ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

More documents

Recommendations

Info

ORPsignaleringen geen specialistische kennis op dit vlak bezit, mocht V erop vertrouwen dat het vermelde bedrag correct was. Of dat voor M anders zou zijn geweest, acht de rechtbank niet relevant, nu V als derde-begunstigde kan worden aangemerkt. Nu ook tussenpersoon B naar de juistheid van het gecommuniceerde bedrag heeft geïnformeerd bij A, heeft V redelijkerwijze mogen afgaan op de juistheid van de mededelingen van A. Dit geldt te meer, omdat A ter zitting heeft erkend dat de door M betaalde premie in overeenstemming is met het bedrag aan nabestaandenpensioen zoals vermeld op het polisblad en de premie na ontdekking van de fout is verlaagd. De rechtbank draagt V op te bewijzen dat B voor het overlijden van M telefonisch contact heeft opgenomen met A en dat A op dat moment heeft bevestigd dat V bij overlijden van M recht zou hebben op een nabestaandenpensioen van € 15.372 en op basis van die mededeling de beslissing heeft genomen een ander huis te kopen. Slaagt V daarin, dan zal de rechtbank oordelen dat V er redelijkerwijs vanuit heeft mogen gaan dat de hoogte van het nabestaandenpensioen zoals A heeft vermeld in het polisblad en tevens telefonisch heeft meegedeeld aan V vlak voor het overlijden van haar echtgenoot, correct was. Notaris aansprakelijk door koop niet in te schrijven op de voet van artikel 7:3 BW (Rechtbank Utrecht 27 juli 2011, LJN BR5473, Notamail) V heeft in april 2009 een onroerende zaak voor € 465.000 verkocht aan schuldeiser K. Daarbij zijn partijen overeengekomen dat de koopprijs deels zal worden voldaan door middel van verrekening met de vordering van € 100.000 die K op V heeft. Hoewel notaris N is verzocht om de koopovereenkomst (ex artikel 7:3 BW) in te schrijven in de openbare registers, is zulks abusievelijk achterwege gebleven. Vóór de levering is V failliet gegaan en heeft de curator te kennen gegeven dat hij de koopovereenkomst niet gestand zal doen (artikel 37 Fw). K vordert daarop schadevergoeding van N ter grootte van € 100.000. De kern van het geschil gaat over het causaal verband tussen de tekortkoming van N en de door K gestelde schade. De koopovereenkomst tussen V en K zou hebben bewerkstelligd dat K de vordering van € 100.000 op V geheel kon innen door verrekening. Als verweer voert N onder meer aan dat de curator de transactie als paulianeus zou hebben vernietigd indien hij zich niet op artikel 37 Fw zou hebben kunnen beroepen door het achterwege blijven van de Vormerkung. Of sprake zou zijn geweest van benadeling van schuldeisers, moet volgens de rechtbank worden bezien naar het actuele moment en niet naar het moment van de rechtshandeling. Er moet een vergelijking worden gemaakt tussen twee hypothetische situaties, namelijk die waarin de curator de overeenkomst zou hebben vernietigd op basis van de actio Pauliana, en die waarin de koopovereenkomst met K zou zijn uitgevoerd. Volgens de rechtbank zou in het laatste geval niets van de opbrengst ter beschikking zijn gekomen van de andere schuldeisers van V, omdat de opbrengst dan alleen aan K en de hypotheekhouder zou toekomen. Indien in het andere hypothetische geval de curator de actio Pauliana zou hebben ingeroepen, zou het effect daarvan – dankzij het beroep van de curator op artikel 37 Fw – waarschijnlijk volledig vergelijkbaar zijn geweest met wat zich in werkelijkheid heeft voorgedaan. In werkelijkheid is de onroerende zaak door de bank executoriaal verkocht voor een lager bedrag dan haar hypothecaire vordering groot was. In werkelijkheid kwam er dus ook geen geld beschikbaar voor de andere schuldeisers. De rechtbank trekt hieruit de conclusie dat een beroep op actio Pauliana door de curator niet zou zijn geslaagd. Uit het niet afgeven door de curator van de toestemming tot de overeenkomst volgt echter niet dat de veronderstelde Vormerkung na zes maanden zou zijn vervallen. Een redelijke uitleg van artikel 7:3 lid 4 BW in relatie tot het fixatiebeginsel brengt mee dat de curator de Vormerkung tegen zich heeft te laten gelden indien op de dag van de faillietverklaring aan de daarvoor geldende voorwaarden is voldaan. Bij een andere opvatting zou het voor een curator profijtelijk zijn om leveringen op te houden. Dit kan niet door de wetgever zijn bedoeld. Koper van door fraude verkregen spullen te goede trouw (Rechtbank Utrecht 22 juni 2011, LJN BR5735) A heeft wegens financiële problemen in 2008/2009 contact gezocht met X, handelende onder de naam Win Win Investments. Zij spraken af dat Win Win A een lening zou verstrekken van € 100.000. Als zekerheid voor de lening bedong Win Win een tweede hypotheekrecht op de woning van A en een vuistpand op de Bang & Olufsen installatie en