HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE

B.5 Ereloon en kosten
De advocaat begroot zelf zijn ereloon. Anders dan in normale contractverhoudingen
wordt het honorarium dus in principe niet in wederzijds akkoord vastgelegd.
De kosten- en ereloonstaat van een advocaat aan zijn cliënt wordt in een afzonderlijk
document ter betaling overgemaakt en omvat normalerwijze drie onderscheiden elementen:
1/de administratieve kosten
2/het ereloon/honorarium
3/de gerechtskosten
Het is aangewezen om vooraf duidelijk aan de cliënt inzage te geven in de eenheidsprijs
en de mogelijke samenstelling van deze kosten.
Algemeen wordt gesteld dat de kosten een derde van het ereloon kunnen bedragen.
Het ereloon kan worden omschreven als “de rechtmatige vergoeding waarop de advocaat
aanspraak mag maken voor de zorgen die hij aan de belangen van zijn cliënt besteedt”.
De criteria die hij daarbij in aanmerking kan nemen zijn: de tijd, het belang van de zaak,
de aard van het werk, enz. Er mag ook rekening worden gehouden met de eerder subjectieve
criteria zoals het bereikte resultaat, de vermogenstoestand van de cliënt en de
bijzondere ervaring of bekendheid van de advocaat.
De advocaat moet aan zijn cliënt een ontvangstbewijs geven bij iedere contante betaling
van de advocaat.
B.6 Juridische bijstand en “pro Deo” prestaties
Personen die onvermogend zijn, hebben recht op kosteloze juridische bijstand. De
Bureaus voor Juridische Bijstand (BJB’s) verbonden aan iedere balie organiseren deze
kosteloze juridische bijstand. De kosteloze juridische bijstand is beter gekend als de
“pro-Deoregeling”. Een aantal categorieën van personen wordt gelijkgesteld met onvermogenden.
Asielzoekers behoren tot die categorie. Een asielzoeker moet geen inkomstenstaat
bewijzen om aanspraak te maken op kosteloze juridische bijstand tijdens
een asielprocedure. Hij wordt geacht onvermogend te zijn voor wat betreft de bijstand
tijdens zijn asielprocedure.
Een andere categorie die wordt gelijkgesteld met onvermogenden is de categorie van de
vreemdelingen voor de indiening van een verzoek tot machtiging van verblijf of van een
administratief of rechterlijk beroep tegen een beslissing genomen in toepassing van de
Vreemdelingenwet.
Dit vermoeden geldt dus niet voor andere dan verblijfsrechtelijke procedures. Voor bijvoorbeeld
een huurgeschil dient de asielzoeker zijn onvermogen in concreto aan te tonen.
HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE - 21