Movir Veerkracht - Gezonde ideeën over werk en leven - Voorjaar 2014

nummer 5 / voorjaar 2014
gezond
ondernemerschap
ergonomische
werkplek
Wat doet een
medisch adviseur
Dokter,
hoe is ‘t met u?
Resultaten
klantonderzoek

VEERKRACHT INHOUD
PR
preventie
BA
back on track
re
re-integratie
CA
case
PR
preventie
/ 03 column / 04 Preventie: de juiste houding
/ 06 Re-integratie: Zinvol bijdragen aan arbeidsherstel
/ 08 BACK ON TRACK: LIEZBETH SMANT / 10 CASE: Dokter,
hoe is ‘t met u? / 11 Preventie: De werkdruk van de
Nederlandse huisarts / 12 preventie: Van sponsor tot
gezinsman / 14 Onderzoek: Resultaten klantonderzoek
arbeidsongeschikten
Veerkracht is een uitgave van arbeidsongeschiktheidsverzekeraar Movir voor haar verzekerden.
In Veerkracht staat de dienstverlening rondom onze preventie en re-integratie centraal.
© Copyright 2014. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveel Voudigd, opgeslagen,
of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

3
VEERKRACHT gastcolumn
gastcolumn
Gezond
ondernemerschap
loont
‘Wij zijn ervan
overtuigd dat
gezond ondernemerschap
van vitaal
belang is
voor iedere
professional.’
De wereld verandert, en de arbeidsmarkt verandert
mee. Zzp’ers vormen - als ondernemende
professionals - de voorhoede van deze nieuwe
arbeidsmarkt. Zzp’ers bieden de markt kwaliteit en
flexibiliteit in een tijd waarin aan beide van deze
aspecten veel behoefte is. Het is niet voor niets dat
deze groep professionals de laatste jaren fors is
toegenomen. Naast de traditionele zelfstandigen
zoals medici, advocaten en notarissen, nemen met
name de ‘nieuwe’ professionals in aantallen toe:
interim-managers, marketeers, ict’ers, bedrijfsadviseurs.
Steeds meer organisaties laten zich
graag tijdelijk ondersteunen door competente en
gedreven zelfstandig professionals.
Juist deze zelfstandigen missen vaak een sparringpartner
of klankbord. Daarin levert FNV
Zelfstandigen een bijdrage. Denk aan het bieden
van professioneel advies, een inspirerend netwerk
en collectieve en individuele voorzieningen die
aansluiten bij hun wensen en behoeften. Daarnaast
zetten wij ons in voor de lobby in Den Haag en in
‘de polder’. Vernieuwing vraagt namelijk ook om
innovatie van de arbeidsverhoudingen en passende
wet- en regelgeving.
Wij zijn ervan overtuigd dat gezond ondernemerschap
van vitaal belang is voor iedere professional
en adviseren daarin op uiteenlopende vlakken.
Duurzaam succesvol ondernemen vraagt namelijk
niet alleen om de goede competenties en het
goede netwerk, ook vitaliteit en gezondheid zijn
essentiële ingrediënten. Daarin hebben wij Movir
ook als partner gevonden. Immers, inkomenszekerheid
is voor zelfstandigen van belang, maar zeker
zo belangrijk is de aandacht voor preventie: juist
ook voor ondernemers geldt dat ze met veel passie
en gedrevenheid hun vak willen uitoefenen en hoe
dan ook willen voorkomen dat zij door ziekte thuis
komen te zitten.
Als Partner in Gezond Ondernemerschap bieden
wij onze leden hierbij ondersteuning op maat:
het voorkomen van problemen en het zoeken naar
echte oplossingen, dat is waar FNV Zelfstandigen
en Movir elkaar gevonden hebben.
Henk Wesselo / directeur FNV Zelfstandigen
co
column

PR
Preventie
Joris Rotteveel,
tandarts-endodontoloog
Joseph Wouters,
ergonoom
‘De juiste Houding’
Joris Rotteveel uit Nijmegen meldt zich eind 2012 bij Movir. Hij is
na de studie tandheelkunde en een drie jaar durende differentiatie
werkzaam als tandarts-endodontoloog en kreeg last van werkgerelateerde
pijnklachten. Een ergonoom wordt ingeschakeld
en na grondig onderzoek en rigoureuze aanpassingen van de
werkplek is het tij gekeerd voor Joris. De klachten zijn verdwenen,
tot op de dag van vandaag.
Rotteveel: ‘Ik heb een geweldige baan als gedifferentieerd
tandarts. Tandartsen verwijzen patiënten aan mij door voor
een technisch moeilijke wortelkanaalbehandeling, gebits letsel,
wortelpuntoperatie en het oplossen van problemen in de
diagnostiek zoals onbegrepen pijnklachten.
Mijn agenda is vooral gevuld met moeilijke wortelkanaalbehandelingen.
Deze duren gemiddeld 1 tot 2,5 uur, wat een
lange concentratie en inspanning van mij als endodontoloog
vereist. De voldoening van mijn werk dreigde minder te
worden door opkomende lichamelijke klachten. Na een dag
werken had ik regelmatig pijn in handen, armen en schouders.
In mijn omgeving ken ik al collega’s met beroepsgerelateerde
klachten en mogelijke arbeidsongeschiktheid tot gevolg.
Dat was een absolute nachtmerrie voor mij, ik wilde nog
heel wat jaren dit vak uitoefenen. Nét in die periode viel het
magazine Veerkracht van Movir op de mat. Daarom heb ik
eind 2012 Movir gebeld.’
Na de melding van Rotteveel schakelt Movir ergonoom
Joseph Wouters in. Wouters: ‘Als ergonoom ben ik gespecialiseerd
in het opsporen van de oorzaak van lichamelijke
klachten door verkeerde belasting van het lichaam. Ik werk als
onafhankelijk deskundige al meer dan 25 jaar voor Movir en
heb in die jaren veel tandartsen begeleid. Het fijne aan deze
casus was dat er nog geen sprake was van arbeidsongeschiktheid.
Als mensen zich in een vroegtijdig stadium
melden is er vaak nog van alles mogelijk.

