een^ af.

^^^^
.
^^mmmmmm^^^~
j^«g?i... -^ .'-■ -, .■■-■■'
-»-,"-
. . — TT; TT" j>t>.iö+Ä^ T^lico v, d, Eindens ^inderkoor ^
r^——-—^T^^^ßrocedeplsten ^°patlerra ^ f
W ifMMy _VV/A Slectrische Opnamen Alfred piccaver, , . . Tenor g
B l&r —, Verkrijgbaar bij alle bonafide muziekhandelaren ————— -

mmmm.
EiiMS^N inmiEÄiriEiig
Elandsgracht 92-94 AMSTERDAM
CINEMA ROYAL
NIEUWENDIJK 154-156
AMSTERDAM
Vanaf Vrijdag 7 October a.s.:
De ROYAL REVUE (vaak ge-
imiteerd. nooit geëvenaard)
T KAN NIET BETER
Als Hoofdfilm:
„Mooie beentjes
gaan voor"
(Intiem spel van zllden kousjes)
DANS-INSTITUUT
TH. W. BUS
Poeleslr»»! 29
Groningen Teief. 2740
\ MODERNE '
^'0*==== DANSEN
Rhytmische
Gymnastiek
.ENGAGEERT
7 MAJ.OÏÏZ
Tenore Leggero
j Chanteur de Danse
Conferencier
Corr.adres: Prinseograchl 866
Amslerdam.
DANCING
Den Haag. Tel. 17917
Ingang Nieuwbouw
Scala, Ged. Gracht 24
De MEEST-LUXIEUSE
Dancing van Den Haas
Restaurant è la carte
Dagelijka geopend van 7—12

acht worden, doch die vaak
eerder in het studeervertrek van
den psychiater thuis hoorden.
De voorstellingen van „De
blauwe vogel", bieden nu waar-
lijk voor elck wat wils, de blik-
semsnelle afwisseling der too-
neel-miniatuurtjes vormen een
bonten levensspiegel, waarbij
beurtelings een lach en een
traan, net als in het volle le-
ven buiten de schouwburgzaal,
gelaten wordt.
En dan Yusni, de onvolpre-
zen directeur-conferencier. Hoe
weet hij een volle zaal letterlijk
te electriseeren, het voetlicht
automatisch te doen verdwijnen
en contact met de toeschou-
wersschare zoowel in de stalles
als in verhevener regionen met
de eenvoudigste middelen te
verkrijgen. Wat Reinhardt in
massale kunsttempels tever-
geefs poogde, o.a. in het groote
berlijnsche Schauspielhaus
(voormalig circus Schumann)
of in openlucht voorstellingen,
dat bereikt de leider van „De
blauwe vogel" schier bij too-
verslag en zonder lange inge-
wikkelde kunsttheorieën. Wij Ie
ven in een eeuw der radio, elke
periode in de evolutie der be-
schaving heeft de kunst die
daarbij hoort en die het ver-
dient. Maatschappij en kuns<
hooren onafscheidelijk bij el-
kaar, de een kan de andere
niet vooruitloopen, zij moeten
automatisch gelijken tred hou-
den.
Men spreekt herhaaldelijk
over de geringe belangstelling
in onzen tijd voor het spreek-
tooneel. Of de menschen min-
der uitgaan dan ? Ik geloof be-
slist het tegendeel. De behoefte
aan verstrooiing is in onze ze-
nuwachtige periode veel groo-
ter en dringender dan ten tijde
onzer 'voorouders. Alleen an-
dere tijden, andere vermaken.
De romeinen stelden zich met
brood en circus spelen tevreden,
daarmee zijn thans geen drei-
gende revoluties meer te be-
zweren. Let eens op de groote
populariteit van den bioscoop,
de ware volkskunst van dezen
tijd, ook al schuilt er nog veel
kaf onder het koren.
Een vertooning als „De blau-
we vogel", welke alle standen
blijkt te bevredigen, mag dan
ook als een volkskunst bij uit-
nemendheid bestempeld wor-
den. Trouwens de russen wer-
ken nooit uitsluitend voor een
élite, hun kunst is universeel.
LOUIS XVI
Hoek REMBRANDTSPLEIN
Lnnch f 2.—
Plats dn Jour . . . . „ 1.25
Souper de Theatre . . „ 2.—
Koffie, Thee, Bitters . 30 et.
mwM^?
èi
In DE MLST GEBOREM '
\J / p 19 Januari 1907 werd
in Londen geboren.
Hoewel Hoev het akelig, mistig
weer was, heeft dit absoluut
geen nadeeligen invloed
gehad op mijn karakter.
Ik groeide op als een vroolijke
wildzang, ja, dat zeg ik niet,
maar mijn ouders. Ik had alles
wat mijn kinderhartje begeerde,
daar mijn ouders tot den aanzienlijken
koopmansstand behoorden.
.Ik mocht mij zelfs verheugen
in het gelukkige bezit
van een ezeltje, waarop ik den
geheelen dag door het park bij
ons huis mocht rijden.
Begin 1914 vertrokken wij
naar Berlijn, waarheen mijn
vader zijn zaken verplaatste.
Door den oorlog en het volkomen
waardeloos worden der effecten
en geldswaardige papieren,
verloren mijn ouders nun
vermogen, met het gevolg, dat
ook ik gedwongen was te trachten
geld te verdienen.
Gelukkig had mijn vader mij
vroeger danslessen laten nemen
en later in Berlijn bij de bekende
danseres Mary Zimmermann
zette ik deze lessen voort.
Ik was dol op dansen en mijn
leerares was buitengewoon tevreden
over mij, iets dat mijn
vroegere schoolonderwijzeressen
nu juist niet van mij zeggen
konden.
Toen Mary Zimmermann dan
ook nitgenoodigd werd tot het
geven van ?en gastspei in Budapest,
engageerde zij mij als eerste
solodanseres.
Helaas was de vreugde van
korten duur, het.ballet had niet
het gewenschte succes en met
mijn laatste overgebleven centjes
vertrok ik naar Weenen,
waar ik mij bij vele directies
aanbood, totdat ik eindelijk bij
1
W *-£ -..
' fi U. J%^
1
.sdfl^^B»
S-
WÊFM
Lilian Harvey
den directeur van het Ronacher
Theater moght voordansen en
voor zijn revue geëngageerd
werd. Hier trad ik op met veel
succes. Met dit revue-gezelschap
ging ik spoedig „den boer" op
en het was in Frankfurt am
Main dat de regisseur Richard
Eichberg mijn foto's buiten het
theater zag hangen en 's avonds
in het theater verscheen. Na af-
loop der voorstelling wachtte hij
mij op en vroeg 'n proef-filmpje
van mij te mogen maken.
Den volgenden dag gebeurde
dit en twee dagen later had ik
een langdurig filmcontract in
mijn handen.
Ik was zoo dol op het dra-
matische spel, dat ik wel een
beetje in mijn wiek geschoten
was, toen ik de hoofdrol moest
spelen in een reeks kluchten en
blijspelen. Ik beklaagde mij er
over en er werd spoedig een
film gemaakt, waarin ik de dra-
matische hoofdrol te spelen
kreeg. Toen de film af was, zag
ik, dat het komische genre me
veel meer en veel beter ligt, dan
het dramatische en het publiek
ziet me veel liever in komisch
werk. Het leven is al treurig
genoeg, zegt men.
Dus bleef het bij deze ééne
dramatische rol en och, ik ben
ook eigenlijk veel te klein voor
dramatisch werk. Als ik op mijn
teenen ga staan ben ik 1 M. 59.
Ondanks alles, houd ik nog
steeds veel van dansen en wan-
neer ik maar even gelegenheid
heb, sta ik direct op den parket-
vloer ie" charlestonnen. Deze
dans bezit voor mij een bijzon-
dere bekoring, het is, door het
tempo, de dans van onzen tijd.
De film is mij echter het lief-
ste en ik hoop nog heel veel
rollen te kunnen spelen.
EEn zorrnEvSCHurf GEwoRDErr
— ^
an
•fppr, ■ ^ ■
ok Sarau en Jacob Goldberg.
Vandaar dat Isidoor het ouder-
De fi|fi» * peelt in N-èw-York lijk huis leeg vond.
waar o.a. een speciale iersche Verwachtend zijn ouders te
wijk bestaat. Isidoor Goldberg zullen zien, toen hij gerucht op
had twee delicatessezaken, een de gang vernam, was hij niet
in het Ghetto, die hij onderzijn weinig verbaasd Eileen te zien
waren naam dreef en een in de in gezelschap van haar vader.
iersche wijk, die hij dreef onder Isidoor had Eileen namelijk
den naam 1. Patrick Murphy. op de tribune gezien en ge-
Beide zaken rendeerden goed meend te moeten opmerken, dat
en Isidoor kon zijn ouders uk O'Malley zijn plaats in haar
Rusland laten overkomen. Hoe hart had ingenomen.
gelukkig waren de beide oudjes Conhannigan was trotsch op
en hoe gelukk/g was Isidoor I
Als Patrick Murphy betrok
Isidoor zijn levensmiddelen van
den vleeschkoning Shamu Gonhannigan
en kwam daardoor in
aanraking met diens dochter
Eileen, die hem dikwijls bij haar
vader noodigde. Op zekeren
avond, dat daar veel gasten verzameld
waren, kwam 't bericht
van de oorlogsverklaring en
Isidoor voelde reeds het naderend
pijnlijk afscheid van de
zijnen. Isidoor beschouwde het
als zijn plicht dienst te nemen,
niettegenstaande zijn ouders
reeds twee kinderen in den oorlog
hadden verloren.
Door een samenloop van omstandigheden
ingeschreven als
Patrick Murphy, werd Isidoor
ingelijfd bij het iersche regiment
en trok hij naar Frankrijk,
't Was daar dat hij op het ziekbed
liggend, Eileen zijn waren
naam en afkomst schreef.
