nr. 2 februari - Publicaties Nederlandse Politieke Partijen

,.GESCHIEDENIS COMM. PARTIJ DER U.S.S.R. (b.).
Het zou onjuist zijn, dit eenzijdig karakter van de oorlog te verklaren
door de militaire of ekonomische zwakte van de "demokratische"
staten. De "demokratische" staten zijn natuurlijk sterker dan de fas·
cistische staten. Het eenzijdig karakter van de zich ontwikkelende wereldoorlog
is te verklaren door het ontbreken van een eenheidsfront
van de "demokratische" staten tegen de fascistische mogendheden.
De zogenaamde "demokratische" staten keuren natuurlijk de "excessen"
van de fascistische staten niet goed en vrezen hun versterking.
Maar zij vrezen nog meer de arbeidersbeweging in Europa en
de nationale bevrijdingsbeweging in Azië en zijn van mening, dat het
fascisme een "goed tegengif" tegen al deze "gevaarlijke" bewegingen
is. Daarom beperken zich de regerende kringen van de "demokratische"
staten en vooral de regerende konservatieve kringen van
Engeland tot een politiek van overreding van de uit de band gesprongen
fascistische kopstukken "om de zaak niet tot het uiterste te laten
komen" en geven zij hun tegelijkertijd te kennen, dat zij hun reaktionaire
poli:ie-politiek tegen de arbeiders- en de nationale bevrijdingsbeweging
"ten volle begrijpen" en er in hoofdzaak mede sympathiseren.
De leidende kringen van Engeland voeren hier ongeveer dezelfde
politiek als onder het tsarisme de Russische liberaal-monarchistische
bourgeois, die, hoewel zij de "excessen" van de tsaristische
politiek vreesden, het volk toch nog meer vreesden en met het oog
hierop overgingen tot de poli:iek, om den tsaar te overreden - bijgevolg
tot de politiek van een o v e ree n k o m st met den tsaar
tegen het volk.Zoals bekend is, heeft de liberaal-monarchistische
bourgeoisie van Rusland voor deze tweeslachtige poliHek duur moeten
betalen. Men moet wel aannemen, dat de regerende kringen van
Engeland en hun vrienden in Frankrijk en de Verenigde Staten eveneens
hun historische vergelding zullen ontvangen.
Het spreekt vanzelf, dat de Sowjet-Unie, toen zij deze wending in de
internationale aangelegenheden zag, niet aan deze dreigende gebeurtenis
kon voorbijgaan. Iedere, zelfs een kleine oorlog, die door
de aanvallers wordt begonnen, is een gevaar voor de vredelievende
landen en de tweede imperialistische oorlog, die zo "ongemerkt"
op de volken is toegeslopen en meer dan een half milliard mensen
heeft omvat moet wel des te eerder een ernstig gevaar voor alle
volken, en in de eerste plaats voor de Sowjet-Unie zijn. Daarvan getuigt
op welsprekende wijze de aaneensluiting tot een "anti-kommunistisch
blok" van Duitsland, Italië en Japan. Derhalve heeft ons land
terwijl het zijn vredespolitiek voert, tegelijk daarmee de weerbaarheid
van onze grenzen en de strijdbereidheid van het Rode Leger en de
Rode Vloot verder versterkt. Aan het eind van 1934 werd de Sowjet­
Unie lid van de Volkenbond, daar zij wist dat de Volkenbond, ondanks
zijn zwakte, toch als een tribune kon dienen om de aanvallers
te ontmaskeren en als een zeker, zij het dan ook zwak instrument van
de vrede, dat het uitbreken van de oorlog kan belemmeren. De
Sowjet-Unie was van mening, dat men in zulk een tijd zelfs zulk een
zwakke organisatie als de Volkenbond niet moet versmaden. In Mei
1935 werd het verdrag over wederzijdse hulp tegen een mogelijke