NJB-1423

Rechtspraak
in welk geval de voormalige Minister van
Landbouw, Natuur en Visserij onder meer
programma’s en werkplannen vaststelde die
door de besloten vennootschap ID-Lelystad
moesten worden uitgevoerd.
Met de rechtbank is de Afdeling voorts van
oordeel dat de uit de Beheerconcessie, het
aandeelhouderschap en de subsidierelatie
voortvloeiende bevoegdheden die de staatssecretaris
heeft jegens ProRail ieder op zichzelf
beschouwd onvoldoende zijn om te kunnen
spreken van een directe zeggenschap
over de uitvoering van de werkzaamheden.
Naar het oordeel van de Afdeling kan, anders
dan de rechtbank heeft overwogen, een
samenstel van bevoegdheden waarover de
staatssecretaris jegens ProRail beschikt en
die ieder voor zich onvoldoende zijn om een
directe zeggenschap van de staatssecretaris
op ProRail aan te nemen, er echter niet toe
leiden dat zij zich bij de uitvoering van haar
werkzaamheden waarop de gevraagde informatie
ziet moet richten naar opdrachten en
aanwijzingen van de staatssecretaris. De
staatssecretaris heeft derhalve terecht Pro-
Rail wat betreft de in dit geval relevante
werkzaamheden niet aangemerkt als een
onder zijn verantwoordelijkheid werkzaam
bedrijf.
Gezien het vorenstaande heeft de rechtbank
ten onrechte overwogen dat de gevraagde
informatie onder de reikwijdte van artikel 3,
eerste lid, van de WOB valt en dat de staatssecretaris
was gehouden die informatie bij
ProRail op te vragen om vervolgens inhoudelijk
te toetsen of die informatie openbaar kon
worden gemaakt op grond van de WOB. De
betogen slagen.
(…)
Centrale Raad van Beroep
Deze rubriek wordt verzorgd door mr. A.B.J.
van der Ham, vice-president van de Centrale
Raad van Beroep, en mr. J.E. Jansen, hoofd
Wetenschappelijk bureau van de Centrale
Raad van Beroep.
1148
16 mei 2014, nr. 12/2548 AOW
(Mrs. Van der Kade, De Vries, Lenos)
ECLI:NL:CRVB:2014:1727
Herhaalde aanvraag. Binnen het kader van
de onderhavige beoordeling, waarbij geen
sprake is van nieuwe feiten en omstandigheden,
bestaat er geen gehoudenheid voor
de SVB om art. 4:84 van de Awb toe te passen.
(Awb art. 4:6)
(….)
Overwegingen
4.1. Tussen partijen is in geschil of de rechtbank
terecht heeft geoordeeld dat de SVB het
aan betrokkene toegekende ouderdomspensioen
met ingang van september 2006 had
moeten herzien naar het pensioen voor een
alleenstaande.
4.2. Bij de beoordeling van het verzoek van
betrokkene van 5 april 2011 dient te worden
uitgegaan van het volgende, aan artikel 4:6
van de Awb ontleende, toetsingskader.
4.3. Een bestuursorgaan is bevoegd om een
verzoek om terug te komen van een eerder
genomen besluit inhoudelijk te behandelen
en daarbij het oorspronkelijke besluit in volle
omvang te heroverwegen. Indien na een eerder
(afwijzend) besluit een besluit van dezelfde
strekking wordt genomen, kan door het
instellen van beroep tegen dat laatste besluit
in beginsel niet worden bereikt dat de
bestuursrechter dat besluit toetst als ware
het een eerste afwijzing. Bij een doorlopende
(periodieke) aanspraak als hier aan de orde,
moet voor de toetsing een splitsing worden
aangebracht. Wat betreft de periode voorafgaande
aan de aanvraag, dient de bestuursrechter
zich te beperken tot de vraag of sprake
is van nieuw gebleken feiten of
veranderde omstandigheden en, zo ja, of het
bestuursorgaan daarin aanleiding had behoren
te vinden om het oorspronkelijke besluit
te herzien. Voor de periode na de aanvraag
moet het bestuursorgaan een belangenafweging
maken en moet bij de bestuursrechter
een minder terughoudende toets plaatsvinden.
