NJB-1423

Recommendations

Info

Rechtspraak tegen een persoon ertoe strekkende deze te belemmeren in zijn vrijheid met prostitutie op te houden ongeacht de omstandigheid of deze daarbij vrijwillig betrokken is geraakt dan wel reeds eerder bij prostitutie betrokken was (vgl. HR 6 juli 1999, ECLI:NL:HR:1999:AB9475, NJ 1999/701, r.o. 3.3.5). Mede gelet hierop en in aanmerking genomen dat art. 273f, eerste lid onder 5°, Sr blijkens de hiervoor onder 3.2.3 weergegeven wetsgeschiedenis strekt ter bescherming van minderjarigen en om die reden de eis van het uitoefenen van dwang ontbreekt, verdient nog opmerking dat ook voor zover het oordeel van het hof zou zijn gebaseerd op de opvatting dat de omstandigheid dat aangeefster zich reeds met ‘prostitutiewerk’ bezighield voordat zij de verdachte benaderde en de verdachte op haar verzoek slechts ‘faciliterende activiteiten’ heeft verricht, aan de toepasselijkheid van art. 273f, eerste lid onder 5°, Sr in de weg staat, dat oordeel berust op een verkeerde rechtsopvatting. 3.5. Het middel is terecht voorgesteld. Volgt vernietiging en terugwijzing. 1143 20 mei 2014, nr. 12/03614 (Mrs. A.J.A. van Dorst, V. van den Brink, E.S.G.N.A.I. van de Griend) (Na conclusie van A-G mr. A.J. Machielse, strekkende tot vernietiging wat betreft de veroordeling voor feit 4 en de strafoplegging en in zoverre tot terugwijzing; adv. mr. N. van der Laan, Amsterdam) ECLI:NL:HR:2014:1167 Eisen aan bewezenverklaring: wanneer de rechter zich in een nadere overweging beroept op bepaalde feiten of omstandigheden die door hem redengevend worden geacht voor de bewezenverklaring, moeten deze zijn vervat in de gebezigde bewijsmiddelen. Indien zij niet in de bewijsmiddelen zijn vermeld, moet de rechter met voldoende mate van nauwkeurigheid in zijn overweging (a) die feiten of omstandigheden aanduiden, en (b) het wettige bewijsmiddel aangeven waaraan deze zijn ontleend. Feiten of omstandigheden en verklaringen die de rechter in zijn nadere overweging onaannemelijk dan wel ongeloofwaardig acht, behoren niet te worden opgenomen onder de bewijsmiddelen. In casu een onderdeel van de verklaring van de verdachte dat niet redengevend is voor de bewezenverklaring aldus ten onrechte onder de bewijsmiddelen opgenomen. Cassatieklacht over ten onrechte onder de bewijsmiddelen opgenomen feiten of omstandigheden dan wel verklaringen: zodanige klacht leidt in cassatie niet tot vernietiging van de bestreden uitspraak omdat de verdachte onvoldoende rechtens te respecteren belang bij zodanige vernietiging heeft (vergelijk inzake 80a RO het arrest HR 11 september 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX0146, NJ 2013/241, r.o. 2.2.5.) (Sv art. 359) 1. Inleiding: Verdachte is veroordeeld omdat hij – kort gezegd – (feit 4) ‘telkens opzettelijk een geldbedrag, dat toebehoorde aan [aangever], zijnde de vader van verdachte, en welk geld verdachte als gemachtigde van de girorekening met nummer [00001] t.n.v. [aangever] en [betrokkene], onder zich had, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend’. Het hof heeft ten aanzien van het onder 4 bewezenverklaarde, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, voorts nog het volgende overwogen: ‘Subsidiair heeft de raadsvrouw van de verdachte ten aanzien van het onder 4 ten laste gelegde aangevoerd dat niet bewezen kan worden dat de verdachte zich de geldbedragen van de rekening wederrechtelijk heeft toegeëigend. De verdachte zou een afspraak met zijn vader hebben gemaakt dat hij deze geldbedragen op mocht nemen als betaling voor de zorg over zijn moeder. De stelling van de verdachte dat hij een overeenkomst gesloten had met zijn vader, waarbij de verdachte toestemming had gekregen een geldbedrag van € 100 per dag op te nemen als beloning voor de zorg van zijn moeder, wordt weerlegd door de verklaring van de vader van de verdachte die het bestaan van een dergelijke overeenkomst ontkent. Het hof overweegt voorts dat