5
VEERKRACHT Preventie
Joris vond het prima als ik een dagdeel observeerde
tijdens behandelingen. Dat heb ik dan ook gedaan.
Zo’n locatieonderzoek geeft heel veel inzicht. Ik zie
de gebruikte instrumenten, de instrumenthantering,
de houding, de interactie met assistentes en patiënt.
Zo krijg ik een samenhangend beeld.’
Locatieonderzoek
Wouters: ‘Het eerste wat mij tijdens het observeren
opviel, is dat Joris zijn nek constant overbelastte
tijdens patiëntbehandelingen. Als de nek met regelmaat
meer dan 25 graden gebogen wordt, kunnen
klachten ontstaan. Deze tandarts werkte met zijn
nek in een buiging van 40 tot 60 graden en bij het
gebruik van de microscoop werd het hoofd en vooral
ook de kin naar voren gebracht. Direct gevolg is een
te zware belasting van de nek en schouders. Toen ik
dat zag, wist ik al direct dat daar winst voor hem te
behalen was.’
Rotteveel vertelt: ‘De behandelunit waarmee ik werk
is een standaardunit. Niet afgestemd op mijn persoonlijke
situatie. De stoel waarop de patiënt ligt kan
bijvoorbeeld onvoldoende omhoog. Ik moet constant
in een onnatuurlijke, vervelende houding zitten om
goed zicht te hebben.’ Wouters vult aan: ‘Goed zicht
is essentieel voor een tandarts. Dat wordt bijvoorbeeld
beïnvloed door het type lamp dat gebruikt
wordt en het wel of niet dragen van een op het werk
afgestemde bril. In dit specifieke geval werden de
nek, schouders en rug te veel belast omdat het
zicht niet optimaal was. Hiervoor waren grofweg vier
oorzaken: Rotteveel is lang, hij had een verkeerde
afstand tot zijn werkterrein, de patiënt lag te laag en
zijn hulpmiddelen waren onvoldoende toereikend.’
De eerste verbeteringen
Rotteveel: ‘Wouters adviseerde een andere stoel
aan te schaffen. Als tandarts doe je de behandeling
vrijwel altijd zittend. De gasveer van mijn stoel was
te laag waardoor ik een verkeerde houding aannam.’
Daarnaast merkte Wouters op dat de microscoop
van Rotteveel onvoldoende was in te stellen. Na
analyse van de optometrist werd het oculairhuis van
de microscoop aangepast, waardoor de microscoop
gebruikt kon worden vanuit een rechtopzittende positie.
Voor werkzaamheden zonder microscoop werd
een bril met lage prisma’s gemaakt; zo kon hij vanuit
een ontspannen rechtopzittende houding werken.
Concrete aanpassing
De praktijkeigenaar besloot toevallig in die periode
de complete behandelunit te vervangen. Rotteveel
is daar blij mee: ‘De unit waarop ik werkte is voor
rechtshandigen, ik ben linkshandig. Al het instrumentarium
zat op de verkeerde plaats. De boor hangt
rechts terwijl ik hem in mijn linkerhand nodig heb.
Daardoor moest ik extra ver reiken om de boor te
kunnen pakken, of ik moet ‘m steeds overpakken.
De afzuiger, die vooral door de assistente gebruikt
wordt, zit standaard links, naast het hoofd van de
‘Goed
zicht is
essentieel
voor een
tandarts.’
‘Het belang
van
oefeningen
wordt vaak
onderschat.’
patiënt. Maar als linkshandige behandelaar zit ik
daar. Niet handig, de unit werkte tegen. Na installatie
van de aangepaste unit kan ik nu veel makkelijker
instrumenten pakken en ook mijn assistente zit op
een logische plaats. Daarnaast kan de patiënt veel
hoger liggen waardoor ik minder moet buigen om
in de mond te kunnen kijken. Ik kan bovendien de
voorkeursinstellingen opslaan, zodat ik na een vrije
dag met één druk op de knop alle instellingen weer
goed kan zetten.’
Andere aanpassingen
Ongeveer 75 procent van de tijd werkt Rotteveel met
behulp van de microscoop. Het zicht dat hij had, had
zijn assistente niet. Daardoor kon hij niet optimaal
worden geassisteerd tijdens een groot deel van de
behandeling. Dit zorgde ervoor dat hij extra handelingen
zelf moest verrichten.
Op advies van de ergonoom besluit hij ook dit aan
te pakken. Er wordt een extra monitor aangeschaft
waarop de assistente tijdens het behandelen kan
meekijken en zodoende bijna hetzelfde beeld krijgt
als Rotteveel. Hierdoor wordt de samenwerking
nog beter.
Fysieke versterking
Rotteveel kreeg daarnaast een serie oefeningen om
tijdens pauzes uit te voeren. Wouters: ‘Het belang
van oefeningen wordt vaak onderschat. Het heeft
twee effecten: enerzijds werkt het ontspannend, anderzijds
werkt het spierversterkend. Ik adviseer vaak
oefeningen die tegengesteld zijn aan de inspanning
van een behandeling.’
Toekomst
Om terugkeer van klachten te voorkomen is het
noodzakelijk om bij geen van de ingezette verbeteringen
te verslappen. Het gevaar is volgens Wouters
dat je terugvalt in oude routines: ‘Als je jaren op een
bepaalde manier je behandelingen hebt gedaan, is
de kans groot dat je terugvalt. Constante bewustwording
van je houding is essentieel. Daarom instrueer
ik ook altijd de tandartsassistent(e) zodat hij/zij de
houding van de tandarts in de gaten houdt.’
Wouters adviseert daarnaast om veel te bewegen
en te sporten. ‘Als tandarts werk je in een statische
houding, dit heeft verzuring van de spieren tot gevolg.
Met beweging maak je spieren los.
Daarnaast is sport essentieel voor het versterken
van je spieren. Stel samen met een fysiotherapeut
een trainingsschema op en investeer zo in een
gezonde toekomst.’
Rotteveel over de huidige situatie: ‘Gelukkig bleken
de diverse aanpassingen vrij snel effect te sorteren.
Ik kan mensen met beginnende pijnklachten aanraden
om in een vroegtijdig stadium een expert in
te schakelen. In mijn geval heeft het zeker geholpen
om optimaal mijn vak uit te oefenen. Nu en in
de toekomst!’

