ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

More documents

Recommendations

Info

ORPsignaleringen Uitleg ‘opzetclausule’ uit verzekeringsovereenkomst (Rechtbank Arnhem 22 juni 2011, LJN BT1507) Drie personen zijn veroordeeld voor het medeplegen van een moord. Naast deze personen is eiseres veroordeeld, omdat zij heeft nagelaten dit misdrijf te voorkomen door haar wetenschap niet ter kennis van de politie te brengen. De ouders van het slachtoffer hebben de veroordeelden aangesproken tot vergoeding van de door hen geleden schade. Eiseres was destijds verzekerde van de door haar vader bij Reaal afgesloten aansprakelijkheidsverzekering. Reaal doet een beroep op de ‘opzetclausule’. De rechtbank is van oordeel dat de opzetclausule vereist dat het ‘wederrechtelijk handelen of nalaten’ aan twee vereisten Varia Nieuws Aantal Europeanen dat online winkelt in vijf jaar verdubbeld (Europees Parlement) 40% van de consumenten in de EU kocht in 2010 online goederen of diensten. Dit is een verdubbeling ten opzichte van 2005. Echter, de hoge groei vond voornamelijk plaats in landen waar elektronische handel al wijdverbreid was in 2005. Consumenten in Zuid- en Oost-Europa winkelen veel minder op het internet. Deze en andere gegevens komen uit de studie ‘Het gedrag van consumenten in een digitale omgeving’, dat op 30 augustus werd gepresenteerd in de Europese commissie Interne markt en consumentenbescherming. In 2010 had 70% van de EU-huishoudens toegang tot het internet. Nederland had het hoogste percentage huishoudens met internettoegang (91%), terwijl in Bulgarije slechts 33% van de huishoudens toegang had tot het internet. Gemiddeld is het aantal EU-huishoudens met toegang tot het internet met 46% toegenomen sinds 2005. Aankopen online zijn nog steeds voornamelijk gericht op de binnenlandse markt. In 2010 deed slechts 23% van de kopers online een aanschaf in een andere EU-lidstaat. Consumenten kopen online vooral kleding, reisgerelateerde goederen en diensten. Paradoxaal genoeg worden computer- en elektronische goederen het minst online gekocht. Ongeveer 14% van de ondernemingen in de EU verkoopt goederen of diensten via het internet. Dit cijfer is de afgelopen vijf jaar vrij constant gebleven. De koplopers, waar bij meer dan 20% van de bedrijven ook online kan worden gekocht, zijn België, Denemarken, Duitsland, Ierland, Litouwen, Nederland, de Tsjechische Republiek en Zweden. Een uitgebreid Europees wettelijk en reglementair kader is op zijn plaats, maar de wetgeving kan niet van toepassing zijn of kan moeilijk worden afgedwongen wanneer de consument buiten de EU een aanschaf doet, aldus de studie. De studie wijst op een aantal voordelen van elektronische handel, zoals lage distributiekosten en lagere ecologische kosten, maar zegt dat het internet de consumenten ook gemakkelijker toegang heeft gegeven tot illegale inhoud (films en muziek) en dat het internet de distributie hiervan vergemakkelijkt heeft voor de verkopers. De verbetering van het juridisch kader om de consument een betere toegang te geven tot deze producten voor een redelijke prijs, zou het gebruik en de levering van illegale producten kunnen ontmoedigen. Verplichte toets voor financiële consument (SC Online) Het aanschaffen van complexe financiële producten zonder bijbehorend advies wordt in de toekomst moeilijker. Minister De Jager (Financiën) wil dat consumenten in deze gevallen verplicht een kennis- en ervaringstoets afleggen. Dit blijkt uit het ontwerp van de Wijzigingswet financiële