niet goed te begrijpen is dat een dergelijke overeenkomst – als hij tot stand is gekomen – niet op schrift is gesteld, gelet op het bestaan van een zuster van de verdachte; deze twijfel klemt temeer nu de verdachte uit hoofde van zijn opleiding en beroep als administrateur vertrouwd was met schriftelijke vastlegging van financiële gegevens. Ook het gegeven dat de verdachte de bedragen niet per bankoverschrijving op zijn rekening heeft overgemaakt, maar deze contant heeft opgenomen en in contanten op zijn kamer heeft bewaard doet het hof twijfelen aan het bestaan van de gestelde overeenkomst. Dit een en ander brengt het hof tot de conclusie dat de stelling van de verdachte niet aannemelijk is geworden. Het verweer wordt verworpen.’ Het middel klaagt dat de bewezenverklaring van het onder 4 tenlastegelegde onvoldoende met redenen is omkleed op de grond dat ’s Hofs bewijsvoering tegenstrijdig is. Hoge Raad, onder meer: 3.3. Wanneer de rechter zich – al dan niet in reactie op een bewijsverweer – in een nadere overweging beroept op bepaalde feiten of omstandigheden die door hem redengevend worden geacht voor de bewezenverklaring, moeten deze feiten of omstandigheden zijn vervat in de gebezigde bewijsmiddelen. Indien zij niet in de bewijsmiddelen zijn vermeld, moet de rechter met voldoende mate van nauwkeurigheid in zijn overweging (a) die feiten of omstandigheden aanduiden, en (b) het wettige bewijsmiddel aangeven waaraan die feiten of omstandigheden zijn ontleend. Een en ander heeft uitsluitend betrekking op feiten of omstandigheden die redengevend zijn voor de bewezenverklaring, en dus niet op feiten of omstandigheden en evenmin op verklaringen die de rechter in zijn nadere overweging onaannemelijk dan wel ongeloofwaardig acht. Die behoren dus niet te worden opgenomen onder de bewijsmiddelen. (Vgl. HR 20 maart 2012, ECLI:NL:HR:2012:BV3442, NJ 2012/204). 3.4. Het hof heeft de bewezenverklaring van het onder 4 tenlastegelegde mede doen steunen op de verklaring van de verdachte dat hij van zijn vader € 100 per dag van de rekening mocht halen als vergoeding voor zijn werkzaamheden in de huishouding en voor de zorg voor zijn moeder (bewijsmiddel 8). In zijn hiervoor onder 3.2.3 weergegeven overweging heeft het hof evenwel geoordeeld dat de stelling van de verdachte dat hij met zijn vader een overeenkomst had gesloten, waarbij de verdachte toestemming had gekregen een geldbedrag van € 100 per dag op te nemen als beloning voor de zorg voor zijn moeder, onaannemelijk is. 3.5. Het hof heeft dit onderdeel van de verklaring van de verdachte, dat niet redengevend is voor de bewezenverklaring, dus ten onrechte onder de bewijsmiddelen opgenomen. Daarover klaagt het middel terecht. 3.6. Nochtans leidt de gegrondheid van het middel niet tot vernietiging van de bestreden uitspraak. Dat berust op het volgende. In HR 11 september 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX0146, NJ 2013/241, r.o. 2.2.5 is geoordeeld dat van onvoldoende te respecteren belang als bedoeld in art. 80a RO sprake kan zijn bij bepaalde gebreken in de bewijsmotivering die voordien grond plachten te vormen voor vernietiging, waarbij te denken valt aan gevallen waarin de bewezenverklaring – ook als het gebrek wordt weggedacht – zonder meer toereikend is gemotiveerd. In de onderhavige zaak, waarin de schriftuur is ingediend na de in dat arrest genoemde datum van 1 oktober 2012, is 1570 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-06-2014 – AFL. 23