VEERKRACHT re-integratie
6
Een dag uit het leven van een medisch adviseur
Zinvol bijdragen
aan
arbeidsherstel
Jan Hoevenaars is verzekeringsarts en al bijna 20 jaar
medisch adviseur bij Movir. Samen met de re-integratiebegeleiders
uit zijn team helpt hij arbeidsongeschikte
verzekerden om hun beroep weer op te pakken.
‘Tegen kwart voor acht ben ik op kantoor. Ik begin
altijd met het beoordelen van medische dossiers van
personen die een verzekering bij Movir hebben aangevraagd.
Voor de meeste mensen geldt dat ik Movir kan
adviseren dat ze kunnen worden geaccepteerd voor
een verzekering. Soms echter heeft iemand helaas
meer kans om arbeidsongeschikt te worden. Dan bekijk
ik of hij met een premietoeslag of een uitsluitende
clausule toch verzekerd kan worden.
Intussen word ik regelmatig gebeld. Eerst door een
psycholoog die een arbeidsongeschikte advocaat
begeleidt. Deze verzekerde leek in eerste instantie
op te knappen, maar krijgt nu steeds meer ernstige
klachten van zijn depressie. Aansluitend bel ik daarom
ook met deze verzekerde en uit het gesprek blijkt dat
de psycholoog zich terecht zorgen maakt. Ik spreek
daarom met verzekerde af dat hij vandaag nog
contact opneemt met zijn huisarts. Hij zal mij of de reintegratiebegeleider
vervolgens laten weten wat deze
als beleid voorstelt.
Ook belt een van onze ergonomen die op bezoek is
geweest bij een huisarts die de laatste tijd slechter is
gaan horen. Het plan is nu om uit te proberen hoe een
elektrisch versterkte stethoscoop bevalt. Omdat bovendien
de akoestiek in zijn spreekkamer slecht is, zal
er volgens de ergonoom ook nog zeker winst behaald
kunnen worden met geluiddempende plafond- en
wandbekleding. Wij besluiten het advies te volgen en
de aanpassing van zijn spreekkamer te vergoeden.
Dan start het multidisciplinaire overleg. Samen met
de arbeidsdeskundige en de re-integratiebegeleider
bespreken we een aantal verzekerden die arbeidsongeschikt
zijn. Wij bekijken wat de mogelijkheden zijn
voor re-integratie. Ook gaan we na of het inschakelen
van een deskundige (bijvoorbeeld een psycholoog of
ergonoom) bij kan dragen aan een sneller arbeidsherstel.
Bij arbeidsongeschiktheid spelen meestal meerdere
factoren een rol. Met de re-integratiebegeleider
en arbeidsdeskundige proberen we deze factoren in
kaart te brengen.
Dit doen we ook bij een jonge ICT’er. Hij heeft veel
kennis van softwaretechniek maar heeft enkele
belangrijke klanten verloren door niet goed met ze te
communiceren. Nu zit hij met spanningsklachten thuis
en mist hij zelfvertrouwen. De kans op een succesvolle
werkhervatting zal toenemen als hij zijn communicatievaardigheden
kan vergroten. We besluiten om hem in
contact te brengen met een coach op dit gebied.
In de middagpauze geef ik een lunchworkshop voor
de re-integratiebegeleiders over het onderwerp “pijn”.
Bij Movir vinden we het belangrijk dat alle medewerkers
zich blijven ontwikkelen. Als medisch adviseur
kan ik daaraan bijdragen door mijn kennis met de reintegratiebegeleiders
te delen. Dit vergroot hun inzicht
waardoor zij nog beter in staat zijn een verzekerde te
ondersteunen bij hun terugkeer in het arbeidsproces.

Jan Hoevenaars,
verzekeringsarts en medisch adviseur
bij Movir
re
re-integratie
Dagelijks na de lunchpauze bespreken wij als
medisch adviseurs onderling enkele complexe
dossiers. Meestal betreft dit aanvragen van een
verzekering door personen die bekend zijn met
ernstige aandoeningen of aandoeningen die op
een langere termijn vrijwel zeker functioneringsproblemen
gaan veroorzaken. Vandaag wordt
een dossier ingebracht van een nog jonge notaris
die twee jaar geleden borstkanker heeft gehad.
Na bestudering van de gedetailleerde gegevens
die wij van haar behandelend specialist hadden
ontvangen, bleek dat zij een relatief goede prognose
had. Wij besloten dat het mogelijk was om
haar een polis aan te bieden met bijzondere voorwaarden.
Dergelijke verstrekkende adviezen geef
ik als medisch adviseur pas af als het geanonimiseerde
dossier met de andere medisch adviseurs
is besproken.
het leven. Al deze aspecten vallen nu dus voor
haar weg. Ik kan dan ook goed begrijpen dat zij
mij vraagt haar te helpen om toch nog zo lang
mogelijk aan het werk te blijven als medisch specialist.
Ik heb haar verteld dat dit alleen kan als aan
enkele voorwaarden wordt voldaan. Allereerst is
er veel draagvlak nodig bij de ziekenhuisstaf, haar
collega-radiologen en haar medewerkers. Dan zijn
er aanpassingen nodig in haar werktaken en op de
werkplek. Interventies zal zij in principe niet meer
kunnen doen. Wel kan zij zich met aanpassingen
meer gaan richten op echo’s, het coachen van medewerkers
en het begeleiden van co-assistenten.
Tijdens de diensten moet er wel een achterwacht
beschikbaar zijn. Wij spreken af dat zij eerst samen
met een arbeidsdeskundige het gesprek met haar
collega’s aangaat en dat wij daarna opnieuw contact
hebben.
‘Naast
sociale
status
en sociale
contacten
geeft werk
ook structuur
aan
het leven.’
De receptioniste belt mij vervolgens want vanmiddag
heb ik een gesprek met een verzekerde op
ons kantoor in Nieuwegein. Zij is een nog jonge
radioloog die na een ernstig verkeersongeval
blijvend in een rolstoel is beland. Omdat zij vanwege
haar handicap een aantal kerntaken van
haar beroep niet meer kan doen, is zij in theorie
blijvend beroepsarbeidsongeschikt. Dat is voor
haar uiteraard een regelrecht drama. Werken geeft
voldoening en energie. Naast sociale status en
sociale contacten geeft werk ook structuur aan
Al met al een volle dag waarin ik me realiseer hoe
afwisselend mijn werk als medisch adviseur is.
Samen met andere medewerkers van Movir zorg
ik niet alleen voor financiële zekerheid voor onze
verzekerden. Veel belangrijker nog: door goed te
luisteren en in te spelen op hun persoonlijke situatie
ben ik in staat om op hele concrete en zinvolle
wijze bij te dragen aan hun terugkeer naar werk.
Een prachtig vak!’
* De voorbeelden in dit
artikel zijn realistisch
maar fictief, dit om
de anonimiteit te waarborgen.

