You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
1<br />
<strong>lledte</strong> <strong>bevindi</strong> <strong>zich</strong> <strong>€p</strong> <strong>pc^tn^</strong> <strong>%®</strong> <strong>^ri</strong>
Tahdäanslag<br />
hetwelk mooie tanden<br />
doet verkleuren»<br />
T/ - AN ik er niets aan doen ?"<br />
*' schreef een jonge vrouw,<br />
..Mijn tanden zijn geel en be-<br />
slagen hoewel ik ze urenlang<br />
poets, echter zonder eenig<br />
resultaat.<br />
Thans, drie maanden later,<br />
schrijft zij „Mijn tanden zijn nu<br />
even blinkend wit als die ik<br />
altijd benijd heb.<br />
Than* heeft de wetenschap<br />
ontdekt dat in 9 van de 10<br />
gevallen de oorzaak van ver-<br />
kleurden tanden is te wijten<br />
aan den tandaanslag die hen<br />
bedekt. Deze is de grootste<br />
vijand der tanden.<br />
Gij kunt den tandaanslag mét<br />
Uw tong voelen, het is ren<br />
kleverig laagje. Door gewoon<br />
borstelen-kunt ge dit niet ver-<br />
wijderen. Gij moet de weten-<br />
schappelijke methode die eerst<br />
den aanslag oplost bezigen. Dan<br />
zal gewoon borstelen hem ver-<br />
wijderen.<br />
Stelt het beproeven van deze<br />
nieuwe methode niet uit. Koopt<br />
HEDEN een tube.<br />
BflPsSlaJvL<br />
V^ mÊ—mmm—ÊÊiÊm—mamm MANOtLSMtRrv ■<br />
GtotP. mÊÊÊÊÊmmmmmiÊ^Ê—ÊÊÊ^ÊmÊÊmimmÊmm<br />
De moderne Amerihaansclie Tandpasta<br />
3058<br />
2) e elegante<br />
vrouw, die er<br />
altijd verzorgd<br />
uit wil zien<br />
stelt er zeker prijs op, dat<br />
haar nagels perfect onder-<br />
houden zijn. Zij weet bij<br />
ondervinding, hoe over een<br />
vrouw met ongesoigneerde<br />
handen geoordeeld wordt.<br />
„Kraska". vloeibare nagellak,<br />
stelt U in staat Uw nagels<br />
een bekoorlijken glans te<br />
geven. Een behandeling met<br />
„Kraska" garandeert U de<br />
mooiste gepolijste nagels,<br />
omdat „Kraska door water<br />
noch zeep aangetast wordt.<br />
Deze perfecte nagellak is in<br />
2 kleuren verkrijgbaar rose<br />
en naturel, naargelang U een i<br />
rose of naturel getinten nagel<br />
prefereert. „Kraska" wordt<br />
door middel van een pen-<br />
seeltje op den nagel gebracht.<br />
Wilt ge Uw nagels opnieuw<br />
polijsten, dan is het aan te<br />
bevelen, eerst het oude laagje<br />
te verwijderen, door de nagels<br />
met „Kraska" te bestrijken<br />
en ze direct, vóórdat de lak<br />
opgedroogd is, met een<br />
zacht doekje af te wrijven<br />
„Kraska" nagellak is ver-<br />
krijgbaar in flacons van<br />
ƒ. t.- en f. 2.-<br />
VOORSCHOTTEN<br />
aan Ambtenaren en Beambten.<br />
Geen rente, noch kosten vooruit.<br />
COULANTE VOORWAARDEN<br />
CENTR. CREÖIET- EN<br />
SPAARBANK TE AMSTERDAM<br />
KEIZERSGRACHT 302—304<br />
ABONNEERT<br />
==—tr— 1 ==<br />
OP DIT BLAD<br />
Om de ontsierende velletjes<br />
van den nagelriem te ver-<br />
wijderen bestrijkt men door<br />
middel van een houtje, ge-<br />
doopt in „Kraska" nagel water.<br />
den nagelriem, waardoor<br />
velletjes en randjes loslaten<br />
en daarna gemakkelijk ver-<br />
wijderd kunnen worden.<br />
„Kraska" nageiwaler in<br />
flacons van f. ].— en/. 1.50<br />
KUYPERS « Co<br />
PRINSENORACHT «83<br />
AMSTERDAM<br />
Maak een Eind<br />
aan dat Jeuken!<br />
Denk U eens In, wat het beteekent ver-<br />
lost te worden van die vreeselijke Jeuk<br />
die uw nachtrust stoort Enkele drup-<br />
pels D.D.D. doen het Jeuken reeds be-<br />
daren en geven onmiddellijk verlichting.<br />
Geen slapelooze nachten meer, geen<br />
hinderlijk Jeuken overdag. Waarom nog<br />
langer lijden? Reeds na de eerste aan-<br />
wending van D.D.D. zal de aandrang<br />
tot krabben verdwijnen. Ekzeem en<br />
andere huidaandoeningen wijken spoe-<br />
dig voor D. D. D. Het Is geen vettige zalf,<br />
doch een heldere vloeistof. Koop nog<br />
heden een flacon van f 0.75 of f 2.50<br />
bij Uw Apotheker of Drogist<br />
DaD.Da ondersteunt de heilzame<br />
m'm mw* werking der D.D.D.-Vloei-<br />
* B B H stof en houdt de huid<br />
gezond, f 1.— per stuk. B4<br />
EEN ABONNE AAN ONS GEZONDEN 'T&l Tf^MM^l<br />
DAARAAN IS EEN BOEK VERBONDEN a^wcLtfPieatec<br />
is het zuivere moderne zeeppoeder dat uw wasch-<br />
goed niet slechts brandhelder maakt, doch waar-<br />
door' het tevens zoo lang mogeiyk meegaat. Houdt dit in gedachte,<br />
want Uw waschgoed kost veel meer dan zeep.<br />
; ZEEPPOEDER 1» SOORt<br />
2 —<br />
■1<br />
■:■'■!*'■,:■:';■•-¥•'■---.^ '■■■-■':-<br />
DE FRANSCHE FILMINDUSTRIE<br />
-TT ezeressen en lezers, deze titel doet<br />
1 meer vermoeden, dan er m wer-<br />
JL-Jkeliikheid bestaat, want de Flan-<br />
sche filmindustrie is op het oogenblik<br />
dood, al is zij gelukkig slechts<br />
schijndood I Want zooals mijn zegsman,<br />
de heer Wolfgang Schmidt, directeur<br />
van het groote Fransche filmverhuur-<br />
kantoor Alliance . Cinématographique<br />
Européenne te Parijs, mij mededeelde,<br />
wacht men in Franknjk afl Eerst heeft<br />
men maanden lang met de Amerikanen<br />
ruzie gemaakt, ja zelfs gedreigd alle<br />
Amerikaansche rolprenten te zullen boy-<br />
cotten. Zoo'n vaart is het tot nu toe met<br />
geloopen en het ziet er ook met naar<br />
uit dat het zoover ooit komen zal. In<br />
ieder geval hebben de theaterdirecteuren<br />
hun filmgebruik voor een half jaar ge-<br />
dekt, dus de Flansche bioscooptheater-<br />
bezoekers kunnen gerust zijn.<br />
Met de productie van films is net<br />
op het oogenblik echter slecht gesteld.<br />
BIT deze Amerikanenruzie komt namebjk<br />
ndg (Te groote vraag naar sprekende<br />
films! Al Jolson's Jazz-zanger doet het<br />
reeds maanden achtereen in een van<br />
de Parijsche Boulevard-theaters, tn<br />
Fransch-sprekende films maken is ris-<br />
kant en duur. En zoo kwam het, dat<br />
de groote ateliers, het een na het ander,<br />
hun deuren sloten. ''<br />
Pathé, een van de oudste fihn-tirma s,<br />
heeft <strong>zich</strong> geassocieerd met d% Produc-<br />
tion Nathan, ropar dit ■ gi|w#i concern<br />
wacht eveneens betete ttjqÄi at. De<br />
groote ateUertrvatt|^inérofflafts ,waar<br />
de bij ons tekndevkrtöfendc tüm ..Ocui<br />
interessante foto. die laat zien hoe Gaston Ravel een „menigte" verfilmt<br />
werd opgenomen, hebben eveneens<br />
hun deuren gesloten. Produceeren doen<br />
nog alleen de firma's: Vandal & Delac,<br />
Eclair en de Franco-film. De bekende<br />
Fransche regisseuse Gemaine Dulac<br />
heeft einde Mei haar groote rolprent<br />
„Au bonheur des dames" naar het werk<br />
van Zola voltooid.<br />
Erg opwekkend waren deze gegevens<br />
nu bepaald niet voor een journalist,<br />
die hoopte toch in leder geval een<br />
glimpje op te vangen van de eens zoo<br />
glorierijke Fransche industrie. Toch was<br />
het geluk nog betrekkelijk met mij, want<br />
één Parijsch atelier, n.1. „Studio Francoeur",<br />
was nog niet gesloten. Een van<br />
die Parijsche taxi's, die ongelooflijk<br />
goedkoop zijn, bracht mij met razende<br />
snelheid naar de dichtbebouwde buurt<br />
van Montmartre, waar de studio is gelegen.<br />
De portier verzocht mij in den<br />
kelder af te dalen. Nu verwacht men<br />
I een filmatelier 6f gelijkvloers óf direct<br />
"'onder het dak, maar toch zeker niet<br />
pnder den beganen grond. Maar op<br />
l^ontmartre is blijkbaar alles mogelijk.<br />
it)us volgde ik den portier maar gewillig<br />
iïot ik tot mijn verrassing in een van<br />
jle best geoutilleerde filmstudio's van<br />
|Éuropa belandde. Gaston Ravell, de bekende<br />
Fransche regisseur, was juist bezig<br />
pet het vervaardigen van de Eclair-film:<br />
„Le Collier de la Reine". Voor de opriahie<br />
gebruikte hij twee ateliers, het z.g.<br />
kleine atelier in den kelder en het<br />
Marie Antoinette (Mäd. Diana Karenne)<br />
- 3 -
WWWPWI—l^^^^—<br />
Scène uit „Le Collier de la Reine"<br />
groote, dat boven gelegen is, voor het<br />
opnemen van massa-scènes. Het groote<br />
studio is ongeveer 40 meter breed en<br />
100 meter lang, en men beschikt er<br />
over het modernste lampen-materiaal.<br />
Tijdens mijn bezoek waren de salons<br />
van het slot te Versailles natuurge-<br />
trouw in beide ateliers opgebouwd. Daar<br />
het verfilmen van historische stukken<br />
steeds de sterkste zijde der Fransche<br />
industrie geweest is, verwacht ik, vooral<br />
nu ik eènige scènes heb gezien, zeer<br />
veel van deze film. Trouwens, de twee<br />
DE DOBERMA1SJN-PIN5CHER<br />
'"TK TT aar aanleiding van hetgeen over<br />
ll\ll .^ovengenoemd ras geschreven<br />
JL NL werd in „Het Weekblad" No.<br />
274 zijn er van kennerszijde bezwaren<br />
geopperd. De aangegeven raskenmerken<br />
en de teekening zouden „verbazend uit<br />
de lijn" geweest zijn en „menig Dober-<br />
mann-liefhebber zou met afschuw er<br />
naar gekeken hebben". Het laatste is<br />
aan geen twijfel meer'onderhevig, doch<br />
het eerste wèl en däär gaat het juist<br />
om! De kwestie is deze, dat de Dober-<br />
mann-Pinscher van circa het jaar 1900<br />
anders is dan die van den tegenwoor-<br />
digen tijd, daar het ras, evenals alle an-<br />
dere rassen, in den loop der tijden ver-<br />
andert, dus niet constant is en langzaam<br />
verwordt. De exemplaren uit verschil-<br />
lende kennels vertoonen reeds verschil-<br />
len, welke men fouten noemen kan tot<br />
het tijdstip, waarop overeengekomen<br />
wordt, dat die fouten geen fouten meer<br />
zijn. Het type van het ras wordt eigenlijk<br />
telkens weer bepaald door den kampioen<br />
der verschillende tentoonstellingen. Zoo<br />
komt het, dat er kenners zijn, die aan-<br />
stoot genomen hebben aan de afbeelding<br />
van „Gutta von Thüringen" uit het jaar<br />
1900 en de omschrijving der raskenmer-<br />
ken laken, gelijk die te vinden is in<br />
het standaardwerk van H. A. Graaf van<br />
Bylandt over Hondenrassen uit het jaar<br />
1904. Hiermede is een en ander vol-<br />
doende gedocumenteerd.<br />
La fille Oliva voor haar rechters<br />
BEZOEKT HEI<br />
E 7 Mm-<br />
TE DEN HAAG<br />
Wij nemen thans nog over de ons<br />
toegezonden omschrijving der rasken-<br />
merken van den nieuweren Dobermann-<br />
Pinscher: „Hoogte voor reuen 60—70<br />
c.M., voor teven 55—65 c.M. Kleur:<br />
diepzwart, bruin of blauw met donker-<br />
bruine af teekening. Kop: vlak van bo-<br />
ven, niet breed van achteren, naar voren<br />
matig spits toeloopend met gespierde<br />
kaken. Gebit: zeer sterk, goed ontwik-<br />
keld en sluitend. Lippen: glad aaneen-<br />
sluitend, niet afhangend. Ooren: niet<br />
te laag aangezet, goed gecoupeerd, niet<br />
te kort en niet te spits. Oogen: donker,<br />
middelmatig groot met trouwe uitdruk-<br />
king, vol levendigheid en moed. Nek:<br />
krachtig gebogen, lang. Hals: droog en<br />
rond. Pooten: recht met goed gesloten<br />
teenen; ellebogen vast aaneengesloten<br />
aan den romp. Achterband goed gehoekt<br />
en gespierd. Rug: kort en stram. Len-<br />
denen : krachtig, goed gevuld, doch funk<br />
opgetrokken. Staart: kort • gecoupeerd.<br />
Borstkas: minstens tot de ellebogen rei-<br />
kend met jjoed gewelfde ribben. Beha-<br />
ring: kort, glanzend en hard. Neus: don-<br />
ker, in overeenstemming met de grond-<br />
kleur. Over het geheel een vierkante<br />
hond met mooie fiere verschijning"<br />
De vier hierbij gereproduceerde af-<br />
beeldingen illustreeren het type en wij<br />
hopen, dat zij, die bezwaren tegen onze<br />
omschrijving hadden, thans tevreden zul-<br />
len zijn en dat niet een ander hierdoor<br />
opgeschrikt wordt, want „après tout"<br />
valt over smaak niet te twisten 1<br />
R. VAN EECKE.<br />
- 4 —<br />
Een andere scène uit „Le Collier de- la Reine"<br />
vrouwelijke hoofdrollen zijn bij* Diana<br />
Karenne en Jefferson Cohn in de beste<br />
handen.<br />
Gaston Ravell was zoo vriendelijk<br />
eenige foto's voor ons blad te laten ver-<br />
vaardigen, zoodat we in de gelegenheid<br />
zijn onzen lezers reeds thans eenige<br />
opnamen uit „Le Collier de la Reine"<br />
te laten zien.<br />
Zoodra de Fransche film-ateliers hun<br />
deuren weder zullen openen, hopen wij<br />
geregeld nieuws en foto's van haar pro-<br />
ducten te brengen. ERIC W.<br />
i Kampioen Parmyre van de Koningstad;<br />
Algarda von Veldenburg<br />
H<br />
Claus van den Hegenau<br />
Held aus der Heimat<br />
DE SPRONG VOOR DE FILM<br />
Be man met de bontjas en de man<br />
„De rol van den held," vervolgde mijnzonder<br />
boord stapten in een taxi<br />
heer Vulcano, die geen acht sloeg op<br />
en reden naar het kantoor van de<br />
interrupties, „wordt gespeeld door mijnheer<br />
Sefton Summerscale, onze bekende<br />
Vulcano-Film-Company.<br />
Daar aangekomen, betaalde de man<br />
artist. Het is natuurlijk geen gewoonte,<br />
met de bontjas, nam den man zonder<br />
dat bekende artisten zulke riskante waagboord<br />
bij zijn elleboog en bracht hem<br />
stukken zélf uitvoeren. Daar worden<br />
naar een lift. Even later stonden zij in<br />
dubbelgangers voor gebruikt en nu zullen<br />
we jou gebruiken als dubbelganger<br />
een lange gang, vlak voor twee deuren,<br />
waarvan één. het bordje „privé" droeg.<br />
van mijnheer Summerscale. Er is geen<br />
„Wacht hier een oogenblikje," zei de<br />
enkel gevaar bij! Een meter of vijfman<br />
met de bontjas. „Tusschen twee<br />
tien boven den grond zal er een net<br />
worden gespannen, waarin je wordt ophaakjes,<br />
hoe is je naam ook weer?"<br />
„Potts," zei de man zonder boord.<br />
gevangen, maar dat niet op de film<br />
komt. Je springt dus in het net. Later<br />
„John Potts."<br />
nemen we je, terwijl je van een lager<br />
John Potts drentelde wat heen en<br />
punt in de rivier springt en lasschen<br />
weer gedurende den tijd, dat de man<br />
die opname in. Begrijp je de situaüe<br />
met de bontjas achter de deur met het<br />
bordje „privé" vertoefde en een ondergoed?"<br />
„Heelemaal," zei John Potts.<br />
houd had met Henry Vulcano, den „En je belooning... twintig dollar!<br />
beroemden füm-regisseur.<br />
,'Dat is voldoende," zei John Potts.<br />
„Wel?" zei deze, toen de man met ,|Goedl" Vulcano stond op. „Maak<br />
de bontjas tegenover hem had plaats<br />
dan, dat je morgenochtend om acht<br />
genomen.<br />
uur hier bent."<br />
„Nu mijnheer," zei de aangesprokene, „Ik heb geen. cent," zei Potts. „Ik<br />
terwijl er een zelfbewuste glimlach op weet niet, waar ik vannacht moet slazijn<br />
gelaat verscheen, „ik heb uw man<br />
gevonden! Dagen lang heb ik naar hem<br />
gezocht, totdat...<br />
„Daar betaaL ik je voor," viel Vulcano,<br />
die van kortheid in zaken hield,<br />
hem in de rede. „Hij weet, wat we van<br />
hem verlangen?"<br />
„Ja," zei Symms. „Ik vond hem .. .^<br />
„Ik betaal je om hem te vinden,"<br />
viel Vulcano hem opnieuw in de rede.<br />
„Waar is hij ?"<br />
J;Hij wacht hier op de gang."<br />
„Laat hem binnenkomen."<br />
- Symms ging naar de deur en wenkte<br />
den man zonder boord. John Potts betrad'<br />
bedremmeld het ruime, overdadig<br />
gemeubileerde vertrek en keek zenuwachtig<br />
om <strong>zich</strong> heen.<br />
„Ga zitten," zei Henry Vulcano.<br />
„Mijnheer Symms heeft je al in grove<br />
trekken verteld, wat we van je verlangen'?"<br />
„Ja, mijnheer," zei, Potts met een<br />
hoofdknik.<br />
„We zijn bezig een film te maken,<br />
getiteld „De Stad", ging Vulcano voort.<br />
„In een van de scènes wordt de helld<br />
door een bende schurken overvallen op<br />
het dak van het Victory-gebouw, dat<br />
vlak naast de rivier ligt, zooals je weet.<br />
Hij heeft slechts één kans om te ontkomen:<br />
hij moet van het Victory-gebouw DB „BETROUWBARE" CHAUFFEUR<br />
in de rivier springen! En doet het!"<br />
„Ik begrijp het," zei John Potts.<br />
bons!<br />
Vraagt ze^<br />
van<br />
RIHGERS<br />
DE VERLIEFDE CONDUCTEUR<br />
f<br />
T-5--<br />
pen. Drie nachten heb ik reeds m een<br />
van de parken doorgebracht. In geen<br />
week heb ik een fatsoenlijk maal ge-<br />
had en de laatste twee dagen heb ik<br />
heelemaal niet gegeten. Als u..."<br />
Vulcano keek naar Symms. Deze<br />
knikte.<br />
Hier is dan alvast vijf dollar op<br />
voorschot," zei Vulcano, Potts het geld<br />
gevend.<br />
„Dank u wel, mijnheer," i.ei deze<br />
en vertrok.<br />
Symms leunde achterover in zijn stoel<br />
toen Potts de kamer uit was en trok<br />
zijn wenkbrauwen samen.<br />
„Pshl" zei hij, „ik hoop, dat u me<br />
nooit meer zoo'n opdracht geeft, mijn-<br />
heer! In geen week heb ik mijn bed<br />
gezien! Ik heb New York van het eene<br />
naar het andere eind doorkruist en ik<br />
ben bij iederen gesjochten kerel geweest.<br />
Maar ik kon nergens iemand vinden.<br />
„Wat!" zeiden ze allemaal, „van het<br />
Victory-gebouw springen? Ik niet, hoor!<br />
Nog voor geen duizend dollar." En wat<br />
hadden we moeten beginnen, als ik John<br />
Potts niet had..."<br />
,Je hebt hem gevonden, en dat is<br />
de hoofdzaak," zei Vulcano. „Ik hoop<br />
maar, dat hij ons niet in den steek<br />
laat " ... -o<br />
„Dat zal hij zeker met," zei Symms.<br />
In dien tusschentijd gebruikte John<br />
Potts zijn avondmaal, het eerste avond-<br />
maal, dat hij in langen tijd genuttigd<br />
had. Toen hij gegeten had, ging hij<br />
heen, vond ergens anders nog een goed-<br />
koop eethuis en bestelde voor den twee-<br />