Rechtspraak sprake van zo een geval. De bewezenverklaring is immers indien – in overeenstemming met de nadere, hiervoor onder 3.2.3 weergegeven bewijsoverweging van het hof – voormeld onderdeel van de verklaring van de verdachte wordt weggedacht, zonder meer toereikend gemotiveerd. Daarom heeft de verdachte onvoldoende rechtens te respecteren belang bij vernietiging van de bestreden uitspraak. Volgt verwerping van het beroep. 1144 20 mei 2014, nr. 13/01479 (Mrs. A.J.A. van Dorst, V. van den Brink, E.S.G.N.A.I van de Griend) (Na conclusie van A-G mr. W.H. Vellinga, strekkende tot verwerping; adv. mr. J.-F. Grégoire, ’s-Gravenhage) ECLI:NL:HR:2014:1179 Verzuim aantekening vonnis in proces-verbaal van de terechtzitting, art. 395 lid 2 Sv: nu in casu de verdachte binnen drie maanden na de uitspraak van de Kantonrechter hoger beroep heeft ingesteld tegen het vonnis en dit vonnis niet kan worden aangemerkt als een vonnis als bedoeld in art. 410a Sv, heeft de Kantonrechter ten onrechte volstaan met het doen opmaken van een door hem gewaarmerkte aantekening als bedoeld in art. 395a lid 1 Sv (het zogenoemde stempelvonnis). Niet-ontvankelijkverklaring verdachte in hoger beroep wegens niet indienen schriftuur, art. 416 lid 2 Sv: verzuimen zoals aangaande art. 395 lid 2 Sv staan niet eraan in de weg dat de verdachte een schriftuur houdende grieven indient en/of ter terechtzitting in hoger beroep mondeling zijn bezwaren opgeeft. Nu de verdachte noch het een noch het ander heeft gedaan, was het hof in het onderhavige geval niet gehouden ambtshalve de zaak inhoudelijk te beoordelen. (Sv art. 395, 395a, 410a, 416) Inleiding: Het hof heeft de verdachte niet-ontvankelijk verklaard in het hoger beroep. Het heeft daartoe het volgende overwogen: ‘De verdachte heeft niet een schriftuur met grieven tegen het vonnis ingediend. Evenmin heeft hij ter terechtzitting in hoger beroep mondeling bezwaren tegen het vonnis opgegeven. Het hof ziet ambtshalve geen redenen voor een inhoudelijke behandeling van de zaak in hoger beroep. Daarom zal de verdachte, gelet op het bepaalde in artikel 416, tweede lid, [Sv], niet-ontvankelijk worden verklaard in het hoger beroep.’ Het middel klaagt dat het hof de verdachte ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard in het hoger beroep. Het houdt daarbij in dat het hof ambtshalve had moeten beslissen om de zaak inhoudelijk te behandelen nu de kantonrechter in eerste aanleg in strijd met het bepaalde in art. 395 lid 2 onder c Sv heeft verzuimd het vonnis in het proces-verbaal van de terechtzitting aan te tekenen. Hoge Raad, onder meer: 2.5. Ingevolge de aanhef van art. 395, tweede lid, Sv dient het vonnis van de kantonrechter in het proces-verbaal van de terechtzitting te worden aangetekend op de wijze door de Minister van Justitie te bepalen. Van die verplichting tot aantekening van het vonnis in het proces-verbaal van de terechtzitting is ingevolge hetgeen in dat artikellid onder c is vermeld uitgezonderd een vonnis waartegen meer dan drie maanden na de uitspraak een rechtsmiddel is ingesteld en een vonnis als bedoeld in art. 410a, eerste lid, Sv. 2.6. De verdachte heeft binnen drie maanden na de uitspraak van de Kantonrechter hoger beroep ingesteld tegen het vonnis. Gelet hierop en in aanmerking genomen dat het vonnis niet kan worden aangemerkt als een vonnis als bedoeld in art. 410a Sv, heeft de Kantonrechter ten onrechte volstaan met het doen opmaken van een door hem gewaarmerkte aantekening als bedoeld in art. 395a, eerste lid, Sv (het zogenoemde stempelvonnis). 2.7. In het middel wordt gesteld dat de verdachte ten onrechte in zijn hoger beroep niet-ontvankelijk is verklaard aangezien het Hof gehouden was ‘ambtshalve de zaak inhoudelijk te beoordelen’ nu de Kantonrechter heeft verzuimd het vonnis in het procesverbaal der terechtzitting aan te tekenen en voorts heeft verzuimd ‘een overzicht van de bewijsmiddelen op te stellen’. Deze stelling vindt evenwel geen steun in het recht en in het bijzonder niet in art. 416, tweede lid, Sv. Opmerking verdient dat verzuimen als in het middel bedoeld niet eraan in de weg staan dat de verdachte een schriftuur houdende grieven indient en/of ter terechtzitting in hoger beroep mondeling zijn bezwaren opgeeft. Nu de verdachte evenwel noch het een noch het ander heeft gedaan, was het hof in het onderhavige geval niet gehouden ambtshalve de zaak inhoudelijk te beoordelen. 