lledte bevindi zich €p pc^tn^ %® ^ri

WWWPWI—l^^^^—
Scène uit „Le Collier de la Reine"
groote, dat boven gelegen is, voor het
opnemen van massa-scènes. Het groote
studio is ongeveer 40 meter breed en
100 meter lang, en men beschikt er
over het modernste lampen-materiaal.
Tijdens mijn bezoek waren de salons
van het slot te Versailles natuurge-
trouw in beide ateliers opgebouwd. Daar
het verfilmen van historische stukken
steeds de sterkste zijde der Fransche
industrie geweest is, verwacht ik, vooral
nu ik eènige scènes heb gezien, zeer
veel van deze film. Trouwens, de twee
DE DOBERMA1SJN-PIN5CHER
'"TK TT aar aanleiding van hetgeen over
ll\ll .^ovengenoemd ras geschreven
JL NL werd in „Het Weekblad" No.
274 zijn er van kennerszijde bezwaren
geopperd. De aangegeven raskenmerken
en de teekening zouden „verbazend uit
de lijn" geweest zijn en „menig Dober-
mann-liefhebber zou met afschuw er
naar gekeken hebben". Het laatste is
aan geen twijfel meer'onderhevig, doch
het eerste wèl en däär gaat het juist
om! De kwestie is deze, dat de Dober-
mann-Pinscher van circa het jaar 1900
anders is dan die van den tegenwoor-
digen tijd, daar het ras, evenals alle an-
dere rassen, in den loop der tijden ver-
andert, dus niet constant is en langzaam
verwordt. De exemplaren uit verschil-
lende kennels vertoonen reeds verschil-
len, welke men fouten noemen kan tot
het tijdstip, waarop overeengekomen
wordt, dat die fouten geen fouten meer
zijn. Het type van het ras wordt eigenlijk
telkens weer bepaald door den kampioen
der verschillende tentoonstellingen. Zoo
komt het, dat er kenners zijn, die aan-
stoot genomen hebben aan de afbeelding
van „Gutta von Thüringen" uit het jaar
1900 en de omschrijving der raskenmer-
ken laken, gelijk die te vinden is in
het standaardwerk van H. A. Graaf van
Bylandt over Hondenrassen uit het jaar
1904. Hiermede is een en ander vol-
doende gedocumenteerd.
La fille Oliva voor haar rechters
BEZOEKT HEI
E 7 Mm-
TE DEN HAAG
Wij nemen thans nog over de ons
toegezonden omschrijving der rasken-
merken van den nieuweren Dobermann-
Pinscher: „Hoogte voor reuen 60—70
c.M., voor teven 55—65 c.M. Kleur:
diepzwart, bruin of blauw met donker-
bruine af teekening. Kop: vlak van bo-
ven, niet breed van achteren, naar voren
matig spits toeloopend met gespierde
kaken. Gebit: zeer sterk, goed ontwik-
keld en sluitend. Lippen: glad aaneen-
sluitend, niet afhangend. Ooren: niet
te laag aangezet, goed gecoupeerd, niet
te kort en niet te spits. Oogen: donker,
middelmatig groot met trouwe uitdruk-
king, vol levendigheid en moed. Nek:
krachtig gebogen, lang. Hals: droog en
rond. Pooten: recht met goed gesloten
teenen; ellebogen vast aaneengesloten
aan den romp. Achterband goed gehoekt
en gespierd. Rug: kort en stram. Len-
denen : krachtig, goed gevuld, doch funk
opgetrokken. Staart: kort • gecoupeerd.
Borstkas: minstens tot de ellebogen rei-
kend met jjoed gewelfde ribben. Beha-
ring: kort, glanzend en hard. Neus: don-
ker, in overeenstemming met de grond-
kleur. Over het geheel een vierkante
hond met mooie fiere verschijning"
De vier hierbij gereproduceerde af-
beeldingen illustreeren het type en wij
hopen, dat zij, die bezwaren tegen onze
omschrijving hadden, thans tevreden zul-
len zijn en dat niet een ander hierdoor
opgeschrikt wordt, want „après tout"
valt over smaak niet te twisten 1
R. VAN EECKE.
- 4 —
Een andere scène uit „Le Collier de- la Reine"
vrouwelijke hoofdrollen zijn bij* Diana
Karenne en Jefferson Cohn in de beste
handen.
Gaston Ravell was zoo vriendelijk
eenige foto's voor ons blad te laten ver-
vaardigen, zoodat we in de gelegenheid
zijn onzen lezers reeds thans eenige
opnamen uit „Le Collier de la Reine"
te laten zien.
Zoodra de Fransche film-ateliers hun
deuren weder zullen openen, hopen wij
geregeld nieuws en foto's van haar pro-
ducten te brengen. ERIC W.
i Kampioen Parmyre van de Koningstad;
Algarda von Veldenburg
H
Claus van den Hegenau
Held aus der Heimat
DE SPRONG VOOR DE FILM
Be man met de bontjas en de man
„De rol van den held," vervolgde mijnzonder
boord stapten in een taxi
heer Vulcano, die geen acht sloeg op
en reden naar het kantoor van de
interrupties, „wordt gespeeld door mijnheer
Sefton Summerscale, onze bekende
Vulcano-Film-Company.
Daar aangekomen, betaalde de man
artist. Het is natuurlijk geen gewoonte,
met de bontjas, nam den man zonder
dat bekende artisten zulke riskante waagboord
bij zijn elleboog en bracht hem
stukken zélf uitvoeren. Daar worden
naar een lift. Even later stonden zij in
dubbelgangers voor gebruikt en nu zullen
we jou gebruiken als dubbelganger
een lange gang, vlak voor twee deuren,
waarvan één. het bordje „privé" droeg.
van mijnheer Summerscale. Er is geen
„Wacht hier een oogenblikje," zei de
enkel gevaar bij! Een meter of vijfman
met de bontjas. „Tusschen twee
tien boven den grond zal er een net
worden gespannen, waarin je wordt ophaakjes,
hoe is je naam ook weer?"