den keer een maal. Dit Met hij volgen<br />
door een glas bier en een slechte sigaar.<br />
Daarna liep hij, <strong>zich</strong> zoo rijk als een<br />
prins voelend, de straat op en zag ergens<br />
een goed, maar goedkoop hotel, waar<br />
hij een eenvoudige kamer nam.<br />
Om zeven uur den volgenden morgen<br />
stond hij op.<br />
t)e wereld zag er tofen heel anders<br />
voor John Potts uit dan den vongen<br />
dag. Hij had nog drie dollar m zijn<br />
zak. Hij waschte <strong>zich</strong> goed met koud<br />
water en maakte zijn nagels schoon met<br />
een hoekje van het „Inlichtingen-<br />
kaartje", dat aan den muur hing. Hij<br />
borstelde zijn kleeren en was verbaasd,<br />
dat hij er nog zoo presentabel uitzag<br />
na zooveel nachten en dagen zwerven.<br />
Hij ging naar beneden, gebruikte drie<br />
ontbijten, ging de straat op, kocht een<br />
boord en een das en deed die m een<br />
stil steegje om. Een eindje verderop<br />
kocht hij een sigaar. In geen weken.<br />
REMBRANDT<br />
THEATER<br />
AMSTERDAM<br />
BRENGT STEEDS<br />
DE BESTE<br />
PROGRAMMA'S
ZIJ WIST HET<br />
„Wees maar niet bang, George! 't Is maar een<br />
grapje. Kijk ereis hoe-Ie kwispelstaart!"<br />
neen, in geen maanden was het leven<br />
zóó goed voor hem geweest, bedacht hij,<br />
terwijl hij onderweg was naar de kan-<br />
toren van de Vulcano-Film-Company.<br />
Vulcano, Symms, een paar acteurs<br />
en een camera-man wachtten hier reeds<br />
op hem. Er stonden twee auto's voor<br />
de deur. Ze stapten er met hun allen<br />
■ in en reden naar het Victory-gebouw,<br />
dat als een dreigende vinger boven de<br />
rivier uitstak. Toen zij dichterbij kwa-<br />
men, keek John Potts naar het toren-<br />
hooge gebouw en rilde.<br />
„Allemachtig I" mompelde hij, „ik weet<br />
niet of ik ..."<br />
Ze snorden met de lift de talrijke<br />
verdiepingen voorbij en bereikten het<br />
platte dak. De rivier en de stad leken<br />
onwerkelijk, zoo diep lagen zij beneden<br />
hén. Hij duizelde en al het bloed week<br />
uit zijn gelaat.<br />
„Het net is gespannen en alles is<br />
klaar," zei Vulcano. „Op het comman-<br />
do „spring!" spring je. Spring je recht<br />
in het net. Er is absoluut geen gevaar.<br />
Doe je oogen dicht en kijk niet. In<br />
één rfinuut is alles voorbij. Ben je<br />
klaar?"<br />
John Potts, bleeker dan ooit, knikte<br />
en klom op de balustrade. De camera<br />
werd opgesteld en alles was klaar voor<br />
de opname.<br />
Vulcano keek naar den camera-man<br />
en gaf het teeken.<br />
„Spring I" riep hij.<br />
John Potts richtte <strong>zich</strong> op, bracht<br />
zijn handen boven zijn hoofd, sloot zijn<br />
oogen, sloeg heen en weer als een<br />
vlaggestok in een feilen wind, opende<br />
zijn oogen en sprong ... terug! Hij beef-<br />
de van zijn hoofd tot zijn voeten.<br />
HENRI DURANT,<br />
de bekende Hollandsche zanger<br />
FILM ENTHOUSIASTEN<br />
R. H. te AMSTERDAM. He£ adres van<br />
Grete Garbo is Meiro-GoIdwyn^Mayer<br />
Studio's, CuIver-CUy, Califoroie.<br />
D. L. te AMSTERDAM. BrigUte Helm<br />
is meé den filmacteur Richard Weiszbach<br />
getrouwd. Adolph Menjou is getrouwd me£<br />
de filmdiva Kathryn Carver.<br />
TRUQSJE te GRONINGEN. Wees ver-<br />
standig, ze£ het plan om filraactrice te<br />
worden ui£ Uw hoofd. Filmscholen zijn<br />
hier te lande niet, wel bestaat er in München<br />
een school voor filmopleiding. Tot op heden<br />
heeft nog geen enkele leerling van deze<br />
school een engagement weten te krijgen!<br />
W. G. te DEN HAAG. De nieuwste<br />
film van Lilian Harvey is „Das Modell vom<br />
Montparnasse". Zij is niet meer met Willy<br />
Fritsch verloofd.<br />
G. B. te HAARLEM. Het adres van<br />
Grete Mosheim is Pariserstrasse 27, Berlijn<br />
W. Zij is den 8en Januari jarig en getrouwd<br />
met Oscar Homolka. Het adres van Evelyn<br />
Holt is Schillerstrasse 121, Berlijn-Char.<br />
lottenburg; zij is den 3en October geboren<br />
en niet getrouwd.<br />
E. G. te WINSCHOTEN. Jack Trevor<br />
woont Bendlerstrasse 9, Berlijn W. Hij is<br />
den 14en December in Londen geboren en<br />
met een Engelsche vrouw getrouwd. Niet<br />
vergeten tien antwoord-coupon in te sluiten !<br />
V. K. te ROTTERDAM. NormanKerry<br />
is getrouwd. Zijn echte naam is Norman<br />
Kayser; zijn adres Universal Studio, Uni-<br />
versal City, Californië,<br />
D. K. te ROTTERDAM. Het adres van<br />
Betty Amann is Kurfürstendamm 42, Berlijn<br />
W. Zij is in Amerika geboren en niet ge-<br />
trouwd. Er zullen dezen winter nog meer<br />
films met haar in de hoofdrol vertoond<br />
worden. U kunt haar gerust schrijven; zij<br />
zal zeker op Uw brief antwoorden.<br />
K. M. te GOUDA. John Gilbert is<br />
werkelijk getrouwd. Zijn vrouw Ina Clair<br />
is filmactrice. Zijn adres is Metro-Goldwyn-<br />
Mayer Studio, Culver-City, Californië.<br />
M. D. te AMSTERDAM. U vergist* u!<br />
Douglas Fairbanks Sr. is nog steeds met<br />
Mary Pickford getrouwd; zijn zoon, Douglas<br />
Fairbanks Junior, is met Joan Crawford<br />
verloofd.<br />
L. M. te LEEUWARDEN. Op brieven,<br />
die niet met naam en adres zijn onder-<br />
teekend, geven wij geen antwoord.<br />
D. H. te DEN HAAG. Ramon Novarro<br />
is in Berlijn. Zijn adres moet geheim blijven.<br />
Hij zal niet in een opera medewerken.<br />
L. K. te TIEL. Dank voor Uw aardig<br />
briefje. Zeker, U mag ons alles vragen.<br />
Lien Deyers is met Wilhelm Dieterle zeer<br />
bevriend. Dieterle is met een actrice ge-<br />
trouwd; zij treedt echter niet meer op.<br />
Lientje filmt nog geregeld.<br />
C. B. te HENGELO. Het adres van<br />
Bobby Gordon is Warner Brothers Studios,<br />
5842 Sunset Boulevard, Hollywood. U kunt<br />
hem in het Engelsch of in het Duitsch<br />
schrijven.<br />
ANNIE te DEN HAAG. Dolores Costello<br />
is met John Barrymore getrouwd. Zij speelt<br />
de hoofdrol in de Michael Kertesz-film<br />
„De arke Noah".<br />
A. S. te AMSTERDAM. Het adres van<br />
Charles Farrel is Fox Studios, 1401, Western<br />
Ave., Hollywood. Niet getrouwd. Ronald<br />
Colman is met de actrice Thetma Roye<br />
getrouwd, Er loepen geruchten, dat dit<br />
huwelijk den längsten tijd geduurd heeft.<br />
W. B. te AMSTERDAM. De artisten-<br />
sociëteit „De Kring" is voor het gewone<br />
publiek niet toegankelijk. Er zijn echter<br />
zeer veel vooraanstaande kunstenaars, die<br />
er ook nooit komen. De Kleine Club is<br />
een andere nacht-sociëteit.<br />
■■ i^<br />
EEN BESTE HOND<br />
„Ja, hij is erg waaksch. Maar alleen jammer, dat<br />
hij niet van mij is, maar wel bij m U n kleeren zit."<br />
„Het spijt me heel erg," zei hij, „maar<br />
ik kan 't niet doen!"<br />
„Watl?" riep Vujcano uit.<br />
„Het spijt me heusch heel erg," zei<br />
John Potts. „Als ik kon, zou ik het<br />
doen! Maar ik durf njet meer! Ik geloof,<br />
dat het komt, omdat ik gegeten en<br />
geslapen en weer een kans in het leven<br />
heb. Ik kan niet springen. Ik... ik heb<br />
•het grootste deel van het geld, dat u<br />
me gaf, reeds uitgegeven. Maar geef me<br />
een paar dagen, en ik zal het u terug-<br />
betalen. Gisteren durfde ik nergens op<br />
afgaan, ik voelde me zoo haveloos, zoo<br />
aan lager wali Maar nul Nu voel ik<br />
me weer een man, in staat alles te<br />
ondernemen, alles te doen ... Behalve<br />
dien sprong!"<br />
Met neergeslagen oogen draaide hij<br />
<strong>zich</strong> om en liep weg. Vulcano was<br />
razend.-<br />
„Hoe kan één maaltijd iemands kijk<br />
op het leven zoo veranderen!" riep<br />
Symms een en al verbazing uit.<br />
„Waar voor den duivel, heb je dien<br />
haas van een kerel gevonden ?" brulde<br />
de groote Vulcano.<br />
„Hier*' antwoordde Symms. „Hierop<br />
het Victory-gebouw! Boven op de balu-<br />
strade! Hij had in geen week behoor-<br />
lijk gegeten en stond juist op het punt<br />
<strong>zich</strong> naar beneden te werpen!"<br />
IV DIT<br />
is het Merk der goede Films |<br />
JWJ God/r.
'■ ■' ■'■ ■ '■■p f ■' ' ' s %ï''''''<br />
^>«« , V,- , 4i f ^--<br />
_—_ .<br />
BOVEN BERGEN (BELGIË) SOISSONS, EENS IN DE GEVECHTSZONE<br />
nuten herken ik den prachtigen toren van<br />
Medialen. Boven Haeren zwijgt het geruisch<br />
van den motor en precies om<br />
half elf (Belgische tijd) vatten de wielen<br />
den grond van het uitgestrekte Brus.<br />
selsche vliegveld. Om ons heen staan de<br />
groote vliegloodsen en het stationsgebouw<br />
der Sabena, de maatschappij, die<br />
in België de Farman vertegenwoordigt.<br />
In Brussel blijft de machine twintig<br />
minuten staan. Ik heb dus tijd om in<br />
het restaurant een hartvefsterking te<br />
nemen en de bleeke dame, die intusschen<br />
de kleur van een helder tafellaken<br />
gekregen heeft, ontvangt van een vriendelijken<br />
tolk een glaasje met een geelkleurig<br />
vocht, dat een uitstekend middel<br />
tegen luchtziekte heet te bevatten. Hetgeen<br />
ik echter later met deze dame<br />
meemaakte, heeft mijn meening over de<br />
goede uitwerking ervan sterk doen veranderen.<br />
Voorloopig bevestigde ik de<br />
woorden van het vriendelijke heerschap<br />
en vertelde de blanke schoone, dat ik<br />
er nu van overtuigd was, dat de luchtziekte<br />
tot het verleden behoorde ...<br />
Na twintig minuten kwam men mij<br />
in het restaurant waarschuwen, dat de<br />
machine „Parijs" voor was. Het bleek,<br />
dat men mijn bagage intusschen had<br />
overgeladen in een andere machine, een<br />
kleine Farman voor acht personen, waarvan<br />
de cabine echter in tweeën gedeeld<br />
was door een tusschenwand. Vóór was<br />
de bagage opgestapeld, achter was plaats<br />
voor vier personen. Deze ruimte werd<br />
thans geheel bezet door .twee Amerikanen,<br />
die tot Parijs sliepen, door de<br />
meergenoemde dame en mij. Om 10.50<br />
klinkt het „Contact" van den piloot en<br />
na vastgesteld te hebben, dat het vliegveld<br />
Haèren (Brussel) vol<br />
kuilen zit, verlaat ik voor de |<br />
derde maal op dezen ochtend<br />
de aarde. Nog maar 255 kilometer<br />
en we zijn in Parijs.<br />
We passeeren Hal, vliegen<br />
over Braine Ie Comte en<br />
Soignies en naderen een aan<br />
een rivier gelegen stad. Vol.<br />
gens mijn routekaart Mons.<br />
We komen thans boven een<br />
groot bosch en het vliegtuig,<br />
dat tot nu toe vast in de<br />
lucht gelegen had, begint<br />
kleine verticale bewegingen<br />
te maken, het beSt te vergelijken<br />
met het stampen van<br />
een schip. Deze bewegingen<br />
danken hun ontstaan aan de<br />
ongelijkmatige verwarming<br />
De meeste passagiers wennen spoe-<br />
dig aan dit stampen, maar mijn reisge-<br />
zellin vertikt het. Zij offert nogmaals<br />
aan den heérscher der lucht. De daartoe<br />
bestemde voorraadzakjes in de cabine<br />
vermindert zienderoogen. Maar dan ver-<br />
toont <strong>zich</strong> 'n schouwspel aan onze oogen,<br />
dat zelfs häär zóó boeit, dat ze vergeet<br />
luchtziek te zijn en ik mij genoodzaak<br />
zie, de slapende Amerikanen te wekken.<br />
We zijn de Belgisch-Fransche grens<br />
gepasseerd, hebben Maubeuge links en<br />
Le Cateau rechts laten liggen en begin-<br />
nen thans te stijgen. De motor vermeer-<br />
dert zijn aantal toeren en men voelt als<br />
't ware, dat men de lucht wordt ingetrok-<br />
ken. Spoedig bemerken we waarom de pi-<br />
loot deze manoeuvre uitvoert. Reeds ge-<br />
ruimen tijd had ik tusschen onze machine<br />
en de aarde kleine wolkjes zien drijven,<br />
die den indruk maken van rookpluimpj es<br />
uit een fabrieksschoorsteen. Thans,<br />
boven St. Quentin, hebben deze wolkjes<br />
<strong>zich</strong> saamgebald tot verscheidene groo-<br />
tere wolken en onze machine is genood-<br />
zaakt boven deze wolkenbankeri tie stij-<br />
gen. Een prachtig en machtig schouw-<br />
spel! De aarde is verdwenen. De hemel<br />
is lichtblauw boven ons en de zon be-<br />
schijnt het donzige wolkenmeer, dat golft<br />
als de zee. Aan de randen toovert ze<br />
een gouden gloed. Dan, plotseling,<br />
een tafereel zóó schoon, dat men het<br />
<strong>zich</strong> nauwelijks denken kan. Er is een<br />
gat in de wolken gekomen en door<br />
deze opening ziet men op de aarde een<br />
gróóte stad. Tweeduizend meter schei-<br />
den ons van deze blokkendoos, de<br />
bekende Fransche plaats Noyon. Dan is<br />
het gat overvlogen en we zijn weer<br />
eenzaam, maar Voelen ons allemaal „in<br />
de wolken". Zelfs de dame krijgt van<br />
dit heerlijke schouwspel haar normale<br />
kleur terug; ze opent haar taschje en<br />
begint na een inspectie in haar spiegeltje<br />
<strong>zich</strong> te poederen. Ze voelt <strong>zich</strong> weer<br />
mensch en probeert me toe te schreeu-<br />
wen, dat ze weer met het vliegen ver-<br />
zoend is.<br />
Langzaam worden de wolken dunner<br />
en we zien door een lichten nevel het<br />
uitgestrekte bosch van Compiègne. Nog<br />
vijftien kilometer tot Verberie. Daar is<br />
de lucht weer geheel helder en kan de<br />
piloot tot op normale hoogte "(circa<br />
750 meter) dalen.<br />
Ik aanschouw een boschrijke, heuvel-<br />
achtige streek met prachtige, tusschen<br />
het groen verscholen kasteelen. Dan<br />
doemt in de verte Parijs op. Nog vijftig<br />
kilometer scheiden ons van de hcht-<br />
stad, maar op deze hoogte kan men<br />
bij helder weer gemakkelijk dezen af-<br />
stand overzien. Nog eenige minuten ...<br />
het toerental van den motor vermindert<br />
en in zweefvlucht dalen we. De loodsen<br />
van Le Bourget, het Aerodrome van<br />
Parijs, schijnen omhoog te schieten, de<br />
aarde neemt ons weer op en de machine<br />
staat stil. De heer Hiirteau, stationschef<br />
1 van Le Bourget, reeds van mijn komst<br />
verwittigd, neemt me vriendelijk in ont-<br />
vangst.^ Mijn klok wijst half één (Fran-<br />
sche tijd). Ik neem afscheid van de<br />
thans weer moedige dame en ik ben<br />
niets verwonderd als ze me verzekert:<br />
„Ik ga de volgende week weer naar<br />
Amsterdam terug, maar niet met den<br />
trein, maar met een vliegmachine. Ik<br />
vond het heerlijk!" Dit laatste betwij-<br />
fel ik een beetje, maar ik waardeer todi<br />
het doorzettingsvermogen van onze land-<br />
genoote.<br />
De groote autobus voert<br />
de passagiers in een mini-<br />
mum van tijd van Le Bour-<br />
get naar het hartje van<br />
Parijs, naar de beroemde en<br />
bij lederen vreemdeUng be-<br />
kende „Place de l'Opera".<br />
Mijn maag herinnert mij er-<br />
aan, dat het tijd is om te<br />
lunchen en een taxi (het<br />
eenige, wat in Parijs goed-<br />
koop is) brengt mij in vijf<br />
minuten bij Leo Faust, het<br />
Hollandsche restaurant in de<br />
Rue Pigalle.<br />
Moraal: je ontbijt in Am-<br />
sterdam, je luncht in Parijs<br />
en dit is mogelijk door het<br />
wonder van deze eeuw: de<br />
vliegmachine!<br />
der lucht. PARIJS: L'ETOILE MET DEN ARC DE TRIOMPHE ERIC WINTER<br />
- 8 -
E_GEE>OORTE VAN CCH \rn\ Am ^<br />
TT 1 en „Schl&èef is... ja. ze£t U 't eens?<br />
J—f Ik tart U 't te verklaren.<br />
Wanneer zoo'n diné geboren wordt<br />
Dan zün er duizend „maren".<br />
Maar bv den allereersten schreeuw<br />
Dan spitsen wy de ooren.<br />
Een week daarna schreeuwt ieder mee:<br />
De ..Schlager" is geboren I<br />
De familie staat aan de wieg. Auteur,<br />
componist en uitgever.<br />
Het is een bijzonder kind, dat is het.<br />
Er wordt druk over en weer gepraat,<br />
hoe de wereld het best en het vlugst<br />
in kennis te stellen van deze heuglijke<br />
gebeurtenis.<br />
Peetoom uitgever heeft ettelijke be-<br />
zwaren.<br />
„We zullen het zoo voordeelig moge-<br />
lijk aanpakken," beweert hij.<br />
„Wat ?... Zoo'n bijzonder kind," zeg-<br />
gen vader en moeder auteur en com-<br />
ponist.<br />
..«Tja, tja," kalmeert peetoompje, „er<br />
zijn al zooveel mislukkingen ondermijn<br />
peetkindertjes; als ik er te veel drukte<br />
mee maak, wordt het een kind met een<br />
waterhoofd. Trouwens, ik moet je eer-<br />
lijk zeggen, ik vind het een doodgewoon<br />
huis-, tuin- en keuken-monmeltje."<br />
„Ja, maar," protesteert het ouderpaar<br />
hefdg, „het is niet onze eersteling. Onze<br />
tien voorgangers hebben ze in een on-<br />
bewaakt oogenblik in de wieg gesmoord.<br />
U ziet toch wel, dat dit alle teekenen<br />
van het genie vertoont. Kom peet-<br />
oompje, geef het een kansje."<br />
Peetoom krabt <strong>zich</strong> eens bedenk'Wk<br />
Langs de baardelooze kin<br />
En na veel delibereeren<br />
Krügen Pa en Moe hun zin.<br />
't Kindje wordt ten doop gehouden.<br />
Convocaties gaan in-zee.<br />
Vol verwachting klopt het harte:<br />
Zou het — f A — of zou het — née?<br />
Dat is dan de dramatische proloog.<br />
De rest denkt u er zelf maar bij.<br />
Zoo worden er dagelijks honderden<br />
geboren en negen en negentig zijn den<br />
volgenden dag bij gebrek aan belang-<br />
stelling rustig en kalm overleden.<br />
Wij staan (o, Charivarius!) „in het<br />
teeken" van den „Schlager".<br />
We leven snel.<br />
We leven in recordtijd.<br />
En onze tijd, zoo arm aan roman-<br />
tiek, vraagt naar een opwindend<br />
rhythme, een onmiddellijk inslaand<br />
succes.<br />
En we', opmerkelijk is, dat het nie-<br />
mand tot nu toe gelukt is te verklaren,<br />
waarom een Schlager nu eigenlijk een<br />
„Schlager" is geworden.<br />
