HET WEEKBLAD - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

I
19 d« J « arg a n g
18-13 Mel 1939 HET
WEEKBLAD

i i ««llllfl!;i iü: f
r,
■in viii
.fRfltf
■i ,1
. ^,
j
\
f'
ir
1'
__mj m.. ï 1 '
'f
ER WAS EENS • • •
ET
RICARDO
CORTEZ
et publiek vereert de filmhelden vurig. Maar het vergeet hen
snel. Waar bleven een Nita Naldi. een Ramon Novarro, een
Norman Kerry, een Lilian Gish en al die anderen, die het
witte doek bevolkten, die fabelachtige honoraria ontvingen en zich
in weelde baadden? Hun plaatsen zijn ingenomen door jongeren, zoo
is nu eenmaal de onverbiddelijke wet. En velen hunner weigerden de
tweede viool te spelen, nadat zij zoolang en met zooveel succes de
eerste hadden gespeeld. Zij trokken zich terug en leefden verder van
hun geld: anderen stierven, wéér anderen verspeculeerden of verloren
hun fortuin en geraakten in kommervolle omstandigheden. Elk hunner
ging zijns weegs. Het meercndeel ging in den handel en boekte
daar dikwijls groote successen. En slechts een heel klein deel van
al die sterren, die diva's en jeunes premiers bleven in de filmwereld,
bleven de kunst getrouw, waaraan zij eens hun grootheid hadden
ontleend.
Wij noemen den naam van een Wallace Beery, een Victor McLaglen,
een Zasu Pitts, een Gloria Swanson, om te bewijzen dat ook inderdaad
eenigen de film trouw gebleven zijn. En zoo was er ook eens
een man: Ricardo Cortez. Zijn naam klinkt Spaansch. maar het is
slechts een pseudoniem. In werkelijkheid is hij een Weener. die in Hollywood triomfen
heeft gevierd. En van Hollywood uit heeft hij de vrouwen aller landen betooverd, was
hij de premier amoureux, die het mooie meisje kuste en de vrouwen aller landen dachten
zich in haar plaats ...
En de tijd verstreek en nieuwe, jongere minnaars verdrongen de oudere. En de vrouwen
aller landen vergaten Ricardo Cortez en droomden van een nieuwe liefde, want
vrouwen zijn wreed, speciaal tegenover haar filmhelden. Dat ondervond Ricardo Cortez,
zooals alle mooie mannen van het witte doek het ondervonden hebben en eeuwig ondervinden
zullen. De tijd dekt hen toe met zijn kleurlooze sluiers en slechts één weg blijft
voor hen open: dien der Vergetelheid . . .
Niet alzoo voor Ricardo Cortez. Toen
hij een poos vergeten was, kwam hij ijs-
koud terug en nam zijn oude plaats
weer in.
Dat wil zeggen: schijnbaar was er
niets veranderd. Alleen is hij niet langer
de jeune premier. Een nieuw emplooi is
er voor hem vrij gekomen, dat van
schurk Ricardo Cortez is thans,
evenals voorheen, zijn plaats ten volle
waard. Maar hij dient nu de boosheid.
Hij is thans de gevaarlijke doodsvijand
van Peter Lorre in de nieuwste 20th
Century Fox-film ..Moto's laatste waar-
schuwing". Daarin ontwikkelt Ricardo
Cortez een nieuwen kant van zijn talent.
En hiermede opent hij een tweede hoofd-
stuk van zijn roemrijke carrière.
Drie kijkjes in Cortes' nieuwe
Hollywood sehe woning.
Ricardo met zijn echtgenoot«
IN HET BR AZILIAAN J (HE O E RWOUD
Hat viiegtuig In het mondingsgebied van de Amazone.
IETS OVER DE EXPEDITIE VAN
SCHULZ-KAMPFHENKEL EN GERD
KAHLE, WIER FILMVERSLAG
OVER DEZEN TOCHT BINNEN-
KORT DOOR DE UFA WORDT
UITGEBRACHT.
DOOR ONBEKENDE GEBIEDEN
TOT DE GRENS VAN SURINAME.
I.
TT n Juni 1935 is, met steun van de Duit-
sche en Braziliaansche regeeringen,
-^ het Keizer Wilhelm Instituut voor
Biologie en het Nationale Museum van
Rio de Janeiro, de Amazone-Jarry-expe-
ditie, waarvan deel uitmaakten Schulz-
Kampfhenkel, Gerd Kahle, Gerhard
Krause en Joseph Greiner, vertrokken
naar het nog niet geëxploreerde gebied
van de Amazone-Jarry. Bijna twee jaren
heeft dit viertal in dit gebied vertoefd, en
toen men ten slotte weer huiswaarts toog,
had men een schat van gegevens over
volk en fauna, flora en bodemgesteldheid
verzameld.
Gevieren zijn zij door gebieden getrok-
Op de Bio Jara, aan de grens van het oerwoud.
ken, waar nog nimmer een blanke een
voet had gezet; zij hebben stammen ge-
vonden, waarover zelfs de Brazilianen
niets met zekerheid wisten en deze expe-
ditie is door dat wilde gebied getrokken
tot aan de grenzen van Suriname.
Een belangrijk gedeelte van deze film
handelt over de Oayana-Indianen, die
ook in Suriname voorkomen en daardoor
is het verslag van dezen tocht voor Neder-
land bijzonder belangwekkend.
Het begin.
Schulz-Kampfhenkel was overigens in
de jungle heelemaal geen onbekende.
Reeds in 1931/32 had hij als jongeman
van amper vijf-en-twintig jaar een jacht
op groot wild in Liberia voor den Berlijn-
schen dierentuin meegemaakt en toen hij
op de vliegschool kennis maakte met Gerd
Kahle rijpte bij hen al spoedig het plan
om onbekende Braziliaansche gebieden te
gaan verkennen. Tengevolge van de reeds
hierboven vermelde medewerking, was
de zaak spoedig in kannen en kruiken en
betrekkelijk kort daarna ging de expeditie
toen op weg.
Van Para (in het mondingsgebied van
de Amazone) uit werden de eerste ver-
kenningsvluchten per vliegtuig gemaakt:
Arumanduba, dat op ongeveer 600 kilo-
meter afstand van Para verwijderd ligt,
was de laatste post in bekend gebied.
Op zoek naar oerwoudbewoners.
Arumanduba (dat in de onmiddellijke
nabijheid van de Jarryrivier ligt) werd
aldus uitgangspunt; van daar uit begon
de tocht in booten in de richting Zuid-
Noord stroomopwaarts tot aan de gren-
zen van Suriname. Het gebied, dat de
expeditie moest doorkruisen, was een nog
oningevulde plek op de wereldkaart:
voordien had nog geen blanke dezen
grond betreden. Laat staan in kaart ge-
bracht. De vier leden van de expeditie
hadden voor de reis meegenomen een-en-
twintig kleurlingen, die voor het vervoer
van de proviand, de geneesmiddelen, de
munitie, het filmmateriaal en de ruilarti-
kelen moesten zorgen. En toen begon de
strijd van dit handjevol menschen in zes
ranke bootjes tegen de groene hel van
Brazilië en tegen het water. De Jarry im-
mers is allesbehalve een kalm water: het
is een rivier met tal van verraderlijke
stroomversnellingen, met draaikolken en
watervallen, die vaak twintig en meer
meters hoog zijn. Bovendien verandert
het karakter van de rivier telkens: nu
eens is zij smal, als het ware samenge-
perst tusschen machtige bergketens en
rotsen, dan weer is het een breede stroom,
die ondiep en traag en zeer moerassig is.
Rondom: niets dan het dichte oerwoud,
ontoegankelijk door de klissen lianen, die

zich van boom tot boom blmycivu en
uiterst gesaarliik door de slangen. Daar-
door is de Jarry. hoe gevaarlijk ook. de
eemge weg om dieper het land binnen te
dringen
Een andere zorg van de expeditie was.
Wanneer stuiten wij op menschen en hoe
zullen die op onze komst reageeren?
..De schrik sloeg ons dan ook om het
hart," vertelde Gerd Kahle mij, ,,toen wij
op een gegeven dag. na wekenlangen
strijd tegen de natuur, in een bocht van
de rivier een nogal wild uitzienden in-
boorling zagen Alles ging evenwel goed.
Aanvankelijk bleek de stam, waartoe de
man behoorde, zeer achterdochtig te zijn,
mede omdat men geen Portugeesch ver-
stond en wij hun taaltje niet machtig
waren, maar met handgebaren wisten wij
ons ten slotte toch verstaanbaar te maken.
Toen eenmaal de geschenken in den vorm
van gekleurde kralen, imitatie-paarlen.
zakmessen en zout waren uitgewisseld,
was de grondslag gelegd voor een
vriendschap, die bijna tien maanden zou
duren. Wij maakten ons vertrouwd met
hun zeden en gewoonten, wij zaten rond
het kampvuur met de inboorlingen en de
tijd is daar voorbijgevlogen. Bi) alles
waren zij ons behulpzaam en wij hebben
volop gelegenheid gehad om er met de
camera op uit te trekken.'
II.
Avonturen met reuzenslangen
..Met slangen hebben wij ook het noo-
dige beleefd," vertelde Kahle verder. ,,Zij
verrasten ons telkens weer op plaatsen.
Een leest bij de Oayapi-Indianen wordt verlilmd.
Een gevangen „luiaard" aan boord.
waai v. e ze al-
lerminst hadden
verwacht; in de
gramofoon, in de
hangmatten, in
de proviandkis-
ten. en het heeft
maar een haar
gescheeld of on-
ze expeditie-in-
genieur Krause
was al in het be-
gin van den
tocht het slacht-
offer geworden
van een slangen-
beet. De gevaar-
lijkste avonturen
met reuzenslan-
gen hebben we
evenwel pas be-
leefd, toen drie-
kwart van de
reis reeds achter
den rug was.
Die laatste etap-
pe was toch reeds bedrukt aangevangen,
want de manschappen, die de booten
voorbi| den grooten waterval hadden ge-
bracht, waren teruggekeerd zonder on-
zen ^ransportleider Greiner. Vóór wij het
laatste gedeelte van de reis aanvingen,
hebben wij hem aan de oevers van de
Jarry moeten begraven: tegen de koorts,
die het klimaat hem had bezorgd, bleek
hij niet opgewassen te zijn. Het ging op
dat laatste traject steeds stroomopwaarts
en op zekeren middag, op het moment
dat de hitte op
het ondraaglijke
af was, zagen
wij vrij dicht bij
de boot, die in
wat rustiger wa-
ter was terecht-
gekomen, het
reuzenlichaam
van een reuzen-
slang. De maag
kwam juist naar
boven en deze
was zoo dik, dat
zij gemakkelijk
een mensch had
kunnen bevatten.
Daaraan was te
zien, dat de slang
juist een prooi
Om de stroomversnellingen te ontwijken worden de booten over
getransporteerd.
had opgeslokt en
onze eerste ge-
dachte was dan
ook: die moeten
wij buit maken,
want vermoede-
lijk is het dier nu
iets minder ge-
vaarlijk dan an-
ders. Het was
zaak den kop in
het oog te hou-
den: het schot
mocht vooral niet
missen. Het was
bovendien een
heele toer om de roeiers kalmte bij te
brengen: zij hebben voor zoon slang een
heilige vereering en zij maakten zulke on-
beheerschte bewegingen, dat het dier ons
elke minuut kon ontgaan. Wij kwamen
echter steeds dichter bij de waterslang, die
telkens voor eenige tellen verdween en
dan weer voor een moment zichtbaar was.
Maar waar zat de kop en waar de staart?
Innerlijk verwenschten wij het beest al
en toen opeens vijf meter verder
kwam de kop bij een boschje boven het
water uit; twee starre oogjes staarden
ons aan. Ademloos stil zaten de roeiers.
Langzaam ging er een geweer omhoog
ten einde het beest vooral niet aan het
schrikken te maken, dan knalt het schot.
Wild slaat het dier om zich heen het
water wordt opgezweept, wij slaan bijna
overboord. Dan wordt alles weer stil.
Langzaam roeien wij naar de plek toe,
waar het dier voor het laatst gezien is;
de Caboclos zoeken met hun riemen in
het water, dat plotseling weer in bewe-
ging raakt. Nóg een schot — dan is alles
eindelijk stil en nu voor goed. Met strop-
pen zijn we daarop nog een uur bezig ge-
weest om het dier uit het water te halen;
toen het eindelijk op den kant lag, bleek
het een prachtexemplaar te zijn van bijna
zeven meter lengte. Hoewel de schoten
beiden raak waren geweest (het eerste
had den schedel, het tweede de rugge-
graat verbrijzeld) kronkelde het dier zich
nog. En de buit, die de reuzenslang had
opgeslokt, bleek, toen wij de maag open-
den, niets meer of minder dan een vol-
wassen wild zwijn te zijn! Wijzelf waren
niet weinig trotsch op ons slangenjacht-
avontuur, maar minder prettig was, dat
wij later nog een beetje ongenoegen kre-
gen met de Indianen, die geloofden, dat
wij een heilig dier hadden gedood. Die
spanning luwde echter toen wij weer in
beslag werden genomen door de moeilijk-
heden, die de verdere tocht opleverde.'
De vellen van de buitgemaakte dieren hangen
Ie drogen.
Filmen met hindernissen.
..Dat het onder deze omstandigheden
ten slotte filmen met hindernissen werd,
zal wel niemand betwijfelen. Om te be-
ginnen waren daar reeds de technische
moeilijkheden om het materiaal in goede
conditie te houden tijdens den regentijd
en om het zoodanig te verpakken, dat het
tijdens het vervoer door de stroomver-
snellingen niet kon beschadigen. Ook op
ander gebied kwamen wij vaak voor
merkwaardige dingen te staan. In Para
waren wij reeds eenige uren beziq met
de meest pittoreske hoekjes van de oude
stad. het middelpunt van den gummihan-
del, te filmen. We hadden onder meer
ook een paar shots genomen van een
kleurling, die. toen hij merkte, dat wij hem
hadden gefotografeerd, terugkwam om
voor de camera's te poseeren. Wij gaven
hem een fooitje, maar hij bleef voor ons
staan, peinzend het geldstukje, dat hij
in de hand hield, bekijkend. ,.Ik geloof,
dat filmsterren beter betaald worden,
was zijn onverwachte opmerking. En zijn
verontwaardiging was zóó echt gemeend.
dat we hem nog maar wat gaven Een
ander typisch voorval deed zich voor
tijdens het filmen in het oerwoud. Eenige
dagen lang hadden wij reeds een konings-
gier gezien, die wij van nabij wilden foto-
grafeeren. Daartoe hadden wij op een
rots wat aas neergelegd en wij hadden
ons verdekt opgesteld. Er waren echter
nog een paar boomtakken, die het gezicht
belemmerden. Francisco, een kleurling,
zou ze weghakken. Hij klimt in den boom.
hakt een tak weg en begint daarop ge-
moedereerd den tak weg te hakken, waar-
op hij staat. Hij houdt zich vast aan een
uitlooper van den arm. waarop hij staat.
Eensklaps een gekraak de tak is weg
en Francisco ook. Beiden liggen in het
water. Waarom hak je dan ook een tak
weg. waarop je staat, vragen wij hem. .,Ik
ben alleen uitgegleden." verklaart hij la-
coniek. En dat gelooft hij op dit moment
nog "
III.
Het doel van de expeditie.
De opzet van de expeditie was niet al-
leen het maken van de cultuurfilm „Raad-
selen van het Oerwoud", Wij hebben van
de film namelijk ook gebruik gemaakt om
De schedels van den jachtbuit. een zeldzame aanwinst voor de wetenschap.
het oerwoud te ontdekken en om de ver-
schillende zeden en gewoonten van de
inboorlingen vast te leggen, vertelde
Schulz-KampfhenkeY ..Daarbij heeft het
vliegtuig uitstekende diensten bewezen,
onder meer voor de karteering van de
onbekende gebieden. Wij hebben thans
bij voorbeeld een reeks bijrivieren van de
Rio Jarry kunnen vastleggen en wij heb-
ben ook een schat van authentiek mate-
riaal mee naar huis gebracht. Wat de film
betreft, hebben we steeds één ding voor
oogen gehouden en dat was dit, dat het
eindresultaat moest zijn een getrouw ver-
slag van wat wij hebben meegemaakt in
die zeventien maanden van onzen tocht
door de groene hel van Brazilië. Dat kon
ook gemakkelijk, want het filmmateriaal,
dat wij uiteindelijk hebben verzameld, is
ongeveer het drievoud van wat uiteinde-
lijk in deze speelfilm verwerkt kon wor-
den. Het was vanzelfsprekend niet altijd
mogelijk om onder deze omstandigheden
met normaalfilm te werken. Telkens weer
moesten wij onze toevlucht nemen tot de
smalfilmcamera: de onverwachte ontmoe-
ting met de eerste Indianen, het plotseling
opduiken van een reuzenslang, de blik-
semsnelle aftocht van de typische wit-
hartge aapjes, dat zijn allemaal dingen,
die alleen konden worden opgenomen,
omdat wij onze smalfilmcamera, evenals
ons geweer, gedurende dien tocht bijna
niet hebben losgelaten. Wij hebben ge-
filmd in de kano's en uit het vliegtuig en
in enkele gevallen waren de situaties,
waarin wij moesten draaien zoo ongeloo-
felijk vreemd, dat men alle reden zou
hebben aan onze woorden te twijfelen,
wanneer men het zelf niet zwart op wit
kon zien.
Natuurlijk is het van groot belang, dat
wij thans onbekende gebieden bekend
hebben gemaakt, dat wij door middel van
de film materiaal hebben verzameld voor
studie, van niet minder importantie is
echter, dat wij er in geslaagd zijn ook de
geluiden van het oerwoud mee te brengen
naar de oude wereld. Wij hadden name-
lijk een klankfilmapparaat bij ons en
daarmede hebben wij de taal, de dans-
rhythmen. kortom alles wat door middel
van geluid kan worden weergegeven, voor
goed vastgelegd. Alle stammen in dat ge-
bied, de Aparais. de Oayanas en de
Oayapis hebben aan deze film meege-
werkt en men had die verschrikking eens
moeten meemaken, die de reproductie van
de eigen stemmen onder de inboorlingen
teweegbracht. En de oorspronkelijke wa-
pens, dingen voor huishoudelijk gebruik,
dansmaskers en dergelijke hebben wij
eveneens mee naar huis genomen, zoodat.
terwijl een wereldpubliek onzen tocht per
film nog eens kan meebeleven, wij met hft
authentieke materiaal onze studies k'm
n^n voortzetten.

d« watersport
)« d« charmante
othy lovell dit |
tpak van marine-
uw« wol, aan den 1
i mal blauw koord |
axel.
n i t u w i j t )
/■sf 1 -
ï 'mm feHr J
iï-m
Ir

'f.H.
-m
#
fc^e
MIJN VRJW
Man an vrouw an aan achtar-
[ grond van vtlandlnnan. * •
Regie: Gregory Ratoff. 20th Century Fox-film.
Doris Borland, een vrouw met talent Loretta Young.
Leonard Borland, haar echtgenoot Warner Baxter.
Majoor Blair, haar vader George Barbier
Mevrouw Blair, haar moeder Helen Westley.
Hugo Ghravattschunnkow. haar vriend Cesar Romero.
Cecil Carver, een zangeres Binnie Barnes.
Amadeo—Ettore Rossi, impresario J. Edward Bromberg.
Sally Bostwick. een lieve vriendin Alice Armand.
Mike Craig. een eenvoudig zakenman Eugene Pallette
Gertie, een secretaresje Ruth Terry
Randolph Hertz, een beroemd muziekcriticus Lawrence Grant.
Een dokter George Irving.
Een verpleegster Dorothy Dobbs
Een huisknecht Edward Cooper.
\ Sally ODuffy.
Vriendinnen > Maryan Maire.
) Nita Meyers.
Een hotelhouder Howard Hickman.
In vroeger jaren was Leonard Borland een lukkig is en er zou werkelijk niets meer te wenvoudig
metselaar, maar hij heeft geluk g hen over blijven, als de familie van zijn vrouwin
zijn leven. Hij heeft zich weten op te zoo vreeselijk muzikaal was. Ze sleepen hem
ken en een prachtige positie en een zeer ro^ ee naar de opera (waar hij onwillekeurig altijd
inkomen verworven. Nu heeft hij een de slaap valt) en naar concerten, waar hij niet»
vrouw getrouwd. Doris Borland met wie hij n vindt. Veel erger nog: zijn schoonma zing!
f er een hond jankt) en dat doet ze niet alleen
haar eigen huis, maar óók bij hem! >
Door al die muzikaliteit en door het toedoen van
f- 6 »
.'^.:c
*w. •
Oail «n gait-
vrouw . . . (Binnlo
Barnat an Halan
Wattlay).
- |
-^
een vriendje Hugo (zijn achternaam is onuitsprekelijk) wordt
zelfs zijn vrouw er toe gebcacht, de zangkunst te gaan beoefenen.
In plaats dat nu vrienden en kennissen één lijn met
hem trekken en Doris dien onzin uit het hoofd praten, moedigen
zij haar aan. prijzen zij haar. zeggen zij. dat het mooi
is en dat zij een concert moet geven en al die nonsens meer!
Fn Leonard is zoo goed niet. of hij moet maken,
dat zijn vrouw een muzikale matinee kan geven
Een
en hij moet den grooten. gevreesden muziekcriticus
Randolph Hertz gaan uitnoodigen om dat concert
hij te wonen en er over te schrijven, en dat is
juist het soort werk. waar hij. Leonard, zulk een
uitgesproken hekel aan heeft. De manier, waarop
hij Hertz uitnoodigt. is dan ook niet bepaald ge
schikt om veel succes te hebben. Alleen, er is één
geluk bij het ongeluk: ten huize van Hertz ontmoet
hij Cecil Carver, een zangeres.
Het succes van het concert is maar zoo-zoo. Er
zijn veel vrienden, die klappen (ook Cecil Carver
is gekomen) en voor Doris is dit een aansporing,
om dóór te gaan met de zingerij.
En Leonard gaat Cecil eens opzoeken. Hij vindt
haar een interessante vrouw (en zij hém een interessanten
man). Tijdens dat bezoek vertelt Cecil
aan Leonard, dat hij maar niet moet rekenen op
veel succes voor Doris.
Maar door een toeval hoort Cecil teven'.
Leonard zingen. En hij heeft wél stem en geen
klein beetje 1 Het zou dus zeer wenschelijk zijn, dat
Leonard zangles nam. Zijzelf zou hem die zangles
wel willen geven
Hieruit ontwikkelt zich nu een situatie, die
' dreigt zeer dramatische en tragische afmetingen
,ian te nemen Maar gelukkig zijn man en vrouw.
►órh verstandiger dan alle impresario's.
De catattrophel Talent . . . maar nial ganoag.
begeleiders, arrangeurs, concertondernemers en dirigenten bij
elkaar. Na een zeer bewogen opvoering van .,11 Trovatore ,
waarbij allerlei spannende dingen gebeuren, verzoenen man en
vrouw zich met elkander. Leonard besluit de kunst vaarwel te
zeggen en zich weer om zijn zaken te bekommeren, zooals zijn
compagnon Mike Graig, doet.
groot en kundiinnlg Impresario (1. Edward Brombarg) en een
artiste mat talent (Binnie Barnat).

