ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

More documents

Recommendations

Info

ORPsignaleringen limietbedrag instellen en/of een waarschuwing geven wanneer een afwijkend belpatroon optreedt. Ook stellen gedaagden dat hun VOIP-server voldoende was beveiligd met een wachtwoord en gebruikersnaam. Gedaagden achten het in strijd met de redelijkheid en billijkheid in de zin van artikel 6:248 BW dat de gesprekskosten volledig voor hun rekening komen en verzoeken de kantonrechter de vordering te matigen op grond van artikel 6:109 BW. De kantonrechter stelt vast dat gedaagden een eigen server hebben en niet ontkennen dat zij zich via De Belcentrale hadden kunnen beveiligen tegen inbraken in de server. Het is de kantonrechter niet gebleken dat gedaagden, bij hun keuze om de server in eigen beheer te houden, zijn uitgegaan van een onjuiste voorstelling van zaken c.q. niet door De Belcentrale op de risico's hiervan zijn gewezen, althans zo begrijpt de kantonrechter het verweer, zodat de stelling dat De Belcentrale haar zorgplicht heeft geschonden wordt verworpen. Bovendien is er geen regel die De Belcentrale verplicht de condities van andere telecombedrijven, zoals het hanteren van een bellimiet en het aankaarten van afwijkend belgedrag bij de klant, toe te passen. Beëindiging Jurisprudentie Enkel tijdsverloop is onvoldoende om rechtsverwerking aan te nemen (Gerechtshof Amsterdam 11 januari 2011, LJN BR6417) A en B kopen van C een recht van erfpacht van een perceel grond met daarop gebouwde opstallen, waaronder een woonhuis. Levering vindt niet plaats op de afgesproken datum. C spreekt A en B daarop aan en vordert betaling van de koopsom. Bij uitblijven van betaling kondigt C aan de overeenkomst buitengerechtelijk te ontbinden en vordert een boete van 10% van de koopsom. A en B willen wel ontbinden en stellen een bedrag voor. Bij uitblijven van de afgesproken betaling spreekt C A en B in kort geding aan tot betaling van hetgeen is afgesproken. Het hof oordeelt allereerst dat C bevoegd was om het recht van erfpacht voor 100% te verkopen ondanks dat zij ten aanzien van de helft beschikkingsonbevoegd zou zijn en dat de (ingevolge artikel 1:88 lid 1 NEM brengt te hoge voorschotten in rekening: deels opschorten mag (Rechtbank Almelo 30 augustus 2011, LJN BR6749) De Nederlandse Energie Maatschappij vordert van gedaagde de betaling van openstaande voorschotnota's. Gedaagde voert als verweer aan dat hij over de betreffende maanden het voorschotbedrag deels (€ 284 in plaats van € 352) heeft voldaan. Op grond van de overeenkomst bepaalt NEM de hoogte van het te betalen voorschot. Dat is het uitgangspunt. Dat neemt niet weg dat ook deze tussen partijen gesloten overeenkomst wordt beheerst door de redelijkheid en billijkheid. Derhalve dient het door NEM bij gedaagde in rekening gebrachte voorschot aan die maatstaven te voldoen. Tegen die achtergrond bezien had van NEM verwacht mogen worden dat zij, nadat gedaagde begin april 2008 geklaagd had over de hoogte van het voorschot, of een adequate onderbouwing van dat voorschot had gegeven, of tot verlaging daarvan was overgegaan. De ‘laagste prijsgarantie’ is betrekkelijk illusoir als de klant door middel van te hoge voorschotten en daarmee door NEM te generen rente-inkomsten (welke rente blijkens de afrekening niet na ommekomst van een jaar wordt vergoed!) die laagste prijs feitelijke deels (voor)financiert. NEM heeft onvoldoende onderbouwd dat het aanvankelijk in rekening gebrachte voorschot een redelijk voorschot was. De overeenkomst is gesloten in februari 2008 en ging feitelijk op 1 maart 2008 in. Gedaagde heeft op 7 april 2008 voor het eerst om herziening van het voorschot gevraagd, omdat het naar zijn mening veel te hoog was. Ondanks meerdere verzoeken en contacten op initiatief van gedaagde is het voorschot pas omstreeks december 2009 verlaagd. NEM is als contractspartij jegens gedaagde verantwoordelijk voor het in rekening brengen van een redelijk voorschot. Nu NEM gedaagde niet heeft gewezen op de mogelijkheid via internet het voorschot zelf te verlagen, noch naar aanleiding van de vele dringende verzoeken daarom van de zijde van gedaagde een deugdelijke uitleg heeft gegeven waarom het voorschot zoveel hoger was dan bij de vorige leverancier, heeft gedaagde in redelijkheid tot opschorting van een deel van de verschuldigde voorschotbedragen tot een bedrag van € 284 per maand mogen overgaan. Gedaagde heeft NEM daarvan ook tijdig en voldoende van in kennis gesteld. sub a BW) vereiste toestemming van haar echtgenoot ontbrak. De beschikkingsonbevoegdheid waarop A een beroep doet, speelt