CHRISTUS DE PLANT VAN NAAM 5 PREKEN Preek over Hooglied ...

37
trok Hij Zich weer terug? Daar ligt hij nu, kruipend voor de Heere Jezus. O, als we aan
de tijd denken, zuchtend volk, dat wij Hem mochten aanschouwen als Degene, Die van
God gezonden is geworden, en Die Zichzelf heeft laten binden…! "Als ik Jezus zag",
zegt dat volk, "in Zijn lijden en sterven, dan ging ik Hem na en kon ik komen tot aan het
graf. Ik kon komen bij de kribbe, ik kon komen in de zaal van Kájafas, ik heb Hem
aanschouwd op Golgotha. Ik kon komen tot aan het graf, maar daar moest ik blijven
staan. Overgeleverd om onze zonden, dat kan, maar opgewekt tot onze
rechtvaardigmaking, daar sta ik nog voor te kijken", zegt die ziel. Er zijn er niet veel
meer in onze dagen, die met Paulus kunnen zeggen: Opgewekt tot onze
rechtvaardigmaking.
Maar als God doorgaat, dan laat Hij die ziel daar niet liggen. Goed luisteren, want ik ga
in geen geval het werk Gods ontkennen. Volstrekt niet. Want de Heere Jezus zei: Vlees
en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.
Hellenbroek leert ons: De openbaring van Christus is geen daad uit de natuur. Kan men
uit de natuur Christus kennen? Nee, zeker niet. Dat is een openbaring van de eeuwige
Vader, waar de Heere Jezus van getuigt: Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat
Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft.
Dit wil ik nog zeggen: het mocht u te beurt vallen, medereizigers naar de eeuwigheid.
Als dat wonder nog gebeuren mocht, dat zou eeuwige wonder zijn. Want hier krijgen
we niet te zien dat gelovigen zalig worden, hier krijgen we niet te zien dat kerkmensen
zalig worden, hier krijgen we niet te zien dat mensen zalig worden die over Jezus
spreken, hier krijgen we niet te zien mensen die vroom zijn in zichzelf. Hier krijgen we
dat eeuwig wonder te zien dat een zondaar zalig kan worden. O, dat een ongelukkige
bekeerd kan worden. En hier wordt bewaarheid, dé waarheid: Hij is niet gekomen om te
roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering. En dat is het grootste wonder, dat
zóeen, zóeen, zóeen nog zalig en bekeerd kan worden!
We hebben Jaïrus zien gaan naar de eeuwige Borg en Middelaar en hij bad Hem: Kom
en leg de hand op haar en zij zal leven. Want Jaïrus twijfelde er geen ogenblik aan, dat
Hij de Geneesmeester is, Hij alleen. En wat gebeurde er? Zal de Heere Jezus dat
weigeren? Volstrekt niet. En Hij ging met hem, lezen we in vers 24. Jaïrus, mij dunkt, ik
hoor hem zingen:
't Hijgend hert, der jacht ontkomen,
Schreeuwt niet sterker naar 't genot.
Mij dunkt, ik hoor hem zingen wat we opgezongen hebben uit Psalm 84, bij het gaan
door de woeste baren heen:
Welzalig hij, die al zijn kracht
En hulp alleen van U verwacht,
Die kiest de welgebaande wegen.
Dat is wat, de Heere Jezus in de nabijheid, en de hoop dat het kind beter zal worden
door een sterke verwachting dat Christus het zal doen.
Och, wat kan toch die ziel bij ogenblikken daar sterk naar uitzien. Daar zingen ze:
Verlaat niet wat Uw hand begon,
O, Levensbron,
Wil bijstand zenden.
Hebt u wel eens gezongen uit de betrekking op Hem:
Geef mij Jezus of ik sterf,
want buiten Jezus is geen leven,
Maar een eeuwig zielsverderf?