NIEUWS
UIT DE STUDIO'S
Eugène Zukor, een xoon van Adolph Zukor, den stichter van |
Paramount, Is thans bij deze maatschappij a!s productieleider ge-
engageerd. Zijn eerste film zal zijn „Island of lost men", waarin
J Carroll Naish en Anna May Wong onder regie van Kurt Neu- I
mann zullen optreden.
Wayne Morris en Jane Bryan spelen In „Two weeks off", een s
nieuwe Warner Bros-fllm.
Janet Shaw is door productieleider Bert Gilroy aangezocht om ^
Tim Holts partner te zijn in „G-Dog". j
Allan Jones, de zingende film-acteur, heeft de Metro-Goldwyn-
Mayer verlaten. Hij is thans aan de Paramount verbonden.
Anne Shirley is voor de film „Anne of Windy Poplars" ge-
ëngageerd. Deze rolprent schildert de ervaringen van een jonge
directrice van een middelbare school In een stadje op Prince I
Edward Island in de St. Lawrence baai.
Edward G. Robinson zal de hoofdrol uitbeelden In de W. Somer- 1
set Maugham-film „The moon and sixpence".
John Farrow regisseert de film „Five who came back". De be- ^
langrijkste rollen hierin worden toevertrouwd aan Wendy Barrie £
en Chester Morris.
James Cagney werd door Warner Bros aangezocht voor een
hoofdrol In „The world moves on".
RKO-Radio heeft Leon Errol en Donald MacBrlde geëngageerd 1
voor belangrijke rollen in de nieuwe Lupe Velez-film' „The girl |
from Mexico".
Baron Carl von Ripper is door RKO Pathé geëngageerd als
medewerker aan de film „Unknown Patriot". Von Ripper, dié zeven
maanden in een Duitsch concentratie kamp heeft doorgebracht,
heeft tot taak bepaalde scènes met betrekking tot het Duitsche gedeelte in
deze film te reconstrueeren.
Gustav Machaty zet te Hollywood de film „Within the law" in scène. De
hoofdrollen zijn in handen van Ruth Hussey, Rita Johnson en Paul Cavanagh.
Nova Pilbeam werd door Michael Balcon geëngageerd om een belangrijke
rol te vertolken in de film „Cheer boys, cheer". Het scenario wordt ge-
schreven door Roger MacDougall en Allan MacKinnon.
De danseres Zorina werd door Warner Bros aangezocht om op te treden
in de musical-film „On your toes".
Sacha Guitry heeft zich van Jacqueline Delubac laten scheiden, en Is met
de fllmactrice Genevieve de St. Jean in het huwelijk getreden.
Laurel en Hardy zullen weer samen in een film optreden. Het plan van
Laurel om een anderen partner te zoeken gaat dus niet door.
Marjorie Reynolds heeft een contract gesloten voor de vrouwelijke hoofd-
rol in de Georqe O'Brien western „Racketeers on the range". In deze lilm
treden voorts op Ray Whitley, Chill Wills en Bob Burns,
i
Jean Murat in de Lumina-film „Le capitaine Benoit."
Prlscilia Lane en George Brent vervullen te Hollywood de belangrijkste
rollen in de film „Episode".
Cary Grant zal naast Carole Lombard en Kay Francis een hoofdrol uit-
beelden in „Memory of love". Regisseur Is John Cromwell.
Het fllmechtpaar Heli Finkenzeiler-Wiii Dohm heeft een zoon gekregen.
Eduard von Borsody heeft Josef Reithofer aangezocht voor een belang-
rijke rol in „Sensationsprozess Casilla".
Heinz Ruehmann, Josef Sieber en Hans Brausewetter hebben de be-
langrijkste rollen in de Terra-film „Paradies der Junggesellen".
Victor Jansen ensceneert de film „Wer küsst Madeleine?" met Magda
Schneider in de hoofdrol.
"'
Luis Trenker zal 't draaiboek schrijven voor „Der Feuerteufel". Hij zal er
eveneens de regie over voeren en er de hoofdrol in vertolken.
Cary Grant vervult de hoofdrol In de Columbia-film „Only angels have
wings".
fx.
W
1
CHT OP SPLIT I
OEGO-SLAVIËl
dat een sterk]
Turksch karak-|
ter draagt.
.. . •' ^:.'
&^
"t?^
'•xtm

VAN LEZER TOT LEZER
Op deza pagina kunnen onze abonné's, onder de „Ruilrubriek" gratis een adver.
tentie plaateen, waarin xij iet» aanbieden in ruil voor iet» anden. Deze plaataing
i. geheel grati«, maximaal 10 regel, per advertentie. Advertentie., waarin voor'
werpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden
gevraagd of te huur aangeboden, dien.ten worden aangeboden, enzoovoort, enzoo-
voort, worden onder de rubrieken ..Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en
„D.ver.en g.plaat« en berekend tegen 5 ct.. per regel, minimum vijf Tegel..
TE KOOP
AANGEBODEN
Te koop : z.g.a.n. Volta
stofzuiger, 1 p. nw. beige
damessch. m. 35 ƒ 1.—,
kindersch. van 1 tot 3
jaar, 4 jaarg. „blni-
cum" van 1935 tot en
met 1938 ƒ0.75 p. jrg.,
1 jrg. ,,Libelle'' 1938
/I.—, een bijna compl.
jrg. Libelle 1937. ƒ 0.75,
i jrg. ,.Het Rijk der
Vrouw 1937 ƒ0.50. Da-
visstr. 8-hs, A'dam (W.).
Te koop : Een vos, z.g.
a.n. geschikt om op
mantelkostuum te dra-
gen, Frijlink, Weerd-
singel O.Z., 47, Utrecht.
Te koop : Een Amerik.
orgel. Bev. 11 reg. w.o.
vox humana. Volmaakt
in orde. Pracht muz.
Sumatrastr. 41-1, Am-
sterdam.
Te koop : 5 tuinbanken
m. tafel (alles opklapb.),
gek. hebbende resp.
ƒ8.75 en ƒ7.50 p. st.
C. J. v. Ingen, Torres-
str. 51-1, A'dam (W.).
Te koop : Keurige zeii-
kano. geh. com pi. ƒ 14.—.
F. v. Oosten, Kanaaistr.
32-111, A'dam.
Te koop : een mod.
kinderledikant. Pr. bill.
Beekhoven, Knollen-
damstr. 38-11, A'dam
(C).
RUILRUBRIEK
Te ruilen 60 's-Graven-
hage in beeld-boeken,
1 jrg. 's-Gravenh. in b.
en 2 jrg. Unkiuu^yoor
een mankiÄ 2?75 tot
3 M. br. Op de stof zal
niet gelet worden. Olie-
rook, Larenschestr. 44,
Den Haag.
Fototoest. met film en
pi. 9 x 12, spoelbakken
afdrukraampjes, droog-
rekje, statief met foudr,
te ruilen voor een Kodak
camera in g. st. 6x9.
Tops. 2e Jac. v. Cam-
penstr. 231, A'dam.
Een schitt. Philips radio
toestel, l knops-bedie-
ning Super ƒ25.—. Ook
genegen te ruilen voor
besl. pr. heerenrijwiel,
gr. m. Chasséstr. 50-111,
A'dam (W.).
Wie ruilt mijn Indian
Scout in prima staat m.
duo voor een lichtere ?
Defect geen bezwaar. Te
zien 's avonds na 5 u.
Reitzstr. 68, Den Haag.
Wie ruilt een electr.
straalkachel in g. st. 2-
staafs voor pick-up of
i. d. ? A. Boef, Herculesstr.
125 A'dam(Z.).
Wie ruilt een I-pers.
opklapbed voor een 1-
pers. ledikant ? F.
Kroese, Balth. Florisz-
str. 19-111, A'dam (Z.).
TE KOOP
GEVRAAGD
Te koop gevr. : een alb.
van Hag compl. Holl.
wapens van alle prov.
Br. met prljsopg. M.
Koning, Heilbronstr. 48,
Den Haag.
Te koop gevr. : Strand-
wagen tegen bill, prijs.
C Janse, Nickenestr.
3-II, A'dam (W.).
Gratis kunt u gangbare
bonnen die u niet spaart
ruilen voor wat u wél
spaart en tekort komt.
Bij zending postzegel
insluiten voor terugstu-
ren. Wed. S. v. Zanten,
Daniël Willinkplein 41,
A'dam.
Wie ruilt 3 p. gasfornuis
voor 2 pers. opkiap-
matras? Wilhelminastr.
156-11, A'dam.
Wie wil mijn zwart
leeren motorpak ruilen
tegen een lange leeren
jas, flinke maat? Van
Oosten, Kanaaistr. 32-
III, A'dam.
Wie ruilt een A.C.E.
motorrijwiel in prima
st., voor een nw rijwiel ?
J. Vertelman, Nieuwe
Boschstr. 46a, Breda.
Te ruilen : Een mod.
kinderwagen voor een
wandelwagentje, v. Vliet,
v. Hogendorpstr. 130-
III, A'dam (W.).
ABONNE'S OP DIT BLAD,
welke in onze registers zijn ingeschreven en in het be-
zit zijn van een door onze administratie afgegeven
polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden:
f2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600.- bij over-
lijden; f 400.- bij.verlies var, een hand, voet of oog;
f 75. - bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij
verlies van een anderen vinger, een en ander ten ge-
volge van een ongeval.
Is het ongeval een gevolg van een aan een personen-
trein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin
verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan
wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld
op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.-
De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de
NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.
Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur
aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schie-
dam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de
directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.
Anders vervalt het recht op uitbetaling.
2 -
De buren vormen een eerewachl bij het huwelijk van juffrouw Aaqie
Nieuwsgierig.
„DéI is onze laatste sensatie, heeren. Ik zou er graag uw gewaardeerd
oordeel over vernemen."
ROBERT
TAYLOR
COWBOY
Robert Taylor, de charmante,
elegante filmacteur, bezit in
de buurt van Hollywood, te
Northrldge, een groote ranch.
De weinige vrije dagen, die hij
heeh, brengt hij het lieht daar
door, en niemand zal dan in
hem den „salon-held" van zoo
talrijke films herkennen.
Hij had in zijn jeugd graag
cowboy willen worden, en mis-
schien is dit beroep wel steeds
zijn ideaal gebleven ondanks zijn
vele successen van het witte doek.
1. Tijdens een woesten galop
oefenend met de lasso.
2. De worp Is gelukt, het paard
gevangen.
3. Zooals men Robert Taylor
van de film kent.

Prizren, in Yoego-
Slavië-hier uit de
lucht gefotogra-
feerd - kon even-
goed een Turksche
stad zijn. Brui-
schend stroomt het
water voort, be-
grensd door nauwe
straatjes en over-
spannen door voor
een deel steenen
bruggen. Verschei-
dene moskeeën
zijn er zoowel op
de rotsachtige heu-
vels als in de vlak-
kere benedenstad
opgericht.
•
Een straattooneel
in Serajewo. Mina-
ret na minaret...
bepakte paarden en
Turken met de fez
op het hoofd - een
dergelijk beeld zou
men niet in Yoego-
Slavië zoeken
4 -
■ r'^-'i
WAAR IS n
TURKIJE r
NIET IN...
TURKIJE
w
e weten «llemaal, hoe Moejtafa Kemal Pasja,
de sinds korten tijd overleden president van
Turkije, al het mogelijke heeft gedaan om de fez
van het hoofd zijner landgenooten te doen ver-
dwijnen, hoe hij de harem, heeft afgeschaft en hoe
het Turksche alfabet met zijn voor Europeanen on-
begnjpelijke teeken, dank zij zijn toedoen hoe langer
hoe meer verdwijnt... De vrouwen loopen in Tur-
kije niet meer gesluierd, zij hebben gelijke rechten
gekregen als de mannen, en de geestelijkheid, die
eeuwenlang zoo'n geweldigen invloed in dit land
heeft kunnen uitoefenen, moest een deel van haar
macht aan den modernen door Kemal Pasja dic-
tatoriaal geregeerden staat afstaan . . .
Van het oude Turkije i, er dan ook niet veel over-
gebleven. Of eigenlijk, toch wél! Alleen: men vindt
het niet in . . . Turkijel Om dit land, dat wil zeggen
de sfeer van dit land te'vinden, zooal, wij die nog
kennen uit de oude sprookjesboeken of uit de ver-
tellingen van vroegere decennia, moeten wij in
Europa gaan zoekenl En we zullen dat Turkije vin-
den met al zijn Oostersche kleurenpracht en al zijn
Oostersche gebruiken in dit deel van Europa, dat
nog heden als het restant van het oude Ottomaan-
sche Rijk wordt beschouwd: aan de smalle ku,t,trook,
welke zich ten Oo,ten van de Adriatische Zee uit-
strekt, en die deel uitmaakt van het huidige Yoego-
Slavië.
Het is eigenlijk verbazingwekkend, dat de weinige
Turken, die hier wonen, nog zoo de sfeer van hun
vroegere vaderland hebben kunnen bewaren in een
gebied, dat toch eigenlijk van oorsprong niet het
hunne is. Wie in Monastir of in Serajewo over de markt loopt, vindt
er alles, wat hij zich als „het Oosten" heeft voorgesteld: als stoffage
van het stadsbeeld de minarets der moskeeën; Turken, met de fez
nog op het hoofd, zitten op den grond en verkoopen hun vruchten
en knoflook, tapijten en sigaretten; overal wordt er Turksche koffie
gedronken en de vrouwen, die er door de straten wandelen, zijn nog
diep gesluierd, zooals de Koran het voorschrijft. Voetwasschingen,
gebeds-oproepen, het ramadan, met zijn langen vastentijd - dit alles
vindt men nog in het Europeesche Turkije, dat in Yoego-Slavië ligt.
Witgekalkte huizen met leien daken, bochtige straten, mohammedaan-
sehe restaurants en koffiehuizen, palmen in de hoeken van de bazars,
bontgekleurde schoenen, handwerkslieden - alles wat het Oosten
ons heeft geleverd, treft men hier nog bijeen, alsof men in hei échte
oude Turkije was.
Het is zonderling, maar wanneer men in Belgrado van het vliegveld
vertrekt en na een vlucht van ongeveer drie kwartier op het vliegveld
van Serajewo daalt, ziel men zich plotseling verplaatst in een wereld,
die men reeds sinds langen tijd voor uitgestorven hield en die door
haar Oostersche rust wel in sterke tegenstelling staat met de meer
noordelijk gelegen provincies van Yoego-Slavië, waar een veel
grootere bedrijvigheid heerscht.
Maar hoe dan ook: wie het oude Turkije vinden wil, zooals hij dat
kent uit verhalen en beschrijvingen van vroeger tijd, die zoeke het
niét waar het land Turkije ligt, maar meer westwaarts, in Yoego-Slavië!
De Mohammedaansche vrouw, in het „Europeesche Turkije'
is nog zoo diep gesluierd als de Koran het voorschrijft. ■
Deze foto werd gemaakt op de markt in Serajewo.
Aan het Ochrida-meer. Op den voorgrond een klein
gebouwtje, dat het landschap zijn karakteristieke
eigenaardigheid geeft: een oeroud Turksch fort,
dat vroeger een teeken was van de macht van
den Profeet, doch thans als schaapsstal dienst doet.
Een jonge Turksche kopersmid, die nog niet zijn toevlucht
heeft genomen tot de Westersche machines, maar zijn kunst-
zinnigen arbeid nog geheel met de hand verricht.
Een gedeelte van Serajewo, met op den voorgrond een der talrijke slanke
minarets, waarvan men er meer naar achteren nog verscheidene ontdekken kan.

■' ^^^^
■*'#*■''
^^
■ ■:: i
Hi ■■ .
-. i B
V
- .• ' "^'y. ■
In de hav.„ van Kiel, waar de duikbooten In onafzienbare rijen naast en achter elkaar liggen .
3 ' I
DE DUITSCHE ONDERZEE-VLOOT
Op den commandetoren van een Duilschen onderzeeër.
----
' ■ . '
:::':::r:::?:é
'
ENGELANDS GROOTSTE
BEDREIGING GEDURENDE
DEN WERELDOORLOG
Wie rich den wereldoorlog herinnert, herinnert zich
eveneens de geweldige rol, welke de Duitsche
onderzeeërs daarin hebben gespeeld. Zij waren
de oorzaak, dat Amerika zich aan de zijde der Geal-
lieerden schaarde en dat Duitschland ten slotte den
oorlog verloor. Gedurende de ruim vier jaar, dat de
oorlog duurde, verloor alleen Engeland 6,692,642 ton
Het duikboot-moederschip „Saar" met eenige
onderzeeërs van haar flottielje, in de haven van Kiel.
*
■r:/ i
s
Ji
->■..
• f *
In volle zee, met volle vaart.
«•»«m« «»••••••••••••••••
vi. i.
aan koopvaardij- en visschersschepen door de aanvallen van de Duit-
sche onderzeevlootl
Het was de hoop van de Duitsche admiraliteit, dat een blokkade
door middel van onderzeeërs, het aan Engeland en aan de met dit
land verbonden mogendheden, onmogelijk zou maken levensmiddelen
en krijgsvoorraden van over zee aan te voeren, waardoor een ineen-
storting van het geallieerde front een feit zou moeten worden.
Het tegendeel was echter het gevolg. Door de wijze, waarop
Duitschland den duikbootoorlog voerde, schaarde Amerika zich bij
de tegenstanders van dit land, en de formidabele macht, die er hier-
door tegen Duitschland in de weegschaal werd geworpen, heeft er
zeker het hare toe bijgedragen, dat dit land den strijd moest opgeven.
De uitwerking van den duikbootoorlog was intusschen zóó funest
geweest, dat er in het Verdrag van Versailles werd bepaald dat
Duitschland nooit meer duikbooten zou mogen bouwen, terwijl het
de onderzeeërs, die tijdens den oorlog niet vernietigd waren, moest
uitleveren. .
Het Verdrag van Versailles ... Er rest niet veel meer van, en ook
de hierboven genoemde bepaling behoort tot het verleden.
In 1937 kwam er tusschen Engeland en Duitschland een vloot-
overeenkomst tot stand, waarbij werd bepaald, dat laatstgenoemd land
hel recht zou hebben een vloot te bouwen met een totale tonnage
van 35 percent van die der Engelsche vloot. Het had er allen schijn
van dat Hitler er niets voor voelde, om den bewapeningswedloop
ter'zee met Engeland weer aan te vangen, die het stokpaardje was
geweest van Keizer Wilhelm II. Ten aanzien van de duikbooten werd
er evenwel een uitzondering gemaakt. Duitschland zou namelijk net
zooveel onderzeeërs mogen bouwen als het noodzakelijk achtte, mits
de totale tonnage er van niet boven de 100 percent van die der
Britsche onderzeevloot kwam. „ . .
Eenlgen tijd geleden heeft Duitschland de Britsche regeering
officieel doen weten, dat het van dit recht gebruik wilde maken en
hoewel alles wat met de bewapening verband houdt in Duitschland
met de noodige geheimhouding wordt behandeld, zal "jen er toch
wel niet ver naast zijn, indien men aanneemt, dat er reeds thans dag
en nacht gewerkt wordt om den achterstand zoo gauw mogelijk in
te halen. , i i_ ii
Dat Duitschland thans ook het geheele vlootverdrag heeft opge-
zegd zal Engeland uit den aard der zaak natuurlijk nief prettig
hebben gestemd, maar van den vroegeren bewapeningswedloop ter
zee wat bijvoorbeeld slagschepen en kruisers aangaat, zal er toch
voo'rloopig niet veel kunnen komen. In Engeland werd reeds ver-
klaard, dat dit land tegenover elke kiellegging van Duitschland er
vier zou kunnen stellenl
Maar de Duitsche duikbooten keeren weer terug, en gezien
de gespannen verhoudingen zal menigeen in Engeland met bezorgd-
heid terugdenken aan de rol, die zij in den wereldoorlog hebben
gespeeldl .
In een eventueelen nieuwen oorlog zullen zij, thans tezamen met
het minstens even gevaarlijke luchtwapen, een geweldige bedreiging
vormen voor Engeland en zijn macht.
- -•
Bijna onder de oppervlakte verdwenen ...
Een flottielje onderzeeërs in gevechtsformatie gedurende manoeuvres op
de Noordzee.