Eileen had hem echter lief en
het maakte voor haar geen verschil
of hij jood of ier was.
Roger O'Malley was zoo fijngevoelig
haar het doodsbericht
te brengen van den man, dien
hij als medeminnaar beschouwde.
Haar verdriet overwinnend
richtte zij haar schreden naar
rabbi Samuels, die de ouders
van Isidoor met het treurige
feit in kennis zou stellen. Sarah
en Jacob Goldberg keken
eiken dag de lijst van de dooden
na en vonden zijn naam
niet, zoodat Sarah onbewust
van het vermeende doodsberkht,
,zoo opgewekt kon vertellen
aan Eileen van de stellige
terugkomst van haar zoon.
En... maar, gelukkig ook ...
want Isidoor was niet dood en
keerde naar het vaderland terug,
toen de vrede geteekend
was.
Heel New-York was aanwezig
om den 'dapperen zonen een
hartelijk welkom toe te roepen.
= f TIeebies ^eébies, Tango
X en Slack Bottom 2±"dü^
?■>,■. !',;•»■ i-v.: ■•"■'-■- ■
ZSIDOORGOLDBERG in COMESTIBLES
'n Film met een lach en een traan, een beeld
van moederliefde en oorlogsleed,
uitgebracht door het Bureau Filma te Amsterdam
de daden van Murphy en schonk
hem nu gaarne zijn dochter tot
vrouw. Maar... de komst van
Isidoor's ouders bracht aan het
licht, wie hij was. Ieren zijn ka
tholiek en ... geen joden. Isi-
door's makkers, die hem een
bezoek kwamen brengen, brach-
ten den ouden Conhannigan al
ras aan het verstand, dat voor
hen Patrick's ware naam geen
verandering bracht in de ver-
eering, die ze voor hem gevoel-
den. Ook Eileen toonde openlijk
VERA GORDOM
GEORGE ^E>5SEL
PATSY RUTH MILLER
haar liefde voor den man, ter-
wilie van wien ze van alles af-
stand wilde doen. Wat kon Sha-
mu Conhannigan anders doen
dan zijn kind voeren in de ar-
men van hem, die haar liefhad ?
©ans-^nstituut C, "Klinker!
Stadhouderskade 152, Amsterdam. Tel. 24252

ToonBELHERirrnERiNG^N ^^^^fg
Henri de Vrles
Toen i November van dat-
zelfde jaar Henri de Vries be-
gem met „De Brand in de
Jonge Jan", de succesvolle
transformatieschets, vervaar-
digd door Herman Heyermans,
kwam ik weer bij hem in enga-
gement. De zeven daarin voor-
komende mannenrollen werden
meesterlijk door Henri de
Vries vervuld; iederen keer
stond ik weer opnieuw in be-
wondering voor deze schitte-
rende creaties. Ik ging er zoo
in op, dat ik hem in de kleed-
kamer imiteerde; deze imita-
ties vond Henri de Vries zoo
goed, dat hij meer dan eens
beweerde: „jij kunt best een
paar rollen van mij over-
nemen". Daar is natuurlijk
nooit iets van gekomen. Het
geheele seizoen bleven wij met
„De Brand in de Jonge Jan"
op tournee; 16 Mei 1904,ging
Henri de Vries met deze trans-
formatieschets naar Londen.
Gaarne wilde hij mij mede heb-
ben, maar reeds had ik mijn
woord verpand aan Willem
Hart en aangezien ik dit ge-
stand wilde doen, ging ik dus
niet naar Londen, maar naar
de kermis te Winschoten. Geen
klein verschil, voorwaar I Tot
half November 1904 duurde
deze tweede verbintenis bij 't
gezelschap Hart.
Nu brak een tijd aan van
heen en weertretkken bij ver-
schillende directies, ondermeer
Alexander Saalborn, Charles
de la Mar (o.a. in „Abalino,
de Groote Bandiet"), Gustave
Prot in den Frascati Schouw-
burg, in welk laatste theater ik
ongeveer een maand met veel
bijval optrad in „Lily". In 1905
ging ik weer met verschillende
der bovengenoemde directies
op reis, dit duurde tot einde
P«is5ö,Cn6(ktrenmTube 8öct,
> 1 ^
April. Daarna kwam ik tot Sep-
tember 1905 voor de derde
maal bij Willem Hart terecht
en maakte vervolgens tot einde
October van dat jaar een tour-
nee met C. T. P. Bigot.
Na die tournee, ik was toen
negentien jaar, begon mijn
periode als directeur.
De eerste handeling op ad-
ministratief gebied, het afre-
kenen op reis met bureaulisten
enzoovoort, had ik opgedaan
met de tournee van Henri de
Vries en trouwens had ik mij
reeds lang aangetrokken ge-
voeld om zelf te gaan onder-
nemen.
De eerste voorstelling, welke
ik gaf, was 29 October 1905
op zondagmiddag in den Hol-
landschen Schouwburg; ik gaf
toen 't operette-sprookje „Rood-
kapje" en als nastukje „De
schoolmeester van het Platte-
land", met als gast C. T. P.
Bigot in de rol van den school-
meester. De zaal was schitte-
rend bezet en derhalve besloot
ik, nogmaals dezelfde .voor-
stelling te geven. Woens
dags van te voren vernam ik,
dat Bigot verhinderd was en
brutaal weg besloot ik de rol
zélf te spelen. Ik dacht, weet
je wat, ik leg het boekje op
den lessenaar, welken ik op het
tooneel gebruiken moet, dan
kan ik er onder het spelen,
zoo nu en dan eens een blik in
werpen. Maar wat gebeurde er ?
Terwijl het doek opgaat, glijdt
mijn boekje van den lessenaar
op den grond en door een naad
in den vloer in den kelder onder
het tooneel. De souffleur H.
Albers, zat te gillen van het
lathen en roept mij toe: „wees
maar gerust Jacques, ik zal je
er wel door helpen." Ik ben
er ook doorgekomen en had
heel veel succes.
Aangemoedigd door dit suc-
ces, liet ik verschillende
sprookjes vervaardigen door
H. Albers, met muziek van Jan
Groot. Eiken zondagmiddag
speelde ik in den Hollandschen
Schouwburg operette-sprookjes;
zooals Hans en Grietje", „As-
schepoester", „Sneeuwwitje",
enz., dit duurde tot einde Maart
1 906.
4 April daaropvolgende, werd
een onvergetelijke dag voor
mij. Onder mijn directie speelde
ik toen ;,De Gelaarsde Kat"
in den Stadsschouwburg op 't
Leidscheplein; de Raad van
Beheer kocht mij voor deze
voorstelling uit. Het was na-
tuurlijk een zeer hooge eer voor
mij, dat ik, als jong directeur,
ik was nauwelijks 20 jaar,
mocht spelen in de „groote
kast", zooals wij den Stads-
schouwburg onder collega's
noemden!
Daar de voorstellingen door
mij steeds goed verzorgd waren,
kwamen de eerste families der
stad met hun kinderen kijken.
Corry Pinksen speelde 'de
hoofdrollen; de komieken waren
in handen van Piet Urban en
mijn persoon. Wij waren zeer
in trek bij de kinderen en ook
het groote publiek amuseerde
zich kostelijk.
1 September 1906 begon ik
met een eigen gezelschap voor
een maand in het Paleis voor
Volksvlijt, speelde de eerste
drie weken „De Wilsons in
Doodsgevaar" en de laatste
acht dagen „Trees Pompelen-
burg", met Riek de la Mar-
Kley als gast. Die exploitatie
was echter noodlottig; het was
de geheele maand gloeiend
heet, zoodat het schouwburg-
bezoek zeer miniem was. Wat
ik met mijn sprookjes bijeen
gegaard had, kon ik daar bij-
passen. Dit was de eerste klap.
Ik was totaal ridder te voet ge-
worden en wist niet wat aan
te vangen. Tot mijn geluk ont-
moette ik Piet Hesse van de
firma Solser en Hesse, welke mij
vroeg, „hoe het met mij ging."
Ik kon niet anders antwoor-
den dan: „Een groote sof!"
Hij engageerde mij voor hun
tournee en zoo kwam ik 21
October 1906' bij het ensem-
ble Solser en Hesse. Mijn eerste
rol bij dit gezelschap was die
van de dominee in „Het Nichtje
van Buiten", door Elise Poons
van Biene geschreven. In den
tijd, welken ik bij Solser en
Hesse verbonden bleef, speelde
ik van alles en nog wat maar...
hoewel het een goed engage-
ment was, had ik toch geen
rust. De sprookjes zaten mij
dwars en het ondernemen zat
mij in 't bloed. Op een goeden
dag nam ik wat reclame-mate-
naal van mijn sprookjes mee,
ging naar Den Haag en zocht
den toen zeer bekenden im-
pressario M. J. de Haan op.
Vertelde hem van de successen
met mijn sprookjes bereikt in
den Hollandschen- en Stads-
schouwburg, wat tot resultaat
■had, dat hij mij uitkocht tegen
een kleine som, voor het geven
van een matinee op den 2en
Kerstdag in het Gebouw van
Kunsten en Wetenschappen te
's-Gravenhage van het operette-
sprookje „Sneeuwwitje 1"
Eerst had hij mij aangeboden
het met hem samen te exploi-
teeren, tot mijn spijt was ik
daar niet kapitaalkrachtig ge-
noeg voor. Nog grooter werd
mijn spijt, toen ik bij aankomst
in het gebouw bespeurde, dat
de zaal totaal uitverkocht was.
Aangezien de voorstelling 'n
grooten bijval verwierf, kwam
De Haan na afloop bij mij en
kocht mij uit voor dertig mati-
née's in den Grooten Schouw-
bung, Rotterdam, Gebouw voor
Kunsten en Wetenschappen
te Den Haag, Hollandschen
Schouwburg, Amsterdam, Stads
schouwburg, Utrecht en Stads-
schouwburg, Arnhem. Zoo bleef
ik doorgaan met het geven
van sprookjes-voorstellingen tot
Augustus 1907; in mijn vrijen
tijd speelde ik ook bij het Ge-
zelschap Solser en Hesse.