8
ba
back on track
back on
track:
LIEZBETH SMANT
Liezbeth Smant, apotheker in
Roosendaal, overkwam waar iedereen
voor vreest: ze kreeg de diagnose
kanker. Wat doet de diagnose en
de behandeling met je, lichamelijk
en mentaal? Liezbeth had geluk, de
kanker verdween waardoor ze kan
terugkijken op 2 intense jaren.
‘In oktober 2011 voelde ik voor het eerst een
knobbeltje in mijn borst en had er direct geen goed
gevoel over. Via de huisarts kwam ik op de mamapoli
terecht. De radioloog stelde me al snel gerust, ik
hoefde me geen zorgen te maken, maar mijn intuïtie
zei iets heel anders. De chirurg, waarmee ik ook
een afspraak had, belde ter plekke de radioloog om
toch een punctie uit te voeren. Zowel de eerste als
de tweede punctie gaf geen heldere uitslag. Toen ik
direct door kon voor een derde punctie, ‘s middags
om vijf uur, wist ik al ‘dit is vast mis’.
Toen ik voor de uitslag kwam, vroeg de chirurg direct
bij binnenkomst: ‘Bent u alleen?’ Dat was wel een
duidelijke aankondiging van slecht nieuws. Inderdaad,
de diagnose luidde: kwaadaardig.
Een heel intens moment. En ik was alleen, want mijn
man zat voor zijn werk enkele dagen op zee. Ik belde
zijn werk dat ik hem echt nodig had. En ik mailde
naar mijn eigen collega’s, bang om mijn emoties niet
te kunnen bedwingen als ik het ze zou vertellen. Die
avond volgde een emotioneel gesprek met mijn man
via de satelliettelefoon. Gelukkig had zijn werk direct
een boot laten sturen, zodat hij binnen enkele uren
terug kon keren. De schrik was ook zo groot omdat
de ziekte in onze (grote) familie niet echt voorkomt,
in tegenstelling tot hart- en vaatziekten.
Binnen een week werd ik ingepland voor een operatie.
En gek genoeg voelde ik me na de operatie
direct beter. Alsof er iets was weggehaald dat me
langzaam steeds zieker had gemaakt, zonder dat ik
het had gemerkt. Ik voelde me na de operatie echt
opgelucht. Na tien dagen kwam de uitslag. Twee
agressieve tumoren waren verwijderd. Mijn lymfeklier
was ook aangetast en ik had de pech dat ik bij
de ongeveer 15 à 20% hoorde die het Her2neu-eiwit
had. Hierdoor was mijn borstkanker extra agressief
en had ik een jaar extra chemo nodig.
De periode van bestralingen duurde zes en een
halve week. Dagelijks op en neer naar Vlissingen,
naar het bestralingscentrum. Hier werd fantastisch
voor me gezorgd en alles was heel goed geregeld.
Het is een taxirit van ruim drie kwartier. Ik kan me
herinneren dat ik eens misselijk werd. Zelf dacht ik
dat het gewoon wagenziekte was, maar het kon ook
een bijwerking van de bestraling zijn. Na aankomst
zei de verpleegkundige: ‘Het maakt ons niet uit
wat de oorzaak is, we gaan gewoon ons best doen
om uw misselijkheid weg te nemen.’ En ook het
verbinden van de brandwonden werd door hen heel
zorgzaam gedaan.
Wat je vooral merkt in deze periode, is dat de kanker,
of eigenlijk de nabehandeling, je hele leven en

9 VEERKRACHT back on track
dagritme gaat beheersen. Je leven staat letterlijk
in het teken van de ziekte. Dankzij mijn man leerde
ik spaarzaam met mijn energie om te gaan. Als je
‘s avonds met elkaar aan tafel wilt eten, moet je ‘s
middags gewoon je rust pakken en niet nog even
allerlei huishoudelijke klusjes doen.
Na de bestraling startte de chemotherapie. 2 x 3
maanden en nog een extra jaar in verband met
de Her2neu. Dit was de moeilijkste en zwaarste
tijd. Het verschilt per persoon, maar ik had pech
dat ik veel last had van alle bijwerkingen. Door
de chemo zwakte ik steeds verder af en voelde
me zieker worden in plaats van beter. De eerste
chemo veroorzaakte misselijkheid en malaise, van
de tweede kuur werd ik heel moe. Ik dacht er goed
aan te doen mijn conditie op peil te houden door te
gaan wandelen. Dit lukte echter nauwelijks meer.
Gelukkig kwam mijn huisarts er toevallig achter en
stuurde me door naar een oncologische fysiotherapeut.
Deze heeft me toen heel goed ondersteund.
Het viel me ook zwaar omdat het aan je omgeving
bijna niet is uit te leggen. Men verwacht dat je je
steeds beter gaat voelen, maar ik voelde me
steeds slechter.
Dankzij Jessica (red. Jessica Smulders is re-integratiebegeleider
bij Movir) kwam ik in contact met
een mental coach. Ook die heeft fantastisch werk
gedaan in de zware periode van de chemo’s.
Toen ik in april 2013 klaar was, was er acceptatie.
Ik was gewoon blij dat ik er nog was. Die laatste
chemo kan ik me nog goed herinneren. Mentaal
vier je een feestje, want het is de laatste, maar
lichamelijk kun je nog helemaal niets aan.
Gelukkig ben ik in enkele maanden goed hersteld.
Mijn man stelde voor een elektrische fiets te kopen
en dat ding bleek een zegen; ik was weer mobiel!
Zowel lichamelijk als mentaal heb ik een enorme
comeback gemaakt in de zomer, zodat ik in september
weer kon gaan beginnen met werken.
Dat viel in het begin nog niet mee, maar ook hier
ging het met sprongen vooruit. En nu fiets ik twee
keer per week 32 km naar mijn werk.
Terugkijkend weet ik dat het geen kwestie van wilskracht
maar van geluk is om kanker te overleven.
Het is een prestatie om het vol te houden, maar of
het slaagt is een kwestie van geluk of pech. Wat
me daarnaast heeft geholpen is de hulp van anderen.
Ik had zelf nooit gedacht aan een oncologische
fysio of mental coach. Anderen hebben me erop gewezen
en dat heeft me veel gebracht. De hulpvraag
stellen is essentieel!’
‘Die laatste
chemo
kan ik me
nog goed
herinneren.
Mentaal
vier je een
feestje, want
het is de
laatste, maar
lichamelijk
kun je nog
helemaal
niets aan.’

