lledte bevindi zich €p pc^tn^ %® ^ri

E_GEE>OORTE VAN CCH \rn\ Am ^
TT 1 en „Schl&èef is... ja. ze£t U 't eens?
J—f Ik tart U 't te verklaren.
Wanneer zoo'n diné geboren wordt
Dan zün er duizend „maren".
Maar bv den allereersten schreeuw
Dan spitsen wy de ooren.
Een week daarna schreeuwt ieder mee:
De ..Schlager" is geboren I
De familie staat aan de wieg. Auteur,
componist en uitgever.
Het is een bijzonder kind, dat is het.
Er wordt druk over en weer gepraat,
hoe de wereld het best en het vlugst
in kennis te stellen van deze heuglijke
gebeurtenis.
Peetoom uitgever heeft ettelijke be-
zwaren.
„We zullen het zoo voordeelig moge-
lijk aanpakken," beweert hij.
„Wat ?... Zoo'n bijzonder kind," zeg-
gen vader en moeder auteur en com-
ponist.
..«Tja, tja," kalmeert peetoompje, „er
zijn al zooveel mislukkingen ondermijn
peetkindertjes; als ik er te veel drukte
mee maak, wordt het een kind met een
waterhoofd. Trouwens, ik moet je eer-
lijk zeggen, ik vind het een doodgewoon
huis-, tuin- en keuken-monmeltje."
„Ja, maar," protesteert het ouderpaar
hefdg, „het is niet onze eersteling. Onze
tien voorgangers hebben ze in een on-
bewaakt oogenblik in de wieg gesmoord.
U ziet toch wel, dat dit alle teekenen
van het genie vertoont. Kom peet-
oompje, geef het een kansje."
Peetoom krabt zich eens bedenk'Wk
Langs de baardelooze kin
En na veel delibereeren
Krügen Pa en Moe hun zin.
't Kindje wordt ten doop gehouden.
Convocaties gaan in-zee.
Vol verwachting klopt het harte:
Zou het — f A — of zou het — née?
Dat is dan de dramatische proloog.
De rest denkt u er zelf maar bij.
Zoo worden er dagelijks honderden
geboren en negen en negentig zijn den
volgenden dag bij gebrek aan belang-
stelling rustig en kalm overleden.
Wij staan (o, Charivarius!) „in het
teeken" van den „Schlager".
We leven snel.
We leven in recordtijd.
En onze tijd, zoo arm aan roman-
tiek, vraagt naar een opwindend
rhythme, een onmiddellijk inslaand
succes.
En we', opmerkelijk is, dat het nie-
mand tot nu toe gelukt is te verklaren,
waarom een Schlager nu eigenlijk een
„Schlager" is geworden.
Het is wel interessant te citeeren, wat
een Duitsche student in de filosofie
over den „Schlager" schrijft. Hij con-
cludeert o.a.:
„Een Schlager is een ding, onlogisch
tot in de hoogste macht. De melodie
ervan laat je niet los, ze kleeft als
siroop. Tot waanzinnig wördens toe prik.
kelt het je trommelvliezen. Je betrapt
jezelf er voortdurend op, dat je een me-
lodietje neuriet en dan — de meest ver-
standige ontkomt er niet aan — geef
je je maar over aan dat, wat nu eenmaal
niet te vermijden is, spits je je lippen
tot een fluittoon, trommel je met je
vingertoppen, sla je met je voeten de
maat om den allemieuwsten „Schlager"
van A. tot Z. „mee te leven"."
Zonder twijfel, de nieuwste Schlager
oefent een suggestieve macht op ons
uit. En of we nu al beweren, dat we toch
op een zeker geestelijk niveau staan —
of we schouderophalend mompelen van
„idioterie", er helpt geen vader en moe-
der aan — we moeten er aan gelooven,
al doen we dan ook mee dwars tegen
onze overtuiging in."
Dat is nu zoo ongeveer de psycho-
logie van den „Schlager". En onze stu-
dent in de filosofie komt tot de frap-
pante slotsom :
„De Schlager, dat zijn wijzelf. Wijzelf
in onze wisselende luimen, onzen be-
lachelijken,zucht naar de laatste mode-
uitspattingen, onze verachting voor het
ouderwetsche."
Tot zoover onze filosoof-in-den-dop.
En zegt u nu eens eerlijk, heeft hij gelijk
of niet ?
Ik wil nu eens even voor de vuist
eenige „Schlagers" opnoemen, te be-
ginnen met die van een poosje geleden.