TUSSCHEN HEMEL EN AARDE...
In den herht van het jaar 1936 kreeg Edwin
John Hogg van een particulier het verzoek een
nog niet geheel ingevlogen toestel van Los
Angeles naar Hammondsport, New York, te bren-
gen. De tocht voerde over de moeilijkste en ge-
vaarlijkste districten van de Vereenigde Staten,
en het risico dat er aan verbonden was, scheen
dan ook niet gering, maar het honorarium was
zéér aanzienlijk, en daarom besloot Hogg het
voorstel te accepteeren. Hij startte welgemoed en
aanvankelijk ging alles goed. Na den Grand
Canyon gepasseerd te zijn, klom hij tot veertien-
duizend voet en zag toen de Arizona-woestljn
onder zich voorbijschieten. Hij had ongeveer een
snelheid van tweehonderd dertig mijl per uur, en
het weer was betrekkelijk goed, al had hij dan
ook ergen last van windstooten. Na eenigen tijd
ontdekte hij recht voor zich uit echter een aantal
kleine wolkjes, die weldra veranderden in kolos-
sale donderwolken, welke zich steeds hooger op
elkaar schenen te stapelen. Dat voorspelde niet
veel goeds, en daarom besloot Hogg de hem
door zijn vrouw meegegeven proviand maar op
te eten, voordat hij er geen gelegenheid meer
toe zou hebben, omdat hij genoodzaakt zou zijn
zijn oogen als het ware op het instrumentenbord
gefixeerd te houden.
Terwijl hij de sandwiches verorberde, heete
koffie dronk uit een thermosflesch en verder ge-
noot van alle goede dingen, die zijn vrouw voor
hem had ingepakt, hield hij zijn oogen gericht
op de bui vóór zich.
Toen hij zijn mondvoorraad had genuttigd,
bevond hij zich op zeventienduizend voet hoogte.
De windstooten waren nog veel erger geworden
en af en toe vloog hij door geweldige wolken-
bergen om er even later hoog boven uit te
schieten of er steil onder door te duiken. Wan-
neer hij onder de wolken doorvloog, sloeg de
regen in stroomen op zijn toestel neer en scho-
ten felle bliksemstralen om hem heen. Af en toe
hoorde hij, boven het geronk van den motor, het
geluid van den rollenden donder , . .
Nadat hij verschillende keeren geheel „blind"
gevlogen had, soms wel vijf minuten achtereen,
besloot hij te trachten boven de onweersbui te
komen. Op achttienduizend voet vloog hij in een
stralenden zonneschijn - en zag hij de bul be-
neden zich: een kolossale massa inktzwarte wol-
ken, waaruit naar alle richtingen bliksemstralen
schoten.
Ofschoon er nog altijd veel „bumping" in de
lucht zat, ging alles toch weer ongeveer een
uur lang goed nadat hij boven de bui gestegen
was. Maar hij vloog nu zoo hoog - op twintig-
duizend voet - dat hij den invloed begon te
ondervinden van het gebrek aan voldoende zuur-
stof. Hij voelde zich moe en lusteloos.
Weldra begon het onweer hem weer in te
sluiten, en Hogg wist nu, dat hij niet hooger zou
kunnen stijgen om er bovenuit te komen, omdat
het gebrek aan zuurstof op nog grootere hoogte
wel eens funest zou kunnen worden. Hij moest
•r zich dus zoo goed als het ging doorheen
probeeren te slaan, terwijl hij aan alle kanten
door onweerswolken was omringd. Een fijne
sneeuw, die aan meel deed denken, sloeg fel
neer op zijn machine. Dit was erg, maar wat het
ergste was, ontdekte hij pas eenige minuten later:
er vormde zich aan de hoeken van zijn vleu-
gels ijsl
Sinds hij in de onweersbui verzeild was ge-
raakt, had hij nauwelijks meer een blik op de
aarde onder zich kunnen werpen, en hij had er
dan ook geen vermoeden van, waar hij zich be-
vond. Hij had minstens tweehonderd mijl afgelegd
OP LEVEN EN DOOD
EEN REEKS SPANNEND
TUREN, NAAR WAARHEID
sinds hij de Arizona-woestljn had gezien - maar
waarheen had de wind hem gedreven? Het kon
zijn, dat hij In de richting van Noordwest New
Mexico was gestuwd, maar het kon evengoed
zijn. dat hij in de richting van Colorado of Utah
vloog, terwijl het eveneens niet uitgesloten was,
dat hij zich ergens boven Noord-Arizona bevond.
Daar de ijsafzetting op de vleugels steeds
dikker werd, zou het met zelfmoord gelijk heb-
ben gestaan, indien hij op deze hoogte was door-
gevlogen, en daarom besloot hij zijn machine te
„ontijzen" in den regen. Indien hij boven der-
tienduizend voet echter geen regen zou kunnen
vinden, zou hij genoodzaakt zijn op lagere hoogte
„blind" te vliegen, en dat zou In een gebied,
waar zich veel hooge bergen bevinden, natuurlijk
uiterst gevaarlijk zijnl
Het beste wat hij kon doen leek daarom te
dalen tot een hoogte van ongeveer veertien-
duizend voet, in de hoop, dat zijn machine daar
wel zou „ontijzen" en om dan te trachten de
luchthavens van Flagstaff of Holbrook, in Arizona,
te bereiken. Hij bezat genoeg benzine om nog
wel een paar uur in de lucht te kunnen blijven,
maar het had geen zin om daar al te vast op te
vertrouwen, terwijl er zich nog wel een paar
honderd pond Ijs op zijn machine zou kunnen
afzetten!
Terwijl hij een wijden boog beschreef om zijn
kompas te kunnen controleeren, kwam hij plotse-
ling terecht in wat een lawine van vallende
sneeuw scheen te zijn. Boml Een onverwachte
bons deed de vliegmachine tot op ongeveer dui-
zend voet vallen alsof zij in een luchtledige
ruimte terechtgekomen was. In het volgende
oogenblik werd hij evenwel weer door een op-
waartsgaanden luchtstroom gegrepen en zijn ma-
chine scheen tot stilstand te komen met een klap,
die hem even deed denken, dat hij tegen een
berg of Iets dergelijks gevlogen was. Er klonk een
slag als van een geweerschot, en toen vouwden
de belde vleugels zich boven de open cockpit
samen als de vleugels van een kever, die zich
neerzet na zijn vlucht.
Onmiddellijk sloot Hogg den benzinetoevoer
af, en terwijl de motor stopte, voelde Hogg aan
den geweldigen luchtdruk langs het windscherm,
dat hij als een projectiel voorover naar de aarde
schoot.
Terwijl hij zijn veiligheidsgordel losgespte, zag
hij op den snelheidsmeter, dat deze driehonderd
mijl per uur wees. Toen, gedurende eenige se-
conden, die even zoovele eeuwigheden leken,
probeerde hij zich uit de cockpit te werken. De
boven zijn hoofd als het ware saamgevouwen
vleugels maakten dit ontzettend moeilijk, en mis-
schien zou hij er ook wel nooit in zijn geslaagd,
als ze niet plotseling met een hevigen slag door
den wind waren afgerukt en meegesleurd. Dit
gebeurde echter niet, dan nadat hij van een der
vleugels een slag op zijn hoofd had gekregen.
Waarschijnlijk zou hij hierdoor bewusteloos zijn
geworden, wanneer hij niet zijn valhelm had ge-
dragen, die den slag nu opving.
Eindelijk, hoewel wat duizelig door den klap,
had hij zich geheel bevrijd. Een oogenblik leek
het alsof hij in de ruimte zweefde; zijn voeten
draaiden langzaam boven zijn hoofd en toen be-
gon hij met een vervaarlijke snelheid te vallen,
zonder dat dit evenwel tot hem doordrong . . '.
Hij viel en viel ... tot hij eindelijk uit zijn
tijdelijke coma bijkwam en begreep, dat hij met
zijn hoofd naar beneden door de ruimte suisde.
Hij ontdekte niets dan wolken om zich heen. De
bliksemschichten doorkliefden het zwerk; d.
donder rolde, en een warme regen sloeg hem
meedoogenloos in het gezicht, gedreven door een
feilen wind, die als met duizend fluiten om zijn
ooren scheen te gillen.
„De parachute-rlngl" zei hij plotseling tot zich-
zelf. „Trek er aan, idiootl Trek er aan . . . I"
Instinctief tastten zijn vingers over zijn borst
tot zij eindelijk den metalen ring hadden gevon-
den. Toen trok hij - trok hij zóó hard, dat hij
behalve den ring, ook het zegel en den draad
aftrok. Hij gooide den ring weg en zag hem ver-
dwijnen In een straal groen vuur, die over zijn
hoofd door de wolken' schoot.
De donder rolde en daverde, en de parachute
scheen letterlijk te ontploffen. Een groote prop
zijde school tusschen zijn uitgespreide armen om-
hoog, en hij werd overeind getrokken met een
geweldigen ruk, die zijn ruggegraat dreigde te
breken, terwijl de touwen van de parachute diep
in zijn dijen sneden. Van pijn verloor hij weder-
om bijna het bewustzijn, en toen het besef van
de werkelijkheid tot hem doordrong, merkte hij,
dat hij in de ruimte zweefde, In een hevige
regenbui. Een zachte wind streek langs zijn wan-
gen, en de regen sloeg niet langer in zijn ge-
zicht, zooals tot dan toe het geval geweest was.
Boven zijn hoofd was de parachute uitgespreid
als een enorme witte paraplu, waaruit schrille
fluittonen opstegen.
Terwijl hij daar in het harnas van zijn para-
chute hing, vertelden zijn ooren hem, dat de
aarde niet ver af meer was. Hij hoorde een
doffen klap, die van verren afstand kwam en be-
greep, dat zijn machine op den grond terecht-
gekomen was. Hij spande zijn oogen tot het
uiterste in om een glimp van de aarde te kunnen
opvangen. Dit lukte hem echter niet, maar wel rook
hij den niet-onaangenamen ' geur van versch
water en stervende planten. Spoedig daarna
hoorde hij een luid gebrul als van een kudde vee.
Plotseling ontdekte hij nu een groot aantal
struiken, waar hij boven zweefde. Het was op-
eens, alsof hij sneller begon te vallen en spoedig
schoot hij door de struiken heen. Met een plof
kwam hij op den grond terecht - op den grond,
die bleek te bestaan uit een soort moeras van
taaie modder. Een groote vlucht vogels schoot
met luid geraas omhoog en direct hield het ge-
brul op.
Nadat hij overeind gekrabbeld was, bevrijdde
hij zich van zijn harnas en probeerde zijn om-
geving te verkennen. Het gebrul begon weer en
dit keer herkende hij het.
„Brulkikvorschenl" riep hij halfluid. „Er is geen
twijfel aanl Wat een gelukt Ik ben er boven een
woestijn uitgesprongen en landde in een moeras."
Toen begon hij te lachen - zenuwachtig te
lachen bij de eigenaardige gedachte, dat hij niet
eens wist, of hij In Arizona, in New Mexico, in
Utah of in Colorado was. De hemel mocht weten,
wanneer hij een mensch zou ontmoeten. Maar. . .
hij was nog in leven, en stond behouden en wel
op den grond. En op dit oogenblik scheen zelfs
dit moeras een waar paradijs na de angsten, die
hij had ultgestaanl
Hij was er zich echter op dit moment niet van
bewust, dat hij nog lang niet aan hel einde van
zijn avontuur wasl Drie maanden zou het duren,
eer zijn vrouw en zijn vrienden het eerste levens-
teeken van hem vernamenl Doch dit Is een nieuw
avontuur, waarvan wij te gelegener tijd wel eens
vertellen zullen . . .

UIT DE WERELD
VAN DE SPORT
1. De Koninklijke Nedérlandsche Jachtvereeniging
hield ter gelegenheid van haar twintigjarig bestaan
op de Leusderheide groote feesten. — Een fraai
moment tijdens het middagfeest. De heer W. H.
van Leeuwen op „Reinaart" bij den strijd om den
Amsterdamschen Wisselbeker.
2-3. Twee momenten uit den korfbalwedstrijd
Westerkwartier-Wordt Kwiek, te Amsterdam ge-
speeld en door Westerkwartier gewonnen.
4. De Drakenklassers in actie tijdens de Voor-
Kaag, Zondag en Zaterdag l.l. gehouden,
5. Ter gelegenheid van den verjaardag van H.K.H.
Prinses Juliana vonden er te 's-Gravenhage op
verschillende banen rolschaatsen-wedstrijden plaats,
waaraan door ongeveer 2500 jongens en meisjes
werd deelgenomen. - Een die de kunst uitstekend
verstaat!
6. Te Amsterdam is in het Carlton Hotel de inter-
nationale schaak-zeskamp begonnen. — De ope-
ningszet door den voorzitter, den heer Zittersteyn,
Van links naar rechts: Flohr, dr. Euwe, Van Harte
(wedstrijdleider); daarachter Cortlever, Fontein,
Landau, Zittersteyn (voorzitter) en Szabo.
Geef Uw Haar
een
FRAAIE
GLANS
Donkerblonden worden lichter
Brunettes verkrijgen een
betooverenden lichtglans
BLONDINES! BRUNETTES! Hier zijn twee sham-
poos, speciaal bereid om Uw aantrekkelijkheid
te verhoogen. Blondines: a!s Uw haar donkerder
is geworden, verliest U 90" „ van de betooveren-
de charme, die juist lichtblonde vrouwen zoo
onweerstaanbaar doet zijn. Eén shampoo met
NU-BLOND (het vroegere Nurblond) zal Uw haar
op natuurlijke wijze lichter maken, zonder schade-
lijke kleurstoffen of bleekmiddelen. NU-BLOND
(vroeger Nurblond) bevat ,,ViteF", een nieuwe
vitamine die het haar gezond en sterk maakt en
roos en haaruitval voorkomt, NU-BLOND geeft
Uw haar een prachtigen glans.
NU-BLOND - J>LV^INL>'Blj0ND,NES VOOR.
NU-BRUIN VOOR
iNupKuiiN BRUNETTE5
BRUNETTES!
Probeert U eens NU-BRUIN -
i\J zult zien welk een verras-
'sende uitwerking het heeft op
donker haar. Uw haar zal
flonkeren met duizenden licht-
reflexen. Ook NU-BRUIN bevat „ViteF", dat Uw
haar nieuwe levenskracht geeft en het heerlijk
zacht maakt. Er is niets dat NU-BRUIN evenaart!
IN DIT BLAD
heeft zelfs een kleine
annonce 'n groot succes
M NA3 MAANDEN
^ VERLOOFD
9 TE ZIJN...
Toen vertelde Toos,'
, m y de oorzaak . .Je hebt een
\ermoeide huid",ze/ ze. „ Dai bederft]
je uiterlijk . Je moei eens
LUX TOILET ZEEP gaan
ge bruikenl"
'/
begon Karels belangstel-
ling al te verflauwen en lette
hij meer op de krant dan
Uw charme gaat verloren door een onaantrekkelijke huid —
laat daarom de moderne levenswijze geen nadelige invloed
uitoefenen op Uw teint.
Het dagelijks gebruik van Lux Toilet Zeep voorkomt een
,.vermoeide huid". Deze zuivere, witte zeep bevrijdt de poriën
van elke onzuiverheid.
Lux Toilet Zeep voor jeugd en charme I
LUX umll
I.TZ ITI-OIAI
DE GROOTSTE ZOOLOGISCHE ONTDEKKING VAN ONZE EEUW
Voor de kust van Zuid-Afrika heeft een visscher een geheel onbekenden
visch opgehaald, waarvan de geleerden hebben vastgesteld, dat hij be-
hoort tot een soort, die men reeds vóór vijftig millioen jaar uitgestorven
waande. Aan vroeger gevonden fossielen heeft men den visch kunnen her-
kennen. Hij leefde In de diepzee, en niemand had ooit durven denken, dat
men den een of anderen dag een exemplaar levend en wel aan de opper-
vlakte zou brengen. Het is waarschijnlijk niet uitgesloten, dat er nog meer
„voorwereldlijke" visschen in de ontoegankelijke diepten der zeeën leven,
waarvan men aannam, dat zij waren uitgestorven. Merkwaardig is bij den
thans gevonden visch, die de lengte heeft van ongeveer anderhalven meter,
dat deze zijn vorm ongewijzigd heeft weten te behouden. De „evolutie'
heeft hem dus volkomen onberoerd gelatenl
yERMOEIDE HUID
TOILET ZEEP
dagen weer ieruggekeera ■■
Karet zegt. dat ik elke *2^'
m ooter wordti
MENSCHEN ZONDER SCHADUW en SCHADUWEN ZONDER MENSCHEN
Iedereen heeft in de romanliteratuur natuurlijk wel eens gelezen van ge-
' heimzinnige personages, die geen schaduwen wierpen. Maar wist u ook,
dat er gevallen bekend zijn van schaduwen zónder menschen?
Misschien zult u zeggen, dat een foto eigenlijk niets anders is dan een
blijvende schaduw, en tot op zekere hoogte is dat juist, maar deze „schadu-
wen" zijn natuurlijk gemaakt met behulp van een camera, en de „schaduwen
zonder menschen" waarover wij het hier hebben zou men 'o»o' s kunnen
noemen die gemaakt zijn zónder hulp van een camera en. . onder de meest
geheimzinnige omstandighedenl
Volgens een Engelsch blad is het nog geen veertien dagen geleden dat
een zakenman op zijn kantoor in Charterhouse Street, Londen, zat toen zijn
secretaresse tot haar niet geringe verbazing zag, dat er een fotografische
beeltenis van zijn gezicht verschenen was op den reflector van een electn-
sche kachel. Toen haar patroon opstond, bleef zijn beeltenis zichtbaar!
Veertig jaar geleden vond er een moord plaats in een slaapkamer van een
huis in Yorkshire. Later ontdekte men in den spiegel een fotografische beel-
tenis van den moordenaar, terwijl deze een mes in den rug van zijn slacht-
offer stak. Er had tijdens den moord een onweer gewoed en men veronder-
stelt nu, dat de beeltenis op een of andere geheimzinnige manier werd „af-
gedrukt" door een lichtstraal. De moordenaar werd gearresteerd en gehangen.
Op het Ministerie van Financiën te Washington, V. St., bevindt zich de
beroemde marmeren zaal, waarvan de muren gemaakt zijn van allerlei soor-
ten marmer, die uit alle deelen der wereld zijn aangevoerd. Op een plaat
zwart Vermont-marmer is er een beeltenis verschenen van wijlen koningin
Victoria van Engeland. Zooals men zegt, moet de gelijkenis volmaakt zijn!
Even interessant zijn de zonderlinge „schaduw-grafen" welke verschenen
zijn op de pilaren van het Witte Huis, de residentie van President Roosevelt.
Deze pilaren zijn van witte steen en men kan er verscheidene schaduw-
— n —
achtige gezichten op waarnemen.
De duidelijkste is dat van senator Marcus A. Hanna, een forschen man,
die bekend is om zijn opgewektheid en geestigheid. In een ander schaduw-
beeld kan men gemakkelijk het profiel van den vroegeren president McKin-
ley herkennen, die door de hand van een waanzinnigen moordenaar is ge-
storven. In een derde beeld kan men de gelaatstrekken zien van den be-
kenden John Sherman, terwijl een vierde een vrouw vertoont aan een
spinnewiel. Wie dat voorstelt, heeft men echter nog niet kunnen ontdekken.