CA
case
Dokter,
hoe is ‘t met u?
Prisca Kool,
zelfstandig bedrijfsarts
‘Ik was al tien jaar niet op wintersport geweest.
Dus keurig een week op les, veilig skiënd achter
de leraar aan. Mijn zoontje van 7 was er bij,
samen met zijn vriendje en een vriendin van mij.
Het was erg gezellig, zeker de laatste dag.
Wij verwenden onszelf met een uitgebreide
lunch en een goed glas wijn.
Toen we weer op de latten stonden en vanaf de
piste de skibus net konden zien, ging het mis.
Eén ski bleef in een verse hoop sneeuw steken,
de ander gleed verder. Het knapte ergens, ik
lag in een split. Letterlijk, mijn been in een hoek
van 90 graden.
Onderaan de piste stond een ambulance
klaar die mij direct naar het ziekenhuis heeft
gebracht. De diagnose was snel gemaakt:
kruisband afgescheurd en scheurtje in de
meniscus. De artsen wilden mij direct opereren.
Toch heb ik ervoor gekozen geen operatie te
ondergaan, wij zouden immers de volgende
dag naar huis gaan.
De Nederlandse artsen vonden een operatie
niet nodig. Je kan na zo’n uitslag thuis gaan
zitten om te revalideren, want mijn beroep kon ik
natuurlijk niet behoorlijk uitoefenen op krukken.
Ik heb wat familie en vrienden gebeld en kreeg
vanuit allerlei kanten hulp aangeboden.
Mijn vader bleek bereid om mij 2 maanden
lang van en naar mijn werk te rijden. Dat was
eigenlijk best een mooie tijd. In deze hectische
tijden komt het vaak niet tot een goed gesprek,
zelfs niet met je eigen vader. Nu sprak ik hem
tijdens een lange autorit soms 2 uur achter
Prisca Kool (50) is
zelfstandig bedrijfsarts
voor gemeentes,
ziekenhuizen en het
MKB. Op de laatste dag
van haar skivakantie
scheurt zij de kruisband
van haar rechterknie.
Door haar veerkracht
hervat zij direct bij
thuiskomst haar werk.
‘Bij
tegenslag
is er ook
nog veel
mogelijk.’
elkaar. Mooie bijkomstigheid van een tijdelijke
beperking! Vervoer naar mijn werk was dus
geregeld. Fijn, want thuis zitten is niks voor mij.
Maar eenmaal op het werk aangekomen was ik
ook niet mobiel. Zeker omdat ik spreekuur houd
op verschillende afdelingen.
Ik huurde een opvouwbare scootmobiel.
Paste precies in de kofferbak en mijn privéchauffeur
zette hem dan in elkaar. Toen ik
overwoog dat ding te huren belde ik Movir, ze
vonden het een fantastisch idee en hebben de
kosten ook vergoed.
Collega’s moesten wel lachen hoor, om die
scootmobiel. Dan whatsappten ze een foto van
een oud vrouwtje in precies zo’n zelfde scootmobiel.
Ik had er van tevoren niet over nagedacht
hoe cliënten zouden reageren. Die komen
bij mij als bedrijfsarts omdat ze zelf klachten
hebben of (dreigen) vast te lopen. Hoewel ik
het nooit heb besproken denk ik dat het voor
sommigen een motiverende factor was. Zo van,
bij tegenslag is er ook nog veel mogelijk.
De dokter gaf zelf het goede voorbeeld; je kunt
meer dan je denkt. En gesprekken beginnen
anders: ‘Dokter, hoe is het nu met u? Ik ben
altijd gefascineerd door de gevolgen van een
ziekte. Niet zozeer medisch, maar vooral sociaal.
Wat doe het met je privé, op je werk en in je
hoofd? Nu heb ik het in zeer beperkte vorm zelf
eens ervaren.
Dit jaar ben ik niet op wintersport gegaan.
Ik durfde het nog niet aan. Volgend jaar willen
wij naar Lapland. Het is daar wat vlakker.
Misschien start ik met langlaufen of pak ik
de slee bij een laag heuveltje.’