voldoet, te weten dat het (1) ‘opzettelijk’ is en dat het (2) ‘tegen een persoon of zaak is gericht’. Beide vereisten worden immers van elkaar gescheiden door het woordje ‘en’. Aan beide vereisten dient cumulatief te worden voldaan: het wederrechtelijk handelen of nalaten dient opzettelijk te zijn verricht ‘en’ tegen een persoon of zaak te zijn gericht. Hieraan is voldaan nu eiseres is veroordeeld voor het opzettelijk nalaten tijdig kennis te geven van de voorgenomen moord (eerste vereiste) én – gelet op het door artikel 136 Sr beschermde rechtsgoed – dit nalaten tevens is gericht tegen de persoon van slachtoffer (tweede vereiste). De opzetclausule vereist dus niet – zoals eiseres betoogt – dat het opzet tevens is gericht tegen een persoon of zaak (en op de daaruit voortvloeiende schadelijke gevolgen). De opzetclausule luidt immers niet dat van dekking is uitgesloten de aansprakelijkheid voor schade ten gevolge van ‘opzettelijk tegen een persoon of zaak gericht wederrechtelijk handelen of nalaten’. Dit sluit aan bij de kennelijke bedoeling van de huidige formulering van de opzetclausule, zoals die door het Verbond van Verzekeraars in 2000 is ontworpen en aanbevolen. De rechtbank komt tot de slotsom dat de ten aanzien van eiseres bewezen verklaarde feiten onder de opzetclausule vallen, ook al is bij het opzettelijke nalaten kennis te geven van de beraamde moord het opzet van eiseres als zodanig niet gericht geweest op het teweegbrengen van de dood van slachtoffer. markten 2013, dat de bewindsman heeft gepubliceerd op interconsultatie.nl. De wet verplicht aanbieders al om ‘informatie’ in te winnen bij consumenten die complexe producten willen aanschaffen zonder zich te laten adviseren. De Jager introduceert de mogelijkheid om hieraan nadere regels te stellen in een Algemene maatregel van bestuur (Amvb). Ook kan hierin worden geregeld waaraan een eventuele waarschuwing – als de consument zakt voor de toets – moet voldoen. Literatuur Hoge Raad houdt meer rekening met belangen koper bij onderzoeksplicht en klachtplicht (M.M. van Rossum, NJB - Nederlands Juristenblad 2011/25, p. 1616) Opvallend is dat de Hoge Raad in zijn arrest van 25 maart 2011, RvdW 2011/419, in het kader van de onderzoeks- en klachtplicht van de koper meer aandacht geeft aan de belangen van de koper dan in voorgaande arresten. Dit komt een evenwichtige belangenafweging van koper en verkoper te goede, zo beargumenteerd de auteur. Caribisch Nederlands privaatrecht (WPNR - Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie 2011/6898) In dit themanummer een aantal beschouwingen over het Caribisch Nederlands privaatrecht, waaronder UPG als wenkend perspectief en juridische werkelijkheid (H.E. Bröring), De overgangswetgeving en 16 SDU uitgevers / nummer 7, oktober 2011 TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK
ORPsignaleringen de geldende wetgeving van Curacao, Sint Maarten en de BES-eilanden in verband met de opheffing van de Nederlandse Antillen (J.P. de Haan) en Consumenten: bescherming onder de tropenzon? (B.D. van der Velden en V. Heutger). Ontvlugt nu de steden, wie vreugde begeert (J.M. Milo, WPNR - Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie 2011/6897, p. 665) De herziene en geïmplementeerde timeshare-richtlijn (RL 2008/122/EG) kent een verruimde werkingsomvang met onder meer vakantieproducten van lange duur en biedt de consument meer bescherming, met precontractuele informatieplichten en ontbindingsmogelijkheden. De auteur gaat in vogelvlucht langs knelpunten