Daar hebben we:
„Yes, we have no bananas!" — Ge-
inspireerd op een „jiddische" contra-
dictie, heeft dit lid de wereld verovert!.
„Rio Nights" — nu nóg een veel
gevraagde mop.
„Tea for two"'' — hoewel ik hierop
nooit een Hollandschen tekst behoorlijk
heb hooren zingen, is deze „thee voor
twee" er als „koek" (bij de thee) inge-
gaan.
Wie herinnert zich niet „How do you
do ?"
Dan de geweldige oorlogs-Schlager,
door de Tommies populair gemaakt,
„It 's along way to Tipperary". Achter.
buurtsche humor heeft hier de niet be-
paald letterlijke vertaling gefantaseerd:
Ik bin een long kwijt
Ik hep de tering.
Uit Spanje komt het hartveroverend
lied „Violetera", hoewel zeer moeilijk
van rhythme heeft het exotische element
hier veel aan de populariteit mee-
gewerkt.
Dan het Fransche succes „Valencia".
Hoe heerlijk konden ze het fijne chan-
son, door Mistinguette in Parijs met
onweerstaanbare charme gelanceerd,
hier langs de straten brullen:
Vaalensiaa I! I
Appelesiene vier om een duppie
Zoek maar uitlll
In deze periode van „Hoch-Konjunktur"
komen uit Duitschland de volgende
onsterfelijke meesterwerken:
„Wo sind deine Haare
August, August?"
Met welk een wellust wierp men zich
op dit voor haardeskundigen gemakkelijk
op te lossen probleem I
In Holland wordt terzelfder tijd het
epos geboren — ik meen, dat Armand
Haagman hiervan de geestelijke vader is:
„Sussie, wil ik jou eens wat vertellen ?"
En daar iedereen met het „Sussie"
meeleefde en de tragiek, die zelfs straatsteenen
bewoog, een dankbaar object
/
- 10 -
^
WEP
vormde voor het edele gilde van straat-
zangers en bedelaars, werden ettelijke
tienduizenden exemplaren in evenzooveel
graag-geofferde dubbeltjes omgezet.
Van meer recenten datum en aan-
sluitend aan het jazz-karakter van dessen
tijd staan daar als lichtende toortsen
langs het duistere pad naar den roem:
Ramona; " -
Constantinopel;
"Ice-cream;
Trink Brüderlein trink;
All by yourself in the moonlight;
Wenn der weisse Flieder;
Heb meelij, Jet;
Ich küsse Ihre Hand. Etc., etc., etc.
Ach, er zijn nog wat simpele liedjes,
die van iets zingen, dat wat dieper onder
het oppervlak zit verborgen, melodieën,
die wat zoet vloeiend zijn en niet zoo
erg schreeuwen, maar die spelen geen
beduidende rol.
Wie uwer heeft er zoo en passant
wel eens gehoord van:
„Wien, sterbende Märchenstadt" van
Heimann Leopoldi... Onbekend wa't ?
„Moonlight oh the Ganges ..." Heele-
maal riiel populair.
„Cairo ..." Van Horatio Nichols.
„Im Prater blühen wieder die
Bäume ..." Ja juist, van Robert Stolz.
Ach 200... tóch wel eens van ere-
hoord ? e
„Nur ein Hauch Parfum", ,„Du sollst
der Kaiser meiner Seele sein".
Nu ja en nog enkele andere. Nee,
zij hebben niet de pretentie „Schlagers"
te zijn. Ze zijn wat op den achtergrond
gedrongen, overschreeuwd op de markt
door handiger kooplui.
„Zoek maar uit en haal maar uit
Koopies hale en cente bieëlll"
Bonte lappen, schelle kleuren,
Schreeuwers, die de ziel verscheuren!
Wat niet mee brult, gaat verloren.
Niet geschikt voor grove ooren.
't Is de tyd. de nieuwe leuze
Doen of niet. er bluft geen keuze
O. moderne fakkeldragers
SchrVf dan — schrUf dan
GEEFT ON3 SCHLÄGERSII
CHEF VAN DIJK.
EAU DE (OLOCNE
ANCELO
MARIE FARINA
CM der oudfée ep bede/nerten
OVERAL VeRKR'JCBAAR
BE HEILIGE BERG
MEDEWERKENDEN:
De danseres Dioiima Leni Riefenstahl
De Vriend .... Z-OUJS Trenker
Vigo Ernst Petersen
De Moeder .... Frieda Richard
Colli Friedrich Schneider
De Oids Hannes Schneider
Regie en Manuscript: Dr. ARNOLD FANCK.
UFA-FILM.