De heer Sluyters schrijft in een
volgend artikel over de
opkomst van „de revue"
PENSION
D. SALOMONS-MARCUS
Qelkingestraat 39, Groningen
Tel. 1758 - In centrum gelesen
Prima keuken
Ruime kamers
HOTEL - PENSION
KAMERS MET VOLL. PENSION f150.- p.m.
.. 6- p. cl.
LOGIES MET ONTBIJT f 3.50
(N.B. Artisten 10 pCt. reductie).
m^mm^^9mm>mm^-'- ■ ^ ^"^
(liOUMNÖIf c^
In de Mille Colonnes
te Amsterdam traden
dezer dagen op Chou-
rinoff en Teldy. Deze
twee vormen een der
beste fransche danspa-
ren. In de Mille hebben
ze door hun moderne
en karakterdansen aller
aandacht en bewonde-
ring getrokken.
I AMSTERDAM
RAADHUISSTRAAT 18 - TELEF. 36275
_J
^
HOLL-INDISCH RESTAURANT
RIJSTTAFELS VANAF f 3.-
D1NERS f1 - 75
Uitzendingen ZONDER prysverhooging.

— ..
/saSL
' -
VLLLé „^ZGUBUmf
Even buiten het stadje stond
villa „Rozenburg".
Ze stond middenin een tuin,
rijk aangelegd met rozen en
ihododendrum. Op de gras-
veldjes, die angstvallig-secuur-
onderhouden en geschoren daar
lagen als groene tapijten, ston-
den houten bloempotten met ko-
peren banden, waarin fraaie
palm n, die het geheel deftig en
rustig stoffeerden. Wat oude
kastanjes zorgden voor een
speelsche schaduw-en-zon-ver-
deeling in grillige, lachende
vlekken op de strakke grintpa-
den en graskleeden'.
De bewoner van dit smaak-
vol, doch ietwat streng geheel,
was mijnheer Beautort, in-
dustrieel, rpet zijn acht-jarig
dochtertje Nora. Nora had haar
moeder nooit gekend, wijl zij
gestorven was bij Nora's ge-
boorte. En zoo groeide zij op
in de stille sfeer van dit moode
huis, gelegen aan den rand van
het stadje, buiten het gewoel.
Haar vader was een „veertiger",
slank, te-vroeg-grijs en op zijn
gelaat immer den trek van droe-
ven wrevel. Hij hield wel van
z'n Nora, doch steeds was daar
de gedachte bij, dat het bezit
van dat kind, hem het verlies
van zijn lieve vrouw had gekost.
En zoo als er een onzicht-
bare schaduw lag over het huis
met schoonen tuin, zoo lag er
ook een over het leven dezer
twee. De blije levenverwekken-
de .zonnestraal der hartelijkheid
drong daar niet door.
• • *
Verderop woonde het arbei-
dersgezin Bos. Piet Bos, een
twaalf-jarige, gezonde, sterke
jongen, met een „open", eerlijk
gezicht, ondanks wat sproeten,
was al van school af en stond
moeder reeds bij, in haar zor-
gen, met zijn arbeid. Deze ar-
beid verrichtte hij in den tuin
vaat „Rozenburg", waar-ie den
tuin „bdj"-hield onder leiding
van den tuinbaas Blommerse.
Nora had Piet aan die be-
trekking geholpen. Eens had
Piet een bal voor haar uit de
sloot gevischt — en sindsdien
speelden zij wel samen en was
Piet 's-woendag's- en 's-zatcr-.
IzenuwachtigV
overspannen 1
slapeloos 1
Gebruik hiertegen I
wnmAcMüenf
Buisje 75ct:. Bij Apolh.en Drogisten, f ■
dagsmiddags geregeld in den
tuin te vinden. Hun verhouding
was die van het rijke kind, dat
gaarne hulp kon gebruiken tot
den flinken arbeidersjongen, die
overal raad op wist en met een
aangeboren dienstvaardigheid
,zijn meesteresje steeds ten dien-
ste stond. Zoo hadden ze sa-
men een vogeltje, door Piet ge-
vangen en door Nora vertroe-
teld. Piet kon „fijn fluitjes snij-
den". Piet kon voor Nora alles I
En toen hij van school af kwam
en een baas moest zoeken, nam
mijnheer Beaufort hem in dienst
bij den ouden Blommerse.
• ♦♦
Als Nora zich maar amuseer-
•2^****m
om — naar gewoonte — ?ijn
spelletje te leeren, keken de
kinderen, stom van verbazing
naar dien boerenjongen met z'n
sproeten. Hij voelde den af-
stand en de klove die hier plot-
seling was, draaide zich om en
ging aan zijn tuinwerk.
Schamper-lachen, — kinde-
ren kunnen dat, — klonk hem
na en — ondanks hij het zich-
zelf niet bekennen wou, en de
zon de schuld gaf, — tranen
Sprongen in z'n oogen
Nora had geen moeite ge-
daan hem te verdedigen of te
rechtvaardigen en hij voelde
zich klein en lomp ten opzichte
dier kleine-dames.meisjes.
, .'n slanke heer in smoking snelt de Pierette te hulp.
de, zonder dat haar vader daar
last mee had, was 't hem het
beste. Hij gunde naar van alles
het allerbeste, maar het kwam
niet in hem op ook een vriend
en speelkameraad te zijn van
het moederlooze kindje. Deze
leemte vulde Piet aan! Hij was
een jongen van natuurlijke be-
schaving en hoffelijkhexl, met
pienteren geest.
Zoo goed als de kleine Nora
van hèm leerde, zoo goed leer-
de Piet door zijn helderen kop
van Nora's leven, dat zoo héél
anders was dan bij hem thuis.
Nora's eerste gedachte was
noodt: „vader", doch immer:
„Piet". En Piet? Hij ging met
Z'n gedachten nooit naar Blom-
merse, of Rodenburg, of mijn-
beer Beaufort, hij ging naar
Nora!
Tot op zekeren dag Nora
schoolvriendinnetjes mede-
bracht. Toen Piet nader kwam
Nora — het schattige, lieve
kindje — „net 'n heilig beeld-
je" — met d'r groote, blauwe
oogen die, zoo vragend konden
kijken, was plotseling oneindig
ver van hem af. Een leegte om-
gaf hem. Hij had afgedaan! Dat
wrange gevoel deed 'm pijn. En
zijn werk dêed-ie, om zich 'n
houding te geven, maar zijn
hoofd gloeide; hij schaamde
zich voor iets dat-ie niet kon
définieeren: het duizelde hem 1
• •♦
Piet ging van „Rozenburg"
weg.
Op een regenachtigen mor-
gen, toen Nora met de auto
uit het hek reed, om naar
school gebracht te worden,
kwam net Piet voorbij, met een
houten koffertje op z'n schou-
der. Beleefd tikte hij aan z'n
pet; Nora knikte hem vrien-
delijk toe. Zoolang hij kon,
keek Piet den wagen n»... die
indruk was de laatste van zijn
Nora. Piet ging het dorp uit.
Had een betrekking gekregen,
in een andere stad, wel niet zoo
vèr weg, maar goedi — hij
moest een half uur sporen en
dat was voor hem, die voor 't
eerst-van-huis-ging, — al een
heele aanpak!
»•*
f Nora groeide op tot een
knappe jongedame. Haar vader,
die van 's morgens vroeg tot
het diner op de fabriek bleef,
was nog steeds de inzichzelf-
gekeerde, gesloten man. Hij
scheen zich, ondanks z'n werk-
en wilskracht, moeilijk heen te
kunnen zetten ov«r dien schok
van vijftien jaar geleden!
Zoodoende leefde Nora een
eenzelvig leven en dikwijls —
als ze in gepeins verzonken zat
in de groote, deftige kamers
van „Roizenburg", — dacht ie
terug aan haar eerste jeugd en
haren kameraad uit die dagen:
Piet. Wat er van hem gewor-
den zou zijn?. Ze had nog wel
eens aan hem gedacht, zooak ze
hem had zien gaan op dien
triesten, regenachtigen morgen
met het zwarte koffertje op z'n
schouders. Totdat... ze op ze-
keren avond in de rubriek
Stadsnieuws las, dat „onze
voormalige stadgenoot. Piet
Bos, die voor eenige jaren als
tuindersleerling' de gemeende
verlaten had, zonder de nor-
maal-opleiding, geslaagd was
voor het onderwijzers-examen."
Met een weemoedig lachje las
Nora het berichtje nog eens
over: „die Piet", — onderwijzer
nu. Dat leek haar zeer geschikt
voor hem. Goedig van aard,
naïef als hij was, doch pienter,
zou hij een zeer geschikte on-
derwijzer-kameraad zijn voor
Fotopersbureau „HOLLAND"
SlulstrMl 8, Amsterdam, Ttlcf. 46361
Foto's voor geïil. bladen,handel
en industrie, kunstiichtopnamen,
cliché's. Enz. enz. enz.
Wien -■ Diploma - Berlin
EMAISON 1 ^
CAR HEGELEl
MESKAPSALON J
Utrechtschestr. 41, Amsterdam
Telefoon 31941
zijn klas. Hoe zou-ie-er nu uk-
zien ? Piet met z'n sproeten ?
••*
Winteravond. De lantaarns op
het bordes van „Rozenburg",
wierpen een door de vochtige
lucht-getemperd licht over den
besneeuwden tuio. Een auto
staat vóór. Als de d^r open-
gaat eenig beweeg tegen een
deftigen portiek-achtergrond.