van de oude richtlijn en het Nederlandse recht en op aanpassingen in het nieuwe recht. Hij vervolgt met een bespreking van de belangrijkste aanpassingen: de werkingsomvang door aangepaste definities, de informatieverplichtingen, de overeenkomst zelf, de termijnen en ontbindingsmogelijkheid, alsmede enkele nog vermeldenswaardige aspecten. De auteur sluit positief gestemd af. Jurisprudentie Wetsvoorstel herziening gerechtelijke kaart naar Tweede Kamer (Rechtspraak.nl) Nadat de Ministerraad daar op 2 september mee instemde, heeft de minister van Veiligheid en Justitie op 12 september het wetsvoorstel herziening gerechtelijke kaart bij de Tweede Kamer ingediend. Met de wet herziening gerechtelijke kaart wordt het aantal rechtbanken teruggebracht van negentien naar tien en het aantal gerechtshoven van vijf naar vier. De bedoeling is de behandeling van zaken binnen één rechtbank of gerechtshof beter te organiseren. Bovendien zouden de mogelijkheden toenemen om maatwerk te leveren en de rechtspraak toegankelijker te maken. Er komen in totaal 32 zittingsplaatsen voor de gerechten: Almelo, Alkmaar, Almere, Amersfoort, Amsterdam, Apeldoorn, Arnhem, Assen, Bergen op Zoom, Breda, Dordrecht, Eindhoven, Enschede, Gouda, ’s- Gravenhage, Groningen, Haarlem, Haarlemmermeer, ’s Hertogenbosch, Leeuwarden, Leiden, Lelystad, Maastricht, Middelburg, Nijmegen, Roermond, Rotterdam, Tilburg, Utrecht, Zaanstad, Zutphen en Zwolle. DAS Rechtsbijstand wint zaak bij hof over vrije advocaatkeuze (Advocatie.nl) Bij een rechtsbijstandsverzekering in natura (dus geen kostenverzekering) ontstaat het recht op vrije advocaatkeuze pas nadat de verzekeraar twee stappen heeft gezet: het besluit om te gaan procederen én het besluit dat de zaak niet door een rechtsbijstandverlener in loondienst (niet zijnde advocaat) van de rechtsbijstandsverzekeraar te laten behandelen, maar door een externe rechtshulpverlener. Dat heeft Hof Amsterdam op 26 juli jl. bepaald. De zaak draait om een ex-werknemer die naar zijn mening ten onrechte werd ontslagen. Gedurende het geschil schakelde de verzekerde zelf een advocaat in, en verzocht DAS Rechtsbijstand de kosten daarvan te betalen, zich beroepend op het recht van vrije advocaatkeuze. DAS weigerde dat. In een kort geding oordeelde de voorzieningenrechter eerder dat er geen beperking kan zijn van het recht van vrije advocaatkeuze, in het geval er sprake is van een gerechtelijke procedure. In hoger beroep oordeelt Hof Amsterdam nu echter dat er twee stappen gezet moeten worden. Er moet door de rechtsbijstandsverzekeraar besloten zijn dat er een gerechtelijke of administratieve procedure wordt gevoerd, maar óók expliciet dat die procedure door een externe rechtsbijstandverlener gevoerd zal worden. ‘Het hof kan in de Richtlijn 73/239/EEG geen aanwijzing vinden dat het een rechtsbijstandverzekeraar (...) niet is toegestaan in het kader van een rechtsbijstandverzekering in natura de zaak van haar verzekerde, daaronder ook begrepen de verlening van rechtsbijstand in een gerechtelijke of administratieve procedure, niet zelf te behandelen’, aldus het hof. Het hof acht daarom juist de zienswijze van DAS dat zij, in de persoon van de bij haar in dienst zijnde mr. G.H. Grootnibbelink, die niet advocaat is, de door geïntimeerde tegen zijn werkgever te voeren procedure uit hoofde van kennelijk onredelijk ontslag zelf mocht behandelen en dat de (enkele) beslissing om – voor de kantonrechter – een procedure te gaan voeren, niet het recht van geïntimeerde deed ontstaan