Bhakti; wie lief heeft zinge het uit - Yoga Intervision

We zingen Ram's lof met de woorden: "Sri Ram Jay Ram Jay Jaye Ram Om". De kleur van de
melodie, en de gevoelswaarde die onder de woorden schuil gaat, zijn die van bewondering, hulde,
victorie (Jay), eerbied en dankbaarheid voor het uitzonderlijk-voortreffelijke (Sri) dat Ram voor ons is;
synoniem bovendien met OM. De melodie geeft uitdrukking aan ons verlangen om vanuit bewondering
en dankbaarheid te leven. De chant is een mantra. Wat daaronder wordt verstaan zullen we later
nog tegenkomen. De naam Ram verwijst overigens ook naar een specifieke Indiase godheid. Daarover
komen we nog te spreken. Laten we nu niet langer aarzelen en Ram toezingen.
KRISHNA: VAN NAAM NAAR MENSELIJKE GESTALTE
Een naam maakt het transcendente, het onbenoembare, al meer bereikbaar dan de klank van het abstracte
OM alleen. Voor menigeen onder ons is ook een naam nog niet concreet genoeg. De naam helpt,
dat wel, maar ook dan redden we het er vaak niet mee. Om onze zuiverheid en liefdevolheid te
herwinnen is meer nodig. Gelukkig weet het transcendente dat, weet God dat. Daarom verschijnt het
transcendente af en toe concreter in ons midden dan door middel van een naam. De bron waaraan wij
onze start-puurheid ontlenen neemt dan de gestalte van een mens aan. Van dichtbij leeft die ons dan
voor hoe we onze puurheid, onze liefdevolle zorg voor elkaar en onze omgeving, kunnen herwinnen.
Vaak komt zo'n goddelijke gestalte op aarde, als het slecht gesteld is met de vrede en liefde tussen ons
mensen. Zo was dat bijvoorbeeld het geval met Jezus. We besteden daar in de laatste chant van
vanavond aandacht aan. In India deed dit verschijnsel zich al veel eerder voor. Naar men zegt 5.000
jaar geleden al. In een tijd die bol stond van moreel verval nam het transcendente, in de persoon van
Krishna, een menselijke gestalte aan. Krishna groeide op in een boerenfamilie. Net als de overige
kinderen uit het dorp was hij van jongs- afaan koeherder. De term "Gopala" uit de chant die wij zo
direct gaan zingen, slaat daarop.
De moeder van Gopala heette Devaki. Het sierwoord "Devakinanda" bestaat uit: Devaki en Nanda.
Devaki betekent: de goddelijke/de stralende. Nanda betekent: zoon. Krishna wordt in deze chant dus
aangeduid met: zoon van Devaki. Krishna groeide overigens niet bij zijn eigen ouders op, maar bij
pleegouders. Maar daarover hebben we het later nog wel eens.
Krishna was onweerstaanbaar. Het woord Krishna betekent niet voor niets: alaantrekkelijke. Dat dat
geen loze kreet is, merken we als we naar afbeeldingen van Krishna kijken: een volmaakt schoon
gelaat, een volmaakte gestalte, prachtige kleren, een pauwenveer in het haar, een betoverende fluit in
de hand enz. Dit alles brengt het transcendente heel dichtbij. Het maakt het abstracte, transcendente
OM voorstelbaar en beter bereikbaar. Eerst kreeg het een naam: Ram. Daarna nam het een menselijke
gestalte aan: Krishna. Een gestalte bovendien, voorzien van allerlei bijzonderheden en kwaliteiten. Zo
kreeg het adres voor onze toewijding steeds duidelijker contouren. Identificatie met wat er op dit adres
te vinden valt, wordt nu beter mogelijk. Bezien vanuit bhaktiterminologie bewogen en bewegen we
ons daarmee van "nirguna" naar "saguna". D.w.z. van een godsvoorstelling zónder hoedanigheden,
zónder vorm, naar een voorstelling van het transcendente mét hoedanigheden, mét vorm.
GOPALA: WE BEMINNEN (HEM) ONVOORWAARDELIJK
Bij zo'n vorm, zo'n menselijke vorm, hoort uiteraard een geschiedenis, hoort een levensloop, met een
eigen handel en wandel. Met tal van verhalen over wat hij, in ons geval: Krishna, al niet ondernam en
16