Een dame, met wijden mantel
en wit-kanten sluier over blond-
bobbed-kopje, — dat even, alle
licht vangt der lantaarns en een
heer, vermoedelijk in avond-toi-
let onder bontjas, met hoogen
hoed. Nog even een mededee-
ling aan den buttler en zij stap-
pen in den wagen, die geruisch-
loos de besneeuwde paden af-
glijdt, het hek uit. Nora en
haar vader. Nora, een „dame-
der-wereld" nu, gaat met haai
vader naar het bal-masqué. Zij
„beweegt" zich weinig. Is nu
meesteres op „Rozenburg^,
waar weinig wordt „beleefd''.
De carnavalsfeesten echter, zijn
in dit stadje van zoo'n bijzonde-
ren aard, — daar onttrekt
„men" zich niet aan! De bals
zijn sans-gêne en hoogst gezel-
lig. Oud en jong amuseert zich
daar en viert het carnaval naar
hartelust.
Het feest is in voHen gang
als zij binnen komen en al spoe
dig hebben ze hun gezelschap
gevonden. Nora's vriendinnen
met wat „jongelui". Beaufort
doet dit feestelijk en vrooiijk,
traditioneel, feestgenot zeer
prettig aan en beiden laten zich
gaarne opnemen in die onbe-
zorgde, jolige sfeer van licht,
muziek, dans, gehos, dolle vroo-
lijkheid en serpentines.
• •♦
De vrooSjkheid stijgt ten top,
maar de zaal is voller en voller
geworden, 't Is een heksenke-
tel van lawaai. Papieren toeters
loeien over het lawaai heen. De
lichtkronen hangen in een gou-
den mist van stofdeeltjes.
Een pierette-tje verliest ba-
ren partner, komt in botsing
met dansers en zoekt, 'n beetje
hulpbehoevend, den muur. Een
lange, slanke heer in smoking,
met zwart zijden masker voor,
" die in z'n eentje het gedoe
gadeslaat, snelt de pierette te
hulp en loodst baar in veilige
haven in een „rustig" hoekje
der z.g. Champagne-bar.
„Ik dank u zeer, mijnheer,
— u is wel vriendelijk", lacht
de pierette van achter haar wit-
zijden masker en haar frisch-
rooden mond, die als een kers
afsteekt tegen al het wit der
Toestellen en
RADIO Onderdeden
ANDERSEN EN POLAK
P. C. HOOFTSTRAAT 40
AMSTERDAM - TELEF. 26587
, .- .; ,- ■ . ■■ ,' ,■
Madse Bellamy in „Susle, het ateliermelsie"
de film, welke binnenkort in Corso Cinema te Amsterdam wordt vertoond.
pierrette, mislukt het, om even
ernstig te zijn!
„Gaarne uw dienaar, schoone
pierette," klinkt het nu van
achter het zwarte masker, „ge-
heel tot uwen dienst". Ik ben
het lot dankbaar, dat u zoo let-
terlijk in mijn armen voerde; ik
ben alleen ziet u, — heb hier
eigenüjk geen vrienden of ken-
nissen meer in de stad — en
was eigenlijk van plan heen te
gaan! Mag ik nu het buitenge-
wone genoegen smaken u iets
te offreeren ?"
„Gaarne mijnheer de Een-
zame', lacht de pierette weer.
„Inderdaad," zegt hij en even
nijpen zijn lippen samen.
„Schoone, witte fee, — want
zóó zijt gij mij verschenen, ik
wijd dit glas k la Reine des Pie-
rettes, wier schildknaap ik
smeek te mogen zijn; prosit!"•
„Santé, — eh — mon page!"
„Ik ben dus aangenomen ?"
„Eenzaamheid was uwe voor-
spreekster! Gij lijkt mij boven-
dien geestig, dus ik draag u op,
mij te amuseeren!"
„Dan zal ik mijn koningin
een grappige geschiedenis ver-
tellen!"
„Niet te lang?" Doch de heer
in smoking begon. „Er was
eens een kleine prinses, schoon,
rijk en die woonde in eengroot
paleis, omgeven door een zeer
groot en fraai park. Zij was erg
eenzaam, want de moeder der
prinses was jong gestorven."
Even nipte de verteller aan
zijn glas en zag hoe de pierette,
ernstig, — voor 't eerst — en
Eliza la Porta
een jonge roemeensche filmactrice, die door de Ufa is geëngageerd.
met spanning zat te luisteren.
Opzettelijk draalde hij. „U
rookt?" Een gouden koker
haalde hij uit zijn vestzak en
— was dat opzet ? — hield
een initiaal met de hand ver-
borgen. „Waar was ik ook al-
weer?"
„Bij de kleine prinses, mijn-
heer, die eenzaam leefde in den
grooten tuin en geen moeder
meer had." Haar lippen trilden.
„Juist! En die kleine prinses
had een page. Een jonge zwer-
ver had zij op mogen nemen van
haren vader en die page diende
zijn koninklijk meesteresje met
alle trouw en liefde, voorzoo-
ver men die van zoo'n zwerver
verwachten kan! Zij waren bei-
den kinderen nog en speelden
samen, als kinderen dat doen,
dus als gelijken, met dit ver-
schil dat de kleine schildknaap
zijn prinses in stilte, onder hel
spel bewaakte." „Mag ik uw
glas nog eens vullen, schoon
masker?"
„Vertelt u even uit", klonk
haar heesch geworden stem.
„Zooals u beveelt. Welnu, op
'n kwaden dag kwamen nog an-
dere prinsessen in het konings-
park en ... die lachten den ar-
men page uit! U moet weten,
die knaap had sproeten ziet u
en bovendien was hij verre
van koninklijken bloede! Doch
het ergste voor hem was, dat
zijn geliefde en schoone prinses
hem niet dorst te verdedigen!
De page, in stilte verliefd op
een prinses, zag zijn hopeloozen
toestand in en verdween." De
heer in smoking poogde te
lachen en vroeg: „vindt u dat
niet grappig van zoo'n aap van
'n page ?"
„Maar wist de prinses dan,
dat hij van haair hield?"
„Ik denk van niet. En nu de
tragiek als u daar nog belang
in stelt ?"
„Gaarne, uw verhaal is zeer
interessant!"
„De page trok de wereld in
en veroverde zich een ridder-
schap! Nu mocht hij de hand
vragen van de aangebeden prin-
ses, doch hij wist niet... eh ...
die sproeten, ziet u!"
Even lachte het pierette-tje;
„en wat is dat ridderschap?"
„Advocaat met-behoorlijke
practijk in de hoofdstad van
dat land,... eh. Nora! K
En Mr. Bos, deed z'n mas-
ker af.
• •*
Het volgende jaar vierden
Nora en Piet het camayal te
Nice, op hun huwelijksreis!
A. A. L. GRAUMANS.

Onder de verschillende ro-
mans, die verfilmd zijn, treffen
we op het oogenblik ook aan
het bekende werk van Eugène
de Barbier „De bloem van Va
lois", dat als film wordt uitgie-
bracht onder den titel „Flori-
ne". Wie den roman kent, zal
moeten erkennen, dat hij zich
uitstekend voor uitbeelding op
het witte doek leent en daar
de artisten, die de voornaamste
rollen vertolken met zorg uitge-
kozen zijn, zullen velen met be-
langstelling het filmwerk aan-
schouwen. De lieftallige ve-
dette Lucienne Legrand vervult
de rol van Florine, terwijl de
overige hoofdrollen, bezet zijn
door Georges Melchior, Dona-
tien, Desjardins (van de Comé-
die Frang;aise), José Davert en
Berthe Jalabert. De inhoud is
zeer boeiend en voor wie deren
niet kennen, zullen we hem nog
even in het kort herhalen.
Florine, de dochter van een
herbergierster te Vaumoise,
heeft met levensgevaar Gisèle
de Vez gered, die haar als be-
looning een zeer kostbaar sie-
raad schenkt. Florine bemint
Loys, een beeldhouwer, die ech-
ter verliefd is op de schatrijke
Raymonde du Belloy, een nicht
van den machtigen sire de Vez.
Op een gegeven oogenblik staat
de lijfeigenschap op tegen de
despotische heerschers. Loys
sluit zich bij het oproer aan en
neemt dienst bij Etienne Mar-
cel, den leider der Burgerlijke
Beweging. Een afgezant van
Etienne haalt hem over zich bij
de delegatie der Geuzen aan te
sluiten.
Pierre Hutin, die Florine lief
heeft, verraadt Loys aan de
Vez en hij wordt gearresteerd.
Veroordeeld tot 3 jaar balling-
schap vertrekt hij, het hart ver-
scheurd bij de gedachte aan
Raymonde. Als de twisten ge-
ëindigd zijn, is de verloofde
van Gisèle gesneuveld en zij
stort zich in de gracht van het
B---^^—-—----.-——.
ORin kasteel.
Florine wacht met ge-
duld den tijd af om zich op
Hutin te wreken. Na de drie
:jaar ballingschap konit Loys
terug en verneemt, dat Ray-
monde op fxet punt staat den
sluier aan te nemen. Hij dringt
haar cel binnen, maar wordt ge-
arresteerd en overgeleverd aan
Sire de Vez, wordt hij veroor-
deeld tot de galg. Op den dag
van de executie wordt den ver-
oordeelde de kap opgezet en
het koord om zijn hals gelegd,
als plotseling Florine op haar
paard komt aangaloppeeren en
uitroept: „Verken hem gratie,
ik neem aan hem te huwen!"
Volgens oud gebruik kon dat
slechts een veroordeelde red-
den. Loys wordt naar den ker-
ker teruggebracht en Florine
naar een zaal in het kasteel.
Zal Sire de Vez gebruik maken
van zijn recht als meester ? Ver-
blind door de schoonheid van
Florine probeert hij het meisje
te omhelzen, als hij plotseling
in het geopend keurs het kruis
met de wapens van Gisèle be-
speurt. Als met tooverslag ver-
dwijnt de passie van den Sire
en deze maakt plaats voor een
vaderlijke genegenheid.
Loys wordt weer vrijgelaten
en begrijpt eindelijk het groote
hart van haar, die hij zoo lan-
gen tijd heeft miskend.