Van onderzoek tot resultaat
De werkdruk
van de Nederlandse
huisarts
pr
preventie
Sophie van der Voort,
huisarts in opleiding
Vorig jaar kon u in Veerkracht lezen over ons
onderzoek onder huisartsen. Aanleiding was
een toename van burn-outklachten bij met name
vrouwelijke en jonge huisartsen. We wilden inzicht
krijgen in stressfactoren om zo aanknopingspunten
te vinden om arbeidsongeschiktheid te voorkomen.
We waren blij verrast door de hoge respons van
ruim 20%. Daaruit bleek wel dat het onderwerp
de huisartsen bezig houdt. In het najaar van
2013 hebben we daarom twee specifieke preventiemiddelen
geïntroduceerd: de online scan
‘Werkplezier- werkdruk’ en het geaccrediteerde
programma ‘Werkplezier & werkdruk, hoe houd
ik balans’ dat werd ontwikkeld door Ascender.
Werkplezier-werkdruk scan
Deze scan is een zelfdiagnosemiddel, ontwikkeld
in samenwerking met Elestia. Deze analysetool is
beschikbaar voor alle huisartsen, ook als zij niet
bij Movir zijn verzekerd. Over de periode oktober
2013 – januari 2014 hebben bijna 400 huisartsen
de scan ingevuld. De tussentijdse meting die we
deden levert enkele belangrijke inzichten op.
Sophie van der Voort: ‘De test leverde bij mij
gelukkig een lage stressscore op. Maar ik zie de
bui van zware administratieve taken en moeizame
combinatie van werk en privé al hangen. Ik denk
dat je niet vroeg genoeg kunt stilstaan bij deze
stressrisico’s, die op termijn leiden tot scheefgroei
en, in het ergste geval, overspannenheid of burnoutklachten.
Ik probeer hierop te anticiperen door
me bewust te zijn van de eigen invloed die ik heb
op mijn arbeidsomstandigheden. Als ‘nieuwkomer’
op de arbeidsmarkt heb ik nog de mogelijkheid
een aanstelling en praktijk te kiezen die bij me
past qua populatie, omvang en werkroosters.’
Programma ‘Werkplezier & werkdruk,
hoe houd ik balans’
In deze cursus worden in twee modules van elk
1 dagdeel op compacte wijze de nieuwste wetenschappelijke
inzichten op het gebied van overspanning
en burn-out, de herkenning van signalen, preventie
en curatie behandeld. Daarnaast heeft iedere
deelnemer een individueel coachingsgesprek en
een follow-up met behulp van het online coachingsprogramma.
Deelnemers die de training al hebben
gevolgd kwamen met uiteenlopende doelstellingen:
‘handvatten om met stress om te gaan, leren
begrenzen en de juiste balans tussen werk en privé
te vinden’ waren een aantal herkenbare motivaties.
Dick Freriks, directeur van Ascender, ziet meer
voordelen: ‘De meerwaarde zit naast het opdoen
van kennis en vaardigheden ook in de onderlinge
herkenning en uitwisseling van ervaringen.
Deze wordt door de deelnemers als zeer positief
en behulpzaam ervaren.’
Resultaten werkplezier-werkdruk scan
Van alle huisartsen die de scan invulden, kwam
eenderde uit op een verhoogd stressniveau;
bij vrouwen komt dit vaker voor dan bij mannen
(38% tegenover 27%).
Ongeveer de helft ervaart regelmatig druk door
de eisen van zorgverzekeraars, taakverzwaring
vanuit de overheid, het aantal patiënten in korte
tijd en de hoeveelheid administratieve taken.
Van alle deelnemers geeft 36% aan dat hun
privéleven lijdt onder de werkdruk. Een kwart
piekert thuis regelmatig over het werk.
Ook opvallend is de invloed van het aantal
werkzame jaren; huisartsen die fris begonnen
zijn of juist al langer dan 20 jaar hun professie
uitoefenen, ervaren minder stress dan de groep
die 5 tot 10 jaar werkzaam is. Zij laten vaker
een verhoogd stressniveau zien.
‘De meerwaarde
zit
ook in de
onderlinge
herkenning
en uitwisseling
van
ervaringen.’
Huisartsen kunnen
nog steeds gebruikmaken
van het pre -
ventieprogramma.
Ga voor meer
informatie naar
movir.nl/werkplezierwerkdruk

VEERKRACHT preventie
12
Van sponsor
tot gezinsman
Herman belt met Elestia naar aanleiding van het artikel
‘Nieuwe balans voor Jeroen’ in Veerkracht nummer 4.
Hij vertelt dat hij al lange tijd twijfelde om te bellen en
dat het artikel hem had gestimuleerd de telefoon te
pakken. De kortdurende en doelgerichte sessies van
een coachingstraject spraken hem zeer aan. Herman
is financieel specialist en daarnaast reservist die van
tijd tot tijd op missie gaat. Hij is op zoek naar hulp in
verband met zijn gezinssituatie. Elestia verwijst hem
na dit telefoongesprek door naar coach Ruud Backus.
Daar kan hij nog dezelfde week terecht.
Ruud Backus vertelt over
zijn coachingservaringen
met Herman.
‘Ik ben militair in hart en nieren’, zegt mijn cliënt
Herman en kijkt me daarbij doordringend aan.
Vanaf zijn binnenkomst observeer ik hem: gespierd,
zelfverzekerde tred, kiest meteen een stoel, zit met
gestrekte rug en leunt naar voren op zijn ellebogen,
kijkt mij vorsend aan. Hij wekt de indruk dat hij mij
de maat komt nemen. Dat probeert hij vervolgens
ook door enkele provocerende opmerkingen tussen
de regels van zijn verhaal door. Ik reageer er niet
op, blijf gewoon luisteren en laat hem nog even in
het ongewisse over wie hij tegenover zich heeft
zitten. Even later stel ik kort achter elkaar, gezien zijn
non-verbale reactie, twee rake vragen. Hij laat een
berustende stilte vallen. Nu is de maat genomen.
Een man als Herman wil eerst ervaren dat een coach
verder kan kijken dan hijzelf. Om daar achter te komen,
daagt hij de coach uit. Als die goed weerwoord geeft,
ontstaat het vertrouwen om zich over te geven aan
de coaching. Pas dan kunnen we aan de slag met
zijn hulpvraag.
Herman is van middelbare leeftijd en loopt vast in zijn
gezin. De communicatie met zijn vrouw is moeizaam,
en naar zijn zonen reageert hij vooral als ze iets niet
goed doen. Zijn gezin is geen bron van vreugde meer
voor hem. Hij wil in de coaching graag kritisch kijken
naar zijn eigen gedrag en op zoek naar verbetering.
Op mijn vraag wat hij zijn gezin biedt, is zijn eerste
antwoord: geld. Ze zitten ruim in de materiële
voorzieningen. Daarnaast heeft hij een duidelijke
mening over hoe de dingen horen te zijn en hij is er niet
terughoudend in om de andere gezinsleden daarvan
op de hoogte te brengen. Hij koppelt het uiten van zijn
affectie aan hoe de anderen zijn visie verwerkelijken.
Prestaties worden beloond, slordigheden of gebrek
aan inzet niet getolereerd. Als ze allemaal nou eens
gewoon zijn opvatting zouden volgen en uitvoeren….
‘Je gedraagt je niet als een gezinsman maar als een
sponsor met een reglement’, hou ik hem voor. Hij is
er even beduusd van. Vindt van zichzelf dat hij het
beste voor heeft met zijn gezin en zich daarvoor inzet.
Dat erken ik. We zijn het erover eens dat de intentie
goed is. Maar de methode niet. Conclusie: we moeten
dus op zoek naar een andere aanpak.
Als huiswerkverzoek had ik hem gevraagd: ‘welke
‘gekkigheid’ kun jij uithalen zodat er meer ontspanning
in het gezin komt?’ Dat vond Herman wel een mooie
opdracht. Hij hield wel van een dolletje. Een week later
vertelde hij me wat hij had uitgespookt. Er was weer
eens uitgebreid gelachen. De ontspanning was voor
iedereen in het gezin voelbaar geweest. Gevraagd
naar zijn eigen beleving merkte hij op dat hij weer
meer verbondenheid met zijn gezinsleden had
gevoeld. En ja, ik mocht inderdaad benoemen dat
hij zich wat gelukkiger voelde. En dat hij dat bereikt
had zonder reglement!
De keer daarop vertelt hij me, met zichtbare
boosheid, dat hij een aanvaring heeft gehad met zijn
zoon. ‘Ik zal nooit worden zoals jij wil dat ik moet zijn’,
had zijn zoon tegen hem gezegd, toen Herman de
zoveelste opmerking maakte over diens luiheid.
Wat een brutaliteit. En Herman foeterde nog even
door over ‘die nietsnut die zijn leven verkwanselt’.
Maar hij had zijn tegenmaatregelen genomen: de
andere kinderen hadden een behoorlijk bedrag van
hem gekregen en deze zoon niet. Die krijgt het later
wel een keer, zodra hij iets nuttigs heeft gedaan.
‘Ik vind dat jouw zoon wel lef heeft’, zei ik hem, ‘van wie
heeft hij dat?’ Nou ja, Herman dacht toch wel van hem.
‘Dus ergens lijkt hij wel op jou?! Hij neemt jou in ieder
geval serieus: hij vindt jou de moeite waard om je te

