n 

SfS?" Va V iid in e€n 0 Pen wa- 

gentje kunt veranderen. Het grSote na- 

deel van het njden met een open wag4 

is, dat de inzittenden zeer veel hinder 

van stof en wind hebben 

Bovendien is het aantal dagen, dat 

het njden m een open wagen werkelijk 

een genoegen is, in ons land zoo gering 

dat wij iedereen bij voorkeur ein gt 

sloten wagen aanraden, waarmede bij- 

goed weer door het opendraaien der 

f^ e \ e€n bfb^^Jke ventilatie be- 

reikt kan worden. (Wordt voott&zet) 

I 

VAN KAThARINA E)USH 

Zij lunchte alleen in het schoolvertrek. 

•s Middags, toen zij verscheen bij de 

thee was de hertog bijzonder slecht 

gehumeurd. Hij wist eigenlijk niet waar- 

om hij in zulk een onaangename stem- 

ming verkeerde. Katharina, die bezig 

was met theeschenken, zag even op en 

boog in beantwoording van zijn groet. 

Hij was te zeer man van de wereld, om 

de nederige secretaresse met in het 

oogloopend onderscheid te behandelen 

en daardoor den toom van zijn beminne- 

lijke mede-gasten op haar te laden. Hij 

stelde zich dus tevreden met haar m stilte 

te beschouwen en haar kalme en rustige 

manieren te bewonderen. Sommigen der 

genoodigden schenen haar te kennen, 

en waren vriendelijk voor haar. 

Ze toonde niet het minste verlangen 

om met hem te praten. Was dit het- 

zelfde meisje, dat de vorige week met 

hem over het onderwerp „kefde haü 

geredeneerd ? . 

Haar uitingen, die toen zoo geheim- 

zinnig hadden geklonken, waren nu zeer 

begrijpelijk. Hoe fijn was haar opvat- 

ting geweest van den toestand. Hij her- 

innerde zich de uitdrukking van haar ge- 

laat, toen hij haar vroeg of ze Blissmg- 

ton kende, en ook toen ze hem gezegd 

had, dat hij de volgende week in zou 

zien, hoe noodeloos alle vragen waren 

haar betreffend! Haar rol van nede- 

rige secretaresse vervulde ze even uit- 

stekend als die van genoodigde en 

sociale evenknie. Het bracht hem m 

een onaangename verwarring, en 

plaatste hem in een valsche positie 

tegenover haar. 

Alle voordeden waren beslist aan 

haar zijde, zooah ze daar neerzat, kalm 

en waardig door dien muur van ijs om- 

geven, waarvan ze gesproken had. In 

geen jaren had hij dergelüke tegenstrij- 

dige gevoelens ondervonden. 

Hij wilde met haar praten. Hij wilde 

haar vragen wat het alles te beduiden 

had. Hij zou zoo graag haar geschiede- 

nis kennen. Weten van waar zij kwarn. 

Gwendoline d'Estaire had haar met als 

een ondergeschikte behandeld maar als 

een vriendin. Hij voelde zich eemgszins 

verlegen — hij, een man van de wereld, 

gewoon door vrouwen vergood te 

worden. . , 'u- 

Hij ging naar haar toe en zei, dat hij 

dien regen allereUendigst vond en dat 

het hoogstwaarschijnlijk morgen ook nog 

niet droog zou wezen. Hij voelde zich 

beleedigd door den fijnen, onmiddellijk 

onderdrukten glimlach, die om haar 

mond verscheen bij deze schitterend- 

geestige opmerking van hem! 

' Hij had het land aan zichzelf — wat 

deerde het hem of zij glimlachte oi 

niet? Het was toch duidelijk, dat hij 

op zijn leeftijd en in zijn positie met op 

familiären voet om kon gaan met Sera- 

phim's secretaresse. Hij was zoo ver- 

standig om weg te gaan van de thee- 

tafel en zich weer door een van het tno 

bewonderaarsters, dat te zijnen bate 

geïnviteerd was geworden, te laten om- 

spinnen, maar in zijn hart was hij woe- 

dend. Hij amuseerde zich absoluut met 

en wanneer zijn oude vriendin hem op 

die wijze aan zijn lot bleef overlaten, 

zou hij stellig niet tot Maandag blijven, 

zooals zijn plan was, maar Zondagavond 

naar de stad terugkeeren. 

