CHRISTUS DE PLANT VAN NAAM 5 PREKEN Preek over Hooglied ...

23
Och, van de week heb ik nog een ogenblik gedacht, het werk dat hier verklaard wordt,
in de harten van de Kerke Gods, dat kan nooit verklaard worden. En de liefde Gods kan
ook niet naar buiten gebracht worden. Dat moet ingeleefd worden. Maar dit wil ik u
zeggen, als Paulus zegt: O, diepten des rijkdoms, dan is die 'O' een eeuwigheid, daar is
geen beginnen aan en daar is ook geen einde aan. Als Gods kinderen eens op hun plaats
mogen wezen, dan roepen ze het uit, door de werking des Heiligen Geestes, dat de
eeuwigheid er voor nodig zal zijn om God groot te maken. Als ze ervaren mogen, hier
in dit leven, dat uit Hem en dóór Hem en tót Hem alle dingen zijn. Als ik iets van de
liefde Gods in Christus mag smaken en iets van de zaligheid, als ik hier iets mag
aanschouwen van de Rotssteen die geslagen is door de eeuwige Vader…. Dan mogen
wij aanschouwen dat hemelse Manna, dat uit de hemel nedergedaald is, opdat de Kerke
Gods alleen dáár voedsel zal krijgen en hun hongerige zielen verzadigd zullen worden.
Maar ook dat hun dorstige zielen zullen gelest worden. O, daar gaat alles opzij. Daar
blijft alleen maar dat eenzijdige, soevereine Goddelijk genadewerk over.
Doch laten we ons tweede punt verder overdenken. Dan staat er zo: Want hij zal zijn als
een boom, die aan het water geplant is en zijn wortels uitschiet aan een rivier, en
gevoelt het niet wanneer er een hitte komt, maar zijn loof blijft groen; en in een jaar van
droogte zorgt hij niet, en houdt niet op van vrucht te dragen.
Dan zal ik u twee dingen verklaren. Wij lezen in de eerste Psalm: Die op zijn tijd met
vruchten is beladen, en sierlijk pronkt met onverwelkte bladen. Dat is op Gods tijd. Nu
moeten we onderscheid maken tussen de vruchten van onszelf en de vruchten die uit
God zijn. Want de vruchten die door God in onze ziel gewerkt worden, brengen
vernedering en dat werkt verootmoediging. Door die vruchten gaan wij God
verheerlijken en groot gemaakt. Mensen, wij moeten het recht Gods en de ere Gods
boven onze zaligheid zoeken. God moet verheerlijkt en groot gemaakt worden. Als dat
plaatsgrijpt, waar de zondaar in de vruchten van die eeuwige Middelaar mag delen, dat
is zalig. Dat is dierbaar. O, ik zou zeggen, veracht dat niet en blus de Geest Gods niet
uit. Werp nooit het werk weg dat God verheerlijkt heeft. Maar zie dat u er iets bij krijgt.
Waarom? Omdat de vruchten de boom nog niet is.
Nu is er een volk dat in de openbaring van de Middelaar zulke kostelijke ogenblikken
heeft gehad, dat ze zeggen konden, dat de dood weg was en alles opzij gezet. Maar
helaas... wat is er gebeurd? Ach, ze hebben moeten inleven zalig te kunnen worden en
nog niet zalig te zijn! Rechtvaardig behouden te kunnen worden en nog niet behouden te
zijn! En weet je wat God dan doet? Dan neemt de Heere de vruchten eens weg. En als
God Zich aan die ziel een ogenblik komt te onttrekken, dan staat die zondaar daar weer
met een openstaande schuld, met een ziel vol wonden. Het oordeel Gods is niet
opgeheven en zijn zonden zijn niet verzoend.
Als God dan doorgaat met die zondaar en hij komt in het gericht Gods terecht, dan zijn
er geen vruchten meer. Nee, daar ziet hij niets anders dan een rechtvaardig God. Daar
ziet hij een vertoornd God. Maar nu dat eeuwige, eeuwige soevereine genadewerk. Daar
komt de eeuwige Borg en Middelaar met Zijn vruchten naar voren. Daar komt Hij met
Zijn bloed- en kruisverdiensten naar voren. Ik durf u vanavond te zeggen: dan moet God
de Vader zwijgen! Het is misschien scherp uitgedrukt, maar neem het van mij aan, dan
kan God de Vader niet meer toornen op de Kerk. Want de toorn Gods is gestild. En
Christus zegt: Vader, Ik heb voldaan, zie hier Mijn handen, zie hier Mijn zijde. En zo
spreekt God de zondaar vrij in die dierbare Gerechtigheid.