140225172155_handreiking-burgerkracht-in-de-wijk

7. Het politieke
perspectief:
bottom up
Bij het consequent vormgeven van een nieuwe, gebiedsgerichte institutionele
orde komen gemeenten ook zichzelf tegen. Een tot op heden
nogal veronachtzaamd hoofdstuk in deze institutionele verandering is
dat integraal werken niet alleen op wijkniveau geprojecteerd kan
worden als opgave van ‘anderen’, maar onvermijdelijk terugslaat op de
gemeentelijke organisatie zelf. Als er één organisatie verkokerd is, zo
concludeerde de Visitatiecommissie Wijkenaanpak twee jaar geleden,
dan is het wel de gemeente. Je kunt moeilijk de buitenwereld
verplichten te veranderen, terwijl in het stadhuis de schotten, afdelingen
en programma’s keurig in het gelid blijven staan.
Dat is wat Leeuwarden ontdekte, toen men daar begin 2013 vaart wilde
maken met de vernieuwing om vervolgens tot de conclusie te komen
dat men er eigenlijk intern nog niet klaar voor was. In Eindhoven heeft
men inmiddels de consequentie van de eigen ambities ingezien: de
hele gemeentelijke organisatie van het sociale domein gaat daar op de
schop. Het einde van de vakjesambtenaar komt daarmee in de Lichtstad
in zicht. Ongetwijfeld zal een vergelijkbare beweging zich in
andere gemeenten aandienen. Het kan niet anders of de ambtelijke
organisatie en daarmee de sturingsinstrumenten zullen met de nieuwe
omstandigheden mee evolueren.
Tot die nieuwe omstandigheden hoort in ieder geval ook dat de
gemeente de richting van de vernieuwing wel kan aangeven, maar toch
89
Burgerkracht in de wijk