Lady Garribardine zag hoe de zaken 

stonden en nam hem mee naar haar Ät- 

kamer, na de thee, toen de anderen 

bridge begonnen te spelen. 

„Mij dunkt, de vrouwen hebben veel 

varï haar bekoorlijkheden verloren. Sera. 

phim," liet des hertogs stem zich hoo- 

ren uit de diepte van een armstoel. 

„Ze zijn bijna even onontwikkeld als de 

balletdanseresjes gewoonlijk waren toen 

ik jong was. Ze bedienen zich even- 

zeer van „slang" en zijn even lawaaierig 

en vol gemaaktheid. Indien men met op 

de hoogte is van haar koeterwaalsch, 

wordt men door haar gewoonweg over- 

troefd. Ik zal mij eerst dienen te acch- 

matiseeren. Ik voel, dat ik te lang weg 

ben geweest en geen tred gehouden 

heb met de nieuwe beweging. — Ik 

snak naar rust en vrede." 

„Nonsens, Mordryn — het zal je 

goed doen wakker geschud te worden. 

Te moet mee met den stroom." 

, Maar ik heb er absoluut geen lust 

in. Waartoe? Het is wel mijn plicht 

daar anders de titel uit zou sterven. Maar 

ie zult toch stellig niet van mij verlangen, 

dat ik een, van deze bekoorlijke wezen- 

tjes, die zoo vriendelijk waren gisteren- 

avond te trachten mij in stemming te 

brengen, heden "tot mijn Hertogin zal 

maken 1 Ik had gehoopt, dat ze ten: 

minste getrouwd waren, en je zult mij 

een'sdïrik op het lijf jagen wanneer 

je mij hertellen gaat, dat enkelen harer 

weduwe zijnl" . ,. . 

„Met Blanche Montague is dit het ge- 

val'. De beide anderen verzocht ik meer, 

om je aan het moderne type te wen- 

nen. Ze moeten om zoo te zeggen een 

bres maken in je fijngevoeligheid. Wan- 

neer je geen idéé hebt op Blanche, zal 

ik den eersten keer, dat je weer hier 

komt, zorgen voor een ruime keus ge- 

schikte aanstaande hertoginnen." 

„Zullen ze even rumoerig _ zijn als 

deze „opgeworpen balletjes"?" 

„Nog meer — geen moderne vrouw 

gedraagt zich kalm en waardig. Zet dat 

idéé uit je hoofd. Ze zijn allen zoo luid- 

ruchtig, zoo kerngezond, zulke heerlijk 

verstandige, hoogst onschuldige, yroo- 

lijke kameraden. Zij kunnen met kalm 

wezen, noch zich stil houden. Er zijn 

te veel nieuwe rèvue's om besproken te 

worden. Er moet te veel golf gespeeld 

worden en nieuwe Amerikaansche ne- 

gerdansen ingestudeerd. Kom, kom, 

Mordryn. Je moet niet zoo belachelijk 

ouderwetsch wezen, — werkelijk, Blan- 

che Montague is zeer geschikt. Mon- 

tagne heeft haar goed verzorgd achter- 

\ - 29 - 

PP4Wi.'UUÄUW^M 

gelaten. Ze is pas twee en dertig ge- 

worden, laatst." 

„Maar ik vind haar stem onaange- 

naam en waarover zouden wij in de 

tusschen-akten praten?" 

„Blanche is bekend om haar nooit 

falend discours. Ze spreekt over ieder 

onderwerp, dat je wenscht — en voor 

je tijd hebt de eerste vraag te stellen, 

is ze weer over een ander bezig. Er 

bestaat bij haar geen vrees voor blijven 

stokken I" 

„Zelfs de beschrijving vermoeit me. 