slechts op het moment van levering, terwijl een beroep op de ontbrekende toestemming niet aan A, maar aan de echtgenoot van C toekomt. A en B hebben een koopovereenkomst gesloten met C waarin zij zich hoofdelijk hebben verbonden, zodat vaststaat dat C A voor het totaal van de door haar geleden schade kan aanspreken. Beroep op rechtsverwerking door A slaagt volgens het hof niet. Het feit dat A afstand heeft gedaan van een haar toekomend recht om in voorkomend geval boete te vorderen, betekent nog niet dat – omgekeerd – ook C van een haar toekomend recht afstand zou hebben gedaan. Onbetwist staat vast dat zulks niet het geval is geweest. Ook wordt er in correspondentie van C uitdrukkelijk gestipuleerd dat slechts finale kwijting wordt verleend op voorwaarde dat de voormalige verloofde van A zou nakomen wat hij in het kader van een regeling in der minne met C is overeengekomen. A heeft geen finale kwijting verkregen en evenmin staat het feit dat C lange tijd niets van zich heeft laten horen eraan in de weg dat zij na het verstrijken van drie jaar alsnog een dagvaarding uitbrengt. Volgens het hof heeft de rechtbank met juistheid overwogen dat enkel tijdsverloop onvoldoende is om rechtsverwerking aan te nemen. Onrechtmatige daad heeft niet vernietiging als rechtsgevolg (Rechtbank Assen 6 juli 2011, LJN BR3499) X en Y hebben, namens hun BV's, met de Rabobank een financieringsovereenkomst gesloten. De Rabobank spreekt hen aan op betaling. X en Y en hun echtgenotes voeren aan dat de overeenkomsten zijn vernietigd op de voet van artikel 1:88 BW, dan wel dwaling. Voorts heeft de bank volgens X en Y haar zorgplicht geschonden en aldus onrechtmatig gehandeld. De rechtbank oordeelt dat al wat X en Y hebben aangevoerd ter ondersteuning van hun stellingen onbesproken kan blijven, 12 SDU uitgevers / nummer 7, oktober 2011 TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK
ORPsignaleringen omdat de wet aan toerekenbaar tekortschieten en/of een onrechtmatige daad niet het rechtsgevolg ‘vernietiging’ verbindt. Een eventueel tekortschieten van de Rabobank kan met zich brengen dat een bevoegdheid tot ontbinding van de overeenkomst ontstaat. Dat van die bevoegdheid gebruik is gemaakt (en de overeenkomst is ontbonden), is gesteld noch gebleken. De wet verbindt aan een onrechtmatige daad als rechtsgevolg een verplichting tot vergoeding van schade en niet het rechtsgevolg vernietiging. In deze zaak wordt geen aanspraak gemaakt op vergoeding van schade. Een en ander brengt met zich mee dat zonder nadere toelichting (die X en Y niet geven) niet begrijpelijk is hoe op grond van de stelling dat de Rabobank tekort is geschoten én onrechtmatig heeft gehandeld de aansprakelijkheid van de kredietnemers voor hun contractuele verplichtingen jegens de Rabobank zijn komen te vervallen. Gevolgen ten aanzien van derden Jurisprudentie Onzorgvuldig handelen notaris bij doorhaling hypotheek (Rechtbank Arnhem 6 juli 2011, LJN BR6111, Notamail) In 2005 is ten gunste van X een hypotheekrecht gevestigd op een perceel grond van Y. Y heeft in 2006 twee gedeelten van dit perceel overgedragen aan A en B. Sindsdien is A eigenaar van het deelperceel met kadastraal nummer 1777, B is eigenaar van het deelperceel nummer 1778 en Y is eigenaar van het resterend perceel nummer 1779. In 2009 hebben B en Y hun perceel verkocht aan een derde. In verband hiermee heeft notaris N een volmacht naar X gestuurd, teneinde de hypotheek op te zeggen die in 2005 was gevestigd. X heeft deze volmacht ondertekend en retour gezonden. Daarna heeft N de hypotheek van X op de betreffende deelpercelen doorgehaald. Naar aanleiding hiervan is N door X aansprakelijk gesteld. Volgens X was het de bedoeling dat alleen het hypotheekrecht op perceel 1779 zou worden doorgehaald en dat nimmer is gesproken over perceel 1778. N voert aan dat hij in de veronderstelling verkeerde dat het hypotheekrecht van X al was vervallen toen perceel 1778 aan B werd geleverd. Immers, in de betreffende leveringsakte stond dat het perceel vrij was van hypotheken. De rechtbank stelt vast dat N vooraf contact heeft gehad met de advocaat van X, die optrad als diens vertegenwoordiger. Het was daarbij aan N om te onderzoeken wat X beoogde met het royement. Uit de overgelegde stukken blijkt dat de gevolgen van het royement wel met de advocaat zijn besproken, maar dat dit beperkt is gebleven tot doorhaling van de hypotheek op deelperceel 1779. De volmacht die vervolgens is verstuurd, had echter betrekking op doorhaling van de hypotheek op alle deelpercelen. Volgens de rechtbank mocht N er niet op vertrouwen dat de wil van X ook was