Het huwelijk van Loys en
Florine heeft plaats in het voor-
jaar. Op lasit van Sire de Vez
worden er groote openbare
feestelijkheden gegeven. De
jonggehuwden worden bij hun
doortocht luide toegejuicht en
de klokken, die korten tijd te
voren hadden geluid voor het
mystische huwelijk van Ray-
monde, nu soeur Sainte-Agnes,
luidden uit alle macht ter eere
van den dapperen Loys met de
lieftallige Florine, de schoonste
bloem der Valois.
D« Minerva-film te Amster-
dam heeft dit werk in ons land
geïntroduceerd.
:
• ■ '
ßZ^TZ TlVAALr
M'n neef Janssen
z'n hond liep den winkel van
den slager binnen en „verwij-
derde" zich met een been,
waaraan een kilo of wat vleesch
zat. Woedend komt de slager
naar buiten loopen. Is dat uw
hond ? roept hij.
't Was mijn hond, antwoordt
m'n neef kalm. Maar hij schijnt
nou in z'n eigen onderhoud te
voorzien....
leder z'« beurt.
O Dolly, ik zag vanmiddag
'n hoedje Ik was er razend
mee.
En heb je 't gekocht ?
Ja. 't Kostte f 4S-—•
Wat zal je man zeggen ?
Ik denk dat hij er nou razend
over is.
„De strakke lijn".
bekoorde hem niet en zijn
vrouwtje was toevallig wat aan
den molligen kant. Ze paste
haar nieuwe badpakje en vroeg:
— Zeg mannie, zit het glad ?
Hij: — Goddank, neen!
Rond.
Versproken?
Vrouwlief, woedend tot haar
man: — Ik heb altijd wel ge-
weten dat je 'n idioot was; ik
merkte het op den dag dat je
mij ten huwelijk vroeg!
• Nog zoo een!
Jaloersche minnaar, gepas-
siormeerd: — Lieg! .zo>veelals
je wilt, maar zweer dat je me
trouw gebleven bent!
Ergens in Viaanderen
logeerden Arthur met zijnen
Amico Christophe. Zij hadden
een slechten nacht gehad. De
bedden waren.... nou ja!
's Morgens viel het ontbijt
tegen, dat bestond uit een glas
slap, (Leuvensch) bier en 'ne
pistelet (waterbroodje), uitge-
stald op een groezelig tafel-
laken. De waard hield
Christophe bij de afrekening
f2.50 af. „Da's duur zunne",
zeet 'm. „Waai ebben d'n eelen
nacht in de wantjes gelegen
ennouw 'ne vaaiffrank ' af te
nemen, awel da's nie skoon,
zunne!"
„A, menierke, da's in eel den
Bels, dat witte gaai ok wei",
repliceerde de waard.
Nu trad Arthur op. 't Zat 'm
ier, zunne.
„Awel, wil ekkik jauw ne
!L
Mevr
De heer v. Hinte
fip^^PTOF
zoo zei de heer van Hinte, toen wij hem zijn meening
over de dansen van het komende seizoen vroegen.
Zij, die gemeend hebben, dat de Charleston zou ver-
dwijnen, hebben zich deerlijk vergist.
Deze zoo becritiseerde dans heeft zich ondanks de
heftige en niet altijd onrechtvaardige critiek een weg ge-
baand en de foxtrot geen kleine concurrentie aangedaan.
Men kan wel zeggen: 'n stuk fox-trot is weg-gecharlestond!
Zoo gaat het nu eenmaal. Critiek en zelfs verbod
helpen weinig op een gebied zoo vrij als de dans. Zou
de attractie der verboden vruchten, waarvan reeds in den
paradijs-tijd de kracht bleek, ook hier haar werk doen?
Is de charleston, zoo vraag ik mij af, nu werkelijk een
dans om te verbieden? Als serieus dansminnaar antwoord
ik hierop: Neen! Wel vind ik dat men hun, die excessen
naar voren brengen, zij die als groote dwazen rond-
springen, eigenlijk het recht moest ontzeggen om mede
te dansen. Zij schadejv door hun dwaasheid en over-
drijving het recht van een dans, die elegant en goed is.
In verschillende dansgelegenheden ziet men natuurlijk
nog naast de charleston de foxtrot dansen. De muziek
voor deze dans is sneller dan voor de origineele flat-
charleston. Het lijkt mij zeer aanbevelenswaardig, dat de
dansenden zich daaraan ook houden. Foxtrot en charle-
ston moeten als het ware gescheiden blijven.
In Brussel, waar ik in de dancing „St. Sauveur" er
speciaal op lette, hoe men bovenstaand in acht nam.
kwam het aardige van dete twee dansen goed tot zijn recht.
Het orkest speelde in volgorde de fox-trot, boston,
charleston, tango en een enkele maal La Java. Het was
een pleizier om te zien hoe keurig er werd gedanst.
Van andere dansen, met veel ophef gelanceerd, zag
ik niet veel. Zelfs van de Heebies-Jeebies en Bananas-Slide
was geen sprake. Een enkel bruikbaar figuur uit deze
dansen werd door goede dansparen in de fox-trot of
charleston overgenomen. . J. R. v. HINTE
Bloemenballet uit Coppelia
gedanst door leerlingen van het Dansinstituut v. Hinte.
?>\jï. ^ ■■"?> ^'•■•i.fï\::
remedie geven dat die biesten
jauw weggaan, menier ?"
„As gaai d'r een wit, gère",
zei de waard.
„Awel, as gaai zoo'n biesje
ziet, dan bindt 'm 'ne vuilen
servet voor, ge gift '.m 'ne
pistelet mee 'n glas Leuvensch
en houwd 'm 'ne vaaiffrank af!
Baaigot ge ziet 'm nooit meer
terug, zunne!"
Logica!
Ober, wil je den biefstuk dien
ik bestelde, even veranderen in
'n cotelet ?
Pardon meneer, 'k ben geen
goochelaar!
Kaal, kaal
dat ie was. 'n Billardbal was
er 'n kroeskop bij I.. .
Daar moest wat aan gedaan
worden, dus stapte-ie bij den
parfumeur, onduleur, enz.,
binnen.
Mag 'k een haargroeimiddel
van u ?
Winkelbediende: Alstublieft
meneer I . . .. en wenscht u ook
'n kam en 'n borstel ?
Aan 't strand.
Zij doet me denken aan 'n
gids.
Hoe dat zoo?
Die laat je ook alles zien!
'n Kunstschilder
zoo'n echte, weet u wel, had
wat vrienden op z'n kamer —
pardon, atelier! Toen ie z'n
meesterwerken genadig liet be-
wonderen, zei-ie: Ik schilder
mijn werken alleen voor m'n
eigen plezier!
Welnee, amice, antwoordden
z'n vrienden, dat heb je mis
hoor: wij lachen er óók om!"
Snelheidsrecord.
Wat is dat toch ellendig!
Onze nieuwe keukenmeid kookt
nou toch eiken ochtend de
eieren voor 't ontbijt te hard!
Gelukkige kerel! Bij ons komt
dat niet voor: onze meiden
blijven zoo lang niet I
Asjemenouw!
De rechtsgeleerde: Mevrouw,
ik heb hier een uitstekende
regeling ontworpen, die voor
u beiden het best is!
Meviouw Kebberzatvan: Voor
ons beiden? Wat denkt u?
Waarvoor heb ik u als advo-
caat genomen ?
Fluks een abonnee ons
aangebracht
De boeken-premie is nog
van krachi
{Elkeen die ons ten abonnee aanbrengt,
ontvangt een»mooi boek cadeau.)
NETHERLANDS
F0"X|-ILM
CORPORATION
AMSTERDAM

A
JM
IJPP««:«-
Umm ^1^
■ ^K^lid^^
■
v
t' ■
-
|H ' 'i '' «MbH
'/. 1
M K
Op den bers-top
Wie denkt, dat de filmartist
'n uitverkoren beroep juitoefent
en zijn salaris op gemakkelijke
wij^e v€rdient, heeft het leelijk
mis. In de eerste plaats is het
voor-de-film-spelen een zéér
vermoeiend vak, het telkens
verkleeden, schminken en ac-
iteeren vermoeit al en dan daar-
bij nog het zoo vaak verkeeren
in den feilen schijn van de
studio-lampen, mat den mensch
buitengewoon af. Maar ook bui
fcen de studio's is het niet alles
pais en vree, getuige de onge-
lukken, die nogal eens onver-
mijdelijk plaats vinden bij het
opnemen van verschillende
scènes in de woeste jiatuur.
Wie een rol heeft te spelen in
een vliegtuig, in een mijn, in
het water, in 'n onherbergzaam
landschap, is lang niet altijd
te benijden. Heeft nog niet kort
geleden de lieftallige duitsche
filmactrice Helen von Münch-
hofen zich zéér ernstig bezeerd,
toen zij van een hollend paard
geworpen werd en tientallen
meters meegesleept ? Zij ligt al
maanden in 'n ziekenhuis, maar
houdt zelf den moed er in en
hoewel haaf omgeving nog wel
eens pessimistisch is, is zij er
zelf van overtuigd over eenigen
tijd haar werk te kunnen voort-
zetten.
Nu is het weer Paul Graete,
een filmartist van de Ufa-Maat-
schappij, die zonder dat hij er
naar verlangde, in zijn film
„De groote sprong*' onvoorbe-
reid een grooten sprong moest
nemen. Treurig strompelend
verscheen hij dezer dagen in
Berlijn, na in de Dolomiten ge-
filmd te hebben. Dr. Franck,
Luis Trenker, Leni Riefenstahl
en ik, zoo vertelt hij van zijn
naar het onsterfelijke meester-
werk van Gerhart Hauptmann,
met PAUL WEQENER. komt.
