140225172155_handreiking-burgerkracht-in-de-wijk

Het einde van
de vakjesambtenaar
komt in zicht
90
niet de alleenheerser is over de praktische en inhoudelijke invulling
daarvan. De lokalisering werkt niet alleen door voor organisaties
waarvan de financiering naar de gemeente ‘gedecentraliseerd’ wordt,
het effect is veel groter. De beweging breekt, zoals we in de vorige paragraag
al aanstipten, het hele sociale domein open, ook op terreinen
waar de gemeente niet de financier is.
Veel meer organisaties zijn bezig om hun lokale vizier scherp te stellen
en hun belangen opnieuw te wegen. Woningcorporaties waren daar al
mee bezig (al treedt in die heroriëntatie nu enige aarzeling op omdat zij
door de rijksoverheid teruggedrongen lijken te worden op een heel
strikte taakopvatting; een Haags dwangbevel dat vanuit het oogpunt
van lokalisering volkomen contraproductief is, maar dat terzijde). In de
culturele sector is al enige jaren sprake van een hernieuwde oriëntatie
van cultuurmakers op wijken en buurten. Sommigen vestigen zich
bewust en gemotiveerd in wijken om er met bewoners aan de slag te
gaan. En ook zorgverzekeraars voorvoelen dat zij een groeiend belang
hebben bij een goede lokale sociale infrastructuur die problemen snel
en adequaat (en goedkoper) opvangt. Zorgverzekeraar VGZ is om die
reden in Nijmegen al in wijken begonnen met het oprichten van wat zij
wijknetwerken noemen, weer een nieuwe insteek van sociale wijkteams.
Op de VGZ-website lezen we het volgende:
Burgerkracht in de wijk