gericht op doorhaling van de hypotheek op de twee niet nader aan de orde gestelde deelpercelen 1777 en 1778. N kan zich, voor wat betreft het onderzoek naar de wil van X tot opheffing van de hypotheekrechten, er niet achter verschuilen dat dat reeds zou zijn gedaan door de notaris die betrokken was bij de levering van de deelpercelen in 2006 van Y aan A en B. N heeft weliswaar vóór het royement met deze notaris contact gehad inzake het hypotheekrecht van Y op deelperceel 1778, maar volgens de rechtbank had N moeten twijfelen aan de juistheid van de informatie die de andere notaris aan N verstrekte. Deze notaris gaf in eerste instantie te kennen dat de doorhaling wegens drukte (‘achterstallig onderhoud’) nog niet had plaatsgevonden, maar kwam korte tijd later op deze mededeling terug. Dit had op zichzelf reeds aanleiding moeten zijn voor N om nader onderzoek te doen naar de achtergrond hiervan en om hierover ook contact op te nemen met X om te verifiëren of het inderdaad om achterstallig administratief onderhoud van de betreffende notaris ging. Van een situatie waarin N goede grond heeft te vertrouwen dat X zichzelf reeds op de hoogte had gesteld of van tevoren reeds voldoende inzicht had, is gelet op het voorgaande geen sprake. Evenmin deed zich de situatie voor dat N ervan uit mocht gaan dat X reeds door haar advocaat was ingelicht. Uit niets blijkt dat N van de advocaat heeft mogen begrijpen dat hij reeds met zijn cliënt had besproken wat de gevolgen van de doorhaling zouden zijn voor het hypotheekrecht voor zover dat was gevestigd op perceel 1778. De rechtbank oordeelt dat N onzorgvuldig heeft gehandeld en dat N aansprakelijk is voor de schade van X. Mededelingsplicht verzekeraar over nabestaandenpensioen (Rechtbank Amsterdam 20 juli 2011, LJN BR6170) M heeft een beleggingspensioen bij verzekeraar A. Wanneer M overlijdt, ontvangt zijn echtgenote V bericht van A, die meldt per abuis (in een eerdere brief, gericht aan tussenpersoon B ) te hebben bericht dat het nabestaandenpensioen € 15.372 per jaar bedraagt, terwijl dit € 1.281 dient te zijn. V vordert niettemin van A een levenslang jaarlijks uitkering van € 15.372. In de pensioenbrief is vermeld dat M en A zijn overeengekomen dat A een nabestaandenpensioen uitkeert bij overlijden voor de pensioendatum van M, ten behoeve van V, zolang V leeft. Het aanwijzen van V als begunstigde heeft volgens de rechtbank de strekking om haar, na aanvaarding, een eigen recht te geven op het verzekerde nabestaandenpensioen. Dit is aan te merken als een beding ten behoeve van een derde in de zin van artikel 6:253 BW. A heeft onvoldoende feiten en of omstandigheden naar voren gebracht om aannemelijk te maken dat dit in het onderhavige geval anders zou zijn. Nu V aanspraak maakt op uitkering van het nabestaandenpensioen, is van aanvaarding sprake. Vervolgens komt de rechtbank toe aan de vraag of V bescherming toekomt in de zin van artikel 3:36 BW. In beginsel mag een derde-begunstigde volgens de rechtbank afgaan op hetgeen door de verzekeringsmaatschappij wordt medegedeeld. Fouten kunnen weliswaar worden gemaakt en kunnen in beginsel teruggedraaid worden. Van belang is of V redelijkerwijs heeft mogen vertrouwen op hetgeen A schriftelijk en telefonisch heeft medegedeeld omtrent de hoogte van het nabestaandenpensioen. Omdat (1) noch de tekst van de pensioenbrief, noch het aan M verstrekte rekenvoorbeeld dusdanig duidelijk was dat V had moeten inzien dat het bedrag op het polisblad niet juist was, (2) het voor V niet direct en evident duidelijk was dat het op het polisblad vermelde nabestaandenpensioen niet correct zou zijn en (3) het een ingewikkeld pensioenproduct betreft en V TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK nummer 7, oktober 2011 / SDU uitgevers 13
Page 1 and 2: nummer 7-november 2011 jaargang 2 o
Page 3 and 4: inhoud Inhoudsopgave Tijdschrift OV
Page 5 and 6: ORPsignaleringen Aanbesteding blijk
Page 7 and 8: ORPsignaleringen van de overeenkoms
Page 9 and 10: ORPsignaleringen Algemene voorwaard
Page 11: ORPsignaleringen dat onder meer hor
Page 15 and 16: ORPsignaleringen in de failliete bo
Page 17 and 18: ORPsignaleringen de geldende wetgev
Page 19 and 20: Verhoging kantongrens en e-Court sc
Page 25 and 26: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 27 and 28: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 29 and 30: Contractuele beperking van aansprak
Page 31 and 32: Contractuele beperking van aansprak
Page 33 and 34: ORPwetgeving Wetgevingsoverzicht Bi
Page 35 and 36: « Inhoud bepaalt de uitkomst » ww

ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?