HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE

handeling kan zijn, kunnen er eveneens gevallen bestaan waar de terugwijzing naar de
verantwoordelijke staat waar een persoon trauma’s heeft opgelopen, zeer schadelijke
gevolgen heeft, in het bijzonder op psychisch vlak.
Verder bieden sommige lidstaten niet altijd gepaste medische dekking aan de asielzoekers
of bieden ze opvangvoorwaarden aan die onverenigbaar zijn met het lijden aan
bepaalde ziektes, ondanks de richtlijn die de opvang op Europees niveau harmoniseert.
Het is aangewezen hier voldoende bewijsstukken rond te verzamelen en te overhandigen
aan de DVZ.
e Het risico op refoulement, rechtstreeks of onrechtstreeks
België zou de Rechten van de Mens schenden door een asielzoeker terug te zenden naar
een andere Europese staat zonder zich ervan te vergewissen dat deze laatste de asielzoeker
niet zal uitwijzen, zodat deze terechtkomt in een situatie van onmenselijke en
vernederende behandeling.
De asielzoeker die wenst dat zijn aanvraag in België wordt behandeld, moet het vermoeden
van objectiviteit en onpartijdigheid van de verantwoordelijke staat omkeren.
Hij moet zich dus baseren op concrete elementen waaruit blijkt dat de verantwoordelijke
staat zich schuldig zou kunnen maken aan terugwijzing, indien hij een rechtscollege wil
overtuigen. Men kan zich onder meer beroepen op rechtspraak van het EHRM, verslagen
van NGO’s of internationale organisaties.
Indien er goede redenen zijn om de overdracht tegen te gaan, is het aan te raden om
preventief op te treden en de DVZ een aangetekende brief te sturen met een uiteenzetting
van deze redenen alvorens er een beslissing wordt genomen. Op die manier is de
DVZ verplicht om zich afdoende te motiveren en de aangebrachte argumenten te weerleggen.
Indien de DVZ deze elementen niet of niet voldoende in overweging neemt, zal een
schending van de motiveringsplicht kunnen worden aangevoerd in een procedure tot
schorsing en/of vernietiging voor de RvV.
Uit de praktijk blijkt dat België de verantwoordelijke lidstaat niet altijd volledig informeert
over de specifieke situatie van een asielzoeker. Vaak worden in een vraag tot overdracht
enkel de elementen pro overdracht opgenomen en neemt de DVZ de elementen
contra een overname niet op. Controle hierop is moeilijk omdat er in de fase van het
Dublin-onderzoek geen inzage in het dossier toegestaan wordt.
Overdracht kan soms worden vermeden doordat de advocaat of HV zelf contact opneemt
met de instantie die in de andere lidstaat over de overdracht beslist.
HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE - 85