Ruud Backus,
coach bij Elestia
PR
PREVENTIE
melden dat hij er anders over denkt. Dat is
heel wat beter dan dat hij niets zou zeggen
en jou zou laten barsten’. Zo had Herman het
nog nooit bekeken. We hebben hier een tijd
over doorgepraat. Uiteindelijk heb ik Herman
uitgenodigd om zijn zoon, in plaats van kritiek,
zijn vertrouwen te geven. Kijk maar eens wat dat
oplevert, want met kritiek, hoe terecht ook, kom je
op dit moment niet veel verder.
Na de nodige aarzelingen heeft Herman dat
gedaan. Ze hebben samen een biertje gedronken
en Herman heeft tegen zijn zoon gezegd dat hij
hem graag wil ondersteunen, ook als dat tegen zijn
eigen normen in zou gaan (al moest het natuurlijk
niet te gek worden). Zijn actie heeft een goed effect
gehad. Ze communiceren nu duidelijk beter met
elkaar, en hoewel ze het lang niet altijd met elkaar
eens zijn, is er wel ruimte gekomen voor respect
en verbondenheid.
Herman en ik zijn verder gaan inventariseren
wat hij aan zijn gezinsleden zou willen geven.
Zonder een rol te gaan spelen en zonder zichzelf
te verloochenen. Hij kwam vooral met praktische
ideeën: zijn jongste wat vaker naar de sport
brengen, af en toe eens een biertje drinken met
de oudste, en als de vrouw van huis is lekker met
zijn zonen naar de McDonalds. De binding die dit
oplevert en het samen genieten ervaart hij als een
duidelijke verbetering. De sfeer in het gezin is
meer ontspannen.
Leidraad voor ‘de betere methode’ die we gevonden
hebben, is dat positiviteit meer oplevert in de
gezinssituatie dan kritiek hebben. Zoals Herman het
zelf verwoordt, staat de sponsor nu geparkeerd en
heeft zijn vaderschap meer ruimte gekregen.
Herman heeft gekozen voor preventieve coaching.
Dat is een verstandige zet geweest. Nu heeft hij
in vier sessies veel bereikt en erger voorkomen.
Hij zat vol goede bedoelingen maar het leverde
hem niet op wat hij wilde. Door het aangaan van
het coachproces weet hij zijn goede bedoelingen
nu om te zetten in veel effectiever gedrag. Liefde
voelen voor je vrouw en kinderen is niet genoeg.
Zij moeten die ook kunnen ervaren. Herman is
daar door een paar coachsessies flink in gegroeid.
Zowel hijzelf als zijn gezin plukken daar nu de
vruchten van.’
‘Zijn gezin
is geen
bron van
vreugde
meer
voor hem.’
Elestia is de onafhankelijke
coaching & counselingservice
voor Movirverzekerden
en hun
inwonende gezinsleden.
Elestia is 24/365 telefonisch
en online beschikbaar.
Hoogopgeleide
coaches en counselors
bieden ondersteuning
bij tal van vraagstukken.
Zowel telefonische
als online counseling is
mogelijk. Ook worden tot
6 face-to-facegesprekken
per kalenderjaar aangeboden.

14
on
onderzoek
Resultaten klantonderzoek
arbeidsongeschikten
Bevestiging van
uw juiste keuze!
Wellicht bent u al jaren bij Movir verzekerd. Of misschien
nog maar net. Zolang u niet arbeidsongeschikt bent geweest,
is het interessant om te weten hoe de dienstverlening
wordt ervaren door anderen die arbeidsongeschikt raken.
En als u wel arbeidsongeschikt bent of bent geweest,
is de kans aanwezig dat ook uw feedback is verwerkt in
het jaarlijkse tevredenheidsonderzoek dat wij houden
onder arbeidsongeschikte verzekerden.
38% van de verzekerden beoordeelt onze dienstverlening
in 2013 met een negen of tien. En 48% geeft
aan dat het ‘zeer waarschijnlijk’ is dat zij Movir zullen
aanbevelen bij vrienden of collega’s.
Dat zijn enkele van de opmerkelijke uitkomsten uit
het jaarlijkse klanttevredenheidsonderzoek onder
verzekerden die langdurig arbeidsongeschikt zijn of
waren. De uitkomsten zijn nóg positiever dan in de
vorige meting van 2012. De tevredenheidsscore is
gemiddeld een 8,0.
Zowel bij arbeidsongeschikte als gere-integreerde
verzekerden is de tevredenheid iets gestegen ten
opzichte van 2012. 72% beoordeelt de dienstverlening
rondom hun arbeidsongeschiktheid met het cijfer acht
of hoger. En 38% geeft zelfs een negen of tien. Relaties
die zijn gere-integreerd scoren een fractie hoger dan
arbeidsongeschikte relaties. Oudere verzekerden
(55+) scoren iets hoger in tevredenheid dan jongere
verzekerden. Onder relaties die gere-integreerd
zijn geeft slechts 1,5% een onvoldoende voor de
dienstverlening van Movir.
Eens met de beslissing
Een belangrijk aspect is de vraag in hoeverre
verzekerden het eens zijn met de beslissing over de
hoogte van hun arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Hierin zit een veelvoorkomend vooroordeel
verscholen, namelijk dat de verzekeraar probeert
zo min mogelijk schade uit te keren. 96% van de
ondervraagden is het eens met de vaststelling van
het arbeidsongeschiktheidspercentage door Movir.
Vrijwel iedereen is dus van mening dat Movir een juiste
afweging maakt en een reële inschatting van de mate
van arbeidsongeschiktheid.
Aanbevelen
Aan de respondenten hebben we ook gevraagd of
zij bereid zijn Movir aan te bevelen bij vrienden,
collega’s of familie op basis van hun ervaringen.
De antwoorden (op een schaal van 1 tot 10) leiden
tot een zogenaamde Net Promotor Score (NPS).
Deze score komt uit op +38, een zeer hoge waardering.
48% gaf aan dat het ‘zeer waarschijnlijk’ is dat
zij Movir zullen aanbevelen bij vrienden of collega’s.
Verbeterpunten
Om te beoordelen waar de dienstverlening kan
worden verbeterd, is van alle aspecten gekeken hoe
belangrijk men ze vindt en hoe hoog ze gewaardeerd
worden. Daaruit kwamen vooral de aspecten nazorg
en terugvalpreventie naar voren. Deze aspecten
krijgen in de toekomst dan ook extra aandacht in
onze dienstverlening.