Het is wel interessant te citeeren, wat<br />
een Duitsche student in de filosofie<br />
over den „Schlager" schrijft. Hij con-<br />
cludeert o.a.:<br />
„Een Schlager is een ding, onlogisch<br />
tot in de hoogste macht. De melodie<br />
ervan laat je niet los, ze kleeft als<br />
siroop. Tot waanzinnig wördens toe prik.<br />
kelt het je trommelvliezen. Je betrapt<br />
jezelf er voortdurend op, dat je een me-<br />
lodietje neuriet en dan — de meest ver-<br />
standige ontkomt er niet aan — geef<br />
je je maar over aan dat, wat nu eenmaal<br />
niet te vermijden is, spits je je lippen<br />
tot een fluittoon, trommel je met je<br />
vingertoppen, sla je met je voeten de<br />
maat om den allemieuwsten „Schlager"<br />
van A. tot Z. „mee te leven"."<br />
Zonder twijfel, de nieuwste Schlager<br />
oefent een suggestieve macht op ons<br />
uit. En of we nu al beweren, dat we toch<br />
op een zeker geestelijk niveau staan —<br />
of we schouderophalend mompelen van<br />
„idioterie", er helpt geen vader en moe-<br />
der aan — we moeten er aan gelooven,<br />
al doen we dan ook mee dwars tegen<br />
onze overtuiging in."<br />
Dat is nu zoo ongeveer de psycho-<br />
logie van den „Schlager". En onze stu-<br />
dent in de filosofie komt tot de frap-<br />
pante slotsom :<br />
„De Schlager, dat zijn wijzelf. Wijzelf<br />
in onze wisselende luimen, onzen be-<br />
lachelijken,zucht naar de laatste mode-<br />
uitspattingen, onze verachting voor het<br />
ouderwetsche."<br />
Tot zoover onze filosoof-in-den-dop.<br />
En zegt u nu eens eerlijk, heeft hij gelijk<br />
of niet ?<br />
Ik wil nu eens even voor de vuist<br />
eenige „Schlagers" opnoemen, te be-<br />
ginnen met die van een poosje geleden.<br />
Daar hebben we:<br />
„Yes, we have no bananas!" — Ge-<br />
inspireerd op een „jiddische" contra-<br />
dictie, heeft dit lid de wereld verovert!.<br />
„Rio Nights" — nu nóg een veel<br />
gevraagde mop.<br />
„Tea for two"'' — hoewel ik hierop<br />
nooit een Hollandschen tekst behoorlijk<br />
heb hooren zingen, is deze „thee voor<br />
twee" er als „koek" (bij de thee) inge-<br />
gaan.<br />
Wie herinnert <strong>zich</strong> niet „How do you<br />
do ?"<br />
Dan de geweldige oorlogs-Schlager,<br />
door de Tommies populair gemaakt,<br />
„It 's along way to Tipperary". Achter.<br />
buurtsche humor heeft hier de niet be-<br />
paald letterlijke vertaling gefantaseerd:<br />
Ik bin een long kwijt<br />
Ik hep de tering.<br />
Uit Spanje komt het hartveroverend<br />
lied „Violetera", hoewel zeer moeilijk<br />
van rhythme heeft het exotische element<br />
hier veel aan de populariteit mee-<br />
gewerkt.<br />
Dan het Fransche succes „Valencia".<br />
Hoe heerlijk konden ze het fijne chan-<br />
son, door Mistinguette in Parijs met<br />
onweerstaanbare charme gelanceerd,<br />
hier langs de straten brullen:<br />
Vaalensiaa I! I<br />
Appelesiene vier om een duppie<br />
Zoek maar uitlll<br />
In deze periode van „Hoch-Konjunktur"<br />
komen uit Duitschland de volgende<br />
onsterfelijke meesterwerken:<br />
„Wo sind deine Haare<br />
August, August?"<br />
Met welk een wellust wierp men <strong>zich</strong><br />
op dit voor haardeskundigen gemakkelijk<br />
op te lossen probleem I<br />
In Holland wordt terzelfder tijd het<br />
epos geboren — ik meen, dat Armand<br />
Haagman hiervan de geestelijke vader is:<br />
„Sussie, wil ik jou eens wat vertellen ?"<br />
En daar iedereen met het „Sussie"<br />
meeleefde en de tragiek, die zelfs straatsteenen<br />
bewoog, een dankbaar object<br />
/<br />
- 10 -<br />
^<br />
WEP<br />
vormde voor het edele gilde van straat-<br />
zangers en bedelaars, werden ettelijke<br />
tienduizenden exemplaren in evenzooveel<br />
graag-geofferde dubbeltjes omgezet.<br />
Van meer recenten datum en aan-<br />
sluitend aan het jazz-karakter van dessen<br />
tijd staan daar als lichtende toortsen<br />
langs het duistere pad naar den roem:<br />
Ramona; " -<br />
Constantinopel;<br />
"Ice-cream;<br />
Trink Brüderlein trink;<br />
All by yourself in the moonlight;<br />
Wenn der weisse Flieder;<br />
Heb meelij, Jet;<br />
Ich küsse Ihre Hand. Etc., etc., etc.<br />
Ach, er zijn nog wat simpele liedjes,<br />
die van iets zingen, dat wat dieper onder<br />
het oppervlak zit verborgen, melodieën,<br />
die wat zoet vloeiend zijn en niet zoo<br />
erg schreeuwen, maar die spelen geen<br />
beduidende rol.<br />
Wie uwer heeft er zoo en passant<br />
wel eens gehoord van:<br />
„Wien, sterbende Märchenstadt" van<br />
Heimann Leopoldi... Onbekend wa't ?<br />
„Moonlight oh the Ganges ..." Heele-<br />
maal riiel populair.<br />
„Cairo ..." Van Horatio Nichols.<br />
„Im Prater blühen wieder die<br />
Bäume ..." Ja juist, van Robert Stolz.<br />
Ach 200... tóch wel eens van ere-<br />
hoord ? e<br />
„Nur ein Hauch Parfum", ,„Du sollst<br />
der Kaiser meiner Seele sein".<br />
Nu ja en nog enkele andere. Nee,<br />
zij hebben niet de pretentie „Schlagers"<br />
te zijn. Ze zijn wat op den achtergrond<br />
gedrongen, overschreeuwd op de markt<br />
door handiger kooplui.<br />
„Zoek maar uit en haal maar uit<br />
Koopies hale en cente bieëlll"<br />
Bonte lappen, schelle kleuren,<br />
Schreeuwers, die de ziel verscheuren!<br />
Wat niet mee brult, gaat verloren.<br />
Niet geschikt voor grove ooren.<br />
't Is de tyd. de nieuwe leuze<br />
Doen of niet. er bluft geen keuze<br />
O. moderne fakkeldragers<br />
SchrVf dan — schrUf dan<br />
GEEFT ON3 SCHLÄGERSII<br />
CHEF VAN DIJK.<br />
EAU DE (OLOCNE<br />
ANCELO<br />
MARIE FARINA<br />
CM der oudfée ep bede/nerten<br />
OVERAL VeRKR'JCBAAR<br />
BE HEILIGE BERG<br />
MEDEWERKENDEN:<br />
De danseres Dioiima Leni Riefenstahl<br />
De Vriend .... Z-OUJS Trenker<br />
Vigo Ernst Petersen<br />
De Moeder .... Frieda Richard<br />
Colli Friedrich Schneider<br />
De Oids Hannes Schneider<br />
Regie en Manuscript: Dr. ARNOLD FANCK.<br />
UFA-FILM.<br />
Be danseres Diotima danst niet om<br />
roem of goud te vergaren, zij<br />
danst, omdat de dans haar spraak<br />
is en zij daardoor uitdrukken kan, wat<br />
haar innerlijk ontroert.<br />
Zij danst aan het zeestrand, doch<br />
plots ontwaakt in haar het verlangen<br />
naat de bergen; in haar verbeelding ziet<br />
zij hem, het ideaal harer droomen, staan-<br />
de op de steilste tinne van den Heiligen<br />
Berg en de ingeving van haar hart vol-<br />
gend, neemt zij afscheid van de zee.<br />
In een voorname winter-badplaats,<br />
gelegen aan den voet van indrukwek-<br />
kende bergreuzen, danst Diotima voor<br />
een uitgelezen publiek. Onder de toe-<br />
schouwers bevinden <strong>zich</strong> ook twee vrien-<br />
den, die met hart en ziel verknocht zijn<br />
aan de bergen. Beiden komen geheel<br />
onder de bekoring van Diotima's kunst.<br />
De oudere vriend dwaalt rond te mid-<br />
den der grootsche natuur en voelt <strong>zich</strong><br />
daar in zijn element, doch het lot wil,<br />
dat ook Diotima, <strong>zich</strong> aangetrokken voe.<br />
lend door de stille oneindigheid, naar<br />
boven gaat. Bij hun ontmoeting doet<br />
weldra het gemeenschappelijk verlangen<br />
naar de hoogste hoogten der wereld een<br />
heilige liefde in beider hart ontvlammen.<br />
Doch ook Vigo, die speciaal naar zijn<br />
bergen getrokken is om aan de groote<br />
ski-races deel te nemen, ontmoet daar-<br />
boven Diotima en zij belooft hem een<br />
wensch van hem te zullen vervullen, in-<br />
dien hij als overwinnaar het strijdperk<br />
verlaat. EA Vigo wordt overwinnaar!<br />
Als Vigo, een kind nog, den wensch te<br />
kennen geeft, zijn hoofd een oogenblik<br />
in haar schoot te willen leggen, stemt<br />
zij glimlachend toe en strijkt hem met<br />
een moederlijk-teeder gebaar over de<br />
haren. Helaas is de oudere vriend, die<br />
den terugtocht van een hooggelegen<br />
top heeft ondernomen, getuige van dit<br />
tooneeltje en hoewel hij Vigo niet her-<br />
kent, doet het zien van dezen man, ge-<br />
VI60<br />
MOEDER EN ZOON<br />
- 11 —<br />
knield voor zijn Diotima, al zijn illusies<br />
ineenstorten.<br />
In zijn wilde smart vat hij het dol-<br />
zinnige plan op „Zijn Berg"'te bestij-<br />
gen, niet op de gebruikelijke manier,<br />
doch langs den Heiligen Noordwand,<br />
welke onderneming in dit jaargetijde<br />
met een zekeren dood kan gelijk ge-<br />
steld worden. Op zijn verzoek vergezelt<br />
zijn vriend hem ... Ondertusschen danst<br />
Diotima in het dal haar „Dans aan de<br />
Vreugde", dien zij opgedragen heeft aan<br />
haar geliefde.<br />
Een plotseling opstekende storm kluis-<br />
tert de koene bergbeklimmers aan een<br />
rotsplateau. Op een gegeven oogenblik<br />
verneemt de oudere vriend, dat het Vigo<br />
was, die geknield voor Diotima lag en<br />
in zijn ontzetting maakt hij een drei-<br />
gende beweging, die tengevolge heeft,<br />
dat Vigo over den rand van het plateau<br />
naar beneden stort. Bliksemsnel grijpt<br />
hij het touw en slechts met de kracht<br />
zijner armen kan hij zijn vriend voor<br />
een doodelijken val behoeden.<br />
Intusschen heeft men in het dal de<br />
beide vrienden gemist en daar geen<br />
enkel moedig man gevonden kan wor-<br />
den, die het wagen durft den berg op<br />
te gaan om de ski-renners, die boven<br />
in de hut feestvieren, te waarschuwen,<br />
maakt Diotima <strong>zich</strong> gereed om zelf<br />
dezen gevaarlijken tocht te ondernemen.<br />
Na ontzettende moeilijkheden en geva-<br />
ren te hebben overwonnen, gelukt het Q<br />
haar de hut te bereiken en de ski-loo-<br />
pers van alles op de hoogte te brengen.<br />
Het gevaar, dat zijzelf loopen, niet<br />
achtend, begeven de moedige mannen<br />
<strong>zich</strong> voorzien van stormfakkels op weg.<br />
Oneindig moeilijk is de beklimming in<br />
nacht en stormweer en als een nieuwe<br />
dag begint te gloren, ontdekken de<br />
redders de beide vrienden in hun be-<br />
narde positie. Den geheelen nacht door<br />
heeft de vriend Vigo vastgehouden, die<br />
door de hevige koude reeds lang dood-<br />
gevroren is; nu, als de redding nabij is,<br />
verlaten hem zijn krachten, waanzin<br />
grijpt hem aan en als de zon \)Oven de<br />
bergen <strong>zich</strong>tbaar wordt, breidt hij de<br />
armen uit naar haar licht. Stap voor<br />
stap nadert hij den doodelijken rand,<br />
nog één stap en tezamen met zijn vriend<br />
vindt hij een graf in zijn veelgeliefde<br />
bergen.<br />
DE VRIEND
■ mr<br />
^<br />
Cvi<br />
y<br />
^^WB^Bi<br />
VOOR ONZE TUINEN<br />
^^^<br />
^OfT" 31 is een tuin vooral in een<br />
\^y groote stad een genot I De<br />
,:. ^efde voor plant en dier kan<br />
er bij groot en klein door tot uiting<br />
komen, want hoe klein de tuin ook is<br />
en hoe bescheiden de middelen vaak<br />
zijn, die voor zijn onderhoud en ver-<br />
fraaiiilg kunnen worden aangewend, er<br />
is toch altijd wel iets moois of aardigs<br />
van te maken 1 Daartoe zijn vaak alleen<br />
wat ambitie, handigheid en smaak vol-<br />
doende.<br />
Uit den aard der" zaak zijn over het<br />
algemeen de stadstuinen niet groot en<br />
moeten we dus beginnen met die planten<br />
te kiezen, welke er <strong>zich</strong> het best kunnen<br />
ontwikkelen. Want niets stelt zoo teleur,<br />
als een niet-groeiende of kwijnende<br />
plant. Bij aanschaffing houde men dus<br />
terdege rekening met planten, die in<br />
de zon, en andere, die in de schaduw<br />
het best tot haar recht komen.<br />
Een dankbare plant, die het vrijwel<br />
overal doet, is de dahlia.<br />
Zrj stelt geen bijzonder groote<br />
eischen aan den voedingsbodem; zij<br />
mag echter niet te veel in de schaduw<br />
staan. Zij is geschikt voor perken in 't<br />
boordbed en heestergroepen. Men kan<br />
de dahlia zaaien, stekken en scheuren.<br />
Daar het nu echter al te laat is om<br />
die behandeling zelf ter hand te nemen,<br />
bestelle men liever dahliastekken bij een<br />
soliden kweeker. U kunt dahliastekken<br />
nog uitzetten tot eind Juni en krijgt<br />
dan in den nazomer nog prachtige bloe-<br />
men, mooier zelfs dan van oude knollen.<br />
Feitelijk maken we altijd een fout door<br />
te spreken van knollen. Het zijn ver-<br />
dikte wortels, waarbij aan den stengel de<br />
oogen zitten. Bij een knol (begonia, gla-<br />
diolus) zitten de oogen daarentegen op<br />
den knol. Een knol van een dahlia<br />
Het eerste van een serie artikelen<br />
voor bezitters van stadstuinen<br />
DE DAHLIA<br />
LADY AILEEN (Rose, donker-midden; hoog 40 cM.) ACME (Zalmrose; hoog 140 cM.)<br />
\<br />
- 12 -<br />
^^<br />
groeit alleen als er een stukje van den<br />
stengel aan zit met één of meer oogen.<br />
In de laatste jaren heeft de dahlia een<br />
groote ontwikkeling ondergaan. Er zijn<br />
nu wel vele honderden sooften, waar-<br />
van we slechts noemen de decoratieve-,<br />
pioen-, cactus-, pompon-, anemoon-,<br />
ster-, halskraag- en mignon-dahlia's.<br />
'".Eenige der mooiste decoratieve dah-<br />
lia's zijn de Hera (lilarose). De Schelde<br />
(purperrood), Ellinor Vandeveer (lila-<br />
rose), Champagne (chamois met lila-<br />
weerschijn).<br />
Tuin.Cactusdahlia's.<br />
Acme (zalmrose), Skagerak (geel).<br />
Rheinisches Mädel (karmijnrood met<br />
witte punten).<br />
MignondaAlia's.<br />
Lady Aileen (rose, donker.midden),<br />
l'Innocence (wit). Butterfly (geel).<br />
Nu de behandeling van de plantjes.<br />
De grond, waarin we de stekken plan-<br />
ten, moet krachtig en los zijn. Men<br />
plaatse de hooge planten ongeveer 70<br />
c.M. en de lage soorten -£ 40 c.M.<br />
van elkaar. Bij de hooge soorten late<br />
men één spruit tot ontwikkeling komen<br />
om een flinke plant te verkrijgen. Om de<br />
plant niet te beschadigen, plaatse men<br />
er dan ook tegelijkertijd de stokken bij,<br />
waaraan de plant later met raffia wordt<br />
opgebonden. De jonge plantjes moeten<br />
de eerste dagen goed vochtig gehouden<br />
worden. Als de planten ongeveer 40<br />
c.M. hoog zijn, verdient het aanbeveling<br />
om hun een flinke gift vloei-<br />
mest (kippen- of koemest) te geven. U<br />
zult dan mooie, njk^bloeiende planten<br />
krijgen, die een lust voor de oogen fen<br />
een sieraad van uw tuin zullen zijn.<br />
H. E. R.<br />
HERA (Lilarose; hoog 140 cM),<br />
»<br />
y<br />
DE AANKLEEDING VAN HET TOONEEL<br />
In het voorgaande artikel heb ik u<br />
uiteengezet hoe belangrijk een tooned-<br />
décor kan zijn, ook al is het niets meer<br />
dan een achtergrond waartegen ge-<br />
speeld wordt, en heb ik u duidelijk ge-<br />
maakt, dat zelfs zoo'n passieve achter-<br />
grond een zorg vereischt — en düs ook<br />
een waardeering — van even grooten<br />
omvang als gold 't een hoofdperso-<br />
nage. De tijd, dat een tooneeldécor het<br />
product was van een "huisschilder, die<br />
ook wel eens van Lodewijk den Veertien-<br />
de had gehoord, is voorbij. Zelfs het<br />
meest eenvoudige decor eischt, wil het<br />
aan zijn taak voldoen, de volkomen toe-<br />
wijding van een kunstenaar. T t Is heele-<br />
maal niet noodig, dat deze kunstenaar<br />
vóór alles schilder is. Hij kan ook archi-<br />
tect zijn; ja, 't is aan de belangstelling<br />
van de architecten voor het tooneel te<br />
danken, dat wij langzamerhand zijn ver-<br />
lost van de leelijke, platte decors met<br />
vogels-,, die altijd vliegen of een zon, die<br />
nooit verder komt, en dat daarvoor<br />
plastisch werk in de plaats is gekomen.<br />
Een Hollandsch architect, die buitenge-<br />
wone dingen op het gebied van tooneel-<br />
architectuur heeft gedaan, is b.v. Wijde-<br />
veldt, terwijl merkwaardig genoeg de<br />
prestaties van een zóó belangrijk en<br />
kundig decoratief kunstenaar als Roland<br />
Holst op een volslagen mislukking zijn<br />
uitgeloopen!<br />
Maar schilder of architect: hij. moet<br />
iemand zijn, die zijn kunnen aan de<br />
tooneelkunst ondergeschikt maakt. Want<br />
een decor mag geen „Nachtwacht" en<br />
ook geen „Stadion" worden.<br />
Wél kan het méér zijn dan een ach-<br />
teigrond; het kan een deel vormen der<br />
handeling en op dat gebied hebben<br />
vooral onze Oosterburen merkwaardige<br />
staaltjes laten zien. .<br />
Het zoogenaamde actieve decor heeft<br />
altijd bestaan, bijvoorbeeld in stukken,<br />
waarin een bepaald decor noodwendig<br />
is. Wat zou er van Ghéon's „Arme onder<br />
de Trap" terechtkomen, wanneer er op<br />
DOOR EDUARD VETERMAN r=<br />
het tooneel geen trap viel te bekennen ?<br />
Wat zou er met „Josef in Dothan"<br />
moeten gebeuren, wanneer er geen hei<br />
en geen put was, waar toch voortdurend<br />
over gesproken en voortdurend mee ge-<br />
speeld wordt? Wat van „Salomé" wan-<br />
neer er geen kerker is, om Jokanaän uit<br />
op te diepen?<br />
Nu kan men natuurlijk zeggen: de<br />
Chineezen gebruiken ook geen decors;<br />
die zetten een roeispaan overeind en<br />
het publiek weet dat de scène op zee<br />
speelt; ze zetten een tak tegen een stoel,<br />
en het heele auditorium ziet een bloeien-<br />
den boomgaard. Maar wij zijn nu een-<br />
maal geen Chineezen. Ons publiek is<br />
aan deze aanduidingen niet gewend. Men<br />
moet hierbij niet een opvoering als „De<br />
Gele Mantel" door Verkade ten bewijze<br />
aanhalen, dat ons publiek <strong>zich</strong> wél op<br />