de verzameling koikarpers van A. Win Win heeft de leningsovereenkomst getekend, A niet. Hij heeft wel de B&O Installatie en de koikarpers afgegeven en een voorschot op bemiddelingsprovisie van € 3.000 betaald. Noch X, noch Win Win hebben uitvoering aan de leningsovereenkomst gegeven; het toegezegde bedrag is nimmer beschikbaar gesteld. X heeft in 2009 de B&O installatie aan Y verkocht. A heeft vlot daarna aangifte gedaan tegen X, wegens oplichting. Zo'n twee maanden later is A failliet verklaard. De curator betrekt Y in rechte, stellende dat Y een onrechtmatige daad heeft gepleegd door geen navraag bij A te doen naar de aanleiding van het te koop aanbieden van de B&O installatie. Y wist, of behoorde te weten, dat de installatie onrechtmatig in het bezit van X was gekomen. De rechter beoordeelt de omstandigheden rond het te koop aanbieden van de installatie. X heeft Y een voor verzekeringsdoeleinden verstrekte specificatie met serienummers en nieuwprijzen gegeven Verder heeft X de overeenkomst tussen Win Win en A aan Y ter beschikking gesteld. Daarin stond dat Win Win de door A in onderpand gegeven spullen mocht verkopen als A een in de overeenkomst omschreven betaling niet tijdig zou hebben verricht. Op het moment dat Y de overeenkomst onder ogen kreeg, was de eerste betalingstermijn reeds verstrekken. De rechtbank oordeelt dat er voor Y geen verdergaande onderzoeksplicht bestond naar de beschikkingsbevoegdheid van X ten aanzien van de installatie. Aan de hand van de serienummers kon Y vaststellen dat de apparatuur aan A toebehoorde en de overeenkomst was niet zo ingewikkeld dat een juridische leek als Y daarin aanleiding had moeten zien om nader onderzoek te doen. Volgens rechtbank was notaris niet aansprakelijk voor ongeldige hypotheek (Rechtbank Leeuwarden 24 augustus 2011, LJN BR5872, Notamail) Op 26 februari 2007 heeft notaris N een akte gepasseerd waarbij X ten gunste van H een hypotheekrecht vestigde op een woning die X die dag had verworven. X is echter in 2003 failliet verklaard. De curator stelt dat de woning op grond van artikel 20 Fw 14 SDU uitgevers / nummer 7, oktober 2011 TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK
ORPsignaleringen in de failliete boedel is gevallen, maar dat het hypotheekrecht nimmer tot stand is gekomen, omdat X op dat moment beschikkingsonbevoegd was (artikel 23 Fw). Naar aanleiding hiervan is N door H aansprakelijk gesteld voor de schade. N voert aan dat vóór het passeren van de hypotheekakte het faillissementsregister van Graydon is geraadpleegd en dat geen melding werd gemaakt van het faillissement van X. De rechtbank overweegt onder meer dat op N als notaris de zorgplicht rustte ter zake van hetgeen nodig was voor het intreden van het beoogde recht van eerste hypotheek, zoals opgenomen in de hypotheekakte. De vraag of een partij failliet is, is zo wezenlijk voor de totstandkoming van het beoogde recht dat in het kader van voornoemde zorgplicht van N gevergd kon worden dat hij daarnaar zo goed mogelijk onderzoek zou plegen. Vaststaat dat N het faillissementsregister van Graydon heeft geraadpleegd, waaruit niet naar voren is gekomen dat X in 2003 Verzekering Jurisprudentie Bewijsopdracht van verzwijging en ook merkelijke schuld of nalatigheid (Rechtbank Rotterdam 7 september 2011, LJN BS8678) A, die in het bezit is van een strafblad, sluit bij verzekeraar V een inboedel- en opstalverzekering af. Op het aanvraagformulier van V kruist A bij de vraag naar het strafrechtelijk verleden aan dat hij in de afgelopen acht jaar geen misdrijf heeft gepleegd. Wanneer in de naast het huis van A gelegen woning van de zwager van A brand uitbreekt, spreekt A V aan tot vergoeding van de schade aan zijn woning en inboedel door het overgeslagen vuur. V gaat niet over tot afwikkeling van de schade, omdat het politie-onderzoek naar de brand nog gaande is en A wordt aangemerkt als verdacht van brandstichting. De vraag of A zijn mededelingsplicht voor of bij aangaan van de verzekeringen heeft geschonden, moet worden beantwoord aan de hand van artikel 251 WvK. Alle verkeerde of onwaarachtige opgave, of alle verzwijging van aan den verzekerde bekende omstandigheden, hoezeer ook te goede trouw aan diens zijde hebbende plaats gehad, welke van dien aard zijn, failliet was verklaard. N heeft onbetwist gesteld dat het tot 1 oktober 2007 in het notariaat gebruikelijk was dat via het door de KNB gefaciliteerde faillissementsregister van Graydon werd nagegaan of de bij de akte betrokken partij al dan niet in staat van faillissement verkeerde. Dat het algemeen bekend zou zijn dat het faillissementsregister van Graydon ten tijde van het passeren van de hypotheekakte onbetrouwbaar was, zoals betoogd door H, is niet komen vast te staan. Ook overigens