15
Een-op-eenbegeleiding
Uit het voorlaatste onderzoek in 2012 kwam als
verbeterpunt naar voren dat arbeidsongeschikten
graag één vast aanspreekpunt willen tijdens
hun arbeidsongeschiktheid. Daarom zijn we
in 2013 gestart met de zogenaamde eenop-eenbegeleiding.
Eerst in pilotfase en sinds
eind vorig jaar als vaste werkwijze.
Re-integratiebegeleider Jan de Rooij vertelt over
dit proces: ‘Om eerlijk te zijn was ik nogal
sceptisch toen we met deze werkwijze gingen
starten. Ik twijfelde of we de belofte aan onze
verzekerden om altijd een vaste contactpersoon
te hebben, wel zouden kunnen waarmaken.
Daarnaast is er nog een ander aspect: wanneer je
de vaste contactpersoon bent, bouw je veel meer
een band op met de verzekerde. Dat is aan de ene
kant winst, omdat je zo nóg meer hoort over wat de
verzekerden bezig houdt en daardoor beter kunt
inspelen op hun persoonlijk herstel. Maar vooraf
was ik bang dat het zou kunnen leiden tot minder
objectieve beoordelingen.’
Na enkele maanden ervaring met de nieuwe
werkwijze komt Jan op zijn mening terug: ‘Ik merk
inmiddels dat het eigenlijk veel meer voordelen
heeft. Het praat makkelijker omdat je het gesprek
oppikt waar je de vorige keer bent gestopt. Dat
is voor beide partijen heel prettig. Zoals gezegd
bouw je een band op en kunt veel sneller en adequater
inspelen op de situatie omdat je de situatie
van a tot z kent.’
En de nadelen: ‘De bereikbaarheid is goed te organiseren.
We zetten onder onze correspondentie
wat onze werkdagen zijn en verzekerden houden
er vaak rekening mee. Ook zij zien het voordeel
van het vaste aanspreekpunt en bellen daarom
het liefst op een dag dat ze jou kunnen spreken.
De angst dat ik minder objectief zou zijn, bleek
ongegrond. De verbeterde communicatie schept
meer duidelijkheid over wederzijdse verwachtingen
waardoor de objectiviteit niet in het
gedrang komt.’
‘Door haar
betrokkenheid
was
het veel
makkelijker
om samen
te werken.’
Ervaringen van een verzekerde advocaat*
met een-op-eenbegeleiding
‘Na een auto-ongeluk, waarbij mijn auto total
loss raakte, bleek in de daaropvolgende periode
dat ik meer moeite had mij te concentreren op
mijn werkzaamheden. Ik was down en verloor
mijn interesse in zowel mijn werk als vrijetijdsbesteding.
En dat terwijl ik ruim 25 jaar met veel
plezier fulltime werkzaam was in de advocatuur.
Ik participeerde in diverse stichtingen en clubs,
zodat ook mijn vrije tijd ‘zéér’ gevuld was. Na het
auto-ongeluk bleek dat het steeds moeilijker werd
interesse in mijn clientèle op te brengen en de
verschillende zaken te onthouden. In de loop van
de tijd nam de spanning toe bij zittingen en werd
de afkeer van mijn beroep steeds groter. Dankzij
collega’s kon mijn werk deels worden overgenomen
en vulde mijn secretaresse ‘hiaten’ in mijn
werk zo mogelijk in. Psychologische hulp, coaching,
vakanties, gedoseerd werken, niets hielp
echter voor langere tijd. De afkeer en de onvrede
namen steeds meer toe.
Bij mijn contacten met Movir merkte ik in de loop
van de tijd dat ik steeds dezelfde contactpersoon
had. Zowel schriftelijk als telefonisch werd naar
haar verwezen. Dat werkte erg prettig; Yvonne
kende mijn specifieke situatie en de daaruit voortvloeiende
problematiek. Daardoor hoefde ik veel
minder uit te leggen. Door haar betrokkenheid
was het veel makkelijker om samen te werken
aan oplossingsrichtingen vanuit mijn probleemsituatie.
Dit had zeker een positieve invloed op
de manier waarop ik naar mijn probleemsituatie
keek. ‘Niet bij de pakken neer zitten, maar kijken
wat je eraan kunt doen’. Ik werd daarbij geholpen
door de ondersteuning van mijn psycholoog en
coach. Het was Movir in geen enkel opzicht ‘te
veel’ om nieuwe mogelijkheden aan te boren en
daarvoor open te staan. Met Yvonne werd vervolgens
beoordeeld of de geboden hulp daadwerkelijk
‘soelaas’ bood, of dat deze beter beëindigd
kon worden. De aanpak bij Movir is vanaf het eerste
telefoontje al prettig, de telefonistes antwoorden
alsof je ‘bekend bij hen’ bent. Deze houding
wordt voortgezet in de persoonlijke aanpak van
de re-integratiebegeleider. Dit heeft in elk geval
een enorm positieve uitstraling op mij gehad.’
* Op verzoek van verzekerde vermelden we geen
persoonsgegevens.

Redactie
Yvonne Bosma
Peter Gordijn
Lisette Nacinovic
Maarten de Rooij
Anita Versteeg
Eindredactie
Bas Jongeling
Fotografie
Bastiaan van Musscher
Ontwerp en opmaak
Heldergroen
Drukwerk
DEAbrummelkamp
veerkracht@movir.nl
(030) 607 87 00