deze manier de plaats der handeling<br />
kan suggereeren — want dat stuk werd<br />
gebracht als een experiment, waarbij<br />
Voorbeeld van een gestyleerd actief decor voor „Oedipos"<br />
ontwerp T. C. Pillartz<br />
men dus wist allerlei merkwaardigheden<br />
te zullen beleven. Het Westersche pu-<br />
bliek is nu eenmaal niet ingesteld op<br />
deze autosuggestie ... anders zou het<br />
tooneeldécor immers nooit zijn uitge-<br />
vonden ?<br />
Het is in de geschiedenis lang niet<br />
uitsluitend bij actieve tooneelarchitec-<br />
tuur gebleven als trappen en putten en<br />
kerkers. Men had hemels noodig, waar<br />
goden uit neerdaalden, ,of hellen, die<br />
duivels uitspuwden; de dikwijls zeer in-<br />
genieuze uitvindingen, op dat gebied<br />
gedaan, hebben de uitdrukking kunst- en<br />
vliegwerk in 't leven geroepen. Na-<br />
tuurlijk kon het niet bij machines alleen<br />
blijven: ze moesten worden opgenomen<br />
in het decor, en waar het decor de<br />
functie van de machine schijnbaar over-<br />
nam, werd ook hier het decor actief:<br />
voor het publiek immers daalde Jupiter<br />
dp een wolk neer, en niet op een tra-<br />
peze I Voor het publiek kwam Mephisto<br />
Voorstelling van Oedipos bij Reinhardt. (Het publiek werd hierbij onmiddellijk in de<br />
handeling betrokken).<br />
uit den grond, en niet uit een liftl Dik-<br />
wijls werd het decor op deze wijze zoó<br />
actief, dat er van het stuk bijzonder<br />
weinig overbleef, en zoo ontstond het<br />
kijkspel. Vroeger werden op de kermis-<br />
sen gewoonlijk van dit soort stukken ge-<br />
speeld, waarbij op de activiteit van het<br />
decor een groot deel van de voorstel-<br />
ling rustte.<br />
Maar in deze werkelijke deelname van<br />
het decor ligt niet in de allereerste<br />
plaats zijn scenische activiteit. Van veel<br />
grooter belang is zijn psychologische ar-<br />
beid. En dat is misschien wel het moei-<br />
lijkste van de heele tooneelarchitectuur.<br />
Wanneer u op reis in een hotel aan-<br />
komt, is het u niet onverschillig, in<br />
welke kamer uien u stopt. Krijgt u een<br />
lage kamer met weinig licht, uitziend<br />
op een gore binnenplaats, met een don-<br />
kerbruin behang en een donker plafond,<br />
dan zegt u: „O neen... die kamer is<br />
me veel te somber; daar word ik naar<br />
van." En als men u dan in een ruime,<br />
lichte kamer brengt, aan de zonzijde,<br />
— 15 -<br />
uitziend over een grooten tuin, met een<br />
wit plafond en een licht behangsel met<br />
■<br />
'm
laem-motieven ... dan zegt u: „Hè ja.,<br />
hier voel ik me prettig; dat is een aar-<br />
dige kamer I"<br />
Waarom zooveel kieskeurigheid? Als<br />
u wandelt hebt u geen last van het be-<br />
hangsel, en als u slaapt evenmin. En<br />
toch betaalt u liever iets meer voor de<br />
lichte, dan voor de donkere kamer I<br />
Dat komt, omdat u <strong>zich</strong> wel degelijk<br />
bewust bent van den invloed, dien het<br />
licht en de ruimte op u hebben. Tot<br />
het licht behooren ook de kleuren; tot<br />
de ruimte de afmetingen ien verhoudin-<br />
gen der lichamen.<br />
Licht en ruimte zijn twee onontbeer-<br />
lijke levensvoorwaarden, zonder welke<br />
geen mensch kan leven. Hoe meer licht<br />
en ruimte, des te heerlijker bloeit het<br />
leven uit; hoe minder licht en ruimte,<br />
des te meer sterft het af.<br />
Zoo wekken licht en ruimte op het<br />
tooneel den toeschouwer óp; ze maken<br />
hem blij en levenslustig en opgewekt;<br />
duisternis en benauwenis daarentegen<br />
maken hem somber, neerslachtig, pes-<br />
simistisch en ongerust.<br />
U voelt, hoe ruim van deze omstan-<br />
digheid door den tooneelarchitect ge-<br />
bruik kan worden gemaakt, en ook<br />
waar de grens loopt. In een vroolijk<br />
stuk moet de aankleeding vóór alles<br />
ruim en licht; in een somber stuk be-<br />
nauwd en donker zijn. Daardoor wordt<br />
de toeschouwer al in de stemming van<br />
het stuk gebracht; nog vóór er een<br />
woord is gesproken, wat voor de opvoe-<br />
ring van het hoogste belang is. Want<br />
juist dit opwekken van een stemming<br />
behoort tot het moeilijkste der tooneel-<br />
speelkunst en wordt slechts zéér, zéér<br />
zelden zonder hulpmiddelen bereikt. Het<br />
actieve decor is daarbij een oppermach-<br />
tig en feilloos middel: het werkt onbe-<br />
wust op de toeschouwers in en bepaalt<br />
hun stemming. Indertijd maakte Lens-<br />
velt voor Royaards' „Elektra"-opvoering<br />
een oranjerood Mykeensch paleis, met<br />
bekende Mykeensche motieven gedeco-<br />
reerd; op <strong>zich</strong>zelf heel mooi^ maar voor<br />
het doel ongeschikt, welke ongeschikt-<br />
heid, nog werd verhoogd door een be-<br />
lichting in gelijken toon, die later wel<br />
iets veranderde, maar toch steeds naar<br />
den rossigen kant overhelde. Deze at-<br />
róösfeer van zuiderzon gaf wel iets<br />
broeierigs, iets benauwends — maar<br />
niets van het beklemmend-noodlottige,<br />
waarin het stuk is gedrenkt. Het sugge-<br />
reerde voor. ons, misdeelde menschen<br />
uit een mistklimaat, een begeerenswaar-<br />
dige Rivièra-zon. Daarentegen wist<br />
Oskar Strnad in zijn monteering voor<br />
„Voorstad" verscheidene malen de ang-<br />
stige, beklemmende, benauwde en ge-<br />
jaagde stemming op te wekken, zooals<br />
bijvoorbeeld in het prachtige tafereeltje<br />
Door Zon Verbrande Huid,<br />
Doorzitten bij Wielrijden en Stuk-<br />
loopen van Huid en Voeten, verzacht<br />
gr^m^^ en geneest men met<br />
f^PUROL<br />
i.t\ tl.*t PUt Sll Doos rinn. 30-60. Wl.Afl Tub« T..l~ 80 IA ct. -.<br />
Bij Apoth en Drogistrn<br />
L2ö*><br />
J<br />
vóór de bioscoop, met die sinistere licht-<br />
reclame-letters in de zwarte, dreigende<br />
lucht. Voorbeelden van licht- en ruimte-<br />
overvloed en hun uitwericing op het<br />
publiek kan men waarnemen bij de zoo-<br />
genaamde apotheoses in revue's, waar<br />
het gansche tooneel is gevuld met kleur<br />
en licht en geschitter: die overvloed<br />
brengt de menschen in extase. In revue's<br />
en operettes wordt trouwens het meeste<br />
licht gebruikt: zij hebben dan ook vóór<br />
alles een vroolijk en opgewekt publiek<br />
noodig.<br />
Dat kleuren — immers onderdeden<br />
van het licht — eveneens van grooten<br />
invloed zijn, mag ik bekend achten. Het<br />
zou te ver voeren hier de uitwerkingen<br />
van kleuren tot in détails te behandelen,<br />
maar iedereen weet, dat rood onrustig<br />
is en enerveerend; dat paars ernstig en<br />
oranje vroolijk stemt; dat groen vrien-<br />
delijk en rustig werkt en bruin somber<br />
maakt. Denk eens, hoe vriendelijk en<br />
kalmeerend een groen bosch werkt; hoe<br />
somber daarentegen een gebeitste schuur<br />
is; hoe prettig en vroolijk een kar met<br />
sinaasappelen aandoet en hoe deftig en<br />
serieus een paarse japon een dame<br />
maakt. Terwijl rood een agressieve, op-<br />
gewonden stemming verwekt — men<br />
denke aan stierengevechten en aan i Mei I<br />
Ook in de toepassing der kleuren is<br />
de tooneelarchitect dus aan zeer nauw-<br />
keurige overweging gebonden.<br />
Maar niet minder dan al deze,<br />
tellen de vormen mee.<br />
U hebt allemaal wel eens een Lode-<br />
wijk XV-tafeltje gezien: zoo'n verguld<br />
dingetje, dat schijnt te dansen op z'n<br />
ranke hertepootjes I En u kent allemaal<br />
de oudhollandsche bolpoot-tafel met<br />
haar dikke blad, haar geweldig zware<br />
en plompe pooten en haar massiviteit.<br />
Deze verscheidene werkingen bren-<br />
gen, in gelijken aard, de vormen der<br />
tooneelarchitectuur teweeg. De effecten,<br />
die men met de lichamen of massa's<br />
op het tooneel kan bereiken zijn van<br />
denzelfden aard als die van licht en<br />
kleur, omdat vormen en massa's even<br />
sterk op ons gemoed werken. Een be-<br />
tonnen wolkenkrabber van drogen,<br />
kubus-achtigen vorm brengt den be-<br />
schouwer in een heel andere stemming<br />
dan de vriendelijke, levenslustige rococo<br />
van het paleis Sans-Soucil<br />
Deze werking der vormen heeft men<br />
vroeger steeds verwaarloosd; zoo kwam<br />
Oedipos uit een prachtigen, eleganten<br />
Gnekschen tempel huppelen en speelde<br />
men „Salomé" in een milieu van etht-<br />
oostersche weelde. Doch is het nu wel<br />
noodig, dat men zoo, met fotografische<br />
nauwkeurigheid, de plaats van handeling<br />
opbouwt? Eerstens behooren zoowel<br />
„Oedipos" als „Salomé" tot het genre<br />
dichterlijke werken, die men in een<br />
gestyleerde omgeving spelen moet.<br />
Bovendien: wanneer men Oedipos —<br />
ik blijf nu maar even bij dit voorbeeld<br />
— écht naturalistisch zou willen enscè-<br />
neeren, zou een mooie Grieksche tempel<br />
absoluut fout zijnl Want de historische<br />
Oedipos — als hij tenminste heeft ge-<br />
leefd I — was een herderskoning van een<br />
herdersvolk uit de eenvoudigste dagen,<br />
die Griekenland ooit heeft gekend: de<br />
dagen, dat de koningin zélf haar hemden<br />
spinde, héél gemoedelijk leefde met haar<br />
gemaal en dat de behuizingen zéér<br />
eenvoudig waren; voor hét meerendeel<br />
zelfs van hout.<br />
Maar Oedipos is vóór alles een treur,<br />
spel van het noodlot. Stap voor stap<br />
komt. het onverbiddelijke, dat bij den<br />
aanvang reeds hangt te dreigen, nader-<br />
bij. Het stuk begint met geklaag der<br />
lijdende bevolking om haar ellende en<br />
het eindigt met geklaag om de ellende<br />
van haar vorst. Hier passen geen ele-<br />
gante witmarmeren kolonnaden, geen<br />
rijk beeldhouwwerk en geen tierelantijn,<br />
tjes, die afleiden van de hoofdzaak. Hier<br />
moet het decor even streng en dreigend<br />
zijn als het stuk zelf, wil men, dat het<br />
een actief aandeel in de voorstelling<br />
nemen zal.<br />
Zooki monteering heeft b.v. de too-<br />
neelarchitect Pillartz ontworpen voor het<br />
theater in Darmstadt. Hij heeft daarbij<br />
volstrekt niet gedacht aan Griekenland,<br />
noch aan den traditioneelen blauwen<br />
hemel, noch aan al 't heerlijks, dat men<br />
er altijd van vertelt. Hij heeft hier van<br />
het koningspaleis een geheimzinnige, in.<br />
drukwekkende en benauwende blokken-<br />
massa gemaakt. Wij denken aan een ge.<br />
vangenis, aan een graftombe. Er gaat<br />
beklemming uit van deze massa's, die<br />
onder een dreigenden, somberen hemel<br />
staan in een diffuus licht, terwijl alleen<br />
de hoofdfiguren door schijnwerpers spe-<br />
ciaal worden bestraald. De volksmassa<br />
blijft in het donker, beneden, en in dat<br />
donker verdwijnt ook, aan het slot, de<br />
ongelukkige koning... ><br />
[Woidt vooxiiczet.)<br />
Voorbeeld van een naturalistisch actief decor voor „Ein besserer Herr"<br />
ontwerp Ed. Veterman. (Zu volgend »rtikeD<br />
-U-<br />
KARL<br />
BIJ DE SPIONNE THUIS<br />
■MIUIHimillHIH ■■■■■■"■" "■■■■■■■■■H" H ■■■■■■■■■■.■««■■■■■■MWMItl<br />
DE SPIONNE<br />
lllllllllll
Gaan we weer cakewalken?<br />
Indien we een bekend musicus mogen<br />
gelooven, is de jazz aan het verdwijnen<br />
en gaan we weer terug naar de oude dansen<br />
als polka's, walsen en cakewalks.<br />
Inderdaad worden we nu en dan al<br />
eens onthaald op ouderwetsche nummers.<br />
Vinden we ze aardig en zijn ze werke-<br />
lijk gracieuzer dan de moderne steps ?<br />
De cakewalk lijkt ons niet erg geschikt<br />
om ons op dit punt vertrouwen in te<br />
boezemen, al moeten we grif toegeven,<br />
dat de moderne wals, de two-step en vooral<br />
de beschaafde tango even attractief zijn<br />
als de dansen van de jongste generatie,<br />
indien men maar de moeite neemt ze goed<br />
te leeren !<br />
Laat uw baard staan.<br />
We moeten weer een baard gaan dra-<br />
gen ! Ten minste : een bekend zakenman<br />
beweert, dat een baard een goed kleeding-<br />
stuk vormt en een sollicitant met een baard<br />
een groot voordeel heeft, omdat hij er veel<br />
.aannemelijker' uitziet en geschikter voor<br />
promotie lijkt !<br />
Zou de werkloosheid werkelijk te wijten<br />
zijn aan de afwezigheid van den baard ?<br />
Indien dit waar was, zou het ai te mooi<br />
zijn, daar het .werkloosheidsvraagstuk<br />
dan spoedig genoeg uit de wereld zou zijn<br />
geholpen !<br />
Suzanne Lenglen op rust.<br />
Suzanne Lenglen heeft in Parijs een<br />
flat gehuurd, die zij met haar moeder<br />
voor het komende seizoen heeft betrok-<br />
ken. Haar verloofde, Mr. Baldwin, met<br />
wien zij binnenkort hoopt te trouwen<br />
vertoeft eveneens in de Fransche hoofd-<br />
stad.<br />
Het fortuin en de roem, die haar racket<br />
voor haar heeft vergaard, schijnen het<br />
haar thans gemakkelijk te maken <strong>zich</strong><br />
terug te trekken in de betrekkelijke rust<br />
van het huwelijksleven als de echtgenoote<br />
van een Amerikaan.<br />
Waar wij onze fantasie voor<br />
hebben.<br />
De leerlingen van een school voor blinde<br />
kinderen heeft men de laatste maanden<br />
opstellen laten maken om hun fantasie<br />
wat op te wekken. De meeste verhalen<br />
hadden buitengewone avonturen tot onder-<br />
werp. Hieruit meent de voorzitter van<br />
den Bond van Blinden te New York te<br />
mogen afleiden, dat „de menschen in hun<br />
fantasie uitdrukking zoeken voor hun<br />
onvervulde droomen". Vooraanstaande<br />
psychologen zijn het hierover met hem<br />
eens.<br />
Indien U meent HET BESTE<br />
«ezien te Kebben, dat er op<br />
filmqebied bestaat, dan heeft de<br />
WILTON METRO GOLDWYN<br />
altijd NOG BETERE FILMS<br />
ONS LIEDJE,<br />
„Een meisje van buiten" van Sam Trip<br />
en Henk Stuurop wordt van 21 tot 27<br />
Juni door het gezelschap van Paul Collin<br />
in het Rembrandt-Theater te Amsterdam<br />
gezongen.<br />
Water! water!<br />
Een dokter vertelde mij, dat de beste<br />
remedie tegen allerlei zomerkwaaltjes is<br />
veel water te drinken.<br />
Hijzelf drinkt minstens zes glazen per<br />
dag, terwijl hij overigens ieder uur vrijen<br />
tijd besteed om lange wandelineen te<br />
maken.<br />
Aan deze beide levensregelen schrijft<br />
hij zijn goede gezondheid toe, waarvan hii<br />
nu al jaren lang geniet.<br />
A thing of beauty is a joy for<br />
ever.<br />
Wij stäan er thans veel meer dan vroe-<br />
f e r op om mooie dingen om ons heen te<br />
hebben. Men lette maar eens op den „storm<br />
van verontwaardiging", die losbreekt,<br />
wanneer een mooie landweg of een typisch<br />
stadsbeeld door een of ander smakeloos<br />
reclamebord wordt ontsierd! In Lon-<br />
den is er thans een beweging gaande<br />
die artistiekere reclamebiljetten voor de<br />
bioscopen eischt, Men wil ze door kunste-<br />
naars laten ontwerpen — ook de letters<br />
die erop voorkomen — ten einde zeker<br />
te zijn een smaakvol geheel te krijgen.<br />
Nu de menschhefd voldoende in die rich-<br />
ting is opgevoed, meent men, dat het niet<br />
meer noodig is uitsluitend op de reclame-<br />
kracht van het biljet te letten. Te meer<br />
met, daar bewezen is, dat reclame en kunst<br />
zeer goed kunnen samengaan !<br />
Het is te hopen, dat de beweging succes<br />
heeft en dat we er ook in ons land de gevol-<br />
gen van mogen ondervinden !<br />
Een waaier voor één avond.<br />
De moderne waaier is bijna zoo mooi<br />
als een kostbaar kleinood. Gewoonlijk<br />
is hij gemaakt van chiffon, kant of van<br />
met de hand beschilderd ivoor.<br />
Meestal worden die, welke van kant<br />
of chiffon zijn gemaakt, slechts één avond<br />
gebruikt, hetgeen natuurlijk ook het geval<br />
was met den waaier van levende bloemen,<br />
dien ik onlangs een dame met buitenge-<br />
woon veel gratie zag hanteeren.<br />
EXCELSIOR-FILMS<br />
ZIJN<br />
PUBLIEK-FILMS<br />
Hoe Berlijn zijn groote<br />
mannen esrt.<br />
Men weet, dat het gemeentebestuur van<br />
Berlijn gemeend heeft, den bekenden<br />
geleerde Einstein, grondlegger van de<br />
beroemde relativiteitstheorie, een villa<br />
te moeten aanbieden. Hierover is in den<br />
raad intusschen zooveel te doen geweest<br />
en de schenking heeft zoo lang op <strong>zich</strong><br />
laten wachten, dat Einstein het beter<br />
vond, te verklaren, dat hij het cadeau<br />
maar liever niet wilde aanvaarden<br />
Ondanks de door hem gehuldigde theo-<br />
rie der relativiteit schijnt zijn weigering<br />
absohiut te zijn.<br />
Vlijtige •uitvinders.<br />
Uitvinders blijken tot de vlijtigsten<br />
onder de werkers te behooren. Moest<br />
men de laatste jaren reeds verbaasd staan<br />
over 't aantal door hen gevonden nieuwig-<br />
heden, het jaar 1928 beteekent weer<br />
een record.<br />
Het aantal .snufjes', die voor de gramo-<br />
phone en andere geluidvoortbrengende<br />
apparaten zijn uitgevonden in dit jaar<br />
bedragen ongeveer het dubbele van dat<br />
van 1927. Hoofdzakelijk hadden de<br />
nieuwtjes betrekking op luidsprekers en<br />
sprekende films.<br />
Het totaal der uitvindingen over 1928<br />
bedroeg 38,556 of 3.087 meer dan in 1927.<br />
IViet-gevederde zangers.<br />
Gedurende de zomermaanden brengen<br />
tal van toeristen, die hun eigen koude<br />
vaderland zijn ontvlucht, een bezoek aan<br />
Madeira, zooals men weet het vaderland<br />
van de schitterend zingende kanarie-<br />
vogels. Verscheidene van hen hebben<br />
kanaries mee naar hun huis genomen<br />
zeldzame zangers. Maar in hun nieuwe<br />
thuis zingen de „zangers" niet. Dit komt,<br />