CARS ON N A P I E R S
WONDERLIJKE AVONTUREN OP VENU5
DOOR EDGAR RICE BURROUCMS
5CWRIJVER DER TARZÄN-VERHALEN
EEtilG GEAUTORI
Caraon Napier is met een vuurpijlvliegtuig naar de planeet Venus gevlogen,
Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op
de koningsdochter Duare. die door vijanden is geschaakt.
Hij weet haar te bevrijden en wil haar nu in lijn vliegtuig naar haar vaderland
terugbrengen. Doch Duare wil dit niet. want geen man mag tegen een koning*
dochter over xijn liefde spreken, en daar Carson dit gebod heeft overtreden, zov
hem dit rijn leven kosten.
Na een nacht vliegen komen ze aan Duare's geboortestad. Ze vliegen echter op
haar verzoek verder. Daarna bereiken ze een belegerde stad en van een eenramen
wandelaar vernemen ie. dat ze in Anlap zijn. Deze wandelaar, Taman, gaat mee
in de ,,anotar" naar de belegerde stad. Ze dalen op de racebaan en Carson wordt
benoemd tot kapitein in het leger van Muso, den ..jong".
Na een paar weken moet hij voor Muso twee brieven overbrengen, één
aan een man in Am lot. en één aan een boer. Lodas- Deze helpt hem in Amlol
fe komen. In een restaurant hoort hij van een dame. Zerka. dat hij erg voorzich-
tig met :l)n woorden moet zijn.
Hij leest den brief van Muso. en bemerkt, dat deze zijn eigen doodvonnis
inhoudt en dat Muso Sanara aan de Zani wil overleveren, 's Nachts wordt de brief
gestolen.
Carson wordt opgenomen bij de Zani-garde. Hij denkt nog niet aan vluchten,
want hij wil eerst weten, wie de Jong is. die door de Zani gevangen wordt ge-
houden. Den volgenden morgen krijgt hij opdracht met een detachement van elf
man naar de gevangenis des doods, de Gab kum Rov te gaan.
Als Torko. de directeur, met verlof gaat, treedt Carson als plaatsvervanger op.
en ontvangt Mephis. die Kord, den gewezen jong van Korva, ter dood brengt.
Intusschen laat hij een looper maken van den sleutel der celdeuren en ontdekt
dat de gevangen jong Mintep. de vader van Duare is. Den volgenden dag ver-
richt Carson een arrestatie, n.1 van Narvon. en ziet in diens huis net Zerka
vluchten.
Narvon wordt ondervraagd en sterft, als men hem prest zijn medeplichtigen te
noemen, met de eerste letter van Zerka's naam op de lippen. Carson verneemt
van een gevangene, dat Muso Duare tot zijn vrouw wil hebben. Dan besluit hij
dadelijk naar Sanara te gaan en hij kan in een kano ontkomen. Hij gaat echter
eerst Zerka waarschuwen, omdat het niet onmogelijk is. dat ze verdacht wordt.
In Sanara gekomen, blijkt Carson nog net op tijd te zijn om te verhoeden, dat
Muso Duare tot zijn koningin maakt. Op verzoek van Carson roept Taman «enige
autoriteiten bij elkaar, aan wie Carson alles zal vertellen wat hij van Muso's ver-
raad weet. Als Carson heeft verteld, wat er in den brief van Muso stond, besluit
men Muso op de proef te stellen. Carson zal een brief uit zijn vliegtuig boven hun
linies laten vallen, Duare en twee officieren, Legan en Ulan, vergezellen hem.
Caraon laat den brief vallen, daalt op een eilandje en gaat met één officier naar
de Gab kum Rov, waar ze Mintep verlossen. Daarna gaan ze nog naar Zerka.
Bij Zerka wordt Carson door de Zani gevangengenomen, en met Zerka en
Mantar naar de Gab kum Rov gebracht.
Op het moment, dat ze gemarteld zullen worden, begint Duare de gevangenis
te bombardeeren. Mephis valt dood neer. omdat Zerka hem den vorigen avond
vergif heeft gegeven. Carson en de beide anderen worden vrijgelaten, maar Duare
:iet hen niet. Ze vertrekt in de richting van Sanara, en de anderen volgen haar
m een bootje. Als :c Sanara naderen zien ze. dat Duare juist met de anotar vertrekt
in de richting van Vepaja. Daar de Zani zijn weggetrokken, gaan ze naar de stad
en vragen naar Taman. Deze ontvangt hen hartelijk. Hij is nu jong. en Muso is
afge:et. Hij is echter uit zijn gevangenschap weten te onvluchten. Plotseling is
Nna. de janjong. door Mn so ontvoerd. Hij vraagt de kroon terug als losprijs
Carson ontwerpt een plan om haar terug te vinden.
Hij vmdt Muso inderdaad en hoort juist, dat hij Nna dreigt haar te zullen dooden.
Dan gaat Carson naar binnen, en overvalt Muso met zijn twee vrienden. Carson
doodt de beide mannen, en duelleert vervolgens met Muso, tot deze achterover
tuimelt door een goed gemikt schot van Nna-
Ze begeven zich nu vlug naar heC paleis, waar Carson door Taman tot Tanjong
wordt verheven. Den vnlgenden dag vertrekt Carson in een klein bootje naar
Vppjiia Hi| weet echft'i in het gehe«-) niet hoe ver het ongeveer is.
Dut men een (lergelyk groot land niet zou kunnen vinden,
klinkt voor aardschc verhoudingen natuurlijk ongeloofelijk,
maar men vergete niet, dat de omstandigheden op Venus
geheel verschillend zijn van die op onze planeet. De kaarten van
Venus zijn zeer onnauwkeurig. Op de weinige kaarten die er be-
stonden lag Anlap op nauwelijks vyfhonderd mijl afstand van
Vepaja, maar ik wist zeker, dat de heide landen door minstens vijf-
tienhonderd mijl oceaan gescheiden moesten zijn. Duare en ik had-
den dit maar al te goed gemerkt, toen wy er over heen gevlogen
waren!
De oorzaak, dat de kaarten der bewoners van Venus onjuist zyn,
ligt in het feil, dat zy een verkeerde voorstelling hebben van den
vorm van hun planeet. Ze gelooven namelijk, dat deze een platte
schijf is. die in een oceaan van gesmolten steen dryft. Bovendien
waren zy de overtuiging toegedaan, dat hef noordpoolgebied den
omtrek van de planeet vormde, en dat hetgeen ik als den evenaar
had leeren kennen, hef middelpunt van de schyf was. Met derge-
lijke van de werkelijkheid afwykende voorstellingen kan men zich
natuurlijk nooit een juisten indruk vormen van de grootte der
oceanen en continenten. De menschen, die op het Zuidelyke half-
rond van Venus wonen, hebhen er niet het flauwste idee van, dat
er ook nog een noordelyk halfrond bestaat.
Behalve met een kaart, die onjuist was, diende ik nog rekening
te houden met het feit, dat ik voer op zeeën van een planeet waar
men door het wolkendek, dat haar voortdurend omhult, geen ster-
ren en geen maan kan zien. Ofschoon ik een goed kompas had.
- 12 -
ED&RLAMDSCM
was er dus geen enkel hulpmiddel waarmee ik rayn positie
zou kunnen vaststellen op een oceaan, omtrent welks stroomingen
my absoluut niets bekend was. Zelfs de meest eenvoudige bereke-
ning moest in dit opzicht falen. Kón dit althans doen....
De omstandigheden, die ik hierboven heb uiteengezet, verklaren
waarom de oceanen en zeeën op Venus absoluut niet als handels-
wegen worden gebruikt, behalve dan voor het vervoer langs de
kust, hetgeen trouwens nog allerlei gevaren met zich brengt, daar
de zeevaarders dicht by de kust dienen te blijven, willen zy hun
positie kunnen vaststellen en niet verdwalen. Sommige schepen
steken den oceaan over, en sommige moedige ontdekkingsreizigers
hebben ver verwijderde zeeën bezocht, maar omdat de meesten
van hen nooit zijn teruggekeerd, is de animo daartoe niet byster
groot.
Ik zal niet probeeren u een indruk te geven van de verschrikke-
lijke eenzaamheid der eerste week! De wind bleef vrij constant,
en des nachts zette ik het roer vast en kon ik betrekkelijk rustig
slapen, daar ik een soort alarmsysteem had bedacht dat my waar-
schuwde zoodra myn bootje een bepaald aantal strepen van zyn
koers afweek. Het was een zeer eenvoudig systeem, dat gecontro-
leerd werd door de naald van het kompas. Gewoonlijk werd ik
niet meer dan twee of drie keer per nacht gewekt, en daaruit leidde
ik af, dat ik tamelijk goed koers hield.
Sinds de kust van Anlap beneden den horizon was verdwenen,
had ik geen land meer gezien, en evenmin was er ook maar een
enkel schip in het gezicht gekomen op deze ontzettende, eenzame
uitgestrektheid.
De wateren schenen dikwijls te wemelen van visch, en af en toe
ontdekte ik eenige monsters uit de diepzee. Ik zal niet probeeren
deze te beschrijven, daar ik niet zou mogen verwachten, dat iemand
er geloof aan zou hechten. De meeste van deze geweldige dieren
moeten minstens een lengte hebben gehad van vierhonderd meter.
Ze hadden een kolossalen, grooten muil, groote uitpuilende oogen,
waartusschen zich een kleiner oog bevond, dat op een cylinder-
vormigen spriet was bevestigd, die ongeveer drie meter boven
den kop uitstak. De spriet kon worden opgericht, en wanneer het
monster aan hel wateroppervlak uitrustte of wanneer het op ge-
wone wijze er onder rondzwom, dan was de spriet achterwaarts
over den kop geworpen. Zoodra het echter iets verdachts in zijn
buurl meende op te merken of wanneer het op roof uit was, dan
stond de spriet met het oog er aan zoo goed als loodrecht omhoog.
Bovendien functionneerde de spriet als een soort periscoop,daar hel
dier gewoonlijk ongeveer een halven meter onder water zwom. De
Amtorianen noemen dit derde oog rolik, helgeen letterlijk drie-oog
wil zeggen. Toen ik voor den eersten keer in de verte een derge-
lijk monster ontdekte, dacht ik dat het een enorme oceaansloomer
was!
Tegen den avond van den achtsten dag ontdekte ik iets, wat ik juist
het allerminst graag van alles ontmoeten wilde, namelijk een schip.
Geen enkel schip, dat de Amloriaansche zeeën bevoer kon immers
met eenige mogelijkheid met vrienden van mij bemand zijn, of de
Sofal moest wellicht nog zyn zceroovery-practyken uitoefenen met
de bemanning, welke mij toen zoo trouw had bijgestaan tijdens de
muiterijen waardoor ik het bevel van hel schip op my had kun-
nen nemen. Maar dit was zeer onwaarschijnlijk.
Het schip bevond zich op eenigen afstand van stuurboord en
voer in oostelijke richting. Over een uur ongeveer zou het mijn koers
kruisen, omdat ik naar het Zuiden voer. In de hoop, dat, ik kon
voorkomen, dat myn bootje werd opgemerkt, liet ik mijn zeilen
zakken en dreef op den stroom verder. Gedurende een half uur
ongeveer volgde hel schip zyn koers; toen wendde het den steven
in mijn richting. Ik was ontdekt
Het was een klein schip, ongeveer van de tonnage van de Sofal, en
uiterlijk leek hel er bedriegelyk veel op. Op het achterschip bevon-
den zich twee overdekte kajuiten, een kleinere boven een groote.
Bovenop de kleinste bevond zich een ovale toren, bekroond door
een soort kraaiennest. Vóór en achter, benevens op het kraaiennest,
stonden vlaggeslokken, waaraan lange vanen woeien. De voornaam-
ste mast, die, welke op hel kraaiennest stond, voerde in normale
omstandigheden de vlag van hel land, waarvan hel schip afkomstig
was. De vlag voorop was die van de stad, waar het schip thuishoor-
de; de vlag aan den achtersteven was gewoonlijk de vlag van den
reeder, wiens eigendom het schip was. Wanneer het schip cen
oorlogsschip was, droeg deze stok de oorlogsvlag van het land.
waartoe het behoorde.
Toen het schip naderkwam, zag ik slechts één
ding — dat hel een schip was zónder vlag van een
land of van een stad. Het was een zeerooversschip!
De vlag aan den achtersteven was waarschijnlijk de
persoonlijke vlag van den kapitein.
Van al de onaangename wederwaardigheden die
my hadden kunnen overkomen, was deze wel de
ergste, want zeeroovers zyn nu eenmaal vrybuilers
en erger, en wat voor goeds had ik dus van hen te
verwachten? Maar er was nu eenmaal niets aan te
doen! Ik kon niel ontkomen. Daar ik het het beste
had gevonden om in de straten van Sanara toen ik
naar myn boot gebracht werd, mijn zwarte pruik te
dragen, had ik deze nog steeds by my. En daar myn
blonde haar nog slechts zeer weinig was aange-
groeid, zette ik maar liever myn zwarte pruik op dan
het risico te loopen dat myn eigenaardige haardracht
argwaan zou hebben gewekt aan boord van den zee-
roover.
Toen het schip naderbij «kwam, hield het my aan.
Ik zag den naam in de zonderlinge Amtoriaansche
lelterteekens op den boeg geschilderd — Nojo Ganja.
Ongeveer honderd mannen hingen over de reeling
naar my te kijken. Ook een aantal officieren, die
zich op het bovendek bevonden, sloeg my gade. Een
der laatsten riep my aan.
„Kom langszij " zei hy. „En kom aan boord!"
Het was geen uitnoodiging — het was een bevel.
Er zat niets anders op dan te gehoorzamen. Ik
hcesch dus een zeil, en bracht mijn bootje aan
lij boord van het zeerooversschip. Ze wierpen my
cen touw toe, dat ik vastmaakte aan den boeg, en
een ander met knoopen er in, waarlangs ik aan dek
klom. Onmiddellijk daarna lieten een aantal mannen
zich in myn boot glyden en begonnen alles wat zy
er in vonden, naar hun makkers op het schip te
gooien. Hierna maakten zij mijn boot los en zetten
zy hun weg voort. Dit alles zag ik van uil een der
kajuiten op hel bovenste dek, waarheen ik gebracht
was om door den kapitein ondervraagd Ie worden.
„Wie ben je?" vroeg hy.
„Men noemt mij Sofal," zei ik. Sofal was de naam
van mijn zeerooversschip geweest en hel beleekenl
„dooder".
„Sofal?" herhaalde hij, en naar ik meende wat
ironisch. „En uil welk land kom je? En wal voer je
hier uil, midden in den oceaan in zoo'n klein
bootje?"
„Ik heb geen vaderland," antwoordde ik. „Myn
vader was een fallargan en ik ben geboren op een
fallar." — Ik was builengewoon snel een leugenaar,
die zonder blikken of blozen de grofste leugens kon
vertellen.
Het woord fallargan is een zeer ingewikkeld
woord. Faltar, zeerooversschip, komt van ganfal,
misdadiger (helgeen afgeleid is van gan, mensch of
man, en fal, helgeen dooden beleekenl) en notar,
schip, gewoonlijk een schip dat met minder goede
bedoelingen vaart. Indien men gan, mensch of man,
voegt bij faltar, dan krijgt men dus zeeroover-man-
schip, of zeeroover, fal tar gan.
„Ik veronderstel dus, dal je een zeeroover bent," zei hy, „en dat
dat ding daar je faltar is."
„Neen, en ja," antwoordde ik. „Maar meer ja dan neen!'
„Wat bedoel je daar eigenlijk mee?" vroeg hy.
„Mei ja bedoel ik, dal ik eigenlijk een zeeroover ben, en met neen,
dal dit niet een faltar is. Het is maar een gewone visschersbool.
Ik kan bijna niet gelooven, dal een zeeman kan denken, dat dit een
zeerooversschip is."
„Je tong zit erg los, kerel!" viel hij uit.
„Best mogelijk," antwoordde ik, „maar van de dingen die de zee
betreffen schijn je niet veel verstand te hebben, en daarom heb je
een man als mij noodig, om als een van je officieren op te treden. Ik
ben baas geweest op myn eigen faltar, en ik versta mijn vak. Af-
gaande op hetgeen ik gezien heb, beschik je niel over genoeg
officieren om een bende boeven te regeeren zooals ik aan dek gezien
heb. Wal heb je hierop Ie zeggen?"
„Ik heb hierop te zeggen, dal je over boord gesmeten dient te
worden!" grauwde hy. „Ga naar dek en meld je by Polar. Zeg hem,
dat ik heb bevolen dat hij je aan het werk zet. Officier worden....
Ha-hal Maar je bent niet gauw bang, dal moet ik zeggen! Als je je
een goed matroos toont, zal ik je in leven laten. Maar dat is dan
ook het beste waar je op mag rekenen! Ik niet veel verstand hebben
van de dingen die de zee betreffen " •
Ik kon hem nog hooren mopperen toen ik het trapje afdaalde om
naar dek te gaan.
Ik weet niet waarom ik hem met opzet had willen tegenspreken,
maar ik geloof dat het was, omdat ik overtuigd was dat wanneer ik
voor hem kroop, hij me misschien veracht en wel ter dood veroor-
deeld zou hebben. Dal zou voor een man van zyn slag niel zoo heel
ongewoon geweest zyn. Als je toont niel bang voor zulke kerels te
zijn, maar tegen hen durft opstaan dan heb je altijd kans dat ze
respect voor je krijgen en misschien ook wel angst. Want de meeste
snoevers zyn in hun hart lafaards!
Toen ik aan dek kwam, had ik gelegenheid om mijn mede-scheeps-
bewoners wat beter op Ie nemen. Hel was inderdaad een keurcolleclie
schurken met de gemeenste tronies die men zich maar kan voor-
stellen. Ze keken mij met den noodigen argwaan en tegenzin aan, en
ook niet zonder verachting, want myn keurige uilrusting en uitste-
kende wapens deden hen mi) eerder als een dandy dan als een
vechtersbaas beschouwen.
„Waar is Folar?" vroeg ik, toen ik de eerste groep genaderd was.
„Daar, orlig oolja," antwoordde een der kerels mei een nagemaakte
falset-stem, terwijl hij wees naar een beer van een kerel, die mij
van korten afstand stond Ie begluren.
Degenen die dicht genoeg bij stonden om het antwoord Ie kunnen
hooren dal ik had gekregen, begonnen Ie giebelen, want orlig oolja
beleekenl zooveel als kereltje, ventje. Klaarblijkelijk hielden zij my
wegens mijn uitrusting voor een moederskindje. Ik moest zelf ook
even glimlachen, lerwyl ik mij naar Folar begaf.
„De kapitein heeft me gezegd, dat ik my bij jou moest aanmelden
om te hooren, wat ik doen moest," zei ik.
„Hoe heet je?" vroeg Folar, „en wal denk je, dal je kunt doen
aan boord van een schip als de Nojo Ganja?"
„Myn naam is Sofal," antwoordde ik, „en ik kan alles aan boord
van een schip doen wat jij kunt, en zelfs nog bèler."
„Ha, ha!" Hy deed alsof hy lachte, „De Dooder! Luister, broeders,
hier is de Dooder, en hy kan alles veel beier dan ik!"
„Laat ons dan eens zien, hoe hy je kan dooden," nep er een stem .
achter hem. , ,. . .
„Wie zei dat?" vroeg hij, maar er was niemand die antwoord gat.
-T3-
(Wordt vervolgd)

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND
3 MEI
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL
LEGPUZZLE
OPLOSSING
VERANDER-
RAADSEL
UOE D
DOEK
KOEL
LOEP
POLO
LOOG
GOOT
OPLOSSING
VIERKANTRAADSEL
E 1 K E L
£ E V E L
V Q E D E
H U R E N
H Y M M E
OPLOSSING INVULRAADSEL
WER AH A RE DEM En
KE KE KE KE KE KE
LUK REM LEI hEN LUK LIMG
OPLOSSING VERBORGEN SPREEKWOORD
Deel on salade perzik oberon
Napels tonnen vlakom omgang
plegen pieper nadoen
looven toeval eenoog
DE APPEL VALT NIET VER VAN DEN BOOM
OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE - KAMRAADSEL
J U D v G A R L A M D
K 0
mm (? E "■ H F ■"
P C L E D K
K M E N 1 K
R T E E K U
A E M M A M
JUDY OAKLAND
Horizontaal;
1. geluld van een uil
7. weinig samenhangend
8. meisjesnaam
9. klein kind
11. Fransch voegwoord
KRUISWOORDRAADSEL N REUWIPGAVEN PAARDENSPRONGPUZZLE
Wanneer iemand een bepaalde karak-
tereigenschap heeft, vergelijken we hem
dikwijls met het een of ander dier, een
vogel of visch bijvoorbeeld. Waarmede
worden nu de volgende personen verge-
leken?
1. iemand, die alles van een ander na-
doet
9. reeds
0. bier
1. luitenant (af-
korting)
32, heldendicht
34. telwoord
36. tamelijk
38. hert
39. ontkenning
40. boom
41. tooi van een
vogel
42. afkorting wan-
neer men onbe
• kend wenscht te
blijven
43. nota bene (af-
korting)
44. namelijk (af-
korting)
Verticaal:
1. tot kruim wor-
12. edel metaal
22. zeer vloeibaar
22. lidwoord
26. verduisteren
15. dit is (afkorting) 23, kleine rekening
27. sidderen
16. vogel
25. lest
33. moerassig land
17. bolgewas
27. boom
35. telwoord
19. geluid van een ezel 28. bij voorbeeld (Latijn- 37. lijn waar twee vlak-
den
2. schokken
3. als 29 horizon-
taal
4. muzieknoot
5. plaats in Gel-
derland
6. in overeenstem-
ming met de
werkelijkheid
10. dierenverblijf
12. niet op zijn ge-
mak voelen
13. vervoer naar het
buitenland
14. iedcren dag
15. meisjesnaam
18, schrijfgerei
21, deel van een
wagen
20. familielid sehe afkorting) ken elkaar begrenzen
VERGELIJKINGSRAADSEL
2. een nieuweling in een gezelschap
3. een dom mensch
4. iemand die alles herhaalt wat een
ander zegt
5. iemand die honger heeft
6. een brutaal mensch
INVULRAADSEL
De letters goed ingevuld vormen horizontaal en verticaal
dezelfde woorden van de volgende beteekenis:
1. medeklinker
2. kleedingstuk
3. bepaling
4. misschien
5. gedeelte van den strot (meerv.)
6. dun touw
7. medeklinker
Te gebruiken letters: e, c
g, g. k. k. k. k.
1, 1, 1, 1. m, ni. n, n. o, o, r, r; ij. ij.
Al de woorden hebben negen letters
en de beteekenis ervan is gegeven.
Het tweede woord begint met de laat-
ste twee letters van het eerste woord;
het volgende met de twee laatste let-
ters van het tweede woord en zoo
verder tot no. 7 hetwelk het woord is
waarmede men begon.
1. hij die erft
2. ajzetting van een lichaamsdeel
3. loof van icpenboomen
4. de olfcrplechtigheid
5. rijk aan deugd
6. die amok maakt
7. als no. 1
Tc gebruiken letters: a, a, a, a. a,
a, a. a, a. a, a, d, d, d, e, e, e,
e, e, e, e, e, e, e, e, f, f, f, f,
f, g g, g, i, i, k, k, 1, m, m, m,
ra, m, m, n, n, n, n, o, o, o, o,
p, p, r, r, r, r, t, t, u, u, i.
Gevraagd: 14 woorden van zeven letters die elk
de letter R tot eind-letter hebben.
De beteekenis der woorden:
i. werkman aan een draaibank
2. verkwister
3. glans
4. kandelaar
5. die met vuur voor iets opkomt
i>. die boven anderen staat
7. opbieder
8. boom, tot de familie der laurieren behoorende
9. docent
10. touw om een fok in te halen
11. gunstig najaar
VERVOLGRAADSEL
i
1
2
ö
ONZE FILMPUZZLE
5
5
4
L n G 6
H i E A
A V E 1
E D L T
L R R 1
1 E E A
K A 0 , D
W S W D
In deze paardcnsprongpuzzle is een be-
kend gezegde verborgen. Wie weet het te
vinden? Om den puzzelaars een weinig op
streek te helpen, vermelden wij nog, dat
men bij G, genummerd 1 moet beginnen en
dan verder gaan met ..paardensprongen".
dat wil zeggen, 2 vakjes naar links of rechts
en 1 naar boven of beneden, of 1 vakje naar
links of rechts en 2 naar boven of beneden.
12. geklop met den hamer
13. evenachtslijn
14. lid van een rechtbank
De beginletters van elk woord vormen te samen
den naam van een filmster
VCij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en tien film-
foto's beschikbaar om te verdeelen onder de goede
oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 24 Mei
aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enve-
loppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Fllm-
puzzle 24 Mei.
Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden
worden, doch liefst op een apart velletje papier.
DE PRIJSWINNAARS
De hooldprijzen werden deze week gewonnen door:
mevrouw G. v. Vllet-de Groot, Wassenaar,
den heer B. J. Raadjes, Groningen;
den heer Tj'. Bron, Haarlem;
den heer A.Hund, Utrecht;
den heer C. H. Pierik, Haarlem.
De troostprijzen konden worden toegekend aan:
mejuffrouw W. v. Grieken, Amsterdam;
mejuffrouw G. v. d. Brink, Utrecht;
mejuffrouw P. de Weger, Scheveningen;
mejuffrouw G. Berends, Diepenveen;
mevrouw J. B. Berman, Rotterdam;
den heer A. van Soolingen, Nijmegen;
den heer G. Hagen, Amsterdam;
den heer H. L. v. Drimmelen, Amsterdam;
den heer B. Rose, Groningen;
den heer J. Nijenhuis, Enschede;
den heer A. Verbeek, Rotterdam;
den heer N. Donkers, 's-Gravenhage;
den heer N. Snoeij, Rotterdam;
den heer P. Lemein, Groningen;
den heer W. v. d. Ploeg, Rotterdam;
den heer A. Hoogendorp, Amsterdam;
den heer B. Hollander, Groningen;
den heer M. Mallée, Amsterdam;
den heer van Slogteren, Amsterdam;
den heer J. W. Breukelaar, Varsseveld.
De hoofdprijs van de „Filmpuzzle" verwierf:
den heer H. L. v. d. Ploeg Apeldoorn.
De troostprijzen vielen ten deel aan:
mevrouw M. de Ras, 's-Gravenhage;
mevrouw Visser, Hillegersberg;
mevrouw L. M. Wakkermans-v. Kleef, Amsterdam;
mejuffrouw G. Brouwer, Austerlitz;
den heer B. Jongerius, Utrecht;
den heer W. Hofland, 's-Gravenhage;
den heer J. F. Visser, Rotterdam;
den heer A. C. M. Rovers, Roosendaal;
den heer A. van Lieshout, Eindhoven;
den heer P. J. F. Stienen, Eindhoven.
ONZE PRIJZEN.
Voor goede oplossingen op iedere
puzzle, rebus, probleem, enzoovoort,
stellen wij een prijs van ƒ 2.50 be-
nevens vier troostprijzen beschik-
baar. In totaal dus deze week
5 prijzen van ƒ 2.50 elk en
20 troostprijzen.
DE OPLOSSINGEN
op de in dit nummer voorkomende
puzzles, enzoovoort, gelieve men
vóór 24 Mei in te zenden aan Dr.
Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden.
Op enveloppe of briefkaart vermelde
men duidelijk:
Oplossingen Zoek en Vind 24 Mei

Op MfMivluchi -
f Cats geeft den Invlieger van zijn
toestel de laatste instructies.
m iDe recruten van de luchtvaart ont-
'vangen onderricht van hun instructeur
REGJE: LLOYD BACON
WARNER BROS-FILM
einspireerd door het graf-
monument te Arlington,
opgericht ter eere van
lijn vader, den pionier der
vllegermarine: Harrington,
gaat Jerry Harrington van den
onderzee-dienst over naar de
Marine-Vliegbasis te Pensa-
cola, waar zijn oudere broer
Cass Harrington instructeur is.
Jerry ontmoet daar de ver-
loofde van zijn broer, Irene
Dale, en hij en Irene voelen zich reeds, direct tot elkaar
aangetrokken.
Jerry wordt in de geheimen van het vliegen ingewijd,
evenals zijn vrienden Seat Allen en Dan Morrison.
Na korten tijd gaat Cass naar Washington om daar
met de marine-autoriteiten de plannen voor zijn nieuwe
vliegtuig te bespreken, en laat Irene in gezelschap van
zijn broer achter. De beide jonge menschen komen al
Rolverdeeling:
Cass Harrington
Irene Dale
Jerry Harrington
Scat Allen
Clark
Luitenant Parsons
Dan Morrison
Luitenant Harry White
George Brent
Olivia de Havilland
. John Payne
Frank McHugh
John Litel
Victor Jory
John Ridgely
John Gallaudet
Instructeur Donald Briggs
Cass Harrington.
MARINE
spoedig tot de ontdekking, dat zij verliefd op
elkaar zijn, en wanneer Cass terugkomt, schrijft
Jerry diens gemoedstoestand toe aan kalverliefde.
Als Irene op het punt staal haar engagement
met Cass te verbreken, wordt deze voor zijn
verdere leven verminkt als een leerling van hem
tijdens een oefenvlucht onder zijn leiding een
fout maakt, waardoor het toestel verongelukt.
Jerry en Irene besluiten Cass niets van hun
liefde te laten blijken. Het nieuwe toestel van
Cass zal geprobeerd worden. Door onmacht van
den piloot, dus niet door een defect, stort het
toestel plotseling omlaag, waarbij de test-piloot
om het leven komt. De droomen van Cass schij-
nen in rook op te gaan, totdat Jerry van zijn
plannen om weer naar de viool terug Ie keeren.
afziet, len einde een zusler-vliegluig van Cass'
nieuwe ontwerp in te kunnen vliegen.
De demonstratie slaagt lol volle tevredenheid
der marine-autoriteiten en het vliegtuig wordt
door de Marine geaccepteerd. Trotsch op zijn
jongen broer, en Irene dankbaar voor haar steun,
verheugt Cass zich in Jerry's vreugde als deze
weer bij de Marine wordt aangenomen. Hij ver-
breekt zijn engagement en Irene reist naar Hono-
lulu, waarheen Jerry een vliegtocht heeft ge-
maakt.
Ted Parsons
Eerste instructeur
Armando Costa
Commandant
Kapitein March
Officier-instructeur
Piloot
Avialeur
Rolverdeeling:
Jerry Harrington.
Edgar Edward?
Regis Toomey
Albert Morin
Jonathan Hale
Pierre Walkin
Max Hoffman
Alan Davis
Larry Williams
t, rene Dale en Jerry Harrington. I
Irene Dale, Cass Harrington, Jerry
Harrington en Scat Allen, hun vriend
en collega.

