nr. 2 februari - Publicaties Nederlandse Politieke Partijen

M. A. JACOBS .. DEMOCRAT1E OP DE PHILIPPIJNEI'•t
pijnen een grondstoffen-gebied te vinden, waarbij zij, echter wat
werd gestuit door de bepaling, dat geen maatschappij meer dan
1024 H.A. grond mocht kopen of huren. In die sfeer werd over onafhankelijkheid
zelfs niet meer gesproken. Generaal Leonard Wood,
de hardhandige gouverneur-generaal uit die tijd, drukte het eens
zó uit: "Wanneer Amerika's taak voorbij zal zijn, zal Amerika dat
zeggen. En voordat Amerika dat zegt, zal zijn taak niet geëindigd
zijn". Heel logisch was dat betoog niet, maar aan duidelijkheid liet
het niets te wensen over.
DE SUIKERCRISIS.
Tijdens de bewindsperiade van den (eveneens republikeinsen) president
Hocver (1929 -1933) kwam er een keer in de houding van
Amerika. En die keer kwam al heel gauw; hij hield rechtstreeks verband
met de crisis van eind 1929, nauwkeuriger nog gezegd: met
de suikercrisis.
Suiker is het voornaamste product van de Philippijnen. Een enkel
cijfer toont het aan: De totale uitvoer der eilanden beliep in 1936
ruim 295 millioen pesos (een peso is een halve dollar); en daarvan
besloeg de suiker 124 millioen; een heel eind verder pas kwamen
hennep (34 millioen), copra (30 millioen) en kokos-olie (bijna 28 mil­
Hoen) plus de rest, o.a. tabak. Welnu, zolang de Philippijnse suiker
vrij in de Verenigde Staten kon en kan worden ingevoerd, doet zij
de bietsuiker uit het Midden-Westen en de rietsuiker uit Virginia een
concurrentie aan, die in tijden van voorspoed wellicht stimulerend,
maar in tijden van crisis bijzonder zwaar is. Vandaar dat in de moeilijke
jaren na 1929 iedere Amerikaanse boer, die last had van de
Philippijnse suiker (en ook iedere fabrikant, die last had van ·de
Philippijnse copra) als het ware huilde om .... onafhankelijkheid van
de Philippijnen - want dan kon men tenminste invoerrechten heffen
op de Philippijnse producten.
Nadat in October 1929 in de Senaat der V. S. een voorstel om de
Philippijnen hun vrijheid te geven, nog met 44 tegen 36 stemmen
was verworpen, werd een soortgelijk voorstel in de Senaatscommissie
voor de koloniën in Mei 1930 reeds aanvaard. Tussen die twee data
in lag juist het uitbreken van de crisis.
President Hocver bleef zich verzetten. Maar het bleek al gauw, dat
in de verkiezingsstrijd van 1932 de koloniale politiek der democraten
ten gunste van Roosevelt zou werken: van de steun der suikerboeren
kon hij verzekerd zijn.
NAAR DE ONAFHANKELIJKHEID.
>
96
Met Roosevalts bewind (1933 tot heden) begon inderdaad tevens een
geheel nieuw hoofdstuk in de evolutie der Philippijnen, het vierde
sedert de archipel door de V. S. was aangekocht. Vrijwel terstond
na zijn optreden als president besloot de Senaat (met 66 tegen 26
stemmen, zó was het getij gekeerd) in beginsel, de Philippijnen vrij