omdat zij het niet kunnen! Toen zij ver-<br />
kocht werden, waren zij het dan ook niet<br />
die zongen, doch de kooplieden, die fluit-<br />
jes m hun mond hadden !<br />
De ..natte katten"-mode.<br />
Voor het komende seizoen hebben de<br />
kappers — en misschien ook wel de dames<br />
— eemge zeer bijzondere kapsels bedacht<br />
Sluike lokken komen in de mode en<br />
ofschoon het onbehoorlijk kan schijnen<br />
haar, die deze mode volgen, te beschrijven<br />
als „natte katten", hebben ze er toch<br />
veel overeenkomst mee. (Men begrijpe<br />
goed: meer met het natte, dan met de<br />
katten ! !) Men heeft reeds een speciaal<br />
preparaat bedacht, waarmee men droge<br />
haren eruit doet zien alsof ze nat en<br />
vettig waren !<br />
J NV. kl.hHDimUKhkll L<br />
'OldBond srrcer'<br />
DAMES- F.N HEERENKLF.EDING<br />
NAAR MAAT<br />
LEIDSCHKSTRAAT 19<br />
TPIPRXIN ? 1 6 } .<br />
'l<br />
VERBODEN TOEGANG<br />
C B Universal-Comedie in 6 aden met<br />
Patsy Ruth Miller en Qlenn Tryon<br />
GLENN TRYON ALS DICK DE SPEURDER<br />
Bick Henshaw was dorps-affiche-plakker in Moe-<br />
rasdorp en tevens detective bij de Detectiveschool<br />
E.M.O. (Elk Misdrijf Opgelost).^<br />
Mara Di Lion was op weg naar New York om daar<br />
een van haar nieuwste films te zien, toen zij m Moeras-<br />
dorp door Dick werd, aangereden. Natuurlijk herkent<br />
hij haar direct. Zij kan^ nu niet verder en Dxck biedt<br />
haar aan, haar naar het station te brengen. Mara scheld<br />
Dick echter voor een boerenkinkel uit en zegt, dat zij<br />
niet in zijn vehikel wil rijden. Als haar jüweelen echter<br />
worden gestolen, laat Dick deze kans met voorbijgaan<br />
en vertrekt direct naar Mara, welke intusschen persoonlijk<br />
in New York optreedt. Mara ontvangt een anomemen<br />
brief, waarin verklaard wordt, hoe zij de jüweelen terug<br />
kan krijgen. Zij moet dan naar het ^W^Cató<br />
gaan met $ 25.000.-, waar om twaalf uur de lichten<br />
tullen uitgaan, waardoor een aapmensch het ge^ in<br />
ontvangst nemen en zij de ] uwee i en , t€I }f, ^J'<br />
gen kan. Dick biedt zijn hulp aan, doch als hono-<br />
rarium moet hij honderd kussen hebben, als hy de<br />
jüweelen terugbrengt. Dick zegt haar £ ewoo I}. naar J«*<br />
café te gaan %n alles aan hem over te laten. D^ avond<br />
geschiedt dit dan ook en het wordt bekend gemaakt, dat<br />
er onder de aanwezigen een beroemde filmster is. l^e<br />
aapmensch wordt ondertusschen door Dick onderhanden<br />
genomen en tegen den grond geslagen. Dick trekt nu<br />
rijn kleeren aan. De aangevallene komt echter weer !>.<br />
als Dick het geld reeds in handen heeft en de hst<br />
schijnt een fiasco te worden. De boef gaat «P D/ckJoe<br />
en wil hem het geld ontnemen, doch juist op het goede<br />
moment'komt de politie binnen. Dick gaat nu zoo vlug moge-<br />
lijk naar Mara om zijn belooning te halen^ Mara vindt<br />
echter, dat het geen dien is om Dick direct zijn belooning<br />
te g^ven, doch lij wil het wel op afbetaling doen, hetgeen<br />
Dick gretig accepteert.<br />
i"^^^"<br />
HULA, DE DOLLE MAAGD<br />
Een Paramount Film, geregisseerd door Victor Fleming<br />
In de hoofdrollen: Clara Bow en Clive Brook.<br />
1<br />
CLIVE BROOK EN CLARA BOW<br />
Hula" Calhoun, zoo genoemd om haar vaardigheid<br />
in het uitvoeren van den beroemden<br />
dans, is een echte -dochter van Hawaii.<br />
Zij is opgegroeid tot een echt natuurkind, meer thuis<br />
op het water of op een paard dan in een dansjurk. Iedereen<br />
houdt van haar - een heftig, levendig schepseltje.<br />
Onder hen, die haar liefhebben, is ook Harry Dehan,<br />
wiens liefhebberij echter meer uitgaat naar de tuitjes<br />
van Hula's vader dan naar haar eenvoudige leefwijze.<br />
Wanneer de zaken zoo staan, arriveert plotseling<br />
Anthony Haldane, een jong Engelsch ingenieur, om de<br />
leiding te nemen bij de constructie van een dam op de<br />
plantage der Calhouns. Het is een geval van hef de op<br />
het eerste ge<strong>zich</strong>t. Een zekere Mevrouw Bane echter,<br />
aangetrokken tot den knappen ingenieur, tracht hem te<br />
behagen, en Hula stuit steeds op nieuwe moeilijkheden.<br />
Anthony bekent haar echter zijn liefde, gaat dan evenwel<br />
plotseling heen en. negeert het meisje verder volkomen.<br />
Gedurende de volgende maanden gaat de constructie<br />
van den dam verder, evenals Hula's Jacjit op Anthony.<br />
Hii "houdt <strong>zich</strong> echter van haar verwijderd, omdat hij<br />
getrouwd is en zijn vrouw niet wü scheiden, zoodat<br />
hij het meisje niet trouwen kan.<br />
Na heel wat verwikkehngen verschijnt op een dag<br />
plotseling Mevrouw Haldane, die <strong>zich</strong> nu van haar man<br />
wil laten scheiden. Door opmerkingen van Mevrouw<br />
Bane begrijpt zij, dat Anthony zeer rijk zal zijn zoodra<br />
de dam voltooid is, waarom zij op haar besluit terugko-mt<br />
en niets meer van een scheiding weten wü. Door een hst<br />
laat Hula het echter voorkomen alsof de dam op den<br />
dag, dat hij voltooid is, door dynamiet wordt opgeblazen.<br />
Nu Anthony's vrouw meent, dat het uit<strong>zich</strong>t op het geld<br />
is verdwenen, stemt zij in een scheiding toe. Dan blijkt<br />
evenwel, dat Hula niet den dam, maar slechts een berg<br />
heeft laten springen om Anthony te knjgen.<br />
' i
mm-<br />
i"i"<br />
HI RISCHE MISDADEN<br />
DE ONTHOOFDING VAN KONING KAREL I VAN ENGELAND<br />
'arel I, die van 1625—49 over<br />
Engeland regeerde, was evenals<br />
zijn vader Jacob I diep<br />
>,. , „xj.. .,,., doordrongen van het „droit<br />
fcSMl dlvin Op de tribunes verdrong <strong>zich</strong> een groote en dat zij hebben te gehoorzamen aan<br />
menigte publiek. De president gaf order<br />
de wet, waarin woordelijk 'en deugdelijk<br />
de namen af te lezen van hen, waaruit staat, dat de koning niet kan falen!<br />
het gerechtshof in feite bestond. Toen de<br />
" (goddelijk recht) der<br />
Ik zal mij hierop echter niet beroepen,<br />
naam van generaal Fairfax werd opgevorsten,<br />
waardoor hij een<br />
stagen en hardnekkigen .^ ..<br />
lezen, riep iemand van de publieke trien<br />
ik zal mijn gedragingen door duidelijke<br />
strijd voerde<br />
verklaringen rechtvaardigen, indien men<br />
bune : „Fairfax is veel te verstandig om<br />
met het parlement, dat evemeens^een<br />
mij er op een andere wijze toe uitnoodigt<br />
bij deze lage comedie hier tegenwoordig<br />
zeer hoogen dunk van zijn rechten had. te willen zijn !"<br />
en ik zal dan aan de heele wereld bewijzen,<br />
Ofschoon het er eerst den schijn van had,<br />
dat de oorlog, dien ik heb gevoerd, recht-<br />
De opwinding, die in de zaal door deze<br />
dat Karel aan ói-. eischen der toenmalige<br />
vaardig en slechts om mij te verdedigen<br />
woorden ontstond, werd spoedig bezwovolksvertegenwoordiging<br />
wilde toegeven<br />
was I"<br />
ren, maar toen de griffier opdracht kreeg<br />
(1628), bedacht hij <strong>zich</strong> later weer, met<br />
de acte van beschuldiging voor te lezen en<br />
het gevolg, dat koning eri parlement weldra<br />
hij de zinsnede „In naam van het Engelopnieuw<br />
als verklaarde vijanden, die sche Volk" uitsprak, riep dezelfde stem<br />
een strijd op leven en dood te voeren hebvan<br />
de publieke tribune : „Neen ! Neen !<br />
ben, tegenover elkaar stonden. Het parle-<br />
Het is nog niet eens in naam van een tiende<br />
ment wist het volk tegen den koning op deel van het Engelsche Volk !"<br />
te zetten en na een ongelukkigen met de<br />
Na deze woorden ontstond er zoo'n<br />
Schotten gevoerden oorlog besloot het heftige beweging in de zaal, dat de offide<br />
koninklijke macht aan <strong>zich</strong> te trekken.'<br />
cier, die de wacht commandeerde, bevel<br />
Hierdoor kwam het tot een burgeroorlog.<br />
gaf op de tribunes te schieten. Dit bevel<br />
De aanhangers van den koning werden werd echter niet uitgevoerd, maar men<br />
door het parlementsleger verslagen (1644 bezette de tribunes en hoorde, dat het<br />
en 1645) en Karel zocht zijn toevlucht in<br />
milady Fairfax, echtgenoote van den<br />
Schotland. De Schotten leverden hem generaal was, die de kreten had geslaakt<br />
echter voor £ 400.000.— uit aan het<br />
Hoewel van hooge geboorte, had zij <strong>zich</strong><br />
Engelsche parlement, dat den koning<br />
geërgerd aan het gedrag van den koning<br />
nu tot een schijnkoning wilde maken. en zijn raadsleden, en had zij haar man<br />
Hiertegen verzette <strong>zich</strong> een gedeelte weten te bewegen partij tegen den koning<br />
der volksvertegenwoordiging (Cromwell en te kiezen. Weldra had zij echter gezien,<br />
het leger !) en dit joeg hun tegenstanders<br />
tot welke consequenties haar gedrag leidde<br />
eenvoudig uit het parlement. Wat er nu<br />
en was zij van opinie veranderd. Blijkbaar<br />
nog van deze volksvertegenwoordiging heeft zij hiervan in het openbaar getuigenis<br />
overbleef deed Karel, die <strong>zich</strong> te Windsor<br />
willen afleggen. Toen de soldaten <strong>zich</strong><br />
ophield, gevangen nemen en benoemde een<br />
toegang tot haar plaats hadden gebaand,<br />
buitengewone rechtbank om zijn „zaak"<br />
te onderzoeken.<br />
was zij evenwel reeds verdwenen<br />
Intusschen was de koning voor de balie<br />
De man, die belast werd met de taak, verschenen ; hij was kalm en gedroeg <strong>zich</strong><br />
den koning gevangen te nemen en hem<br />
met de waardigheid, welke hij steeds had<br />
naar Londen te brengen, was een zekere<br />
betoond, zelfs in de moeilijkste omstan-<br />
Harrison, de zoon van een slager, die het<br />
digheden. Dat zijn gezondheid had geletot<br />
den rang van kolonel had gebracht. den, was duidelijk te zien, maar zijn blik<br />
Voor den koning, die zoozeer overtuigd<br />
had mets verloren van de levendigheid en<br />
was van zijn „goddelijk recht" wèl een<br />
het vernuft, die er steeds uit spraken.<br />
vernedering, dat hij als gevangene achter<br />
De Openbaar Aanklager las de beschuleen<br />
man uit het volk, die als triumfator diging voor: Karel Stuart, die tot den<br />
zijn entree maakte, binnen zijn eigen<br />
hoofdstad gevoerd werd !<br />
troon van Engeland was geroepen en in<br />
wien het volk een onbegrensd vertrou-<br />
Na geruimen tijd pas kwam het bijwen<br />
had gesteld, had getracht een absolute<br />
zondere gerechtshof bijeen. Het had fei- regeering te vestigen. Om hiertoe te geratelijk<br />
samengesteld moeten zijn uit hon- ken had hij als een verrader den oorlog<br />
derd drie en dertig personen, maar het was<br />
verklaard aan het parlement, dat zijn<br />
met mogelijk geweest er meer dan zevenvolk<br />
vertegenwoordigde en op grond hiertig<br />
bij elkaar te krijgen. Cromwell en<br />
van werd hij beschuldigd van doodslag<br />
Harrison maakten er o.a. deel van uit,<br />
en verklaard tot een onverzoenlijken<br />
terwijl als president fungeerde Braskow. vijand der natie.<br />
Coke, bijgestaan door drie secretarissen, „Karel Stuart," vroeg de president<br />
nam het ambt van Openbaar Aanklager<br />
op <strong>zich</strong>.<br />
hem hierop, „wat hebt gij te antwoorden?"<br />
Met een krachtige stem, doch kalm en<br />
Hoewel de rechters minder in aantal beheerscht, verweerde de koning <strong>zich</strong>:<br />
waren dan zij hadden moeten zijn, beant-<br />
„Ik kan de autoriteit noch de rechtswoordde<br />
de aanblik der vergadering toch<br />
bevoegdheid erkennen van 't Hof,waarvoor<br />
aan de belangrijkheid van de debatten, men mij heeft gedwongen te verschijnen.<br />
die gevoerd zouden worden : deze mannen Krachtens mijn geboorte ben ik u aller<br />
waren ten slotte toch, door welke gevoelens koning en al mijn onderdanen bij elkaar<br />
en hartstochten zij overigens ook werden kunnen niet het recht hebben mij te beoorgedreven,<br />
niets minder dan de vertegen- deelen. Meer dan eens heb ik mijn leven<br />
woordigers van een groot volk, die bijeengewaagd<br />
voor de verdediging van de vrijgekomen<br />
waren om hun koning te veroor-'' heid en de fundamenteele rechten van het<br />
deelen, hun hoogsten gebieder, die be-' koninkrijk en ik ben nog bereid met mijn<br />
schuldigd werd het vertrouwen van het bloed deze kostbare rechten te bezegelen.<br />
volk te hebben misbruikt en de wetten te Maar laten zij, die hier nu bijeengekomen<br />
hebben geschonden, waaraan hij <strong>zich</strong> juist zijn om mij te veroordeelen, niet vergeten,<br />
als eerste dienaar had moeten onderwerpen. dat zij als mijn onderdanen zijn gieboren<br />
6<br />
Het is duidelijk, dat dergelijke woorden<br />
bij de mannen, die voor hem zaten als<br />
zijn rechters, geen succes konden hebben.<br />
Hier botsten twee politieke overtuigingen,<br />
die slechts gevoed werden door egoïstische<br />
neigingen aan beide kanten, tegen<br />
elkander en wie de tnacht had, zou overwinnaar<br />
blijven: in dit geval het parlement,<br />
dat <strong>zich</strong> min of meer juist als de<br />
vertegenwoordiger van het volk opwierp.<br />
Karel zelf gaf blijk dit te beseffen, toen<br />
de soldaten, aangemoedigd door hun<br />
chefs, uitriepen: „Ter dood met den<br />
konmg!"<br />
„Ongelukkigen!"-zei Karel tegen hen<br />
die het dichtst bij hem stonden, „als<br />
ik wat geld bij me had, zoudt ge deze<br />
kreten tegen uw aanvoerders uitroepen I"<br />
Toen hij na de zitting uit de zaal werd<br />
weggeleid, spuwden en sloegen eenige<br />
soldaten hem in het gelaat ; hij verdroeg<br />
EEN M3BÏSJ3Q VAN BOÏTBN<br />
WOORDEN VAN SAM TRIP<br />
^m<br />
Intro dudte. To xtrat.Tempo.<br />
s? È<br />
i<br />
^<br />
fe ^<br />
■ > p X<br />
ad lib..<br />
^ ^ ^1 J p i^^i<br />
deer.ne, Die cjr**$wou,£ditnäie.neninde ètxd-,<br />
^ M r I<br />
§ j i 3 E<br />
s ^ ^<br />
P<br />
■<br />
MUZIEK VAN HENK STUUROP<br />
^^ ^<br />
Trien.tjewxSeenMe.ve boe. ren<br />
i s p<br />
J J 'J. J, LJ j ^^<br />
Ä<br />
^<br />
^<br />
^<br />
!■ r r ^ J „H^<br />
ZjjkwMntcen te. rechtineenta,.<br />
1<br />
Ê Ê<br />
ÜÜÜÜ<br />
5 m I i Il ' Ml, ! , I ||<br />
w«er.He, ViOar me« zo^nxt.trxc.tïenooJfy waJia hxä. h tovlile kan..te« kv^meM^<br />
OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN<br />
..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONK,<br />
HET WARE TROPEN-INSTRUMENT I<br />
ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ-<br />
N.V. WILLEM SPRENGER'S GRAMOPHQNë-HANDEL<br />
PASSAGE 46, L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG<br />
STEEDS HET NIEUWSTE f STEEDS HET BESTE f<br />
GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN<br />
- 20 -<br />
.<br />
(n^-Fp j g E m s^ _ J iu J J ^^m<br />
TTaarim e'e« ZM" t* v r^. -. gen, Tan zei Trien.tje: vriend.<br />
;^^<br />
i'lljjijijjM I<br />
HÓu-.Sïii wünlet vxndieti>êr.U.n. tgn.tja.<br />
II. J J F I 'f. Mill I ' I ' 'II,<br />
ir I~ 1; UTUIZ^A U^XUWAHA* r^Ät heb.ben wii aeenver. .ïtAnd'.<br />
on .äerdebä,nä,MaJirvxnäe re/Jt heb.benvvij ^eeM ver. .dUMd<br />
I ! n H iI g<br />
a r AI<br />
>.h*<br />
^<br />
Trientje was een lieve boerendeerne.<br />
Die graag wou gaan dienen in de stad;<br />
Zij kwam toen terecht in een taveerne.<br />
Waar men zoo'n attractie noodig had.<br />
Van alle kanten kwamen de klanten;<br />
Trientje bracht den loop nu weer in dat huis;<br />
Maar als een klant het durfde wagen.<br />
Haar om een zoen te vragen'.<br />
Dan zei Trientje: „Vriend,<br />
Je bent hier abuis. .f.<br />
REFREIN:<br />
Want bij ons buiten, bij ons op het land.<br />
Houden wij niet van die toerlantijntjes<br />
Wel van een grapje, zoo onder de hand.<br />
Maar van de rest hebben wij geen verstand."<br />
^<br />
^^<br />
CKV f/b.<br />
S i€ P^<br />
Bij die klanten was er ook een jonker.<br />
Die dolgraag een kansje wagen wou.<br />
Hij kwam meestal tusschen licht en donker.<br />
Want dan at de hospes met z'n vrouw.<br />
Eens bood hij Trientje een gouden tientje<br />
Voor één zoen, maar zij ging daar niet op in.<br />
En zonder <strong>zich</strong> nog te bezinnen<br />
Riep zij direct naar binnen:<br />
„Baas, er is een klant<br />
Hier voor de bazin.<br />
REFREIN:<br />
Want bij ons buiten, bij ons op het land<br />
Houden wij niet van die toerlantijntjes<br />
Wel van een grapje, zoo onder de hand.<br />
Maar van de rest hebben wij geen verstand."<br />
21<br />
^^^^<br />
m m<br />
r r<br />
?<br />
Wel va« een gra|3.j^ 2^^<br />
^^<br />
Ö-Ä<br />
^AÉ<br />
•" Ät^tnd/<br />
¥" ^<br />
«— •"<br />
^^s<br />
K ^<br />
„Trientje," zei de baas op zeek'rèn morgen,<br />
„Jij bent hier in de stad nog niet gewend,<br />
'k Wil je graag het dubb'le weekloon geven.<br />
Als je maar wat lief en aardig bent!"<br />
•En blozend zweeg ze, maar plots'ling kreeg ze<br />
In haar boerenhoofdje een goed idee:<br />
Ze ging naar boven <strong>zich</strong> verkleeden,<br />
Kwam weldra weer beneden.<br />
En zei: „Baas, saluutI<br />
Ik doe niet meer mee.<br />
REFREIN:<br />
'kGa weer naar huis. Bij ons op het land,<br />
Houden wij niet van die toerlantijntjes<br />
'k Heb wel een* vryer daar aan de hand.<br />
Maar van de rest heb ik toch geen verstand."<br />
/<br />
O
.'■»!•: •V'-,,,:.<br />
HET CHOCOLADE-POPJE<br />
In het zonnige Cannes zitten twee<br />
vrienden op het terras van het<br />
Casino,. Paul Normand, een voor-<br />