F1LMA - Amsterdam
JlM^ÄipÄfl! mm*m- : v
DE GEVAREN ^^
p I LM BERO EF»
avonturen, maakten in de Dolo-
miten opnamen voor de Ufa-
film „Der grosse Sprung". Ik
speel den bediende van een
jongen man, die op reis wordt
gezonden en verliefd wordt op
een herderinnetje. De?e dochter
Eva's uit de Dolomiten stelt
den jongeling de onmogelijkste
voorwaarden voor zij op zijn
voorstellen ingaat. De heet
tracht met ;zijn bediende haar
wenschen te vervullen en die
zijn heusch niet gemakkelijk.
Ik ben maar een gewoon
artist en heb van boksen noch
van vliegen of bergklimmen
veel verstand. Bovendien heb ik
een vreeselijken hekel aan een
rugzak. En toch werd deze mijn
redder in dit geval. Ik zal hem
van nu af dan ook vereeren en
hem een reddingsnvedaille op
den welgevulden buik hechten.
Op een rotswand maakten wij
een opname en geen mensch be-
meikte, dat de wand aan één
kant steil naar beneden ging,
want er was daar juist een
boschje. Zonder dat ik het wil-
de, was ik genoodzaakt een
grooten sprong te nemen en ik
dacht: daar ga je , terwijl ik
tusschen hemel en aarde zweef-
de. Ik vloog zonder motor.
Toen ik in mijn angst gillen
wilde, stootte is reeds op de
vier en een halven meter lager
gelegen aarde. Ik kwam op
mijn rugzak terecht en heb het
aan dat feit te danken, dat mijn
hoofd zich zacht ter neder vlijde
en tot zijn geluk zijn genialen
vorm, waarom het bekend is,
niet verloor. Mijn voet kwam
er slechter af en daaraan heb
ik het helaas te danken, dat ik
nu moet strompelen....
Een andere minder aange-
name geschiedenis is een film-
gezelschap overkomen, waartoe
Lucie Doraine, Wladimir Gai-
darow, Hanni Hoesz, Wolfgang
Zilzer, de engelsche komiek
Dene Morel en Louis Ralph be-
hoorden. Deze laatste zegt daar-
over: wij bevonden ons onder
leiding van den filmregisseur
Land in Zwitserland, waar wij
scènes moesten opnemen vooi
de film „Alperetragödie". Op de
Jungfrau, op een hoogte van
4000 meter, zou een lawine-
opname vervaardigd worden.
Het was een onbeschrijfelijk
mooie dag, toen wij de Jung-
frau bestegen; beneden in het
dal hing een lichte nevel, maar
daaitwven brandde de zon en
ieder oogenblik viel er een
lawine met donderend geraas
in de diepte. Onze weg voerde
door een grot, waar het ijskoud
was en toen wij er uit kwamen,
voelden wij de ondraaglijke
hitte. Wij zetten onze sneeuw-
brillen op en overal waar wij
keken, ijs en nog eens ijs met
uitgestrekte witte sneeuw velden.
Midden daarin de geweldige
Aletsch-gletscher, waarop het
stralende zonlicht weerkaatst.
Wij waren met ons zestienen
en hoe gezellig het ook was,
bij dezen aanblik werden wij
doodstil; niemand sprak meer
een woord.
Een roep, die van boven
klonk, verbrak de stemming.
Daar stonden zeven mannen die
tot taak hadden, een groote
lawine voor onze opname in be-
weging te brengen. De situatie
is deze: Lucie Doraine en
Haraii Hoesz — of liever prin-
ses de Rimini en het bergkind
Maira — hebben een hevige
woordenwisseling gevoerd aan
den rand van een sneeuwveld.
Plotseling breekt een lawine los
en ik — Gian Vital — de vaiend
van den man om wien de
strijd van de vrouwen gaat,
moet in het laatste moment
1 _MB ^^m ^^_ 1
"^ "V, 'É ' ■ m mm m\
% % 1 A
m
Vliegende dwergen
Foto genomen op het vliegveld Waalhaven bij het bezoek van den heer
Eddie Roos, de bekende kapelmeester van „Pschorr" te ■Rotterdam, met
diens echtgenoote, en het gezelschap Harry Pantz, waaronder zich twee
dwergen bevinden, dat momenteel in .Pschorr'' optreedt.
HET
voorwaarts stormen om Maira
tot zich te trekken en te redden.
Deze lawine moet van den top
van de Jungfrau naar beneden
komen. Achter ons bevindt zich
een uitstekend rotsgedeelte, dat
boven een diepen afgrond
hangt. Met moeke hebtoen daar-
op de operateurs plaats geno-
men. Dicht bij ons is nog een
groot sneeuwblok gelegd van
ongeveer vier vierkanten meter,
dat nog na het passeeren van
dé lawine over ons uitgestort
zal worden voor de opnamen
prämier plan.
Wij hadden er echter geen
van allen eig in, dat door het
lange staan in de zon het
sneeuwblok zoo hard was ge-
worden, dat het gevaar kon op-
leveren. De opname begint; de
lawine suist voorbij en vlak
daarop klinkt het uit den mond
van den operateur: opname
voor premier plan. De opera-
teurs komen dichter bij, wij
loopen in het beeld, dan hoor
ik een gekraak, een donderslag,
iets vreeselijks zwaars komt
tegen mij aan, ik val, ik trek
mijn partnerin stevig tegen mij
aan, niet meer in het spel, maar
in ernst, begraven onder de
sneeuwmassa's, die ons met zich
mee trekken, den afgrond tege-
moet. Elkaar angstig omklemd
houdend rollen wij naar het uit-
stekende rotspunt toe, meter
voor meter, terwijl onze adem
stokt.... Eindelijk, bijna aan
den rand van den afgrond,
komt de sneeuwmassa en wij
met haar tot stilstand. De
anderen vliegen op ons af, hef-
fen ons op uit de sneeuw en
verbinden ons de gewonde
knieën en handen ....
20 lessen ( 15.—
inclusief 2 Charleston
Tea's en 2 Soiree's
Kinderclubs - Volwassenen
Beginnenden - Gevorderden
Gehuwden. Prospectus franco
DANS INSTITUUT
EDDY »Ay
Westeinde 13
Tel. 32478 Amsterdam
PARAMOUNT-FILMS
Aan de spits van het
vermaak der wereld I
DE PREMIERE ^ RIKA. HOPPER GEZEI^CHAP
NT flooo van de voorsteiiing werden Rika Hocper. Jac. van Hoven en overige artisten door het publiek gehuldigd terwijl het tooneel in een
bloemenzee werd herschaoen. Oo onze foto ziet men v.l.o.r. R. Hopper, J.van Hoven, Hulsberg, de Roos. Dobuzhinsky. Peter Charoff. van Warmelo.
G. Vroom, W. v. d. Veer, L. Cohen, Theo van Vliet.
We ?ijn in ons land eén too-
neelgezelschap rijker geworden,
dat door de samenstelling er
van al dadelijk sterk de aan-
dacht moet trekken. Een ge-
selschap, dat nu werkelijk meer
beoogt dan een vereeniging van
tooneelspelers te zijn, wier eer-
ste streven het is om den kost
te verdienen. In het werken
om den broode zit natuurlijk
niets kwaads, maar de kunst is
er op het tweede plan en mis
lukking ligt voor de hand.
Dezer dagen is in de hoofd-
stad «en nieuwe schouwburg ge-
opend en die nieuwe schouw-
burg wordt bespeeld door een
nieuw gezelschap, waarvan de
namen der leden zoo goed als
die der leiders ons borg staan
voor goede tooneelkunst. Dit ge-
zelschap is dat van Rika Hopper
en Jacques van Hoven, dat den
naar de hiergenoemde actrice
gedoopten schouwburg zal be-
spelen. Reeds de keuze van den
regisseur, den leider van het
Moskouer Künstlertheater, Pe-
ter Charoff, was een bewijs van
den ernst van de onderneming.
En nog in meerdere mate was
dit het geval, toen Rika Hop-
__ —1 ■
Scene uit Knut Hamsun „Het leven sriipt"
V.l.n.r.: Rob Geraerds, Hamburger, Rika Hopper. Nico de Jong, Willem v. d. Veer en DogiRogam.
De twee mannen
die. de een door de regie, de ander door de decors een belangrijk aandeei
hadden in het stuk. Links Peter Charoff de regisseur, rechts Dobuzhinsky.
■
per zelf verklaarde, dat er bij
haar gezelschap geen onder-
scheid zal worden gemaakt tus-
schen de betere en de mindere
krachten, met andere woorden,
dat niet alleen de eersten met
de groote rollen zullen gaan
strijken, maar dat alleen gelet
zal worden op de geschiktheid
van een bepaald persoon voor
een rol. Men kent hier dus ge-
lukkig niet het stelsel, waarbij
„madame la directrice" of de
vrouw van monsieur Ie direc
teur" het mooiste en dankbaar-
ste werk krijgt, ook al is er een
ander die 't beter kent.
Het ?ijn vele bekende krach-
ten, die het Rika Hopper En-
semble .zullen vormen. Oude be-
proefde krachten van de oude
Koninklijke, de oude Rotterdam
mers, de oude N. T. V. Daar-
naast veelbelovende jongeren.
Wij geven hier enkele foto's
uit het eerste stuk dat door het
nieuwe gezelschap voor het
voetlicht werd gebracht.
Voor deze première viel de
fceus op Knud Hamsum's „Het
leven grijpt".
Wij hopen op dit stuk nog
nader terug te komen.

^^^^^M^^^m I
'
Werner Futterer
een filmster die in Duitschland meer en meer
op den voorgrond treedt.
Amateur—film operateurs.
Aan het strand van de Lido, het mode-
badoord van Italië, amuseert de upper-ten
zich met het maken van filmopnamen.
Het behoort tot den goeden tf>on om een
filmtoestel te hebben. Lady Louis Mount-
batten, ging voor met deze liefhebberij en
amuseert zich er in het bijzonder mee.