Ik geef de voorkeur aan de dame door 

je beschreven als vol voorgewend senti- 

ment. Sentiment vind ik zalig, ofschoon 

ik bekennen moet, dat ik het echte pre- 

fereer." 

„Hoe dwaas van je! Het is iets, wat 

in onze dagen niet meer voorkomt. Het 

moet weer opnieuw samengesteld wor- 

den, evenals de moderne robijnen — 

een massa kleine, verbrokkelde stukjes 

door chemische kunst tot één geheel 

sanjengeperst. Een uitmuntende imitatie 

is al wat je krijgen kunt, Mordryn." 

„Ik haat alle namaak." 

„Je deedt beter mij een juiste be- 

schrijving te geven van hetgeen je 

wenscht, want, mijn arme, oude vnend, 

je schijnt niet meer bestand tegen te- 

leurstelling. Ik wensch in allen ernst 

je een tweede maal te binden en dezen 

keer beter dan te voren — vooruit dus! 

Een nauwkeurige beschrijving!" 

De hertog stak bedaard een sigaret 

op. Een lichtstraal schoot uit den 

smaragd aan zijn vinger. 

„Je geduchte talisman flikkert, Mor- 

dryn. De lier betuigt haar instemming 

met je gedachten!" 

„De vrouw, met wie ik zou wenschen 

te'trouwen, moet zijn: hoogst beschaafd, 

maar gezond en normaal, niet overbe- 

schaafd, zooals de arme Laura en de 

vrouw van Gerard, Beatrice. Ze moet 

praten kunnen over alle belangrijke on- 

derwerpen — in het kort — iemand van 

ontwikkeling moet het wezen. Zij moet 

gevoel hebben voor geest en booge 

idealen en een sterk besef van de ver- 

antwoordelijkheid aan haar positie ver- 

bonden en vóór alles moet zij zich 

waardig, rustig en kalm gedragen. En 

ik zou gaarne zien," — en een fijne, 

als om vergeving vragende glimlach 

speelde hier een oogenblik om zijn mond 

— „ik zou gaarne zien, dat zij mij lief- 

had en een klein weinig je belang stelde 

in de menschelijke, tastbare zijde der 

zaak. — Geloof je niet, dat ik op mijn 

leeftijd te veel verlang van het lot?" 

„Het is een heele lijst. Ik ken maar 

één vrouw, die aan deze eischen vol- 

doet en zij blijft natuurlijk geheel buiten 

beschouwing." 

„Wie is ze — en waarom blijft ze 

buiten beschouwing?" 

,;Het is onnoodig op deze vraag te 

antwoorden, daar ze, zooals ik zeide, ge- 

heel buiten beschouwing blijft. Het was 

maar een denkbeeld van mij, maar ik 

wil ijverig zoeken naar je ideaal — 

want, Mordryn, mijn geweten zal mij 

niet eerder rust gunnen, voor ik je 

gelukkig getrouwd zie — en vader van 

minstens zes stevige jongens." 

Terwijl hij zich aan het kleeden was 

voor het diner, overdacht hij de woor- 

den zijner vriendin — hij had er niet op 

aangedrongen te weten wie de „eene

vrouw" wezen kon. Hij zelf had laatst 

een vrouw ontmoet, die blijkbaar — 

voor zoover hij kon opmaken uit de 

kennismaking van een enkelen avond 

— een groot aantal der noodige eigen- 

schappen bezat, maar ook deze bleef 

evenals in het geval van Seraphim, ge- 

heel buiten beschouwing. 

Het was vreemd, dat hij, met deze 

zekerheid voor oogen, zich na het diner 

uit den knng der dames, die zich weer 

meester van hem wilden maken, los- 

rukte en naar de jiano ging om met 

de kleine, saaie Lady Flamborough een 

gesprek aan te knoOpen, die met Ka- 

tharina aan het keuvelen was. 