FOTO-NIEUWS
1. De Vrijwillige Brandweer van de Amsterdamsche Luchtbe-
schermings-organlsatie heeft een demonstratie gegeven met
twaalf draagbare motorspuiten, die op aanhangwagens aan
auto's gekoppeld waren. Nadat er een propagandatocht door
de stad was gehouden, vond er op de Hobbemakade eenspuit-
demonstratie plaats, die door onze foto in beeld wordt gebracht.
2. Bij het regiment Grenadiers zullen nieuwe uniformen in ge-
bruik worden genomen, die behalve dat zij practischer zijn, ook
aan de uiterlijke verschijning der militairen ten goede zullen
komen. - In het midden de oude uniform; links en rechts de
nieuwe uniform met gesloten en open kraag.
3. De Bisschop van Haarlem, Mgr. J. P. Hulbers, heeft in het
geheel gerestaureerde gebouw der stichting „Museum Amstel-
kring" te Amsterdam, het voormalige huiskerkje „'t Haantje"
aan den Z. O. Voorburgwal plechtig heropend. Zooals bekend,
werd dit kerkje in den volksmond „Onze Lieve Heer op zolder"
genoemd. — De aanwezigen.
4. 2, Exc. Minister Slotemaker de Bruine vierde zijn zeventig-
sten verjaardag. - De medewerkers en medewerksters van den
minister komen hem op het Departement gelukwenschen.
5. Een foto van de grondwerkzaamheden op het Lucas Bolwerk
te Utrecht, waar de nieuwe schouwburg zal worden gebouwd.
6. Het stadsbeeld in Amsterdam-Oost wijzigt zich in een gestadig tempo, daar
de spoorwegwerken er in vollen gang zijn. - Een foto van het Amstelstation,
dat over eenige maanden gereed zal zijn, genomen van de Berlagebrug over
den Amslel.
lern ©nfielujfe
cJfleem...
WANNEER DE OMSTANDIG-
HEDEN ZICH TEGEN IEMAND
KEEREN, KUNNEN ER ZON-
DERLINGE DINGEN GEBEUREN
Lindon, een stad in Utah, Vereenigde
Staten, maakt er aanspraak op het
tooneel geweest te zijn van het meest
gecompliceerde ongeluk, dat er ooit
heeft plaats gegrepen.
Op een avond reed een van haar
burgers, Mr. Howard Harper, In zijn auto
door een der buitenwijken van de stad
om een luchtje te scheppen. Plotseling
sprong er een voorband van zijn auto.
De wagen schoof van den weg af en
kwam terecht tegen een paal van het
electrlsche hoogspanningsnet. De paal
viel, de draden knapten af en vielen op
een benzine-pomp. Ze veroorzaakten
kortsluiting en door de ontsnappende
benzine-dampen ontstond er brand. De
beniine-pomp vloog in de lucht, waar-
door er nog meer draden afknapten,
die eveneens kortsluiting veroorzaakten.
Dele deden op hun beurt brand ont-
staan in de electrlsche centrale eenige
mijlen verder weg, waardoor alle lich-
ten in de stad uitgingen.
Burgers en brandweerlieden snelden
toe, de eersten om naar de oorzaak van
de branden te komen kijken, de laatsten
om haar te blusschen. De paal werd
weer opgericht en de draden werden
gelascht. Een der burgers, die had ge-
holpen om de schade te herstellen, stap-
te weer In zijn auto om huiswaarts te
keeren en zette zijn motor aan zonder
te bedenken, dat de remmen aanston-
den. De auto vloog tegen den paal op
en deze viel andermaal om. Er ont-
stond weer kortsluiting en wier vlogen
er drie huizen in brand . . .
Ook Boedapest kan op een record van
een zeer gecompliceerd ongeluk
„bogen". Een bijenhouder, een zekere Anton Ker-
tesz, besloot met een aantal van zijn bijen naar 't
Departement van Landbouw In Boedapest te gaan,
omdat hij niet zooveel honig van de dieren kreeg
als hij had verwacht. Hij deed de bijen in twee
melkflesschen, sloot de openingen af met bruin
papier, stapte in den trein en zette de flesschen
onder zijn bank. De trein naderde Boedapest, toen
de bijen er In slaagden het papier kapot te maken.
Ze kropen naar buiten en In de pijpen van zijn
broek. Bang om zich te verroeren, verzocht hij
twee passagiers, die zijn compartiment deelden,
om in een anderen coupé te gaan zitten.
Toen trok hij zijn broek uit en begon de bijen
er door het open raampje uit te schudden. Nau-
welijks was hij hiermede begonnen, of een der
bijen, die op zijn dij was blijven zitten, gaf hem
een venijnigen steek. Hij slaakte een kreet van
pijn, en liet zijn broek los. Toevallig passeerde
er een sneltrein. Het kleedlngstuk werd door den
hevigen luchtstroom gegrepen en kwam terecht
in een der gangen van den expres. Hier vlogen
de bijen er uit en staken den conducteur en
eenige passagiers. Een der laatsten trok aan de
noodrem, en bracht den trein tot staan. Door
het abrupte stoppen vloog het remtoestel van
den trein in brand en ook een der wagens vatte
vlam. De werkzaamheden die er noodig waren
om het remtoestel te maken en het vuur te blus-
schen kostten drie uur.
Kertesz ielf wist natuurlijk nog niet wat er ge-
beurd was, maar de conducteur van den snel-
trein had het station te Boedapest gewaarschuwd
en toen Kertesz daar aankwam, stapten er twee
forsche kerels in zijn compartiment, die hem
zeiden kleermakers te zijn, die gekomen waren
om hem een nieuwe broek aan te meten. Terwijl
Kertesz verbaasd toehoorde en daardoor even
niet op zijn hoede was, grepen zij hem beet,
„Met scherpe
schuurmiddelen
zal de glans
gauw van je
nieuwe bad
af zijn!"
Verstandige huisvrouwen gebruiken
nooit scherpe schuurmiddelen voor glan-
zende oppervlakken. Scherpe schuur-
middelen maken lelijke krassen. En dat
is nog niet alles I In deze krassen blijft
vuil zitten, waardoor het schoonmaken
nog moeilijker wordt. Maar de dub-
bele werking van Vim Is veilig. Om
te beginnen maakt Vim het vuil los
en houdt het daarna vast, zodat het
gemakkelijk weggeveegd kan worden.
Geen krassenl Alle gladde oppervlak-
ken moeten metVim worden gereinigd.
V
„Maar die gebruik
ik niet. Ik reinig
zacht met Vim".
wierpen hem op den grond en sloten hem In
een dwangbuis, waarna hij zonder veel plicht-
plegingen naar een krankzinnigengesticht werd
gebracht. Drie dagen gingen er voorbij eer de
dokters, die hem onder observatie hadden, over-
tuigd waren, dat de oorzaak van alle moeilijk-
heden niet in 's mans hersenr gelegen was, en
Kertesz dus ontslagen kon worden ...
Wat misschien wel het meest origlneele onge-
val was, dat er ooit plaats vond, geschiedde
in het afgeloopen jaar te Old Orchard, Maine,
toen Al Mingalone, een reporter uit New York,
besloot foto's te maken van af een nieuw stand-
punt. Hij bevestigde een aantal ballons door mid-
del van een zwaren, leeren ceintuur aan zijn
lichaam en wist zoo een hoogte van twintig voet
te bereiken. De foto's, die hij op deze wijze maak-
te, oogstten zoo'n succes, dat hij besloot bij een
volgende gelegenheid twee keer zoo hoog te
stijgen. Hij hechtte steeds meer ballons aan zijn
ceintuur, tot er eindelijk In totaal dertig waren.
Als voorzorgsmaatregelen tegen een mogelijken
wind bevestigde hij ook een ankertouw om zijn
middel, dat door een aantal mannen op den be-
ganen grond werd vastgehouden.
Inderdaad kwam er plotseling een hevige wind
opzetten, vergezeld van een stortbui. Het anker-
touw brak middendoor, en de fotograaf werd
meegesleurd naar een hoogte van ruim twee-
duizend voet. De wind, die tot een storm was
aangewakkerd, droeg hem met groote snelheid
westwaarts. En Mingalone kon er niets tegen
doen ...
Terwijl hij over Biddeford zweefde, werd hij
opgemerkt door een priester. Father Muilen.
Deze was een uitstekend schutter. Hij greep zijn
geweer, rende naar zijn auto en reed Mingalone
zacht
7 -V..--—
••7«nLr •4..-. J
[1P fcLKfr HUS HU HOM
VUOR titSCHENKEN
V 129-0141
na. Te North Kennebunkport haalde hij den foto-
graaf In, die nu nog slechts op tweehonderd
meter hoogte zweefde.
Father Muilen richtte zijn geweer. . . pang,
daar ging één ballon. Een tweede schot volgde,
en een tweede ballon sprong kapot! Zoo ging
het verder, tot Mingalone eindelijk ongedeerd in
een korenveld daalde.
Een visscher te Boedapest, Stephan Make, stierf
doordat hij te. .. gelukkig wasl Wekenlang
had hij zichzelf beklaagd omdat zijn dagelijksche
vangsten zoo gering waren. Hij slaagde er niet In
van de opbrengst rond te komen en geraakte zoo
in den put, dat hij tegen zijn vrienden reeds toe-
spelingen maakte zich te zullen zelfmoorden...
Toen keerde zijn geluk op zekeren dag. Hij
begon visch te vangen. Hij kwam midden In een
groote school terecht, en haalde het eene net
na het andere boordevol op. Zoo geheel en al
was hij hierdoor in beslag genomen, dat hij er
geen erg In had, dat hij zijn boot veel te vol
laadde. Plotseling sloeg ze om en Make ver-
dronk . . .
Een zesjarige knaap te Blyth, Northumberland,
bewees in 1937, dat er eenige waarheid kan
schuilen In de opmerking die sommige ouders wel
eens maken, wanneer zij hun kroost meenen te
moeten kastijden.
„Het doet mij meer pijn dan jou," zei de op-
gewonden moeder van den hierboven bedoelden
zesjarigen knaap, en dit keer had zij stellig ge-
lijk. Ze hief haar hand op en . . . kon ze niet
meer naar beneden brengen! De hand stond nog
omhoog toen ze in het ziekenhuis kwam, waar
een onderzoek uitwees, dat haar arm bij den
schouder uit de kom was . ..

ALLEEN Mr. WATERMAN WIST, WAT HET VOOR HEM
BETEEKENDE, INDIEN HIJ GENOODZAAKT ZOU WORDEN
EEN GEDWONGEN VACANTIE
TE NEMEN. HIJ WAS ALTIJD GEWEND GEWEEST, ZIJN EIGEN
WEG TE GAAN. MAAR DAT WAS HET TOCH NIET ALLEEN...
Mr. Waterman wist, dat er dien
ochtend iets bijzonders zou ge-
beuren. Nog voor hij naar de post
keek, die er op zyn lessenaar lag, had hy
reeds dat eigenaardige gevoel, dat zich als
een vage onrust van ons kan meester ma-
ken, zonder dat wy er de oorzaak van
kunnen bevroeden, maar dat ons toch als
tegen een onbekend, dreigend gevaar op
onze hoede doet zyn.
Mr. Waterman zei echter niets. Hij vroeg
evenmin iets.
Wat kwam het er ook op aan? Hy werkte
nu reeds langer dan dertig jaar voor Messrs.
Braby, Finch & Co, en waren er niet hon-
derden ochtenden geweest, waarop hy had
gedacht dat er iets byzonders zou gebeu-
ren? En was er ooit wèrkelyk iets belang-
rijks voorgevallen? De vermoedens waren
altyd erger geweest dan de feiten!
Mr. Waterman begon aan zyn post. By de
firma Braby, Finch & Co wist alleen Mr.
Waterman, hoe belangrijk het was, dat zijn
post snel afgehandeld werd.
ledere enveloppe daar op zyn bureau be-
vatte in zekeren zin het hartebloed van een
of andere menschelijke existentie. Cheques,
bankbiljetten, groote strooken postzegels,
zelfs dikwyls geldstukken. Het kon Messrs.
Braby, Finch & Co niet schelen hoe de men-
schen, die by haar op afbetaling hadden
gekocht, betaalden, als zij het maar deden,
en op tijd deden.
Al hun zendingen waren geadresseerd
aan „Departement BX". In de weinige
oogenblikken, dat Mr. Waterman nog eeni-
gen zin voor- humor had, vroeg hy zich
wel eens af, hoevelen van hen wel konden
vermoeden dat het zoo wcidsch betitelde
„Departement BX" niets anders was dan
de kale lessenaar van een ouwen heer ergens
op een kaal kantoortje in Londen.
Mr. Waterman sneed de enveloppen open
met een vlyt en een ijver, die op zonderlin-
ge wyze in tegenspraak waren met zijn kale
hoofd en vermoeide, slappe gelaatstrekken.
Op een blanco pagina van een dik boek
noteerde hy een aantal letters en getallen
— een raar abacadabra, dat alleen hij later
in staat zou zyn te ontcijferen.
Want Mr. Waterman was wèrkelyk eenig
in de City van Londen. Temidden van een
geheel vermechaniseerde wereld hield hy
het nog steeds by zyn eigen, privé boek-
houdsysteera.
Een individualist en betweter, dat was
Mr. Waterman, ofschoon slechts weinigen
van zyn medepassagiers in den trein die
om 8.27 van Cooper's Green naar Londen
vertrok, dit achter hem zouden hebben ge-
zocht. Met zijn dophoed, zyn altyd slob-
berige gryze pakken, zyn weeke kin en zyn
waterige oogjes scheen niemand meer dan
hy voorbestemd om langs de paden der
dagelijksche routine te moeten schrijden.
Maar jaren lang nu reeds had het systeem
van Mr. Waterman' gefloreerd — en alle
andere systemen overleefd die er by de
firma Braby, Finch & Co. waren ingevoerd.
SEtJ COnPLECT
l/E(?HAAL DOOR
Telkens en telkens weer hadden gerou-
tineerde verkoopers van kantoormachines
de firma Braby, Finch & Co gewezen op de
antediluviale methoden welke er op het
„Department BX" nog toegepast werden. Af
en toe waren zy er zelfs in geslaagd toe-
stemming voor een practische demonstratie
te verkrygen.
Maar geen enkele kantoormachine had
ooit Mr. Waterman verslagen. Hy was altyd
naar huis gegaan als een ongeslagen over-
winnaar, met ettelyke lengten voorsprong.
Wanhopig geworden, hadden de verkoo-
pers ten slotte Mr. Waterman apart geno-
men.
„Denk u toch eens in, hoeveel gemakke-
lijker u uw werk zult kunnen doen," had-
den zy gezegd.
„Gemakkelyker!" had hy grommend ge-
antwoord. „Ik ben tevreden, en meer ver-
langd ik niet. Waarom zou er geld moeten
worden verkwist aan allerlei speelgoed-
dingen, zoogenaamd om my myn werk ge-
makkelyker te maken?"
„Maar het menschelyke element wordt
hoe langer hoe meer uitgeschakeld...."
„Ik heb nog nooit een fout gemaakt tot
nu toe, en dat- is meer dan jullie van je
machines kunt zeggen!"
„O neen, dat is niet waar, mynheer! Onze
machines zyn feilloos. Wy garandeeren dat
ze absoluut geen fouten maken...."
„Waarom houden jullie er dan een heelen
staf van reparateurs op na, die alle kanto-
ren afloopen waar jullie machines hebt ge-
plaatst? Er hoeft niemand te komen om mij
te repareeren...."
En toch kon niemand er suffer en door
het leven meer vermechaniseerd uitzien als
Mr. Waterman zelf....
Dien Maandagochtend scheen het heele
kantoor van Braby, Finch & Co te trillen
van een soort ingehouden verwachting.
Mr. Waterman bleef over zyn lessenaar
gebogen zitten. Kleine stapeltjes cheques en
poslwisselstrookjes hoopten zich geleidelyk
op zyn lessenaar op. In zyn boek begonnen
de letters en cyfers, die alleen hij kon ont-
cijferen, reeds een tweede pagina te vullen.
De Maandagochtenden waren altyd drukke
ochtenden voor het „Departement BX".
Niet voordat de tyd voor de lunch geko-
men was, begon Mr. Waterman te begrijpen
waaraan de spanning in de atmosfeer te
wyten was.
De lyst voor de vacanties circuleerde!
Een vaag cynisch lachje, byna een gryns-
lach, trok vluchtig over zyn gezicht.
De vacantie-lyst natuurlijk, die circuleer-
de altyd in begin Mei! En ze veroorzaakte
altyd dezelfde opwinding. Iedereen wilde
precies dezelfde veertien dagen vrij hebben
als de ander — jongeren smeekten ouderen
of ze alstublieft niet een week vroeger of
later konden.... Kwade gezichten, kleine
veeten, harde woorden.... Er was niets
dat een stemming op een kantoor zoo kon
beïnvloeden als de naderende vacanties.
Mr. Waterman gromde iets onverstaan-
— 20 -
baars toen men om twee uur met de vacan-
tielyst ook by hem kwam.
„U hebt recht op drie weken," zei Miss
Robinson, de secretaresse van den perso-
neelchef. „Iedereen, die meer dan vyf en
twintig jaar in betrekking is...."
„Drie weken ! Ik heb zelfs nog nooit
veertien dagen genomen drie weken,
hè?"
„Mr. Higgins heeft my gezegd, de lyst
persoonlijk by u te brengen," zei Miss Ro-
binson. „Hy heeft gezegd, dat u de lyst dit
jaar beslist moet teekenen."
„O ja, heeft hy dat gezegd?" Mr. Water-
man wond zich op. „Wel, doe Mr. Higgins
myn complimenten en zeg hem namens my,
dat wanneer ik vacanfie wil hebben, ik er
Mr. Braby zelf wel over zal spreken. Va-
cantie! Toen ik bij de firma kwam, bestond
er geen vacantie — alleen op Zon- en feest-
dagen had je vry. En ik heb nooit om iets
anders gevraagd."
„Maar, Mr. Waterman "
„U hoeft niet zoo met die lyst voor myn
gezicht te waaieren. Ik teeken ze toch niet.
U zult uzelf en my een heeleboel tyd be-
sparen, als u er mee verdwijnt."
„Maar dit jaar heeft Mr. Edward "
„Mr. Braby is myn patroon," zei Mr. Wa-
terman met een ijzige waardigheid. „Mr.
Edward mag voor hem de zaken waarne-
men, maar dat beteekent toch niet, dat hy
ook moet uitmaken of ik met vacantie zal
gaan of niet? Wie zal er myn boeken bij-
houden terwyl ik weg ben?"
„O, maar ik geloof, dat er toch niemand
onmisbaar is. Mr. Waterman "
„Wie heeft het daarover? Maar ik weet,
dat wanneer ik met vacantie ga, ik twee
keer zoo hard moet werken als ik terugkom
om myn boeken weer by te maken. Drie