beeldig ambtenaar van Armenzorg en<br />
Féhcien Bédarride, een schilder met<br />
een uitstekende reputatie ... voor wel-<br />
bespraaktheid. De laatste is vergezeld<br />
van zijn vrouwtje Rosette.<br />
Paul Normand, die met vacantie is,<br />
kwam naar Cannes bm een bezoek te<br />
brengen aan zijn verloofde, de dochter<br />
van zijn chef, mijnheer Mingassol,<br />
onder-directeur van Armenzorg. Florisse,<br />
Paui's verloofde, is een ingetogen en<br />
oer-degelijk meisje, dat door haar<br />
naïveteit Bédarride tot vertwijfeling<br />
brengt. En hij zegt dit zijn vriend!<br />
Juist verlaat èen prachtig jacht de<br />
reede van Cannes; het behoort aan<br />
den njken chocolade-fabrikant Lapistolle,<br />
wiens dochter Benjamine de bijnaam<br />
werd gegeven van „Het Chocolade-<br />
popje".<br />
Benjamine is het lievelingetje van<br />
haar vader en krijgt van hem in alles<br />
haar zin. Zij is reeds eenigen tijd ver-<br />
loofd met graaf Hector de Pavesac,<br />
die door een huwelijk met het schat-<br />
rijke meisje zijn financieelen ondergang<br />
tracht te ontgaan. Bédarride wijst Paul<br />
op het verschil tusschen Benjamine en<br />
Florisse....<br />
Op zekeren avond krijgt Benjamine<br />
het in haar hoofdje alleen met haar<br />
chauffeur een grooten autotocht te gaan<br />
maken. Midden in den nacht worden<br />
zij door bandenpech overvallen. Er is<br />
slechts één huis in de buurt. Het is<br />
het „buitenverblijf" van Paul Normand,<br />
dat hij van een ouden oom erfde en<br />
waar hij nu zijn vacantie doorbrengt<br />
met Bédarride en diens vrouw.<br />
Benjamine stelt <strong>zich</strong> aan Paul voor<br />
als het „Chocolade-popje" en verzoekt<br />
hem om hulp. Die wordt haar onmid-<br />
dellijk verleend, niet door Paul, maar<br />
door Bédarride, die in haar komst een<br />
WAAR HEB JE DEN HEELEN NACHT GEZETEN?<br />
ENTRE CES DEUX....<br />
DOLLY DAVIS ALS BENJAMINE<br />
IN DE HOOFDROLLEN.<br />
Sen/'amine Lapistolle . . Dolly Davis<br />
Eduard Lapistolle haar<br />
_ "»*/• • Andre Nicolle<br />
faul Normand .... Andre Roanne<br />
Norisse. verloofde v. Paul Mad. Pawloff<br />
Eduard Mingassol, haar<br />
Dy? de f. •••■•• Ernest Maupain<br />
Bédarride. vriend v. Paul Luilz-Morat<br />
Rosette, diens vrouw . . Simone Mareuil<br />
Hector de Pavesac . . Paul Guidé<br />
Geregisseerd door RENÊ HERVIL<br />
Onder artistieke leiding van LOUIS NALPAS<br />
Cinéromans-Film de France der Ufa.<br />
-22 -<br />
vingerwijzing van Fortuna ziet. Daar ze<br />
geen reserveband hebben, wordt Ben-<br />
jamine gedwongen bij hen den nacht<br />
door te brengen. Slechts met moeüijk<br />
bedwongen tegenzin staat Paul haar<br />
zijn slaapkamer af.<br />
Reeds den volgenden morgen leidt<br />
dit verkenen van gastvrijheid tot allerlei<br />
complicaties. Onverwachts komen mijn-<br />
heer Mingassol en zijn dochter Florisse<br />
op bezoek. Daar ontwaart de oudeheer<br />
Benjamine en Rosette, die beiden in<br />
pyama bezig zijn het ontbijt klaar te<br />
maken. Ten zeerste verontwaardigd,<br />
verklaart hij Paui's verloving met zijn<br />
dochter als verbroken.<br />
Paul schijnt ontroostbaar en schuift<br />
de schuld voor zijn tegenspoed op het<br />
„Chocolade-popje". Als de wind ver-<br />
trekt hij naar Parijs om zijn chef en<br />
aanstaanden schoonvader de zaak uit<br />
te leggen en zijn vergiffenis te erlangen.<br />
Uok hier ontstaan echter weer allerlei<br />
moeilijkheden, hoofdzakelijk door Bédar-<br />
nde. Florisse's vader is en blijft<br />
woedend.<br />
Tevergeefs tracht Pjipa Lapistolle<br />
alles weer goed te maken. Ontroostbaar<br />
trekt Paul <strong>zich</strong> op zijn villa terug.<br />
Maar Bédarride is er ook nog I Als<br />
Benjamme, beu van alles, <strong>zich</strong> bereid<br />
verklaart den volgenden dag met Hector<br />
te trouwen, laat hij haar midden uit<br />
den famihekring wegroepen en bezweert<br />
haar, dat Paul haar werkelijk liefheeft,<br />
maar <strong>zich</strong> niet durft uit te spreken<br />
omdat zij te rijk voor hem is. Dan<br />
neemt Benjamine het initiatief en<br />
dwingt Paul haar te vragen.<br />
Tot Hector de Pavesac's groote spijt<br />
gaat het huwelijk, waar hij zoo op<br />
gerekend had, niet door. Benjamine<br />
heeft echter haar bruidsklee«ren niet<br />
voor niets laten maken en deze doen<br />
nu dienst als de uiterlijke leekenen van<br />
een groot geluk.<br />
PAPA IS MIJN GROOTSTE SCHAT<br />
SCHENK HAAR VERGIFFENIS I<br />
DE ONGENOODE GAST<br />
IL<br />
„Lord Pershore komt hier wonen,<br />
Jeeves, te beginnen met vannacht," zei<br />
ik koel.<br />
„Heei goed, mijnheer. Het ontbijt is<br />
klaar, mijnheer."<br />
Ik zou in mijn ontbijt gestikt zijn,<br />
indien ik getracht zou hebben er één<br />
hapje van te nemen. Dat Jeeves mij<br />
zijn sympathie onthield, deed de deur<br />
dicht! Een oogenblik dreigde ik week<br />
te zullen worden en hem te zeggen,<br />
dat hij dien hoed en die das maar<br />
moest wegdoen, als hij meende, dat<br />
ze me niet stonden, maar ik wibt my<br />
nog net te beheerschen. Ik verdraaide<br />
het om door Jeeves als een kind be-<br />
handeld te worden!<br />
Maar door al dat piekeren over<br />
Jeeves en over' Motty was ik in een<br />
beroerden geestestoestand gekomen. Hoe<br />
nauwkeuriger ik den toestand overwoog,<br />
hoe penibeler hij mij voorkwam. Ik kon<br />
niets beginnen. Als ik Motty eruit<br />
gooide, zou hij het aan zijn moeder<br />
schrijven en zou die het vertellen aan<br />
tante Agatha en ik dacht maar liever<br />
niet aan wat er dan zou gebeuren<br />
Vroeg of laat zou ik naar Engeland<br />
willen terugkeeren en ik wilde voor<br />
geen geld van de wereld, dat tante<br />
Agatha mij dan op de kade met een<br />
ezelskinnebak zou staan opwachten. Er<br />
zat niets anders op dan de jongen in<br />
huis te nemen en mij er zoo goed<br />
mogelijk doorheen te slaan.<br />
Tegen den! middag arriveerde Motty s<br />
bagage en spoedig daarna kwam er<br />
een groot pak, waarin, naar ik dacht,<br />
boeken zaten. Ik monterde een beetje<br />
op, toen ik het zag. Het was een kolos-<br />
saal pak en er scheen genoeg in te<br />
zitten om hem een jaar bezig te<br />
houden. Ik voelde me een beetje ge-<br />
riefelijker, greep mijn Broadway Special<br />
en zette hem op mijn hoofd, gaf de<br />
das met de roode stippen een rukje<br />
en zeilde naar buiten om een lunch te<br />
gaan gebruiken met een paar van de<br />
vrienden. Onder aangenaam gekout en<br />
goed brouwsel verliep de namiddag<br />
alleraangenaamst. Tegen diner-tijd was<br />
yiCTOIQE<br />
DOOR D'ALVAREZ<br />
VRIJ NAAR HET ENGEL5CH<br />
QN<br />
ik het bestaan van Motty bijna ver-<br />
geten.<br />
Ik dineerde op de club, ging daarna<br />
naar een schouwburg en het was niet<br />
vóór laat in den nacht, dat ik mijn flat<br />
weer bereikte. Er was geen teeken van<br />
Motty en ik veronderstelde, dat hij naar<br />
bed was gegaan.<br />
Het kwam mij echter verdacht vqor,<br />
dat het pak boeken nog steeds op<br />
dezelfde plaats stond en dat het touw<br />
er nog niet af was. Het zag er naar<br />
uit, alsof Motty, nadat hij zijn moeder<br />
naar het station had gebracht, gemeend<br />
had, dat de dag lang genoeg was ge-<br />
wccst.<br />
Jeeves kwam binnen met mijn gewone<br />
slaapmutsje. Ik zag direct aan zijn doen<br />
en laten, dat hij <strong>zich</strong> nog gepiqueerd<br />
voelde.<br />
„Is lord Pershore naar bed gegaan.<br />
Jeeves?" vroeg ik met groote gereser-<br />
veerdheid en zoo meer.<br />
„Neen mijnheer. Mijnheer is nog niet<br />
teruggekomen."<br />
„Nog niet teruggekomen? Wat be-<br />
doel je?"<br />
„Lord Pershore is een paar minuten<br />
over half zeven thuis geweest, heeft<br />
<strong>zich</strong> verkleed en is toen weer uitge-<br />
gaan." ..<br />
Op dit oogenblik hoorden wij leven<br />
aan de buitendeur, een soort van<br />
krabbelend geluid, alsof iemand trachtte<br />
zijn weg door het houtwerk te krabben.<br />
Toen opeens een smak.<br />
„Ga eens kijken, wat het is, Jeeves,"<br />
zei ik.<br />
„Goed mijnheer."<br />
Hij ging naar buiten en kwam weer<br />
terug.<br />
„Als u zoo goed zou wulen zijn te<br />
helpen, zouden we hem geloof ik wel<br />
naar binnen kunnen dragen, mijnheer."<br />
,,Naar binnen dragen?"<br />
WENSCHT U OP 40-JARIOEN<br />
LEEFTIJD CORPULENT TE ZIJN?<br />
ledere vrouw behoort een slank en jeugdig<br />
figuur te behouden. Wacht niet tot U dik<br />
begint te worden — hier is een gemakkelijke<br />
manier om slank te blijven zonder dieet,<br />
medicijnen of inspannende oefeningen.<br />
De wetenschap heeft aangetoond, dat de<br />
beste methode in'den strijd tegen overtollig<br />
vet de „Zuurstof behandeling" is. Deze volgt<br />
eenvoudig het proces der natuur na, dat<br />
steeds in Uw lichaam plaats vindty namelijk<br />
de „oxydatie" of „verbranding" van over-<br />
tollig vét door de zuurstof, welke U verkrijgt<br />
door Uw longen en de poriën der huid. Wan-<br />
neer U niet voldoende zuurstof in Uw bloed<br />
krijgt, begint U corpulent te worden.<br />
U kunt U een voldoende hoeveelheid zuur-<br />
stof verzekeren door Radox-baden te nemen.<br />
Vraag Uw drogist een pakje Radox (dat<br />
zuurstof afgeeft). Opgelost in water maakt<br />
dit waardevolle preparaat vele malen zijn<br />
eigen gewicht aan zuiver zuurstofgas vrij,<br />
die het lichaam binnendringt door de huid-<br />
poriën. Resultaat: U zult steeds slank zijn<br />
en altijd gezond.<br />
23- /<br />
„Lord Pershore ligt voor de deur,<br />
mijnheer."<br />
Ik stpnd op en ging kijken. De man<br />
had gelijk. Daar lag Motty, voor de<br />
deur. Hij kreunde en steunde.<br />
„Hij heeft iets gegeten, dat hem slecht<br />
bekomen is," zei ik. Ik keek nog eens<br />
naar hem. „Jeeves! Iemand heeft hem<br />
vleesch te eten gegeven!"<br />
„Mijnheer!"<br />
„Hij is vegetariër, weet je. Hij moet<br />
een biefstuk of zooiets gegeten hebben.<br />
Haal een dokter!"<br />
,„Ik geloof niet, dat dit noodig is,<br />
mijnheer. Als u de beenen van mijnheer<br />
wilt nemen, en ik ...."<br />
„Lieve deugd, Jeeves! Je denkt toch<br />
niet dat kan niet waar zijn..."<br />
„Ik geloof het werkelijk, mijnheer."<br />
En inderdaad, hij had gelijk! Een-<br />
maal op het rechte spoor, kon men<br />
<strong>zich</strong> niet meer vergissen. Motty was<br />
hèèl ver weg. Absoluut wèg.<br />
Het was een geweldige schok voor<br />
mij.<br />
„Je kunt toch maar nooit weten,<br />
Jeeves!"<br />
„Heel zelden tenminste, mijnheer."<br />
„Verwijder het oog van het gezag en<br />
wat gebeurt er dan?"<br />
„Juist, mijnheer."<br />
„Ik geloof, dat we hem beter naar<br />
binnen kunnen brengen, niet?"<br />
„Ja, mijnheer."<br />
We loodsten hem dus naar binnen<br />
en Jeeves bracht hem naar bed en ik<br />
stak een sigaret op en overdacht de<br />
zaak. Het kwam me voor, dat ik in een<br />
moeilijk parket was geraakt.<br />
Den volgenden morgen, nadat ik een<br />
kop thee had gedronken, ging ik naar<br />
Motty's kamer om een onderzoek in<br />
te stellen.<br />
Ik verwachtte natuurlijk een wrak<br />
te zullen vinden, maar daar was<br />
hij, zittend in zijn bed en bladerend<br />
in een magazine.<br />
„En?" vroeg ik.<br />
„En?" vroeg hij.<br />
„Nou, en?" vroeg ik weer.<br />
„Nou, en?" vroeg hij weer.<br />
Ik vond het nogal moeilijk om op<br />
JIEG..<br />
PßlED<br />
UCT(OMI5CME<br />
DAN ö PAAR
die manier met de conversatie door<br />
te gaan.<br />
»Hoe voel je je vanmorgen ?" vroeg ik<br />
»Als een hoentje," antwoordde Motty.<br />
opgeruimd en met stralende oogen. „Dié<br />
bediende van je - Jeeves, wiet je -!<br />
kelif^ r 7f U2 £ eilt Ik h d een verschrik-<br />
kelijke hoofdpjn en hij bracht me een<br />
gias met een afschuwelijk goedje<br />
enn en dat heeft me Ineens _<br />
m één teug, kan ik wel zeggen —<br />
een ander mensch gemaakt. Hij zei<br />
dat hij het zelf uitgevonden had. Ifc<br />
moet eens met, dien knaap spreken.<br />
te ziV' Jnt Tm} 0P de du " ende i1<br />
Ik kon niet gelooven, dat dat dezelfde<br />
jongen was, die den vorigen ochtend<br />
op den knop van zijn wandelstok had,<br />
zitten zuigen.<br />
»Je hebt zeker gisterenavond iets gegeten,<br />
wat je niet goed bekomen is?"<br />
vroeg ik, hem eèn kans gevend om<br />
9 SC on te was<br />
Ü ï? schen als hij dit<br />
wilde. Maar dat wilde hij tot geen<br />
enkelen prijs. " ^<br />
»Neen," antwoordde hij flink Ik<br />
at mets, wat niet goed is. Ik heb alleen<br />
te veel gedronken. Vèèl te veel. En<br />
wat meer xs, ik ga het weer doen. Ik<br />
ga het lederen avond doen. Als ie me<br />
ooit volkomen nuchter ziet, ouwe jongen,<br />
zei hij met-iets van verrukkine<br />
"»«J? oogen ' » tik me dan op mijn<br />
ltïï de \ ^ dat we dat niet afgi-<br />
Ä^ h v bben en . * zal mi J n excwiB<br />
maicen en het verzuim direct herstellen "<br />
»Ja maar, en ik dan?"<br />
»Jij?"<br />
.»Ja. /fc ben, om het zoo eens te<br />
zeggen, verantwoordelijk voor je. Althans<br />
tot op zekere hoogte. En als je doet.<br />
wat je je voorneemt, kom ik er leelijk<br />
tusschen te zitten." - J<br />
j,Hoor eens, ik kan me met jouw zorgen<br />
met bemoeien. Dat zou gelijk staan<br />
wnL^ 1J V lgen ,,. v . oc ^ d * "JV antwoordde<br />
Motty flink. „Luister naar mij,<br />
puwè jongen: dit is de eerste keer<br />
in mijn leven, dat ik de kans krijg te<br />
gemeten van de genoegens, die een<br />
groote stad biedt. En wat is het nm<br />
van genoegens, als men er geen eebrudc<br />
van maakt? De groote steden<br />
zouden er bovendien ontmoedigd door<br />
worden. En dan: myn moeder heeft<br />
me .gezegd mijn oogen open te houden<br />
en indrukken te verzamelen."<br />
Ik zat op den rand van zijn bed en<br />
voelde mij als boven een afgrond.<br />
»Ik begrijp heel goed, hoe je je<br />
voelt, myn waarde," zei Motty troostend.<br />
En als mijn principes het niet<br />
verboden, zou ik mijn besluit terwille<br />
van jou opgeven! Maar plicht bovenal!<br />
Dit is de eerste keer, dat ik alleen<br />
uit ben en ik zal ervan profiteeren. We<br />
zijn maar eens jong. Geniet daarom<br />
BEZOEKT HExj<br />
LUXOR<br />
PALAST<br />
TE ROTTERDAM LMJ<br />
van de jeugd I Tralala I Wat zeg jij nou ?"<br />
MU? ^ et wat te «ggen.<br />
„Mijn heele leven lang, ouwe ionsen "<br />
e£Ä M ^ y ' " heb ^ «A"'"<br />
ffT 11 ^?"^ voorvaderlijk huis in<br />
Much Mtddlefield, in Shropshire, en<br />
^ S l e ^i.^PS 6810 * 6 « hebt gezeten in<br />
Much Middlefield. Shropshire, weet je<br />
met wat opgesloten zitten is. De eenige<br />
er1ÄH d w We d . aar hebben ' is Ss<br />
tLif^ b ^5? t 1S 0 P sla P e n in de<br />
kerk. Daar praten we dan vijf weken<br />
?m g ,n OV M r n % 5 ? eb nu éé * m ^ d<br />
om m New York door te brengen en<br />
ik wil een collectie herinnering«! verzamden,<br />
waarop ik in de langl winteravonden<br />
kan teren. Dit is mijn eenige<br />
r<br />
flODE-<br />
IEUWIG,<br />
MEDEN<br />
- 24 -<br />
kans om een verleden bij elkaar te<br />
knjgen en ik zal er gebruik van maken,<br />
tn vertel me nu eens kerel, als man<br />
tegenover man, hoe ik iA conTa«<br />
moet komen met dien Jeeves ? Moet ie<br />
daarvoor bellen of roepen? Ik zouTraag<br />
Sbem" tVerSteikertje Van hem *W<br />
Ik had een vaag idee, dat als ik een<br />
beetje m Motty's gezelschap bleef, ik<br />
hem wei wat zou kunnen remmen en<br />
SU al 1l1 be t war e een domper op<br />
zijn vroohjkheid zou kunnen zette£<br />
fcS 2L n S n J k hem den ^«tvolgenden<br />
SHJT • e ^r 6 "- « ben een kalme,<br />
rustige jongen die wel van het goede<br />
der aarde houdt, doch dit op een kalme<br />
waardige ^e wenscht te savounS<br />
Waarmee ik maar zeggen wü, dat ik<br />
^^V^y* genieting houd,<br />
en dat ik geloof, dat iemand <strong>zich</strong> com-<br />
AfïS J ndi ? n H zacht gekookte<br />
e^ren naar de electrische lampen gooit,<br />
of de tafel, waaraan je hebt fitten<br />
dmeeren, omkeert, juist als de kellner<br />
komt om af te nemen en je rustür<br />
wilde zitten na-genieten. vf<br />
Daar dit de „vermakelijkheden" waren<br />
bSen P ÏT ty mij den ^^ kee r d en<br />
ww ' • *£ samen ^ w aren, ont-<br />
haalde, nam ik vlug de beenen eA ver-<br />
dween om den avond verder kalm door<br />
te brengen. Intusschén kon ik de be-<br />
dachte maar niet van mij afzetten, dat<br />
uc voor zijn misdragingen verantwoor-<br />
dehjk was en peinsde, op welke wijze<br />
i ff 0 eind aan zou kunnen<br />
maken. Maar ik vond er niets op. S<br />
A^ty scheen door te gaan, zooüs hi"<br />
^l^A 0nn€n i ^^ 0 P een a vond, da<br />
de van den schouwbui^ naar huis «Ader-<br />
ig 1 % ^ ? Vlak voor «^ voeten<br />
iets op de steenen terecht komen, dat<br />
tTL?« POmer ' ^ te oordeelen'naar<br />
te JÄ waande het „iets" neerkwak-<br />
nl; tl W €l Spieren m oet zijn geweest,<br />
«i^ 66 * maar tetod, dat de<br />
arS n0g net Z00 monden, misschien<br />
mil£„ n0g erger J Waren geworden, dan<br />
?l M^ ^^ n da g van Motty's komst<br />
te New York. Ik wist geen uitweg, en<br />
l a *%*** ïï e down ' waarl >y nog kwaï,<br />
J^ves te hebben. Dat vooral was heel<br />
^äi ? an was n og st€ eds in zijn<br />
Zéiln^Tf* k ? Ppi « over die d en d^en hoed. Op zekeren morgen was ^<br />
de echter zoo ontmoedigd door de geschiedenis<br />
met Motty, Äs moeder S<br />
ThSï ang meer zou wegblijven, dat<br />
SJ^,?