Katharina was stil met die stille, eer- 

biedige gelijkmatigheid,-, wanneer ze zich 

te midden van zulk een .druk gezelschap 

bevond, haar oogen op de toetsen ge- 

vestigd, maar om haar mond lag een 

bijna onmerkbare uitdrukking, die on- 

draaglijk was. 

Zoodra Lady Flamborough's aan- 

dacht door een opmerking van iemand 

anders werd afgeleid, nam Mordryn de 

gelegenheid waar, om, zich naar Katha- 

rina overbuigend, deze op gedempten 

toon te vragen: 

„Wenscht u mij niet eens goeden 

avond, Miss Bush? Het is: „vandaag 

over een .week"." 

Volkomen rustig zag zij op. 

„Goeden avond. Uwe Genade." 

Hij trok zijn wenkbrauwen samen. 

„Is dat alles?" 

„Zooals uwe Genade met recht op- 

merkt, het is „vandaag over een week". 

„U meent, dat hierdoor alle raadse- 

len uit den weg geruimd zijn?" 

„Natuurlijk." 

Weer fronste hij de wenkbrauwen. 

Hij zag, dat Julia Scarrisbrook naar 

hem. toekwam. Er was geen oogenblik 

te verliezen. 

„Ik niet — morgen zal ik gelegenheid 

weten te vinden om ze door u één voor 

één te doen beantwoorden — verstaat 

u mij ?" 

Katharina trilde even. Ze bewonderde 

zijn hooghartig gedrag, den bevelenden 

toon van zijn mooie stem. 

Ze herinnerde zich, dat op een keer 

toen ze met Matilda bij Lyon's lunchte! 

deze laatste gezegd had: 

„Hemeltje, Kitty, achter je zit een 

jong mensch, dat er zoo zonderling uit- 

z ^ et > — waardoor is hij zoo geheel ver- 

schillend van al die anderen?" 1 

Ze had zich omgekeerd en bemerkt, 

dat het een echte Griek was in vrij 

schunnige moderne Amerikaansche klee- 

ding, die op enkele schreden van haar 

een tandenstoker hanteerde. Haar oog, 

MIJN PI EPA 

Llilv, «„ T1 OS I EN ? EEN SROET UIT INDIE 

Lilly en Theo Fnsnkel In den Kraton van Solo onder 

geleide van een der prinsen. 

163 POND; WEEGT NU 140 POND 

Hier is een prachtig voorbeeld van de ver- 

magerende werking- van Krusdhen Salts waar- 

door milhoenen menschen thans overtollio- 

en ongezond vet kwijtraken. 

„Gedurende een jaar bijna heb ik iederen 

dag Kruschen Salts genomen en vele jaren 

lang heb ik me niet zoo goed gevoeld. 

Mnn gewicht is verminderd van 165 tot 

IW pond. Al mijn kennissen zeggen, dat 

ik er zooveel jonger en beter uitzie. Ik 

voel me vroolijk en gezond, terwijl ik 

vroeger vermoeid en nerveus was. Ik heb 

Kruschen Salts aan al mijn vrienden en 

kennissen aangeraden." Mevr B 

Kruschen Salts voorziet in een veilige en 

gemakkelijke manier om overtollig vet te 

verminderen. Regelmatig genomen zal het 

het ongezonde vleesch verwijderen enÛw 

figuur tot het normale gewicht terugbrengen, 

legelykertijd bouwt het Uw gezondheid op 

met een belangrijke toename in kracht en 

energie. 

Overtollig vet wordt veroorzaakt door gif- 

tige, waterhoudende stoffen en schadelijke 

zuren en gassen, die zich in Uw lichaam op- 

hoopen mplaats van te worden verwijderd 

zooals het behoort. Kruschen Salts spoort 

de lever, nieren en ingewanden aan hun 

„reinigende" plichten behoorlijk te vervullen 

— het resultaat is, dat alle schadelijke stof- 

ten geleidelijk uit het lichaam verdreven 

worden, hetgeen een evenredige gewichtsver- 

mindering ten gevolge heeft. 