om zelf een rechtshulpverlener te kiezen. Het hof merkt daarna op dat als DAS de procedure wil laten voeren door een interne advocaat in loondienst, deze wel de plicht heeft om de klant te wijzen op de vrije advocaatkeuze. Deze verplichting vloeit echter niet voort uit de Richtlijn of de wet, maar uit de Verordening op de praktijkuitoefening in dienstbetrekking van de Nederlandse Orde van Advocaten. Een advocaat in dienstbetrekking die zich niet aan deze verplichting houdt, zal dus mogelijk te maken krijgen met tuchtrechtelijke consequenties. Bewijsopdracht dat schilderij is prijsgegeven (Rechtbank Rotterdam 7 september 2011, LJN BS8694) In opdracht van aannemer B BV heeft C enkele maanden gewerkt aan de aftimmering van de tribunes van stadion X. Voetbalvereniging Y stelt zich op het standpunt dat C ten onrechte claimt eigenaar te zijn van een schilderij dat in de bestuurskamer van het stadion hing en eind 1930 aan de club was geschonken. Tijdens de verbouwing zou de inventaris zijn opgeslagen in een opslagcontainer. Y vordert restitutie van het schilderij en stelt dat zij eigenaar ervan is. Krachtens artikel 5:18 BW wordt de eigendom van een roerende zaak verloren als de eigenaar het bezit ervan prijsgeeft met het oogmerk zich van de eigendom te ontdoen. Gevolg daarvan is dat de zaak (in ieder geval tijdelijk) niemand toebehoort (‘res derelicta’). Het prijsgeven van het bezit van de zaak met het oogmerk zich van de eigendom te ontdoen, is een rechtshandeling waarop de artikelen 3:33 en 3:35 BW van toepassing zijn. Artikel 5:4 BW bepaalt dat degene die een aan niemand toebehorende zaak in bezit neemt, de eigendom daarvan verkrijgt. Gesteld noch gebleken is dat Y de wil had afstand te doen van de eigendom van het schilderij (artikel 3:33 BW). Beoordeeld zal derhalve moeten worden of C er in de omstandigheden van het geval op heeft mogen vertrouwen dat Y afstand wilde doen van het schilderij (artikel 3:35 BW). Anders dan Y stelt, kan in algemene zin niet worden aangenomen dat een gift doorgaans niet wordt weggegooid, terwijl een olieverfschilderij niet per definitie als bijzondere (waardevolle) zaak kan worden aangemerkt. Dat kan anders zijn indien ook een leek op het gebied van schilderkunst zou kunnen zien dat dit een bijzonder en waardevol schilderij is. De rechtbank kan zich daaromtrent onvoldoende een oordeel vormen, nu noch Y, noch C een duidelijke afbeelding van het schilderij in het geding hebben gebracht en evenmin informatie hebben verschaft over de afmetingen van het schilderij. Wel houdt TIJDSCHRIFT OVEREENKOMST IN DE RECHTSPRAKTIJK nummer 7, oktober 2011 / SDU uitgevers 17
Page 1 and 2: nummer 7-november 2011 jaargang 2 o
Page 3 and 4: inhoud Inhoudsopgave Tijdschrift OV
Page 5 and 6: ORPsignaleringen Aanbesteding blijk
Page 7 and 8: ORPsignaleringen van de overeenkoms
Page 9 and 10: ORPsignaleringen Algemene voorwaard
Page 11 and 12: ORPsignaleringen dat onder meer hor
Page 13 and 14: ORPsignaleringen omdat de wet aan t
Page 15: ORPsignaleringen in de failliete bo
Page 19 and 20: Verhoging kantongrens en e-Court sc
Page 25 and 26: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 27 and 28: Geen strenge eisen aan inhoud klach
Page 29 and 30: Contractuele beperking van aansprak
Page 31 and 32: Contractuele beperking van aansprak
Page 33 and 34: ORPwetgeving Wetgevingsoverzicht Bi
Page 35 and 36: « Inhoud bepaalt de uitkomst » ww

ORPTijdschrifT overeenkomsT in de rechTsprakTijk - Sdu

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?