hij in een sanatorium hebben gelesen<br />
tegen den lijd, dat Lady Malvern terug<br />
„Juist, mijnheer."<br />
Hoe meer ik er over dacht, hoe beter<br />
die gevangenislucht mij voorkwam. Er<br />
was geen twijfel aan of gevangenis-<br />
~?V?? he ' eeni ße zijn geweest wat<br />
ten dokter Motty zou hebben voor-<br />
geschreven. Ik vond het niet prettig<br />
voor dien armen jongen, maar het ZOu<br />
hem goed doen, dacht ik... In ieder<br />
geval begon ik mij weer heel opgewekt<br />
en pretug te vinden. Het leven werd<br />
weer — zooals de dichter zegt — één<br />
lang moox lied... De dagen gingen<br />
voorbij m ongestoorde rust en kalmte.<br />
I oen kwam Lady Malvern terug veel<br />
vroeger dan we' dachten. Ik had haar<br />
nog in geen dagen verwacht, daar ik<br />
er geen notie van had gehad, hoe snel<br />
öe tijd was voorbijgegaan... Op<br />
een goeden morgen zat ze in mijn salon<br />
-^e zag er weer even massief uit als<br />
fam/T^ 661- dat ze ^ mi J n ërooten<br />
fauteud.^had gezeten. Het eeni|e ver-<br />
schil was, dat zij niet zóó erf haar<br />
tanden liet zien.<br />
„Goeden morgen," zei ik. „Dus u<br />
bent weer terug ?"<br />
„Ik ben weer terugI"<br />
Er was iets mats in haar stem, het-<br />
geen ik toeschreef aan het feit, dat zij<br />
nog met ontbeten had. J<br />
„U heeft zeker nog niet ontbeten?"<br />
vroeg ik.<br />
»Jk heb nog niet ontbeten."<br />
„Wilt u ontbijten?"<br />
„Neen, dank u."<br />
Er heerschte even stilte.<br />
„Ik ben gisterenavond al hier ge-<br />
2ei ze<br />
t^n^' maar U WaS "^ thuis '"<br />
„Dat spijt me erg. Heeft u een goede<br />
reis gehad?" *<br />
„Uitstekend. Dank u."<br />
„Alles gezien ? Niagara Falls, Yellowstone<br />
Park en de Grand Canyon?"<br />
„Ik heb heel veel gezien."<br />
Er was weer even een srilte. Jeeves<br />
begon in de kamer naast ons te dekken<br />
voor het ontbijt.<br />
„Ik 'hoop, dat Motty u geen last<br />
TU ^ € '; oorzaaJct > mijnheer Woester'"<br />
,-K» • j 11 ?". ^ a % evr aagd. wanneer<br />
ze het eindelijk over Motty zou krijgen.<br />
„Heelemaal niet. We zijn dikke vnenhad<br />
£ eworden - Heb ben een reuzetijd ge.<br />
„U is dus voortdurend bij hem ge-<br />
^Ja. We waren altijd samen. Des<br />
morgens gingen.we naar een of ander<br />
museum; daarna gingen we in een vege-<br />
tamch restaurant lunchen om des<br />
middags naar een concert te gaan. Na<br />
uf r 1 ^ gingen we naar hui s; lezen.<br />
We hebben een erg leuken tijd gehad.<br />
Jammer, dat hij nu naar Boston is<br />
gegaan."<br />
„O! Is Wilmot naar Boston?"<br />
„Ja. Ik had het u natuurlijk moeten<br />
laten weten, maar we wisten niet, waar<br />
u was. — Ja, Motty is naar Boston."<br />
„Is u er zeker van?"<br />
„O, natuurlijkI" Ik riep Jeeves, die<br />
nog m de andere kamer was: „Teeves<br />
Lord Pershore is toch niet van ge-<br />
dachten veranderd en is toch naar<br />
Boston gegaan?"<br />
„Ja mijnheer, hij is naar Boston."<br />
■<br />
"^ f wel ' dat & & eli Jk had."<br />
„Maar hoe verklaart u me dan, mijn-<br />
■L W . ooster ' dat toen ik gisteren-<br />
middag in de gevangenis op BlackweU<br />
island kwam, om materiaal voor mijn<br />
boek te verzamelen, ik daar mijn armen<br />
Motty zag, gekleed in een gestreept<br />
pak, zittend bij een hoop steenen met<br />
een hamer in zijn hand?"<br />
Ik liet mijn hersens koortsachtig snel<br />
werken om wat te kunnen zeggen, maar<br />
slaagde er niet in. Mijn hersens<br />
waren gesmolten boter.<br />
„Dat is dus de manier, waarop u op<br />
mijn armen jongen gelet hebt, mijnheer<br />
Wooster! Zoo hebt u mijn vertrouwen<br />
beschaamd gemaakt. Ik Het hem in uw<br />
hoede achter, vertrouwend, dat ik op<br />
u rekenen kon om hem voor het kwade<br />
te behoeden. Hij was onschuldig toen<br />
hij bij u kwam, niet bestand tegen de<br />
verleidingen van een groote stad. En<br />
u liet hem aan zijn lot over!"<br />
Ik had niets te zeggen. Alles wat<br />
ik mij duidelijk kon maken was tante<br />
Agatha, die naar den notaris ging, mij<br />
uit haar testament schrapte en daarna<br />
naar huis ging om den strijdbiil te<br />
scherpen. J<br />
„Dat hebt u natuurlijk met opzet<br />
ge..." r<br />
Heel in de verte sprak een stem:<br />
„Als ik misschien zoo vrij mag zijn u<br />
een en ander uit te leggen, mevrouw."<br />
Het was Jeeves, die nu de kamer<br />
was binnengekomen. Lady Malvern probeerde<br />
hem met een enkelen blik te<br />
bevriezen, maar zooiets kun je bij Teeves<br />
met uithalen. Hij is blik-vast.<br />
„Ik geloof, mevrouw, dat u mijnheer<br />
Wooster verkeerd hebt begrepen, en dat<br />
Af/ u den indruk heeft gegeven, dat<br />
hij in New York was, toen mijnheer<br />
uw zoon vertrok. Toen mijnheer Wooster<br />
u mededeelde, dat Lord Pershore naar<br />
Boston was gegaan, ging hij af op<br />
de lezing, die ik hem had gegeven van<br />
mijnheer Motty's doen en laten. Mijnheer<br />
Wooster was weg, naar een vriend<br />
buiten, en wist niets van de zaak af<br />
tot u hem inlichtte."<br />
Lady Malvern gromde. Het kon Teeves<br />
niets schelen.<br />
„Ik was bang, dat mijnheer Wooster<br />
bedroefd zou zijn geweest, indien hij<br />
de waarheid had geweten, daar hij zoo<br />
bijzonder op Lord Pershore is gesteld<br />
en zooveel moeite heeft gedaan om hem<br />
te amuseeren. Daarom vertelde ik hem,<br />
dat hij naar Boston was gegaan voor<br />
een bezoek. Het zou mijnheer Wooster<br />
misschien moeilijk zijn gevallen te gelooven,<br />
dat Lord Pershore vn/wUlie<br />
naar de gevangenis was gegaan, gedreven<br />
door de beste motieven, maar u,<br />
die hem beter kent, zult het natuurlijk<br />
direct begrijpen." J<br />
„Wat?!" riep Lady Malvern uit.<br />
" Ze g je, dat Lord Pershore vrijwillig<br />
naar de gevangenis is gegaan ?"<br />
„Ja, mevrouw I Ik geloof, dat uw afscheidswoorden<br />
een diepen indruk op<br />
hem hebben gemaakt. Ik heb hem vaak<br />
hooren praten met mijnheer Wooster<br />
over de mogelijkheid iets te doen om<br />
u te helpen bij uw studie voor uw boek<br />
over Amerika. Mijnheer Wooster zal mij<br />
toestemmen, dat Lord Pershore dikwijls<br />
erg bedroefd was, omdat hij u zoo weinig<br />
van dienst kon zijn."<br />
- 26 -<br />
_____ _. -^<br />
„Juist. WarempelI Hij was vaak erg<br />
treurig I" riep ik uit. 6<br />
„Het idee om zélf een onderzoek te<br />
kunnen instellen naar het gevangenis-<br />
systeem van het land - van binnenuit<br />
-- kwam plotseling bij hem op. Direct<br />
besloot hij het door te zetten. Niets was<br />
m staat om hem tegen te houden."<br />
Lady Malvern keek naar Jeeves, toen<br />
naar mij, toen weer naar Jeeves. Ik zag<br />
ir 26 ^ eeni « en stri Jd voerde.<br />
„En het is toch zeker veel aanneme-<br />
lijker, zei Jeeves, „bij iemand met het<br />
karakter van Lord Pershore te veronder-<br />
stellen, dat hij vrijwillig naar de gevan-<br />
genis gmg dan daartoe gedwongen door<br />
een veroordeeling?"<br />
Lady Malvern sprong opeens op.<br />
„Mijnheer Wooster," zei ze ne»m<br />
me niet kwalijk. Ik heb u onrecht" in-<br />
gedaan, k had Wilmot beter moeten<br />
kennen. Ik had meer vertrouwen moeten<br />
hebben m zijn edelen, fijnen geest."<br />
„Natuurlijk," zei ik.<br />
„Uw ontbijt is klaar, mijnheer," zei<br />
Jeeves. ;, ~<br />
Ik ging zitten en manoeuvreerde wat<br />
met een zacht gekookt eitje.<br />
c i^ eeV J^" zei ik ' "J e te* 1 een men-<br />
schenredder.<br />
„Dank u, mijnheer."<br />
„Als jij niet tusschenbeiden was ge-<br />
AS"' ZO U U \ ^goed met tante<br />
Agatha gebrouilleerd zijn geweest."<br />
„Ik geloof het ook, mijnheer."<br />
Ik zweeg even. Toen zei ik: „Jeeves."<br />
„Ja mijnheer?"<br />
„Die das met die roode stippen "<br />
„Ja mijnheer?"<br />
„Verbrand die maar!"<br />
„Dank u, mijnheer."<br />
„En Jeeves!"<br />
„Ja, mijnheer?"'<br />
7^ ee ?? een taxi en haal me zoo'n<br />
White House Wonder, zooals president<br />
Coohdge draagt."<br />
„Dank u zeer, mijnheer."<br />
„En... Jeeves?"<br />
„Ja mijnheer?"<br />
„Het is nog niet genoeg. Kan ik je<br />
^p.. nog er S ens a nders mee van dienst<br />
"J a mi J nheer - Met vijftig dollar"<br />
„Vijftig dollar?" 5<br />
„Ja mijnheer. Om een eereschuld te<br />
betalen. Ik ben ze schuldig aan Lord<br />
Pershore.<br />
/ " J J^ tn } v y f % dollar schuldig aan<br />
Lord Pershore?" B<br />
„Ja, mijnheer. Ik ontmoette hem toe-<br />
vallig op straat mijnheer, den avond<br />
waarop hij werd gearresteerd. Ik had er<br />
veel over nagedacht, wat de beste ma-<br />
nier zou zijn om hem voor dat onge-<br />
zonde leven, dat hij leidde, te behoeden.<br />
Hij was een beetje erg opgewonden, ik<br />
mag wel zeggen aangeschoten. Hij hield<br />
mij voor een vriend. Daarom veroor-<br />
loofde ik mezelf de vrijheid met hem<br />
te wedden om vijftig dollar, dat hij een<br />
voorbygaanden agent niet een klap in<br />
zijn ge<strong>zich</strong>t durfde geven. Hij nam de<br />
weddenschap aan en won."<br />
Ik kree^ mijn portefeuille en gaf hem<br />
honderd dollar.<br />
„Neem die, Jeeves," zei hij. „Vijftig<br />
zijn met genoeg. Want, Jeeves ie<br />
je bent er één op de duizend."<br />
„Ik probeer steeds voldoening te<br />
geven, mijnheer," zei Jeeves.<br />
DE RUBRIEK DER DERDE MUZE<br />
DILETTANTEN OVER HET<br />
AMATEÜRTOONEEL<br />
Het is ongetwijfeld interessant de<br />
meening van vooraanstaande<br />
personen te vernemen, die zelf<br />
een min of meer belangrijke rol gespeeld<br />
hebben in het Amateur-Tooneel. al be-<br />
hoeft dit nu niet altijd een rol op de<br />
„planken" te zijn geweest. ., w^<br />
Als persona grata bezocht ik net<br />
eerst den heer D. Hütter, -overbekend<br />
in de Amsterdamsche Amateur-Tooneel-<br />
wereld« ■<br />
De heer Hütter was vriendelijk ge-<br />
noeg een interview voor „Het Week-<br />
blad" toe te staan en maakte het zien<br />
recht behaaglijk in zijn stoel achter den<br />
lessenaar, waar ook ondergeteekende<br />
met een vrieridelijk gebaar een stoei<br />
aangeboden werd. •<br />
„U bent zelf toch reeds héél lang ge;<br />
interesseerd in het Amateur-Tooneel?<br />
„Oh, ia, een 3° b f 35 i** r bea ,?f<br />
.reeds bestuurslid en lid van verschil-<br />
lende tooneelvereenigingen, waar ik zeil<br />
eveneens zoo nu en dan een rol ver-<br />
vulde als Burgess in „Candida , Sir Pa-<br />
trick in het „Medisch Dilemma * Le<br />
Chat in „Zaken zijn Zaken", enz.<br />
„Wat beschouwt u als de voordeelen<br />
van het Amateur-Tooneel?'*<br />
, Dat er ongetwijfeld een groote cul-<br />
turéele invloed van kan uitgaan als het<br />
maar ernstig genoeg beoefend wordt!<br />
Hier mankeert het nog wel eens aan.<br />
Persoonlijke ijdelheden spelen nog een<br />
te voorname rol en het mooie doel<br />
komt daardoor in gevaar. Wilt u een<br />
paar aardige, doch daarom met minder<br />
sprekende voorbeelden uit mijn practijk?<br />
Wij hadden in onzen Werkenden Knng<br />
een dame, die uitstekend verschillende<br />
dienstbodenrollen typeeren kon. Na er<br />
eenige met veel succes vertolkt te heb-<br />
ben, kreeg zij opnieuw een soortgelijke<br />
rol Op de volgende vergadering neemt<br />
plotseling haar vader het woord en zegt<br />
zeer kernachtig: „Mijn dochter is met<br />
de dienstmeid van de vereemgmg l üen<br />
ander typisch voorbeeld is het volgende.<br />
Wij speelden een costuumstuk, waarin<br />
een onzer dantes een hofdame-rol kreeg.<br />
Zij wilde echter de Markiezin spelen,<br />
waarop haar duidelijk gemaakt werd,<br />
dat zij deze zware partij nog met vervul-<br />
len kon. Antwoord: „Als ik geen Mar-<br />
kiezin kan zijn, kan ik ook geen Hot-<br />
dame zijnl" En deze voorvallen zijn jam-<br />
mer, zij demonstreeren maar al te dui-<br />
delijk, dat het düettantisme nooit bloeien<br />
kan, indien persoonlijke belangen naar<br />
voren geschoven worden!"<br />
„Wat denkt uvan fusie of samen-<br />
werking tusschen verschillende vereem-<br />
gingen, waardoor de vereenigingen veel<br />
stericer zouden komen te staan, artistiek<br />
zoowel als financieel?"<br />
Fusie, in de woordelijke beteekenis,<br />
lijkt mij uitgesloten. Ook al weer om die<br />
Persoonlijke belangenl Samenwerking?<br />
fa, ongetwijfeld. Neem enkel maar aan,<br />
dat er 'n Bond van Amateur-Vereenigin-<br />
gen, iets dergelijks als vroeger de<br />
BA.T.A., maar dan een betere editie,<br />
zou bestaan. Wat zou die niet kunnen<br />
HFT RF
I<br />
■Ov'*>:<br />
^. N JL N i U I9. KOOPEN? «KEN MOET IK KOOPEN?<br />
Om het in ons vorig artikel aange-<br />
haalde euvel, -namelijk een auto<br />
te willen koopen zonder over vol-<br />
doende contanten-te beschikken, te over-<br />
bruggen, komt in de eerste plaats in<br />
aanmerking het tegenwoordig meer en<br />
meer mgang vindende systeem van af-<br />
7,nt g - ?• F^^Jke * 0 waarin<br />
Ä S hled L'.. ls het betalen van een<br />
zeker bedrag bij den koop en het af-<br />
betalen van het resteerende gedeelte als<br />
regel in twaalf maandelijksche termij-<br />
nen Verschillende banken haästm ^<br />
met het z g. financieren van den waeen<br />
z(x,dat de verkooper hierdoor t4en<br />
nsico gedekt is. 6<br />
Of wij het systeem kunnen aanbe-<br />
velen? Zeer zeker, echter onder de<br />
volgende, zeer uitdrukkelijke restrictie<br />
Koop alléén dan een auto op ter-<br />
Wï'i" 1 * 1 ] 611 ge voor uzelf de zeker-<br />
heid hebt, dat ge elke maand behoorlijk<br />
aan uwe verplichtingen kunt voldoen.<br />
Jtn reken dan tevens voor uzelf uit,<br />
klnrbeälen 0 ^^ 11 ^ 051611 ^eld<br />
Teneinde u in staat te stellen deze<br />
kosten ongeveer zelf te begrooten, laten<br />
wij een staatje volgen, hierbij een<br />
spUtsmg makende tusschen de iaar-<br />
lijksche van het aantal afgelegde K.M<br />
onafhankelijke en de per ,00 KM<br />
te berekenen kosten. Als voorbeeld ne-<br />
men we een kleine cabriolet met motor<br />
/12 r.K., pnjs nieuw T 2200.—.<br />
D.e kosten per 100 K.M. bedragen:<br />
i- Benzine: 10 Liter ä f o 18<br />
P- Liter<br />
2. Olie: i/4 Liter h.<br />
Liter<br />
3- Banden: y 0 (4<br />
+ r X J- 7 V ■<br />
f 0.80 p.<br />
X 29.25<br />
Gerekend is op een ..,. le- „<br />
vensduur van 18.000 K.M.<br />
voor de buitenbanden en<br />
van 36.000 K.M. voor de<br />
binnenbanden. De prijs van<br />
een buiten- en binnenband is "<br />
onderscheidenlijk f 29 2 q en<br />
ï 1.80<br />
4- Afschrijving op den wagen-<br />
Viooo (2200 — 5 X f37—) f 2.01<br />
Oerekend is op een tota-<br />
len levensduur van 100.000<br />
K. M. voor den auto. De<br />
afschrijving wordt berekend<br />
over den aanschaffingsprijs,<br />
verminderd met 5 banden =<br />
5 X (f29.25 -f f7.75)<br />
Totaal f 4.75<br />
De vaste jaarlijksche kosten bedragen:<br />
5- Verzekering f 125 —<br />
Deze stijgt per f 1000.—<br />
hoogeren aanschaffingsprijs<br />
van f3000.— tot f7000 —<br />
met f 10.— Van f7000.—<br />
tot f 12.000.— met f15 —<br />
vervolgens met f20.—. '<br />
6. Wegenbelasting f 48 —<br />
f6.— per 100 'K.G. ge-<br />
wicht met een minimum van<br />
f48.—.<br />
7- Personeele belasting f 105 —<br />
Deze is hier berekend<br />
over een gemiddelde waarde<br />
0.20<br />
0.74<br />
van t 1500.—. De hoofd-<br />
som is dan 15x2 =<br />
*30.—. "Het aantal opcenten<br />
in Amsterdam bedraagt<br />
pl.m 250, dus de belasting'<br />
wordtr 30 -f (2.5 x 30) ==<br />
j I0 5—• Bij hoogere waar-<br />
den stijgt het percentage van<br />
de hoofdsom progressief<br />
Buiten de groote steden is<br />
het aantal opcenten belang-<br />
njk lager. Voor geheel zake-<br />
lijk bedrijf is deze belasting<br />
ongeveer de helft.<br />
8 - f^/ 4 1 /2 «yo over gemid-<br />
deld f 1100.- f 49So<br />
f 327-So<br />
Zonder moeite kunt u nu de totaal-<br />
kosten bepalen. Bij een jaarlijksch ver-<br />
bruik van 10.000 K. M. worden deze<br />
^f^o. 4 - 57 ^^ 57 -^^^<br />
. Buil + e - n , deze b€rek ening vallen de<br />
reparatiekosten, aangezien deze van zeer<br />
veel met-vaststaande factoren afhanke-<br />
hjk z,jn hoofdzakelijk van al of niet<br />
voldoende smering, of, erger nog, on-<br />
oordeelkundig rijden. Ook zijn nilt ver-<br />
meld de stallingskosten, omdat een groot<br />
^rcentage rijders, vooral zij, die bui-<br />
ten de groote steden wonen,' een kleine<br />
Dij hun huis behoorende garage heb-<br />
ben of voor een klein maandelijksch<br />
(3 h ü n wa S en onderdak verschaf-<br />
ten Met de voorgaande gegevens echter<br />
kunt ge vrij nauwkeurig de kosten per<br />
Iff S elken auto be Palen, voorop-<br />
gesteld dat ge een nieuwen kwptl P<br />
Indien ge een gebruikten wagen<br />
koopt, moet in elk geval een vrij Li<br />
K e r r ^ edra | VOOr re P ar aties gorden<br />
uitgetrokken dan voor een nieuwln wa-<br />
gen terwijl ook het olie- en benzine-<br />
verbrmk in dit geval stijgt.<br />
OPEN TWEE-PERSOONS<br />
TOERWAGENTJE, AFSLUIT-<br />
I BAAR MET LINNEN KAP EN<br />
MICA RUITEN<br />
1<br />
- 28 -<br />
COUPÉ MET GLASAFSLUITING<br />
.r. afK P , r , tage ^ natu "rfijk ten zeer-<br />
ste afhankelijk van den toestand, waar-<br />
in de wagen <strong>zich</strong> bevindt.<br />
Welk type wagen zult ge nu koopen?<br />
In uw gedachten hebt ge natuurlijk<br />
al een wagen gekozen, die wat comfort<br />
e^rSL/T ^l ëaat ' geli J k staat m «<br />
een gezellig hoekje van uw salon, die<br />
de snelheid van een vliegmachine heeft<br />
en waarbij mooie lijnen en kleur Vet<br />
bednjfszuimgheid om den voorrang strij-<br />
den. Echter veronderstellen wij alweei,<br />
S £L4? ee f Ste P Iaats het bedrag, dat<br />
^ordÄ 6 r01 ^ Spelen ' eerst 4**<br />
^tst:n 0 dT fsenoemdeeigenscha p-<br />
Wat de keuze van het wagentvoe<br />
ook grootendeels moet bepalen hte<br />
vraag voor welk doel schaft ge u den<br />
wagen aan? Om als dame teg^nwinke '<br />
tl CJI kenmsse " in en buiten de stad<br />
te bezoeken; om als zakenman er mede<br />
•s7a?S met ^ gezin voornamelijk'<br />
s Zaterdags en 's Zondags de beslom-<br />
meringen van een geheele week te ver-<br />