2.8. Het middel is tevergeefs voorgesteld. Volgt verwerping van het beroep. 1145 20 mei 2014, nr. 12/05166 (Mrs. W.A.M. van Schendel, H.A.G. Splintervan Kan, Y. Buruma) (Na conclusie van A-G mr. T.N.B.M. Spronken, strekkende tot vernietiging wat betreft het aan de benadeelde partij ter zake van het onder 1 bewezen verklaarde toegewezen bedrag, alsmede ter zake van de beslissing over feit 2 en de strafoplegging en tot verwerping voor het overige; adv. mr. W.H. Jebbink, Amsterdam) ECLI:NL:HR:2014:1180 Wettelijke rente bij vordering benadeelde partij: niet juist is de opvatting dat de ingangsdatum van de te betalen wettelijke rente over het bedrag van de toegewezen vordering van de benadeelde partij gelijk moet zijn aan de ingangsdatum van de te betalen rente over het bedrag van de op de voet van art. 36f Sr opgelegde betalingsverplichting. Het staat de strafrechter vrij al dan niet een schadevergoedingsmaatregel op te leggen. Indien de strafrechter de schadevergoedingsmaatregel oplegt, berekent hij het schadebedrag, waartoe de wettelijke rente behoort, naar de krachtens het Burgerlijk Wetboek geldende criteria. De wettelijke rente is ingevolge art. 6:83, aanhef en onder b, BW zonder ingebrekestelling verschuldigd vanaf het moment waarop de schade, die het gevolg is van de onrechtmatige daad van de verdachte, is ingetreden. (Sv art. 361; Sr art. 36f; BW art. 6:83) Inleiding: Het (tiende) middel klaagt over de motivering van de beslissing van het hof met betrekking tot de verschuldigde wettelijke rente over de aan de benadeelde partij toegewezen vordering en over het uit hoofde van de opgelegde schadevergoedingsmaatregel verschuldigde bedrag. Het hof heeft − kort gezegd − onder 1 bewezenverklaard dat de verdachte ‘in de periode van 29 oktober 2002 tot en met 1 maart 2005 te Amsterdam, meermalen formulieren ten behoeve van kredietaanvragen − zijnde geschriften die bestemd waren om tot bewijs van enig feit te dienen − valselijk heeft opgemaakt’ en dat hij ‘in de periode van 29 oktober 2002 tot en met 24 december 2008 (...) die formulieren heeft aangeboden aan de Afdeling Kredietverschaffing van) ABN-AMRO en InterBank’. Het bestreden arrest houdt, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, het volgende in: ‘Vordering van de benadeelde partij ABN AMRO Bank NV NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-06-2014 – AFL. 23 1571
Page 1 and 2: NEDERLANDS JURISTENBLAD URGENDA Re
Page 3 and 4: Inhoud Vooraf 1135 1542 Mr. Y. Buru
Page 5 and 6: Vooraf 1135 Witwassen 23 Denkend aa
Page 7 and 8: 1.2. Aanpak In dit artikel onderzoe
Page 9 and 10: tot de inzet van rechterlijke proce
Page 11 and 12: te richten op het vermijden van ten
Page 13 and 14: tot onafhankelijk fundamenteel onde
Page 15 and 16: inzage te krijgen in bewijsmateriaa
Page 17 and 18: generaties in de democratische rech
Page 19 and 20: deze verantwoordelijkheid leest vak
Page 21 and 22: Meer dan honderd Grondwetten ter we
Page 23 and 24: ingevoerd met het Verdrag van Lissa
Page 25 and 26: Praktijk 1138 Naar een gezamenlijke
Page 27 and 28: een langdurige herstelperiode en la
Page 29 and 30: Het enkele feit dat de verdachte ps
Page 31 and 32: namelijk dat de laatste jaren een z
Page 33: Rechtspraak de kennen - op haar ver
Page 37 and 38: Rechtspraak 1146 30 april 2014, nr.
Page 39 and 40: Rechtspraak in welk geval de voorma
Page 41 and 42: Rechtspraak neemster en werkgeefste
Page 43 and 44: Tijdschriften 000 1153 Burgerlijk (
Page 45 and 46: Tijdschriften ming van het publiek
Page 47 and 48: Tijdschriften van de achtergronden
Page 49 and 50: Wetgeving Een overzicht van aanhang
Page 51 and 52: Wetgeving Versobering kindregelinge
Page 53 and 54: Wetgeving ficering om de OESO-handl
Page 55 and 56: Wetgeving delict en bijvoorbeeld ee
Page 57 and 58: Universitair Nieuws study of legisl
Page 59 and 60: Agenda den voor vluchtelingstudente

NJB-1423

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?