Het voornaamste is, dat Uw gezondheid 

op verrassende wijze beter is geworden — 

U zult verlost zijn van vele kwalen, waaraan 

U waarschijnlijk geleden hebt zonder de 

oorzaak te kennen. 

■■******* 

door studie m de Museums getraind, 

had onmiddellijk ontdekt, dat hetgeen 

hem zoo opvaUend deed verschillen van 

de massa der hem omringende men- 

schen, schuilde in het evenwicht der 

afmetingen, de houding en den vorm 

van het hoofd en den hoek, dien de 

oogen maakten. Zij had Matüda ec- 

antwoord: 6 

„Bekijk hem maar eens oplettend, 

lild. — Je zult in je gansche leven 

nooit weer zoo iemand ontmoeten. Een 

gnl der natuur heeft in hem nog eens 

het volmaakte oude Grieksche type 

weergegeven. Hij is volkomen juist en 

ziet er werkelijk hiet zonderling uit. 

Het zijn daarentegen juist al de andere 

menschen die er vreemd, verwrongen 

of belachelijk uitzien." 

TWINTIÓSTE VRAAO 

Wie onzer lezeressen en lezers kunnen ons 

zeggen, wie de uitvinder is van de naai- 

machine, zooals wij haar thans kennen? 

Antwoorden gelieve men vódr 3 Juli (Indi- 

sche lezers vóór 31 October) in te zenden 

op een briefkaart aan ons adres: Redactie 

„Het Weekblad", Twintigste Vraag, Galge- 

water 22, Leiden. 

Onder de goede inzenders(-sters) worden 

door ons een geldprijs van f 2.50 benevens 

vijf mooie troostprijzen verloot! 

ZESTIENDE VRAAG 

De prijs van f 2.50 werd dit keer gewonnen 

door den heer J. Ketellapper, N. Prinsen- 

gracht 43, A'dam C, die op onze zestiende 

vraag antwoordde: 

De gebroeders Montgolfier uit Annonay 

zijn het eerst in een luchtballon opge- 

stegen op 5 Juni 1783. 

De troostprijzen ontvingen: mejuffrouw 

R. v, d. Berkel, 1 Stationstraat, Utrecht; de 

heer J. Pinke, Franklinstr. 38, 's-Gravenhage; 

de heer J. A. M. Peters, Achter de Hoven 23,' 

Deventer; de heer D. Slot, Noordweg S. 223h, 

Middelburg; mejuffrouw A. de Lange, Ader- 

straat 5, Den Haag. 

— ADVERTEERT IN DIT BLAD — 

VAARWEL OVERTOLLIG HAAR 

Door scheermessen wordt slechts 

het haar verwijderd, dat zich 

boven de huid-oppervlakte 

bevindt, en zij doen bovendien het 

haar sneller en dikker groeien. 

Vieto is een geparfumeerde, flu- 

weelachtige creme, welke het haar 

dat zich onder de huid-opper- 

vlakte bevindt, doet wegsmel- 

ten. U spreidt Vieto eenvoudig 

uit op de te ontharen plek. precies 

zoc Is het uit de tube komt, wacht 

een paar minuten, spoelt de plek 

af, én de huid vertoont zich 

onmiddellijk prachtig glad, zonder 

eenig spoor van haar. Vieto wordt 

door duizenden gebruikt. Prijs 

ƒ 1.75 en / 1.— per tube ; bij ■ • , - 

drogisten en 

parfumerie- \ 

zaken. > \. 

Os Velmukts HMr-vsrwi|d«rsii

alleen cd 

Daarmee verbindt gij de uiting van goeden smaak aan de 

ware luxe, wat ten slotte ook het meest economische is. 

■ „Vroiuimem o

lledte bevindi zich €p pc^tn^ %® ^ri

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?