6
Moeilijkheden op
huishoudelijk gebied ?
Laat het U.V.I. ze voor U
oplossen. Schrijf aan
Mevr. Lotgering-Hillebrand
U. V.l. Postbus 1 - Rotterdam
en leg haar Uw moeilijk-
heden op huishoudelijk
gebied voor.
De staf van het Unilever
Voorlichtings Instituut
tracht dan een oplossing
te vinden en zal U helpen:
„Gratis, gauiv en goed"
*6
\jy.i
UNILEVER VOORLICHTINGS INSTITUUT
U9-02I
„Ga zitten, Mr. Waterman.
Een oogenblik bleef Mr. Waterman hoog
opgericht staan. Toen ging hy met een soort
opzettelyken weerzin zitten. Higgins — wie
was Higgins eigeniyk? Die was nog maar
amper vtff minuten by de firma!
„Mr. Waterman, ik heb gehoord, dat u de
vacantielyst ophoudt...."
„Dat is niet waar! Ik heb ze gezien en ze
direct weer doorgestuurd."
„Maar zonder ze geteekend te hebben,
Mr. Waterman!"
„Ik wil geen vacantie hebben! Ik heb nog
nóóit om vacantie gevraagd. Ik heb uw
secretaresse gezegd. ..."
„Mr. Waterman, ik moet er op staan, dat
u dit jaar de vacantielijst teekent. Om het
ronduit te zeggen. ... ik. .. . eh moet u be-
KING VIDOR
maakte het meesterwerk der litteratuur tot
het meesterwerk der filmkunst
VERWACHT: Metro-Goldwyn-Mayer's
DE CITADEL
ROBERT DONAT • ROSALIND RUSSELL
vélen de lijst te teekenen op dezelfde wyze
zooals iedereen ze teekent. Hier is de lijst.
Mr. Waterman. Misschien wilt u zoo vrien-
delyk zyn, op uw besluit terug te komen."
„Ik hoef niet op mijn besluit terug te
komen! Ik wil geen vacantie hebben. Mr.
Braby heeft mijn standpunt altijd begrepen
— hy heeft er nooit over gedacht om zoo
tegen me te spreken als u nu heeft ge-
daan! Ik ben bij de firma gekomen om te
werken. Den een of anderen dag schei ik
er voorgoed uit — en dan kan ik alle vacan-
tie nemen die ik hebben wil."
Mr. Higgins leunde achterover in zyn
stoel en er kwam een geamuseerde glimlach
om zijn lippen.
„U bent werkelyk een zeer eigenaardig
mensch in.... eh.... een moderne omge-
ving, Mr. Waterman. U ziet de dingen alleen
maar van uw eigen standpunt. Omdat u een
oud-gediende van de firma bent, hebt u
echter nog niet het recht om.... precies
te doen wat u wilt." Er kwam een harde
klank in Mr. Higgins' stem.
„En ik moet u aanraden, dat werkelijk
niet te denken, Mr. Waterman."
„Waarom zou ik vacantie nemen als ik
er geen zin in heb?"
„Er is geen enkele reden waarom ik de
instructies, die ik geef, met de personen
waarvoor ze bestemd zyn, zou bespreken,
maar uitsluitend om uw langen staat van
dienst wil ik voor uw geval een uitzonde-
ring maken, Mr. Waterman.
In de eerste plaats — de directie geeft u
vacantie, en het is beleedigend om daar
geen gebruik van te maken. In de tweede
DE AMATEUR-
DETECTIVE
f\P verzoek van verscheidene speur-
^"^ ders beelden wij hier weer eens
een bekend schilderij af, waarop wij
eenige voorwerpen hebben wegge-
maakt. De vraag is nu, ons op te geven,
welke voorwerpen dit zijn.
Wij zullen weer een prijs van I. 2.50
benevens twee troostprijzen verdeelen
onder hen, die ons een goed antwoord
zenden. De verdeeling der prijzen ge-
schiedt op een manier, waarbij alle in-
zenders van goede oplossingen gelijke
kansen hebben op het verkrijgen van
een der prijzen.
U gelieve uw antwoord in te zenden
vóór 24 Mei aan Mr. Detective, Noord-
einde 8, Leiden. Op briefkaart of enve-
loppe duidelijk vermelden: Amateur-
Detective 24 Mei.
De oplossing mag bij die der rubriek
,,Zoek en Vind" worden ingesloten,
mits ze op een afzonderlijk velletje pa-
pier wordt geschreven.
— 22 —
plaats schept het geen goede verhouding op
het kantoor, dat u nooit met vacantie gaat.
Uw collega's zien u als een soort stroop-
likker. En in de derde plaats wordt u vacan-
tie gegeven om fit te blijven en in staat te
zyn uw werk naar behooren te kunnen
vervullen."
Mr. Waterman snoof verachtelijk.
„Fit! Hoeveel dagen heb ik gedurende de
dertig jaar dat ik hier ben, verzuimd? Zegt
u me dat eens!"
„Dat staat naast de kwestie...."
„Neen, dat staat niét naast de kwestie! Ik
ben geen dag ziek geweest in al die dertig
jaar; Mr. Higgins! Vacantie...."
„Mr. Waterman, ik voel er niets voor om
verder met u over dit onderwerp te discus-
sieeren. Indien u weigert vacantie te nemen
moet u uw houding maar uitleggen aan Mr.
Edward."
De hand van den personeelchef ging drei-
gend naar de telefoon.
„En ik zal er Mr. Braby ook over spre-
ken," zei Mr. Waterman nydig. „Hij zal best
begrypen dat het geen manier van doen is
om iemand met geweld vacantie op te drin-
gen als hy het niet hebben wil."
Mr. Higgins nam den hoorn van de tele-
foon op.
„Dat is alles, Mr. Waterman," zei hy ijzig.
„Ik zal de zaak by Mr. Edward aanhangig
maken."
Terug achter zyn lessenaar zat Mr. Water-
man nog langen tijd in zichzelf te mompe-
len. Hy zei nu alle dingen, die hy tegen
Mr. Higgins niet had durven zeggen, maar
toch graag gezegd zou hebben.
DE OPLOSSING VAN HET ZEIL-
PROBLEEM
Deze luidt, dat 't scheepje op den
voorgrond niét op de foto thuishoort.
Het is er later ingezet, zooals men zien
kan aan de oorspronkelijke foto, die wij
hierbij thans reproduceeren. De „fout"
viel natuurlijk te constateeren aan de
wijze, waarop de wind in de zeilen
stond. Van het „ingezette" scheepje
bolden deze heel anders dan van de
drie scheepjes, die wel op de oor-
spronkelijke foto voorkwamen!
De hoofdprijs van f. 2.50 werd
deze week gewonnen door
den heer J. G. Smit, Groningen.
De troostprijzen vielen ten deel aan
den heer N. Wester, Kurn Zwaag;
den heer J. W. Dijkman, Den Haag.
{Ingezonden mededeeling)
Ontwaakte met stijve,
pijnlijke knieën
Nu alle pijnen verdwenen
Deze man schrijft: „Drie jaar leed ik aan
rheumatische pijn onderin mijn rug.
's Morgens werd ik wakker met kmeen zoo
stijf, üat ik ze slechts met vreeselijke pijnen
kon bewegen. Toen raadde een vriend mij
aan, Kruschen Salts te probeeren. Ik begon
het eiken morgen te nemen en tot mijn ver-
wondering bemerkte ik, dat de rheumati-
sche pijnen verdwenen. Ik- ging door met
Kruschen en hoewel ik den middelbaren
leeftyd reeds gepasseerd ben, ben ik al t^'^e
jaren vry van pijn." A. W.
Rheumatische pynen zyn vrywel altyd
een gevolg van overmaat van urinezuur in
het lichaam, dat ontstaat doordat door on-
voldoende werking Uwer inwendige orga-
nen afvalstoffen gelegenheid kregen zich
op te hoopen. De zes zouten in Kruschen
verwijderen deze afvalstoffen, doordat zij
lever, nieren en ingewanden steeds blijven
aansporen tot krachtige, geregelde werking.
Hierdoor wordt voorkomen, dat afvalstof-
fen zich ooit weer kunnen ophoopen; Uw-
pijnen zullen afnemen en tenslotte geheel
verdwijnen. Kruschen Salts is uitsluitend
verkrijgbaar by alle apothekers en erkende
drogisten.
Mr. Edward! Ha — twintig jaar geleden
was „Mr. Edward" een kind geweest die
altyd voor de ramen van het kantoor was
komen kijken naar de optochten en derge-
lijken! Mr. Edward
Het was Mr. Braby die nog steeds het
hoofd van de firma was, al kwam hij dan
ook nog maar twee keer per week op kan-
toor. En het zou Mr. Braby zyn, die dit in
orde zou maken. Niet Mr. Edward — en
zéker niet Mr. Higgins!
Afgescheiden van het feit, dat hij zich
woedend voelde, was Mr. Waterman toch
verre van op zijn gemak.. ..
Reeds eenigen tyd had hy, in rustige
oogenblikken, iets dergelijks verwacht. Het
als het ware voelen aankomen. Een soort
van dood-punt tusschen zijn methode van
werken en het moderne systeem dat Mr.
Higgins en Mr. Edward in de firma gebracht
hadden.
Maar het was niet goed. Het was niet eer-
lijk. Na meer dan dertig jaar Hy had
zijn werk gedaan zonder dat er ooit één
fout was gevonden, nietwaar? Als ze iets
op zijn werk aan te merken hadden, waarom
hadden ze dat dan niet gezegd?
Even voordat hij naar huis zou gaan,
kreeg Mr. Waterman de boodschap, dat Mr.
Edward hem den volgenden ochtend om
tien uur wilde spreken!
In den trein van 5.18 naar Cooper's Green
zou er dien avond niemand in Mr. Water-
man de figuur van een individualist, die
om zijn bestaan vecht, hebben herkend. Hij
zag er even vermoeid en onderdanig uit als
altyd
Maar thuis achter zijn avondblad zat hy
somber te piekeren. Alleen Mr. Waterman
kon begrijpen wat het beteekende wanneer
hij gedwongen werd vacantie te nemen
Zelfs zijn leunstoel bij den haard bracht
hem dien avond de rust niet die hij er an-
ders altijd in vond.
Hy was steeds zijn eigen weg gegaan, zon-
der met iemand rekening te houden. En nu
moest hy rekening houden met een moge-
lijke nederlaag. Rusteloos sloeg hy de pagi-
na's van zijn courant om. Maar er was niets
in, dat nu eenige beteekenis voor hem had.
Spanje Duitschland Frankrijk....
Engeland Italië. ... De brandende poli-
tieke kwesties wat beteekenden die
vergeleken met de eigen zorgen van Mr,
Waterman.
Om tien minuten over zevenen sprong
hij op uit zijn stoel en trok zijn jas aan.
Handelen — snel handelen — daar ging het
om. Het had geen zin om te blijven zitten
wachten. Hij moest iets doen!
De oude Mr. Braby woonde in Putney,
nietwaar? Goed! Binnen veertig minuten
kon hij in Putney zijn. Voordat Mr. Edward
hem morgenochtend ontving, zou hij alles
in orde hebben gemaakt .— met het hoofd
van de firma!
Daar zouden Mr. Higgins en Mr. Edward
leelijk van op hun neus kijken! Een lange
staat van dienst mocht bij hen geen gewicht
in de schaal leggen — bij Mr. Braby zou
het dit zéker doen!
Mr. Waterman zag er erg oud en vermoeid
uit toen hij in Putney aankwam. En hij
vergiste zich in de richting, waarin de wo-
ning van Mr. Braby lag. Hy liep wel een
kwartier eer hy het merkte, en moest toen
weer heelemaal terug. Dat wond hem nog
meer op.
Toen hij eindelyk aanbelde, zag hij er
heelemaal niet naar uit, dat hy geen vacan-
tie noodig had! Integendeel.
„Lieve help," zei de oude Mr. Braby, „wat
is'er met jou gebeurd. Waterman?"
„Ik.... word niet zoo behandeld
als".... ik verwachten mag, mr. Braby!"
„Kom, kerel, kalm! Ga zitten en laat ik
je een whiskey inschenken. Jij en ik, we
worden al een dagje ouder, weet je — en
dan moet je je niet direct meer zoo op-
winden."
„Mr. Braby, ik zal u niet lang ophouden.
Maar het zijn Mr. Higgins en Mr. Edward.. ."
„Kom, kom, kom! Wind je toch niet zoo
op! Bekijk de zaken toch eens wat rustiger.
— Heb je al gegeten. Waterman?"
Mr. Waterman knikte. Hij had nog niet
gegeten, maar hij wilde liever zijn gemoed
luchten dan eten. Daar had hij meer be-
hoefte aan.
„Maar je ziet er uit alsof je in geen dagen
behoorlijk gegeten hebt! — Wat scheelt er
nu eigenlijk aan?"
„Niets mijnheer, heelemaal niets. Aan mij
ten minste niet! Het is alleen het kantoor
— ze behandelen mij niet eerlijk! Ik heb
toch altijd naar uw tevredenheid gewerkt,
nietwaar Mr. Braby?"
De oude Mr. Braby zuchtte.
„Ja, ja, maar ik heb mij praclisch gespro-
ken uit de zaken teruggetrokken. Dat weet
je, Waterman! Mijn zoon "
„Mr. Edward en Mr. Higgins bemoeien
zich met de manier, waarop ik altijd voor
de firma heb gewerkt, mijnheer. Na al die
jaren het is niet eerlijk, mijnheer."
„Ach, Waterman, je weet hoe dat gaat —
moderne menschen, moderne methoden....
Geen enkele zaak kan zich in deze tyden
veroorloven stil te blijven staan. Natuur-
lijk, wanneer je vindt, dat de overgang te
moeilijk voor je is wel, dan zal ik je
diensttijd niet vergeten. Ik zal den commis-
sarissen zeggen, dat je een behoorlijk pen-
sioen verdient."
Mr. Waterman slikte moeilijk.
^Het het gaat niet over mijn werk.
Mr'. .Braby! Het is de vacantie. Ze staan er
op, dat ik vacantie zal nemen. En u weet
evengoed als ik, dat ik nog nooit vacantie
- 23 -
Hoe zal Uw teint zijn....
over een week?
Een onfrissche teint komt als een dief in
den nacht. Op een goeden dag, als U in den
spiegel kijkt, bemerkt U dat er iets aan Uw
teint hapert .... zij ziet er niet gezond meer
uit. Pas dan op ! Stof op kantoor, in huis
of op straat, poeder of gebrek aan frisschc
lucht hebben de fijne poriën, waardoor Uw
huid.ademhaalt, doen verstoppen. De ver-
ontreiniging van de poriën geeft aanleiding
tot puistjes en vlekken. Als U het be. erkt,
hebben anderen het waarschijnlijk iceds
langer gezien. Laat het nooit zoover komen !
Zorg dat Uw huid steeds vrij kan ademhalen.
Bet Uw huid eens per dag met een weinig
warm water, waarin Radox is opgelost,
Radox maakt de in het water aanwezige zuurstof
vrij, die in millioenen belletjes in het water gaat
zweven. Deze belletjes dringen door in alle openin-
gen van Uw huid en drijven alle onzuiverheden
naar buiten. Geef Uw huid eiken dag dit bad in
frissche zuurstof en Uw teint zal de zachtheid en
bekoorlijkheid van een rozeblad herkrijgen. Radox
is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten
ä /o,90 per pak en /o,i5 per klein pakje.
heb genomen. Ik heb nooit vacantie willtn
hebben — waarom zou ik het willen doen?"
„Nou, je ziet er anders wel naar, uit, alsof
je vacantie nóódig hebt. Waterman! Op mijn
woord. . . ."
Mr. Waterman kon zich niet beheerschen.
„Ik heb geen vacantie noodig!" schreeuwde
PINAUD 612, DE IDEALE WIMPERCOSMETIC,
accentueert oogopslag op fraaie wijze. Door
haar speciale samenstelling doet zij de oog-
haren op natuurlijke wijze krullen. Zij veroor-
zaakt geen prikkeling. Is den geheelen dag
houdbaar en volkomen bestand tegen vocht.
PINAUD 612, is verkrijgbaar in 4 verschillende
tinten, zwart - blauw - . bruin en groen.
Uoor een volmaakte oogen make-up brengt
PINAUD een complete set, bestaande uit:
Wimpercosmetic in tubes of vasten vorm.
Creamy Mascara, Cake Mascara, Eye-
Shadow, etc.
%r IM Wil)
groot modal tub* II. 1.35
In v.il.n
vorm ol tuba fl. 0.35
SB
612
PARIS
Gen.-y«rtto«nw. v. Nederland: S. Vlesslng,
Carel Relnlerizkade 17 - 's-Gravenhage.

hy bijna. „En hel heeft geen zin. om te zeg-
gen dat het wèl zoo is. Ik kan het toch
weten, nietwaar?"
Er kwam een bezorgde trek op Mr.
Braby's gezicht.
„Hoor eens, Waterman, je bent werkelijk
niet meer de oude," zei hij vriendelijk. „Je
bent.... eh.... overspannen.... ziek!" Je
bent hard op weg een zenuwinzinking te
krijgen, geloof me!"
„Onzin! Ik heb me nooit zou goed gevoeld
als nu. U... u trekt overijld conclu-
sies. ..."
„Wees nu toch eens kalm, man! Denk
aan mijn zenuwen, als je niet aan je eigen
zenuwen wilt denken. Je ziet er werkelijk
slecht uit! En ik zal je eens wat zeggen:
als je niet zélf voor je wilt zorgen, zal ik
het doen. Je gaat hier niet weg, voordat je
mijn dokter hebt gesproken, Waterman. Het
is een uitstekende kerel, die dokter van mij,
en hij woont hier maar een paar huizen
vandaan...."
„Maar ik. . . ."
„Kom, Waterman, doe mij nu ook eens
een plezier! Wees nu niet zoo eigenwijs.
Je moet wel eens naar goeden raad willen
luisteren! Je hebt hard voor mij gewerkt,
zoodat het minste wat ik voor je kan doen
is een dokter te vragen eens te "kijken wat
er nu eigenlijk niet je aan de hand is. Je
bent wérkelijk niet meer de oude. Zoo op-
gewonden en driftig en zoo...."
„Ik wil geen dokter hebben. Alles wat ik
wil is mijn werk precies op dezelfde ma-
nier te mogen doen als ik het altijd gedaan
heb "
„Wel, als je geen dokter noodig hebt, zal
de mijne het wel direct zeggen. Het is niet
een van die oude zeurpotten, die hun tijd
verbeuzelen. Maar ik ben er beslist van
overtuigd, dat je overspannen bent. Water-
man. Absoluut overspannen!"
De oude Mr. Braby belde om het meisje.
Mr. Waterman ziedde van woede toen
hij hem haar hoorde zeggen Dr. Bruce op
te bellen en hem te vragen, direct te willen
aankomen.
„Hij zal onmiddellijk zien wat er met je
aan de hand is, Waterman! Hij heeft met
my wonderen verricht. Werkelijk! En we
moeten een beetje op onszelf gaan passen.
Waterman."
„Alles wat ik verlang, is, dat ze my niet
dwingen vacantie te nemen...."
Mr. Braby hief een vaderlijk-vermanen-
den vinger op.
„Ah, dat zeg je nu wel, maar dat zijn
natuurlijk juist je zenuwen! Eigenaardige
'dingen, hoor, die zenuwen. Vooral wanneer
ze overspannen zijn! Misschien heb je juist
wel harder vacantie noodig dan een van je
collega's!"
Mr. Waterman voelde zich verslagen. Het
had geen zin om te probceren zijn bezwa-
ren nog duidelijker naar voren te brengen.
Als Mr. Braby eenmaal een idee in zijn
hoofd had, was niets in staat om het er
weer uit te halen.
„Als mijn dokter zegt. dat je vacantie
noodig hebt. Waterman, kan het morgen
reeds ingaan. En je kunt zoo lang wegblij-
ven, als hij denkt, dat noodig is. De firma
is je in ieder geval nog heel wat vacantie
verschuldigd — je hebt nooit van je vacan-
tics gebruik gemaakt. En dat wreekt zich
nu natuurlijk. Waterman. Dat gaat allemaal
goed zoo lang je jong bent, maar wanneer
je eenmaal op een leeftijd komt zooals wij.
dan gaat het niet meer, dan moet je jezelf
een beetje ontzien."
Mr. Braby knikte op wat seniele wijze
met zyn hoofd.
„Maar u begrijpt het niet," riep Mr. Wa-
terman. „Ik kan geen vacantie nemen...."
„Onzin! Dat zei ik verleden jaar ook,
toen ze er bij me op aandrongen, de zaken
wat gemakkelijker op te gaan nemen. Ik
kan niet, zei ik." De oude Mr. Braby lachte.
„Maar zonder mij gaat het net zoo goed.
Alles gaat evengoed — misschien nog
beter."
Dr. Bruce verscheen en maakte een einde
aan Watermans angsten.
„Onderzoek hem eens, dokter," zei Mr.
Braby. „Het is een van mijn oudste en beste
bedienden. Ik zou graag willen, dat u hem
precies vertelde, wat er aan scheelt. Wat
het ook is, ik zal zorgen dat er alles ge-
beurt om hem weer beter te maken!"
Mr. Waterman wachtte tot hij alleen was
met den doktér.
Toen begon hy.
„Luister eens, dokter, ik mankeer niets.
Braby heeft zich dien onzin in het hoofd
gehaald.... Ik kwam hier over een zaken-
kwestie spreken en...."
„H'm," zei de dokter. „U ziet er anders
niet erg fit uit! En nu ik toch hier ben, kan
ik u beter maar eens onderzoeken. Mr.
Braby staat er nu eenmaal op!"
Waterman schikte zich in het onvermij-
delijke. ...
* * *
Drie maanden absolute rust]
Den heelen weg naar huis hamerdert deze
woorden in Mr. Watermans uitgeputte
hersens.
Drie maanden]
„En je begint direct — morgen aan den
dag," had Mr. Braby gezegd. „Morgen....
Ik zal een boodschap naar het kantoor
sturen, en zeggen dat het op myn advies is."
Mr. Waterman had vergeefs geprobeerd
zich te verzetten. Mr. Braby had er niet
alleen op gestaan, dat hy drie maanden rust
nam, maar hy had hem bovendien nog een
cheque voor dertig pond gegeven.
Voor de op Hemelvaartsdag te houden Varsity wordt
,,Laga" reeds druk getraind. -
- 24 -
„Ga een zeereis maken — zorg dat je van
de zon geniet. Dan zul je eens zien, hoe
gauw je er weer bovenop bent."
Drie maanden]
Alleen Mr. Waterman wist, dat het een
vacantie voor altyd zou zyn — dat hy nooit
meer terug zou komen.... Over een paar
dagen zou de beteekenis van al die letters
en cijfers in zyn boeken ontdekt zyn.
Mr. Waterman nam den trein van 8.27
uit Cooper's Green nog slechts één keer.
Niet den volgenden dag, doch den dag
daarop.
Maar hy ging geen zee-reis maken. Of
eigenlijk toch wél, maar hy nam geen
retour, doch een enkele reis — naar Zuid-
Amerika. En niet onder den naam Mr.
Waterman....
Messrs. Braby, Finch & Co ontdekten het
niet zoo héél gauw. Het was zoo ongeloofe-
lyk! En tegen den tyd dat zy hadden be-
sloten wat ze zouden doen, was het te laat
om Mr. Waterman nog te vinden.
De oude Mr. Braby weigerde het te ge-
looven.
„Duizenden ponden!" vertelden ze hem.
„Duizenden! Hij heeft reeds jarenlang op
de beurs gespeculeerd met geld van de
firma! Daarom hield Mr. Waterman er
een eigen boekhouding op na. En alles ging
goed, zoo lang hy maar geen vacantie nam.
Net alsmet een fiets — als-ie eenmaal stopt,,
valt hij om."
Het „Departement BX" bestaat nog, maar
het is niet langer het domein van een eigen-
gereid bediende. Het individualisme is er
uit verbannen. Het is nu net zoo mecha-
nisch geworden als de telefoon.
En zooals de vertegenwoordiger van den
kantoormachinehandel zei: „Nu is het men-
schelyke element absoluut uitgeschakeld!"
De forensen van trein 8.27 vragen zich
dikwijls af, wat er toch van den ouden Wa-
terman geworden is.
„Met pensioen, denk ik."
„Ja — een van de oude school — er zyn
er niet veel meer over zoo...."
door de Delhsche studenten-roeivereeniging
De jonge acht in actie.
8056. Jurkje van witte wast hrijdc. De
platte plooien beginnen reeds bi) het
korte bovenstukje en worden samenge-
houden door de ceintuur. Aan weers-
zijden van de plooien Is een in vroolijke
kleuren geborduurd galon aangebracht.
Ben.: 2 m 60 van 1 m-
8057. Japonnetje van donkerblauw
linnen, gegarneerd met roode biezen. Het
kleine kraagje, de mancbetjes. de knoo-
pen en de gesp worden in wit gehouden.
De rok bestaat uit zes banen.
Ben.-. 1 m 60 van 1 m 20.
hr wi mui Cl CiTl mi"
JUU^J JU jr^JükJioiJLJ mm
[oeveelheden voor 4 personen.
Bloemkool met tomatensaus.
Benoodigd: 1 flinke bloemkool; 12 gram
zout per liter water; 3 d.L. melk; 30 gram
boter; 30 gram bloem; zout; nootmuskaat.
Bereiding: De bloemkool schoonmaken,
wasschen en eenigen tijd met den stronk-
naar boven in water met zout laten staan.
Daarna de kool met de bloem naar boven
opzetten met ruim kokend water en zout
en vlug gaar koken (ongeveer twintig minu-
ten). De bloemkool op een schuimspaan ot
vergiet laten uitlekken, in een schaal over-
doen en óverschenken met de tomatensaus,
die >ds volgt wordt bereid.
Benoodigd: H liter melk of bouillon; ! i
ons bloem; tomatenpuree; '/j ons boter,
zout; peper en citroensap.
8058. Een aardig fiets-
costuumpje bestaande uit een
rokbroek van flanel en een
geruit katoenen blousjc. Het
blousje is versierd met stik-
sels en sluit van voren met
paarlmoeren knoopen.
Ben.: rok: 0 m 80 van 1 m 40.
blouse: 1 m 75 van Ü m 80
8060. Een vlot
jurkje voor het ten-
nisveld met flink pof-
fende mouwen, ver-
vaardigd van shan-
tung. De ingeslikte
plooien beginnen reeds
onder de zakjes en
vallen een eindje bo-
ven de knie open.
Ben.: 2m 60 van 1 m.
Maandag:
Dinsdag:
Woensdag:
Donderdag:
Vrijdag:
Zaterdag:
Zondag:
WEEKMENU.
Runderlapjes, aardappelen
en postelein; abrikozen-
gruwel.
Gehakt, aardappelen en ge-
stoofde uien; rijst met
rabarber.
Baklap, gebakken aardappe-
len en kropsla; wentel-
teefjes.
Macarunisoep; saucijs jes,
aardappelen en bloemkool
met tomatensaus.
Spiegeleieren, gebruinde bo-
ter, aardappelen en spina-
zie; warme bitterkoekjes-
pudding.
Aardappelsoep met krabbe-
tjes; Deense he rijst.
Schelp met champignons,
staartstuk, aardappelen en
gestoofde sla; abrikozen-
moes met slagroom.
Bereiding: Van de boter, bloem en melk
of bouillon maakt men een gebonden saus,
waarna men deze op smaak afmaakt niet
tomatenpuree, peper en zoo noodig iets
citroensap.
Warme bitterkoekjespudding.
Benoodigd: 120 gram oud brood zonder
korst; 15Ü gram bilterkoekjes; 100 gram
rozijnen; 80 gram boter; Vi E. melk; 1
eieren; 150 gram suiker.
Bereiding: Breng de melk aan de kook.
voeg de boter toe, brokkel hierin het brood
en doe de bitterkoekjes er by. Maak het
brood en de koekjes fyn, voeg de gewas-
schen rozynen toe en roer dit samen tot
een dikke pap. Vermeng deze met de suiker
en de eidooiers, die eerst samen geroerd
zijn. Voeg op het laatst het zeer luchtig
stijfgeslagen eiwit toe. Doe deze massa dan
direct over in een met boter en paneenneel
geprepareerden puddin^vorm en laat den
pudding ongeveer 2 uur au bain Marie
koken. Geef er een wanne vanille- of
schuimsaus bij.