geten, of om er groote buitenlandsche<br />
reizen mee te maken?<br />
me? iS IT 3 - 16 geval kunt ge volst aan<br />
met een kiemen tweezitter, waarvoor<br />
kwS ?* ? P 0ns ^^ afwisselend<br />
kümaat een gesloten type (coupé) of<br />
een cabriolet aanbevelen, welke ge i ? n<br />
SfS?" Va V iid in e€n 0 Pen wa-<br />
gentje kunt veranderen. Het grSote na-<br />
deel van het njden met een open wag4<br />
is, dat de inzittenden zeer veel hinder<br />
van stof en wind hebben<br />
Bovendien is het aantal dagen, dat<br />
het njden m een open wagen werkelijk<br />
een genoegen is, in ons land zoo gering<br />
dat wij iedereen bij voorkeur ein gt<br />
sloten wagen aanraden, waarmede bij-<br />
goed weer door het opendraaien der<br />
f^ e \ e€n bfb^^Jke ventilatie be-<br />
reikt kan worden. (Wordt voott&zet)<br />
I<br />
VAN KAThARINA E)USH<br />
Zij lunchte alleen in het schoolvertrek.<br />
•s Middags, toen zij verscheen bij de<br />
thee was de hertog bijzonder slecht<br />
gehumeurd. Hij wist eigenlijk niet waar-<br />
om hij in zulk een onaangename stem-<br />
ming verkeerde. Katharina, die bezig<br />
was met theeschenken, zag even op en<br />
boog in beantwoording van zijn groet.<br />
Hij was te zeer man van de wereld, om<br />
de nederige secretaresse met in het<br />
oogloopend onderscheid te behandelen<br />
en daardoor den toom van zijn beminne-<br />
lijke mede-gasten op haar te laden. Hij<br />
stelde <strong>zich</strong> dus tevreden met haar m stilte<br />
te beschouwen en haar kalme en rustige<br />
manieren te bewonderen. Sommigen der<br />
genoodigden schenen haar te kennen,<br />
en waren vriendelijk voor haar.<br />
Ze toonde niet het minste verlangen<br />
om met hem te praten. Was dit het-<br />
zelfde meisje, dat de vorige week met<br />
hem over het onderwerp „kefde haü<br />
geredeneerd ? .<br />
Haar uitingen, die toen zoo geheim-<br />
zinnig hadden geklonken, waren nu zeer<br />
begrijpelijk. Hoe fijn was haar opvat-<br />
ting geweest van den toestand. Hij her-<br />
innerde <strong>zich</strong> de uitdrukking van haar ge-<br />
laat, toen hij haar vroeg of ze Blissmg-<br />
ton kende, en ook toen ze hem gezegd<br />
had, dat hij de volgende week in zou<br />
zien, hoe noodeloos alle vragen waren<br />
haar betreffend! Haar rol van nede-<br />
rige secretaresse vervulde ze even uit-<br />
stekend als die van genoodigde en<br />
sociale evenknie. Het bracht hem m<br />
een onaangename verwarring, en<br />
plaatste hem in een valsche positie<br />
tegenover haar.<br />
Alle voordeden waren beslist aan<br />
haar zijde, zooah ze daar neerzat, kalm<br />
en waardig door dien muur van ijs om-<br />
geven, waarvan ze gesproken had. In<br />
geen jaren had hij dergelüke tegenstrij-<br />
dige gevoelens ondervonden.<br />
Hij wilde met haar praten. Hij wilde<br />
haar vragen wat het alles te beduiden<br />
had. Hij zou zoo graag haar geschiede-<br />
nis kennen. Weten van waar zij kwarn.<br />
Gwendoline d'Estaire had haar met als<br />
een ondergeschikte behandeld maar als<br />
een vriendin. Hij voelde <strong>zich</strong> eemgszins<br />
verlegen — hij, een man van de wereld,<br />
gewoon door vrouwen vergood te<br />
worden. . , 'u-<br />
Hij ging naar haar toe en zei, dat hij<br />
dien regen allereUendigst vond en dat<br />
het hoogstwaarschijnlijk morgen ook nog<br />
niet droog zou wezen. Hij voelde <strong>zich</strong><br />
beleedigd door den fijnen, onmiddellijk<br />
onderdrukten glimlach, die om haar<br />
mond verscheen bij deze schitterend-<br />
geestige opmerking van hem!<br />
' Hij had het land aan <strong>zich</strong>zelf — wat<br />
deerde het hem of zij glimlachte oi<br />
niet? Het was toch duidelijk, dat hij<br />
op zijn leeftijd en in zijn positie met op<br />
familiären voet om kon gaan met Sera-<br />
phim's secretaresse. Hij was zoo ver-<br />
standig om weg te gaan van de thee-<br />
tafel en <strong>zich</strong> weer door een van het tno<br />
bewonderaarsters, dat te zijnen bate<br />
geïnviteerd was geworden, te laten om-<br />
spinnen, maar in zijn hart was hij woe-<br />
dend. Hij amuseerde <strong>zich</strong> absoluut met<br />
en wanneer zijn oude vriendin hem op<br />
die wijze aan zijn lot bleef overlaten,<br />
zou hij stellig niet tot Maandag blijven,<br />
zooals zijn plan was, maar Zondagavond<br />
naar de stad terugkeeren.<br />
Lady Garribardine zag hoe de zaken<br />
stonden en nam hem mee naar haar Ät-<br />
kamer, na de thee, toen de anderen<br />
bridge begonnen te spelen.<br />
„Mij dunkt, de vrouwen hebben veel<br />
varï haar bekoorlijkheden verloren. Sera.<br />
phim," liet des hertogs stem <strong>zich</strong> hoo-<br />
ren uit de diepte van een armstoel.<br />
„Ze zijn bijna even onontwikkeld als de<br />
balletdanseresjes gewoonlijk waren toen<br />
ik jong was. Ze bedienen <strong>zich</strong> even-<br />
zeer van „slang" en zijn even lawaaierig<br />
en vol gemaaktheid. Indien men met op<br />
de hoogte is van haar koeterwaalsch,<br />
wordt men door haar gewoonweg over-<br />
troefd. Ik zal mij eerst dienen te acch-<br />
matiseeren. Ik voel, dat ik te lang weg<br />
ben geweest en geen tred gehouden<br />
heb met de nieuwe beweging. — Ik<br />
snak naar rust en vrede."<br />
„Nonsens, Mordryn — het zal je<br />
goed doen wakker geschud te worden.<br />
Te moet mee met den stroom."<br />
, Maar ik heb er absoluut geen lust<br />
in. Waartoe? Het is wel mijn plicht<br />
daar anders de titel uit zou sterven. Maar<br />
ie zult toch stellig niet van mij verlangen,<br />
dat ik een, van deze bekoorlijke wezen-<br />
tjes, die zoo vriendelijk waren gisteren-<br />
avond te trachten mij in stemming te<br />
brengen, heden "tot mijn Hertogin zal<br />
maken 1 Ik had gehoopt, dat ze ten:<br />
minste getrouwd waren, en je zult mij<br />
een'sdïrik op het lijf jagen wanneer<br />
je mij hertellen gaat, dat enkelen harer<br />
weduwe zijnl" . ,. .<br />
„Met Blanche Montague is dit het ge-<br />
val'. De beide anderen verzocht ik meer,<br />
om je aan het moderne type te wen-<br />
nen. Ze moeten om zoo te zeggen een<br />
bres maken in je fijngevoeligheid. Wan-<br />
neer je geen idéé hebt op Blanche, zal<br />
ik den eersten keer, dat je weer hier<br />
komt, zorgen voor een ruime keus ge-<br />
schikte aanstaande hertoginnen."<br />
„Zullen ze even rumoerig _ zijn als<br />
deze „opgeworpen balletjes"?"<br />
„Nog meer — geen moderne vrouw<br />
gedraagt <strong>zich</strong> kalm en waardig. Zet dat<br />
idéé uit je hoofd. Ze zijn allen zoo luid-<br />
ruchtig, zoo kerngezond, zulke heerlijk<br />
verstandige, hoogst onschuldige, yroo-<br />
lijke kameraden. Zij kunnen met kalm<br />
wezen, noch <strong>zich</strong> stil houden. Er zijn<br />
te veel nieuwe rèvue's om besproken te<br />
worden. Er moet te veel golf gespeeld<br />
worden en nieuwe Amerikaansche ne-<br />
gerdansen ingestudeerd. Kom, kom,<br />
Mordryn. Je moet niet zoo belachelijk<br />
ouderwetsch wezen, — werkelijk, Blan-<br />
che Montague is zeer geschikt. Mon-<br />
tagne heeft haar goed verzorgd achter-<br />
\ - 29 -<br />
PP4Wi.'UUÄUW^M<br />
gelaten. Ze is pas twee en dertig ge-<br />
worden, laatst."<br />
„Maar ik vind haar stem onaange-<br />
naam en waarover zouden wij in de<br />
tusschen-akten praten?"<br />
„Blanche is bekend om haar nooit<br />
falend discours. Ze spreekt over ieder<br />
onderwerp, dat je wenscht — en voor<br />
je tijd hebt de eerste vraag te stellen,<br />
is ze weer over een ander bezig. Er<br />
bestaat bij haar geen vrees voor blijven<br />
stokken I"<br />
„Zelfs de beschrijving vermoeit me.<br />
Ik geef de voorkeur aan de dame door<br />
je beschreven als vol voorgewend senti-<br />
ment. Sentiment vind ik zalig, ofschoon<br />
ik bekennen moet, dat ik het echte pre-<br />
fereer."<br />
„Hoe dwaas van je! Het is iets, wat<br />
in onze dagen niet meer voorkomt. Het<br />
moet weer opnieuw samengesteld wor-<br />
den, evenals de moderne robijnen —<br />
een massa kleine, verbrokkelde stukjes<br />
door chemische kunst tot één geheel<br />
sanjengeperst. Een uitmuntende imitatie<br />
is al wat je krijgen kunt, Mordryn."<br />
„Ik haat alle namaak."<br />
„Je deedt beter mij een juiste be-<br />
schrijving te geven van hetgeen je<br />
wenscht, want, mijn arme, oude vnend,<br />
je schijnt niet meer bestand tegen te-<br />
leurstelling. Ik wensch in allen ernst<br />
je een tweede maal te binden en dezen<br />
keer beter dan te voren — vooruit dus!<br />
Een nauwkeurige beschrijving!"<br />
De hertog stak bedaard een sigaret<br />
op. Een lichtstraal schoot uit den<br />
smaragd aan zijn vinger.<br />
„Je geduchte talisman flikkert, Mor-<br />
dryn. De lier betuigt haar instemming<br />
met je gedachten!"<br />
„De vrouw, met wie ik zou wenschen<br />
te'trouwen, moet zijn: hoogst beschaafd,<br />
maar gezond en normaal, niet overbe-<br />
schaafd, zooals de arme Laura en de<br />
vrouw van Gerard, Beatrice. Ze moet<br />
praten kunnen over alle belangrijke on-<br />
derwerpen — in het kort — iemand van<br />
ontwikkeling moet het wezen. Zij moet<br />
gevoel hebben voor geest en booge<br />
idealen en een sterk besef van de ver-<br />
antwoordelijkheid aan haar positie ver-<br />
bonden en vóór alles moet zij <strong>zich</strong><br />
waardig, rustig en kalm gedragen. En<br />
ik zou gaarne zien," — en een fijne,<br />
als om vergeving vragende glimlach<br />
speelde hier een oogenblik om zijn mond<br />
— „ik zou gaarne zien, dat zij mij lief-<br />
had en een klein weinig je belang stelde<br />
in de menschelijke, tastbare zijde der<br />
zaak. — Geloof je niet, dat ik op mijn<br />
leeftijd te veel verlang van het lot?"<br />
„Het is een heele lijst. Ik ken maar<br />
één vrouw, die aan deze eischen vol-<br />
doet en zij blijft natuurlijk geheel buiten<br />
beschouwing."<br />
„Wie is ze — en waarom blijft ze<br />
buiten beschouwing?"<br />
,;Het is onnoodig op deze vraag te<br />
antwoorden, daar ze, zooals ik zeide, ge-<br />
heel buiten beschouwing blijft. Het was<br />
maar een denkbeeld van mij, maar ik<br />
wil ijverig zoeken naar je ideaal —<br />
want, Mordryn, mijn geweten zal mij<br />
niet eerder rust gunnen, voor ik je<br />
gelukkig getrouwd zie — en vader van<br />
minstens zes stevige jongens."<br />
Terwijl hij <strong>zich</strong> aan het kleeden was<br />
voor het diner, overdacht hij de woor-<br />
den zijner vriendin — hij had er niet op<br />
aangedrongen te weten wie de „eene
vrouw" wezen kon. Hij zelf had laatst<br />
een vrouw ontmoet, die blijkbaar —<br />
voor zoover hij kon opmaken uit de<br />
kennismaking van een enkelen avond<br />
— een groot aantal der noodige eigen-<br />
schappen bezat, maar ook deze bleef<br />
evenals in het geval van Seraphim, ge-<br />
heel buiten beschouwing.<br />
Het was vreemd, dat hij, met deze<br />
zekerheid voor oogen, <strong>zich</strong> na het diner<br />
uit den knng der dames, die <strong>zich</strong> weer<br />
meester van hem wilden maken, los-<br />
rukte en naar de jiano ging om met<br />
de kleine, saaie Lady Flamborough een<br />
gesprek aan te knoOpen, die met Ka-<br />
tharina aan het keuvelen was.<br />
Katharina was stil met die stille, eer-<br />
biedige gelijkmatigheid,-, wanneer ze <strong>zich</strong><br />
te midden van zulk een .druk gezelschap<br />
bevond, haar oogen op de toetsen ge-<br />
vestigd, maar om haar mond lag een<br />
bijna onmerkbare uitdrukking, die on-<br />
draaglijk was.<br />
Zoodra Lady Flamborough's aan-<br />
dacht door een opmerking van iemand<br />
anders werd afgeleid, nam Mordryn de<br />
gelegenheid waar, om, <strong>zich</strong> naar Katha-<br />
rina overbuigend, deze op gedempten<br />
toon te vragen:<br />
„Wenscht u mij niet eens goeden<br />
avond, Miss Bush? Het is: „vandaag<br />
over een .week"."<br />
Volkomen rustig zag zij op.<br />
„Goeden avond. Uwe Genade."<br />
Hij trok zijn wenkbrauwen samen.<br />
„Is dat alles?"<br />
„Zooals uwe Genade met recht op-<br />
merkt, het is „vandaag over een week".<br />
„U meent, dat hierdoor alle raadse-<br />
len uit den weg geruimd zijn?"<br />
„Natuurlijk."<br />
Weer fronste hij de wenkbrauwen.<br />
Hij zag, dat Julia Scarrisbrook naar<br />
hem. toekwam. Er was geen oogenblik<br />
te verliezen.<br />
„Ik niet — morgen zal ik gelegenheid<br />
weten te vinden om ze door u één voor<br />
één te doen beantwoorden — verstaat<br />
u mij ?"<br />
Katharina trilde even. Ze bewonderde<br />
zijn hooghartig gedrag, den bevelenden<br />
toon van zijn mooie stem.<br />
Ze herinnerde <strong>zich</strong>, dat op een keer<br />
toen ze met Matilda bij Lyon's lunchte!<br />
deze laatste gezegd had:<br />
„Hemeltje, Kitty, achter je zit een<br />
jong mensch, dat er zoo zonderling uit-<br />
z ^ et > — waardoor is hij zoo geheel ver-<br />
schillend van al die anderen?" 1<br />
Ze had <strong>zich</strong> omgekeerd en bemerkt,<br />
dat het een echte Griek was in vrij<br />
schunnige moderne Amerikaansche klee-<br />
ding, die op enkele schreden van haar<br />
een tandenstoker hanteerde. Haar oog,<br />
MIJN PI EPA<br />
Llilv, «„ T1 OS I EN ? EEN SROET UIT INDIE<br />
Lilly en Theo Fnsnkel In den Kraton van Solo onder<br />
geleide van een der prinsen.<br />
163 POND; WEEGT NU 140 POND<br />
Hier is een prachtig voorbeeld van de ver-<br />
magerende werking- van Krusdhen Salts waar-<br />
door milhoenen menschen thans overtollio-<br />
en ongezond vet kwijtraken.<br />
„Gedurende een jaar bijna heb ik iederen<br />
dag Kruschen Salts genomen en vele jaren<br />
lang heb ik me niet zoo goed gevoeld.<br />
Mnn gewicht is verminderd van 165 tot<br />
IW pond. Al mijn kennissen zeggen, dat<br />
ik er zooveel jonger en beter uitzie. Ik<br />
voel me vroolijk en gezond, terwijl ik<br />
vroeger vermoeid en nerveus was. Ik heb<br />
Kruschen Salts aan al mijn vrienden en<br />
kennissen aangeraden." Mevr B<br />
Kruschen Salts voorziet in een veilige en<br />
gemakkelijke manier om overtollig vet te<br />
verminderen. Regelmatig genomen zal het<br />
het ongezonde vleesch verwijderen en^Uw<br />
figuur tot het normale gewicht terugbrengen,<br />
legelykertijd bouwt het Uw gezondheid op<br />
met een belangrijke toename in kracht en<br />
energie.<br />
Overtollig vet wordt veroorzaakt door gif-<br />
tige, waterhoudende stoffen en schadelijke<br />
zuren en gassen, die <strong>zich</strong> in Uw lichaam op-<br />
hoopen mplaats van te worden verwijderd<br />
zooals het behoort. Kruschen Salts spoort<br />
de lever, nieren en ingewanden aan hun<br />
„reinigende" plichten behoorlijk te vervullen<br />
— het resultaat is, dat alle schadelijke stof-<br />
ten geleidelijk uit het lichaam verdreven<br />
worden, hetgeen een evenredige gewichtsver-<br />
mindering ten gevolge heeft.<br />
Het voornaamste is, dat Uw gezondheid<br />
op verrassende wijze beter is geworden —<br />
U zult verlost zijn van vele kwalen, waaraan<br />
U waarschijnlijk geleden hebt zonder de<br />
oorzaak te kennen.<br />
■■*******<br />
door studie m de Museums getraind,<br />
had onmiddellijk ontdekt, dat hetgeen<br />
hem zoo opvaUend deed verschillen van<br />
de massa der hem omringende men-<br />
schen, schuilde in het evenwicht der<br />
afmetingen, de houding en den vorm<br />
van het hoofd en den hoek, dien de<br />
oogen maakten. Zij had Matüda ec-<br />
antwoord: 6<br />
„Bekijk hem maar eens oplettend,<br />
lild. — Je zult in je gansche leven<br />
nooit weer zoo iemand ontmoeten. Een<br />
gnl der natuur heeft in hem nog eens<br />
het volmaakte oude Grieksche type<br />
weergegeven. Hij is volkomen juist en<br />
ziet er werkelijk hiet zonderling uit.<br />
Het zijn daarentegen juist al de andere<br />
menschen die er vreemd, verwrongen<br />
of belachelijk uitzien."<br />
TWINTIÓSTE VRAAO<br />
Wie onzer lezeressen en lezers kunnen ons<br />
zeggen, wie de uitvinder is van de naai-<br />
machine, zooals wij haar thans kennen?<br />
Antwoorden gelieve men vódr 3 Juli (Indi-<br />
sche lezers vóór 31 October) in te zenden<br />
op een briefkaart aan ons adres: Redactie<br />
„Het Weekblad", Twintigste Vraag, Galge-<br />
water 22, Leiden.<br />
Onder de goede inzenders(-sters) worden<br />
door ons een geldprijs van f 2.50 benevens<br />
vijf mooie troostprijzen verloot!<br />
ZESTIENDE VRAAG<br />
De prijs van f 2.50 werd dit keer gewonnen<br />
door den heer J. Ketellapper, N. Prinsen-<br />
gracht 43, A'dam C, die op onze zestiende<br />
vraag antwoordde:<br />
De gebroeders Montgolfier uit Annonay<br />
zijn het eerst in een luchtballon opge-<br />
stegen op 5 Juni 1783.<br />
De troostprijzen ontvingen: mejuffrouw<br />
R. v, d. Berkel, 1 Stationstraat, Utrecht; de<br />
heer J. Pinke, Franklinstr. 38, 's-Gravenhage;<br />
de heer J. A. M. Peters, Achter de Hoven 23,'<br />
Deventer; de heer D. Slot, Noordweg S. 223h,<br />
Middelburg; mejuffrouw A. de Lange, Ader-<br />
straat 5, Den Haag.<br />
— ADVERTEERT IN DIT BLAD —<br />
VAARWEL OVERTOLLIG HAAR<br />
Door scheermessen wordt slechts<br />
het haar verwijderd, dat <strong>zich</strong><br />
boven de huid-oppervlakte<br />
bevindt, en zij doen bovendien het<br />
haar sneller en dikker groeien.<br />
Vieto is een geparfumeerde, flu-<br />
weelachtige creme, welke het haar<br />
dat <strong>zich</strong> onder de huid-opper-<br />
vlakte bevindt, doet wegsmel-<br />
ten. U spreidt Vieto eenvoudig<br />
uit op de te ontharen plek. precies<br />
zoc Is het uit de tube komt, wacht<br />
een paar minuten, spoelt de plek<br />
af, én de huid vertoont <strong>zich</strong><br />
onmiddellijk prachtig glad, zonder<br />
eenig spoor van haar. Vieto wordt<br />
door duizenden gebruikt. Prijs<br />
ƒ 1.75 en / 1.— per tube ; bij ■ • , -<br />
drogisten en<br />
parfumerie- \<br />
zaken. > \.<br />
Os Velmukts HMr-vsrwi|d«rsii
alleen cd<br />
Daarmee verbindt gij de uiting van goeden smaak aan de<br />
ware luxe, wat ten slotte ook het meest economische is.<br />
■ „Vroiuimem o