Koning Fuad van Egypte was tijdens zijn
verblijf een ster in Italië van de eerste
grootte, een populaire film-favoriet I
De Maharadja van Rajpipla, een der
indische vorsten op het oogenblik in Lon-
den, vermaakt zich door van het dak van
zijn hotel filmopnamen te maken van de
drtikke engelsche metropolis. De prins van
Wales bezit een filmtoestel, evenals zijn
broer de hertog van York, die een harts-
tochtelijke „operateur" is. De filmfotogra-
fie wordt hoe langer hoe meer een ge-
liefkoosde bezigheid in de hooge kringen
vooral in Engeland.
Bra.nd bij De Mille.
In de filmstudio's van Cecil B. de Mille
in Culver City heeft een hevige brand ge-
woed, die ;zeer veel beschadigd heeft. Er
is .zelfs geraamd, dat voor een bedrag
van een half millioen dollar verwoest is;
de schade wordt echter door verzekering
gedekt. De oorzaak is niet bekend.
Een electrisch na.gel—polijst
apparaatje.
Het nieuwste snufje in de tasch
van de parisienne, is een apparaatje, waar
mee zij, electrisch nog wel, haar nagels
kan polijsten. Men kan het in ieder stop-
contact inschakelen en het werkt perfect.
Frits Lang en zijn vrouw in Londen.
De man, die de Nibelungen en Metro-
polis creëerde, is nu in Londen met Thea
von Harbou, zijn vrouw. Zij zullen in Enge-
land een film draaien onder den titel Spies.
Vliegtuigen, auto's en treinen spelen er
een groote rol in. Iets geweldigs is in
voorbereiding, beweren de bladen.
Cabaret en restaurant.
Het leek eenigen tijd terug, dat Londen
de cabaretstad zou worden. De Midnight
follies in het Metropolis-hotel, de Picca
dilly Revels in een ander groot hotel '

Weer bracht hij een dug, den
vierden van zijn dubbele leven,
door als een goed gevoede, zor-
gelooze jonge man, die alleen
voor zijn pleizier leeft, in ledig-
gang rondslentert van het ééne
tooneel naar het andere en on-
verschillig de menschelijke
vreugden en smarten, al delots-
wisselingen, die ?ich daar op de
meest uiteenloopende wijzen af-
speelden, gadeslaat. Niet alleen
was hij dit voor de oogen van
het publiek, dat hem mocht'op-
merken, maar ook in zijn eigen
oogen, ten minste bewust. Het
is waar, in die diepere lagen
van den geest, die pas onlangs
ontdekt zijn en nu op zoo kun-
dige wijze door de wetenschap
onderzocht worden, in de duis-
tere sousterrains van de ziel, om
zoo te zeggen, kwam soms een
afschuwelijke draak uit de duis-
ternis te voorschijn, waar hij
zich schuil gehouden had, en
drong zich aan zijn opmerk-
zaamheid op.
Dit gebeurde, vreemd genoeg,
op tevreden oogenblikken, als
hij rich allerminst over de toe-
komst bezorgd maakte en met
het meeste succes ook in eigen
oogen was, wat hij in de oogen
der wereld schijnen moest. Op
zulke oogenblikken, als hij op
zijn gemak rondwandelde in een
wereld van overvloed en voor-
spoed, kwam de draak voor een
deel te voorschijn uit de schuil-
plaats van het onderbewustzijn
om hem te verschrikken met zijn
kop, die uit louter weerzinwek-
kende feiten bestond. Dan moest
hij met alle macht het monster
weer terugdringen naar de
plaats, waar het thuis behoorde,
naar die diepere, met kieschheid
verborgen lagen van het zieie-
leven. k
En de draak was slim. Van
uur tot uur onrustiger wordend,
wendde hij allerlei listen en
slimheden aan. Zoo bijvoor-
beeld, als Merton niet beter
wist, of hij liep vrij van zorgen,
met luchtigen tred van het ééne
belangwekkende punt naar het
andere, met een gemoed, dat
open stond voor het prettige,
opgewekte leven om hem heen.
en dan plotseling tot de ont-
dekking kwam, dat een deel
van zijn geest sinds eenige
oogenblikken ongemerkt beizig
was een brief op te stellen, die
ongeveer aldus luidde:
„Geachte mijnheer Gashwiler.
Ik heb een kleine verandering
gebracht in mijn plannen, sinds
ik in het zonnige Califomië ge-
komen ben; ik begin namelijk
terug té verlangen naar het
goede, oude Simsbury, en wilde
VILSOM DE FILHEAMTAST
Het heldhartig optreden van Buck Benson tegenover de eigeniinmge maar lieftallige Estella
Clair die baar tegen Snake Ie Va>quei waarschuwde, werd plotseling verstoord. De patroon
verscheen in de deur. wemig gesticht over de idiote handelingen van :.)n bediende. M'rton
GiU. iemand die slechts belang »telde in aUes wat tot de 61m behoorde.

SCHOTELTJES
Under de smakelijke gent li-
ten, die duor de huisvrouw
worden opgediend, behooren
zeker wel voor de meesten on-
zer, de garnalen.
Deze kleine vischjes hebben
een grooten aftrek en er zijn
liefhebbers, die ze gaarne eeni-
ge malen per week gebruiken.
Wist u echter, dat ze op ver :
schillende manieren tot allerlei
lekkernijen verwerkt kunnen
worden, zooals garnalenkoekjes,
gamalenbroodjes. Men kan er
ook gehakt van maken en maalt
of hakt daarvoor de gepelde
garnalen fijn; vermengt de mas-
sa met beschuitkruim, eeji ei,
desgewenscht wat aardaippelen
puree, peper en zout naar
smaak, tot ge een stijf deeg
hebt, waaruit een langwerpige
bal gevormd wordt.
Dezen bal bakt men in heete
boter aan alle zijden bruin. Laat
het gehakt koud worden, snijd
't in dunne plakken en presen-
teer 't bij de boterham. Voor
garnalenkoekjes neemt men 3
ons gepelde garnalen 'n stukje
boter ter grootte van een ei,
twee eetlepels bloem, twee eie-
ren, drie d.L. melk, wat zout,
nootmuskaat, een eetlepel ge-
hakte peterselie, twee groote
beschuiten en een ons boter.
Zet op een zacht vuur een pan
met 't stukje boter, roer de
bloem er door, daarna de melk
en laat dit al roerende vijf mi-
nuten doorkoken. Zet de pan
van 't vuur, roer er vlug de
eierdooiers door, vervolgens de
garnalen, peterselie, zout, peper,
nootmuskaat en tot slot een
eiwit tot schuim geklopt. Doe
deze massa op een platte schaai,
strijk ze zoo gelijk mogelijk en
laat ze koud worden. Snijd er
vervolgens kleine koekjes van,
Haa! deze doo»- 't tweede eiwit.
Zoekt U Personeel?
Geeft uw aanvragen aan het
Haagsch ßemiddelings Bureau
HoofJVantoor: GROOTE MARKTSTRAAT 23
DEN HAAG - TtUfoon 16565
Agentessen in verschillende plaatsen
in Holland en Duitsch and.
Wij nemen de informaties
en staan een
aa^
VOOR O^Jê^ER
dat men met twee eetlepels
water op 'n diep bord heeft ge-
klutst, daarna door de ge-
stampte beschuit en bak ze in
de koekepan aan beide zijden
in de boter licht bruin. Garna
lenbroodjes bereidt men als
volgt: 100 gram boter, 1 50
gram bloem, 3 /i d.L. water, 1 50
gram garnalen, 30 gram bloem,
2 d.L. melk, eenige druppels ci-
troensap, een ei, iets peper en
zout.
150 gram bloem en 100
gram boter met 3 /4 d.L. water
flink dooreen kneden tot 't een
gelijke deegmassa is geworden.
Een deegplank of schoone ta-
fel met wat droge bloem be-
strooien en daarop het geknede
deeg met een met bloem be-
strooiden deegrol uitrollen. Den
verkregen lap deeg in drieën
vouwen, opnieuw uitrollen en
deze bewerking een paar maal
herhalen, het daarna op een
koele plaats zetten. Intusschen
de gamalenragout maken door
de 30 gram boter in een pan-
netje te doen smelten, daarbij
de bloem voegen en nadien
langzaam de melk. Dit sausje
k._
^
Twee lezeresjes uit Indië
G ^y3^r\
No. 77762 Keurige Win-
termantel voor homes-
pun gegarneerd met
bont. De rug valt recht
terwijl het voorpand
met een ceintuurtje is
afgewerkt. Verkrijgbaar
•n bustemaat 85.90,95,
100 en 110 cM. Benoo-
dtgd van 135 cM. breede
stof 3 M. of var95cM.
breede stof 4 M., van
9cM.breedbont2.20M.
No.77748. Chiqueman-
tel voor laken gegar-
neerd met astrakan. Het
model'is over elkaar
slaand enheeft den nieu-
wen eenigszins oploo-
penden zoom. Verkrijg-
baar in bustemaat 85.
90, 95. 100 en 110 cM.
Benoodigd van 135cM.
breede stof 2.50 M. of
van 95 cM. breede stof
3.75M. van 120cM.breed
astrakan 80 cM.
Van deze afbeeldingen,
die met toestemming
der firma Weldon Ltd.
te Londen zijn gerepro-
duceerd, zijn fr. p. p.
geknipte patronen ver-
krijgb. tégen toezen-
ding van f 0,75 en ver-
melding van het no.
aan mevr. Mill; Simons.
2e Schuytstraat 261,
Den Haag.
moet roerende 5 minuten door-
koken, waarna 't halve ge-
klopte ei, de in lauw water en
zout gewasschen garnalen, en-
kele druppels citroensap en een
weinig ipeper er bij gevoegd
worden. Het uitgerolde deeg
daarna in gelijke stukjes snij-
den, die ongeveer 12 c.M. lang
en breed moeten zijn. Hierop
wat van de gereedgemaakte
gamalenragout leggen, het lap-
je deeg dubbel vouwen, nadat
de randjes met een kwastje
met water bevochtigd zijn en
stevig op elkaar drukken. De
broodjes van boven met het
overige ei bestrijken, ze op een
met bloem bestrooid bakblik
leggen en ongeveer 20^25 mi
nuten in een zeer warmen oven
lichtbruin en gaar laten worden.
