nr. 2 februari - Publicaties Nederlandse Politieke Partijen

PETER WIEDEN.
ARBEIDERSKLASSE EN NATIE.
Door de klassenstrijd veroverde de arbeider zich stap voor stap
zijn plaats in de natie. Door het verkrijgen van demokratische vrijheidsrechten,
door de verkorting van de arbeidstijd, door koalitie·
recht en sociale wetgeving werd hij inplaats van een arbeidsdier een
staatsburger. Door zijn partijen, vakverenigingen, organisaties nam
hij steeds krachtiger deel aan het leven der natie, aan de grote
nationale kultuurgemeenschap. De arbeidersklasse werd tot de belangrijkste
en grootste klasse der moderne maatschappij. Zij was en
is de schepper van onmetelijke kultuurwaarden. Zij heeft op zich genomen,
de verhevenste gedachten der mensheid in de daad om te
zetten: het socialisme; een wereld op te bouwen, waarin niet de
mens voor de mens een wolf, maar waarin de mens voor de mens
een broeder is.
De arbeidersklasse begon haar betrekkingen tot de natie opnieuw
te onderzoeken. Het kwam hierbij tot noodlottige dwalingen en afwijkingen.
De proletariër was "staatsburger" geworden, maar toch
in een andere zin dan de bourgeoisie. Hij was de uitgebuite der;
heersende klassen gebleven en niet de aandeelhouder van de ka·
pitalistische naamloze vennootschap "vaderland" geworden. Hoewel
hij zich bepaalde, niet onbelangrijke staatsburgerlijke rechten veroverd
had, stond de staat nog steeds als onderdrukkingsapparaat der
heersende klasse tegenover hem. leder afwijken van de onverzoen·
lijke klassenstrijd, iedere "godsvrede" met de bourgeoisie hield de
arbeidersklasse in haar ontwikkeling tegen. De opportunistische opvatting,
dat men binnen de staat van de bourgeoisie in het socia·
lisme "ingroeien" kon, dat de arbeidersklasse het oude staatsapparaat
niet moet v e r n i et i g e n, maar het stap voor stap kon o v e r­
n e m e n, leidde tot vreselijke terugslagen in de arbeidersbeweging.
Deze opvatting werd door agenten der bourgeoisie in de arbeidersbeweging
binnengesleept. Delen der arbeidersbeweging werden
omgekocht. Vooral in de ontwikkeldste kapitalistische landen ontstond
een arbeidersaristokratie, die met de bourgeoisie samenwerkte,
die niet aan het hoofd van het volk trad, maar achter de heersende
klasse aan trippelde.
Hand in hand met dit kleinburgerlijke opportunisme gingen gildeachtige
vooroordelen. De vertegenwoordigers der arbeidersaristokratie
lieten de politieke leiding over aan de bourgeoisie, bekommerden
zich niet om de eisen van de boeren, de stedelijke middenstand,
de werkende volksmassa's en beschouwden als hun taak uitsluitend
de vertegenwoordiging van de ekonomische belangen der arbeiders
binnen de grenzen der burgerlijk-kapitalistische maatschappij.
Zij geraakten steeds meer in het vaarwater van het burgerlijk natio·
nalisme en ontwikkelden zich tot sociaalpatriotten, tot verraders niet
slechts van de belangen der arbeidersklasse, maar ook van de belangen
der volken, die in de wereldoorlog voor een handvol imperialistische
rovers hun bloed vergoten.
De revolutionaire woordvoerders der arbeidersklasse, die zich tegen
het verraderlijke opportunisme verzetten en het principe van het pro·
letarisch internationalisme verdedigden, begingen dikwijls de fout, de
84