WAAROM DE KLAPROOS
EEN ROODE MUTS HEEFT
et was een groot feest op het koren-
Hv' ^eld.
De zon bescheen de volle korenaren,
die goudgeel schitterden tegen de helderblauwe
lucht, terwyl ze door den wind
zachtjes heen en weer bewogen werden. De
bloemen langs den weg en op het veld hadden
allemaal hun mooiste kleedjes aangetrokken,
en de vogels waren druk in de
weer. Vroolijk fladderden zij over de velden
met keurig gladgestreken veeren. Ze
oefenden hun mooiste liedjes, want strak-»
zou hun de groote eer te beurt vallen bezoek
van de Bloemenkoningin te mogen
ontvangen.
Aan den ingang van het veld, vlak aan
den weg waarlangs de Bloemenkoningin
zou komen, stond een klaproos heel treurig
te kijken. Ze stond op een langen stengel
en was heelemaal vaal-groen gekleurd.
„Ach," zuchtte zij bedroefd, „waarom
heb ik toch ook niet zulke mooi gekleurde
kleeren als de anderen? Ik voel me zoo
ongelukkig in myn vaalgroen jurkje. Al de
bloemen schitteren met prachtige kleuren;
de vogels hebben fraai gekleurde veeren
.... allemaal zien zij er keurig uit om de
Bloemenkoningin hun hulde te kunnen brengen,
maar ik probeer mij uit schaamte Ie
verschuilen achter een dikken korenhalm!"
Hoe meer het oogenblik naderde, waarop
de Bloemenkoningin zou verschijnen, hoe
bedroefder de klaproos werd. Opeens hoorde
zij in de verte een feestelijk gezang dat
aangeheven werd door een paar glanzende
lijsters, die den stoet van de Bloemenkoningin
voorafgingen.
Dat was het afgesproken teeken voor de
vogels om hun mooiste liedjes ten gehoore
te brengen en weldra klonk er over velden
en wegen slechts één groote jubelzang. De
bloemen en de korenaren wiegden zachtjes
op den wind heen en weer, om uiting te
geven aan hun vreugde.
Maar opeens hoorde de wind tusschen al
Links op deze teekening ziet ge een aantal lijnen algebeeld, waarbij cijfers
staan. Volg nauwkeurig iedere lijn (te beginnen bij nummer 1), zoek de
doolhofgang die er bij behoort en volg deze steeds rechiultgaand, dus nooit
links of rechts gaand, tenzij dit niet anders mogelijk Is. Wanneer ge uit den
LEZERESSEM
dat feestgedruisch het zachte gesnik van
de eenzame klaproos.
„Waarom ben je zoo verdrietig?" fluis-
terde de wind tegen haar, „en waarom doe
je niet mee aan het feest van de Bloemen-
koningin?"
„Ach," snikte de klaproos, „ik heb niet
eens een behoorlijk kleedje om aan te trek-
ken! Kijk ik er eens uitzien! Ik voel me
zoo ongelukkig...."
Ja, nu de wind goed keek, kon hy niet
zeggen, dat de klaproos er bepaald feeste-
lijk uitzag. Van onder tot boven was ze
heelemaal vaal-groen. Hij kreeg medelijden
met haar, maar opeens schoot hem iets te
binnen. Hy snelde weg en keerde even later
met een groote vaart terug. De andere bloe-
men, die een beetje boos op hem werden
omdat hij zooveel drukte maakte, zoodat ze
tegen hun zin hard heen en weer geschud
werden, zagen hoe hy iets roods voor zich
uitblies tol hij vlak bij de eenzame klaproos
was. Hij blies nog even, en opeens zagen de
andere bloemen een prachtige roode muts
boven op de klaproos terechtkomen — net
bytyds overigens, want daar naderde de
Bloemenkoningin reeds! Alle bloemen bo-
gen eerbiedig hun hoofdjes en ook de een-
zame klaproos maakte een diepe buiging,
maar nog heel onwennig met haar nieuwen
vuurrooden hoed.
De koningin inspecteerde de velden en
was erg tevreden over de prachtige ont-
vangst, die haar was bereid. Zij prees de
bloemen omdat zij er allemaal zoo schitte-
rend uitzagen, en de klaproos kreeg een
extra complimentje van haar, omdat zij er
zoo eenvoudig maar toch zoo feestelijk
uitzag.
Nu, je kunt begrijpen hoe bly de klaproos
daarover was! Ze smeekte den wind net
zoo lang, tot deze haar toestond de roode
muts te houden en uit blijdschap hierover
nam de klaproos zich plechtig voor dat zij
en haar nakomelingen nooit meer iets
anders dan alleen een roode muts zouden
dragen, hetgeen dan ook inderdaad ge-
schied is, zooals jullie weten, want hebben
jullie ooit een klaproos gezien, die géén
roode muts droeg? Neen, nietwaar?
- 26^-
OP DE BOERDERIJ
1 i^ ' ■
W lm gaat ai on toe oen dagje
Buiten naar een boerderij,
En daar mag hij holpen werken.
Soms wel spelen öök er bijl
Paarden brengt hij naar het land toe.
Koelen stuurt hij naar den boer
Als het tijd wordt om te melken.
En hij geeft hun óók het voer.
Maar soms moet hij even rusten.
Even drinken aan de pomp.
Kijk, hoe handig hij zich vasthoudt,
Aan den slinger en den romp.
0, wat voelt Wim zich dan 's avonds.
Als een meester In „zijn" vak.
„Moeder," vraagt hij „als Ik weer ga.
Krijg ik dan klompen en een pak?"
doolhof komt, moet ge de lijn die er bij behoort volgen, totdat ge bij den
cirkel komt, waarin de letters staan. Als die letters achter elkaar geplaatst
worden in de juiste volgorde, zult ge een spreekwoord krijgen. — Probeert
eens of ge het spreekwoord vinden kuntl Veel plezier en veel succes!
OVERTOLLIG
HAAR Verdwijnt
in
3 Minuten
Zonder
Sduermeuen
Electriicbe
Nulden of
onwelriekende
Ontlnring*middelen
Het scheermes snijdt het haar af aan
de huidoppervlakto — grove ontsie-
rende stoppels, die sneller dan ooit
aangroeien, blijven achter. Thans kan
het haar door een verbazingwekkende
vinding worden opgelost onder de
huidoppervlakte. Geen stoppels; geen
grove wederaangroei. Beproef deze
prettige welriekende crème, overal
verkrijgbaar onder het handelsmerk
Nieuwe ' Vieto'. Spreid het eenvoudig
uit op de te ontharen plek — wasch
af — en het haar is weg. De huid
blijft zacht en fluweelachtig glad.
Maak voor altijd een eind aan het
onaangename overtollige haar met
Nieuwe 'Vieto'. In tuben van 85
cent, en ƒ1.50 bij drogisten, kappers
en parfumeriezaken.
GRATIS i Door een •peciale overeenkonwt
kan elke lezeres v»n dit blad een «pedaal
pUCket NIEUWE VIETO ABSOLUUT KOS-
TELOOS bekomen. Zendt 10 cent in poit-
zegel« ter dekking van porto, verpakking en
andere ko»ten. Adre»: B. Meinderwna (Afd.
K.W j, Den Haag.
)ESPEREERT NIET! Een vaste
baak in de levenszee is
een poMs bij de
f ƒ minufen lachen
Theaterdirecteur: ,,lk zou u aanraden den held
> aan het eind te laten doodschieten, in plaats
dit.men hem vergif geeft."
Schrijver: „Werkelijk? Waarom denkt u, dat het
bäter zal zijn indien hij wordt doodgeschoten?"
„Omdat de toeschouwers dan wakker zullen
wordenl"
Omstreeks middernacht raakte het schip lek.
Alle passagiers werden gewaarschuwd om
ain dek te komen. Slechts een van hen bleef In
lijn kool liggen. Daarom ging de steward hem
Persoonlijk waarschuwen.
„Mijnheer, we zinken," zei hij.
„Werkelijk?" vroeg de koelbloedige passagier.
„Ja. Er zit een groot gat in den scheepsromp
onder de waterlijn."
„Om hoe laat zal de boot gezonken zijn?"
„Volgens berekening van den kapitein om zes
uur."
„Zoo — roep me dan om tien minuten voor
zes," zei de passagier en hij draalde zich om en
'liep weer in.
&
35 et.
&e«one * uV>e - ■ " 60 *■
Grote wbe ■ ' • 45 cl.
Grote W^
Vinolia Cold
Cream voedt en
verjongt 's nachts
Uw huid.
VANISHING CREAM I-»
VOOR SLECHTS VI, CENT
noodlg om deze annonce uitgeknipt In open enveloppe als drukwerk
aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het
HERSTEL VAN uw HAARGROEI
Vermeldt uw naam en adres op de achterzijde der enveloppe en
ÄtdtVr. adresseert aan :
Dr. H. MANNING'S Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG
NIET HEELEMAAL JUIST, DOKTER!
„Ah," zei de dokter, toen hij den patiënt onder-
zocht, „aan den vorm van uw keel kan ik reeds
zien, dat u een instrument bespeelt, waar u met
groote kracht veel lucht door moet blazen!"
„Ja, dokter, dat is zoo," beaamde de patiënt.
„We leeren dergelijke dingen spoedig vast-
stellen," voegde de dokter er trotsch aan toe.
„Tusschen twee haakjes: wat voor een instrument
bespeelt u precies?"
„Een concertorgel, dokter," antwoordde de
patiënt.
— 27 -
Vt w :u o o
't Was in de Mei.datzij ge-
vierd werd als het knap-
ste meisjeuitde omtrek...
Als Meikoningin werd
zij ingehaald door een
juichendemenigte. Over-
al wapperden vlaggen uit
' dehuizen en kleine meis-
jes strooiden bloemen, waar zij
langs kwam. Maar de mooiste, lief-
lijkste bloem was toch zij zelf.
Iedereen was verrukt over haar
blanke, frisse teint, die zij te danken
had aan Vinolia Cream!
Vinolia Vanishing Cream is de
cream, die Uw huid zacht en blank
maakt. Door haar extra fijne emul-
gering is zij in t bijzonder aan te
bevelen als onderlaag voor poeder.
Hiermee zal U het eens zijn,
als U ze gebruikt; gebruikt U ze
niet... probeer ze dan morgen!

Wanneer het absoluut donker is, kunnen katten evenmin zien
als menschen. De oogen der katten zijn er echter op ingericht
om in de schemering nog goed te kunnen onderscheiden, en
hierdoor is de valsche overtuiging ontstaan, dat zij in het donker
zouden kunnen zien. — U hebt dus op deze eerste vraag met
„neen" moeten antwoorden.
Hoewel spaghetti reeds sinds eeuwen als typisch
Itaiiaansch gerecht bekend is, is het dit toch
oorspronkelijk niet. Het werd namelijk ongeveer
zevenhonderd jaar geleden door Marco Polo in
China ontdekt en vandaar in Italië ingevoerd. —
Uw antwoord op deze vraag moest dus ook
ontkennend luiden.
NIET WAAR ?
EEN GEÏLLUSTREERDE
TESTPROEE
Onze vorige testproef is zoo in den smaak gevallen,
dat wij hier op verzoek van talrijke lezers en
lezeressen een tweede brengen.
U weet natuurlijk nog wel, wat u te doen hebt? De
hieronder volgende vragen dienen met ja of neen be-
antwoord te worden. Indien dit is gebeurd, moeten de
antwoorden vergeleken worden met hetgeen onder de
foto's staat vermeld, zoodat ge zelf kunt nagaan of uw
antwoord al of niet juist was. Voor ieder goed antwoord
geeft ge uzelf een tien. Voor ieder verkeerd antwoord
een .. . nul!
Indien ge van nul tot twintig punten haalt, is uw
algemeene ontwikkeling niet bijzonder groot.
Haalt ge van dertig tot vijftig punten, dan moogt ge
over het resultaat tevreden zijn, en als ge van zestig tot
zeventig punten haalt, hebt ge waarlijk een tien verdiend !
Maar denk er aan: niét eerst onder de foto's kijken,
óók niet met een half oog!
DE VRAGEN, DIE BEANTWOORD MOETEN WORDEN:
1. Kunnen katten ook in het donker zien? . . .
2. Werd spaghetti voor het eerst in Italië gegeten?
3. Vallen slangen menschen aan?
4. Maakt hardop spreken de visschen schuw?
5. Zijn roodharige menschen temperamentvoller dan
andere?
6. Verkrijgt een buitenlandsche, die in Amerika
met een Amerikaan trouwt, automatisch de Arne-
rikaansche nationaliteit?
7. Kan men op Hawaii op echte sneeuw skiën?
■BHHBHB ■BHHHBHH
k Het is waar, dat verscheidene vitschers beweren, dat hardop
spreken de visschen schuw maakt, maar dat komt waar-
schijnlijk omdat zij hun hobby het Iiefst zwijgend beoefenen.
Visschen zijn echter „doof". Alleen geluiden, die vibreeringen
In het water teweegbrengen, kunnen door hen worden
yvaargenomen.
Tot September 1922 verkreeg een buitenlandsche,
die met een Amerikaan huwde, automatisch de
Amerlkaansche nationaliteit. Sinds dat jaar moeten
buitenlandschen, die met een Amerikaan trouwen,
echter kunnen bewijzen dat zij minstens drie jaar
in de Vereenigde Staten hebben gewoond, willen
zij aanspraak op dit voorrecht kunnen maken.
Dat roodharige menschen temperamentvoller zouden zijn
dan andere, valt wetenschappelijk even min te verdedigen
als de bewering, dat een hoog voorhoofd op een groot
I verstand zou wijzen. — Was uw antwoord goed?
Hawaii is wel is waar bekend om zijn mild klimaat, maar het heeft ook berge
De hoogste berg, de Mauna Kea, die zich bijna vierduizend meter boven d
zeespiegel verheft, is zelfs met eeuwige sneeuw bedekt, zoodat men dus
Hawaï op echte sneeuw zou kunnen skiën. — Hadt u het juiste antwoord ingevul

1. Gespannen keken de kinderen toe, hoe de
kapitein en zijn broer een gat in den grond be-
gonnen te graven. Plotseling bukte mijnheer Benn
zich en toen hij weer overeind kwam, had hij een
groote vaas in de hand, die geheel gevuld was
met goudstukken. Het was de verborgen schat!
\. Peter en Dot weigerden beslist een gedeelte
van den schat aan te nemen. Hun twee vrftnden
overlaadden hen toen met proviand, die ze heel
goed zouden kunnen gebruiken op hun reis. En
voor ze wegvlogen, liet mijnheer Benn zelfs nog
eenige goudstukken in Peters zak glijden.
7. Maar Dot gaf geen antwoord. Ze sliep vast.
Geen wonder, want ze hadden een vermoeienden
dag gehad en ze waren al vroeg in den morgen
opgestaan. Ook Peter begon slaperig te worden.
Plotseling schoot hij overeind. Ze waren vlakbij
een keten zeer hooge bergen gekomen.
DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOTve^o//_=? (ij
2. Was dat even een verrassing? Beiden waren
nu heel erg rijk en dadelijk begon de kapitein te
praten over de verbeteringen, die hij op zijn
schip zou kunnen aanbrengen. Intusschen pakten
ze de vaas zorgvuldig in een eikenhouten kist
om haar niet te beschadigen.
5. ,,De Zilveren Ster" verhief zich in de lucht
en Peter en Dot lachten en wuifden tegen hun
beide vrienden, die eveneens zwaaiden. Toen
verdween het toestel in de wolken en was de
aarde geheel aan hun blik onttrokken. De trouwe
„Zilveren Ster" vloog weer verder en verder.
8. De toppen waren bedekt met sneeuw, en de
kleine piloot had ze niet gezien voor hij er vlak
bij was. Maar hij slaagde er In de machine een
eind omhoog te brengen en een botsing te ver-
mijden. Toen ontdekte de jongen op de helder
witte sneeuw een slee.
3. Ze brachten den kostbaren last met zijn
vieren naar „De Zilveren Ster" en het duurde
niet lang of de machine vloog voor de laatste
maal over het dichte oerwoud. Ze hadden be-
sloten naar de plaats te gaan, waar het schip
van den kapitein nog steeds voor anker lag.
6. Peter dacht aan de lekkernijen, die mijnheer
Benn ook gekocht had en er kwam een glimlach
op zijn gezicht. Ze waren bij de proviand inge-
pakt en hij zou best trek in iets er van hebben.
Hij zou Dot eens vragen er wat van te voorschijn
te halen. „Luister eens. Dot."
9. Deze had een flink vaartje, want er waren
een stel goede honden voor gespannen. Maar
plotseling schrok Peter geweldig. De slee ver-
dween eensklaps in een afgrond.
(Wordt vervolgd)
GEWONE ADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 5 cM. - REGELPRIJS 25 ets. BRUTO
TEKSTADVERTENTIES; KOLOMHOOGTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 6.7 cM. - REGELPRIJS 50 cti. BRUTO
KORTINGEN VOLGENS TARIEF
- 30 -
e oor *\^m
i. v. d. V. Ie A. - Een bepaalde
chool voor scheepskok is mij niet be-
;end. Wendt U zich echter eens tot de
kakschool voor Banketbakkers, Ouellijn-
traat 80, Amsterdam. Wellicht kunt U
laar Inlichtingen krijgen.
Mevr. H. U. te T. - IJzeren en ste-
en voorwerpen zijn erg aan roest on-
lerhevig, vooral als ze op een vochtige
»laats bewaard worden. Ik zou U daarom
lanraden eens als volgt te werk te gaan.
)ompel het voorwerp in warm water,
vaarln veel soda is opgelost, zoodat het
ettig aanvoelt. Daarna schuurt U het
netaal met een lapje, dat gedompeld is
n Brusselsch zand, steeds in dezelfde
ichting, totdat alle roestvlekken ver-
Iwenen zijn. Vervolgens spoelt U met
choon water na, droogt het voorwerp
if, en schuurt het dadelijk daarna met
»arm schuurzand, dat van een uiterst
ijne soort moet zijn, daar U anders
irassen krijgt.
„Virginia" te L. - Wat Uw eerste
(raag betreft, raad ik U, zich tot de
WRO te Hilversum te wenden. Wat
Jw tweede vraag betreft, kan ik U
nededeelen, dat Joseph Schmidt op het
jogenblik op tournee is, en dat het nog
liet vast staat, wanneer hij weer naar
Holland komt. U zult dus geduldig moe-
en wachten.
P. J. 't H. te 's-G. - Tot mijn spijt
noet ik U mededeelen, dat hel woord
jeenszins een vergissing is, daar het
verkelijk de goede omschrijving is vol-
len« het Ned. Woordenboek van Van
)ale. Ook het andere woord door U
jedoeld, komt hier in voor met de op-
jegeven omschrijving.
Slim Summerville is den laatsten tijd
)ok verschillende malen opgetreden, en
teer bekend van hem is zijn rol in
.Captain January", met als medespeel
ter Shirley Temple. Ongetwijfeld zult
J van haar wel eens gehoord hebben,
»n U weet natuurlijk, dat ze nog erg
ong is; deze rol is dus in ieder geval •————^ -
log niet lang geledenl U schreef, dat het een vóór-oorlogsche ster was,
naar ik had opgegeven, dat hij voor het eerst in 1913 is opgetreden. Daarna
leeft hij steeds gespeeld, tot nu toe. Andere bekende films van den laatsten
ijd zijn: „Avontuur in het bosch", „De weg terug", „Het laatste nieuws is
iefde". Ik hoop, dat U nu iets aan mijn antwoord heeft, want ik stel iedereen
jraag tevreden. Ik wensch U beterschap!
Jo v O. te D. - Dat is nu inderdaad een ingewikkelde vraag, die je me
iHde daar ik natuurlijk heelemaal niet weet wat voor toestel je zult krijgen
in bovendien is elk toestel anders te bedienen. Ik zou je dus toch met goed
:unnen raden. Maar als je het toestel krijgt, doe je 't beste met aan den
isndelaar om inlichtingen te vragen. Die zal je heusch wel vertellen, hoe
e het moet gebruiken. Probeer het maar eens, en schrijf me dan maar of je
lucces hebt gehad!
Mevr. B. F. te L. - U kunt zeer gemakkelijk Uw donzen deken zelf
visschen, als U als volgt te werk gaat. Maak de deken eerst goed nat in
a iwwarm water, desnoods een kwartier hierin laten staan, daar het lang
kurt eer de deken door en door nat is. Zij ziet er dan zoo dun uit als een
a' en, maar dat hoeft U niet te verontrusten.
Maak vervolgens een ruim Lux-sop (een flinken eetlepel voor eiken Liter
v iter), en wasch daarin de deken door het sop er met de handen goed door-
Hen te persen. Wring niet, daar de veeren dan in elkaar gaan zitten. Spoel
it deken enkele malen grondig in lauwwarm water uit, en knijp het ° ve _J-
o lig water er luchtig uit. Rol haar dan in een laken of enkele badhand-
iteken, en kneed de rol flink met de handen om zooveel mogelijk water er
"il te verwijderen. Dan de deken zoo snel mogelijk laten drogen, liefst buiten
n den wind, maar niet in de zon of te sterk daglicht, daar zij dan kan ver-
gieten. Het verdient aanbeveling de deken tijdens het drogen nu en dan
e schudden om de veeren los te maken. Wanneer de deken droog is,
unt U haar voorzichtig met een matig warm ijzer strijken.
R. S. te L. - Ik kan niet anders doen, dan U naar Uw huisarts verwijzen,
iear ik niet weet, wat de oorzaak van Uw euvel is. Ik denk, dat er wel
äen middeltje op te vinden zal zijn. Schrijft U me eens, of U succes gehad
it-bt?
Mevr. A. B. te S. - Probeert U Uw petroleumkachel eens schoon te
nken met een stukje schuurlinnen, dat wil nog wel eens helpen. Ik hoop,
izt U succes zult hebben.
De ,,overvette" Rinso is het
enige wasmiddel, dat speci-
aal voor het gebruik in de was-
machine wordt gefabriceerd.
EASY-RINSO, DE IDEALE COMBINATIE
PERPAKI2ÜCT. MET GESCHENKEHBON
- 31
R 79 — 014-1
Mej. K. P. te H. - Natuurlijk kunt U de door U bedoelde speldjes ge-
bruiken, maar het lijkt mij beter om speldjes te nemen, die verder in het
haar geschoven kunnen worden. Bovendien zal het haar dan beter blijven
zitten.
Mevr. P. S. te A. - Probeert U de inktvlekken eens op de volgende
manier te verwijderen:
U kookt witte boonen zonder zout. Door middel van het afkookwater
hiervan kunt U gemakkelijk de inktvlekken uit het linnen verwijderen. Versehe
inktvlekken zijn spoorloos te verwijderen met een paar druppels citroensap.
Daarna is uitwasschen van de bewuste plek noodzakelijk.
Met gekristalliseerd citroenzuur kunt U hetzelfde bereiken; daar echter
dit zuur scherper is, is het noodzakelijk de plek te voren in water te doopen.
U wascht de bewuste plek met verdund wijnsteenzuur en»; zorgt daarbij
dat de oplossing des te sterker is, naarmate de vlek ouder is.
U laat eenige druppels van een brandende vetkaars op de beschadigde
plek vallen en wascht haar dan met een oplossing van phosphorzure na-
tron uit.
Wanneer na voorafgegaan wasschen in zuiver water de vlekken behan-
deld worden met zemelen, verdwijnen ze insgelijks.
Oude inktvlekken wascht U het best met goed gevolg in verdunde tin-
chloride-oplossing en spoelt ze dan in warm regenwater uit.
L. U. te J. - Het afbladderen van verf kunt U gemakkelijk voorkomen
door bij de verf een weinig glycerine te doen. Bovendien maakt dit de verf
mooi glanzend. Doet U er wal meer in als er veel grondkleuren aanwezig •
zijn.
Mevr. P. O. te G. - Uw wijze van oplossen is juisl. Uw brief was op lijd
in ons bezit.
Mej. M. L. te A. - Ik denk, dal de smaak van de bevroren aardappels
niet erg gemakkelijk weg te krijgen zal zijn. U kunt misschien nog probeeren
om wal azijn in hel water te doen, dal wil nog wel eens helpen. Ik geef U
echter weinig kans.
B. S. te A. - Een nader adres van de door U bedoelde radiovereeniging
is mij niel bekend, maar ik denk wel, dal met deze adresseering Uw brief
terecht zal komen.
De Secretaresse van de VOOR U-CLUB, Noordeinde 8, Leiden