Garnalen schelpen: 3 ons ge-
peelde garnalen, twee eetlepels
bloem, een stuk boter ter
grootte van een ei, 3 d.L.
melk, een eetlepel gehakte pe-
terselie, een beschuit. Doe Vs
der boter in een steelpannetje,
voeg daar al roerende de bloem
en daarna met kleine scheutjes
de melk bij, zoodat men een
Creatie „Au Printemps"
Utrechtschestraat 18, Amsterdam
Speciale prijs f 9.75
dikke, gebonden saus krijgt.
Kook deze al roerende een paar
minuten door, neem dan de pan
van 't vuur, doe er de garnalen
en zeer fijn gehakte peterselie
bij en kook ze daarna niet meer,
daar anders de garnalen hard
worden. Ongeveer 8 schelpen
kan men met deze hoeveelheid
vullen, strooi op elk een weinig
beschuit, leg er een zeer klein
sijjjkje boter midden op en zet
ze 20 minuten in een matigen
oven.
Op dergelijke wijze kan men
ook vischresten benutten, door
bijv. 300 gr. resten van tong,
kabeljauw of schelvisch als
volgt klaar te maken: 3 d.L.
bouillon of melk, 40 gr. boter,
30 gr. bloem, 1 lepel gehakte
peterselie, zout, peper, nootmus-
kaat.
De vischresten van den graad
nemen en in stukjes verdeden.
De boter in een pannetje smel-
ten, daarbij de bloem voegen en
langzaam bouillon of melk. Ook
kan men half room, half melk
nemen. Dit sausje roerende, 5
minuten door laten koken, de
stukjes visch er- door roeren,
de peterselie en zoo noodig een
weinig zout, peper en nootmus-
kaat. De schelpen met een
kwastje met boter inwrijven,
daarna met de gereedgemaakte
massa vullen, bovenop een klein
stukje boter leggen, ze met pa-
neerroeel bestrooien en in den
oven lichtbruin laten worden.
ONTVANGEN BOEKEN
Bij de fa. G. B. v. Goor
Zonen te Gouda is verschenen
Den Hertog—E uwe Practische
schaaklessen, tweede druk.
Dit boek was langen tijd uit-
verkocht en de schaakliefheb-
bers onder onze lezers zullen
verheugd zijn dat dit uitmun-
tende boek weer te verkrijgen is.
Polka knippen ,
onduleeren en .F1,50
kappen ^
IMIÄISOli B©ILTiH
Singel 492, Amsterdam ""■ Koningsplein
Het Geheim
van den Haargroei
Een openbaring door
wetenschappelijk onderzoek
Over het algemeen bevat de men-
schelijke hoofdhuid 75000 haren, die
per dag ongeveer 0,2 mM. groeien.
Ieder mensch brengt dus dagelijks
15 M. haar voort. Dit natuurwonder
verschaft ons niet alleen het schoon-
ste sieraad, maar ook een zeer
waardevolle bescherming , voor het
hoofd. In normale gevallen blijft
deze enorme groeikracht tot in
hoogen ouderdom behouden.
Wanneer die groei met het 16e
jaar begint te verminderen, zooab
tegenwoordig bijna regel is, dan is
dit onnatuurlijk. De verminderde
haargroei wordt meestal na het 20e
jaar eerst bemerkt. De oorspronke-
lijk meterlange vlecht van de bak-
visch is de helft korter geworden
en de schedelhuid van den jongen
man begint zichtbaar te worden.
Zonder goede haarverzorging wordt
men kaal. Ongelooflijk veel wordt
in dit opzicht gezondigd uit on-
wetendheid. De grootste vijanden
van uw haartooi zijn de onzinnig
samengestelde middelen, die men
gebruikt. Opwekking van den cel-
groei moet volgens Prof. Friedenthal
het A. en Z. van alle haargroei-
middelen zijn en hij bewijst, dat de
door Dr. Weidner met Silvikrin in-
geslagen weg de eenige is, die hier-
mede rekening houdt.
Het bijgeloof, dat een uitgeputte
haarwortel dood is, bleek in den
loop der jaren door Dr. Weidrier's
vinding onwaar, daar na gebruik
van Silvikrin op kale plekken weer
nieuw haar groeide. Zeker een troost
voor hen, die door haaruitval en
slechten haargroei geplaagd worden.
Van veel gewicht is de weg, dien
Dr. Weidner aanwijst, hoe het haar
op natuurlijke wijze te verzorgen
en groei-aanzetting en schoonheid
van het haar te verkrijgen is.
Aanzetting van den celgroei, be-
strijding van de vergrooting der
Tel. 51117 AMSTERDAM Directenr; JACQUES VAN HOVEN
ALLE AVONDEN:
HET LEVEN GRI|I>T...
van KNOT HAMSUN. Regie: PETER CHAROFF
vetklieren en opheffing van de ver-
hoorning der schedelhuid vormen
het middelpunt van zijn overwegin-
gen. Dr. Weidner nam als grondstof
menschenhaar, dat hij volgens een
door patenten beschermd procédé
behandelde en dan plaatselijk, d.w.z.
op de haararme plekken der schedel-
huid, liet inwerken.
Daar steeds meerdere oorzaken
haaruitval doen ontstaan schaadden
de tot nu toe toegepaste middelen
meer dan ze baatten; de bestrijding
der eene oorzaak verergerde de
andere en bijna steeds bleef voort-
durende haararmoede als eindresul-
taat over. Dr. Weidner's vinding
nam de onzekerheid op stellige
wijze weg.
Wie meer omtrent deze belang-
rijke vinding wenscht te weten,
•vrage toezending van het zeer leer-
rijke boekje: „De Haargroei, zijn
Behoud en Herstel".
Het procédé voor de vervaardiging
van Silvikrin uit menschenhaar is in
alle landen gepatenteerd. Silvikrin
is thans ook in Nederland verkrijg-
baar, evenals Silvikrin Shampoon,
dat het werkzame Silvikrin bevat.
Wij zenden U tegelijk met het
boekje een hoeveelheid Silvikrin
Shampoon.voldoende voor zes hoofd-
wasschingen, bij wijze van proef. Ge-
bruik daarvoor onderstaanden bon;
Aan het Laboratorium Silvikrin,
Rotterdam, Schiekade 104.
Als lezer van Cinema & Theater
verzoek ik om toezending van
het boekje „De Haargroei, zijn
Behoud en Herstel" en drie pakjes
Silvikrin Shampoon. Ik sluit hier-
bij in 40 cents aan postzegels
ter vergoeding van kosten en
porto. 107
Naam:
Straat
Plaats
Duidelijk schrijven s.v.p. en als
brief verzenden.
Knip dezen bon direct uit. uitstel is veelal afstel
Godfried de Groot
^mstellaan 64, Amsterdam Telef. 28474
Specialiteit in Moderne en artistieke foto's
JAen tic de vele reproducties van ons weife In „Wet Weebblod" Cinema fi'theater
GUT €i NUß IWIDJIS?
Steunt ons met een bezoek, en ge zult geen
spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat
ge vaak „BU LEO FAUST" terugkomt.
„BIJ LiO FAUST
36, RUE PIGALLE. PARIJS (IXe)
Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD.
Onze bestaansreden?.... Hollandsch eten en drinken hebt gre in Parijs meer
noodigr dan bij U thuis.
En ziehier net geheim van ons succes:
Een Hollandsche bediening- en Hollandsche properheid, Hollandsche voor-
komendheid en een Hollandsche sfeer, — Hollandsche kwaliteit en kwantiteit.
De nieuwste Hollandsche lekt uur ligt bij ons op de leestafel; wij geven U raad
en voorlichting op elk «rebied; wij bespreken kosteloos plaatsen in schouwburgen
en concertzalen, dezelfde die ge in uw hotel 20 frs. per biljet duurder betaalt. Door
onze kennis van JParijs, door onze relaties en het uitgebreide personeel, waarover
wij beschikken, besparen wij u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en intenser.
Wilt ge PARIJS-BIJ-NACHT zien ? Gaat mee met onzen Zaterdagschen
„OMMEGANCK". Van half tien tot half drie 's nachts bezoekt ge met ons
de gezelligste en interessantste inrichtingen van nachtelijk Parijs, adressen
welke ge nooit alleen gevonden zoudt hebben en waar ge trouwens niet alleen
in hadt gedurfd: cabarets, apachen-bals, kelders, art i stenkroegen en de sjiekste
en vroolijkste nacht-restaurants van Montmartre op het uur van den cotillon, —
300 francs per persoon, alles inbegrepen.
ENKELE REFERENTIES' UIT ONS „LIVRE D'OR" :
Nog heel dikwijls hoop Ik in dit smaakvol restaurant, waar we
zoo heerlijk gedineerd hebben, ferug te komen. RIKA HOPPER
een echt-Hollandsch ..kleintje koffie" (nergens anders in
Parys te krUgen) HENRI BOR EL
Heerlijke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN WELIE
Het restaurant Faust is minstens even goed en gezellig aK
"Auerbachs Keiler". PETER VAN ANROOV
In Parijs een biefstuk zonder ve'. was voor mijn Un maag epn
reuze-pret.
LOUIS BOUWMEESTER
Rn honderden andere....

-^ —, ^^"
—; : 7"
_____^ . ■ "";; i • i • i • „ T^ li VerschUnt wekelHk»
Redactie en Administratie: Il T-fft Hedie VÜH Herman SteHZ bevindt ZICh Op pagina 1/ 11 Pr^s per kwartaal f f.05