Het is met een evenwichtige en zorgvuldige
belangenafweging niet verenigbaar dat
een besluit waarbij ten onrechte geen of een
te lage aanspraak is toegekend, in zulke
gevallen blijvend aan de aanvrager wordt
tegengeworpen.
4.4. Hetgeen betrokkene aan zijn verzoek van
5 april 2011 ten grondslag heeft gelegd, kan
niet worden aangemerkt als nieuw gebleken
feiten of veranderde omstandigheden, aangezien
de omstandigheid dat betrokkene sinds
1998 samenwoont met twee broers al vóór
het toekenningsbesluit van 7 juni 2006 kon
worden aangevoerd.
4.5. De SVB heeft, in het kader van de toepassing
van artikel 4:6 van de Awb, ten aanzien
van een verzoek om terug te komen van een
onmiskenbaar onjuist rechtens onaantastbaar
besluit beleidsregels ontwikkeld. Volgens
dit beleid kan een uitkering met een
terugwerkende kracht van één jaar worden
herzien indien de onjuistheid van een eerder
besluit niet is te wijten aan een fout van de
SVB en met een terugwerkende kracht tot
een maximum van vijf jaar indien de onjuistheid
het gevolg is van een fout van de SVB.
Van een onjuist besluit als gevolg van een
fout van de SVB is sprake als de SVB op basis
van de gegevens die ten tijde van de toekenning
beschikbaar waren of die bij een normaal
onderzoek van de SVB beschikbaar zouden
zijn geweest, de uitkering correct had
kunnen vaststellen aan de hand van de toen
geldende wetgeving en beleidsregels, en de
belanghebbende alle relevante informatie
tijdig heeft verstrekt.
4.6. Volgens het beleid van de SVB wordt,
voor zover van belang, de uitkering in overige
gevallen met analoge toepassing van artikel
17, derde lid, van de AOW verhoogd met
een terugwerkende kracht van een jaar. Als
sprake is van een bijzonder geval waarin het
van hardheid zou getuigen om de terugwerkende
kracht tot een jaar te beperken, dan
komt de SVB met volledige terugwerkende
kracht terug van haar besluit, echter met een
maximum van vijf jaar. Van een dergelijke
hardheid is sprake indien een persoon schade
heeft geleden als gevolg van het niet aanvragen
van de uitkering waarop hij recht zou
hebben gehad. Deze schade wordt geacht te
zijn opgetreden indien zijn netto inkomen
mede door het niet tijdig aanvragen van de
desbetreffende uitkering, onder de voor hem
geldende minimumnorm is gedaald in de
periode welke is gelegen tussen de datum
van de aanspraakgevende gebeurtenis en de
datum die ligt één jaar voor de aanvraag.
4.7. De SVB heeft zich met inachtneming van
zijn beleid op het standpunt gesteld dat de
onjuistheid van het toekenningsbesluit van 7
juni 2006 geen gevolg is van een fout van de
SVB. Betrokkene heeft bij zijn aanvraag om
een ouderdomspensioen nagelaten te vermelden
dat hij samenwoonde met twee
broers. Dit betekent volgens de SVB dat hij
toen niet alle van belang zijnde informatie
voor de juiste toekenning van het ouderdomspensioen
heeft verstrekt. Voorts heeft
de SVB geoordeeld dat er geen sprake is van
een bijzonder geval. Ook al zou sprake zijn
van een bijzonder geval, dan nog is van
(financiële) hardheid als gevolg van de toekenning
van het ouderdomspensioen naar
de verkeerde norm geen sprake.
4.8. Nu de SVB gevallen als het onderhavige
beoordeelt aan de hand van de hiervoor
weergegeven uitgangspunten, dient te worden
getoetst of de SVB heeft gehandeld in
strijd met deze uitgangspunten. In de
gedingstukken zijn geen aanknopingspunten
gevonden om deze vraag bevestigend te
beantwoorden. Hieraan wordt toegevoegd dat
de toepassing van deze uitgangspunten in de
onderhavige zaak niet in strijd is met enige
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-06-2014 – AFL. 23 1575