HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE

Gegronde vrees
De vrees moet steunen op objectieve elementen en moet kunnen worden gerelateerd
aan de algemene situatie in het land van herkomst. De vrees verwijst
ook naar een subjectieve emotie waarbij rekening wordt gehouden met de persoonlijkheid
van de asielzoeker en de wijze waarop die omgaat met het risico
in het land van herkomst. De vrees wordt beoordeeld op het ogenblik van de
behandeling van de asielaanvraag. De vrees moet actueel zijn ten tijde van de
beoordeling.
Vervolging
Vervolging kan omschreven worden als een inbreuk op iemands mensenrechten
(fysisch, moreel of economisch) die voldoende ernstig en die niet te rechtvaardigen
is. Discriminatie op zich is geen vervolging. Een opeenhoping van discriminatoire
maatregelen kan wel een vervolging vormen. Strafvervolging staat
niet gelijk aan vervolging, tenzij de strafvervolging onevenwichtig zwaar is.
Vervolgingsgronden: ras, godsdienst, nationaliteit, sociale groep, politieke
overtuiging.
Ras-etnie: Dit begrip moet worden begrepen in de ruime betekenis van het
woord. Het begrip ‘ras’ omvat onder meer het aspect huidskleur, afkomst en
het behoren tot een bepaalde etnische groep. Etniciteit verwijst naar erfelijke
en cultuuraspecten die eigen zijn aan een groep. Het gaat vaak, maar niet noodzakelijk,
om een minderheid binnen een grotere bevolkingsgroep die om deze
reden wordt geviseerd. Rassenvervolging wordt beschouwd als een ernstige
mensenrechtenschending.
Voorbeeld: Zwarten in Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid
Godsdienst: Vervolging op grond van godsdienst kan bijvoorbeeld worden afgeleid
uit het verbod van een bepaald kerkgenootschap of het verbod om lid
te zijn van een religieuze gemeenschap, om het geloof te belijden (privé en
openbaar), van godsdienstig onderwijs of ernstige discriminatoire maatregelen.
Het begrip godsdienst omvat zowel theïstische, niet-theïstische en atheïstische
geloofsovertuigingen.
Voorbeeld: Christenen in Iran
Nationaliteit: Aangezien de meeste staten natiestaten zijn, verwijst het begrip
nationaliteit in het Verdrag niet naar het begrip staatsburgerschap, maar wel
naar het lidmaatschap van een bepaalde groep die wordt bepaald door een
culturele, geografische, etnische of taalkundige identiteit, door een gemeenschappelijke
geografische of politieke oorsprong of door verwantschap met de
bevolking van een andere staat.
Voorbeeld: Bosnische moslims en Kosovaarse Albanezen in de jaren ‘90
Sociale groep: Een groep van personen die een gemeenschappelijk kenmerk
delen anders dan het risico om vervolgd te worden, of die door de maatschappij
als groep met een eigen identiteit wordt gezien. Dit kenmerk zal vaak zijn
HANDBOEK VOOR BEGELEIDERS BIJ DE ASIELPROCEDURE - 63