is niet gebleken dat N redenen had om aan te nemen dat de verkregen informatie onjuist of onvolledig was. De rechtbank vindt niet dat N onzorgvuldig heeft gehandeld, dan wel tekort is geschoten in zijn onderzoeksplicht door uitsluitend het faillissementsregister van Graydon te raadplegen. Ook raadpleging van het Centraal Insolventieregister (CIR) zou niet naar voren hebben gebracht dat X failliet was. Het faillissement van X dateert immers van 15 mei 2003 en het CIR is vanaf 1 januari 2005 opgebouwd en bevat geen dat de overeenkomst niet of niet onder dezelfde voorwaarden zouden zijn gesloten indien de verzekeraar van de ware staat had kennis gedragen, maakt de verzekering vernietigbaar. De gevolgen van de verzwijging dienen ingevolge artikel 221 lid 2 jo 68a lid 2 Overgangswet te worden beantwoord aan de hand van artikel 7:930 BW. Ingevolge deze bepaling is de verzekeraar alleen dan geen uitkering verschuldigd, indien hij bij kennis van de ware stand van zaken geen verzekering zou hebben gesloten (lid 4) of indien de verzekeringnemer heeft gehandeld met opzet de verzekeraar te misleiden (lid 5). De vraag naar het strafrechtelijk verleden op de aanvraagformulieren laat weliswaar enige eigen beoordelingsvrijheid bij de aanvrager, maar A had behoren te begrijpen dat niet alleen misdrijven die in rechtstreeks verband kunnen worden gebracht met de verzekerde risico's voor V van belang konden zijn voor haar beslissingen op de respectieve aanvragen. De verzekeraar heeft een redelijk belang om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van het morele risico, van de betrouwbaarheid van de (aspirant)-verzekerde. Voor het oordeel dat A deze achtergrond had moeten begrijpen, is van belang dat A zich bij het invullen bekendmakingen van faillissementen van de periode vóór 1 januari 2005. N heeft onbetwist gesteld dat de eerste vermelding in het CIR van het faillissement van X dateert van 26 september 2007 (de datum waarop er een nieuwe curator werd benoemd), derhalve ruim een halfjaar na het passeren van de hypotheekakte. Evenmin staat vast dat raadpleging van de (lokale) faillissementenregisters van de rechtbanken zekerheid zou hebben gegeven over het faillissement van X, nog daargelaten dat de rechtbank van oordeel is dat van notarissen niet gevergd kan worden dat zij – tenzij er aanleiding is te vermoeden dat er sprake is van een faillissement – alvorens over te gaan tot het passeren van notariële akten, de (lokale) registers zouden raadplegen. Immers, in dat geval zal een notaris voor het passeren van een akte de schriftelijke antwoorden van de rechtbanken moeten afwachten, hetgeen zou resulteren in grote vertragingen bij het passeren van akten. van de aanvraagformulieren heeft laten bijstaan door een verzekeringstussenpersoon. Die heeft V bericht dat de aanvragen met A zijn besproken en dat ‘vragen expliciet gesteld en met neen beantwoord’ zijn. A weerspreekt dit niet. Verzekeraar hoeft gestolen auto niet te vergoeden (Gerechtshof Leeuwarden 6 september 2011, LJN BR6806) De eigenaresse van de auto maakt met haar garage een afspraak voor reparatie en keuring van haar auto. Met het oog daarop parkeert zij de auto op het terrein van de garage en werpt de sleutel en het kentekenbewijs in een gesloten envelop door de brievenbus. Die envelop was echter van buitenaf duidelijk zichtbaar en de brievenbus bestond slechts uit een eenvoudige gleuf in de deur met een klep. De auto wordt gestolen, waarop de vrouw haar verzekeraar aanspreekt. Die weigert betaling. Volgens het hof is het algemeen bekend dat bij garages regelmatig autosleutels uit de brievenbus worden gehengeld en dat op die manier auto's worden gestolen die in de omgeving van die garage staan geparkeerd. De vrouw had daar rekening mee moeten houden. De verzekeraar hoeft niet uit te keren. TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK nummer 7, oktober 2011 / SDU uitgevers 15
Page 1 and 2: nummer 7-november 2011 jaargang 2 o
Page 3 and 4: inhoud Inhoudsopgave Tijdschrift OV
Page 5 and 6: ORPsignaleringen Aanbesteding blijk
Page 7 and 8: ORPsignaleringen van de overeenkoms
Page 9 and 10: ORPsignaleringen Algemene voorwaard
Page 11 and 12: ORPsignaleringen dat onder meer hor
Page 13: ORPsignaleringen omdat de wet aan t
Page 17 and 18: ORPsignaleringen de geldende wetgev
Page 19 and 20: Verhoging kantongrens en e-Court sc
Page 25 and 26: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 27 and 28: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 29 and 30: Contractuele beperking van aansprak
Page 31 and 32: Contractuele beperking van aansprak
Page 33 and 34: ORPwetgeving Wetgevingsoverzicht Bi
Page 35 and 36: « Inhoud bepaalt de uitkomst » ww

ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?