„Potts," zei de man zonder boord.
gevangen, maar dat niet op de film
komt. Je springt dus in het net. Later
„John Potts."
nemen we je, terwijl je van een lager
John Potts drentelde wat heen en
punt in de rivier springt en lasschen
weer gedurende den tijd, dat de man
die opname in. Begrijp je de situaüe
met de bontjas achter de deur met het
bordje „privé" vertoefde en een ondergoed?"
„Heelemaal," zei John Potts.
houd had met Henry Vulcano, den „En je belooning... twintig dollar!
beroemden füm-regisseur.
,'Dat is voldoende," zei John Potts.
„Wel?" zei deze, toen de man met ,|Goedl" Vulcano stond op. „Maak
de bontjas tegenover hem had plaats
dan, dat je morgenochtend om acht
genomen.
uur hier bent."
„Nu mijnheer," zei de aangesprokene, „Ik heb geen. cent," zei Potts. „Ik
terwijl er een zelfbewuste glimlach op weet niet, waar ik vannacht moet slazijn
gelaat verscheen, „ik heb uw man
gevonden! Dagen lang heb ik naar hem
gezocht, totdat...
„Daar betaaL ik je voor," viel Vulcano,
die van kortheid in zaken hield,
hem in de rede. „Hij weet, wat we van
hem verlangen?"
„Ja," zei Symms. „Ik vond hem .. .^
„Ik betaal je om hem te vinden,"
viel Vulcano hem opnieuw in de rede.
„Waar is hij ?"
J;Hij wacht hier op de gang."
„Laat hem binnenkomen."
- Symms ging naar de deur en wenkte
den man zonder boord. John Potts betrad'
bedremmeld het ruime, overdadig
gemeubileerde vertrek en keek zenuwachtig
om zich heen.
„Ga zitten," zei Henry Vulcano.
„Mijnheer Symms heeft je al in grove
trekken verteld, wat we van je verlangen'?"
„Ja, mijnheer," zei, Potts met een
hoofdknik.
„We zijn bezig een film te maken,
getiteld „De Stad", ging Vulcano voort.
„In een van de scènes wordt de helld
door een bende schurken overvallen op
het dak van het Victory-gebouw, dat
vlak naast de rivier ligt, zooals je weet.
Hij heeft slechts één kans om te ontkomen:
hij moet van het Victory-gebouw DB „BETROUWBARE" CHAUFFEUR
in de rivier springen! En doet het!"
„Ik begrijp het," zei John Potts.
bons!
Vraagt ze^
van
RIHGERS
DE VERLIEFDE CONDUCTEUR
f
T-5--
pen. Drie nachten heb ik reeds m een
van de parken doorgebracht. In geen
week heb ik een fatsoenlijk maal ge-
had en de laatste twee dagen heb ik
heelemaal niet gegeten. Als u..."
Vulcano keek naar Symms. Deze
knikte.
Hier is dan alvast vijf dollar op
voorschot," zei Vulcano, Potts het geld
gevend.
„Dank u wel, mijnheer," i.ei deze
en vertrok.
Symms leunde achterover in zijn stoel
toen Potts de kamer uit was en trok
zijn wenkbrauwen samen.
„Pshl" zei hij, „ik hoop, dat u me
nooit meer zoo'n opdracht geeft, mijn-
heer! In geen week heb ik mijn bed
gezien! Ik heb New York van het eene
naar het andere eind doorkruist en ik
ben bij iederen gesjochten kerel geweest.
Maar ik kon nergens iemand vinden.
„Wat!" zeiden ze allemaal, „van het
Victory-gebouw springen? Ik niet, hoor!
Nog voor geen duizend dollar." En wat
hadden we moeten beginnen, als ik John
Potts niet had..."
,Je hebt hem gevonden, en dat is
de hoofdzaak," zei Vulcano. „Ik hoop
maar, dat hij ons niet in den steek
laat " ... -o
„Dat zal hij zeker met," zei Symms.
In dien tusschentijd gebruikte John
Potts zijn avondmaal, het eerste avond-
maal, dat hij in langen tijd genuttigd
had. Toen hij gegeten had, ging hij
heen, vond ergens anders nog een goed-
koop eethuis en bestelde voor den twee-
den keer een maal. Dit Met hij volgen
door een glas bier en een slechte sigaar.
Daarna liep hij, zich zoo rijk als een
prins voelend, de straat op en zag ergens
een goed, maar goedkoop hotel, waar
hij een eenvoudige kamer nam.
Om zeven uur den volgenden morgen
stond hij op.
t)e wereld zag er tofen heel anders
voor John Potts uit dan den vongen
dag. Hij had nog drie dollar m zijn
zak. Hij waschte zich goed met koud
water en maakte zijn nagels schoon met
een hoekje van het „Inlichtingen-
kaartje", dat aan den muur hing. Hij
borstelde zijn kleeren en was verbaasd,
dat hij er nog zoo presentabel uitzag
na zooveel nachten en dagen zwerven.
Hij ging naar beneden, gebruikte drie
ontbijten, ging de straat op, kocht een
boord en een das en deed die m een
stil steegje om. Een eindje verderop
kocht hij een sigaar. In geen weken.
REMBRANDT
THEATER
AMSTERDAM
BRENGT STEEDS
DE BESTE
PROGRAMMA'S