H U M O R
„Dat is beslist een uitstekende auto. Hij
brengt u in een ommezien naar Amsterdam."
„Daar heb ik niets aan."
„Waarom niet?"
„Ik ken niemand in Amsterdam."
„ ... en voor een gulden per week wordt-ie al uw
eiqendom . .."
„Waar zullen
wij elkaar ont-
moeten?"
„Waar u wilt."
„En hoe laat?"
„Wanneer het
u schikt."
„Goed — maar
zorg er voor, op
tjjd te zijnl"
De hulpregisseur: „Ja, er zitten wel een paar Roodhuiden tusscher
de Indiërs, maar het wordt toch geen kleurenfilm."
„Wie vind je het aardigst
moeder?"
„Mijn vader."
„Waarom?"
„Die is haast nooit thuis."
— je vader of je
„Ik heb al mijn sokken voor je bewaard,
want je zult den eersten tijd best gelegen-
heid hebben ze te stoppen."
„Wilt u die onbreekbare pop alstublieft ruilen? Mijn dochtertje heeft er alles
in huis mee kort en klein geslagen."
GESPREKKEN MET MIJN
VRIEND PIETERSEN
Wat is er voor nieuws in filmland?"
„Een hecleboel, Pietersen. Heb je
al gehoord, dat Spencer Tracy ge-
huldigd is?"
,,Dat heb ik niet gehoord, maar in ieder
geval komt het hem toe, want ik vind hem een
uitstekend acteur!"
„Nu, je weet toch zeker, dat Spencer dit
jaar opnieuw den prijs der Academy of Motion
Pictures gewonnen heeft voor zijn creatie van
pater Flanagan in „Boys Town"?"
„Dat heb ik gehoord. Wie heeft hem dan
nog meer gehuldigd?"
„Hij heeft thans een eerbewijs gekregen, dat
wel uniek in filmland mag heeten. Een gansche
natie heeft officieel van haar vereering voor
hem blijk gegeven."
„Je maakt mü nieuwsgierig. Wat is er dan
eigenlijk gebeurd?"
„De film „Stormduivels" is ook in Portu-
gal vertoond. Je herinnert je misschien wel,
dat Spencer van den Portugeeschen visscher
Manuel iets zeer bijzonders heeft gemaakt. Bo-
vendien spreekt hij vrij veel Portugeesch in deze
rolprent. Op grond daarvan heeft de Portu-
geesche regeering hem een officieele oorkonde
met het zegel van den staat Portugal overhan-
digd, waarop alle ministers, hooge militairen,
kunstenaars enzoovoorts hun handteekening
hebben kunnen plaatsen."
„Een aardig idee! Wat staat er op die oor-
konde?"
„De tekst luidt: „Aan Spencer Tracy, den
Manuel uit „Stormduivels", als bewijs van onze
waardeering voor zijn briljante prestatie, zooals
zij tot uiting komt in de fijn-doorvoelde ver-
tolking van de visschers van ons vaderland"."
„Ik denk, dat Tracy erg in zijn schik zal
zijn geweest."
„En of! Hij is van plan binnenkort weer
een groote rol in een nieuwe film te spelen.
M.G.M, heeft namelijk het plan opgevat om
twee groote „supers" te maken, gebaseerd op
het leven van den genialen ontdekker Thomas
Alva Edison. De eerste film zal zijn jonge
jaren, de tweede zijn middelbaren leeftijd in
beeld brengen. Dore Schary wier scenario van
„Boys Town" door de Academy bekroond
werd als het beste oorspronkelijke werk van
het jaar, schrijft voor beide films het scenario.
En Spencer zal de rol van Edison spelen."
FILM-ENTHOUSIASTEN
F. S. It 's-Gravenhage. Norma Shearer
heeft twee kinderen, Irving en Katharine.
William Henry is met Crave Durkin ge-
trouwd. Michael Redgrave is eveneens ge-
huwd, zijn echtgenoote is Rachel Kempson.
Zij hebben een dochter.
T. v. d. W. te Eindhoven. Het adres
van Hans Adalbert von Schlettow is Wil-
aederstrasse i 7, Berlijn. Nelson Eddy is ge-
trouwd. U kunt hem schrijven p.a. Metro-
Goldwyn-Mayer-Studio's, Culver-City, Cali-
fornië.
J. V. te R'dam. Annabella is den i 4den
Juli jarig. Zij is te Parijs geboren. Het
adres van Helen Parrish is Universal Stu-
dio's, Universal-City, Californië. Voor foto
drie antwoordcoupons insluiten.
1. v. F. te Hilversum. Douglas Fair-
banks Jr. is den gden December te New
York geboren. Hij is van Joan Crawford
gescheiden. Mne Shirley is met John Payne
wuouwd. Erik Helgar woont Am See-
Mick. Gross Glienicke bij Berlijn.
HET HUWELIJK VAN EEFKE BRIEST
Regie: Gustav Gründgens.
Ufa-film.
Eefke Briest
Marianne Hoppe
Baron von Instetten
Karl Ludwig Diehl
Von Grampas, majoor b.d.
Paul Hartmann
Dr. Alonzo Gieshübler Vn7\l
Max Gülstorff Hffi>\
Briest Paul Bildt ^■^^■l
Luise Briest ... Käthe Haack
Wüllcrsdorf Hans Lcibelt
Marietta Tripclli
Elisabeth Flickenschiidt
AI r-.-^l, „«« r^lla«^» Max GülslorH. Marianne Hoppe, Paul Hartmann en Karl
Afra . . Gisela von Collande Ludwig Dlehl.
Roswitha Renée Strobawa
Kruse Erich Dunskus Grampas, die echter wordt afgebroken,
Hulda Flora Berthold wanneer Von Instetten naar Berlijn wordt
Herta Ursula Voss overgeplaatst. Daarmede heeft Eefke
Bcrta Ursula Friese haar rust teruggewonnen. Doch het ver-
Ecfke Briest is nog maar nèt den leden kan wel vergeten, maar niet uitge-
kinderschoenen ontwassen, wan- wischt worden. Na zeven jaar komt alles
neer zij de echtgenoote wordt van aan het licht en een drama is het gevolg,
den tamelijk stijven baron von Instetten. Von Instetten schiet Von Grampas neer.
De vormelijkheid van haar nieuwe omge- het huwelijk wordt verbroken. Maar ook
ving brengt haar eenigszins uit het even- tot de ouderlijke woning krijgt Eefke geen
wicht, te meer, omdat baron von Instetten toegang meer; zij neemt haar intrek in
drukke bezigheden heeft, die hem nood- een Berlijnsch pension, waar zij dicht bij
zaken zijn jonge vrouw vaak en lang al- haar dochtertje, dat bij Von Instetten is
leen te laten. Half tegen haar wil begint gebleven, kan zijn. Eens krijgt zij de ge-
in dien tijd de verhouding met Von legenheid nog eens met haar kind samen
te zijn: een ontgoocheling.
want alles wat spontaan was
^ .v '^HHHW aan h et k in d, is thans on-
* ■LiK^^^^^BH dergegaan in stijve correct-
heid. Deze ontmoeting is
. ^■■F& _3alk oorzaa k. dat Eefke ernstig
""■ ziek wordt. Zonder dat Von
Max GUUtorii «n GUala von Colland«. reld
Instetten ook maar iets
toegeven wil, sterft Eefke,
omdat zij niet was op-
gewassen tegen deze we-
ONZE WEKELIJKSCHE DE OPLOSSING
PRIJSVRAAG Vraag vijfhonderd twee en dertig
Hubert Corneliszoon Poot is een Nedcrl.
Vraag vijfhonderd zes en dertig dichter, geboren op 29 Jan. 1689 te Abts-
„.. . .... „ J Mo,,,.,» woude bij Delft. Hij bezat een grooten dichter-
Wje noemde Amenka het eerst „de N.euwe ^ J^ en maakte ^ gedichten op het
Wereld ? landleven.
Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en De hoofdprijs werd ditmaal verworven door
vijf troostprijzen beschikbaar om te verdcelen dcn hecr j A Hoogensteijn te Amsterdam,
onder hen die vóór 29 Mei (abonné's uit over- terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan
zeesche gewesten vóór 29 Juni) goede oplos- Mcj. A. Dyserinck te Zaandam, Mej. S. Mooy-
singen zenden aan ons redactie-adres: Noord- man te Amsterdam, den heer F. v. d. Linde te
einde 8. Leiden. Op de enveloppe of briefkaart Den Helder, den heer H.' Wolf te Rotterdam,
gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 536. den heer G. J. Holst te Zeist.

Larry „Butter" Crabb« «n Sandra Storme.
Sophie Lang, de beruchte juweelen-dievegge, ontsnapt aan
de politie en verbergt zich in den coupé van Eddie Rol-
lyn, die op weg is naar Californië. Rollyn, een scenario-
schrijver, is bezig aan een scenario voor Helga Roma, de be-
kende filmster, die zich met haar nieuwen manager. Steve Clay-
son, eveneens in den trein bevindt. Sophie vertelt Rollyn, dat zij
Sophie Lang is, de grootste juweelen-dievegge na Tommy
Grainge, die zich uit de „zaken" heeft teruggetrokken en leeft
van de opbrengst van een roman, waarin hij zijn avonturen be-
schreef. Rollyn belooft haar zijn hulp. als zij hem eenige ideeën
aan de hand wil doen voor een avonturenverhaal voor Miss
Roma. Hij brengt de politie op een dwaalspoor en maakt zich
meester van eenige japonnen van Miss Roma, die Sophie kan
aantrekken.
Onder de passagiers van den trein bevindt zich voorts Archie
Banks, een detective, wiens grootste ambitie is Sophie Lang te
arresteeren. Hij is aangesteld om de „Ster van de Wereld"' te
bewaken, een geweldigen diamant, welke toebehoort aan den
Sultan van Padaya, die met zijn hofhouding eveneens op weg
is naar Californië. Banks is een van de weinige menschen,
die weten dat Rollyn Tommy Grainge is. Terwijl hij met Rollyn
zit te eten. oppert Sophie een idee voor het scenario. Zij vindt
Barlowe Borland, Lee Bowman en Gertrude Michael
dat de Sultan zijn diamant aan een filmster moet leenen
om in een film te dragen en dan moet de steen gestolen
worden. Banks bezoekt den Sultan en geeft hem in over-
weging den steen aan Miss Roma te leenen. Banks
hoopt, dat de groote reclame Sophie Lang er toe zal
brengen een poging te doen den steen te stelen en Banks
zal dan de gelegenheid hebben Sophie te arresteeren.
De Sultan keurt het plan goed. Rollyn heeft het nu zeer
druk met het bewaken van Sophie, want hij is overtuigd,
dat zij de eerste de beste gelegenheid zal aangrijpen om
den diamant te ontvreemden.
De studio zet een groote reclamecampagne op touw en zal
onder meer een receptie geven, waar Helga Roma met den
diamant zal verschijnen. Terwijl de trein Los Angeles binnen-
rijdt, steelt Clayson den diamant. Rollyn is overtuigd, dat
Sophie den diefstal op haar geweten heeft. Zij stelt voor ieder-
een te fouilleeren, en Clayson laat den steen in Sophies mantel-
zak glijden. De studio verneemt, dat de steen gestolen is. doch
gelukkig heeft de Sultan ook nog een imitatie bij zich. die door
Miss Roma op de receptie gedragen zal worden. De studio heeft
een roofoverval in scène gezet, en hoopt met den geënsceneerden
diefstal groote reclame te kunnen maken.
Rollyn verwijt Sophie, dat zij de dief is, en terwijl zij volhoudt
onschuldig te zijn. vindt zij den diamant in haar mantelzak. Z
laat hem in een bloempot in Miss Roma's kamer glijden. Als zij
hem later komt halen, tracht Clayson haar den steen afhandig
te maken, juist terwijl Miss Roma binnenkomt. De actrice ziet
den steen en, denkende dat het de imitatie is. doet zij hem om
haar hals. Sophie heeft zich intusschen van den valschen steen
meester gemaakt. De door den studio gehuurde dief steelt nu
den diamant van Helga Roma. Clayson grijpt den dief en neemt
het juweel, doch Rollyn en Sophie achtervolgen hem door den
geheelen studio, en Rollyn slaagt er in den steen van Clayson
los te krijgen, terwijl deze laatste het hazenpad kiest.
In haar hotel maakt Sophie, die nu weet. dat Rollyn
overtuigd is van haar schuld, aanstalten om Hollywood
te verlaten. Clayson komt haar kamer binnen en vertelt
haar, dat Rollyn Tommy Grainge is. Bovendien dreigt
hij den schrijver te zullen ontmaskeren, tenzij zij de „Ster
van de Wereld ' voor hem steelt. Zij geeft toe, om Rol-
lyn niet te schaden in zijn carrière. Op dat moment komt
Rollyn binnen met den echten diamant in zijn zak. Hij is
verliefd op Sophie en zij op hem. doch dat belet haar niet
hem den diamant te ontfutselen en den valsche in zijn
zak te laten glijden, waarna zij den echten in den cham-
pagnekoeler verbergt.
Rollyn wil weggaan en om haar te bewijzen, hoeveel
vertrouwen hij in haar stelt, wil hij den steen bij haar
achterlaten. Doch als hij den diamant uit zijn zak haalt.
ziet hij dadelijk dat het de valsche is. beschuldigt haar

Die ondeuq-
Lfiö
Regie: Tim Whelan. Loet C. Barnstijn-film.
Leslie Merle Oberon
Logan Laurence Oliver
Lady Mere Binnie Barnes
Lord Mere Ralph Richardson
Lord Steele Morton Selton
Saunders Gertrude Musgrove
De jonge advocaat Logan wordt in Londen door
den mist opgehouden en neemt zijn intrek in
't Royal Parks Hotel. In ditzelfde hotel wordt
een groot gecostumeerd bal gegeven. Door den mist
zijn de meeste gasten verhinderd naar huis te gaan
en de directie tracht de dames onder te brengen.
Logan weigert echter pertinent om zijn zitkamer af
te staan. Een der dames, Leslie, weigert evenwel zich
te laten afschepen en dringt bij Logan binnen, 't Eind
van het liedje is. dat Leslie in Logans bed slaapt, terwijl
Logan uiterst ongemakkelijk op den vloer van de zit-
kamer moet gaan liggen. Maar desondanks wordt
Logan toch verliefd op Leslie, al gelooft hij met een
getrouwde vrouw te doen te hebben. Leslie is echter
na het ontbijt plotseling verdwenen, zonder naam of
adres te hebben achtergelaten.
ledie meel een verkla- *
ring geven over de hee- '
renpyjama. welke il]
draagt.
lady Mere tracht haar
jaloertchen echtgenoot
van haar ontehuld te
overtuigen. «^
»> ,
Ilogan ii builen iljn kalmer
geiot.
[Merle Oberon en tau-1
Irence Olivier.
Op zijn kantoor krijgt Logan bezoek van Lord Mere, die van zijn vrouw wil
cheiden. De omstandigheden, die hiertoe aanleiding zijn, zijn precies dezelfde.
Is d«? welke Logan met Leslie heeft ondervonden en dus komt hij tot de con-
lusie, dat zijn „Lady X" niemand anders dan Lady Mere kan zijn en dat hij de
nbekende derde is in dit echtelijk drama. Aanvankelijk weigert hij het geval te
handelen, maar hij verandert van gedachten, als hij hoort, dat Lady Mere
■eeds een aantal malen getrouwd is geweest.
Als Leslie Logan in zijn kantoor opzoekt, laat zij hem in den waan. dat zij
trouwd is. Maar op zekeren dag komen Leslie en de echte Lady Mere gelijk-
ijdig op Logans kantoor en zij geven beiden den naam „Lady Mere " op. Leslig^
begrijpt, dat er gevaar dreigt en ze neemt Lady Mere mee naar een schoonheids"-
salon, waar zij haar alles vertelt. Ook Lord Mere wordt ingelicht en hij geeft
graag zijn medewerking om de grap verder voort te zetten.
Leslie noodigt Logan uit 't week-end op het landgoed van de Mere's te komen
oorbrengen en na eenig aarzelen stemt Logan hierin toe. Lord Mere doet zeer
vriendelijk tegen Leslie, hetgeen Logan in den waan sterkt, dat zij Lady Mere is,
maar toch vraagt hij haar ten huwelijk.
s Avonds worden de gasten officieel aan elkaar voorgesteld en nu komt Logan
tegenover de echte Lady Mere te staan. Hij is woedend over den streek, dien
men hem geleverd heeft en wil niets meer van Leslie weten.
Deze geeft den strijd echter zoo gauw niet op. Ze reist hem achterna, en
n idden op zee, als Logan te zeeziek is om veel weerstand te bieden, dwingt ze
hom een huwelijksaanzoek af. dat ze grootmoedig accepteert.
'V
letlle heeft Lady Mere
lot haar bondgenoote
gemaakt.
■
:: ' v 'l
[Merle Oberen als letlle.
^-iT^
- '.■ - ;..Ä .4^ : ;;''- A V
K ^r^m

CINEMA*
THEATER
VERSCHIJNT WCKfLIIKS - PRIJS PER KWARTAAL f. l.fS -
VOOR INOIË EN »UITENLANO P.9.M PER JAAR. i.RED EN AOM. {
NOORDEINDE I, LEIDEN. TEL. 7*0. POSTREKENING 4IM0 |
■■■V.ïX-
ii
SKSS^i«
■
ȊWMlte
■■
v^ ^ ' , *^^.,
—
t m%
^^»w.
s, >v
IP^
V,
*****
DE Hl
EEN FOTO VAN -DE
FILMSTERREN CLARK
GABLE EN, CAROLE
4QMß/^(3ENOMEN
TE KIMGMAN (Arizona)