Be danseres Diotima danst niet om
roem of goud te vergaren, zij
danst, omdat de dans haar spraak
is en zij daardoor uitdrukken kan, wat
haar innerlijk ontroert.
Zij danst aan het zeestrand, doch
plots ontwaakt in haar het verlangen
naat de bergen; in haar verbeelding ziet
zij hem, het ideaal harer droomen, staan-
de op de steilste tinne van den Heiligen
Berg en de ingeving van haar hart vol-
gend, neemt zij afscheid van de zee.
In een voorname winter-badplaats,
gelegen aan den voet van indrukwek-
kende bergreuzen, danst Diotima voor
een uitgelezen publiek. Onder de toe-
schouwers bevinden zich ook twee vrien-
den, die met hart en ziel verknocht zijn
aan de bergen. Beiden komen geheel
onder de bekoring van Diotima's kunst.
De oudere vriend dwaalt rond te mid-
den der grootsche natuur en voelt zich
daar in zijn element, doch het lot wil,
dat ook Diotima, zich aangetrokken voe.
lend door de stille oneindigheid, naar
boven gaat. Bij hun ontmoeting doet
weldra het gemeenschappelijk verlangen
naar de hoogste hoogten der wereld een
heilige liefde in beider hart ontvlammen.
Doch ook Vigo, die speciaal naar zijn
bergen getrokken is om aan de groote
ski-races deel te nemen, ontmoet daar-
boven Diotima en zij belooft hem een
wensch van hem te zullen vervullen, in-
dien hij als overwinnaar het strijdperk
verlaat. EA Vigo wordt overwinnaar!
Als Vigo, een kind nog, den wensch te
kennen geeft, zijn hoofd een oogenblik
in haar schoot te willen leggen, stemt
zij glimlachend toe en strijkt hem met
een moederlijk-teeder gebaar over de
haren. Helaas is de oudere vriend, die
den terugtocht van een hooggelegen
top heeft ondernomen, getuige van dit
tooneeltje en hoewel hij Vigo niet her-
kent, doet het zien van dezen man, ge-
VI60
MOEDER EN ZOON
- 11 —
knield voor zijn Diotima, al zijn illusies
ineenstorten.
In zijn wilde smart vat hij het dol-
zinnige plan op „Zijn Berg"'te bestij-
gen, niet op de gebruikelijke manier,
doch langs den Heiligen Noordwand,
welke onderneming in dit jaargetijde
met een zekeren dood kan gelijk ge-
steld worden. Op zijn verzoek vergezelt
zijn vriend hem ... Ondertusschen danst
Diotima in het dal haar „Dans aan de
Vreugde", dien zij opgedragen heeft aan
haar geliefde.
Een plotseling opstekende storm kluis-
tert de koene bergbeklimmers aan een
rotsplateau. Op een gegeven oogenblik
verneemt de oudere vriend, dat het Vigo
was, die geknield voor Diotima lag en
in zijn ontzetting maakt hij een drei-
gende beweging, die tengevolge heeft,
dat Vigo over den rand van het plateau
naar beneden stort. Bliksemsnel grijpt
hij het touw en slechts met de kracht
zijner armen kan hij zijn vriend voor
een doodelijken val behoeden.
Intusschen heeft men in het dal de
beide vrienden gemist en daar geen
enkel moedig man gevonden kan wor-
den, die het wagen durft den berg op
te gaan om de ski-renners, die boven
in de hut feestvieren, te waarschuwen,
maakt Diotima zich gereed om zelf
dezen gevaarlijken tocht te ondernemen.
Na ontzettende moeilijkheden en geva-
ren te hebben overwonnen, gelukt het Q
haar de hut te bereiken en de ski-loo-
pers van alles op de hoogte te brengen.
Het gevaar, dat zijzelf loopen, niet
achtend, begeven de moedige mannen
zich voorzien van stormfakkels op weg.
Oneindig moeilijk is de beklimming in
nacht en stormweer en als een nieuwe
dag begint te gloren, ontdekken de
redders de beide vrienden in hun be-
narde positie. Den geheelen nacht door
heeft de vriend Vigo vastgehouden, die
door de hevige koude reeds lang dood-
gevroren is; nu, als de redding nabij is,
verlaten hem zijn krachten, waanzin
grijpt hem aan en als de zon \)Oven de
bergen zichtbaar wordt, breidt hij de
armen uit naar haar licht. Stap voor
stap nadert hij den doodelijken rand,
nog één stap en tezamen met zijn vriend
vindt hij een graf in zijn veelgeliefde
bergen.
DE VRIEND